Geslaagde afsluiting seizoen met barbecue
By in ,

Geslaagde afsluiting seizoen met barbecue

We hebben het seizoen prettig en geslaagd afgesloten met de barbecue. Mooi weer, op de binnenplaats van het Maison du Vin, waar je je in het buitenland kan wanen. Diederick en Eric werden door de voorzitter bedankt en in het zonnetje gezet met een fraaie magnum.  

De Provençaalse rosé 2017 van Pigoudet (Aix en Provence) is van uitnemende kwaliteit. We genoten ook van een trebbiano uit Lugana, Le Creete 2017. We genoten van een frivole pinot noir uit Nieuw Zeeland, ook de Vino Nobile de Montepulciano 2015 van Bigi had dezelfde frivoliteit.Wijn uit magnum is altijd een feestje en Château Le Meynieu 2009 Haut Medoc heeft zich heel mooi ontwikkeld met ceder en laurier in een verfijnde neus en een lichtvoetige smaak.

Over troetelkinderen, boerenpummels en het zout der aarde (maidenproeverij)
By in ,

Over troetelkinderen, boerenpummels en het zout der aarde (maidenproeverij)

Elqui Valley | Tenuta delle Terre Nere | Caves Frédéric Mabileau

Mineralen.
Oef. Een uiterst lastig thema. En dat als eerste proeverij. Annemiek Vermeijlen
durft het aan, gesteund door haar scheikundige achtergrond. En haar echtgenoot
die onze ‘rituelen’ aanschouwt en ontnuchterend verzucht, “nou, jullie zijn wel
erg serieus, hè?”. Annemiek
dronk een witte wijn uit Santorini. Het alom aanwezige vulkanisme daar en het
achteretiket met lovende woorden over mineralen deden de rest. Mineraliteit,
wat is dat eigenlijk?

Bodem en
mineraliteit zijn de nieuwe troetelkindjes in wijnland. Mineraliteit is goed.
Van mineraliteit is er nooit te veel. (ooit gehoord? > “mooie wijn, maar
storend veel mineraliteit op het eind”). Een prachtig  romantisch idee; druivenstokken met lange
wortels, die de fijnste mineralen uit de bodem opzuigen – uit oeroude
aardlagen, toen de wereld nog onschuldig was – en die de mineralen een ereplaatsje
geven in de druiven. Druiven vol met calcium, magnesium, jodiden, fluoriden.
Koester ze, pers ze zachtjes. Poets de vuurstenen nog wat op. Kalk is goed voor
de botten, kan daar nog iets meer van bij? Wijn; met al het goede dat de bodem
en bronwater ons gegeven heeft…Tja, zo
romantisch is het niet. Wat wij menen te proeven aan mineralen is onzin.
Mineralen hebben geen smaak. Wij hebben er geen woorden voor.
Wijn bevat per
liter ongeveer 1 à 3 gram minerale stoffen, waarvan kalium en fosfaat verreweg
de meest voorkomende zijn. (Gerhard Horstink, zie link onderaan dit verslag)
“Net zoals het beschrijven van florale tonen in een wijn niets te maken heeft
met bloemen in de wijn, heeft mineraliteit niets te maken met mineralen in de
wijn.” (Chris Kissack) “There can be no direct relationship between what is
below the vineyard and what is in the glass.” (Jancis Robinson)

Keren we
terug naar de proeverij. Wat verstaan we onder mineraliteit? Annemiek refereert
aan een onderzoek naar wijnproducenten uit de Chablis en consumenten uit
Bourgogne. Welke termen worden genoemd? Begrippen die door beide groepen
genoemd worden: puurheid, kwaliteit, terroir, Chablis, frisheid, geologie,
vuursteen, wijn, steen, ziltheid, schelpdieren, kalk, chardonnay, mineralen, witte
wijn, zuren. Zo wordt al duidelijk dat mineraliteit een fijn containerbegrip
is, waar we aardig wat woorden in kunnen wegstouwen. Een ander onderzoek propt
daar nog wat zaken bij: zuren, citrus, fris, natte steen, chemische aroma’s,
reductief, gras-aroma’s, bitters. 

Het wordt
tijd om wat te gaan proeven: 3 verschillende witte droge wijnen, uiteraard
geblindeerd
.De
aanwezige proevers doen hun uiterste best om die mineraliteit te adstrueren met
natte stenen (wijn 1), kalk (wijn 2), zouten en zwavel (wijn 3).

Wijn 1
blijkt blijkt een riesling uit de Pfalz. De producent: “
kühl, straff, präzise, mineralisch und
knackig”
. Mijn eigen
notities: tropisch fruit, in de mond nogal braaf met een net zuurtje op het
einde. Een wijn van vrij jonge stokken, uit vijf verschillende wijngaarden, met
zeer gevarieerde bodems, uit een relatief warm gebied. Haal daar maar eens
mineraliteit uit.

Wijn 2 is
twee keer verrassend: ten eerste vanwege de druif > pedro ximinez en ten
tweede vanwege het gebied: Elqui Valley in Chili. Eén van Chili’s meest
noordelijke wijngebieden, woestijnachtig droog met grote
temperatuursverschillen overdag en ‘s nachts. Deze wijn is met opzet door
Annemiek ingebracht; er is een hoge concentratie aan natriumionen in de bodem
en de wijnen van dit semi-woestijngebied te vinden. We zouden dit als
ziltigheid kunnen terugproeven. En dat doen we niet; de zouten menen we vooral
in de wijn 3 te herkennen: een Etna Bianco. Daar wordt ook zwavel genoemd. Goed
getroffen, denk ik. Alleen; is zwavel een mineraal?

____

Reichsrat
von Buhl, Pfalz, Von Buhl Riesling trocken 2016

Vina Falernia, Elqui valley, Pedro Ximenez 2015

Tenuta delle Terre Nere, Etna Bianco 2016, 60% carricante,
25% catarrato, 10% grecanico, 5% minella


De
volgende serie van 3 witte wijnen is van 100% sauvignon blanc
, 1x Frankrijk, 1x
Nieuw-Zeeland, 1x Chili. Het is hier de Chileen die zich onderscheidt door het
reductieve karakter, rokerigheid en amandelbitters. Claartje roemt de ziltige
aanzet (na+ ionen!). De Nieuwzeelandse sauvignon is het tegendeel van
mineralig, stuivende buxusbollen met vrolijk pissende katten op
kruisbespootjes. De bedoeling van de Haut Poitou snap ik niet helemaal; een
strenge sancerre had voor meer onderscheid en discussie kunnen zorgen. Het
bleef nu toch het kattenluikje voor uitgeplaste Kiwikatten.

____

Domaine
La Tour Beaumont, Haut Poitou, Sauvignon Blanc 2016

Clos Marguerite, Marlborough, The Grape Whisperer,
Sauvignon Blanc 2017

Falernia, Elqui valley, Sauvignon Blanc 2016

Elqui valley | Bourgueil | Terre Were


We
stappen over op 2 series rood en ongemerkt verschuift het referentiekader naar
terroir.

Begrijpelijk, de term mineraliteit lijkt voor driekwart te zijn voorbehouden
aan witte wijn. Als de Fransen het over mineraliteit hebben zeggen ze goût de terroir. Maar: als mineraliteit al een
containerbegrip is, dan is terroir een container-schip-begrip.

Bij de
eerste serie rode wijnen keren de notities terug naar bekend gebied: aardbei,
hout, tabak, bitters, kersen, tannine. We twisten wat over de beide pinot
noirs, spannend tegenover saai, kersenfruit tegenover vlak.

____

Weingut Juris, Burgenland, Pinot Noir 2014

Domaine Robert Sirugue, Bourgogne, Pinot Noir 2014

De tweede
serie rood biedt door een eigenzinnige keuze discussiestof:
het eerste glas
doet vermoeden dat we geteleporteerd zijn naar een varkensstal die wacht op de
jaarlijkse schoonmaak. De flinke lik Brett verdwijnt wel door de achterpoort,
maar het woord poep is dan al twee keer gevallen. In de mond zwart fruit,
paprika, iets staligs (ja, slechts één l), gelaagd, lang nahangend. Even
nagezocht, verbouwd op
graviers; zand en grind.

De tweede
wijn geeft meer ruimte voor de mineralenspeurtocht; aardser, een hintje petrol
in de neus, evenwichtiger dan de boerenpummel ervoor, met z’n voeten in de lava
en met z’n neus naar de zwaveldampen van de vulkaan. De producent maakt er
bijna poëzie van:
refined
fingers weaving deftly through soil and stone, creating shade upon shade of
chromatic and sensorial variations
.

En zo
zijn we weer terug bij de romantiek.
En de mooie verkooppraat.

____

Frédéric Mabileau, St Nicolas de Bourgueil, Les
Rouillères 2014, 100% Cabernet Franc

Tenuta delle Terre Nere, Etna Rosso, 2015, 95% Nerello
mascalese en 5% Nerello cappuccio

De vraag
blijft: geeft dit soort proeverijen inzicht of vergroot het de verwarring
alleen maar? Tja. Ik vrees dat het laatste het geval is. Maar dit nadeel ‘heb’
zeker z’n voordeel. We zijn er nog lang niet klaar mee. Uit deze verwarring
doemen onvermijdelijk nieuwe proefthema’s op die bij ons weinig aan bod komen.
Chemische processen tijdens vergisting, de rol van zwavel, geologie en
bodemkunde, (micro)biologie, wetenschap en wijn, de (on)maakbaarheid van wijn,
enzovoorts. Hieronder een aantal (onverwachte?) verbanden die voeding geven aan
die verwarring, en een uitdaging zijn om verder te graven naar de heilige
wijngraal. Die wij dus niet gaan vinden. Maar dan zou het ook oersaai worden…

Minerale
aroma’s door vergisting
 
Wat
wijndrinkers omschrijven als ‘minerale geuren’, geuren van stenige dingen, zijn
chemische verbindingen die in de druiven gevormd worden, vaak pas tijdens de
vergisting. Het vuursteenaroma van Chablis is door Prof. Denis Dubordieu in
2003 ontrafeld. Hij toonde aan dat dit aroma
(arome
pierre à fusil)
van een
zwavelhoudende organische verbinding komt, benzeenmethaanthiol, die tijdens de
vergisting wordt gevormd.


Rol van
kalium
  Kalium kan een verbinding aangaan
met wijnsteenzuur en wijnsteen vormen. Dat leidt tot een lichte verzilting, een
versterking van de smaak. (zie G. Horsting)

Stikstofarm,
vergisting en zwavel
 
De
schijnwerper wordt nu gericht op stikstof. Stikstofarme grond en een beetje
waterstress beperken de groeikracht, en dat is goed voor de druiven. Rotsige,
kalksteenrijke en vulkanische bodemsoorten zorgen voor deze gunstige
omstandigheden. Een stikstofgebrek in de bodem van de wijngaard zorgt voor
aanmaak van zwavelverbindingen in de most. Gisten hebben namelijk stikstof
nodig als voeding. Als de gisten niet voldoende stikstof in de most vinden,
verzinnen ze een list; ze breken bepaalde zwavelhoudende aminozuren af (voor de
liefhebbers: methionine en cysteïne) en maken zo stikstofdelen vrij. Daarbij
onstaan ook zwavelcomponenten die weer gereduceerd worden tot mercaptaan
(thiol) dat, mits het gehalte laag is, moeilijk definieerbare aroma’s geeft,
die wij als als mineraliteit benoemen.
(zie Lars Daniëls, Lars over wijn in Perswijn september 2011, onderaan deze post)

Carotenen Professor Attilio Scienza: mineraliteit
die wij in een wijn menen te proeven zijn vooral norisprenoïden. In de
druivenschil zitten carotenoïden, een kleurstof die de druiven beschermt tegen
fel zonlicht. Afgeleide stoffen hiervan vormen tijdens de fermentatie nor-isoprenoïden
(aromastoffen). Het gaat hier om een enzymatisch proces, waarbij mineralen uit
vulkanische bodems waarschijnlijk een belangrijke rol spelen.

Zuurstofarm Velen concluderen dat
mineraliteit staat voor het tegenovergestelde van uitbundige fruitigheid; vaak
wijnen met een reductief karakter, door een opvoeding met minimale
zuurstofinvloed of een langere rijping sur lie.

Structuur
en gezonde bodem
 
Tjitske
Brouwer: mineraliteit is meer onderdeel van de smaak dan van de geur van de
wijn, mineralen in de wijn zorgen voor structuur, los van zuren en tannine. Hoe
groter het vermogen om mineralen uit de bodem op te nemen, des te groter zal
het effect op de smaak van een wijn zijn.Het
vermogen van een wijnstok om mineralen op te nemen, hangt voor een groot deel
af van de aanwezigheid in de bodem van schimmels, die in symbiose leven met de
wortels van de plant. In het bijzonder die van mychorriza. Het lijkt dat
mychorriza een positief effect heeft op de hoeveelheid en vooral de
verscheidenheid aan mineralen die een wijnplant opneemt. Een gezonde,
evenwichtige bodem is dan een voorwaarde.

Annemiek,
er zit nog een heleboel chemie in wijn. Vertel ons er meer van.

Verslag en
proefnotities Hans Lodewijkx

Meer lezen? 

Mineraliteit en wijn

Een glas vol zwavelverbindingen – over mineraliteit in wijn


Mineraliteit nog even ongrijpbaar

Blader ook nog eens door Volcanic
Wines, Salt, grit and power
van John Szabo, met hoofdstukjes
over Chili, Sicilië en Santorini

Terroir en wijnproductie, betalen we de prijs?
By in ,

Terroir en wijnproductie, betalen we de prijs?

Aconcagua valei met wijngaarden van Errazuriz

Diederick
Swagemakers baseert zijn proeverij op de actualiteit. Door ongunstige
weeromstandigheden  gaat de wijnproductie
naar een historisch dieptepunt. Italië, Frankrijk en Spanje, de top drie
wijnlanden is zwaar getroffen met dalingen van 15 tot 23%. Dat kan effect
hebben op de prijs in de winkel. Diederick heeft van de meest gangbare druiven
(sauvignon blanc, chardonnay, pinot noir en Bordeaux blends) oude en nieuwe
wereld naast elkaar gezet.

Terroir
staat voor de combinatie van omstandigheden die invloed hebben op de wijnstok.
Klimaat, ligging en bodem, Een wijn van bijvoorbeeld pinot noir uit Bourgogne
of Californië zal anders smaken. Wijnstokken in een warm klimaat groeien
bovendien sneller. De cyclus in Californië is korter dan die in Bourgogne; om
een complexe structuur te ontwikkelen met veel smaak- en geurstoffen is die
langere periode feitelijk beter. Wijnen uit een gebied waar de druif snel kan
groeien kunnen heel krachtig zijn, maar missen het raffinement van wijn uit
koelere gebieden.

Indrinker       Champagne Drappier, Quattuor Blanc de Quatre Blancs extra brut, prachtige
Champagne van twee gangbare en twee curieuze druiven : 25% Arbanne, 25% Petit Meslier, 25% Blanc
Vrai, 25% Chardonnay.
Zéér true to type met appeltjes
in de geur en gistende appeltjes in de smaak. 

In
de serie Sauvignon Blanc staat een Astrolabe,
Marlborough/ Nieuw-Zeeland, sauvignon blanc 2016 naast de klassieke Domaine des
Berthiers, Jean-Claude Dagueneau, Poully Fume 2015. Voor mij wint de Pouilly
Fumé die frivool en elegant is, brandnetels en mineralen in de geur. Heel
sappig. Dat nieuwe wereld wijnen óók kunnen rijpen bewijst de Pride &
Glory, sauvignon blanc 2011 uit Marlborough die een fantastische geur heeft met
kiwi en passiefruit, grapefruit en abrikoos. 

In
de serie Chardonnay verkies ik Joseph
Drouhin, Meursault/ Bourgogne, chardonnay 2012 boven de wijn uit Oregon
Californië van… Domaine Drouhin. Deze Chardonnay 2012 is eenvoudiger dan de
Meursault, die zich kenmerkt door een botertje in de complexe geur. Heel rijke
smaak met weer dat boterige. Een krachtige en vette jongen, deze Bourgogne. 

Wijngaarden van Hahn in Californië

De
serie Pinot Noir bestaat uit Domaine
Philippe Charlopin-Parizot, Fixin/ Bourgogne, pinot noir 2009 (kruidig,
kreupelhout en herfstbos met een voor mij te bittere smaak) en een adembenemend
mooie Californische pinot poir, hartendief van Diederick: Hahn  Lucienne2013, Santa Lucia Highlands. Ik ruik
framboos en wat kruiden, deze wijn exceleert door een uitstekende balans met
rijpe tannines. Berry noemt de wijn warm, ruikt cederhout, mineralen en kersen
en roemt de zachte aanzet. 

De
twee geblindeerde Bordeaux blends komen
uit Aconcagua Valley en Saint Julien. Errazuriz Don Maximiano is de tweede
hartendief van Diederick en dat is volkomen begrijpelijk. De wijn is voor 93%
gemaakt van cabernet sauvignon, aangevuld met cabernet franc en petit verdot. De
wijn plakt aan het gehemelte, zegt Eric. Hij proeft rood fruit en chocolade,
ruikt zwarte bes en leer in de stevige wijn. Mijn aantekeningen: ceder in de
geur, laurier, heel klassiek. Sappige wijn met een aanlokkelijke bessensmaak.
Uitgebalanceerd en harmonieus. Chateau Lagrange 1998 is krachtig en vind ik wat
moeilijk te proeven naast de prachtige Chileense wijn. Ik ruik ergens ver weg
ook een lichte oxytoon. 

           Twee
uitdrinkers hebben we. Deze Dessert
wijnen zijn allebei mooi en evengoed onvergelijkbaar. Astrolabe, Marlborough/
Nieuw-Zeeland, chenin blanc late harvest 2013 heeft mooie citrus tonen en een
excellente balans. Disznoko, Tokaji Aszu 5 puttonyos, Hongarije heeft óók een
geweldige balans, de wijn is levendig met in de geur abrikoos en kruidkoek.                                       Fijne proeverij. 

       

ij.

Mooie Maidenproeverij: Nieuwe versus Oude wereld
By in ,

Mooie Maidenproeverij: Nieuwe versus Oude wereld

Mount Difficulty

Twee weken geleden nam Nello, de Nestor van de
Brabantse Wijnsociëteit, afscheid met een mooie wedstrijdproeverij. Diederick Swagemakers,
onze Benjamin en pas sinds kort lid, scoorde in die wedstrijd meteen sterk met
een mooie derde plaats. Voor zijn maiden-proeverij kiest Diederick het thema
“Oude versus nieuwe Wereld”. We zijn benieuwd. 

1a. 2015, Belondrade Apolonia, IGP Vino de la Tierra de Castilla y León,
Verdejo

1b. 2015, Belondrade Y Lurton, DO Rueda, Verdejo

Serie 1 opent met twee forse witte wijnen van
dezelfde druif en hetzelfde jaar. De eerste heeft een iets harsige neus, een
mooie zwoele aanzet maar ook forse zuren en alcohol die je voelt op je
tandvlees. De tweede is ondanks het ruime hout meer in evenwicht met een fijne
zoet-zuur balans. Het zijn allebei vette Verdejo’s uit 2015 van Belondrade,
respectievelijk de Apolonia (IGP Vino de la Tierra de Castilla y León) en de
Belondrade Y Lurton (DO Rueda). Moeilijk om blind te herkennen, geen duidelijke
Verdejo-kenmerken (kruidig, zweetneusje, noot, grapefruit, bittertje).
Misschien speelt het een rol dat de Didier Belondrade en zijn (ex-)vrouw
Brigitte Lurton Franse roots hebben. Hoe dan ook, het zijn mooie wijnen die
door de proevers breed gewaardeerd worden.

 2a. 2014, Domaine Michelot, Meursault ‘Sous la
Velle’, Chardonnay

2b. 2014, Marisco Vinyards, The King’s Bastard, Marlborough, Chardonnay

2c. 2014, Tenuta Rapitala, IGT Siciliane, Chardonnay GC

Serie 2 was duidelijk herkenbaar als Chardonnay
(2014). De rokerige Meursault ‘Sous la Velle’ van Michelot was in verhouding
licht gebouwd en kort. Hij had mogelijk nog last van de vorige gang. Ik vond de
bloemige neus van The King’s Bastard (Marisco Vinyards, Marlborough)
aantrekkelijk, net als de fijne zuren en de ronde mondvullende smaak. Kort en
peperig in de afdronk maar toch een fijne nieuwe wereld wijn. De Chardonnay van
Tenuta Rapitala (Sicilië) was ondanks zijn groene spinazie-neus wel verfijnd en
elegant, maar winnaar bij de Chardonnay was in mijn ogen de Nieuwe Wereld
Bastard van Marisco.

3a. 2012, E. Guigal, Condrieu, Rhône, Viognier

3b. 2012, Marisco Vinyards, The Exemplar, Marlborough, Viognier

In Serie 3 (Viognier, 2012) werd de vlakke
Condrieu van Guigal overtuigend verslagen door de expressieve “The
Exemplar” van Marisco Vinyards. Goudgeel, iets natte wol in de neus maar
vooral perzik, muskaat, iets evolutie, vuursteen. In de mond flinke zuren, dik
viscoos, sappige perzik, beetje prikkelig achterin, “knetterlekkere
dubbeldrank” volgens Paul en voor Berry was dit “de eerste Viognier
ooit die ik lekker vind”. 

4a. 2012, Alvi’s Drift, Drift Red Fushion,
Worcester / Zuid-Afrika, Cabernet Sauvignon & Pinotage & Shiraz &
Petit verdot

4b. 2012, Chateau Taillefer, Pomerol / Bordeaux, Cabernet Sauvignon,
Merlot

4c. 2012, Tenuta Rapitala, Hugonis, IGT Siciliane, Cabernet Sauvignon &
Nero D’avola

In de de rode serie 4 (Cabernet Sauvignon
gedomineerde wijnen, 2012) werd de toon gezet met een herkenbaar
Zuid-Afrikaanse wijn (Alvi’s Drift, Drift Red Fushion, Worcester), veel
pruimen, bramen, koffie, drop in de neus, een zachte aanzet met dezelfde smaken
maar vrij scherp achterin met harde tannines. Op positie 2 was de Pomerol van
Chateau Taillefer was duidelijk de koude wijn, streng, smal, kersen, koffie en
bramen maar nog lang niet rijp. In tegenstelling tot de prachtige derde wijn in
de serie die al volledig op dronk was: de Hugonis van Tenuta Rapitala (IGT
Siciliane, CabS & Nero D’avola). Diep donker rood, zwart hart, iets
evolutie in de rand. Mooie neus, al iets belegen maar toch vrolijk met bramen
en bessen. Heel sappig wijn, cassis, fijne afdronk, duidelijk nog tannines. In
mijn proefnotitie schrijf ik “bijna Italiaanse zuren, Bolgheri?” en
dan is het toch een heel zuidelijke wijn. Mooi gemaakt. Is dit nog Oude Wereld?

5a. 2010, Roland Thevenin, AOC
Gevrey-Chambertin, Pinot Noir

5b. 2010, Mt. Difficulty, Target Gully, Central Otago (N-Z)

Het is gewaagd om na CabS nog Pinot Noir in te
zetten. Toch blijven de Gevrey-Chambertin van Thevenin en de Mt. Difficulty van
Target Gully (Central Otago NZ) prima overeind. Beide wijnen worden duidelijk
herkend. De Gevrey-Chambertin is voor een 2010 wel lichtgebouwd, helder van
kleur met in verhouding al veel ontwikkeling. Met zijn flinke zuren frist hij
ons wel weer op na de CabS. De Target Gully doet heel bio aan. Donkerder rood,
diffuus, ongefilterd, veel stal in de neus, volle jammige aanzet met minder
zuur, meer ontwikkeling. Fijne wijnen met een vrolijk plusje voor de Oude
Wereld wijn.

Bij de kaas proeven we Quinta do Noval Silval
Vintage 2005 die nog piepjong fruitig aandoet.

Als hartediefjes kiest Diederick de Belondrade Y
Lurton (heerlijk bij de kaas!), de Marisco’s en de Rapitala CabS.En wint dan Oude of Nieuwe Wereld? Onder de streep staat een smakelijke
proeverij met een interessante line-up waarin de klassiekers vaak rechts
gepasseerd werden door de nieuwelingen… Mooie maidenproeverij!

Proefnotities en verslag Noël Geisen

Blindproeverij om land, streek en druif vast te stellen: kunnen we determineren of is het raden naar….?
By in ,

Blindproeverij om land, streek en druif vast te stellen: kunnen we determineren of is het raden naar….?

Les Damodes in Nuits Saint Georges

Claartje
Grielis laat ons blindproeven. En wel heel erg blind: in twee van de vier
series (van drie wijnnen ieder) wordt alleen aangegeven dat de wijnen ieder uit
een ander land komen. Nou, vooruit:  ook
dat één wijn van twee, en de twee andere van één druivensoort zijn gemaakt. Dat
helpt … 😉 In de andere twee series weten we tenminste nog dat alle drie de
wijnen uit één en hetzelfde land komen; de rest mogen we er zelf bij raden.

 

In de eerste
serie staat duidelijk herkenbaar een Sauvignon Blanc, zó stuivend dat de wijn
wel uit Nieuw-Zeeland moet komen. Dat doet-ie dan ook, de wijn van Peter
Yealands. De eerste wijn leek mij typisch Duits, qua neus, prikkeltje, moderne
en sappig fris, en dat klopte bijna: het is de Colonjes Knapse Witte 2014 uit
Groesbeek. Knap gemaakte wijn. Helemaal eens trouwens met René van Heusden in
zijn laatste column in PersWijn deze week: Nederlandse wijn moet je níet anders
proeven, die moet je gewoon langs dezelfde meetlat leggen als Franse, Spaanse
etc. Deze van Colonjes kan dan gewoon méé. 
De derde wijn was een Chenin Blanc van Cederberg 2014 (ZA); ik vond ‘m
moeilijk te plaatsen door de mix van frisse en wat rijpere tonen, iets
biscuit-erigs; weer een bewijs dat ZA mooi en interessant wit maakt.

Eén land,
drie streken. De tweede wijn kom mij wel bekoren. Klassieke, ambitieuze neus,
toef hout en kruiden, behoorlijke tanninestructuur nog. Mijn wilde gok was
Priorat, maar het bleek een Graves 2010 Chateau Maillard. Over de derde wijn
was discussie. De documentatie spreekt over spreekwoordelijke leer- en
stalgeuren als typisch St. Joseph, maar volgens mij en een aantal andere
proevers was deze wijn niet helemaal zuiver, te snel geouderd.

In de derde
serie (“Drie Landen”) eerst een pinot noir van Brogsitter, de Ad Aram 2012, met
nogal wat restzoet, wat een aantal proevers aan de Nieuwe Wereld deed denken.
Een mooie tweede wijn, met kersenbonbons, wat alcoholisch wellicht, maar toch
indrukwekkend. Het blijkt een Portugese wijn: de Torais 2007 van Herdade de
Torais. De derde wijn, wat gesloten, suggestie van vleesjus in de neus, met een
soepele aanzet en rijpe tannines, komt van de andere kant van de grens: het is
een Toro 2008 (Bodegas Fariña, Gran Collegiata Campus).

Tja, en dan
die laatste serie. “Een Land, drie streken”. Wat hebben we nog niet gehad, qua
land waar je wel drie streken zou moeten kennen? Italië. Zo heeft een proever,
bekent hij,deze serie benaderd. Ik denk (en weet) dat hij niet de enige
was…  Nou, dan is de eerste wijn een
Nebbiolo, de tweede een Chianti Classico, en de derde zal dan wel uit Zuid-Italië
komen. Veel proefnotities met ‘zuren’ maar niet van de Proefkampioen, die
twijfelt mede daardoor aan Italië. Terecht: de Barolo blijkt een Nuits Saint
Georges Les Damodes 1er Cru 2011 van Domaine de la Vougeraie (Les Damodes, nu
ik ’t tik besef ik dat ik die een tijdje geleden proefde bij Fourcroy, en ja
daar vond ik m ook al lekker),de Chianti transformeert ineens in een Margaux
(Desmirailles 2010; rijpe bessen en iets bloemige neus, hout, vol, eerder lage
zuren, nog wat drogende tannine) en dat “Zuid” hadden we in ieder geval goed: het
blijkt een Rhônewijn uit 2007, de Vin de Monsieur le Baron de Montfaucon.
“Lekker” staat er in mijn aantekeningen, en warm, kruidig fruit, zwoel, vol, intens,
en toch fris en in balans.

Ik heb niets
opgeschreven over de uitdrinker: Alvear Pedro Ximénez de Añada 2011 Montilla
Moriles DOC.  Deze wijn kreeg 100 punten
van Robert Parker, en ik heb me bij het proeven volledig gefocust op of de wijn
die alle honderd waard is. Erg lekker, en typisch dikke, geconcentreerde PX.
Jazeker, 100 punten is wel erg veel. 


blindproeven is aan mij persoonlijk niet besteed; lesjes in bescheidenheid
biedt het leven al meer dan voldoende, maar we hebben wel weer een paar mooie
wijnen geproefd; dank daarvoor Claartje! 

Verslag en
proefnotities Rob van Ginneken

De mooiste Nieuwe Wereld pinot noir wijnen
By in ,

De mooiste Nieuwe Wereld pinot noir wijnen

Calvert vineyard

Rob van
Ginneken brengt pinot noir op tafel uit Nieuw Zeeland. We proeven vier
gebieden: Martinborough (een klassiek gebied), Marlborough (waar niet alléén
sauvignon blanc groeit), Waipara (the dark horse) en Central Otago (new kid at
the block). Om af te sluiten met een briljante chardonnay. Het is genieten bij
deze proeverij, van enkele van de allermooiste pinot noirs die de Nieuwe Wereld
te bieden heeft. 

Martinborough

Warme zomers,
droge herfsten. Kiezelige bodems. Ligt in het zuiden van het Noordereiland,
gewaardeerd om zijn pinot noir. 

Ata Rangi
Crimsom 2013

Berry benoemt
een florale geur met kers, aardsheid en leer. Paul waardeert de fluweelzachte
smaak, met een geur waarin herfstbosassociaties en prijst vooral de samenhang
van alle smaakcomponenten. Mijn aantekeningen: paarsrode kleur, minerale geur,
kruidig, sappige smaak, de wijn opent zich langzaam. Fraai glas. 

Craggy Range
‘Te Muna Road’ 2012

Lichte kleur
met mooie bloemrijke geur, rode kers. Sappige en elegante smaak met goede
balans. Dit is echt een prachtig glas. Paul ruikt kersensap, de wijn is frisser
van de Crimsom, mooie bitters, niet zo warm. Berry typeert de wijn met net iets
meer zoet, rozen, framboos en een stinkertje. 

Marlborough

Met meer dan
tweederde van de totale aanplant is dit het allergrootste wijngebied, bovenin
het Zuidereiland. Warme en zonnige dagen met koude nachten.

Auntsfield
2010

Hartendief
van Rob. In de proeverij is dit de wijn met de beste prijs/kwaliteit
verhouding. Rob noemt de wijn het mooist in balans. Martin heeft als eerste
indruk een zoetje in de wijn. Twan benoemt kersen, caramel, zelfs Mon Cherie,
een medicinale toets en hoge zuren. Mijn aantekeningen: ingetogen geur, bruine
rand, een heel vrolijke neus met breed uitwaaierende impressies, ik ruik
boerderijrozen, hoe zuurgraad, sappig glas. 

Greywacke
2011

Paarse rand
nog, geweldig mooie balans met een geparfumeerde geur waarin kers, een wijn met
elegantie én finesse. Nello benoemt ceder en leer, mooie zuren. Twan vindt deze
wijn net iets minder complex dan Auntsfield, wel het lekkerst, fijn en zacht in
de mond. 

Waipara

De droogste
en koelste wijnstreek op het Noordereiland. Ik heb wat moeite met de wijnen uit
deze streek. Ze vielen voor mij wat uit de toon in de proeverij.  

Crater Rim
2009

Lastige wijn
om te determineren. Ik zie droesem in mijn glas en de geur lijkt mij niet
correct, bij het proeven oud hout, bitters en tannines. In het boekje staat al ‘not
my type’ als de wijn in het glas toch iets beter evolueert. Nello benoemt de
wijn als jammig en dik, hij ruikt zwavel. Toos benoemt de geur van net gemaaid
gras, ze mist wat frisheid in de wijn. Eric vindt de wijn toch wel veel bieden,
rustieker, groffer en landelijker dan de andere wijnen. Waar Twan Greystone
2012 vergelijkt met Mozart, associeert hij de Crater Rim met de muziek van Wagner.
Noël mist wat fruit, de wijn heeft wel veel alcohol en een eaux de vie
impressie. 

Central Otago

Koel gebied
met weinig regenval, in het binnenland op grote hoogte. 

Mount
Difficulty ‘Bannockburn’ 2011

Nello vindt
de wijn nog niet loskomen van zijn tannines. Lichte kleur, lichte kers, elegant,
wat alcoholisch, hangt na. 

Felton Road ‘Calvert’
2013

Misschien is
dit wel de minst getypeerde pinot noir die op tafel staat, maar voor mij wel de
mooiste. De kleur is diep. Hoe kan dat? Even komt de euvele gedachte bij mij op
dat de wijn een stoot syrah heeft meegekregen… Deze wijn van de Calvert
wijngaard biedt een explosief bouquet met wagonladingen morelkers, breed
uitwaaierend, echt heel mooi, ik ruik ook pioenrozen. Fluwelige aandronk, vette
wijn die toch in balans blijft met mooie zuren. Nello benoemt
kersenconcentraat, kruidigheid, warme wijn met fijne zuren en rijkheid. Hans
benoemt drop. 

Bij ons
traditionele kaasplankje proeven we een witte chardonnay van de hoogste
kwaliteit. Rob noemt deze witte wijn dan ook als een van zijn twee
hartendieven.

Kumeu River
2009 Maté’s Vineyard Chardonnay

Prachtige en
rijke wijn: rokerige geur met vanille, héél mineraal. Just benoemt de prachtige
balans, proeft in de afdronk steeds meer fruit, maar ook anijs, citrus,
brioche, sinaasappele en kalkrijke mineraliteit. Topwijn. 

Uiterst
leerzame proeverij, dank Rob!

Chardonnay, een doerak van een druif
By in ,

Chardonnay, een doerak van een druif

Hawkes Bay wijngaarden in Australië

Paul
Heemskerk verwondert zich over het feit dat een druif met de minst herkenbare
persoonlijkheid, chardonnay, tóch een van de meest populaire is – wereldwijd
nog wel.
Pure chardonnay heeft een ingehouden geur, met impressies van appel,
boter en noten. De smaak is vol en rond met een gemiddelde zuurgraad. De
wijnstok is niet veeleisend, reden waarom de druif populair is. Paul schrijft
in de documentatie over houtrijping en hóe hij Californische en Australische
chardonnay herkent. Herkennen wij de chardonnay uit verre landen, laten we gauw
gaan proeven.

In de eerste blinde
serie proeven we wijnen uit Frankrijk, Italië en Australië. De eerste wijn is
expressief met mineralen en een stallucht, de tweede floraler en geparfumeerd
en de derde elegant, licht en met veel spel, vuursteen is hier herkenbaar,
alsmede héél veel hout. Uiteindelijk blijkt dat de door mij het hoogst
gewaardeerde wijn uit Frankrijk komt: Domaine Arnaud 2013 uit Zuid Frankrijk.

In de tweede
serie proeven we wijnen uit Chili, Californië en Nieuw Zeeland.  

Matahiwi
Estate 2014 Hawkes Bay Nieuw Zeeland

Rob moet even
wennen aan de wijn, lichte kleur, nootmuskaat in de smaak. Nello proeft
grapefruit en Gerard noemt de wijn nog erg jong: fruitig, met een licht zoetje
en wat komkommer. Deze houtgelagerde chardonnay heeft een geconcentreerde geur
en een lichte anijsimpressie. Opvallend is een hele hoge zuurgraad met een
bitttertje maar vooral héél veel smaak.

In de derde
serie staan wijnen uit Italië, Argentinië en Zuid Afrika.Planeta 2012
uit Sicilië valt mij wat tegen, net als de wijn in de eerste serie uit Veneto.
In de Planeta is veel aanwezig (honingmeloen, banaan, citrus, vanille en
rondeur in de smaak, maar naast de Argentijn en Zuid Afrikaan komt de wijn
vluchtig over. 

 

Catena Alta
2012 Mendoza Argentinië

Deze wijn
wordt op grote hoogte gemaakt. Berry prijst de zoete snoepjes in de neus en de
mooie balans. Ik zie een groenzweem in het glas. Kruidige en expressie geur.
Frisse en harmonieuze smaak, prima balans, goed nahangend. Jawel, duidelijk een
wijn met de slikreflex. 

Tokara 2013 Stellenbosch
Zuid Afrika

Hartendief
van Paul. De wijn krijgt positieve kritieken: fijne zuren (Nello), een
stinkertje (Berry). De strenge neus geeft een vuursteenimpressie en doet denken
aan een stal. Sappige smaak met wat vanile en veel body. Een klassiek glas.

In de vierde
serie proeven we één Australische wijn naast twee uiterst klassieke grootheden
uit Frankrijk.

Clos de
Mouches Beaune 1er Cru 2009 Chanson

Nello prijst
de rijke en intense wijn, Henk determineert boter en fruit, naast veel frisse
zuren. Claartje ruikt boenwas en tropisch fruit, ze noemt de geur vlezig.
Gastproever Eric ruikt nauwelijks iets in de wijn, en dat is precies mijn
ervaring. Ik vind de neus klein en ingetogen, alsof de wijn even dicht zit (dat
komt voor). De kleur is bleekgeel, ik vind de smaak ook moeilijk met hoge
bitters.

Tapanappa
2008 Tiers Vineyard Piccadilly Valley South Australia

Gastproever
Eric benoemt boter en vanille, een vette aanzet en lange afdronk. Claartje
determineert buxus, appel, citrus en noten, een harmonieus zuurtje. Henk noemt
de afdronk nog zuurder dan bij de vorige wijn en ook Noël vallen die hoge zuren
op. Paul schrijft in zijn documentatie dat hij de Australische wijn vaak
herkent aan het aanzuren. Ook vraagt hij zich af of ze daarmee niet te ver zijn
gegaan. Chardonnay uit Australië kan het beste jong gedronken worden, omdat de
aroma’s afvlakken en er niets voor in de plaats komt. Ik ruik honingmeloen in
deze wijn, die 10 maanden houtrijping kreeg, goed concentraat en citrusfruit,.
Een enorm geconcentreerde smaak, heel harmonieus en met veel houttonen.

Chablis Les
Clos 2011 Chanson

Hartendief
van Paul. Een van de mooiste wijnen van de proeverij. Geconcentreerde geur met
vanille, een heel brede geur met mooie tonen van peer en perzik, een
zweetluchtje. Claartje ruikt bouillon, buxus en licht honing. Noël ruikt natte
wol. De smaak biedt schitterend concentraat, een perfecte balans en dus.. de
slikreflex, je slikt zo’n wijn door. Véél verfijning en finesse. 

Het blijft
een doerak van een druif, om de mooiste wijnen te geven moeten de
omstandigheden niet alleen kloppen, maar is ook terughoudendheid van de
wijnmaker nodig. Chardonnay is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.
Bij overdreven houtgebruik krijgt de wijn iets plomps. Uw scribent is het
helemaal eens met de hartendiefjes van Paul: de Chablis en Zuid Afrikaanse
Tokara stelen de show in deze proeverij. We hebben een breed scala geproefd,
vaak bieden de Chardonnay goede waar voor hun geld.

Frisse en zware jongens
By in ,

Frisse en zware jongens

Just Krijn  zoekt met zijn proeverij bewust de
tegenstellingen op: frisse witte wijn en zware rode jongens. We proeven een
originele prosecco en aparte wijn uit Alicante als uitdrinker. De prosecco van Malibràn
Sottoriva
is indrinker. Een wijn met een aanbeveling van de slow food beweging
in Italië. Op de ouderwetse manier gemaakt met een gisting op de fles. Hierdoor
zit er wat depot in de fles. Ik zou eindeloos aan deze wijn willen blijven
ruiken, want er zitten héél veel fijne geuren in de expressieve neus: tonen van
passiefruit, jasmijn, rinse appelstroop, mineralen, gist en vrij dominant
limoen. Goed begin.

Serie fris:
mousserende wijn

Van de
drie mousserende wijnen springt er een heel duidelijk uit.

Graham
Beck brut, Zuid Afrika

Wat een
fantastisch glas, ik dacht echt voortdurend met Champagne van doen te hebben.
De wijn is gemaakt van Pinot Noir en Chardonnay. Deze druif groeit op
wijngaarden met leisteen en de
Coastal Firgrove Vineyards met bodems van klei voor de Pinot Noir. 30% van het
sap is vergist op eikenhouten vaten van 205 liter. Rijping op de gistsporen
gedurende 18 maanden. Dat levert een wijn op met verfijnde mousse. In de neus
fraaie tonen van mineralen en honing. Komt vriendelijk in  de mond, heel fraai gemaakt, heel zuiver.
Just kwalificeert deze wijn als zijn hartendief.

Rob
herkent in de Simonsig Vonkel 2012 pinot meunier, bijzonder knap. Verfijnd glas
met appel en jasmijn geuren en amandel in de smaak. De Spaanse Cava Gramona
imperial gran reserva 2006
heeft een honingimpressie in de smaak. Kees ruikt
boslucht, noemt de geur wat zwaar.

Serie
fris: Sauvignon Blanc

Bij de
wijnen in deze serie vraag je je met enige vertwijfeling af: zijn dit wijnen
van één druif? Ja, dus. En de meningen lopen enorm uiteen wie welke wijn
waardeert.

Marlborough
Spy Mountain Sauvignon Blanc 2013

Voor mij de meest typerende wijn van deze druif, want:
kruisbes en brandnetel geur, die kruisbes zet zich door in de smaak, goede
zuren, true to type. Onstuimige wijn.

Iona
sauvignon blanc Zuid-Afrika 2011
is ingetogener met een klein zoetje in de
neus. Deze wijn is in alles méér een Meneer, goede balans. Château Lafargue
2007 uit Pessac-Leognan
is goudgeel, voor mij té veel houtgebruik.

Serie
zware jongens

Drie rode wijnen in het glas en
ik ben in verwarring, ik weet het helemaal niet meer. Dat kan liggen aan het
tijdstip van de blindproeverij, na een lange dag werken. Of het feit dat het bij
geouderde wijnen echt moeilijker is om goed onderscheid te maken. Als ik zie
welke wijnen naast elkaar staan (Regnie, Pessac-Leognan, Rioja)  dan is het toch niet zo moeilijk, zou je
denken… Wel dus!

Nu heeft die dekselse Just de bijzondere
fles Beaujolais (Domaine de Colette, Régnié cuvee vieilles vignes, 2002) naar
de geldende maatstaven veel te lang bewaard. Na twaalf jaar zijn de
karakteristieken van de druif gamay niet meer aanwezig. Ik vond de wijn nóg
straf, bepaald geen allemansvriend. Een wijn voor bij de maaltijd.

Château
Lafargue 2000 Pessac-Leognan

Bruine rand,
diepe kleur.
Morelkers en
cederhout in de geur. Goede balans en helemaal op dronk. Gemaakt van Merlot,
Cabernet Sauvignon,  Cabernet Franc en wat Petit Verdot. Deze rode wijn
vind ik stukken mooier dan de witte wijn van hetzelfde domein! Paul waardeert
de wijn als stoer, een stevige jongen. Toos benoemd kersen, mocca en een
bittertje.

Rioja LAN reserva 2005

Hartendief
van Just.  80% Tempranillo,  10% Mazuelo, 10% Garnacha.
Deze met 90 punten Wine Adovacte gewaardeerde wijn
heeft een ‘drinking window’ van 2012 to 2025. Hij krijgt mooie commentaren van
de proevers. Paul: chocolade, vanille, soepele wijn met mooi evenwicht,
verfijnde smaak. Toos: drop, laurier, chocolade, goede balans zuren en bitters.
Mijn aantekeningen: bruine rand, in de neus peperkoekkruiden, tabak en
espresso. Mijn enige minpuntje is dat de smaak op het eind wat opdroogt.

We eindigen met een 27 jaar oude wijn van de
Monastrell druif. Voor de liefhebber.

Salvador
Poveda gran reserva de fondillón 1987 Alicante

Salvador Poveda is in 1918 opgericht door Salavador
Poveda Corbí en is één van de oudste wijnhuizen in de provincie Alicante. Momenteel
onder leiding van zijn kleinkinderen Rafael en Salvador.  De druiven
hebben van zichzelf al een hoog suikergehalte. De wijn is van het type vino
rancio (sherryachtig, geoxydeerd), twintig jaar gerijpt in oude vaten. Amandel
en noten in de neus, volstrekt harmonieuze smaak met goed concentraat en vrij
droog. Fijne afsluiter!

Wijn en spijs proeverij
By in ,

Wijn en spijs proeverij

We
willen er een gastronomisch feestje van maken, geven Sebastian Therou en Frank
Geerts aan voor hun maidenproeverij. De deelnemers aan de wijn & spijs
proeverij zullen dat beeld beamen. We proeven achtereenvolgens:

Rauwe
zwaardvis met kappertjes in citroen

Verse
tagliatelle met mosselen en vongele

Wilde
zeebaars in een saus met dille en kreeft

Kalfsreepjes
met paddestoelen in witte wijn roomsaus

Pecorino

Runderkogel
met rucola in jus de veau

Aangezette
aardbeien met witte peper, crème cassis en aardbeienijs

En
dat steeds met bijpassende wijnen. Waarbij de meningen (uiteraard) wel eens
uiteenlopen over wat nou de beste combinatie is. Trattoria l‘Olivo blijkt een
prima entourage voor deze proeverij. Chef Jan Gravenstein kookt lekker puur. In
dit verslag mijn persoonlijke voorkeuren.

Bij
de verse tagliatelle met mosselen en vongole proeven we twee wijnen die best
van elkaar verschillen: een heel vriendelijk glas en een serieus glas.

Roero
Arneis ‘Capural’ 2010 Montaribaldi

Ingetogen
neus waar ik vanille en brooddeeg in ruik. Nello noemt mineralen, Paul ook nog
viooltjes, mangofruit en flink hout. De wijn heeft een goede balans en hoge
bitters, hangt vrij lang na. De combinatie met de tagliatelle is elegant. Rob
benoemt dat de wijn in deze combinatie ‘dienend’ is. Montaribaldi is een klein
gebied in de Piëmonte, gemaakt van 100% Arneis.

San
Vincenzo 2012 Anselmi

Een
veel vriendelijker wijn dan de vorige, een spring in het veld. Nello benoemt
grapefruit, passiefruit en een heel aromatische neus. Bloemetjes ruik ik, wat
brandnetel en kruiden. De wijn is gemaakt van 85% garganega en 15% chardonnay.
De smaak heeft wat vettigs en héél veel rondeur.

Wilde
zeebaars in een kreeftensaus met dille, prachtig gerecht met een héél naturel
smaak; we proeven hierbij twee sauvignons – maar omdat we blind proeven weten
we dat natuurlijk niet.

Ram’s Hill
2010 Tenuta di Biserno, Marlborough Nieuw Zeeland

Van
de andere kant van de wereldbol, maar de familie Antinori is de eigenaar. Jonge
bleke kleur en een geur met veel mineralen, wat jasmijn en een geur die ik niet
zo goed kon definiëren, het doet me denken aan oude jenever granen. De wijn
heeft een zweem van oxy naast heel veel frisse zuren. Interessante wijn die
door zuren mineraliteit heel goed harmonieert met dit mooie gerecht.

Alteni di
Brassica 2010 Gaja, Piëmonte

Gaja
heeft slechts 3,5 hectare sauvignon druiven. De wijn heeft ook een jonge en
bleke kleur met een neus van brandnetel, buxus en viooltjes. De wijn heeft wat
vet en rondeur, komt een tikje vriendelijker over dan de vorige wijn maar wie
goed proeft determineert ook een duidelijke bittertje. Dat maakt de wijn
uiterst geschikt voor de dis; zelf vind ik dat het gerecht de wijn beter tot
zijn recht deed komen.

Kalfsreepjes
met paddestoelen in een romige witte wijnsaus is echt zo’n gerecht waarmee je
een pesthumeur in een oogwenk de kop indrukt. Noem het gerecht klassiek, noem
het gemakkelijk, ik krijg er goede zin van, het is lekker! Sebastian en Frank
hebben hierbij rode wijnen geschonken; een witte wijn kan hier echter ook
prima. Een Veronese wijn drinken we hierbij en een wijn uit Toscane. Die
Toscaanse wijn geeft het gerecht nét even meer spanning.

Le Difese 2010
Tenuta San Guido, Toscane

Een
goed thuis, waar de befaamde Sassicaia wordt gemaakt. Deze wijn is de ‘instapwijn’
maar wat voor een! Gemaakt van 70% cabernet sauvignon en 30% sangiovese. De
wijn heeft 14 maanden hout gehad, waarvan 1/3 nieuw. Ik prefereer deze wijn
boven de Barolo vanwege het fruit in de expressieve neus: mooi framboos. En dan
proef je op de tong een prachtvolle, heel elegante wijn met die onmiskenbare
hoge slikfactor waardoor tong en brein héél even één worden: l e k k e r.

Bij
de Pecorino kaas gaf de Siciliaanse wijn de combinatie iets spannends, dat
prefereerde ik boven de Amarone della Valpolicella.

Tancredi
2007 Donnafugata, Sicilia

Gemaakt
van 70% nero d’avola, aangevuld met 29% cabernet sauvignon en wat tannat. HansL
benoemt rubber en pijptabak in de neus, kersen en veel zuren in de smaak,
evenwichtige wijn met prachtige afdronk. Gerard vindt de wijn nog wat hard door
de stevige bitters. Ik zie een paarszweem, in de neus ingetogen vuursteen,
mineraal, vanille. Edele neus. Mooie strakke wijn, die goed nahangt met – ik kan
het niet anders zeggen – een goede slikfactor. Ik kreeg het niet over mijn hart
dit uit te spuwen. Erg mooie wijn.

Bij
de runderkogel met rucola en jus de veau proeven we twee topwijnen.

Barolo
2007 La Rosa, Fontannafredda, Piëmonte

Uiteraard
gemaakt van 100% nebbiolo. Deze wijn laat zien waarom Piëmonte als
wijnbestemming de moeite waard is, schrijven Sebastian en Frank. Rob beschrijft
de wijn als elegant, Henk noemt dit verrukkelijk. Mijn aantekeningen: tikje
doorzichtige kleur (licht, dus nebbiolo) , kruidige neus, harmonieus en
expressief.  Goede balans.

Taurasi
‘Radici’ 2007, Mastroberardino, Campania

Sebastian
en Frank schrijven dat Taurasi wel eens de ‘Barolo van het Zuiden’ wordt
genoemd. De Aglianico druif (daar is deze wijn van gemaakt) heeft met Nebbiolo
gemeen dat ze kruidig is en een vrij fors tanninegehalte heeft. Noël noemt de
wijn Rubensiaans vol, Rob benoemt de wijn als interessant en complex (maar niet
‘lekker complex’). Nello noemt deze wijn té veel voor het gerecht, Henk
prefereert ook de Barolo. Voor mij is dit een van de mooiste wijnen van de
avond: paarszweem, romige neus met dat rijke, edele, dat vrij lastig te
definiëren is. Grote wijn staat in kapitalen in mijn aantekeningen,
mondvullend, elegant en mooi nahangend. Ik vind de combinatie met runderkogel
geweldig.

Een
mooie maidenproeverij waarbij we vooral met tong en hart combinaties wijn en
spijs proeven. Bedankt ook Jan Gravenstein voor een prachtige avond.

Herken druif en land
By in ,

Herken druif en land

Villa Maria in Marlborough

Dimph
Oerlemans componeert een blindproeverij waarin we steeds druif en land
determineren. We kennen het gevoel achter drie glazen: van puzzelend tot
radeloos. En het gevoel als je op papier de proeverij ziet: bewondering voor de
samenstelling. We proeven vijf series met vintage port 1995 toe.

Eerste serie: Elzasser riesling, Chablis chardonnay en
Montagny chardonnay

 

Chablis 2010 Grand Cru Les Clos, domaine Pinson

Mooie neus,
door enkele proevers wat houtgedomineerd genoemd. Ik ruim erg mooie viooltjes,
Kees wat hazelnoot en vanille. Na het genieten van de neus valt in de smaak een
botertoon en wat bitter op. De mooiste wijn van de serie én het hartendiefje
van Dimph.

Tweede serie:
Barbera d’Asti en cabernet franc uit Chinon

Wat kan dat
lekker zijn, de eerste rode wijn na een witte serie. Vooral als ze romig, mild
en fluwelig zijn, van die liefelijke wijnen.

De verschillende terroirs van Domaine de la Morandiere

Chinon 2010,
Domaine de la Morandiere

Vieilles
Vignes. Ik herkende de cabernet franc niet, dacht aan een merlot. Door die
enorme romigheid, kers in de neus, cederhout, mooi! De kleur is nog mooi paars.
Zachte aandronk, mild, allemansvriend.

Barbera
d’Asti 2009, Elio Perrone

De wijngaard
is in 1932 aangeplant, staat in de documentie, dus ook oude stokken. Ik val als
een blok voor deze wijn, waarbij ik in de neus niet veel meer ruik dan nieuw
hout (wel lekker hoor). Fluwelige aandronk, ik proef hoge zuren en chocolade en
cacao.

Derde serie:
nebbiolo uit Piemonte en malbec uit Cahors

Cahors 1997, Clos Triguedina, Prince Probus

Hartendief van Dimph.Ik wrijf nog eens even goed in mijn ogen bij de
aantekeningen, maar het staat er echt: kindermoord. Gefopt! Dit is nu de tweede
week achter elkaar dat we gerijpte wijn proeven en die niet echt herkennen.
Twan noemt de neus ingetogen, maar haalt er véél impressies uit: tabak, kers,
caramel en cederhout. Dat is ook Willem Jan gelukt, die kers, steen, rabarder,
champignons/morilles determineert. Zelf ruik ik chocolade, mocca en cacao in de
zwartgekleurde wijn. Ik lees verder: “een bek vol wijn, teer, trekt enorm, een
nog straffe wijn.”

 

Vierde serie:
tempranillo uit Ribera del Duero en malbec uit Cahors

Ribera del
Duero 2009, Bagús

Een mollige
wijn met leer, gestoofd fruit, vrij zacht, zegt Just. De kleur heeft een paarse
rand. In de neus mineraal, ingekookte kers en ook truffeltonen. Soepele aanzet
maar een karaktervolle smaak. Duidelijk een wijn met nog toekomstpotentieel.

Vijfde serie:
pinot noir uit Marlborough Nieuw Zeeland en syrah uit Australië.

Met het oog
op prijs/kwaliteit een interessante serie want de tweede wijn is drie keer zo
duur als de eerste.

Marlborough
2010, Villa Maria

Frank
determineert de wijn in heel interessante bewoordingen en kritisch: deze wijn
probeert karakter te hebben, maar haalt het in mijn ogen net niet. Rick: soepel,
vanille, zoetje, peper en hout. De pinot noir is te raden, nee vast te stellen
aan de hand van de lichte kleur. De neus is zéér pinot noir, maar hoe definieer
je dat nou? Cederhout ook. Mijn aantekeningen: rondeur, gewoon erg lekkere
pinot, hangt na. Ik geef de voorkeur aan deze wijn uit Nieuw Zeeland boven die uit Australië.  

Adeliade Hills 2008, Long view, the Piece Shirah

Dit is dan
Franks wijn: aangenaam, aardbei en subtiel, benoemt hij. De neus heeft iets
‘raars’ zegt Toos, Noël noemt het zwavel. Rick ruikt snoepjes, laurier en
eucalyptus. Ik ruik wat cacao in een vette neus die ik onterecht voor Chili
aanzie. De smaak is mij te straf.

Een heerlijke
proeverij waarbij ik helaas vaak ontnuchterend slecht druiven en landen herken.