Bourgogne uit de liefhebberskelder
By in

Bourgogne uit de liefhebberskelder

We proeven vanavond Bourgogne, zegt Claartje Grielis. Bij haar tweede zin ben ik al blij: “het zijn wijnen uit mijn wijnkamer”. Wijnen die de toets der kritiek bij Claartje hebben doorstaan en waarvan ze besloot om kostbare kelderruimte vrij te maken… We hebben een typische liefhebbersproeverij. Bij de witte wijn van chardonnay proeven we terug tot 2009. Bij de rode wijn van pinot noir gaan we zelfs 24 jaar terug. Een unieke proefavond.

Bij een van de wijn spijsavonden van de sociëteit kregen we al eens bladgoud in de soep. Maar het zat niet eerder in de wijn! Nu wel in een mooie rosé cremant van Parigot. Mijn associatie van vergulde darmen werd snel uit de wereld geholpen. Het goud blijft niet in ons lijf. De viefe rosé van pinot noir bracht nog allerlei smaaktonen naar voren, van abrikoos naar hazelnoot.

Daarna proeven we zes witte wijnen en zes rode wijnen.

Chanson Viré Clissé 2010 chardonnay

Het witte hartendiefje van Claartje, gerijpte chardonnay met levendige citruszuren. Een favoriete wijn van Prinses Beatrix, weet Claartje. Een wijn met een verhaal. Goede smaak heeft Beatrix, haar vader was ook een chardonnay liefhebber. Zoonlief schonk echter een riesling uit Franken bij zijn huwelijk.

 

 

 

De Viré Clissé stond naast een Rully en Chablis. In de zwaardere serie proefden we witte Beaujolais, Meursault en Pernand Vergelesses.

 

Chablis 2019 Sebastian Dampt

Er ontspon zich een dialoog bij deze chablis, waarom het zo moeilijk is om die te herkennen. Tja, nou zijn er natuurlijk veel chablis wijnen, die zich vaak kenmerken door mineraliteit. Deze wijn is meer fruit getypeerd: serieuze geur met licht passiefruit, Annemiek ruikt abrikoos. Goed concentraat en levendige zuren, prettige hap sap smaak met licht amandel.

 

 

Domaine Chanson Pernand Vergelesses 2009 1er Cru Les Caradeux

Een eetwijn met veel bitters, veel concentraat en een prachtige balans. Veel om te ontdekken in verschillende laagjes van de wijn: passiefruit, ananas, gebrande boter, cacao en meloen in de geur, boterig in de smaak met een sabayon smaak.

 

 

 

Bij de rode wijnen dachten verschillende proevers dat de eerste wijnen van gamay waren, licht en frivool. We proefden zes pinot noir wijnen, in de eerste serie Bourgogne tout court, Givry en Pernand Vergelesses. In de tweede serie Volnay, Pommard en Corton.

Domaine Parent Volnay 1998 Premier Cru Clos des Chênes

In 2010 al eens geproefd in een BWS proeverij, waar de wijn toen de show helemaal stal. De wijn heeft nu duidelijk tertiaire tonen, kreupelhout, bos en mineralen.

 

 

 

Domaine Lejeune Pommard 2011 Les trois Follots

Een geur met wat zoet, siroopachtig, sinaasappel en mandarijntonen, levendige aandronk en een wijn met veel tannine nog, straf en mineralig. RobK benoemt kers en melkchocolade, hij roemt de elegantie.

 

 

 

Domaine Debray 2012 Corton Grand Cu

Hartendiefje van Claartje. Werkelijk schitterende wijn met prachtige geur van ceder, leer, tabak, kreupelhout. Ron benoemt bosaardbei en vanille, RobK donkere kersen en zwart zomerfruit, Just aardbei, stal, cacao en munt. Hele elegante smaak met goede balans.

 

 

 

Voortreffelijke proeverij.

 

Bourgogne schittert bij de barbecue ter afsluiting van het seizoen
By in

Bourgogne schittert bij de barbecue ter afsluiting van het seizoen

Wat zijn jouw zomer wijndrinkdoelen?, lees ik. De vragensteller wil Chablis leren kennen, want dat drinkt hij nooit. Iemand die reageert: mijn doel is om mezelf te dwingen witte wijn te drinken, ik sta onverschillig tegen over Champagne, ik drink eigenlijk altijd rode wijnen. Dus ik wil eens een Trimbach Riesling drinken om te beginnen. De vragensteller is stupéfait. Onverschillig tegen over Champagne? Dan heb je simpelweg nóóit een goede Champagne gedronken.

 

 

Het is vandaag de dag na onze seizoen afsluiting, bij Ron Visser in Lage Mierde. Ron is de fijne gastheer die zorgt voor de bbq omlijsting waarbinnen Bourgogne kan schitteren. De magnum fles Desertaux Ferrand 2013 Côtes de Nuits Villages Chardonnay is een ijkpunt voor wie Chardonnay wil leren waarderen: een geweldig mooie balans, een vleug rokerig, mooi geïntegreerd hout en verfijnde bitters. Met een oester erbij hebben we niet zoveel meer te wensen.

 

 

Dan gaat een methusalem Pommard 1972 van Jaboulet Vercherre Clos de la Commaraine 1er Cru Pinot Noir open. Gebottelde zonneschijn van 49 jaar geleden. Een verbazingwekkend glas wijn: kruidig, mooi cederhout, rijk en met een prachtige balans. Blijft fier overeind bij de diamanthaas. Ik moet aan het introductieverhaaltje denken, want… zo’n belegen Bourgogne laat geen van de proevers onverschillig. We maken een markant moment mee. We voelen ons bevoorrecht. En gelukkig. Om kennis te maken met echt oude Bourgogne van niveau. Een mooie seizoensafsluiting. Op naar de zomer. Misschien heb je wijndrinkdoelen. Ik hoop dat je die kan realiseren. Of laat je verrassen, dan komen ontdekkingen vanzelf. Misschien tref je een restaurant met belegen Bourgognes. En dan is duidelijk dat je die kiest. Hoe dan ook, geniet van je wijnkennis, door goede keuzes te maken kan je geluk áltijd een beetje dichterbij brengen. Dat gun ik álle wijnsociëteit leden. En gezond weer terug in september.

Peter van den Besselaar

Het geheim van de sociëteit is ontsluierd: jubileumboek 40 jaar Brabantse Wijnsociëteit
By in

Het geheim van de sociëteit is ontsluierd: jubileumboek 40 jaar Brabantse Wijnsociëteit

Een sociëteit moet rituelen in ere houden. En dus werkten v.l.n.r. Hans Lodewijkx, Peter van den Besselaar, Valerie Bollen en Rob van Ginneken aan een jubileumboek “Beter wijnproeven. Meer Genieten.”
Ze kregen complimenten van voorzitter Eric. De commissie heeft hard gewerkt, maar Valerie verklapte dat in de vergaderingen ‘wijnig’ was gewerkt. 😂
Er is op het boek en de leden getoost met een Singla Rivesaltes Ambré uit 1980, uit ons geboortejaar. Het boek is exclusief voor leden en oud leden.


Het geheim van de sociëteit is ontsluierd in gesprekken met de leden. Proeftermen werden verzameld en verwoord. En omdat we over wijn eindeloos praten, redetwisten, argumenteren, bazelen, neuzelen en filosoferen, staan in het boek dertien thema’s, artikelen over wijnproeven. Met zeven vreemde wijngewoontes. Een boek om vaak met veel plezier ter hand te nemen. Zoals bij de okki en taptoe vakantieboeken, vroeger.

Boer Wim van Roessel heeft een gepassioneerde toelichting gegeven op zijn werk. We genieten van zijn uitstekende runderstoof. Uiteraard met een mooie glas: Nuits St Georges 1999 en Pessac Leognan 2014 uit magnum.

Op de boerderij is een landwinkel waar de producten gekocht kunnen worden, woeensdag, vrijdag en zaterdag van 9.30 uur tot 20.00 uur. Kijk hier naar de website:
 
 


De boekpresentatie is afgesloten met een heidewandeling met gids.

De gedronken wijnen

Andere fotos door leden gemaakt

Klapeksters bewaren gevonden mestkevers aan stekels. Een zeldzame vondst op de Regte Heide

Drie stijlen Bordeaux, om met vrienden van te genieten
By in

Drie stijlen Bordeaux, om met vrienden van te genieten

Martijn de Groot brengt drie stijlen Bordeaux op tafel. Met een knipoog. Want van drie continenten en drie decennia. Een klassieke proeverij, met een witte Chassagne-Montrachet vooraf en Sauternes als uitdrinker. Eigenlijk wijnen om met vrienden van te genieten, zoals Alfred Tesseron zegt. In mijn woorden: feestwijnen. Die we dus blind proefden.

 


De wijn gemaakt van 3 C’s: Château Musar uit de Bekaa Valei in Libanon 
Een moderne klassieker. Gemaakt van Cabernet Sauvignon, Carignan en Cinsault. Gaston Hochar maakte dit tot een cultwijn, met talloze links naar het Bordeaux gebied. Hij studeerde in Bordeaux bij de beroemde professoren Riberau en Peynaud. In de tweede wereldoorlog was Ronald Barton van Leoville Barton in Libanon gestationeerd en was een inspiratiebron voor de makers van Musar. Ik vind de wijn van Musar bijzonder omdat de wijn van jaar tot jaar enorm kan verschillen, dan eens Bordeaux stijl, dan eens Rhône-achtig en soms Bourgondisch.

De wijn gemaakt van 3 C’s: Château Musar uit de Bekaa Valei in Libanon
Een moderne klassieker. Gemaakt van Cabernet Sauvignon, Carignan en Cinsault. Gaston Hochar maakte dit tot een cultwijn, met talloze links naar het Bordeaux gebied. Hij studeerde in Bordeaux bij de beroemde professoren Riberau en Peynaud. In de tweede wereldoorlog was Ronald Barton van Leoville Barton in Libanon gestationeerd en was een inspiratiebron voor de makers van Musar. Ik vind de wijn van Musar bijzonder omdat de wijn van jaar tot jaar enorm kan verschillen, dan eens Bordeauxstijl, dan eens Rhône achtig en soms Bourgondisch.

Jaargang 2010 Roodbruin, cederhout in een warme neus, bramen ook, zachte aandronk, prettig en verfijnd. 

Jaargang 2001 Bruiner, een erg belegen Dame, klassiek met tertiaire tonen. Erg geconcentreerd, droge afdronk, hier moet je liefhebber van zijn. 

Jaargang 1999
Roodbruine kleur, zelfde geurimpressie als in de 2010, cederhout en rozenbottel.  In het glas ontwikkelt zich wat stallucht, lucht van een boerenerf, ja, zo’n Bourgogne achtige geur. Ge-wel-dig. Voortreffelijke balans en mooie lange afdronk. Musar moet je niet te vroeg drinken, zoveel is zeker, want dán komt de echte kwaliteit goed tot zijn recht. Mijn voorkeur en dé wijn van de proeverij. Hartendief van Martijn.

De échte Bordeaux: Château Pontet Canet, de éérste biodynamisch werkende Grand Cru Classé
Dit domein maakte als eerste grote Cru de overstap naar bio-dynamisch werken. Het lijken foto’s van een halve eeuw geleden, met paard de wijngaard in. Maar nee, da’s dus actueel. Gemaakt van Cabernet Sauvignon 60%,  Merlot 33%, Cabernet Franc 4%, Petit Verdot 3%. Pontet Canet is zijn classificatie als vijfde Grand Cru Classé ontstegen. Wijnen van deze allure, Pauillac, horen natuurlijk in de liefhebberskelder. Al waren het maar enkele flessen om kroonjaren mee te vieren. De liefhebber moet echter diep in de portemonnee tasten. 

Jaargang 2013
Ondoorzichtige kleur, roodbruine rand, kersen, zwarte bes en rozen-bottel. Prima balans, nog veel te jong, goed concentraat. Andere proevers ruiken munt, rozen en een medicinaal toets. Een Beest van een wijn, ontzettend lang nahangend.

Jaargang 2008
Klassiek, heel veel zwarte bes, meer confiture, chocolade en herstbos. Humus, veel tannines nog, een bek vol wijn, zou tikje meer verfijning mogen hebben. Hartendief van Martijn. 

Jaargang 2001
Mijn voorkeur, zeer expressieve neus, uitgelaten. Cederhout, vanille. Een krachtpatser met veel mooie zuren en goede balans. Berry benoemt leer, laurier en warmte. 

Seña, de cultwijn uit de Nieuwe Wereld die op 23 januari 2004 in Berlijn Lafite en Margaux achter zich liet. 

Gemaakt van  57% Cabernet Sauvignon, 20% Carmenere, 6% Cabernet Franc, 5% Petit Verdot, 12% Merlot (afhankelijk van het jaar) en 22 maanden gerijpt op Frans eikenhouten wijnvaten. Musar en Seña zijn wijnen die in de kelder horen van de avontuurlijke wijnliefhebber. Deze twee wijnen winnen nog steeds aan prestige en hebben inmiddels ook prijzen waarvan je menig Bordeaux Grand Cru Classé kunt kopen. En dat is terecht, want het zijn topwijnen. De prijzen gaan verder oplopen, want 2015 en 2018 van Seña kregen 100 punten van James Suckling.


Jaargang 2011
Mooie neus zeg! Combineert zwarte bessen/cassis met pure chocolade en sigarenkistjes-lucht, cederhout. Hele verfijnde smaak, liefelijk, verfijnd, erg mooi. 

Jaargang 2009
Stinkertje, een medicinaal toets. Kersenjam is in ruime mate aanwezig. Hoe zeer smaken verschillen, sommige proevers doen een moord voor deze 2009, terwijl ik écht denk dat er iets met de fles aan de hand was, niet zo uitgebalanceerd. 

Jaargang 2007
Mijn voorkeur en dé wijn van de avond. Een Bourgondische expressie in de geur, schitterend zwart fruit, verfijnde aandronk, rondeur, ge-wel-di-ge balans, een droomwijn, schitterend. Hartendief van Martijn.

Voortreffelijke proeverij Martijn!
Biologische wijn is nu volledig geaccepteerd
By in ,

Biologische wijn is nu volledig geaccepteerd

Het is acht jaar geleden dat we een proeverij hadden die helemaal gewijd was aan biologisch werkende wijnboeren. In het verslag staat dat de wijnboeren ‘anders’ werken. Nu anno 2020 heeft het maken van wijn met respect voor de aarde breder navolging. Gerard van Avendonk brengt biologische wijnen op tafel. De wijnboeren maken wijn zonder het toevoegen van (veel) sulfiet en zwavel, ze maken gebruik van de gisten die zich bevinden in de schillen, ze spuiten niet of beperkt in de wijngaarden en laten de natuur hun gang gaan én ze grijpen niet in tijdens het wijnmaakproces (chaptaliseren en additieven toevoegen). De vitaliteit van de bodem, van de wijngaard, staat centraal bij biologische wijnbouw. Biodynamische wijnbouw gaat nog een stap verder door uit te gaan van gunstige cycli in de stand van de zon, maan, sterren en planeten. Alle werkzaamheden in de wingerd worden afgestemd op de antroposofische theorie van Rudolf Steiner die is uitgewerkt door Maria Thun.

 

Ook biologische wijn heeft een goed verhaal nodig. Wat vinden jullie hiervan? “De hele wijngaard wordt biologisch bewerkt sinds 2010, gecertificeerd sinds 2017. Er zijn wilde bloemen die nuttige insecten aantrekken. Nabij de wijngaard staan bijenkorven, de bijen zorgen voor de bestuiving. Ook lopen er kippen in deze Californische wijngaard. Afval wordt hergebruikt: druivenpulp wordt vermengd met stro, koeienmest en paardenmest van de eigen manege, appelpulp van een fruitconservenfabriek en zaagsel van een houtzagerij, het wordt gebruikt in de wingerd. De wijngaard wordt besproeid met een kruidenthee waarin brandnetel en duizendblad is verwerkt.” Kom daar maar eens om, zo’n verhaal.


Hóe proeft dat op de tong? De wijn is een hartendief van Gerard: Marimar Estate 2017 Don Miquel Vineyard chardonnay Californië. Er is duidelijk mineraliteit in de geur, een bittertje in de sappige smaak met goed concentraat. Toos benoemt meloen, ananas, hout en een vetje in de aanzet. Ook Willem Jan ruikt ananas, naast mango, hazelnoot, caramel in de mond. Fraai dus.

 

Twee geblindeerde lange nekken flessen doen ons denken in de richting van de Elzas. Beiden wijnen zijn van het huis Adam, met meer dan vier eeuwen traditie. Hier wordt gewerkt volgens de biodynamische leer van Rudolf Steiner. Beiden wijnen komen van de Grand Cru Kaefferkopf. De Riesling 2016 proeft naar appels, heel rins, goede balans met een piepklein zoetje. Just proeft méér: meloen, citrus, gras, in de smaak een klein amandelbittertje.

 

De Gewürztraminer 2016 is voor mij een van dé wijnen van de proeverij. Geweldige wijn! Kruidigheid, licht honing en mineralen in de geur, uitgebalanceerde smaak met proefbaar zoet. Just beoefent de kunst van het understatement: honing, lavendel, zoet die neigt naar  stroperigheid, wél in balans – en daar komt ie: ‘Ik kan me voorstellen dat mensen dit mooi vinden’.

Er volgen twee pinot noirs. Domaine de Vougeraie is de grootste bioloigsche producent uit de Cote d’Or. Al bijna twintig jaar gecertificeerd. Domaine de Vougeraie 2014 uit de Bourgogne legt het voor mij af tegen de rode versie van Marimar Estate 2014 La Masia pinot noir Don Miguel Vineyard Californië. Ja, dezelfde wijngaard van dat mooie verhaal hier boven.

=
Marimar Torres met dichter Cristina

Deze wijn van Torres heeft elegantie. Een lichte kleur, de wijn is frivoler, een fruitige impressie – frambozen! RobK benoemt vanille en pruim, aanvankelijk is de wijn in zijn ogen wat enkelvoudig. Annemiek benoemt roomboterbabbelaar, kruiden, mineralen en kers. Eric bekijkt het glas en benoemt de tranen, de benen van de wijn, en peper en donker fruit.


Vier rode Rhône wijnen krijgen we in het glas, zonder het te weten: Gigondas, Côtes du Rhone, Chateauneuf de Pape en Vacqueras.

Domaine de Restanque 2015 Gigondas is een hartendief van Gerard. Sinds 2012 gecertificeerd. Gemaakt van Mourverdre, Carignan en Syrah. Mijn aantekeningen:
kruidig, licht mocca, frivoler na beluchting, prettige framboosjes, sappige smaak, lichtvoetige en levendige wijn met een pepertje. Angelique benoemt de heldere kleur, het tranende glas, pepertje en steenfruit. Saskia proeft amarene kers, marsepein, vuursteen, pepertje, munt en earl grey thee.

Montirius Côtes du Rhone 2015 Secret Jardin
heeft een zoetige aanzet, tannine, potentieel, sappig zuurtje, heel licht kers, wat rode kool, kruidnagel, stevige smaak en bittertje in afdronk. Domaine Berthet Rayne 2017 Chateauneuf du Pape ruikt naar rode bessen, zegt RobG, is fruitig, jeugdig en aantrekkelijk. Montirius Vacqueras 2014 Le Clos heeft een bruine rand, duidelijk geouderd, marsepein. Een solide wijn met goed concentraat maar ook een tikkeltje saai. Valerie benoemt rozen, riool, hooi en paddestoel.


De Moscato Passito 2014 van Barberani komt uit het midden van Italië, Umbrië, en is gemaakt van ingedroogde druiven. Claartje benoemt lavendel, RobK prijst de lichtheid van de wijn, ik proef toffee en de hoge zuurgraad valt me op – een goed teken bij dessertwijnen, maar ruik ook iets chemisch in de neus dat ik niet kan thuisbrengen. Zéker niet bij een biologische wijn.

Een halve generatie terug mopperden we nog wel eens op biologische wijn, maar die lijkt nu volledig geaccepteerd. En meer main stream geworden. Het is een mooie ontwikkeling, die Gerard met de proeverij prachtig onderstreept.

Drie maal klassiek
By in ,

Drie maal klassiek

Ongetwijfeld onze vraag wat dan precies klassieke wijnen zijn, verwacht hebbende, had Peter van den Besselaar het alvast opgezocht. Daarvoor ging hij te rade bij het wijntijdschrift uit het land der Claret-drinkende upperclass – Decanter – en bij wellicht zijn meest klassieke columnist: Andrew Jefford. Het woord ‘vertrouwen’ staat centraal in zijn antwoord. En vertrouwen, dat komt zoals eenieder weet te voet en gaat te paard. Dat onze Franse bureaucraten van de INAO er 24 jaar over deden om een gebied als Duché d’Uzès de AOC status toe te kennen, moeten we dan ook niet bekritiseren maar toejuichen, aldus Jefford. Soit.

De enige witte wijn van de avond is een (non vintage) Champagne cuvée Renée van Tribaut-Schloesser die meteen – wat scribent dezes betreft in ieder geval – ietwat tekort wordt gedaan door de leden der BWS. De wijn heeft een mooie neus, met wat notigs, maar om dit nu zoals menigeen doet “belegen” te noemen, gaat te ver. “Getoaste brioche” noemt de nieuwe voorzitter het en dat is een fijne en passende kwalificatie. De helft van de basiswijn kreeg een houtopvoeding, en na de prise de mousse verbleef de wijn nog 6 jaar sur lattes. Zeker niet te lang voor deze wijn. Edoch: de oude voorzitter merkt op dat eerdere cuvées Rene wat jeugdiger overkwamen. Zulks een discussie laat zich schier onmogelijk oplossen, dat behoeft waarlijk een spoedig hernieuwd bezoek aan de firma Tribaut-Schloesser!

Welnu, hoog tijd voor de eerste van drie series van ieder drie klassieke wijnen. “Pinot Noir” klinkt unisono uit de kelen der BWS-leden. Maar zijn het alledrie klassieke pinots, Bourgognes derhalve? Men zou het wel denken, het thema van de avond indachtig.

Wijn 1 is licht granaatkleurig, enigszins gesloten in de neus, er heeft zich wat depot verzameld in het glas. De wijn, een Mercurey 1er Cru 2011 Clos du Roy van Domaine Chanzy, heeft een aangenaam zachte aan- en afdronk, maar mist wat smaakintensiteit. 

De volgende wijn heeft een robijnrood blosje op de wanen, is roodfruitiger, sappig, heeft zachte tannines – alhoewel ik ook een aantal keer ‘streng’ hoor vallen: Marsannay Trois Terres 2011 Vieilles Vignes van Domaine Jean Fournier

De derde wijn is niet ieders favoriet, wel die van onze voorganger deze avond, en is de meest uitgesproken wijn. Dit is typisch Pinot Noir of, zoals uw verslaggever van dienst heimelijk dacht, Spätburgunder. Later, in de automobiel op weg naar huis blijkt de bestuurder daarvan óók de wijn als zijnde van onze oosterburen gedetermineerd te hebben. Maar de smaken die wij beiden associeerden met de Schiefferbodems van bijvoorbeeld de Ahr bleken toch echt druifeigen (want: duidelijk verschillende terroirs qua bodems en klimatologisch). Het ging hier om een Vosne-Romanée 2012 van Domaine Gros Frère & Soeur. Denk verder: steen, haardvuur, mineraliteit en een fijn-elegant mondgevoel. Mooi om te zien dat een druif drie zo verschillende wijnen kan voortbrengen. En alhoewel de terroirdiversiteit dus niet zo extreem bleek als door sommigen gedacht: een uiterst noordelijke Côte d’Or is toch iets anders dan een wijn uit een van de topdorpen in dat gebied, en beiden verschillen weer van een Côte Chalonnaise als de Mercurey.

De volgende serie: drie opvallend dieprode wijnen. Ook deze serie laat zich relatief gemakkelijk duiden: waarlijk Bordeaux. We proeven linkeroever (klassiek!) Haut-Médoc, van huizen van een zekere ‘nobesse oblige’ statuur. 

De elegante en smakelijke (kers, hout, mooie smaakvoortzetting, proeft tegelijk koel elegant en sappig) Pauillac Réserve de la Comtesse 2011 wordt gevolgd door een Grand Cru Classé Château Cos Labory 2009 St Estephe. Die is wat gesloten, maar geeft in de tweede proefronde wat kruidigs, wat lijm, ook dit is een zachte wijn maar wel krachtiger en alcoholischer, meer smaakvol dan de Pauillac, met een mooie balans en structuur. 

Het hartediefje van Peter is wijn nummer drie, de Château Gloria 2009 uit St. Julien. Die heeft een vlezige, rokerige neus, met donker fruit en vanille en rijpe tannines. De wijn heeft nog wat jaren voor zich.

Dan wordt het onverwacht moeilijk. Is de derde serie nu Rhône (de wijnen hebben minder kleur en wat zoet, dus sommige proevers achten Grenache de mogelijk dominante druif), iets nieuwe werelderigs, of …? Het blijken drie Brunello de Montalcino, en de laatste is al  meerderjarig want uit 1999. La Poderina 2009 is bleek granaatrood, vrij gesloten, wel lekker sappig en in de afdronk blijft het zoetje hangen. Weinig tot geen Italië-associaties passeren de revu in de bespreking.

Wel vergelijkbare aantekeningen bij Il Poggione 2010. Die wijn kreeg volgens de proeverijdocumentatie van de heer Parker 97, van de WineSpectator 95 en van Jancis Robinson 17,5/20 punten. Het zijn zeker mooie wijnen maar men moge vraagtekens zetten bij of dit nu klassieke Brunello’s zijn. Zie voor geinteresseerden ook dit verslag van Fred Nijhuis.

Zeker niet klassiek qua verhaal is de derde wijn. Ze (ja, wijn is mannelijk, maar men leze verder!) toont bij goed proeven zowel qua boeket als op de tong haar gevorderde leeftijd, maar het stoort geenszins. De Prime Donne 1999 van Donatella Cinelli Colombini mag er zijn, het is een volle en rijke wijn. Donatella, telg van de Colombinifamilie (sinds 1000 nC) achter het Fattoria dei Barbi-domein, verliet dit bedrijf eind jaren 90 om voor zichzelf te beginnen. Ze kon geen wijnmaker vinden; die moest men jaren vooruitvastleggen. Gelukkig wisten ze bij de Oenologieschool van Sienna wel raad: vrouwelijke wijnmakers, die wilde geen enkel zichzelf respecterend wijnbedrijf in dienst nemen dus die waren in overvloede beschikbaar. Mitsdien wordt ook tegenwoordig deze beroemde cuvée nog gemaakt door een proefpanel bestaande uit louter vrouwen, waaronder verscheidene Masters of Wine. Zie foto boven dit artikel.

De uitdrinker van een klassieke proeverij dat is uiteraard een Sautern Riesling 2010 Auslese. Deze is van Willi Haag, en de druiven komen van de de gerenommeerde Brauneberger Juffer – Sonnenuhr. Petrol- en honingaroma’s; de hoge zuren, erg hoge zuren mag ik wel zeggen, maken dat de wijn eerder fris-fruitig dan zoet over de tong rolt. Een waardige afsluiter van deze klassieker!

Proefnotities en verslag
Rob van Ginneken

Wijn van Franse druiven op Zuid-Afrikaanse grond (maidenproeverij)
By in ,

Wijn van Franse druiven op Zuid-Afrikaanse grond (maidenproeverij)

De gemakkelijkste reis naar de andere kant van de wereld…
maak je in het glas. We overbruggen vlot 13.500 kilometer als we een Zuid Afrikaanse wijn ontkurken. Interessant is dat zo’n 350 jaar geleden wijnstokken de reis daadwerkelijk maakten. Franse druivenrassen werden door de Franse Hugenoten meegenomen naar de West Kaap, waar de wijnbouw zo rond 1680 een grote groei doormaakte. In het begin van de vorige eeuw (1925) werd uit Cinsault en Pinot Noir de Pinotage ontwikkeld. Tegenwoordig komt er veel bulkwijn uit Zuid Afrika – de consumentengids hekelt deze maand de omstandigheden en beloning van de werkers in de wingerd. Maarten Drop verhaalt ontspannen over de kwaliteitswijnen die hij in zijn maidenproeverij op tafel brengt. Conceptueel zit de blindproeverij spannend in elkaar, met in iedere serie een Franse wijn. Herkennen we die? En overstijgt de Zuid Afrikaanse wijn van een Franse druif wijn uit het moederland?



We starten met een mousserende De Morgenzon Méthode Cap Classique.
Chenin Blanc uit Stellenbosch. Vergisting deels in RVS vaten, deels in kleine Frans eikenhouten vaten. Tweede gisting en rijping 18 maanden op fles. Mooie bubbel, met duidelijk appeltjes in de geur, Elstar en niet de voor Champagne vaak typerende Granny Smith, citrus, goede zuren, sappige wijn. Lekker. Just benoemt sinaasappelzest in geur en smaak.


In de eerste serie staan drie witte wijnen van chenin blanc.
Na afloop kent Maarten een hartendiefje toe aan Domaine Champalou ‘Le Portail’ 2017 uit Vouvray. Inderdaad prachtig: verfijnde geur met citrus, bloemetjes.
Heel levendige wijn met veel spel. Práchtige mineraal toets. Eric benoemt fudge, boter en munt. Bosman Family Vineyards Optenhorst Chenin Blanc 2017 uit Wellington doet het ook goed. Gemaakt van oude ‘bush vine’ stokken uit 1952 (de op drie na oudste wijngaard van Zuid-Afrika en bijna in 2008 gerooid) van single vineyard Optenhorst, op een terroir van zachte leisteen in Paarl (bij Wellington). Goudkleurig, ik ruik mineralen en ananas, stevige wijn met veel bitters die een karakteristiek filmend laagje in de mond brengt.


De tweede serie blijkt na onthullen te bestaan uit wijnen van chardonnay. Maartens huis-Bourgogne Remoissenet Père & Fils Renommée Blanc 2016, is aangenaam, maar hier ‘wint’ voor mij de wijn uit Stellenboch. Renommée’ betekent ‘hernoemd’, in dit geval: gedeclasseerd. Druiven van percelen Chablis, Côte de Beaune en Mâconnais worden als AOC Bourgogne op de markt gebracht.De wijn wordt grotendeels vergist is oudere eiken vaten van 342 liter, en beperkt(30%) in nieuwe. Willem Jan ruikt subtiel mandarijn in de witte wijn. Een wat expressief tropische geur vind ik een grote kwaliteit, terwijl de smaak aardse tonen kent.


Jordan Barrel Fermented Chardonnay 2018 uit Stellenbosch is gemaakt van 14-30 jaar oude stokken (op een bodem van gravel, zand en graniet op een  laag van klei), vergist op Frans eikenhouten vaten van 228 liter (ongeveer ¼ nieuw, restant vaten van opeenvolgende oudere jaren) met 9 maanden ‘sur-lie’ rijping met omrollen van de vaten. Mijn aantekening: natte aarde, turf en boter in de geur, heel uitgebalanceerde wijn met vlotte hap sap smaak, je wilt snel een nieuwe slok, een nieuw glas. RobK benoemt vanille, jasmijn en abrikoos. Hij roemt de balans.In de derde serie brengt Maarten wijnen die zijn gemaakt van cinsault en pinot noir, de ‘moeder’druiven van pinotage, waar ook twee wijnen van op tafel staan.


Bosman Family Vineyards Cinsaut Twyfeling 2017, Wellington
“Cinsault is een jonge broer in de gevangenis – je hebt hem lief, maar praat nooit over hem”, heeft wijnmaker Eben Sadie gezegd over cinsault. De wijn is vrij licht, doorzichtig. Een aanvankelijk prachtige geur met mocca, maar erg snel weg, vluchtig. Just benoemt anijs en braam. Gerard proeft ronde bitters en kersen. Mijn aantekeningen over de smaak: frivool, speels en sappig.


Remoissenet Père & Fils Renommée Rouge 2017 Bourgogne

Doorzichtige kleur, aardbei in de geur, karaktervolle smaak.


Bosman Family Vineyards Pinotage 2015 Wellington

Hartendief van Maarten. De wijn vergist in Frans (60%) en Amerikaans (40%) eiken vaten van 225 liter en 500 liter, met ‘push down’ en ‘pump over’ voor extra extractie van kleur en smaak. Warm, gebrande kruiden, kers, zwoele aanzet, sappige wijn, mooi nahangend.


Lemberg Spencer Pinotage 2014 Tulbaugh

Voornamelijk op fruit gemaakte stijl van wijn maken: ’s ochtends vroeg geoogst, druiven gekoeld bij sorteren en ontstelen en vóór vergisting 48 uur koude inweking. Houtrijping 12 maanden in deels nieuwe en deel gebruikte Frans eiken vaten van 225 liter en 300 liter.
Ongeklaard en ongefilterd gebotteld. Voor mij de mooiste wijn uit deze serie: morelkers, forse smaak met tannines en veel potentieel, prachtwijn. Karaktervol, boers.


In de vierde serie kan de Pauillac niet tippen aan The Legend Left Wing 2016 Windmeul, Paarl. 70% Cabernet Sauvignon, 20% Petit Verdot en 10% Merlot. Heeft 18 maanden houtrijping gehad in nieuwe Frans eiken vaten. De wijn is vernoemd naar een voormalige directeur van Windmeul, Theun Briers, die als ‘left wing’ in het Zuid-Afrikaanse rugbyteam de Springboks heeft gespeeld. Bruine rand. Toos benoemt de wijn als warm, zwoel, peperig, hoog in zuren. Mijn aantekeningen:
bospaddestoelen in de geur, zoetje in de aandronk, vrij belegen overkomende smaak, mooi.

Grote diversiteit in pinot noir uit oude en nieuwe wereld
By in ,

Grote diversiteit in pinot noir uit oude en nieuwe wereld

 
Lichte kleur? Pinot Noir!
Pinot noir als thema geeft altijd interessante proeverijen. Een ‘moeilijke’ druif* die afhankelijk van waar ze groeit, en van de hand van de wijnmaker, heel verschillende wijnen oplevert. En dat zien en proeven we ook op de proeverij van Gerard van Avendonk, met wijnen uit acht verschillende landen. 
 
We vangen aan met een indrinkbubbel. Het is een witte wijn, maar gezien het thema vermoeden we een Blanc de Noirs en dat klopt: het is de Cordillera Brut van Miguel Torres, uit Chili. Een fijne bubbel, veel citrus en appelfruit, door velen herkend als een nieuwe wereldwijn vanwege het zoetje. Ik vind zelf dat de wijn voldoende zuren heeft, maar wel wat meer body kan gebruiken.
 
De eerste series bestaan uit vier hele lichte wijnen, alle uit 2016. In de eerste serie meteen het contrast tussen in dit geval een typische pinot noir neus (ik dacht zelf aan een Duitse) van de Bulgaarse wijn (de ‘Soli’ van de niet heel Bulgaars klinkende wijnmaker Edoardo Miroglio) en een veel fruitiger (frambozen, rozebottel) wijn die wél Duits bljkt te zijn: Spätburgunder Trocken van Dagernova uit de Ahr. De tweede serie wijnen: de luguber genaamde ‘Galgenberg’ waar in het Weinviertel tot in de 19e eeuw misdadigers werden opgehangen, maar nu een door kersen gedomineerde, en voor een pinot noir vrij paarse wijn wordt gemaakt, een sappig glas. Uit Frankrijk komt de pinot van Trimbach, stoffig rood fruit heeft deze, een verfijnde afdronk met mooie tannines.
 
Het gas gaat erop en de wijnen worden geconcentreerder, met stijgende houtinvloed ook. Een van mijn favoriete wijnen is de pinot noir 2016 uit de Terroir Hunter serie van Undurraga, met volgens het etiket tonen van kers en aardbei.
Ik val juist voor de niet-fruittonen van wildjus en rook, en op de mooie smaakvoortzetting en -intensiteit. Er zijn wat bitters en wat warmte maar alles prima in balans; de tannines beloven een mooie toekomst. Frambozenjam in de wijn die volgt, met sap en fijne zuren, lekker om nu te drinken, is de Givry, ook uit 2016, van handelshuis Chanson.
 
Onder wijndrinkers gevleugeld geworden woorden…
Dan een serie van twee Amerikanen uit 2015: uit het koele Russian River komt de De Loach. Een klein stinkertje heeft deze wijn, ik schrijf er verder geen uitgebreide proefnotitie bij maar wel dat ik hem goed in balans vind, voor mij een van de belangrijkste kwaliteitsindicatoren. De Bernardus van de onlangs overleden Ben Pon uit het veel zuidelijker gelegen Carmel is aards, heeft vrij veel vanille en een zoetje.
 
Bin 23 pinot noir van topniveau uit Australië
In de laatste serie heeft de Mas Boras 2014 helaas kurk, alhoewel menig proever er de kwaliteit van deze wijn nog wel doorheen proeft. De Bin 23, 2016, van Penfolds wordt pas sinds de oogst van 2009 gemaakt in de koele Adelaide Hills. Hij is wat gesloten, met voor mij al wat tertiairs in de neus, frambozen in de verte. Volgens Peter moet de wijn juist nog op dronk komen. De website geeft aan dat de wijn beter zal worden met de tijd, maar ook een relatief kort drinking window voor zo’n kwaliteitswijn: tot 2022. Leuk om van deze wijn een doosje te hebben om de wijn te volgen, maar dat is dan wel een kostbaar experiment @ 59 euro per fles.
 
Een mooi avondje diversiteit!
 
Proefnotities en verslag Rob van Ginneken 
 
* Mocht de lezer Sideways nog niet gelezen of gezien hebben: doen! Pinot
noir in een belangrijke bijrol, verder gewoon een heel goed boek en superfilm.
Tien jaargangen Bourgogne uit de liefhebberskelder
By in ,

Tien jaargangen Bourgogne uit de liefhebberskelder

Corgoloin vroeger

Wijnen uit de
liefhebberskelder van Noël Geisen, met prachtige documentatie over de
jaargangen. We proefden twee witte Côtes de Nuits Villages, twee Meursault,
drie Pommard, vier rode Côtes de Nuits Villages en twee Beaune Premier Cru. Het
gaat om kleine verschillen proeven, zei Noël. 

Corgoloin nu

De proevers waren prima in staat
om die verschillen te duiden. In mijn verslag zoals altijd een selectie. Alle
wijnen zijn van Domaine Desertaux Ferrand in Corgoilon. 

Côte de Nuits Villages Blanc 2014

Gemaakt van
chardonnay (70%) en pinot blanc (30%). De 2000 uit magnum staat hiernaast, die
heeft al wat oxydatieve tonen. Mede daardoor komt de 2014 met witgele kleur
goed tot zijn recht. Rokerige tonen in de geur, een zweem van viooltjes, fijne
zuren met veel spel, een wijn met goede vulling en frivoliteit. 

Meursault
“Les Bouchéres” 2015

Gemaakt van
100% chardonnay. Staat naast 2012. Meursault drinken is altijd een feest. De
2012 mist wat vulling. Deze wijn heeft een geelgroene kleur, bescheiden geur die
echt los moet komen en dan ruik je een viooltjes impressie. Vettige wijn, echt
een eetwijn vanwege veel bitters, heeft duidelijk nog potentieel. Kees prijst
het fijne houtgebruik, Annemieke benoemt lychees, tropische fruit en in de
smaak wat tijm. 

Pommard 2012

De jongste
Pommard brengt een heldere kleur, speelse neus met lekker fruit, in de mond
bessen, hoge zuurgraad en weinig tannines. Ik denk bij Pommard aan wat stoere
wijnen, maar deze is zelfs frivool – precies de reden dat ik ervan houdt, zegt
Noël die een voorkeur heeft voor elegante wijnen. Eric noemt de wijn lekker,
benoemt een zeepimressie en eucalyptus, getoast hout. Meursault liefhebber
Willem Jan benoemt potlood en kruiden, hints van lavas en tijm, duidelijk nog
tandplak, moderne stijl. 

Côte de Nuits Villages “Les Perrières”

De moeilijkste
serie. Concentreer je op kleine verschillen, zegt Noël. En verdorie, het is
moeilijk, vind ik. In de serie van vier wijnen zit een interessant ‘zuurstof’
experiment, nl. 2005 uit gewone fles en uit magnum. De laatste heeft minder
lucht gekregen voor de ontwikkeling.

1999 is
halftransparant en wat somber. In de geur kruiden, bouillon en turf. Goede
zuurgraad, turf komt terug in de smaak.

2002 is
halftransparant en somber. De geur komt moeilijk los, aardbei en met veel
lucht… daar is de truffel! Strakke smaak met vrij prominente bitters.

2005 is
halftransparant en somber uit de fles, maar helder uit de magnum (!). Ik vind
de 2005 uit de fles een niet positief stinkertje hebben dat mij tegenstaat.
Echter andere proevers zijn juichend positief. Paul: knetterlekker, snoepjes.
Toos: veel verfijning. Just: prachtige zachte zuren, toast en caramel. Ik geef
de wijn uit magnum bijna een half punt hogere score: na die heldere kleur een
geur van aardbei, mooie pinot noir geur, goede vulling en mooie zuren. Een heel
prettige wijn. 

Beaune 1e Cru “Les Sceaux” 2013

Ik vind het
opmerkelijk dat ik in de proeverij steeds de jongste wijnen het lekkerste vond;
Rob zegt het zelfde. Twee Premier Crus uit Beaune sluiten de proeverij af. 2011
biedt mineralen, kruidigheid en een hap sap smaak met goede zuren. 2013 vind ik
mooier, want frivoler en speelser. Veel meer fruit, hap sap  smaak en goede zuren. HansH is ook onder de
indruk van de goede body en mooie afdronk. 

Heerlijke proeverij!

Wijncritici
vergeleken

Er zijn heel
uurtjes werk gaan zitten in het fraaie excel overzicht dat we kregen van
Bourgogne jaren van 1999 tot 2015. Geen wonder dat Noël in proeverijen vaak uit
het blote hoofd jaren kan karakteriseren. Ik moet eerlijk zeggen: een fraaie
Bourgogne geeft mij altijd wel plezier, ook van mindere jaren. Maar ja… als
je nuances bekijkt, proeft, dan zijn jaartabellen erg nuttig. En je wilt
natuurlijk van de mooiste jaargangen iets (of méér) in je kelder leggen. 

Wine Spectator is
een Amerikaanse uitgave, gestart in 1976, drie jaar later kocht de huidige
uitgever het blad. Kantoren liggen in Napa Valley Californië. Het tijdschrift
hanteert een 100 punten schaal. Er zijn jaarlijks vijftien uitgaves, met steeds
tussen de 400 en 1.000 wijnen beschreven. De oplage van het magazine bedraagt
395.000. www.winespectator.com

 

Decanter is een
Britse uitgave, gestart in 1975. Sinds 1999 ook op het web, wordt gezien als een
van de beste online uitgaves. Decanter is overgegaan van een 20 naar een 100
puntenschaal. Sinds 2004 organiseert het tijdschrift een World Wine Awards
competitie met jaarlijks meer dan 15.000 inzendingen. De gedrukte oplage
bedraagt 40.000 en het blad wordt naar 90 landen verspreid. www.decanter.com

 

Jancis Robinson
is een toonaangevende wijnschrijver, 69 jaar oud, Master of Wine uit het
Verenigd Koninkrijk. Ze schrijft voor de Financial Times, klik hier voor haar
artikelen
. Haar eigen website www.jancisrobinson.com
wordt op dagbasis bijgewerkt. Ze studeerde wiskunde en filosofie aan de
universiteit van Oxford. Encyclopedieën als Oxford Companion of Wine en Wine
Grapes zijn van haar hand. 

Aan de
rechterkant van de website van de Brabantse Wijnsociëteit staan handige links
naar nuttige websites. In het Maison du Vin in Tilburg is een adembenemende
wijnbibiotheek waar bezoekers de genoemde bladen kunnen bestuderen.

Het effect van zuurstof, wijn uit de fles of uit de karaf?
By in ,

Het effect van zuurstof, wijn uit de fles of uit de karaf?

Precies zes
jaar geleden verkenden we het effect van zuurstof. Diederick Swagemakers heeft
een pracht proeverij in petto om dat nog eens te doen. Maar dan net even anders. We proeven vijf mooie
wijnen waarbij we steeds vergelijken: a) een fles die ter plekke open gaat en
b) een wijn die 36 uur eerder is gedecanteerd en teruggedaan in de fles. De
meningen lopen uiteen. Bij drie wijnen – de witte wijnen en één rode wijn – kiezen
de meeste proevers voor de gedecanteerde wijnen en bij twee rode wijnen voor de
flessen die ter plekke open gaan.

MOLCEO 2013 OTTELA LUGANA RISERVA

Wijn gemaakt van oude stokken trebianno met een jaar houtlagering op Italiaans
eiken. De meeste
proevers geven de voorkeur aan de gedecanteerde wijn waarin de geur inlevert
aan expressiviteit maar wint aan elegantie. In de ter plekke geopende fles zijn
de zuren héél pittig aanwezig, in de gedecanteerde fles veel zachter. Ik ruik brandnetel
 en buxus in deze heel levendige wijn.

CHABLIS 2011 LES CLOS JOSEPH DROUHIN

Wijn van chardonnay van de allermooiste Grand Cru uit Chablis. In de neus is deze wijn heel mooi
maar de smaak is wat vlak, zegt Rob over de ter plekke geopende wijn. In de
gedecanteerde wijn is het fruit juist weg uit de neus terwijl de smaak voller
in de mond is geworden, aldus Rob. De meerderheid van de proevers geeft de
voorkeur aan de gedecanteerde fles. Annemiek juist aan de ter plekke geopende
fles: een lastige wijn om te determineren met zoet tropisch fruit in de geur, anijs
op achtergrond en veel bitters en kruiden in smaak.

POMMARD 2012 EN TRUFFIERE VIEILLES VIGNES VINCENT GIRARDIN

De
meerderheid van de proevers geeft de voorkeur aan de gedecanteerde wijn: in de
geur stalluch, bloemrijk (rozen!), ook mineraal, bitters. Toos zegt dat de
gedecanteerde wijn meer tot zijn recht komt: frissere neus, power. Gemaakt van
pinot noir uiteraard.

PINTIA 2005 TORO

Gemaakt van
tinta de toro, zo noemt men tempranillo in de streek. Berry gaat helemaal los
op de geur: turf, aarde, bramen en zwart fruit. Ook nog cederhout, een
geweldige snuffelwijn, zegt hij, die sappige binnenkomt in de mond en zowel een
zoetje als nog wat tannine heeft.

De meeste
proevers geven de voorkeur aan de ter plekke geopende wijn, mijn persoonlijke
voorkeur is de wijn die lucht heeft gehad: een bredere geur, koffiebonen, veel
beschaafder smaak met mocca en goede zuren, goed afgerond en met een goede
balans. Valerie benoemt frisheid, cassis en peperigheid.

MONTUS 2000 PRESTIGE MADIRAN

Verstandelijk
gezien zou je hier verwachten dat de voorkeur van de meeste proevers uitgaat
naar de gedecanteeerde fles, want minder tannineus, maar dat is toch niet zo. Zéér fraaie wijn met
dakpannenkleur aan de rand, klassieke geur met ceder, laurier, aardse tonen,
zwart rood fruit, tabakstonen én leer. Je kan dat gerust een heel complexe geur
noemen, met een sappige aandronk, wijn met veel inhoud en kracht. Saskia noemt
unami.

Altijd als we zoeken naar eenduidigheid en
overeenstemming, blijkt toch dat de wereld van wijn vaak zo is als de echte
wereld: er bestaan verschillende zienswijzes. Ongelofelijke verschillen proefden we. Ik weet zeker dat op onze proeverijen de vraag ‘Wanneer heb je de wijn opengemaakt?’ veel gesteld zal blijven. Zuurstof en decanteren blijft een mooie thema waarvan ik hoop dat het weer terugkomt
. Diederick ook bedankt voor de fraaie
champagne vooraf en 20 jaar oude tawny achteraf.