Nebbiolo, een muur van tannines. “Maar in die muur zit wel een deurtje”
By in

Nebbiolo, een muur van tannines. “Maar in die muur zit wel een deurtje”

Rob van Kalmthout heeft een crush op nebbiolo. Een hele nebbiolo proeverij uit zijn kelder is dus een feestje. Rob is ook realist. Hij ‘snapt’ dat wijnproevers wijn van deze druif kritisch kunnen bejegenen, vanwege de hoge zuurgraad en forse tannines. Het klopt helemaal van die tannines. Vooral in de eerste series, ik hoor zelfs zeggen: een muur van tannines. “Maar in die muur zit wel een deurtje.”

De eerste rode wijn, 2018 Uvaggio van Proprietà Sperino, is mooi en moeilijk. Karaktervol en tannineus. De proevers ruiken rozen, drop, kruiden, kersen en munt. Kom er maar eens om. Maar ook een aardse en wat mij betreft moeilijke smaak. Een wijn om op te leggen en een jaar of vijf minstens te vergeten.
Van het wijnhuis Nino Negri uit Chiuro proeven we drie Vattelina Superiore DOCG’s uit 2016. Wijnen met namen waarbij ik moet denken aan de dwergen van Sneeuwwitje: Sassella, Grumello en Inferno. Alle drie met flinke tannines, strak en een wat drogende afdronk. De Inferno Mazer 2016 komt van het warmste gedeelte, die wijn heeft een iets expressievere geur. Aardbei, zegt Eric, herfstbos en plakkende tannines.

Dat deurtje. Een jonge nebbiolo is meer genietbaar als je de wijn decanteert en veel lucht geeft. Je ruikt dan bijvoorbeeld rozen, munt, teer. Een restaurantganger in Piëmonte kan ’s ochtends de wijn laten decanteren, om ’s avonds te genieten. Een uitstekende oplossing is de wijn voldoende lang op te leggen. Kijk maar naar de fraaiste wijn uit de derde serie.

2009 Valgella, Nino Negri, Vattelina Superiore
Mijn stemming stijgt met punten als ik mijn neus in dit glas steek: wow, wat een heerlijk belegen geur, herfstbos, paddestoelen. Verfijnde geur. Een deftige wijn, zegt Cees. De wijn is ook rond. Gerard benoemt een zoetje, hout, ronde bitters. Valerie ruikt tomaat, anijshagel en ceder. Jong drinken mag, maar als die nebbiolo een jaar of tien flesrijping krijgt, ontstaan smaken die we toch als een klein wonder mogen beschouwen.

Ik heb goed in mijn oren geknoopt hoe oud Rob zijn geliefde nebbiolo’s drinkt. In een eerdere proeverij vertelde bij dat de Barbaresco’s een jaar of tien krijgen en de Barolo’s zelfs twintig. Barbaresco rijpt eerder. Een kleine ‘battle’ tussen Barbaresco en Barolo is onderdeel van deze proeverij.

2012 Albino Rocca Barbaresco Brinch Ronchi
Gemaakt van wijnstokken van vijftig tot zeventig jaar oud, van compacte klei, mergel en veel kalkgronden. Twintig maanden houtrijping. Prachtwijn. Strakke tannines – toch nog – een geur met Mon Cherie kersen én chocolade, kruidig, heel veel kracht. De tweede en derde keer ruiken aan het glas maakt je bewust van de complexiteit van de geur, je ruikt steeds nieuwe componenten, nieuwe laagjes. In mijn aantekeningen staat: een geur die zich opent als een pauwestaart.

Famili Conterno

2012 Poderi Aldo Conterno Barolo Cicala
De wijnstokken in de wingerd zijn 45 jaar oud. Op de mooie foto zien we dat de wijngaarden als een klein amfitheater liggen, gericht naar de zon. In de ijzerhoudende grond is ook mergel en klein aanwezig. De wijn rijpt op sloveens eiken. Een zachte aandronk, warempel. Complexe geur met kruiden en tabak. Enorm veel kracht. En my goodness wat hangt de wijn lang na, altijd hét teken van kwaliteit. Een vuist van ijzer in een fluwelen handschoen.
Heerlijke proeverij. Hieronder kan je de documentatie inkijken.

Proefnotities en verslag Peter van den Besselaar

Presentatie Nebbiolo BWS

Herkennen en proeven we het verschil tussen nebbiolo en sangiovese?
By in ,

Herkennen en proeven we het verschil tussen nebbiolo en sangiovese?

Toscaanse wijngaarden met Sangiovese


Nebbiolo en sangiovese. Twee italiaanse druiven, die in (zo veel mogelijk) cépages voorbij zullen komen. Als intro presenteert Hans van der Horst ons de typische geuren, vanuit geurdoos Le Nez du Vin: roos, anijs, kruidnagel, pruim, kers, vanille, enz.

Sangiovese is de overheersende blauwe druif in Toscane. De druif komt oorspronkelijk gedeeltelijk uit het zuiden van Italië. Het is een kruising van Ciliegiolo en Calabrese di Montenuovo.

Wijngaarden met Nebbiolo in Piemonte
Nebbiolo is een stokoude druif. Al in de 14e eeuw komt deze voor in geschriften. Nebbiolo is een kieskeurige druif die goed gedijt op mergel en kalk met een goede drainage. Zuid-zuidwest georiënteerde hellingen met voldoende zonuren zijn belangrijk omdat nebbiolo erg laat en langzaam rijpt. Door de dunne schil is deze gevoelig voor ziekten. De wijnen zijn tanninerijk, omdat de pitjes mee mogen vergisten. Nebbiolo-wijnen worden relatief vaak gerijpt op houten vaten.
 
Na de snuffelsessie, gaan we meteen stevig ter zake: drie glazen rood.
 
Di Majo Norante, 2016, Terre degli Osci, IGT,  Sangiovese
is transparant middelrood. Meerderen van ons nemen ‘anijs’ waar. Toos vult aan met leer, kers, hoog in de zuren en tannines.

In Tenute Guicciardini Strozzi, 2017, Poggio Moreto Morellino di Scansano herkent Paul zontomaatjes, iets meer (appel)zuur, en een rondere rijpere smaak.

De derde wijn, Albino Rocca, 2016, Nebbiolo d’Alba heeft, volgens Willem-Jan chocolade en de wijn gaat naar ‘af’. Terwijl anderen vinden dat de wijn nog op kracht moeten komen…

 

 
De volgende serie is ook relatief jong. Daardoor zijn de wijnen nog straf. Toch heeft Hans daar bewust voor gekozen. De jongere wijnen blijven ‘zo dicht mogelijk bij de druif’.
 
Alasia, 2014, Barolo, Nebbiolo is toch tertiair volgens Valerie. En wel met truffel, pruimen, rozen en aardbei. Milde aanzet met naplakkende tannines.
 
Talenti, Rosso di Montalcino, 2017, Sangiovese is gelardeerd met aalbessen, krachtige zuren, stroef, complex, aldus Gerard. Noël vult aan met klei, bessen, zwoele ondertoon in aanzet en een mooie afdronk.
 
Fontanafredda, Langhe, Nebbiolo, 2017 heeft volgens mij iets wat rode wijn zelden heeft: rijpe appelmoes, prikkels en karnemelkzuren. Maarten proeft iets heel anders: roos, leer, straffe tannines.
 
Albino Rocca, Barbaresco, 2015 is een hartendiefje van Hans. ‘Je kijkt er dwars door heen’ zegt Annemiek. En ook droge tannines en zuren, met fruit en zoetje. Rob roept: “lekker, volgende slok alsjeblieft”.
 
Cantina Dei, Vino Nobile di Montepulciano, 2015, Sangiovese vind ik, net als Claartje, mooi: zachte houttonen, mooie wijn, mooie balans.
 
Pioggio Lauro, Riserva Chianti, 2015 vind ik duidelijk minder. Anderzijds oordeelt Annemiek dat de zuren en tannines mooi zacht afvlakken.
 
 
Cantine San Silvestro, Serra dei Turchi, Barolo, Nebbiolo, 2011 is ook een fijne wijn. Drop, eucalyptus, braam kers en lange afdronk zegt Kees. Noël vult aan: mooi, rozen, bloemig, evolutierandje, mooie stoffige tandplak, leuk!
 
Fontanafredda, Serralunga d’Alba, Barolo, 2009, Nebbiolo verandert fors van geur naar mate deze langer in het glas zit. Decanteren zou de wijn goed doen. Na de eerste indruk, die gelukkig weg gaat, blijft een mooie wijn over. 
 
Castello Banfi, Brunello di Montalcino, Sangiovese, 2008 is het tweede hartendiefje van Hans. Donkerrood en lekker bessig en beetje roos, zwoelronde aanzet en droppig zegt Noël.
 
Als afsluiter drinken we Francoli, Grappa Nebbiolo di Piemonte. Hans zegt dat de druif nebbiolo duidelijk herkenbaar is. Mooie grappa, maar de druif…
 
Fijne proefavond. Hans dank je wel!
 
Proefnotities en verslag Eric Hoepelman 
Piëmonte, het gebied met de Koning en Koningin van de wijnen
By in ,

Piëmonte, het gebied met de Koning en Koningin van de wijnen

 

Willem Jan schenkt ons vanavond wijnen uit Piemonte. Hij vertelt dat Piemonte een relatief luxe regio is. Vroeger met koningshuizen en nog steeds met koningswijn en koninginnewijn. En, zo zegt Willem Jan, ook met prachtige kookboeken.

De indrinker Deltetto, V.S.Q., extra brut, 2011, metodo classico is gemaakt van pinot nero en chardonnay. Een nette mousse, met een hint van noten. En volgens Annemiek ook een apart bittertje.

Bij de witte wijnen starten we met La Battistina, Araldica, Nuovo Quadro Piemonte, Gavi, 2017, cortese. Groengeel van kleur. De geur is interessanter dan de smaak, zegt Valerie. Ook Kees benoemt de ‘stevige neus’. We ruiken tropisch fruit als mango, perzik, ananas en zelfs grapefruitbitters.
Volgens Paul heeft de wijn ‘lengte en zuren’.

De tweede witte wijn, Deltetto, San Michele, Roero Arneis, 2017 heeft
zelfs een beetje een roze tint. Frisse zuren als in Granny Smith. Paul doet er nog wat hazelnoot,  stro en een klein zoetje bij om te komen tot ‘een knappe wijn’.

Dan gaan we al over naar rode wijnen.

De eerste is Marchesi di Barolo, Piemonte Grignolino, 2016. Een transparante wijn, met lichtbruin randje en besjesneus, zegt Toos. Dan neemt ze een slok; ‘wow, …, te jong, tannines, veel body en houttonen’. Grappig het verschil in neus en mond.

Fontanafredda, Briccotondo, 2015, dolcetto is minder transparant en dieper rood, met een paarse rand. Berry beschrijft de wijn als zwarte fruitbessen, leder, laurier, zachte aanzet en ook vlak, saai en geen italiaanse zuren. Oh jee!

Dan gaan we verder met twee wijnen van barbera-druiven.
Een keer d’Alba, de andere d’Asti. Barbera d’Asti heeft DOCG-status; d’Alba heeft de DOC-status. Kijk ook eens op youtube  (https://www.youtube.com/watch?v=xj_Y2QjSY18).

Wij proeven als eerste d’Alba, namelijk Deltetto, Rocca delle Marasche, superiore, 2015. Roodpaars, mooie neus, beetje branderig en een houtje. Ook wat ‘fruit met fruitvliegjes’, erg rijp, bijna te rijp. Rob vindt het een zwoele wijn, scherp. De barbera d’Asti is La Spinetta, Cà di Pian, 2014, barbera d’asti. Roodzwart, ruikt – vind ik – naar geknakt onkruid. Tannines zijn stevig aanwezig.

Ossobuco

Daarna proeven we drie wijnen naast elkaar. De eerste is een barolo, die wordt gemaakt buiten de barolo-zone. Dat is bijzonder; maar enkele partijen mogen dat. Deltetto, Parussi, 2013, barolo is dan ook gemaakt van door Deltetto in barolo gekochte nebiollo-druiven. Een neus van melkchocolade. Volgens Valerie met rood fruit zoals aardbei, een zoetje en toch fris. Diederick vindt het een fruitbommetje!

Dan het tweede proefglas van deze serie. Fontanafredda, Barolo, 2009. Wow! Ik herken een belegen Barolo-neus en verdrink in de geur alleen al. Lekker, lekker, lekker! Diederick vult aan met kers, leder, roosjes, zwoele aanzet, droog in tannine en blijft hangen. ‘Barolo, Koning van de wijnen en Wijn van koningen’. Deze wijn is één van de hartendiefjes van deze avond.

Het derde proefglas is gevuld met Fontanafredda, 2008, barbaresco. Ook
erg lekker, met aardse tonen, bessen en leer. Maar ik ben nog overdonderd door de vorige… En dat terwijl Barbaresco, naast Barolo, dan weer geldt als
koningin.

Willem Jan vraagt ons of wij het kunnen proeven welke van de drie de barbaresco is. Ik zocht het nog even op. Voor Barolowijn is een rijping op het domein van minimum 38 maanden, waarvan 18 maanden op houten vat, voorgeschreven. Voor een Barolo Riserva is dat zelfs een minimale rijpingsperiode van 62 maanden, waarvan 18 maanden op vat. Voor
barbaresco is – slechts? – een rijping van 26 maanden, waarvan 9 maanden op houten vat, verplicht. De Riserva’s dienen minimaal 50 maanden, waarvan 9 op houten vat, te rusten. Het is dan ook daarom dat een Barbaresco meestal iets lichter en fruitiger is dan een Barolo. Uitzonderingen daargelaten….

Dan gaan we terug in de tijd. Naar de jaren 90.

Eerst Giovani Corino, Barolo, 1997.
Een rijpe wijn, zegt Noël. Met melkchocolade proeft Kees. Ik proef mokka, thee, as, wildfond, 
pure chocolade, brandewijn en tannine. Hartendief van Willem Jan.
De tweede 90-er is Moccagatta, Cole Barbaresco, 1999.
Tertiair en tandplakkend! Krenten en tabak, zegt Kees. Annemiek ruikt en proeft bouillon.

We sluiten de avond af, met een wijn waarmee zijn liefde met wijnhuis Deltetto begon. Jaren geleden zette oudlid Nello deze wijn voor. En Willem Jan was verliefd; zijn echte hartendief, en niet alleen van deze avond. Deltetto, appasito, Bric du Liun, Roero Arneis, 2006. Okerkleurig. Ik ruik verse asperge. Annemiek ruikt en proeft citrus, orange en tropisch. Mooi bittertje en honing.

Willem Jan, dank voor de mooie reis door Piëmonte.

Proefnotities en verslag Eric Hoepelman

 

 

Ware dubbelgangers, pinot noir en nebbiolo
By in ,

Ware dubbelgangers, pinot noir en nebbiolo

Bricco Boschi plattegrond, een van de mooiste wijngaarden in Barolo

 

 

We proeven blind wijnen van pinot noir en nebbiolo. Pinot noir is een druif die het over de hele wereld goed kan doen, van Chili tot Duitsland. Met als thuisbasis Bourgogne waar de druif elegante wijnen geeft met ongeëvenaarde geur, smaak en textuur. Nebbiolo is de druif die edele, krachtige en geparfumeerde wijnen met veel bewaarpotentieel geeft, alleen in Piemonte. Een mooie proeverij van Toos Dusee en
Claartje Grielis.

Bricco Boschi in Piemonte

De wijnen van beide druiven hebben gemeenschappelijke kenmerken, zoals een lichte kleur, een geur met kersen en rozen. Het is een wonder hoe twee verschillende wijnen van verschillende druiven uit verschillende streken en verschillende landen gemaakt door verschillende wijnbouwers tóch zoveel gemeenschappelijke kenmerken kan hebben dat je ze door elkaar haalt. Het zijn soms ware dubbelgangers.

Les Grèves, iets rechts van het midden, de mooiste wijngaard in Beaune

De prachtige wijngaarden van Beaune Gréves en Bricco Bischo liggen 550 kilometer van elkaar vandaan. In het glas kan je de pinot aanzien voor nebbiolo (wat ik prompt deed) en omgekeerd.

Les Grèves

Beaune Gréves 1er Cru 1999 Jacques Prieur Antonin Rodet

Hartendief van Toos. Voor mij dé wijn van de proeverij. Het is geweldig hoe deze Bourgogne zich heeft ontwikkeld. En de tijd heeft gekregen om dat te doen. Is deze wijn nog te koop vragen meteen enkele leden. Nee dus. Dit is gekoesterd in een kelder en kan nu genoten worden, enkel en alleen met wijnvrienden. De wijn is duidelijk geëvolueerd in kleur, heeft een enorm rijke en complexe geur waar je steeds iets nieuws in ruikt: gedroogde pruimen, Schotse pijptabak, kersen en chocolade, wat rozen, een rijke geur die zich doorzet in een rijke smaak die volkomen in balans is. Schitterende wijn.

Bijschrift toevoegen

Cavollotto 2010 Riserva Bricco Boschis

Hartendief van Claartje. Van een fameuze wijngaard in Piëmonte. Waar de Bourgogne al een ingeloste belofte is, heeft deze wijn de belofte van de jeugd. Kindermoord, zegt Berry. Waarschijnlijk nog wel te koop, dus interessant voor de liefhebberskelder. Wat zou ik deze graag over tien jaar nog eens drinken! Evolutie in de kleur. Hele heldere en mooie kleur. Een kruidige geur, peperkoek. De wijn proeft nog wat stug, met een tanninerijke smaak. Heel veel potentieel.

Bijschrift toevoegen

Chambolle Musigny 2013 Robert Sirugue

We proeven blind, dus weten niet wat in het glas zit. Na onthullen ben ik helemaal in mijn nopjes. Chambolle Musigny is een van de vrouwelijkste Bourgogne wijnen. Niet zo breed, zegt Noël. Ik ruik kruidnagel en stal, zegt Willem Jan. De kleur is heel lichtrood. De geur heeft een aanlokkelijke combinatie van caramel en kers, waar warempel na veel lucht ook frambozen bij komen. Een héle hoge zuurgraad (je zou het zo voor Italiaans aanzien) met een bittertje en ongelofelijk veel elegantie en verfijning.

Essenze 2010 Barolo di Barolo, Terredavino

Eric benoemt bruinrode kleur, champignons, stal, mos en iets chemisch. Just benoemt roos. Paul chocolade en espresso, de wijn is á Point, zegt hij. Mijn aantekeningen: bruine rand, een heerlijke complexe geur met veel impressies van caramel, leer, tabak, dennen en kaneelstok. Aards vooral. Bij veel lucht komt er ook aardbei en rood fruit bij.

Als je een dubbelganger ziet, ben je altijd even verwonderd en stil. Dat werd ik ook bij deze proeverij, want… potverdriedubbeltjes, wat is het toch moeilijk om blind deze druiven te onderscheiden – vooral als de wijnen wat ouder zijn.

Barolo & Spijs proeverij: Feest Der Gastronomie
By in ,

Barolo & Spijs proeverij: Feest Der Gastronomie

Martin, Janneke, Hans

Barolo & Spijs proeverij. Dat belooft wat, zo’n titel. Hans Lodewijkx en Martin Berkelmans hebben veel tijd gestoken in de voorbereiding. Oz Clarke’s Druiven en Wijnen uit 2001 is bestudeerd: “Ik heb het echt geprobeerd, maar jarenlang klikte het niet tussen Nebbiolo en mij [om uiteindelijk toch toe te moeten geven:] Nebbiolo is bereid alles van zichzelf te geven als het voedsel maar goed en het gezelschap hartelijk is – en plotseling zit u recht overeind met het glas aan uw lippen – en daar is het betoverende, prachtige aroma van sleepruimen, en bramen, en rozen en teer.” Met dat voedsel en (mag ik het zeggen?) het gezelschap zit het wel goed op deze dinsdagavond met de Brabantse Wijn Sociëteit bij Martin’s restaurant Pollevie.

We proeven (en uw scribent van dienst drinkt, want is met de trein) na een fijne mousserende ‘blanc de noir’ Cascina Chicco, indrinker van Nebbiolo: 2 Roero Arneis, 2 Langhe Nebbiolo’s, 6 Barolo’s en een piraat, en als afsluiter twee Barolo Chinato’s. En dan uiteraard steeds met een gerechtje erbij. De amuse bij de bubbel is wat mij betreft meteen een van de mooiste van de avond: Makreel met ramanas, mierikswortel crême, haringkaviaar en papadum. Over de avond blijken de meningen over zowel de wijnen als (nog meer) over wat de beste combinatie is nogal uiteen te lopen.

De witte Arneiswijnen van Cornarea en Porello zijn beide vrij ‘slick’; naast de zuren ook wat mollig. Volgens Hans schiet de druif bij rijpheid vrij snel dóór naar overrijp; op tijd oogsten is dus van groot belang. De meningen verschillen meteen al behoorlijk over welke nu eerder een aperitiefwijn is en welke beter bij eten past. Bij het hapje van coquille met schuim van pompoen, limoendressing, curry en zeemelde hebben beiden het volgens enkele proevers lastig.

Dan rood. Nebbiolo’s met de overkoepelende gebiedsnaam Langhe bieden vaak een zeer nette prijs/kwaliteitverhouding. De eerste twee Langhes staan naast een rokerig gerecht van wilde gans, biet, met een kersje voor het frisse accent, en een krokantje met (“wat de gans eet”) lijn-, hennep-, en maanzaad en ganzencreme.De Langhe  Nebbiolo 2015 van G.D. Vajra opent vriendelijk, in de mond is hij een stuk stenger, wat drogend ook na een hapje, niet té, maar toch. De Langhe Nebbiolo ‘Camilu’ 2014 van Guido Porro zou wat meer Bourgogneachtig moeten zijn, heeft voor mij wat minder fruit; een wat klassieker wijn die het gerecht prima laat terugkomen in de afdronk en voor mij de beste combinatie (en ook een van de betere van de avond).

De Lazzarito wijngaard is één van de toplokaties in Barolo

Over naar het ‘echte werk’: Barolo’s. De Lazzairasco 2011 van Porro en de Fossati 2010 van Cascina Adelaide worden geschonken bij een combo van aardpeer, schorseneer, shitake en tuinkers waarover gul zwarte truffel wordt geschaafd. De eerste wijn, uit de Lazzarito wijngaard in Seralunga  is typisch Barolo, met rozebottel, lijm, wat alcoholisch, wel een mooie overall balans en afdronk. De Fossati uit La Morra zou terroirtechnisch gezien wat eleganter, verfijnder moeten zijn, maar het oogstjaar speelt hier duidelijk méér: de wijn heeft meer kleur, en geeft net iets meer in neus en mond, is wat rijker, met (toch ook) flinke tannines aan het eind. Het is een van de hartediefjes van Hans,nu al lekker en over 10 jaar wellicht nog beter, wanneer de scherpe randjes zijn versmolten.Met het eten komt deze mooie wijn voor mij wat eenvoudiger over dan zo, op zich geproefd, wat jammer is.

Cannubi is wellicht de allerbeste wijngaard in Barolo

Een Cannubi 2009 van E. Pira & Figle en de Bricco Saramassa 2006 van Brezza volgen. De Cannubi is kruidig (speculaaskruiden), chemisch maar op een goede manier, véél zuren en tannines heeft deze wijn.

De Sarmassa is wat gesloten, weer wat voller, maar ook weer met nogal wat tannines. Veel proevers vinden deze wijn wat te hard. Het gerechtje is een heerlijke hertensucade, met spitskool, uien-compôte, pastinaak, cantharel en truffeljus,dit keer bestrooid met witte truffel.

De piraat bestaat voor 65% uit nebbiolo met 35% barbera toegevoegd, is de Pin 2004 van La Spinetta. Komt van buiten het Barologebied en heeft ‘Monferrato Rosso’ als herkomstbenaming. Nello, jarenlang lid van de sociëteit maar helaas geremigreerd naar Sardinië, vond deze wijn altijd lekker in een proeverij, maar om te drinken: phoe, wat té intens. Het is inderdaad een wat modernere wijn, met meer kleur (je zou ‘m z’n 13 jaar niet geven), hout, lijm en leer, zwart fruit,wat zachtere zuren. Met deze wijn worden de kazen geserveerd die eigenlijk bedoeld zijn voor bij de volgende serie; uiteraard kunnen velen zich niet bedwingen en wordt er alvast wat van de puntjes afgeknabbeld. Pittige kazen zijn ‘t, truffelpecorino.

Bij de twee oudere wijnen die nu op tafel komen, heb ik helaas weinig aantekeningen staan. Het zijn beide Riserva’s. De Montanello van Monchiero 1999 komt uit de kelder van onze secretaris.

De twee jaar oudere Ginestra ‘Vigna del Gris’ 1997 van Fantino Conterno is volgens vrijwel iedereen wat over z’n top heen, maar geldt dat ook voor de Montanello? Enkelen menen van wel, maar het is Hans’ tweede hartendief: “de ware aard van nebbiolo onthuld: kracht maar ook subtiel en elegant.” De wijn heeft wel tertiaire (rijpings-)aroma’s maar die komen bíj de primaire en secundaire en dragen dus bij aan de complexiteit. De wijn is prima in balans. Bij de Ginestra overheersen de oxytonen toch enigszins, alhoewel de wijn prima te drinken is voor proevers die hier wat toleranter in zijn.

Twee uitdrinkers, beide Barolo Chinatos;
gearomatiseerde en aangezoete Barolo. De proefnotities (ook van de andere roevers) worden korter: wijn 1 Cascina Bosschetti Gomba is “Beerenburg”, wijn 2 Fratelli Alessandria  “Jägermeister”. Ook Schrobbelèr wordt genoemd. Feit is dat de eerste wijn aromatisch verrassender is, en wat minder zoet ook. De kruidnagel en het bittertje maken dit een lekker glas; mischien wat te weinig zoet voor bij het héérlijke dessert van pompoenijs met een chocoladebereiding die aan een brownie doet denken maar ongetwijfeld anders op de kaart zal staan [even gecheckt: “Chocolade-ganache met gemarineerde pompoen,  pompoenpitten ijs en mandarijn]. Móet op de vaste kaart, aldus Hans..  waarvan akte.

Namens alle proevers nogmaals dank aan de heren én Janneke voor dit Feest Der Gastronomie!

Proefnotities en verslag Rob van Ginneken

Vitamine B-10 proeverij met Nebbiolo, Barbaresco en Barolo: kunnen we geen cabaretgroepje oprichten?
By in ,

Vitamine B-10 proeverij met Nebbiolo, Barbaresco en Barolo: kunnen we geen cabaretgroepje oprichten?

Piemonte: wijngaarden in de herfst

Een ware wijnliefhebber heeft een hoekje met wijnen uit Piemonte in de kelder. Barolo, de koning onder de wijnen en de wijn van de koningen. Je kunt die flessen vergeten, ze blijven héél lang goed. Barbaresco, vaak eleganter. Beiden gemaakt van de Nebbiolo. Rob van Ginneken brengt tien Nebbiolo’s op tafel en ik heb me voorbereid op een zware avond. Want die Nebbiolo heeft tijd nodig om zijn grootsheid te tonen. Uiteindelijk is het een uitgebalanceerde avond, want we krijgen discussies over wat we proeven. Onrijpe kaki… vindt jij dat lekker? Bordeaux mag kokos hebben, maar niet Barolo. Coniferen, hars, vleesbouillon en drop. We hebben ook flink gelachen en iemand vroeg: kunnen we geen cabaretgroepje oprichten? Enfin, er zit deze avond een goede balans tussen verpozing en studie, tussen harmonieuze wijnen en powerhouses. Met uitstekende documentatie van Rob.

Langhe Rosso 2006 ‘Il Provenciale’, San Fereolo

Tuilé kleur aan de rand, doorzichtige kleur. Kruidige neus met laurier en kruidnagel, Ronald ruikt grafiet en kersen. De wijn komt stevig in de mond met duidelijk nog tannine. Bittertje in de afdronk. Volgens Rob is dit de wijn met de beste prijs/kwaliteit verhouding.

Moccagatta 1998,  Barbaresco Cole

WineSpectator kent deze wijn 95 punten toe.  Hartendiefje van Rob. Tuilékleur, warme kruidige neus met vuursteen, Paul ruikt mocca en mooi hout, ik ruik ook een stinkertje. Soepele wijn in de mond met rondeur, mooi belegen tonen en sappige smaak met een bittertje na. Bertram noemt dit een enorm geraffineerd glas wijn.

Moccagatta 1998,  Barbaresco Bric Balin

Tuilé kleur, iets opener qua geur met toffee en kruiden. Paul ruikt rijp fruit en bloedworst. Ik vind dit geen allemansvriend door een heel prominent bitter in de smaak, deze wijn is een powerhouse, de kracht overheerst de finesse.

Marchesi di Barolo 2000 Riserva

Bij wijnen met een groot rijpingspotentieel is het vaak fijn ze te proeven uit mindere wijnjaren, ze zijn dan sneller toegankelijk, vriendelijker en een zweem van de grootsheid is toch wel te proeven. Deze wijn krijgt echter wat kritiek, Bertram mist vulling en gebrek aan zuren, Nello mist body. Rob is lekker eigenzinnig en benoemt deze wijn als een van zijn hartendiefjes. Ik snap dat wel, want ik heb een zwak voor wijnen ‘met een krasje’ , het moet niet te perfect zijn. Dan is er tenminste iets te bespreken. Deze wijn heeft weer die tuilé kleur.  En hier ruik ik nu een verfijnde neus, da’s mooi, met in eerste instantie conifeer en later morelkers. Die neus heeft veel te bieden. Zelf vond ik de wijn vol in de mond, met wel rondeur en een typerend bittertje in de smaak. Bijzonder glas. WS93

Fontanafredda 2001 Lazzarito Barolo

Positieve feedback op deze wijn. Kees roemt de prachtige neus, de volvlezige smaak en de tannines die de wijn veel rijpingspotentieel geven. Berry noemt de neus floraal met leer, kers en framboos, prettige zuren en vooral het frisse karakter. Mijn aantekeningen: opnieuw tuilékleur,  stoffig in de neus, die warm is en kruidig, je ruikt het concentraat in de neus, goede zuren in de mond, rondeur en weer dat bittertje, maar nu mooi ingekapseld in het geheel, zodat ze niet storen maar bijdragen aan een complex glas.

RP91/WS90

Produttori del Barbaresco 2001, Barbaresco

Erg mooie coöperatiewijn. Tuilékleur, vuursteen in de neus. Deze wijn valt op door zijn elegante smaak en goede zuren. Sappige wijn met finesse. Berry ruikt leer, hars en vleesbouillon, leer komt ook terug in de smaak, Willem noemt eucalyptus en mint in de neus, Hans zegt de Barbaresco eleganter te vinden dan de Barolo, met een dropneusje en herfstbos. Trouvaille.

Punset 2004, Barbaresco

Rob roemt het fijne fruit in de neus, die Ronald stoffig noemt met grafiet en eucalyptus. Rick ruikt drop en mint. Mijn impressies zijn conifeer, vuursteen en mineralen. Klein rondeurtje in de smaak, véél prominente bitters. Op dit moment vooral een bekkentrekker, zo’n fles mag nog minstens een jaar of vijf in de kelder blijven. 90WS

Orlando Abrigo 2006, Barbaresco Montersino

Rick noemt de wijn elegant met cassis en pruimen. Jan zegt de wijn heel soepel te vinden met mooie zuren en aangenaam nahangend. Ik ruik vuursteen en een stinkertje, Sappig glas waarin de bitters goed zijn ingekapseld, goede balans maar misschien wel wat drogende tannines. RP92/WS91

Paolo Scavino 2007, Bric dël Fiasc

Eigen import van Rob, die zijn vakantie doorbracht in Piemonte. Gerard ruikt pruimen en tabak. De kleur vind ik opmerkelijk donker, de neus heeft een buitengewoon complex karakter met wat laurier. En dan de smaak, ja… dit is kindermoord. Ik vind de smaak moeilijk, in mijn aantekeningen staan bitters-bitters-bitters-in-het-kwadraat. Deze wijn mag gerust nog tien jaar in de kelder, en waarschijnlijk is er dan een wondertje gebeurt en proeven we de hemel op aarde. RP96

Giuseppe Mascarello 2006, Monprivato

Hoewel deze wijn ook gesloten is, krijgen we hier toch echt al een idee van de hemel op de aarde. Nello roemt de elegantie en perfecte balans. Ik zie inderdaad allemaal gelukzalige gezichten van proevers. In de neus ruik ik overtuigend rozen, heel bloemig. Rondeur in de hele mooie smaak met kracht en elegantie, dit is dé wijn van de avond. Ingekapselde bitters, goede zuren, zéér harmonieus. Het verbaast me dat Rob niet deze wijn noemt bij zijn hartendiefjes. Dat heeft misschien weer te maken met zijn financieel management achtergrond, want voor deze wijn moet je diep in de portemonnee. Je koopt circa drie flessen Langhe Rosso voor één fles van deze wijn. Mijn ervaring is dat je die pijn over vijf of tien jaar niet meer voelt. Dit is zo’n mooie feestfles waarmee je een kroonjaar viert, een geboorte, een jubileum, een promotie. Prachtig! RP96