Overzicht blogberichten

Als wijnhandelaren de bloemetjes buitenzetten…
By in

Als wijnhandelaren de bloemetjes buitenzetten…

Al ik niet verder kom in een proefnotitie dan ‘bloemig’, dan breekt mijn vinologenhart, schrijft Valerie Bollen in aanloop naar deze proeverij. Een hele proeverij in het teken van florale aroma’s, geweldig idee. En zo zitten we deze dinsdagavond aan geursamples uit Le Nez du Vin te ruiken. Acacia, rozen en viooltjes. Of toch hyacinten? “Nee joh, hyacinten stinken toch als de neten?”, hoor ik iemand met vertwijfeling in de stem zeggen. Valerie zegt dat het herkennen van de geuren zo onwijs lastig is, omdat de geuren delicaat zijn en óók nog vervliegen.

Bij de eerste serie zakt de moed mij al in de schoenen. Omdat ik per se de bloemengeuren eruit wil halen, komt van het determineren van de wijn nauwelijks iets terecht. Ik ben helemaal ontregeld.

Domaine de la Foliette 2021 Vieilles Vignes La Fontaine. Muscadet Sèvre et Maine Sur Lie
Rozen, acacia en kamperfoelie schrijven de commentatoren over deze wijn. Een lekkere, sappige wijn met milde zuren. Waarin ik dus jasmijn ruik, verdorie. Van melon de bourgogne.

Domaine La Célestière 2021. Vin de Pays de Vaucluse Blanc BIO, I.G.P. Vaucluse.
Vlierbloesem en acacia ruiken de wijnhandelaren in deze wijn. RobG ruikt een vleug van rozen. Ikzelf alleen meloen. Dat zoeken en ruiken naar bloemen heeft me aardig ontregeld. In de aantekeningen kom ik niet verder dan wat scherpe zuren en bitters.

Domaine de Grangeneuve 2022 ‘Les Dames Blanches du Sud’ Grignan-les-Adhémar, Rhône
Acacia en jasmijn staat in de proefnotities van deze witte wijn. Toos ruikt rozen, ikzelf viooltjes, het kan verkeren. Stevige wijn met mooie Napoleon snoepzuurtjes. Van viognier, marsanne, grenache blanc en roussanne.

Disznókő. Tokaji Dry 2021 Tokaji.
Vlierbloesem schrijven de commentatoren. Just meent krokus te ruiken, Harry roos. Het lukt warempel nauwelijks om de goede bloemen te benoemen. Lekkere wijn trouwens, hap sap aangenaam, amandel in de afdronk. Gemaakt van furmint.

Bodega Casas de Moya 2022. Tibó de Moya. Merseguera
Het wordt een beetje grotesk amusant. Want oranjebloesem en acacia staan in de wijnbeschrijvingen. Rozen worden genoemd door Just, viooltjes door Harry. Erg mooie wijn, dit. Jasmijn, peer en meloen staan in mijn aantekeningen. Milde en uitgebalanceerde wijn. Gemaakt van gewürztraminer en moscatel in Valencia.

Umani Ronchi. ‘Le Busche’ 2016 Marche IGT.
Hartendiefje van Valerie. Kamperfoelie zeggen de wijncommentatoren. Inmiddels ben ik de kluts dusdanig kwijt dat deze oxydatieve en karaktervolle wijn in mijn brein de associatie maakt met een héle wilde bloementuin. En het beroemde PSP affiche dat in 1971 commotie veroorzaakte omdat er een bloot meisje in die tuin op stond. De wijn werd gemaakt van verdicchio en chardonnay.

Ondertussen hebben we nog wat geursamples langs zien komen. Ongelofelijk lastig om de goede geuren te herkennen. Dat realiseer ik mij ook als ik lavendel essence ruikt én een zakje lavendelbloemetjes. Die laatste ruiken fijner, échter dan de essence. Gaat het ons bij de rode wijnen wel lukken om de bloemen te benoemen?

Fattorie Parri. Chianti Montespertoli 2020 DOCG.
Rozen staat in de beschrijvingen. Die worden door de proevers niet genoemd, wel lavendel, salmiak, kersen, bessen, een pepertje. Deze van sangiovese gemaakte wijn heeft een lichte stallucht. RobK benoemt besse, eucalyptus en een zoete aanzet. Kees noemt thee en kersen.

El Chiquer 2020 De Val de Horna. I.G.P. Ribera del Jiloca
Ook in deze van garnacha gemaakte wijn, zien we hetzelfde patroon. Lavendel staat in de omschrijvingen. Wij benoemen rozen en viooltjes. In mijn aantekeningen staat: heel beschaafde en mineralige wijn.

Domaine de L’Ostal 2017 Minervois La Livinière.
Voor mij is dit dé wijn van de proeverij. Erg mooi, voluptueuze wijn, kruidige neus, rijk ook met impressies van nieuw hout. Inktig, veel vulling, gewoon erg lekker. Kees benoemt een zwoele neus en rijpe tannines. Toos benoemt laurier, lavendel en drop. RobK determineert lavendel, balsemtonen en jodevet. En… gelukkig! Just noemt viooltjes. En dat is met oranjebloesem precies de bloem die in de omschrijvingen staat. Dit domein is van de familie Cazes, bekend van Château Lynch Bages.

Dit onderbelichte thema, florale aroma’s, zou vaker aan bod mogen komen in onze proeverijen. Valerie Bollenlaat zich niet uit het veld slaan, maar… het is erg moeilijk en lastig, zegt ze. Als wijnhandelaren de bloemetjes buiten zetten in wijnomschrijvingen, is er een gerede kans dat jij en ik die NIET terugruiken. We kunnen alleen maar blijven oefenen. Trainen, trainen, trainen.

Bedankt Valerie.
Peter van den Besselaar

Witte Rhônewijnen, to blend or not to blend ~ voorbeeldige proeverij
By in

Witte Rhônewijnen, to blend or not to blend ~ voorbeeldige proeverij

Een intrigerende vraag als uitgangspunt voor de proeverij van witte Rhônewijnen: to blend or not to blend. Geven we de voorkeur aan de witte wijnen van één druivensoort: marsanne, roussanne, viognier, grenache blanc of clairette. Of zijn de wijnen waarin de druiven in een blend samengaan voor ons aangenamer, lekkerder, te prefereren? Rob van Kalmthout stelde een voorbeeldige proeverij samen: lekkere wijnen om te proeven, educatief voor wie wil. Met een even slim als eenvoudig idee: éérst de monocepages en daarna de blends. En prachtige documentatie. De plús in deze proeverij is dat Rob zelf de domeinen bezocht en er dus veel over kan vertellen. Informatie die je anders niet zo gemakkelijk krijgt, zoals het feit dat deze wijnen het best aan 10 graden Celcius gedronken kunnen worden. Kouder dan we gewoon zijn. Het bevalt mij wel. Die temperatuur onderdrukt het soms wat logge karakter dat deze wijnen kúnnen hebben als ze op een hogere temperatuur genoten worden.

Monocepages

Domaine du Tunnel 2020 Saint Peray, marsanne

Stéphane Robert maakt een witte 100% marsanne, die hij aanbeveelt bij coquilles, geitenkaas en groentjes met aïoli. Mag tot vijf jaar oud worden. Het is een wijn met een licht bloemige geur van viooltjes, een volle smaak die te karakteriseren is met romig en amandelen. Sappig en elegant staat in mijn aantekeningen. Annemiek verwoordt het mooier: danst op de tong!

Domaine du Tunnel 2021 Saint Peray, roussanne

Drinken binnen drie jaar is de aanbeveling van deze wijn gemaakt van roussanne. Geschikt als aperitief, bij geitenkaas, bij gegrillde vis, coquilles, schaaldieren en vis in saus. Expressieve wijn, hevig geurend, naar mineraal/steen, appel en perzik. Ik ruik een geranium impressie. Hoge bitters die het voor mij tot een eetwijn maken, dan bouwen die bitters immers iets af met de gerechten. Zowel Kees als Annemiek betitelen de wijn als krachtig.

Domaine du Monteillet 2020 Condrieu Chanson

De wijn gemaakt van viognier. Bij gerookte zalm, foie gras, warme geitenkaas, gegrillde kreeft, zeeduivel in kerriesaus, gegrillde tarbot in hollandaisesaus. Mineralig en citrus in de geur, prettig concentraat, leifelijke bitters in de afdronk, hap sap > je hebt zin in een nieuwe slok. Annemiek benoemt papaya en steenfruit, boter. Kees benoemt amandelen en fijne bitters.

Clos des Fées 2018 vieilles vignes

Gemaakt van 90% grenache blanc en 10% grenache gris. De wijnstokken zijn meer dan 100 jaar oud. Zéér expressieve wijn met jasmijnbloesem en hazelnoten. Hoog in de zuren.

Château de Sainte Cosme 2019 Côtes du Rhone, lieu dit « le Poste » 

Gemaakt van 100% clairette. Veel kleur, granny smith appelzuren, volronde smaak met mooie zuren en veel karakter.

Blends

Saint Péray 2021 Les Figuiers, Bernard Gripa

Hartendief van Rob van Kalmthout. 40% marsanne, 60% roussanne. Van 50 jaar oude stokken. Citrus en mineralen in de geur, aangename rondeur in deze elegante en speelse wijn. Valerie benoemt peer en perzik.

Domaine du Tunnel 2020 Cuvee Prestige

80% marsanne, 20% roussanne. Acht maanden gerijpt op houten barriques. Valerie benoemt hazelnoot en amandel. Mineraal is dominant in de geur, stevige body en gespierde wijn, volrond in de mond. Voor bij vis in saus, mooie wijn.

Granit Blanc 2021 Vincent Paris

Bijzonder omdat de druiven in de aoc Cornas staan, deze wijn gaat dus als Vin de France door het leven. Gemaakt van 66% viognier en 34% roussanne. Interessant glas. Het precies onderscheiden van de karakteristieken van de druiven, poeh kom daar maar eens om. We hebben lang niet allemaal zo’n goede tong dat ons dat lukt. Wat wél goed blijkt te werken, is dat de proevers breed een gedeelde mening hebben over de wijn. Deze wijn krijgt kritische commentaren. “Er is iets met de geur.” Valerie benoemde aspergegeur, ik heb echt urine in mijn aantekeningen staan… De smaak heeft prominente bitters, veel zuren en karakter. Hangt lang na.

 

Domaine Charvin 2020 Châteauneuf du Pape Blanc

Hartendief van Rob van Kalmthout. Bijzonder glas, gemaakt van druiven van 50 jaar oude Clairette stokken en 70 jaar oude Bourboulenc stokken. Er worden maar 2000 flessen van dit goddelijk vocht gemaakt: bleekgele kleur, granny smith tonen in de geur, grapefruit ook. Elegantie en lange afdronk. Voor mij was dit dé wijn van de proeverij.

Raymond Usseglio 2021 Châteauneuf du Pape Blanc

De enige biowijn uit de proeverij. Van 30% clairette, 30% grenache blanc, 30% roussanne, bourbouenc en piquepoul (10%). Bleekgele kleur, appel, vuursteen en mineralen in geur, bittertje in de hap sap sappige en aantrekkelijke smaak, lange afdronk.

Clos du Mont Olivet 2020 Châteauneuf du Pape Blanc

Gemaakt van 40% clairette, 30% roussanne, 14% bourboulenc, 10% grenache blanc, 2% clairette rose, 2% picardan, 1% picpoul, 1% grenache gris. Groenige kleur, mineraal stinkertje. Sappige en frivole smaak. Vettige en romige wijn, zegt Maarten.

Op het eind van de proeverij was er geen consensus: de een waardeert monocepages méér, de ander gaat voor de blends. Mijn traditionele vraag aan de organisator van de proeverij is: wát zijn jouw twee hartendiefjes? Ja, beste lezers, dat waren blends! Dus, ha, die winnen gewoon.

Peter van den Besselaar

Rioja uit de liefhebberskelder
By in

Rioja uit de liefhebberskelder

Berry Marinussen neemt ons mee naar zijn kelder. Of mooier, Berry neemt ons mee naar zijn Rioja. Hij werd er verliefd op, koopt het al jaren. En liefde is om te delen. Dat deed hij 12 jaar geleden ook. Sindsdien is hij steeds meer Rioja gaan ontdekken. Berry refereert aan Nello, onze Italiaanse godfather, aan zijn Barolo’s, aan Brunello’s. Nello zette graag Spaanse wijn naast Italiaanse. Zo mag je dus zeker door naar het Noord-Spaanse stukje waar ze in 1990 nog 100 miljoen liter produceerden, nu het drievoudige.

Berry geeft aan dat er deze keer wat meer klassieke Rioja te proeven zal zijn, af en toe wat moderners. Met klassiek ook als referentie aan de klassieke namen, vooral uit de Rioja Alta. Met als goede jaren 2004, 2012, 2016. En ook dat ligt, of lag, in de schatkelder.

  1. We beginnen wit. Jaja, ook dat kan in de Rioja. Sterker nog, dat smaakt prima. Fruit, mooi bittertje. Amandel in de neus. Tropisch fruit ook, met frisheid en citrus. In de smaak komt het fruit terug. Mango, perzik. Een peertje. Ook hout. Waarvan Berry belooft dat we dat deze avond in elke wijn gaan tegenkomen.

In de afdronk iets honingachtigs. Een beetje gember nog. Complex.

Berry en ik verschillen meteen in de vergelijking met een Bourgogne. Volgens Berry gaat deze er overheen, ik denk dat een Bourgogne in stevigheid het ruim haalt, in frisheid en fruit er iets onder blijft. Een fijne viura die meteen veel losmaakt. Niet in het minst ons smaakpalet.

  1. Een ¡rosado! Dat doen we eigenlijk verrekte weinig. Eentje waarvan het hout me raakt op m’n neus. Met een licht oxytoontje erbij. Met rood fruit voor de sappigheid. Met een klein zoetje, met een bittertje. Krachtige aanzet met wat zuren. Een beetje boter. Todonia 2010 gran reserva rosado. Een huis bekend vanwege de ouderdom van zijn wijnen. Een culthuis waarvan de prijzen omhoog zijn geschoten. Prachtig om te mogen proberen. Ik zie mezelf al zitten op een terrasje, zonnetje erbij. Bakje olijfjes ernaast. Stukje chorizo erbij. Dat heeft deze wijn wel nodig. En ik ook. Niks meer aan doen.

  1. Na het niks doen wordt het toch langzaam avond. Een rode avond. Een rode Rioja avond. Omdat het zo lekker rond allitereert met de rollende Spaanse erren. Omdat het kan smaken zoals een avond die nooit eindigt. Een serie van twee. Een serie met vrienden. Want daar komen de amigos Riojano. Leer, cacao, tabak, koffie, zwart fruit, cassis, braam. Een crianza denk ik. Nog ietwat lichtheid, nog best wat zuren. Een besje zit er wel bij. Typisch zo’n vriend die het begin van de avond maakt en losschudt. Met wat toetsjes rood fruit. Met soms al wat gestoofdheid, ook een klein beetje drogend, mineralen en tannines. Met de rabo de toro wachten we nog even. Maar toch, deze kan al wat hebben.
  2. Amigo cuatro, ons vierde glas, doet gezellig mee met amigo tres. Hun karakters lijken op elkaar vind ik. Ze leggen dezelfde accenten. Met wat variatie. Zo heeft deze iets minder zwaars, iets meer frisheid, iets meer fruit, ook van het rode. En wel weer meer tabak. Ook een crianza. 3 en 4 komen uit 2019. Jonge vrienden. We zwaaien ze uit en gaan door met een andere generatie.

  1. We zijn op stoom. Er wordt geklopt. We doen open. Voor vrienden is er altijd plaats. Ze stellen zich voor. Somos del año 2012, we komen uit 2012. Y somos unas reservas. We zijn reservas en hebben dus al aardig wat rijping. Alsof dat nog niet genoeg zegt gaan ze verder. Nummer vijf zegt chocola. Een wijnbal had ik ‘m willen horen zeggen. Zo eentje van de kermis. Een lange fruitige afdronk. Met zowel rood fruit, bessen maar zonder zwaar zuur, als zwart fruit, cassis en – daar is ie weer – de braam. Een pruim komt om de hoek kijken. Die streekklassieker treffen we vanavond voor het eerst. En doet ‘m goed. De conversatie loopt.

 

  1. Nummer zes gaat er overheen. Toffee roept ie. Haags hopje (hoe kan die Spanjaard dat nou kennen?). Maar heeft weer wat meer zachtheid. Wat meer rood fruit. Ook dit duo vertoont gelijkenissen. Nog behoorlijke zuren. Rood fruit duidelijk aanwezig. In de neus eucalyptus, laurier. Allemansvrienden? Ik hoor het u denken. Dan rekent u buiten de Brabantse wijnsociëteit. Toch nog wat jong. Hadden we ze nu al binnen moeten laten? Tot en met: laat deze nog maar even buiten staan c.q. liggen. Goed voor hun ontwikkeling. Worden ze juist minder hard van. Maar ook nu al mooi. Of juist goed op dronk. Die eerste prima, die tweede nog even wegstoppen vindt Berry zelf. Zoals altijd verschillen de meningen. Ook een klassieker.

  1. en 8.

De avond vordert gestaag. Het volgende duo dient zich aan. Hola Peppi y Kokki! Of op z’n minst toet-toet boing boing. Dit zijn geen beginnelingen. Deze hebben ervaring. En wijsheid. En schoonheid, zoals ouderdom soms fraaier kan maken. Volheid. Kracht. Donkerte. Geen duisternis, begrijp me goed. Stevigheid. Volwassenheid. Evenwicht. Balans. Een levenspad bewandeld en op het hoogtepunt het glas bereikt. Dit is de essentie van Berry zijn liefde. Hier wordt alles gegeven. Met spanning door tannines, nog aanwezige zuren. Met zwarte fruitsluiers. Met koffie, cacao, leer, tabak, ceder. Met chocola, romiger dan alleen cacao. Braam, pruim. Aards. Droppig. Laurier. Wat is er niet. Liefde is alomvattend.

 

En als je dan zou moeten kiezen? Zeg het maar. Herfstbos van nummer 8? Drop van nummer 7? Wat munt en paddenstoelen plus wat frisheid van nummer 8? Het ietsje mollige van nummer 7? Staat ‘m toch goed?! Allebei modernere huizen. Amandelspijs als kiesdeler? Nee, we houden ze allebei..

  1. Ach mensen. De avond wordt nacht. Hoe later de avond, hoe schoner het volk. We begroeten de top. Lonely at the top? Welnee, het zijn er twee. Het slotduo. Waarbij slot terecht een verwijzing is naar een kasteel. Kasteelheren zijn het. En de top begeeft zich met veel plezier onder ons, het voetvolk. Wij aanbidden. Bewonderen hun zoetheid. Hun levenslust. En hun braam, hun cacao. Hun tederheid naast hun kracht. En maken toch ook onderscheid.

Heer 9 is erg zoet. Weeïg is niet de term, eerder intens. Met munt, menthol bij die zoetheid. Die niet stoort. Het is fruit op z’n allerrijpst. Het valt van de bomen. Het ligt aan je voeten. Zoals wij ons storten aan de enkels van deze kastreel heer. Respect.

  1. De laatste gast. De allerlaatste vriend. Toon Hermans zei het al, altijd te laat. Maar hij is er. En wordt binnengehaald. En wat heeft ie meegebracht? Met opnieuw die menthol en ook wat anijs. Bedwelmend en verfijnd. Pijptabak. Elegant. Spel. Met een zwart gevoel voor humor. En voor fruit. Rijp fruit, nog net wel zelf plukken. Deze vult de avond. Pakt je in en rolt je op. Wij lagen al en vallen toch om. Een prachtige nacht. Een sterrenhemel. Een volle maan. Einde. Liefde. Geen einde.

Proefnotities en verslag Just Krijn

De lijst van gedronken wijnen: Rioja wijn lijst

 

Griekse wijnen zitten in de lift
By in

Griekse wijnen zitten in de lift

 Een nieuwe generatie Griekse wijnmakers zorgt ervoor dat de wijnen in de lift zitten. Gerard van Avendonk laat ons ermee kennismaken. Voer voor de avontuurlijke wijnproevers van de Brabantse wijnsociëteit. Een wijnvriend uit Nebraska – vrienden all over the world met een wijnapp – schrijft bij een van de wijnen: Ik heb veel plezier beleefd van mijn ‘deep-dive in Griekse wijn’. Zo is het maar net!

Douloufakis Vidiano, sparkling brut. Kreta.

Nikos Douloufakis maakt van de vidiano druif verschillende stille wijnen en deze mousserende wijn met de traditionele methode. 24 maanden sur lie. Grove mousse die snel weg is in het glas maar nog enorm bruist in de mond. Erg mooie neus waarin veel te ontdekken is: citrus, mandarijn en vaag passiefruit haal ik eruit. Anderen: witte bloem en lychees (Eric), amandel en perzik (Kati), granny smith en boter (Annemieke). Goede frissen zuren, fijn begin.

Lyrarakis Gero Deti 2021 Melissaki. Kreta.

De wijnbouwer Lyarakis laat sinds 2019 de schilletjes van de melissaki druif mee gisten en fermenteren. Dat zie je aan de oranje kleur. In de geur mandarijnschil, sap met duidelijke bitters en tannines, een eetwijn van een curieus druifje. Valerie typeert de wijn als warm, een zoetje in de geur dat je snel vergeet, en: appelstroop. Berry is wat kritisch, hij denkt aan oud geuzebier, benoemt een alcoholische toets een wat vlak middenspel.

Atlantis white. 2020. Santorini.

Gemaakt van drie Druiven: assyrtiko, athiri en aidani. De druiven groeien op vulkanische bodem en dat proeven verschillende leden. Fijne expressieve geur, ik ruik wat brandnetel, frisse mooie zuren, ik denk dat de wijn blind niet gemakkelijk als Grieks gedetermineerd zal worden. De wijn speelt met zuren, zegt Berry. Meloen en grapefruit determineert Kati. Harrie noemt de wijn slank, in de mond een fruitbom.

Lyrarakis Thrapsathiri 2022 Kreta.

De druif thrapsathiri is een autochtone druif, die alleen op enkele eilandjes in de

EgeÏsche zee groeit. Voor zover bekend is dit de enige cepage wijn van deze druif.

Gerijpt op vaten van Frans eiken en acaciahout. Hele mooie geur, voor mij iets van viooltjes, Berry ruikt perzik, Annemieke banaan, Valerie framboos die snel vervliegt, citrus en vlierbloesem. Iets scherpe smaak met veel bitters en veel karakter. Goede body.

Douloufakis Tachtas 2022 Kreta.

Gerard zei het en ik geloofde hem niet. Deze curieuze druif tachtas staat níet in Wine Grapes van Jancis Robinson. Het klopt verdorie! Alleen Doulouflakis maakt wijn van de druif. Mooie stevige smaak met goede zuren, tikje alcoholisch, veel kracht. In de geur zilte tonen, vrolijk (Eric), citrus (Berry).

Alàrgo Assyrtiko 2021. Kreta.

Een druif die vaak voorkomt op Santorini. De familie Douflakis verbouwt deze druif ook op Kreta. Lichtegele kleur, amandelen en minderalen in de geur. Just ruikt nectarine en appel, Eric vloemen, hazelnoot, citrus. In tweede instantie ruik ik ook wat fruit. In feite een heel complete wijn: goede aandronk, goede zuren, goede balans.

Gerovassiliou Malagousia 2022 Single vine yard. Macedonië.

Hartendiefje van Gerard. Samen met de Assyrtiko is de Malagousia de belangrijkste kwaliteitsdruif van Griekenland. De druif geeft wijnen met een specifiek kruidig aroma. Mango en vlierbloesemsiroop, zegt Valerie. Bloemen, mint en brandnetel determineert Eric. Tropisch fruit, passiefruit, zegt Annemieke. Mijn aantekeningen: lichtgele kleur, muskaat-achtig aroma met veel kruidenimpressies, heel expressief, frisse wijn met goede balans, hap sap, zin in de volgende slok!

Aspros Lagos Vidiano 2022 Kreta.

Gemaakt door Nikos Douloufakis van de vidiano druif. Gefermenteerd en gerijpt in houten vaten van 40% acacia en 60 % Frans eiken hout. Ontwikkelde kleur met goudzweem. Eerst ruik ik niks, maar dan een enorme expressie. Met kruidigheid, citrus, licht hout en eiken. Erik noemt vanilleroom, appel en papaya. Berry zegt: dit de mooiste wijn van de proeverij. Begrijpelijk, de wijn heeft frisse zuren met een markant bittertje. Lange afdronk met grapefruit.

Dougos Rapsani old vines 2019 Macedonië.

Erg mooie wijn van drie druiven in gelijke delen, xynomavro, krasato en stavrato. Rapsani is een Griekse appellatie aan de voet van de Olympus. De wijn krijgt goede commentaren. Mooie kruidigheid met laurier en kruidnagel, pittige smaak met rondeur en goede balans. Kati geeft tien (!) smaakimpressies: granaatappel en kersen, viool en laurier, koekkruiden en een stalletje, bramen en cassis, koffie en mooie zuren. Eric benoemt de wijn als rijk en vol met knapperige tannines.

Gerovassiliou Avaton 2020. Macedonië

Gemaakt van limnio, mavroudi en movrotragano. Gerijpt in Frans eiken. Niet Eric zijn wijn, want hij heeft associaties aan de kapper en waterstofperoxide. Ook Kati is vrij kritisch, de wijn is te jong, zegt ze. Plakkerige tannines. Mijn aantekeningen zijn positiever: robijnrode kleur en romige geur met kersen in het kwadraat, kruidigheid, zachte aandronk en dan zuren waar je van schrikt – auw – maar ook een fluweeltoets.

Gerovassiliou Evangelo 2020 Macedonië.

Hartendiefje van Gerard. Merendeels syrah 92% met 8% viognier. Diepe kleur met paarse rand. Hele rijke geur met een kruidentuintje. Vrij hoog in alcohol. Eetwijn met een prachtige balans. Eric noemt de wijn erg lekker, doet hem denken aan oude stijl Rioja, zacht vanille, fudge, caramel. Berry noemt de wijn een fruitbom, hij ruikt katjesdrop. Just benoemt gebrande suiker, munt en anijs. Valerie proeft melkchocolade, zachte kersen en veel hout, een subtiele wijn.

Griekse wijnen zijn zeer de moeite waard, waarbij ik een voorkeur heb voor de karakteristieke wijnen van autochtone druiven.

Peter van den Besselaar

 

Kangoeroes eten geen druiven - pareltjes van Australië
By in

Kangoeroes eten geen druiven - pareltjes van Australië

We gaan in het glas naar de andere kant van de wereldbol. Annemieke Vermeijlen maakte een rondreis door Australië, bezocht wijngebieden en wijnboerderijen. Ze nam mooie flessen voor ons mee! We zien op de foto’s van Annemieke kangoeroes bij wijngaarden springen. Mijn kans om een vraag te stellen – een domme misschien – maar eten kangoeroes druiven? Nee, gelukkig niet. De wijnen werden geblindeerd geproefd.

Allereerst hulde voor de keuze van het thema. Er komen geregeld Australische wijnen op tafel, bijna altijd bij proeverijen die zijn gewijd aan één druif. Ik deed de check en zag dat we in de pakweg 340 proeverijen van de laatste tien jaar slechts drie proeverijen hadden die helemaal in het teken stonden van Australië.

Wie de kaart van Australië bekijkt, ziet dat de wijngaarden in het zuiden en meestal zuidoosten liggen. Dat heeft te maken met de temperatuur die daar het laagst is. Wijngebieden aan de zuidkust bieden de combinatie van lage temperatuur en regenval. In de zuidoosten is een fijn mediterraan klimaat dat goed is voor de wijnstok. Melbourne ligt op dezelfde breedtegraad als Cordoba in Spanje.

Riesling Tim Adams Clare Valley 2022

Clare Valley ligt – met Eden en Barossa – in dé deelstaat voor wijn Zuid Australië, waar meer dan 40% van elke oogst verwerkt wordt. Clare is ongeveer eenderde zo groot als Barossa. De rieslings die van de wijngaarden met kalkondergrond hier vandaag komen ontwikkelen bij rijping een toastsmaak. Deze wijn heeft een lichte kleur, aangename expressieve geur met passiefruit en mineralen. Citrus ook. Maarten benoemt de lange afdronk, een teken van kwaliteit. In mijn aantekeningen staat scherpe zuren. Die zuren worden ook door andere proevers benoemd, Valerie doet dat het mooiste: knetterzuur. Dat zal wel wat afbouwen in de komende jaren.

Riesling Polish Hill, Grosset Clare Valley 2000

Een van de beste Rieslings uit Australië, nu 23 jaar oud en een waar genot om te drinken. Goed in balans, zegt Maarten. Dat is precies wat in mijn aantekeningen staat. Uitgebalanceerde wijn. Goudgeel, Rembrandt goudgeel. Een complexe geur met toast, roomboter, butterscotch, mineralen. Ook een zoetje, iets van turks fruit. Fraai op dronk, kekke zuren. Een waar genoegen om te proeven.

Chenin Blanc, Kalleske Florentine 2016 Barossa Valley

Gebrande tonen in de neus, zegt Harrie. Just noemt een oxytoon. En ik heb ronduit in de aantekening staan: stinkt! Naar een boerenerf, wat zwavel, té intens. Maar dat blijkt na tien minuten in het glas allemaal minder en grotendeels te vervliegen. De smaak is mooi uitgebalanceerd. Milde zuren.

Viognier ‘Spire’s Lament, Seven Hills Clare Valley, 2021

Oud domein, 170 jaar geleden opgericht. Hartendiefje van Annemieke.

Just benoemt tijm, honing en appelstroop. Een mooie zoet/zuur spanning. Ik vind de wijn levendig, zachte aandronk. Mooie geur met passiefruit, licht noten, perzik en wat citrus.

Aquarius 2021 Marsanne viognier Central Victoria

Perzik in het kwadraat. Bloemig, sappig, fris, levendige wijn met uitstekende balans, spanning ook. Fijne wijn.

Shyraz Don’t tell Gary 2020 Grampians

Wijn met een verhaal. Wijnmaakster Jo Nash kocht super druiven van een top wijngaard uit het wijngebied de Grampians. Ze bezwoer iedereen die met haar in de wijnkelder werkte om dat níet te vertellen aan directeur Gary Williams, van origine accountant. Pas toen de wijn helemaal af was – en Gary onder de indruk – biechtte ze de aankoop op. Gary betaalde de rekening zonder aarzelen. Fermentatie van de druiven in open vaten, door wilde gisten, met 2 keer per dag pigeage. Dat is de hoed van schillen en vaste bestanddelen onderdompelen tijdens de pulpgisting van de wijn, waardoor de schillen meer kleur geven en er meer smaakstoffen en tannines in de wijn komen. Opvoeding in houten vaten van 500 liter , 80% nieuw Frans eiken. Ik dacht dat de wijn een pinot noir was, een piepklein chemisch stinkertje, zoethout in de geur. Sappige smaak. Eric meende een groene toon te proeven. Niet complex, wél lekker, zegt Maarten. Een sappige herfstwijn met braam, kersen en laurier. Toos noemt de wijn vol en stevig, met een zwoele, jammige geur, ook bessen, kersen, rozen en een pepertje.


Beer Bros Johann Gottfried Shyraz Maggie Beer, Barossa Valley, 2019

Hartendief van Annemieke. Dat snap ik, want de wijn heeft een diep donkere kleur met paarse rand. Rijke, voluptueuze geur, sappige smaak, hap sap zelfs, dus dat je zin hebt in een volgende slok. Toos noemt het een dijk van een wijn, te jong nog. Maarten is een tikje kritisch over de wijn met gestoofd zwoel fruit, hij mist de zuren en wat spanning. De vorige wijn en deze zijn prachtige voorbeelden van Australische ‘Shiraz’ – de ultieme syrah wijnen komen uit Barossa Valley waar veel wijnstokken meer dan een eeuw oud zijn. Wine Folly geeft aan dat Australië de enige streek is waar wijn met de aanduiding oude stokken (cepas viejas, alte reben, vieilles vignes) gegarandeerd is gemaakt van wijnstokken van meer dan 35 jaar oud.

De Dielen Cuvee Old Vine Grenache 2010 Barossa Valley

Die negen jaar extra in de fles maakt dat deze wijn een bruine rand heeft. De wijn ruikt naar sigarenkistjes, cederhout. Pruimen en tabak. Mooie aandronk, goede balans, ook hap sap. Eric benoemt de houttonen in de wijn, die hij beschrijft met roosvicee en wat stoffige geur. Maarten benoemt rijpe kers en bes, eucalyptus, munt en aardse tonen.

Riesling Fortified, Mr Nobody, Clare Valley

De naam doet me denken aan een James Bond film. De smaak roept ook associaties op bij anderen, de chipolata taart van mijn oma, zegt RobK, zeeuwse bolussen en kaneel, zegt Eric. Mahoniebruine kleur, lichtvoetige geur met walnoot. Uitgebalanceerd zoet.

Dielen Heaven on earth Rare Tawny 18 years old fortified tawny

De fles met het pissende engeltje. Doet me denken aan PX, zegt RobK, die de mooie zoet/zuur balans prijst en chocolade en kirsch determineert. Ook mahoniebruin maar dieper dan de vorige wijn. Hemels lange geur, vijgen in geur en smaak.

Een fijne ervaring deze proeverij, Annemieke.

Peter van den Besselaar

Jerez wijnen met een wow effect
By in

Jerez wijnen met een wow effect

 

Een beknopt verslag wegens druk-druk-druk, maar wat een proeverij, Jerez met een echte “wow!”factor.  Eerlijk gezegd, dat had ik niet gedacht toen Eric een week eerder aankondigde om niet-versterkte wijnen uit de Jerez-streek te gaan inzetten. Dat waren de oorspronkelijke wijnen uit die streek – vóór wijnen versterkt moesten worden voor de export. De trend is dat deze wijnen herontdekt worden. Lastig: proberen het aller-uniekste gevoel dat de proeverij bij mij teweegbracht bondig samen te vatten. Nu denk ik: had er maar méér opgelijnd, en dan noodgedwongen wat minder echte Sherry.

De niet-versterkte wijnen hadden over het algemeen wél die kenmerkende sherry-toets, die wij van de BSW dan typisch “oxy” noemen, ondanks dat Eric ons er weer eens op wees dat de flor die ook veel van deze wijnen ’treft’ juist een bescherming biedt tegen oxidatie. Veel educatief materiaal ook op de avond, in de vorm van filmpjes, kaarten en satellietbeelden waarop duidelijk de beste (kalkrijke, albariza-)wijngaarden te zien waren, smaakprofielen en sherrystijlen.

Afijn, de wijnen. De indrinker is de Toto Barbadillo, een Espumoso de Albariza, een bubbel dus. Men is het erover eens: een vreemde neus heeft-ie. “Muf” noemt de een dat, “gebutste rode appel” een ander. In de mond had ik na dat “muf” en een vermoeden van kurk van Berry ook een vaag idee dat de wijn wel eens incorrect zou kunnen zijn, maar overall: zeker een interessante wijn.

De eerste serie van twee wijnen is voor mij een serie van extreem contrast: de droge Forlong Blanco 2022, een Vino de Pasto, dat wil zeggen een niet-Sherry uit Jerez, is extreem zoetfruitig in de neus, met tropisch fruit en florale toetsen. De proefnotitie van Claartje lijkt vrijwel 1:1 op die van het huis op de website! De Hidalgo Las 30 del Cuadro 2022 van 70 jaar oude stokken heeft een uitgesproken sherry-karakter, is ziltig, heeft bite, en doet Floor denken aan walnoot. “Bijna een ratafia,” zegt ze, wat doet verlangen naar haar maidenproeverij!

Twee interessante wijnen in de volgende serie, zo staat het in mijn aantekeningen. Ook een oefening in contrast, maar met meer gemeenschappelijke trekjes: de volmondigheid, sappigheid valt op, terwijl wijn 2 (Luis Perez La Escribana 2021) duidelijkere sherrykarakteristieken vertoont. De Bodega Cota 45, UBE Miraflores heeft een bescheiden neus, is nog jong, sappig; de wijn van de knappe Perez jr. doet Berry in eerste instantie denken aan Riesling – in de geur dan, in de mond valt hem de alcohol (13,5% t.o.v. de 11.5% van de Cota 45) dan weer op. Peter vindt ‘m “bedwelmend” en hij ruikt abrikozen. Ik begin echt een verlangen te ontwikkelen om weer naar Andalusië te gaan om niet Sherry’s, maar onversterkte wijnen te gaan proeven.

 

In de volgende serie de eerste sherry, een jubileumeditie – de ‘Anniversario’ van La Gitana (zigeunerin) uit magnum. De gewone flessen waren op! Annemarie ruikt hout en kelder, in positieve zin, proeft zuren en bitters, een typische droge sherry. Claartje vindt ‘m streng, en proeft gedroogde vijgen. Peter vindt het top. De tweede wijn, weer een wijn van Luis Pérez is een “Palma” wijn, een naam weer voor de oude stijl onversterkte wijn. Het is wel een blend van verschillende jaren (2017/18/19). Hij heeft krachtige zuren, iets notigs, Annemiek noemt zoete bouillonneus, Claartje proeft dit keer dadels; Peter roos. Deze wijn komt op mij wat wild en ongebalanceerd over en is zeker niet mijn favoriet deze avond.

De voorlaatste wijn is ook de kostbaarste van de avond: een Palo Cortado VORS van Hidalgo La Gitana – de naam is Wellington – een wijn-spijssuggestie? Licht bruin, wat stoffig, veel complexiteit: thee, sinaasappelbloesem, is dat een vleugje kamille (“manzanila”), koffielikeur, roomboterbabbelaars & haagse hopjes: ik schrijf zelden lange notities maar hier is echt van alles in te ontdekken. Peter voegt er nog “rubberboot en solution” aan toe – ik ben vergeten te vragen of dat positief of negatief bedoeld was. De wijn blijft lang hangen.

We sluiten af met een Moscatel, de “Emilín” van Lustau. Ik heb een 7UP associatie, iemand roept daarna Rivella, iemand anders Cassis, en dan volgt (serieus of jolig?) nog een Dr. Pepper van bijna-jarige Berry. Rozijntjes, met een mooi frisje. “Aardbeiensorbet” volgens Floor, chocolade komt ook nog voorbij. Een mooie uitdrinker, maar zoals gezegd voor mij vooral een eye-opener voor de niet-versterkte wijnen uit de Jerezstreek! Dat verdient een follow-up, op wat voor manier dan ook. Dank Eric.

Rob van Ginneken

 

Bordeaux 2010: verwennen van onze tong én indringend kwaliteit bespreken
By in

Bordeaux 2010: verwennen van onze tong én indringend kwaliteit bespreken

We proeven Bordeaux 2010 wijnen uit de kelder van Willem Jan Withagen. Belangrijke vragen die naar voren komen: is de wijn op dronk, is er nog ontwikkelingspotentieel? Waarom is de ene proever positiever over een wijn dan de andere, is dat omdat smaken verschillen?  Een fijne proeverij waarbij we verwend worden op de tong én kwaliteit indringend bespreken. De indrinker is overigens – klassiek! – een witte Bourgogne, Meursault 2010 van Albert Bichot. Ik heb de moeite genomen om ieder domein even op te zoeken in Jane Ansons Inside Bordeaux, de actuele ‘bijbel’ voor liefhebbers.

Château Taillefer 2010 Pomerol

Een Moueix-domein, onder leiding van vijfde generatie Claire Moueix. 12 hectares aaneengesloten wijngaard op zandgronden. Een intens stinkertje is het eerste dat mij opvalt. Leer. Paardenzadel. Later ook ijzer. En een zekere gronderigheid. RobG noemt bos en pruimen. Hij benoemt complexiteit. Een wijn met veel kracht. Tannines zijn nog aanwezig, terwijl de geur toch al naar het tertiaire neigt. Een wijn voor de middellange termijn, zegt Anson.

Jacques Boyd 2010 Margaux

De tweede wijn van Boyd Cantenac, moeilijk te krijgen in ons land, zei Willem Jan. Ik ben die nog nooit tegengekomen. Ik zocht naar Jacques Boyd 2022… tevergeefs. Anson is overigens kritisch over Boyd Cantenac, die zij een trede lager inschat dan de 3e Grand Cru Classés. 17 hectares wijngaard, waarvan maar 50% voor de eerste wijn wordt gebruikt. In extreem goede jaren zoals 2010 is de tip van kenners om juist die tweede wijnen te kopen van Grand Cru Classés. Tegen de helft van de prijs van de eerste wijn biedt zo’n tweede wijn dan gegarandeerd topkwaliteit. Maarten benoemt zwarte bessen, enige strafheid dus nog ontwikkeling mogelijk en goede lengte. Mijn aantekeningen: de donkere kleur heeft een ontwikkelde rand, expressieve en mooie bessen in de geur, zijdezachte aandronk – zo typerend voor Margaux – en ook nog wat tannines. Prachtig, een pareltje in de kelder én op de dinertafel.

Château Poujeaux 2010 Moulis

Altijd een wijn om te overwegen. Groot domein van 68 hectares wijngaard. 70% gaat in de eerste wijn. In 2008 werd de Cuvelier familie eigenaar. Directeur Christophe Labenne is de kleinzoon van de vorige eigenaar. Sinds de overname is Stephane Derenoncourt consultant. De wijngaard heeft 10.000 stokken per hectare – bijzonder voor Moulis. Twaalf maanden houtrijping, eenderde van de barriques nieuw hout. Anson zegt dat Poujeaux een van de beste domeinen in Moulis is, een domein bovendien dat vaak gemakkelijk presteert op het niveau van Grand Cru Classés. Deze 2010 toont dat. De wijn staat naar Château d’Armailhac en doet daar wat mij betreft niet voor onder. Ontwikkeling in kleur zichtbaar, grafiet en vanille in de geur, later ook sigarenkistjes/cederhout. Sappige charmeur qua smaak, heel aangenaam en op dronk. Opmerkelijk: de afdronk is veel langer dan die van de Grand Cru Classé ernaast. Voor mij is dit een van de wijnen van de avond. Schitterend glas.

Château d’Armailhac 2010 Pauillac

Groot domein van 70 hectares in eigendom van de beroemde Rothschild familie. 80% van de wijn gaat in de eerste wijn en – opmerkelijk – er is géén tweede wijn. Die 20% gaat in de merkwijnen van Rothschild. Eric Boissenot is de oenoloog/consultant. Altijd goed om buurdomeinen van beroemde wijngaarden in de gaten te houden, zeker als de wijnen daarvan onbetaalbaar zijn voor gewone stervelingen. D’Armailhac is de buur van Mouton Rothschild. Met net iets meer zand in de wijngaarden, waardoor de wijn minder krachtig is dan de Premier Cru. Mouton 2022 kost in de voorverkoop 750 euro. Mooi natuurlijk voor het vieren van een feestelijk kroonjaar of het halen van een diploma. Maar je kunt 12 flessen d’Armailhac kopen voor één fles Mouton. Goed, de wijn. Pruimen en kersen benoemt Eric. Ik zie kleurontwikkeling aan de rand, ruik hele rijke vanille – mooie nieuw houten barriques, kruidigheid en cassis. De geur is heerlijk breed. De wijn heeft geen lange afdronk, maar is sappig en vol rondeur.

Château Cantenac Brown 2010 Margaux

48 hectares groot domein. Drie jaar geleden wisselde het domein van eigenaar, nu Tristan Le Lous. Eric Boissenot is de oenoloog/consultant. Er gaat maar 55% van de wijn in de eerste wijn, 45% in de tweede wijn Brio de Cantenac. Cantenac Brown is zo’n wijn die vaak niet top of mind is, schrijft Anson, maar die na 10 tot 20 jaar rijping wonderlijk mooie archetypische Bordeaux wijnen produceert. Onder de nieuwe directeur José Sanfins zijn de wijnen in kwaliteit gestegen. De wijngaardpercelen worden apart gevinifieerd, rekening houdend met de druivensoort en de ouderdom van de stokken. Proefaantekeningen: ontwikkelde kleur aan de rand, hele brede geur. Cassis duidelijk herkenbaar. Hoewel de wijn al in de ochtend was geopend, doet bij deze wijn de lucht in het glas óók nog heel veel. De fruitigheid neemt toe en de geur is bedwelmend mooi. Sappige smaak met goede zuren en een bittertje in de middellange afdronk. De wijn trekt nog wat in de mond. Er zit nog potentieel in deze wijn, die gaat nog mooier worden. Fijn perspectief.

Château d’Issan 2010 Margaux

44 hectares groot domein. Anson schat deze 3e Grand Cru Classé een trede hoger in. 55% van de wijn gaat in de eerste wijn. De familie Cruse en Lorenzetti zijn 50/50 eigenaar. Eric Boissenot is de oenoloog/consultant. Issan heeft tientallen jaren geleden doordat de eigenaars te weinig investeerden, schrijft Anson. Totdat Emmanuel Cruse in 1995 op het domein kwam, toen 27 jaar. In 1998 werd hij directeur. Interessant is wat je dan allemaal kan doen aan de kwaliteit: herplanten van wijnstokken, terroir en drainage studies, nieuwe kelders, nieuwe werkruimtes met installaties, nieuwe kantoren. Ja, zo zie je maar dat wie slim wil inkopen ook de wijnliteratuur voortdurend moet bijhouden. De wijnstokken staan met 9.000 per hectare aangeplant. Alle percelen worden apart gevinifieerd en later geblend. 18 maanden houtrijping met voor de helft nieuwe barriques. Al die aandacht proef je. Claartje is onder de indruk van de bloemigheid, Maarten roemt de elegantie van de wijn. Mooie evenwichtige kleur, rode kers in de geur met een lekkere balsamico toets. Ook fraai terroir in de geur. En de smaak… aaah, zo mooi: rondeur en een fluwelige toets. Grootse wijn.

Château Smith Haut Lafitte 2010 Pessac Leognan

78 hectares groot domein, 67 hectare voor rode wijn, 11 hectare voor witte wijn. Bij rooid gaat maar 40% in de eerste wijn. Daniel en Florence Cathiard, ooit Olympische skiërs voor Frankrijk, zijn sinds 1990 eigenaar en brachten dit domein naar de top van de Pessac Leognan streek. Ze zijn uiterst betekenisvol geweest voor het hele wijntoerisme in de streek, schrijft Anson, die zegt dat ze daar te weinig waardering voor krijgen. Maar liefst twee oenologen worden hier ingeschakeld als consultant: Stéphane Derenoncourt én Michel Rolland. Vroegere eigenaren maakten de wijngaard kapot met gebruik van onkruidverdelers. De Cathiards werken biologisch. De wijngaard wordt hier bewerkt met paarden. Ze gebruiken eigen compost. Ze maken zelf de wijnbarriques sinds 1995. Op een eiland in de Garonne kweekt het domein de stammen voor de wijnstokken – geen enkel ander domein doet dit. Dat komt allemaal ook wel tot uiting in de prijs: voorverkoop 2022 doet een fles Smith Haut Lafitte euro 161. De wijn brengt de tongen los. Geen twijfel mogelijk: dit is dé wijn van de proeverij. Aan de rand ontwikkeling. Een explosie van rood zomerfruit in het glas: bramen en kersen. Vanille van het nieuwe hout van de barriques die de wijn voornaam maken. Lichte kruidigheid. Kees benoemt eucalyptus, chocolade en pruimen. Toos ruikt nóg meer smaakimpressies: laurier, drop, koffie. Een klein zoetje. De wijn is he-le-maal in balans, aldus Toos. Dat ben ik met haar eens: sappige aandronk en enorm veel power. Deze wijn geeft nu heel veel plezier en zal dat vermoedelijk nog zeker twee decennia doen. Een geweldige compositie.

Château Pichon Baron 2010 Pauillac

Dit is een zogeheten Super Second, een 2e Grand Cru Classé. 73 hectares groot domein. Maar 45% van de wijn gaat in de eerste wijn. Interessant: er zijn twéé tweede wijnen, Les Griffons de Pichon Longueville van merendeels cabernet sauvignon en Les Tourelles de Pichon Longueveille van merendeels merlot. In 1987 kocht de verzekeringsmaatschappij AXA het domein, toen nog maar 33 hectares wijngaard groot. De technische directeur Jean René Matignon werkt hier al sinds 1985. Eric Boissenot is oenoloog/consultant. In 1850 net voor de 1855 classificatie is het domein gesplitst in een Baron en een Comtesse château. Tot de verbeteringen die zijn doorgevoerd op dit domein behoort de optische controle van alle druiven via een loopband, in 2010 voor het eerst. Anson schrijft dat de wijn bekend staat als een krachtpatser, erg geconcentreerd en met mannelijke tannines. 10.000 stokken per hectare. De wijn blijft 16 tot 20 maanden in barriques, waarvan maar liefst 70 tot 80 procent nieuw. Het aandeel cabernet sauvignon in de wijn is de afgelopen tien jaar gestegen naar zo’n 85 procent. Positieve commentaren voor de wijn. Maarten benoemt diepte én lengte, hoe de wijn nu mooi in balans is. Toos roemt de helderen dieprode kleur en een smaak met droppigheid en paprika. Mijn aantekeningen. Wat kruidigheid in een gesloten neus – ook al is de wijn al ’s morgens geopend. De smaak is sappig en heeft veel rondeur. Zó geproefd in een proeverij komt de wijn onvoldoende tot zijn recht. Misschien als de wijn in een karaf heeft gestaan en genoten kan worden bij een flinke steak dat de hemelpoort een beetje open gaat. Dit is de wijn van de avond die nóg niet geeft wat er allemaal in zit, een kindermoordje na dertien jaar.

Château Clos Haut Peyraguey 2010 Sauternes

21 hectares groot domein. Was sinds 1914 in eigendom van de Pauly familie, die het in 2012 verkochten aan Bernard Magrez. Bijna de hele wijngaard staat aangeplant met sémillon stokken, nu gaat het aandeel sauvignon omhoog om meer frisheid in de wijn te brengen. In de wijngaard is een 8,5 hectare grote ommuurde Clos, dáár komen de druiven vandaag voor de eerste wijn en dan nog maar 35% van de stokken die daar staan. Het resulteert in werkelijk prachtige dessertwijn met expressief tropisch fruit, elegant én dik geconcentreerd. Een perfecte kaaswijn. Zo blijkt ook.

 

Het jaar 2010 werd de opbrengst van de wijngaarden beperkt door langdurige droogte. Wat er overbleef aan wijn wordt ‘briljant’ genoemd in de literatuur. Dan nog zijn er verschillen tussen de appellaties: Margaux was van exceptionele kwaliteit. Pessac Leognan, Saint Julien en Pauillac leverde mooie wijnen. De kwaliteit in Saint Emilion wordt als iets minder beschouwd, waar Pomerol weer wél enkele exceptionele wijnen produceerde. Het zijn meestal geen kleine bedragen die worden geïnvesteerd in een wijnkelder met oplegwijnen. Wat het gemeen heeft met de beurs en aandelen, is dat je je écht goed moet documenteren om de mooiste wijnen eruit te pikken. Die leveren vloeibaar geluk als dividend.

Peter van den Besselaar

 

Altijd verrassende wijnen op een werkavond
By in

Altijd verrassende wijnen op een werkavond

Vraag wijnliefhebbers om een eigen vondst mee te nemen, een trouvaille, of een fles met een knipoog naar het thema van de eigen proeverij. Resultaat: altijd verrassende wijnen. Op de werkavond bespreken we huishoudelijke zaken, financiën en het programma. Het determineren van de ingepakte flessen moet dus vooral snel gebeuren.

De eerste wijn in het glas van een nieuw seizoen, bubbels. Rode bubbels van Tenuta Pederzana. De Lambrusco Grasparossa della tradizione uit Emilio Romagna is een serieus glas met een paarsige kleur en vrij  straffe bitters zelfs. Een fijn verrassend glas bubbels. We moeten onze neus niet optrekken voor Lambrusco, is het oordeel van de proevers. Er zijn immers prachtige. Heerlijk om het seizoen mee te openen.

Matthias Müller 2018 Grosses Gewachs An der Rabenlei Trocken

Sappige wijn met mineralen, hazelnoot en gele pruim. Licht petrol.

Philipps Eckstein 2016 Graacher Domprobst Spätlese ***

Frisse aanzet, licht petrol, acaciabloemen, geconfijte mandarijnenschil, tropisch fruit en mooie zoet/zuur balans.

Domaine de Clos des Cazaux 2021 Vacqueras Vieilles Vignes (blanc)

Witte Rhône is vaak moeilijk te determineren en deze wijn vormt daarop geen uitzondering. Volle geur met veel vanille, zwoel staat in mijn aantekeningen. Sappige smaak met een uitstekende balans. Verfijning! Lange afdronk. Chenin blanc wordt genoemd en dat kan ik mij voorstellen. Chardonnay wordt genoemd en ook dat kan ik mij vorstellen. De wijn is een knipoog naar de To blend or not to blend proeverij dit seizoen. De wijn is een blend van 70% clairette, 20% roussanne en 10% viognier, gemaakt van druiven van wijnstokken van 70n jaar oud. Een prachtige wijn!

Edra Emociones 2022 Ribera del Gállego

300 tot 1000 flesjes per jaar. Niet te koop in ons land. Gemaakt van de ribote druif. Onbekend, dus even duiken in Jancis’ Wine Grapes. De druif is een kleurvariatie op Somontano’s druif Parraleta. Door DNA onderzoek (halleluja dat dat er is) vastgesteld dat het om dezelfde druiven gaat. Licht frambozen in de geur, fijnzinnige en fraaie smaak.

Deltetto 2016 Pinot Nero Langhe

Een lichte kleur, lekker stinkertje in de geur. Gronderig, ruik ik. Het doet me denken aan nebiollo, en verduveld: de plaats locatie is goed. Maar het is pinot noir dat we drinken. Leuke wijn.

La Fassina 2018 Conca de Barberà

Gemaak van de trepat druif. De kleur van deze vijf jaar oude wijn vertoont warempel wat paarsige reflexen. Klassieke geur, licht. Mint en bouillon in de smaak, hoge zuurgraad. Mooie eetwijn.

Castellare 2021 Chianti Classico ‘Vignatorta’

De fles met het vogeltje. En het mysterie wat ‘Vignatorta’ is. Is het een deel van de wijngaard, of is het een speciale cuvee? Uiteraard heb ik ook even gezocht. Het blijft een mysterie, ach… en dat is ook mooi om mee te leven. Klassieke wijn met hoge zuurgraad, kruidnageltjes en wat gember. Mooi!

Corte Bure 2018 Valpolicella Ripasso Classico Superiore

Deze Noord Italiaanse wijn van ingedroogde druiven overtuigt. Bramen in de geur, bosbes. Een bescheiden zuurtje maakt het een allemansvriend met een lange afdronk.

Zonin 2019 Amarone della Valpolicella

Wijn van onze nestor. Moet ik dit kopen en opleggen? Alleen de vraag is al prachtig. De wijn kenmerkt zich door een bescheiden zoetje, heel veel fruit en aardbeien, een dikke wijn. Zijn geld waard is het oordeel van de proevers, maar nee, er zijn mooiere om in de kelder te leggen.

PX 1990 To Albalá

Deze pedro ximenez wijn heeft de respectabele leeftijd van 33 jaar bereikt. We horen  enige discussie hóe dit te drinken? Zo op zichzelf na een maaltijd? Chocolade wordt genoemd. En Friese nagelkaas. Mooie suggesties, ook deze contemplatieve wijn is een fijne knipoog naar een komende Jerez proeverij. Zwarte nectar, rokerig, ik ruim warempel een teerimpressie. Warm zwoele smaak.

 

Peter van den Besselaar

Joost Mutsaers (1954 – 2023) vaardige organisator
By in

Joost Mutsaers (1954 – 2023) vaardige organisator

In de jaren dat Joost Mutsaers lid was van de Brabantse Wijnsociëteit hebben we vaak geprofiteerd van zijn grote talent: hij was een vaardige organisator. Deelnemen aan activiteiten geeft veel leden plezier, Joost wist met ogenschijnlijk losse pols veel te regelen. Van de jaarprogramma’s met proeverijen tot diners door de leden, waarvan sommigen legendarisch werden voor de deelnemers, wijnstudiereizen.

De liefde voor wijn ontstond, zo schrijft Joost zelf, bij het diner in de Korenbeurs op zijn trouwdag in 1976. Het was een mooie Bordeaux, Grand Cru Classé Château Camensac, die werd geschonken. “Echt wijn gaan waarderen is gekomen in 1982 door de wekelijkse proeverijen van de Brabantse Wijnsociëteit.” Joost noemde het heilige avonden. “Er moet echt iets heel bijzonders zijn om er deze avonden niet te zijn.”

Joost werd één keer proefkampioen in onze wedstrijd – dat was in 1999. Hij hield van bijzondere wijnen en het bouwen aan een kelder met mooie wijnen voor speciale gelegenheden. Daar lag onder meer Guigal Hermitage 1978. “Alles zit erin van fruit, hout, balans, zuren, kracht en finesse.” Joost memoreerde dat de wijnmaker vond dat dit een van de mooiste wijnen was die hij had gemaakt en vermoedelijk nog zou maken. Jarenlang was Joost als voorzitter spil van de wijnsociëteit tot hij in 2006 helemaal afscheid nam. We zagen hem nog bij de nieuwjaarsreceptie in 2023 waar oud leden het jubileumboek kregen.

Rust zacht.

Spaans wit is een grandioze proeverij
By in

Spaans wit is een grandioze proeverij

Martijn de Groot neemt ons mee naar Spanje. Alleen maar vinos blanco. Al een paar jaar een land waar heel veel gebeurt zegt Martijn. Met nieuwe en oude methodes, soms met dik geld erachter. Alle wijnen zijn blind geproefd en pas na het proeven onthuld.

Kripta 2015 Cava Augusti Torello Mata

Een frisse indrinker, mooi bitter, een ietwat stevige bubbel die wel afvlakt – voor mij vaak een kenmerk van Spaanse tintelingen -. Bij de eerste slok denk ik aan een corpinnat. Te mooi voor een eenvoudige cava, te stevig, te fris, teveel kracht. Dit past bij bodegas die vinden dat cava niet meer staat voor kwaliteit en daarom de Catalaanse zegswijze voor geboren in het hart van de Penedès hebben gekozen om zich te onderscheiden. Bloemig en kruidig, vanilleroom en anijs, worden genoemd, mooie zuren (ook van appeltjes), fijn droog, lange afdronk.

Het blijkt de Kripta. Een geweldige cava, uit 2015. Mooie producent. Prachtige fles ook. Pas nog gehad in Spanje zelf. Niet helemaal herkend, maar m’n omschrijving komt dichtbij genoeg om mijn Spaanse element nog niet te temperen. Fijne start!

Sea Wine Club 2020 Rias Baixas

Martijn is niet van de flauwe. Dus hop, een klein stalletje erin. Ook te proeven. Wat vanille, bijna chardonnay tonen. Maar met veel meer zuur. De zachtheid van wat misschien een godello is? Het stalletje is snel weg, vindt ook RobvG. De droogte en strakkere vorm komt meer en meer naar voren naar een tijdje. Hoe zou oud-lid Nello deze ballerina typeren? Het gaat van een klompendans naar lichtvoetigheid, van plompheid naar subtiliteit.

En het is een albariño. Dezelfde als het tweede glas. Beide 2020. Dit is een landrot.

Sea Wine Club 2020 Rias Baixas (opgevoed in zee)

Dit glas vind ik meteen mooi. Fijne en subtiele neus, stenig/mineralig en droog in de smaak. Wat citrus. Ik denk Noord Spanje, Galicië, albariño. En een mevrouw/meneer dan wel. Wat sinaasappel, zachte bitters. Mooie balans. Wat tropisch fruit, mango. Dit is inderdaad een albariño. Maar dan onder water opgevoed. Echt? Echt! In zee zelfs. En dat geeft verschil tussen deze twee. Meer lengte. Strakker. Droger. En duurder. Zo werkt het ook.

¡Op naar de volgende!

Emilio Moro 2020 El Zarzal Bierzo

Ook weer droog, mineralig. Een kiezeltje. Het ziltige van de vorige serie (zeker de laatste 🙂 komt niet terug. Mijn buurvrouw Claartje geniet. Wat is deze mooi. En dan mag ze nog beginnen aan glas twee. Berrie proeft citrus, lange afdronk, kruidigheid en mooie zoet/zuur-balans. Elegant, lengte, botertje, er vliegen complimenten over tafel. Wat eik gehad, witte bloemen. Uit de Bierzo, ook en voor al bekend van de mencia druif.

Rafael Palacios 2020 Valdeorras

Een licht oxytoontje. Mij bevalt dat enorm. Benieuwd wat m’n medeproevers hiervan vinden. Waarbij dit in Spanje natuurlijk alles te maken heeft met een sherry associatie. Verder kruidigheid. Opnieuw die droogte die dorstlessend werkt en zorgt dat je niet doordrinkt. En je richt op genieten, el método español. En wat zegt Claartje, inderdaad, nóg mooier. Chardonnaytonen maar niet genoeg om het te zijn zegt Rob. Een caramelletje, mooie lange zuren. Met de eigenaar van As Sortes die zelf z’n bomen zoekt in Frankrijk waaruit zijn vaten worden gemaakt. Uit Valdeorras, op de grens van Bierzo en Galicië. Waarbij ik denk dat deze eigenaar een Galicisch tikje heeft gehad. Eigenwijs en met een eigen trots, een eigen ritme. En is een van de weinige Spaanse streken waar bij een afspraak inderdaad de mensen op tijd verschijnen. Bij deze wijn perfect gelukt.

Twee godellos worden ook zo benoemd door de leden. Ietsje makkelijker na de vorige serie natuurlijk. Maar toch. Dit geeft weer lucht voor de volgende NK. Ach, nu we er toch zijn. Weer twee. Allebei een stuk donkerder van kleur dan de vorige.

Cantalapiedra 2020 Majuelo del Chiviritero la seca, Castilla el Leon

Terwijl ik een slok neem van mijn eerste glas hoor ik naast me al ‘heerlijk’ over het tweede. We zijn er snel uit. Viura. Tropisch fruit. Dikte. Kruidig. Ietsje karamel. Véél lengte. Aanwezige zuren voor de frisheid. Ook wat gistigs, wat natuurwijnachtigs. Dat kan, inweking met de schillen voor enkele weken. Ecologisch. Blijkt het een verdejo! Gelukkig is het NK nog ver weg.

Belondrade 2019 Rueda, Belondrade y Lurton

Mijn buurman heeft gelijk. Wat net nog gewoon lekker was, op z’n minst, is in dit glas fantastisch. Met een slok doe je minuten. Héél véél lengte. De smaak blijft hangen. Het gekaramelliseerde neemt langzaam toe in je mond. En blijft hangen. Naast het fruit, zoals een ananas. Met een zuurtje dat af en toe verfrist. Met hout wat stevigheid geeft. En dat niet los van elkaar. Wel nee, ¡junto! samen! En dat proef je. Beginnend met anijs, dennen, munt, dan sappigheid, beetje mollig. Meesterlijk glas.

Zo goed dat Harry, verstokt rode wijn liefhebber, zijn beeld ziet kantelen. En zich overgeeft. Rood kan. Dit wit moet. Verdejo. What else.

De volgende komen apart. Die moet je namelijk niet gaan vergelijken zegt Martijn.

Nin Ortiz 2017 Terra Vermella (Priorat blanco) Penedes

Ik ruik ook een onvergelijkbare neus. Kruidig, menthol, eucalyptus, den. Neusspray zou je denken. Mis vrienden. In de mond blijven de neustonen aanwezig. En worden vergezeld door citrus, bloemen, zachte zuren. Hij blijft wel staan. Ook na het verdejo geweld. Een intense afdronk. Krachtig. Emotioneel. Vol overgave. Spaans.

Maar niet iedereen is blij. Zo komt er een augurk en suikerwater tevoorschijn. Met zachte bitters en weinig zuren. Ook boenwas, hazelnoot, concentratie. Vuursteen. Bio dynamisch. Echt droog. Papaya. Droge afdronk. Een wijn om bij te eten. Of bij een sigaar.

Een Priorat. Unne witte? Martijn zet ‘m neer. Intrigerend noemt hij hem. Zo is er voor iedereen wel iets voegt hij nog toe. Voor mij kan ie prima, helemaal met boquerones fritos.

Dominio del Aguila 2018 Ribera del Duero Albillo vinas viejas

Zo. Na de Priorat is dit iets totaal anders. Oh nee, onvergelijkbaars. Dus: zacht, licht zwoel, wat ziltigs, vanille, Maarten ruikt appel, perzik, citrus. Krachtig en fris. Balans tussen sap, bitters en zuren. Grapefruit, mandarijn. En bloemen. Een fruitmand is er niks bij. En vaak zonder bloemen. Haal dus deze voor een zieke! Spaanse Bourgogne roept Berrie. Terwijl Frankrijk natuurlijk grotendeels van Spanje was ooit. Een albillo uit de Ribera. Flink op eiken en sur lie (lias). En inderdaad bedoeld om de Bourgognes op hun plek te zetten. Dat lukt. Resta a Francia franceses. Restamos en España.

Ossian Verdling Dulce 2016 Castilla y Leon

De uitdrinker. Aardig zoet. Wat gesloten in de neus. Mist een beetje zuur tegen het off dry. Ook lychee, mandarijn. De zuren komen na een tijdje hoor ik. Iemand anders wacht er nu nog op. Ach, onze rode wijn drinker. Die geniet ook hiervan, hij is echt om. Mooi spel van krenten en rozijnen. Fijne zuren. Spel in de mond. Verdejo. Opnieuw. Hij is om. En hij niet alleen.

Muchas gracias Martino voor deze geweldige proeverij!

Verslag van Just Krijn