Saint Emilion proeverij
By in ,

Saint Emilion proeverij

Familie Becot tijdens oogsttijd

Saint Emilion
is met 5.565 hectares wijngaarden het grootste Bordeaux wijngebied. Hiervan
zijn maar liefst 3.739 hectares Grand Cru wijngaarden, 1.826 hectare is van
niet geklassificeerde wijngaarden. Sympathiek is dat de classificatie iedere
tien jaar een aanpassing krijgt, het laatst in 2012. De beste wijngaarden hebben
een kalksteen ondergrond (Côtes) hoewel er ook veel goede wijn komt van de
zanderige kiezelbodem (Graves) die grenst aan Pomerol. De gemiddelde wijngaard
is in Saint Emilion maar zeven hectare groot. 

We proeven
met het Wine Folly proefwiel van de merlot druif. Ja, als je ziet wát je kunt
ruiken, dan ruik je dat ook, zei Willem Jan. Da’s natuurlijk waar. Maar ik
kreeg nu associaties (kleipot, anijs, vijgen) die ik anders niet geroken zou
hebben. De proevers hebben allemaal een puntenwaardering gegeven met het cos
systeem (20 punten). Van de 144 uitgebrachte scores waren wijnen zes keer volgens
de proevers ‘niet in orde’, werden zeventwintig keer wijnen beoordeeld als echt
mooie wijnen en tien keer wijnen beoordeeld als topkwaliteit. 

Hieronder in
volgorde van oplopende waardering de wijnen beschreven.

Château Franc Bigaroux 2005 Saint Emilion Grand Cru

Biologisch
bewerkte wijn, buurdomein van Canon La Gaffeliere. Neus met leer, potgrond,
bramen, cederhout, kruiden en wat anijs. Wij proefden deze wijn eerder op de
sociëteit, met meer zeggingskracht, wellicht aan het afbouwen. Door een proever
gewaardeerd als topkwaliteit. 

Gemiddelde
waardering 13,3 punten / mijn waardering 12 punten 

Château Faizeau 2005 vieilles vignes Montagne Saint
Emilion

Deze satelliet
wijn werd stroef genoemd. Ik hou van de gerijpte geur: herstbos en licht
truffel. Van hele oude merlot-stokken. 

Gemiddelde
waardering 14 punten / mijn waardering 14 punten

Château de Lussac 2010 Lussac Saint Emilion

Deze
satelliet wijn proefden we al vaker. Belgische eigenaar, serieus werkend
domein. Ik vind de wijn nog te jong. Vol fruit in de geur, ook een zoetje,
laurier, houttonen, chocolade. Goede zuren nog een tikje straf. Kijk uit naar
deze wijn voor een prima prijs/kwaliteit verhouding. 

Gemiddelde
waardering 14 punten, mijn waardering 15 punten. 

Château La Dominique 2010 Grand Cru Classé                

De enige wijn
van de Graves ondergrond in de proeverij. De wijngaard grenst aan die van
Cheval Blanc, het buurdomein dat voor de 2010 een prijs vraagt die maar liefst
negentwintig keer hoger ligt dan La Dominique. Ik vind de wijn erg gesloten en
nog weinig geven, te streng. Andere proevers zijn al enthousiaster: liefelijke
neus en stevige smaak, bramen, kersen, pure chocolade en anijs. Ook een groente
impressie. 

Gemiddelde
waardering 14,3 / mijn waardering 13 punten 

Château l’Arrosee
2010 Grand Cru Classé 
                                  

Wijn van het
kalkplateau, is in 2013 opgegaan in buurman Quintus, een wijn die drie keer zo
duur is. Die Bordeaux wijnboeren weten hoe ze geld moeten verdienen! Veel
positieve commentaren: kersen, frambozen, munt en jammige geur.Honingdrop
in de neus. Mon Cherie.Vol
van smaak en mooie bitters. Kruidig, duidelijk nog potentieel. 

Gemiddelde
waardering 14,6 / mijn waardering 15 punten 

Clos de
l’Oratoire 2010 Grand Cru Classé
                         

Van de
noordoostelijke hellingen. Een von Neipperg domein, zelfde eigenaar als d’Aguilhe
in de Côtes de Castillon en Canon La Gaffeliere en La Mondotte in Saint
Emilion. Rijke geur met ceder, kers en chocolade. Klassiek, laurier, tabak,
salie en melkchocolade, nog duidelijke bitters en tannine. Door twee proevers
gewaardeerd als topkwaliteit. 

Gemiddelde
waardering 15 punten / mijn waardering 14 punten

Paardenkracht op Troplong Mondot

Château
Troplong Mondot 2004 Grand
Cru
Classé

Hoogste punt
van het kalksteenplateau, werd in 2012 geclassificeerd als Premier Grand Cru.
Vrij strenge smaak, vind ik. De proevers: zoethout, koffie, leer, zwarte kersen,
pruim. Zwoele afdronk. Ik ruik stront, zegt Eric en met een vette glimlach,
maar ik vind het toch lekker. Door twee proevers gewaardeerd als topkwaliteit. 

Gemiddelde
waardering 15,8 / mijn waardering 16 punten

Château
Beauséjour Becot 2004 Premier Grand Cr
u Classé    

Stallucht, fantastische smaak. Commentaren:
prachtige wijn, ales erop en eraan.Complexe
geur met mest en leer, heel goed in elkaar verweven. Vijf proevers waarderen
deze wijn als topkwaliteit, Jaap geeft zelfs een perfecte 20-score. 

Gemiddelde
waardering 16,3 / mijn waardering 17 punten.

 

Uitdrinker : Château Soutard 2008, Grand Cru
Classé

Bij de
fantastische Nederlandse kazen van Paul Heemskerk drinken we nu eens geen zoete
uitdrinker, maar een mooi op dronk zijnde Soutard, met heel frivole zuren en
veel levendigheid. Geen puntenwaardering gegeven.

Is het genot groter als je plezier uitstelt?
By in ,

Is het genot groter als je plezier uitstelt?

Wijngaarden van Château Montrose grenzen aan de Gironde rivier

Is
het genot groter als je plezier uitstelt?
Intrigerende vraag.
Organisatiepsychologen stellen dat uitstellers van activiteiten minder
doelgericht zijn. Uitstellers hebben niet zo veel zelfdiscipline en zijn genotzuchtig.
Ze verliezen lange termijn doelen uit het oog als zich pleziertjes op korte
termijn aandienen. Maar wijndrinkers stellen juist drinken uit om hun genot te
vergroten! Oplegwijnen hebben een leven: ze moeten tot volle wasdom komen. Het
wijninformatiecentrum geeft een overzicht van wijnen die zonder problemen een
jaar of tien kunnen worden opgelegd, klik HIER.

 

De
echt grote wijnen uit de Medoc zoals we in de proeverij drinken, de Grand
Seigneurs, hebben uit grote jaren de potentie om twintig tot dertig jaar oud te
worden. Dat is vooral leuk als zo’n fles op tafel kan komen om een feest luister
bij te zetten: een 18e of 21e verjaardag, verloving,
trouwerij, koperen of zilveren bruiloft. Het heeft iets magisch om gebottelde
zonneschijn uit jouw geboorte- of trouwjaar te drinken.
Maar zolang hoeven we
niet te wachten. Wijn heeft charmes in alle fases van rijping. Alleen al in de
neus zijn drie fases te onderscheiden: het primaire, secundaire en tertiaire
aroma. Het primaire aroma komt van de druif: 
fruitige, florale en minerale geuren. Het secundaire aroma komt van
omzettingen tijdens de vergisting en de opvoeding van de wijn, zoals
botergeuren van de malolactische zurenomzetting of de kruidige, gebrande tonen
van rijping in nieuwe houten vaten. Het bouquet dat ontstaat door invloed van
zuurstof en ouderen, zoals herfstbos, noten, truffel noemen we het tertiaire aroma.

Henk
Vermeer brengt een schitterende proeverij op tafel van Bordeaux wijn, met drie
series van steeds een oude en jongere jaargang. En drie series met wijnen in
dezelfde levensfase.

Château Grand-Puy-Lacoste, Pauillac 5e Grand Cru
Classé

Door cabernet
sauvignon gedomineerd domein, met goede reputatie, koopwaardig en goed geschikt
om te rijpen. De 38 jaar oude 1975 brengt veel discussie los, sommige proevers
waarderen deze jaargang nu niet meer. Anderen prijzen de belegen neus met
herfstbos en vuursteen en vinden  de wijn
genietbaar. De 15 jaar oude 1998 is herkenbaar familie, dezelfde vuursteen
impressie in de neus, nu ook met sigaren, pruimen, laurier.

 

Château Lagrange, St. Julien  3e Grand Cru Classé

We proeven
de 35 jaar oude 1978 en de 10 jarige 2003. Uitermate interessant, omdat dit
domein in 1983 is overgenomen door het Japanse Suntory, die met enorme
investeringen dit domein weer op het Grand Cru niveau bracht. In de oude wijn
maken cabernet sauvignon en merlot ieder 50% uit van de wijn, in 2003 is het
aandeel cabernet sauvignon omhooggebracht naar 66%, merlot teruggebracht naar
27% en aangevuld met 7% petit verdot. De 1978 heeft een tuilé kleur en
klassieke neus met een truffel impressie. De neus is mooier dan de smaak. De
2003 neemt mij voor zich in, wat een mooie wijn is dat! Rood zomerfruit in de
neus, eucalyptus en pruimen, zwoele aanzet, in de mond krijg ik de slikreflex
(niet spuwen!) en mijn eindoordeel is dat dit een elegant glas is. Lagrange en
zijn tweede wijn Les Fiefs de Lagrange… wijnen om naar uit te kijken.

 

Château Lynch Moussas, Pauillac 5e Grand Cru Classé

 

We proeven
de 35 jaar oude 1978 en de 12 jaar oude 2001. Hier is het aandeel cabernet
sauvignon (75% in de 1978, aangevuld met 25% merlot) teruggebracht ten faveure
van de merlot (40% merlot in 2001, 60% cabernet sauvignon). De 1978 heeft
duidelijke oxytonen in de neus en mist voor mij alle charme. De 2001 is vol van
leven, kardinaalrood met een neus van mineraal, vuursteen en een rulle smaak,
vol en goede balans. Aantrekkelijk.

 

Bij de
jongste jaargangen hoor ik de meeste proevers zeggen: waarom zou je die nog
bewaren?
In mijn kelder krijgen de wijnen niet de gelegenheid om zo heel oud te
worden, zegt Henk glimlachend. Deze eerste drie series leren dat tussen zo’n
zeven en vijftien jaar een mooie drinkperiode is voor de bescheiden Grand Cru
Classe’s. Wie wijnen echt láng wil opleggen, meer dan twintig jaar, kan zich  het beste tot de topwijnen beperken. Die heeft
Henk in de laatste drie series gezet en dat levert een explosie van
*-sterretjes op in mijn aantekenschrift. De gerijpte topwijnen  bieden het beste dat de wijnwereld te bieden
heeft.

 

Château Prieuré-Lichine 1998, Margaux 4e Grand Cru
Classé

Cabernet sauvignon 52%, Merlot 39%, Cabernet franc 4
%, Petit verdot 5%.Mooi
glas wijn, nu vijftien jaar oud. In de neus kruidig, mineralen, cederhout,
zoethout. Nog krachtig en met hoge zuurgraad, luchtige Margaux concentratie.

 

Château La Gaffelière 1998, Saint Emilion Premier
Grand Cru Classé

Merlot 65%, Cabernet franc 30 %, Cabernet sauvignon
5%.Stallucht in de neus
en ook tonen van tabak, drop en fruit. Hap sap smaak, vol spel en rondeur, in
de neus later ook mineralen en kersen. Stevige wijn.

 

Château Magdelaine 1989, Saint Emilion Premier Grand
Cru Classé

 

Interessant
buurdomein van Château Ausone. 90% Merlot en 10% Cabernet franc. Waanzinnig
mooie wijn op dit moment, voor mij maximale score van drie *-sterren. Frank
noemt de smaakexplosie in de mond en heerlijke balans. Paul benoemt drop,
zoethout, bramen en een pepertje. Mijn aantekeningen: dakpannenbruine kleur,
kruidige neus met laurier. De smaak imponeert: door evenwicht, door balans,
door fluwelige structuur en verfijning.

Château Branaire Duluc-Ducru 1989, Saint Julien 4e
Grand Cru Classé

Cassis,
kers, viooltjes, pruimen en later ook mineralen. De wijn heeft elegantie en
souplesse, er zitten fraaie zuren in de smaak en veel spel in de smaak. Rob
noemt de Saint Julien spannender dan de Saint Emilion. Paul ruikt ook mint,
leer en zoethout. Frank brengt de noblesse van deze wijn heel mooi onder
woorden: mocca en mint, zwart fruit in de neus, verfijnde wijn met satijn
mondgevoel, stijlvol.

 

Château Leoville Las Cases 1992, Saint Julien 2e Grand
Cru Classé

 

Hartendief
van Henk. Flinke dialoog over het jaar, geen topjaar. Maar met deze wijn is ook
weer duidelijk te zien dat een niet groots jaar wel uiterst lekkere wijnen kan
opleveren. Je zou bij wijze van spreken 2012 een klein kistje van zes weg
kunnen leggen, dan betaal je voor deze wijn zo’n 110 euro per fles – met de
zekerheid dat je een wijn koopt die twintig tot dertig jaar meegaat. Ik snap de
hartendief van Henk, want dit is een klassiek mooi glas. 21 jaar oud. Drop in
de neus, eucalyptus en later ook laurier. Mooie rondeur in de smaak, klassiek
en verfijnd.

 

Château Montrose 1995, Saint Estephe, 2e Grand Cru
Classé

 

Hartendief
van Henk. Hiervoor geldt hetzelfde als voor de vorige wijn: een zekerheid als
je wijn echt lang wilt opleggen. De voorkoop 2012 doet nu zo’n 75 euro per
fles. Deze 18 jaar oude wijn heeft zoethout en sigarenkistjes in de smaak,
chocolade en espresso, echt lekker! De smaak heeft zowel souplesse als een aantrekkelijk
concentraat, een voluptueuze wijn met mooi kreupelhout in de nasmaak. Voor mij
ook maximale score van drie *-sterren.

Deze proeverij
is een echte belevenis, Henk, magnifiek!

Interessante buurdomeinen
By in ,

Interessante buurdomeinen

Wijngaarden Château Margaux, grenzend aan Château Labegorce

Het voelt
heel gek. Op de scheidslijn tussen twee wijngaarden wéét je: de wijn die is
gemaakt van wijnstokken voor Château Margaux kost twaalf tot vijftien keer zoveel
als de wijn van de wijnstokken van buurdomein Château Labegorce. Betalen we dan
teveel voor zo’n prestigewijn? Puur kijkend naar prijs/kwaliteit is het
antwoord: ja.  Maar bij prestigewijnen
betalen we ook voor historie, het merk of de naam, rijpingspotentieel. De
proeverij van Peter van den Besselaar heeft ‘interessante buurdomeinen’ als
thema . Een van de domeinen die we proeven werd in 2012 verkocht: Le Thil Comte Clary in
Pessac Leognan. Aangrenzend Château Les Carmes Haut Brion kocht 5,6 hectares;
die koop verdubbelt in één klap hun wijngaard. Volgende jaren zal de wijn onder
nieuwe naam en tegen een drie keer hogere prijs verkocht worden. Goed beschouwd
is het wel de moeite waard om te zoeken naar interessante buurdomeinen. Vanwege
onverwacht mooie kwaliteit. Omdat de wijnen een mooie prijs/kwaliteit
verhouding hebben. We proeven blind een Crozes Hermitage die één derde kost van
de Hermitage ernaast, de puntenwaardering voor deze wijnen verschilt maar een
fractie. En toch wil ik graag wat Hermitage in de kelder leggen, omdat die
tien, vijftien, twintig jaar zonder moeite kan rijpen. De absolute topwijnen
betalen dat geduld terug.

 

De indrinker
krijgt de laagste waardering, Crozes
Hermitage 2007 Les Meysonnieres van M. Chapoutier (12,5punten).
 Best opmerkelijk, want twee maanden terug
prijzen we de wijn nog net niet de hemel in. We proeven niet consistent, zegt
Rob. Deze avond herkennen we de Rhône en syrah niet, maar denken door de
liefelijkheid en hoge zuurgraad aan Cru de Beaujolais. Het kan verkeren. Alle
andere wijnen krijgen ten minste van één proever de hoogste puntenwaardering.
Op één wijn na: het buurdomein van Mouton Rothschild, Château La Fleur Milon
2005 uit Pauillac (13,1 punten).
Enkele proevers denken aan een foute fles. In
de eerste serie proeven we belegen wijnen – géén proever komt maar in de buurt
bij het raden van de leeftijd: een dertien en een achttien jaar oude wijn. We
proeven de buur van Château Margaux. En geven punten volgens het COS-systeem: 3
punten voor kleur, 4 punten voor geur en 10 punten voor smaak en 3 punten voor
algehele indruk/harmonie. De gemiddelde waardering van alle proevers staat
vermeld; achter de punten staat vermeld wie deze wijn zijn of haar hoogste score gaf.

Château Labegorce 1995, Margaux – 14.0 punten (Noël)

Tuilé kleur, een neus van cederhout, mineralen, kreupelhout, laurier,
pruimen en eucalyptus. Volstrekt harmonieus, heeft zelfs nog wat fruit, sap en
rondeur. HansH noemt de geur aantrekkelijker dan de 2000.

Château Labegorce 2000, Margaux – 14.0 punten (Martin)

Vergeleken met 1995 is de smaak van deze aantrekkelijker, zegt HansH.
Kees noemt de neus zwoel, met cassis, paddenstoelen en laurier. De kleur heeft
duidelijk ontwikkeling, in de neus herken ik mineralen. Liefelijke en sappige
smaak, nogal vluchtig. Betrekkelijk hoge zuurgraad en elegantie. Een enkele
proever zegt dat deze wijn nog moet liggen…

Château Franc Bigaroux 2005,
Saint Emilion – 14,7 punten (Willem Jan)

Buurdomein van Canon la Gaffeliere. De wijn heeft nog tannines maar is
ook al mooi gerijpt en daardoor goed drinkbaar. In de neus tonen van leer en
bramen, zegt Sebastiaan. Rob ruikt rozebottel, roemt kracht, balans en
romigheid. Paul ruikt kers en cederhout. Wijn mt een mooie kruidentoon en
sappigheid.

Château Cheval Brun 2006, Saint Emilion – 14,4 punten (Paul)

Buurdomein van l’Angelus. Kruidige expressieve neus, heel aangenaam met
cederhout. Paul ruikt turf, aarde en mos, hij roemt de Pomerol-achtige
zachtheid en elegante neus. De smaak combineert een zekere strengheid met
rondeur en souplesse.

Château Patris 2010, Saint Emilion – 15,5 punten (Willem Jan, HansL,
Gerard, Just)

Duurdomein van l’Angelus. Rob noemt de neus van de Patris interessanter
dan Cheval Brun. Willem Jan ruikt vleeslucht, een pot met soep, zure zult,
geuren die hij erg kan waarderen. Jong zwart fruit, kers, framboos en laurier.
Sigarenkistje. De rondeur maakt de wijn nu erg genietbaar ondanks de aanwezige
tannines, ook wat chocolade in de smaak.

Château Belle-vue 2005, Haut Medoc – 16,1 punten (Sebastiaan, Frank, Rob,
Gerard, Peter)

Buurdomein van Giscours. Hartendief van Peter. Het domein in Macau grenst
aan Margaux en heeft daar ook wel wat van weg. Heel donkere kleur. Willem Jan
ruikt cassis, koffie en laurier. Ik ruik karrenladingen met bessen, een edele
en voorname neus. Tikje zoet in de aandronk, heel fluwelige smaak, prachtige
wow-wijn! En uiterst koopwaardig in mooie jaren zoals 2005. Mooiste wijn van de
avond.

Château Le Thil Comte Clary,
Pessac Leognan – 15,6 punten (Jan, Paul, Just, HansH, Kees)

Buurdomein van Les Carmes Haut Brion. Ik ruik stal en mineralen en proef
een sappige smaak met mooie zuren en een verduveld mooie rondeur. Als ik de
andere proevers hoor, doe ik vooral de neus tekort. Willem Jan ruikt steen,
hooi, stal, kersen en bramen. Just ruikt bramen, zwarte bessen, cacao, aarde en
truffel. Trouvaille.

Domaine du Colombier 2009, Crozes Hermitages – 15,6 punten (Claartje,
Noël, Martin, Just)

Moeilijk te proeven, syrah na Bordeaux, zeggen enkele proevers. Maar ik
vind het heerlijk! In de laatste serie staan een Crozes Hermitage naast de
Hermitage. Proeven we terug waarom de tweede drie keer zo duur is? Rob is
kritisch: vlezige wijn met zwart fruit maar ook gebrek aan zuren. Gerard ruikt
zwart fruit, cederhout, noemt de smaak aangenaam met frisse zuren. Jan benoemt
de neus in één woord: een dierentuin. Mondvullende smaak met veel fruit en
mooie zuren. Mijn aantekeningen: kruidige neus, Mon Cherie kersen en chocolade,
expressieve neus. De smaak heeft rondeur en souplesse, eindoordeel: prachtige
wijn.

Domaine du Colombier 2009,
Hermitage – 15,8 punten (Kees, Just, Peter)

Hartendief van Peter. Kees benoemt de wijn als mollig “en daar hou ik van”.  Dat de wijn rijpingspotentieel heeft, komt
tot uiting in de proefnotities van Gerard: complexe wijn met wat teer in de
neus, harde bitters en trekkende tannines. Jan noemt de tannines juist goed
versmolten en benoemt uit het bouquet: koffie, chocolade, ijzeroxide,
pruimedanten, morelkersen. Mijn aantekeningen: enorme complexiteit met
werkelijk karrenvrachten rood fruit. De smaak? Rijk, rijk, rijk, flinke
intensiteit maar nu nog gesloten. Geweldig potentieel, wijn benadert voor mij
perfectie. Tja, aan de puntenwaardering is af te lezen dat het gros van de
kopers zal gaan voor de Crozes Hermitage. Ik droom ervan om met zo’n Hermitage
een toost uit te brengen als ik mijn pensioen haal of de staatsloterij win.

16.06.09, de dag dat we voor het eerst Le Pin drinken
By in ,

16.06.09, de dag dat we voor het eerst Le Pin drinken

Balorig, dat is misschien het juiste woord. Voor de stemming op deze proefavond. Het was een tikje rumoerig op de proefavond, zoals tijdens een laatste schooldag. Henk Vermeer gaf een van voorbeeldige documentatie voorziene proefavond. Verwachtingsvol bladerden de leden door twaalf A-viertjes. Het was Nello die toen voorzichtig informeerde: ‘Henk, zie ik dat nou dat goed… gaan we Le Pin proeven?’ Het antwoord luidde bevestigend. Nello keek gelukzalig (“Nooit eerder geproefd”). Niet iedereen was zich bewust van de magie van deze Pomerol. Voor de meesten van ons zal dit bij een once in a lifetime ervaring blijven.

Saint Veran 2007, Moillard-Grivot, Nuits-St.-Georges

De Montagny Premier Cru 2007 van Broillot waar deze wijn naast stond was heerlijk sappig maar ook zwaar houtgetypeerd. Nee, dan de neus van deze chardonnay. Citrus en een hele grote bloeiende struik jasmijn. Dat ruikt fijn! Een kwestie van smaak, maar die fruitneus vond ik super aangenaam. Heerlijke zuren en een tikje soepeler, mooie balans en goede nervositeit.

Château Fieuzal 1993, Pessac Leognan

Tuilé rand, dakpannenbruin dus. Veel proevers waardeerden Château du Tertre 1998 Margaux hoger. Die wijn was inderdaad liefelijker en had een tikje meer rondeur in de smaak. Maar Fieuzal bood een geweldige neus met een enorm breed palet van impressies: herfstbos, cederhout, laurier, mineralen. En na enige tijd kwam er een duidelijke truffelimpressie! Tutti frutti werd genoemd, en dat klopte ook. Soepele smaak, harmonieus, goed concentraat en volledig op dronk nu.

Château d’Armailhac 2004, Pauillac, 5e Grand Cru Classé

Morellenkersen in de neus, tamelijk geparfumeerd. Vanille ook. Aangenaam zoetje in een goed geconcentreerde smaak, hangt mooi na. Hiernaast proefden we hetzelfde domein van 1971, een hele belegen Dame, waarvan – heel curieus – de smaak nog stond als een huis.

Château La Louvière 2000, Pessac Leognan

Domein van André Lurton. Duvels mooi glas! Bruinontwikkeling. Aarde-tonen in de neus, duidelijk mineraliteit. Tikje stoffig, staat ook in mijn aantekeningen. Rondeur en karakter. Ik schreef op: toch nog een tikje vormelijk/streng, een wijn om Meneer tegen te zeggen. Vuursteen. Bittere chocolade, zei David. Hangt fraai na.

Château Lagrange 2003, Saint Julien, 3e Grand Cru Classé

Hartediefje van Henk. Perfecte combinatie van cederhout en zwoel fruit. Kruidige aandronk, sappig. Mineralen. Natuurlijk veel discussie over het jaar. Géén zuren, zegt de een. Te weinig zuren, zegt de ander. Veel móóie zuren, vind ik. Rob bracht uitkomst: deze wijn combineert een mooi zoetje mét zuren. Precies een reden waarom dit ook een van de Bordeaux is die hij waardeert. En dat wil wat zeggen…

Château Pichon Longueville Comtesse de Lalande 1987, Pauillac, 2e Grand Cru Classé

Tweeëntwintig jaar oud. Hier zie je waar een kundig wijnmaker in een lastig jaar toe in staat is. Het domein grenst aan het beroemde Château Latour. Bruine rand. Ik ben volledig verrast door deze wijn: de neus is nog enorm rijk met eucalyptus, drop, kersen en een vage ketjap impressie. Nu volstrekt mooi drinkend: rondeur en elegantie. Maar ook nog kracht en kruidigheid. Adam ruikt in de complexe neus ook nog veel mint.

Château Leoville Barton 2001, Saint Julien, 2e Grand Cru Classé

Een jaar geleden (september 2008) ook ingebracht door Henk. Zweem van rood zomerfruit en later mineralen. Laurier. Ik heb het gevoel dat de wijn nu iets meer gesloten is. Volle smaak met veel kracht en toch ook rond. Kracht en elegantie. Hartediefje van Henk.


Château Mouton Rotschild 1997, Pauillac, 1e Grand Cru Classé

Diepdondkere kleur. Edele neus, potloodslijpsel. Cederhout en terroir/mineralen. Licht drop. En je blijft steeds nieuwe dimensies ruiken: laurier, kruidigheid, tabak. Earl Grey thee. Na enige tijd ook kruiden. Smaak met flink wat zuren, drop en tabakstonen.

Château Le Pin 1991, Pomerol

Dit is een wijn met een verhaal. Twee hectares slechts meet de wijngaard. Wijnmaker Jacques Thienpont (foto). En terwijl er van de wereldberoemde Mouton Rothschild die we ernaast dronken maar liefst 29.000 kisten van 12 flessen worden gemaakt, is de productie van Le Pin slechts 600 kistjes van 12 flessen. Dat maakt de wijn zeldzaam en de prijzen enorm hoog. ’s Werelds duurste wijn noemen de Britse wijnkopers Berry Bros deze wijn. Château Vieux Chateau Certan van dezelfde eigenaar is een veel betere koop, merkt Henk droogjes op in de documentatie. Ik keek even naar 2005. Vieux Chateau Certan is nu te koop voor Euro 185. Bij Berry Bros kost een Le Pin 2005 nu Euro 2.270. Per fles, wel te verstaan. Een wijn met cultstatus, die gewild is bij de rijken der aarde. Le Pin staat op talloze wenslijstjes van wijnliefhebbers. En natuurlijk op die fameuze “100 flessen die je ooit gedronken moet hebben” lijstjes. Is dat nu zo’n sensationele ervaring, deze wijn drinken? Ik ben geneigd om bevestigend te antwoorden. Ik voel me heel sterfelijk als je zoiets moois drinkt. Denk toch altijd: Onze Lieve Heer op de knieën danken hiervoor. Want hoe proeft het dan? Hier komen de aantekeningen: Bruine kleur. Je ruikt en denkt meteen, hé, da’s een opmerkelijk afwijkende neus. Héél geparfumeerd. Ik ruik rozen en niet zo weinig ook. David noteert frambozensiroop, truffel. En dan de proef op de tong: volstrekt uitgebalanceerde wijn met een toffee-achtige rondeur, mollige structuur en veel verfijning. Milde wijn. Drie *-sterren. Het maximum. Bloedmooi. Inderdaad een once-in-a-lifetime-experience…

Zo sluiten we het voorjaarsseizoen 2009 op fabuleuze wijze af. Bedankt Henk!

Wijnen van Paul: discussie over blindproeven
By in ,

Wijnen van Paul: discussie over blindproeven

Saint Aubin 2006 Premier Cru Les Cortons, Domaine Roux Père & Fils

Nee, geen thema, zei Paul Heemskerk. Ik ga gewoon lekkere wijnen schenken. Na de sappige bubbels van Cava Pupitre stonden twee witte wijnen in het glas, waarvan deze wijn mijn hart meteen won. Noël sprak zijn verbazing uit over de door hem gemiste zuren in de wijn en prikkelde een boeiende dialoog met zijn opmerking ‘dit is geen Paul wijn’. Ik denk dat de meningen fifty/fifty verdeeld waren, maar ik vond de zuren prima. Een klasse neus met véél vanille en karrenvrachten mineralen (lekker!). Briochebrood, gist. Goed concentraat en harmonie. Ik dacht aan een Meursault, maar het bleek dus een hele mooie Saint Aubin te zijn. Dit is een krachtpatser die mee kan doen aan een bodybuilding- toernooi.

Château Durfort-Vivens 2002, 2e Grand Cru Classé, Margaux

De wijngaarden van dit domein grenzen aan die van het wereldberoemde Château Margaux. Dat is altijd interessant. Wine Spectator geeft 93 punten aan Margaux 2002 en 87 punten aan deze Durfort-Vivens. Deze Cru presteerde niet altijd op hoog niveau en dan heb je al snel een matige reputatie. Inderdaad: een imago komt te voet en gaat te paard. Maar er is flink geïnvesteerd sinds de jaren negentig. Voor een fles Margaux van dit jaar betaalt de wijnliefhebber maar liefst tien keer zoveel als voor deze Durfort-Vivens. Naast Cos Labory 2002 Saint Estephe vond ik deze Margaux herkenbaar en net een fractie beter. Dat kwam vooral door de neus: heel elegant, rijk en met veel cederhout en een pietsie laurier. Zoete pijptabak ook. Elegante wijn met prima balans en goede zuren. Fijn glas.

Domaine Fery-Meunier 2000, Pommard Premier Cru Les Epenots

Kom, moet Paul hebben gedacht, laat ik gewoon eens Bourgogne naast Bordeaux zetten. Maar dan giet ik wel die dikbuikige fles even over in een rechte fles. Zo gezegd, zo gedaan. Lanessan 2000 was de andere wijn in deze serie. Claartje herkende meteen de pinot noir en zei ‘je mag deze wijnen niet vergelijken, want dan doe je er altijd één tekort’. Sympathieke opvatting! Toen de wijn werd onthuld, zei een oud proefkampioen gemaakt-bozig over het flesmysterie in Brabantse tongval: Gij zijt een v… rotzak. Claartje zag ik even glimlachen. Open neus met een prachtige expressie: heel elegant en met zoethout. Terroir ook. De smaak is ook elegant en verleidelijk. Drinkt heel fijn weg.

Les Pagodes de Cos 2003, Saint Estephe (2e wijn van Château Cos d’Estournel)

Voor mij één van de mooiste wijnen van de avond. Kersen-in-het-kwadraat. Cederhout in de neus. Dennennaalden. Tabak. Super harmonieuze smaak, stevig, nadert perfectie. Lang nahangend en zeker niet typisch voor 2003. Mooi. Erg mooi.

Château Troplong Mondot 2004, Saint Emilion, Grand Cru Classé

Net iets minder op dronk dan de Pagodes, maar waarschijnlijk met méér potentieel. Ik hoorde in mijn omgeving veel instemming bij deze wijn en zag blije gezichten van proevers die deze wijn óók in de kelder hebben liggen. De neus is nu ingetogen, ingekapseld hout. Drop. Romige wijn, zei Claartje (helemaal op dreef deze avond). Open neus met héél veel morellenkersen. Jodium. Gebrand hout. Zeer aangenaam mondcontact. Veelbelovend.

Badia a Passignano 2001, Chianti Classico Riserva, Antinori

Hier baalde ik dat ik de 100% sangiovese van deze Toscaan niet herkende. Maar dit is hoe-dan-ook wel een SUPERWIJN. De neus is compleet en complex: heel rijk met tonen van drop en laurier. Stallucht ook. Zeer complete wijn met heel veel rondeur en spel. Héél licht zoetje. Duidelijke kersenpitten afdronk. Mooiste wijn van de avond.

La Serre Nuove 2001, dell’ Ornellaia, Bolgheri

Terroir, duidelijk strengere wijn dan de voorgaande wijn. Superconcentraat dat resulteert in een gelikte en lekkere wijn. Stalimpressie in de neus. Perfecte balans, drinkt nu heel soepel. Proefde zalig bij een uitlopende Epoisses.

Château Gaudrelle 2005, Vouvray, Réserve Personelle, Monmousseau

Geparfumeerde neus met een waaier van impressies : perzik, abrikoos en honing. Zoete noten, amandelen. Kandijkoek. Meloen. Geweldig mooie balans, met een zoet/zuur balans om te zoenen. Niet stroperig, niet vet, maar elegant en verfijnd. Kostelijk half flesje top Vouvray waarmee de proefavond onder applaus werd afgesloten.

Diverse wijnen van grote hoogte
By in ,

Diverse wijnen van grote hoogte

Je leest wel eens over experimenten: wijn die is opgeslagen op de zeebodem, wijn die op enkele intercontinentale vluchten meeging in de superjet. Hoe smaakt die wijn? De leden van de Brabantse Wijnsociëteit weten sinds deze proeverij hoe wijn smaakt uit de hoogste woontoren in Nederland. Gerard van Avendonk bracht diverse wijnen op tafel uit zijn liefhebberskeldertje (lees: wijnkast op grote hoogte).

Weingarten Weissenkirchen 2007 Grüner Veltliner Smaragd, Wachau Oostenrijk

Kruisbes in de neus. Hoge zuurgraad met ook duidelijk rondeur, tikje liefelijker nog dan de Dr. Loosen riesling die er naast stond. Veel potentieel deze witte wijn, nu erg jong. Feilloos gedetermineerd door Wil Vennix (knap!).

Château le Tertre 1996 Graves de Vayres

Nederlandse botteling, uit een gebied van iets meer dan 500 hectares, net onder Libourne en de kronkelende Dordogne. 70% merlot en 30% cabernet franc. Dit is weer zo’n wijn waar ik als een blok voor viel. Boeiende neus met mineralen (vuursteen), cabernet franc herkenbaarheid en warmte. Boers glas, tikje vluchtig, maar ook rank en hoog in zuren. Op positieve wijze gerijpte wijn, mooi belegen, typische liefhebberswijn uit een Petit Bordeaux district die op deze leeftijd gewoon ronduit verrast.

Château Bouscassé 2002, Madiran, Alain Brumont

Zwartrode kleur, die eigenlijk al een indicatie is dat we Madiran in het glas hebben. Rijke en toch ook ingetogen neus, cederhout. Volle smaak met power en rondeur, heel veel kracht en lange afdronk.

Château Montus 2002, Madiran, Alain Brumont

Zwartrode kleur. Edele neus, ik ruik Mon Cherie kersenbonbons en fraai ingekapseld hout. Maar toch ook een bakje rood zomerfruit. Volstrekt ronde smaak, stukken aangenamer nu na zeven jaar dan deze wijn uit eind jaren tachtig, begin jaren negentig. Smaakt werkelijk superb bij de chorizo. Montus is tikje fraaier nog dan de Bouscassé.

Le Clôtre de Prieuré Lichine 2004, Margaux

Le Cloitre de Château Priere-Lichine

Blind geproefd dacht ik hier aan een hele fraaie Languedoc vanwege een zonnige en superexpressieve neus met morrellenkersen en zwarte bes. Hoge zuurgraad, deze expressieve dame. Lekker glas.

Château Franc Bigaroux 2005, Saint Emilion Grand Cru, Emmanuel Monroux

Drie *-sterren in mijn aantekenboekje, de maximale score. Prachtige neus met rozen. Complex: sjepdrop, tabak en een leerwinkel. Herfstbos. Kersen. Strak en verfijnd, ik dacht aan een mooie Margaux. Onze Lieve Heer op de knieën danken, zo’n wijn! Thuisgekomen nog eens in de boeken gedoken voor deze wijn van 75% merlot, 20% cabernet franc en 5% cabernet sauvignon. Wat is het geheim achter deze wijn, behalve een kennelijk buitengewoon talentvol wijnmaker? Blijkt het domein directe buur te zijn van Château Canon la Gaffeliere… een wijn die voor vijf keer zoveel geld wordt verkocht.