Tag: Spanje

Spaanse wijnen uit de liefhebberskelder
By in

Spaanse wijnen uit de liefhebberskelder

De complimenten worden rijkelijk gedeeld op deze proeverij, die in hele goede aarde valt bij de leden. Claartje Grielis deelt wijnen uit haar kelder, Spaans, alle domeinen werden door haar en Gerard bezocht. Het is een gulle proeverij. Gul van kwaliteit. Gul van kwantiteit. Dat wil nog wel eens schuren, want kwaliteit waarderen vraagt om tijd. En de tijd per wijn is nu eenmaal beperkt met veel flessen. We krijgen mooie details te horen. Want aan iedere fles uit de liefhebberskelder is een verhaal gekoppeld.

RECAREDO Serral del Vell Brut Nature 2017 Corpinnat
Van eigenzinnige wijnboeren die geen Cava willen zijn: Corpinnat is ontstaan door high end wijnbouwers die in de Pènedes zich willen onderscheiden met kwaliteit. Annemiek: Wham! Vult de hele mond, mooie bitters, caramel, bloemen, citrus, proeft heel spannend. Just: grapefruit, sinaasappel, prettige bitters die je goed kunt hebben. Zeste van sinaasappel in de neus, mondschoonmaker. Gemaakt van xarel-o 87%, macabeo 13%. De wijn lag 53 maanden sur lattes.

 


Pugnus 2020 Utiel Requena
100% bobal. Lichtrood, half transparant. Frivole frambozen. Lichte plezierwijn, goed voor de lunch, mooie zuren, best lang nahangend.
Joanginé 2013 Buil & Giné, Cataluna, Priorat
40% caragnena 40% grenache 20% cab sauv, 1 jaar houtrijping. Driekwart somber donker. Dot yoghurt, kreupelhout. Medium body, agressieve zuren. Neus een tikje aceton. Kees vol en zacht, lange afdronk, neus staat mij tegen.

Pepe Mendoza 2020 Allicante
Druiven monastrell, allicante bouschet, giró. Lichtrood, tuilé rand, drop in neus, introvert, rode bes, heel sappig, goede zuren. Gerard milde zuren, fraaie bitter, elegant en soepel.
ROJO Y NERO 2014 Gutiérez de la Vega, Valencia
100% giro. Donkerrood, kreupelhout, hint van amarena kersen, oud leer, stallucht, kruiden, heel expressieve geur, tannines nog, veel body, krachtpatser. Gerard rijp rood fruit, kersen, zuurstokken kermis, kersen-rang snoepjes, rijk, hout, stallucht. Kees jodiumneus, kers, eucalyptus. Eric vanille, ruikt naar sigaar, hele mooie wijn. Just in de geur marsmallow op de bbq. Annemiek nog nooit zo’n mooie geur gehad. De wijnbouwer laat voortdurend opera horen, zodat de wijn zich prettig voelt.

Raimat 2018 Tourons de Vallcorba
100% cabernet sauvignon, 20 maanden houtrijping. Brede geur, pruim, laurier. Mondvullend, goede zuren, licht bittertje, aangename wijn. Ron viscoos van structuur, herfstwandeling, nat hout, tabak, aangename bitters, fijne lange afdronk. Willem Jan wandeling over de hei met bloesem, wat wrang middenpalet, bloemige neus met munt.
El Sequé 2013 Monastrell, Alicante Valencia
100% monastrell. Donkere, sombere kleur, kreupelhout, toch ook fruit, bessen. Laurier, sappige wijn, joyeus, vrolijk, sappig. Ron houtlagering, eerste associatie winegums, krijt. Annemiek kersenbrandewijn, vol fruit in afdronk. Just zwarte Côte d’Or chocolade. Willem Jan, een beest, monumentaal, positief. Turks fruit, kaneel en stroop. Een denderende hoeveelheid kersen. Beetje drop, vanille, mooie tannines.

PEPE MENDOZ Giró Albarques 2019
100% giró. Alicante. Hele lichte kleur, bisschopsrood. Sappige plezierwijn, iets meer kracht dan je eerst denkt, bittertje. Laurier. Bes. Hint van cacao. Hint van framboos. Héél leuk. Hans peper in de geur, goed in balans. Just anijshint, zwarte bes, melkchocolade, zwart fruit, koffie, braam. Noël prachtige frisse zuren, lekker exotisch fruit, droppig, prachtig.
Sauvella 2013 Luscinia Eximia
Blend van druiven. syrah, garnacha. Nederlandse wijnbouwer. Donkere kleur, somber. Rijke geur, de boerderij binnenplaats, stevige aandronk, bekkentrekker, tannine. Moncherie chocolade. Kindermoordje. In 2e instantie hooimijt, kruidig. Hans zuur plus in de aandronk, volle geur, pruimen in de smaak. Just turfkurk, tijm, zwarte kers.

Bobet 2014 Priorat
Syrah, cab sauv, carignena en … Paars. Heel donker. Kersen op sap. Aangename zachte aandronk, meer kracht dan je zou denken, goede balans. Rijke wijn. 90 Elegantste wijn uit de serie.
Montsalvat 2004 Priorat
100% caragnena. Tuilé. Oude geur, turf, stal. Hint van truffel. Mooi op dronk, rijke wijn, goede balans. Leerwinkel de Man Melis. Kardemom. Sappig, stiekem hoog in alcohol. 91 Toos licht oxydatief. Noël na enige lucht erg mooi.
Mas Martinet 2015 Priorat
Grenache, merlot, cab sauvignon, sirà, caranyana. Houtrijping. Sombere tint roodbruin. Introverte geur, hint van cacao. Goede zachte aandronk, hap sap, doorslikreflex want erg lekker en veel rondeur. Erg verleidelijk. 90 Annemiek fluwelen neus, alsof engeltje over je tong pist.

Uitdrinker
Recondita Armonia 2016 Alicante, monastrell dulce.
90% monastrell, 10% syrah. Zandkalk. 12 mnd eiken. Rondeur, aangenaam. Kati: kersenbonbons.

 

 

Voortreffelijke avond, dank Claartje.

Proefnotities en verslag Peter van den Besselaar

Extremadura: voeding aan onze associaties
By in

Extremadura: voeding aan onze associaties

Extremadura geeft voeding aan onze associaties: van groenige, zachte zomerwijn tot een wulpse, verleidelijke flamencodanseres

Bij de Extremadura denken veel mensen aan helemaal niets. Nooit van gehoord, geen voorstelling. Nou komt dat deels wel in de buurt van het landschap in de streek. Leegte, een heuveltje, hitte, droogte. Ook mooie natuur, prachtige varkens én ham. Met Portugal nooit ver weg. Wat brengt dat in het glas? Harry van der Zanden en Kati gingen in hun huiskamer op ontdekkingsreis. En Harry gidst ons door het 4e grootste wijngebied van Spanje.


Wordt het een cava? Een deel van de streek mag dit predicaat dragen. Of wordt het de zoetheid van stevig rood die past bij het klimaat? Fruitig wit met een lichte toets tegen de brandende zon? Volgens Harry was het voorproeven niet steeds een genoegen. Misschien is de omgeving wel nodig om de wijn te begrijpen. Of te waarderen. We krijgen een selectie van 11 flessen op tafel. Laten we gaan proeven!

De indrinker: Vina Puebla – Bodegas Toriboio – 2020
Traditioneel gemaakte mousserende wijn, deze mag geen Cava heten. De druif die is gebruikt is de Macabeo, ook bekend als Viura of Macabeu. Een mono variëteit uit het trio cava druiven. Met een stevige mousse die snel afzwakt tot licht en plezierig. Met stevig fruit, aardige zuren, droog, een (on)behoorlijk bittertje dat standhoudt en eigenlijk ook weer niet stoort, appel. Caramelisatie in de mond hoor ik. Dat is vast een zoetje. Nou, de mond is schoon!

 

De eerste serie is een solo wit. Zal dit de dorstlessende frisheid zijn waaraan de Extremadurariërs (?, klinkt als Asterix en Obelix) zo’n behoefte hebben? De witte worden nauwelijks internationaal verkocht. Wel 30% van de productie.
Habla de Ti sauvignon blanc 2021
Mocht Berry erbij zijn geweest, dan had hij ongetwijfeld de kattenpis genoemd die de geur van deze frisse schoonheid kenmerkt. Ook appel, noot en citrus. Een bittertje, zachte zuren, groenig, wat vanille. Blijft lekker hangen. Deze past wel in de schaduw denk ik zo. Echt een zomerwijn hoor ik naast me. Maar ook prima nu hoor.

 

 

We gaan door met tinto, rood. Ruimer verkrijgbaar. Twee wijnen van de familie Alvear.

Palacio Quemado – La Zarcita – 2021
Druiven: trincadeira prieta, touriga nacional, garnacha tintorera, syrah
Met deze druiven verwacht je stevigheid.
Bij de eerste slok vind ik ‘m eigenlijk nog best licht. Wat rood fruit naast het zwart fruit. Niet de stoere zwoelheid van een boer op het land, eerder de balancerende opvolgende zoon die twijfelt of hij niet meer een stadsmens is. En zo’n twijfelaar drinkt makkelijk weg. Dat doet ie gelukkig ook vrolijk, met bramen en schreeuwend om een stukje worst.
De tweede familiewijn is de Los Ascilates 2019
Druiven: trincadeira prieta & touriga nacional
Minder druiven geven een complexere en meer geconcentreerde smaak dan bij de vorige. Meer rondheid, meer diepgang, meer kruidigheid, meer zwart fruit. Zuren en rood fruit aanwezig maar subtiel. Een prima balans in deze licht doorstoofde vriend.

In de volgende serie proeven we van dezelfde wijnmaker 3 verschillende jaren naast elkaar, de 2017, 2018 en 2019 van Marques de Valdueza. Gemaakt van syrah 80 – 90% en cabernet sauvignon 10 – 20%.
De eerste twee, met blauw etiket als teken van topserie zou je misschien nog wat moeten laten liggen. De derde, met 20% cabernet ipv de 9% bij de oudere eerste twee, is nu al mooi op dronk.
Gehinderd door enige voorkennis begin ik met de laatste in de serie. Drop, anijs, eigenlijk gewoon een mooi wybertje. Maar dan met munt in plaats van menthol. Plakkende tannines bij deze jongeling. Wat zwart fruit, een braampje, een beetje koffie, wat tabak, wat chocola. Hij valt me alles mee deze 2019. En inderdaad op dronk.
Door naar zijn oudere en beter opgevoede broer uit 2017. Die is inderdaad volwassener. Steviger. Staat al goed op z’n poten. Met kruidkoek, koffie, chocoladetonen. Steranijs, laurier, olijvenvocht, diepe smaak, veel ontwikkeling, gelaagdheid, afdronk portachtig. En ook wat branderigs van de alcohol. De tannines liggen dik op je tanden. Laat deze oudere broer lekker doorgroeien en stoor hem daar voorlopig niet bij.
De middelste zit er inderdaad tussenin. Zet ie zich nou af tegen de jongere? Schurkt hij aan tegen de oudere? De meningen zijn wat verdeeld. Behalve over dat ook deze nog lang niet is uitgegroeid. Dat laagje tannines verraad ‘m ook wel. Kool, ijzerachtig in de neus, vegetaal, moet nog ontwikkelen. Kaïn doodde ooit zijn jongere broer. Dat is op dit moment ook aan de hand. Maar waarbij Kaïns vruchten geen vlam vieten (Brabantse wijnsociëteit)/vatten, is hier de oudste broer toch echt het rijkst aan smaak.

Hoe kan ik de volgende serie beter weergeven dan in de woorden van Harry: Serie 4 – gewoon 2 mooie wijnen denk ik…
Twee wijnen met eenzelfde combinatie van druiven. Ook weer zo’n combi waarvan de plattelandstreek opleeft en waaronder de stadsmens gebukt kan gaan. Een knoestige vulling van de fles. Komen de knoesten tot bloei?
esenZia Valdueza – 2017
garnacha tintorera, syrah, cabernet sauvignon en tempranillo
Chocola, rumrozijnen, kruidig ¡de puta madre! zou ik uitroepen als ik daar zat. Wat een snoepje. Een stevig snoepje, maar was er niet ooit een wijnclublid die zijn beschrijvingen illustreerde met allerlei ballerina’s?! Nou dan. Deze danst de flamenco, en ook al ligt de oorsprong net ietsje oostelijker, het talent druipt eraf. Vol, vet en wulps. Verleidelijk. Stampvoetend energiek. Bruisend van braam en cassis. Van koffie, van tabak, van chocola. Dik zou je zeggen als je minder poëtisch was aangelegd. Woest aantrekkelijk en vol passie klopt beter.

Edén Parras Viejas – Crianza 2014
abernet sauvignon, garnacha tintorera, syrah, graciano, tempranillo.
En dan deze kersentraktatie. Zoetheid en zwart fruit met een strikje. Met een flink vleugje zuur, prachtig subtiel rins. Compleet, af. Niks meer aan doen.

Tot slot. Past hier nog iets na? Ik twijfel. Bij twijfel gewoon doen! Dat bleek!!
Viña Santa Marina Gladiator – 2016
Druiven: syrah, cabernet sauvignon en petit verdot.
De gladiator staat niet als laatste. En ik hoor nog voordat ik mijn glas raak al een hmmmm tegenover me. De neus van deze krijger klopt. Weer een zoetje, weer koffie. Hee, wat kreupelhout, een straf bittertje, lange afdronk. Die jongens in deze streek weten best van wanten, ook al hebben ze die nooit aan.
Habla No 23 Malbec! 2017
Die hmmmm van net beleef ik hier. Wat een neusgeluk. Bijna truffel. Weer dat tintelende kreupelhout. En dan zwart fruit in ladingen er overheen. De truffel verdwijnt in de mond. Helaas? Welnee! Ik hoor ergens te doorstoofd, maar toekomstpotentieel noteer ik. Geluk uit een fonkelende provincie in een glas.

¡Muchas gracias Harry!

Proefnotities en verslag Just Krijn

¡Rioja heb je!
By in

¡Rioja heb je!

Peter neemt ons mee naar de Rioja. Strijdtoneel van klassieken versus modernen. Want, zo laat hij weten, de moderne mensch wenscht meer fruit. 

Minder tabak, minder vanille, minder van alles waar de Rioja ooit om geroemd werd. En de Rioja gaat er in mee. Heel de Rioja? Welnee, een klein dorpje, nee aardige stukken van deze provincie, blijven hun klassiekers trouw. Met Ultranationalisten die rijpen op oud hout en modernisten die zoeken naar meer fruit maar wel weer met een concentratie door het gebruik van nieuw hout. Tja, wat is dan klassiek en wat is nieuw. Is het nieuwe wijn in oude vaten? We gaan proeven!

 

We beginnen met een Cune, gran reserva 2010. En, verklapt Peter, we proeven in totaal 6 reservas en 3 gran reservas. 

Dit moet een klassieker zijn zegt mijn pallet. Duidelijk hout. Vanille. Een zwarte kers. Verder wordt er pruim geproefd, zuren – anderen juist geen zuren en wat logger -. De neus is fraai, complex, fruit, tabak, klassiek. De smaak valt daar wat bij tegen, lijkt wat oud. De aanzet is zacht, hij is sappig. Hij mist zuren, hij doet zoet aan. Het fruit is al wat verdwenen. Ik proef toch duidelijk het fruit. Kortom, in de wijn proeven we met elkaar bijna het hele pallet aan smaken, van modern tot klassiek. We zijn lekker bezig. Heel de Rioja in een glas.

Dat glas is bedoeld om de mond wat te verzachten en fris te maken voor de rest, daarvoor dient vaak zo’n eerste wijn. Peter zet ons meteen middenin zijn gebied. De stevigste indrinker sinds jaren. Dat belooft wat voor de rugbyers onder onze proevers. Nou is uw schrijver meer een voetballer, voor de wijnen uit z’n favoriete land beschouwt hij de bal maar wat graag als ovaal.

 

De eerste serie brengt ons 3 reservas

1 BODEGAS LOLI CASADO | JAUN DE ALZATA RESERVA 2014

Bramen roept mijn lijf bij de eerste slok. Vanille, uiteraard, maar fruit fruit fruit. Dit moet modern zijn. De neus bootst de smaak na, in lichte vorm We houden het kort. Fris, zuur. Met een gebrek aan nieuw hout.

2 RODA | RESERVA 2015 (magnum)

Dit is meer koekie en spekkie voor m’n bekkie. Ceder, zwart fruit. Stooffruit in de mond. Duidelijk ook heel geconcentreerd op fruit gemaakt. Meer jammig dan z’n voorganger. Zwarte bes, kers.

Zijn het mijn 51 jaren die me doen verlangen naar klassiekere smaken? Moet ik nu, post midlife, erkennen dat de jeugd me minder aantrekkelijk lijkt dan de rijpheid? Bij deze wijn voel ik me thuis. Behaaglijk als een open haard in de winter. Met zo’n glas. Wat chorizo iberico of jamon bellota. Of Cecina uit Léon. Of.. Ach, of alleen dit glas om bij weg te dromen.

Oh ja, mensen zijn het met me eens. Chocola hoor ik vanuit mijn zetel, intenser fruit. Ik gloei gewoon verder.

3 LOPEZ DE HEREDIA | VIÑA TONDONIA RESERVA 2004

Aards, ceder, het riedeltje kriebelt weer in mijn neus. Belegen deze neus. In de mond meer fruit, lichter fruit en roder fruit.

Deze doet me schrikken. ¿Rood fruit? ¿Rood fruitzuur? Wat is dit voor modernist?! Zeker geen purist. Een afvallige Riojaan moet deze gemaakt hebben. Hoe haalt ie het in z’n hoofd. En wie gooit hem de streek uit. Voor zo’n fruitsnackje ga je maar naar de Bierzo. Het wandelpad ligt er al. Kun je eindigen in Santiago en in de kathedraal om vergeving vragen.

Maar ja, hij is oud, met oud hout. Een belegen neus. Aardse tonen. Het fruit wat weggezakt. Tannines, zuren en hout blijven.

Nondejus, ¡joder!, komt daar de ultieme klassieker uit. Oud, gerijpt, klassiek. Ik schuif mijn stoel iets van de open haard en concentreer me op de volgende serie. 

 

De tweede serie

De tweede serie. Tja, wanneer stopt een Spanjaard met drinken. Meestal net voor ie dronken is. Soms ook dan niet. Bij glas twee wel, dat heeft kurk. Da’s pech. Ach denkt een Spanjaard, ik heb de andere twee nog. En waarschijnlijk denkt ie pas aan de tweede als de eerste op is. Mañana otro dia.


4 BODEGAS LOLI CASADO | POLUS RESERVA 2014

Ons eerste glas uit deze serie brengt opnieuw een ode aan het fruit. Dit keer een geslaagde ode. Zuiver fruit, mooie braam, weer die kers. Mooie zuren, stevige tannines die je tanden niet meer loslaten. Modern kan mooi zijn. Wie daar meer van wil weten gaat bijvoorbeeld naar de bodega van Marqués de Riscal. Prachtig gebouw van dezelfde architect als het Guggenheim. Pas op voor de toetistentoer. Ga voor het gebouw en proef daarna liever dit glas. Een bomba de fruta met veel er omheen. Fudge bijvoorbeeld. Hij heeft veel. En hij is enigszins op leeftijd, 2014. De oudste wijn van deze serie steelt de show met z’n jeugdigheid. Hoe dichtbij kun je klassiek en jong bij elkaar brengen. De hereniging van Rioja in een glas. Met rozenblaadjes. Met chocola. Met zelfs body lotion. Taarten van Abel zou zeggen: niks meer aan doen. 

 5 Het tweede glas sla ik over, dat doet bijna iedereen. Jammer van de FAUSTINO | ICON EDITION RESERVA 2016

6 CUNE | IMPERIAL RESERVA 2017

Het derde glas heeft zo mogelijk nog meer fruit. En roder fruit. Fris, fruitige zuren. Lange afdronk. Ook tannines, heel veel tannines. Deze doet jonger aan. En mag rijpen. Het fruit is me iets te fris, de tannines iets te aanwezig. Met wat jaren wordt deze schreeuwlelijk misschien een eloquente causeur.  

Dat kan maar zo, anderen ruiken rook, as, turf. Eucalyptus. Zwart fruit, zuren. Elegantie, lagen van smaak, balans. 

Balans, misschien wel de kern van de Rioja. Hoe breng je de krachten tot leven zonder dat ze elkaar pijn doen. Hoe laat je fruit leven tussen tabak en vanille. Hoe balanceer je tussen power, hout en zuren. Deze avond is zo’n balansdag.

De eennalaatste serie. Want zoals bekend, de laatste kent een Spanjaard niet.

7 MARQUES DE RISCAL | GRAN RESERVA 2016

Dit staat als een huis. Het huis waar de Rioja op is gebouwd. Het huis waarvan je de grondvesten mag laten trillen. Het huis blijft staan. Dit heeft alles wat je wilt. Het huis mag gemoderniseerd zijn, het karakter blijft. Het huis mag ook klassiek blijven. Schoonheid is niet vergankelijk.

En hoe smaken nu grondvesten? Nou, in het eerste glas van deze serie als cederhouten fruit. Nooit gedacht dat ik beide tegelijk zou proeven, hier is ie dan. Rode kers, wat zuren, de ceder van net, frisheid, fruitigheid en stevigheid. Blijft staan als, ja, als een huis. Een romig huis. Een modern huis. Een rond huis. Een huis dat speelt met de zuren. Een heel fijn huis.Waarin onze voorzitter blijft wonen. En filosoferen. Beneveld te raken. Terwijl je niet meer naar huis hoeft.

8 CUNE | IMPERIAL GRAN RESERVA 2015

Om af te sluiten met een wijn die me terugbrengt in m’n zetel aan de openhaard. Waar de zetel is vervangen door een troon. Koning Rioja in mijn glas. Chocola, leer, tabak, zwart fruit. Klassiekers. Dan wel de Cervantes onder de klassiekers. Wat is dit mooi. Om te ruiken, te ruiken, te proeven, te walsen, te ruiken, te proeven. Wijn om bij weg te dromen terwijl hij naast je blijft en nooit meer weggaat. Zoals de Rioja. Verjongd of oud. Leeftijdloos. Tijdloos.

Para siempre. ¡Gracias Pedro!

 

Ribera del Duero heeft de wind mee (maidenproeverij)
By in

Ribera del Duero heeft de wind mee (maidenproeverij)

Toen Ribera del Duero in 1982 de DO-status kreeg, waren er maar negen wijnmakers actief. Dit is het gebied van Vega Sicilia – vaak beschouwd als allerbeste Spaanse wijn. Het wijngebied heeft de wind mee; inmiddels ligt er 61.000 hectare aan wijngaarden en zijn er meer dan 300 wijnbedrijven actief. Rode wijnen uit Ribera del Duero zijn gemaakt van de tempranillo. Het levert wijnen op met smaken van bramen, zwarte kers, tonen van granaatappel, cranberry, leer, tabak en kruidnagel. Door de vatlagering komen tonen voor van kruiden, vla en mokka. De lokale bevolking gelooft dat de druif als gevolg van de klimatologische omstandigheden eigenschappen heeft ontwikkeld die hem compleet anders maken dan de elders geteelde tempranillo, waardoor een frissere, elegantere wijnstijl ontstaat. Tempranillo heet hier vaak tinto fino en tinta del pais. De wijnen moeten 75% tempranillo bevatten (meestal is het 100%), toegestaan zijn ook cabernet sauvignon, merlot, malbec, garnacha tinta em de witte druif albillo mayor. De eerste vier druiven brengen zuurgraad, tannine en fruit in de blend, terwijl de laatste, een witte druif, geur toevoegt.

Cathy Knuijt brengt wit, rosé en rood uit Ribera del Duero op tafel, naast twee wijnen uit het Rioja gebied.
Mijn hoogtepunten.

El Lebrero 2020 Ribera del Duero (wit)
Hartendief van Cathy. Gemaakt van albillo, een deel van de druiven fermenteert in eiken vaten, een deel in roestvrijstaal. De wijn rust en rijpt 11 maanden in eiken vaten. Bescheiden geur, lekker frisse wijnmet karakteristieke bitters.

 

 

 

Hito 2021 Ribera del Duero (rosé)
100% tempranillo. Adembenemend lichte zalmkleur, bijna water. Verfijnde bloemetjes geur, lekker volle aandronk, lekker sappige rosé, erg goed gemaakt.

 

 

 

 

Viña Sastre 2019 Ribera del Duero Roble
Gemaakt van tempranillo van dertig jaar oud. Wát een heerlijke wijn, vind ik deze wijn. Paarse kleur, ongelofelijk sappige wijn met heel veel kersen. Zwoel en puur plezier. Annemiek stemt daarmee in: bramen, framboos, kruidige zwoelheid.

 

 

 

Psi 2017 Dominio de Pingus
Gemaakt van tempranillo. Gebruinde rand, kersen. RobK benoemt bosgrond, mist wat spanning in de wijn.
Toch wel wat diepgang, goede balans en mooie zuren.

 

 

 

Garmon 2018 Ribera del Duero
Paarse rand, bramen en sechuan peper in de geur. Lijm ook in de geur. Vol, krachtig, zwoel.
Érg fraaie wijn. Gerard is ook enthousiast: kersen, krachtige zuren, hap sap, zin een volgende slok. RobK zegt: de wijn is zwoel zonder overrijp te zijn. Mooie melkchocolade in de geur. Blijft lang nahangen.

 

 

 

Cathy zet ook twee uitstekende Rioja’s op tafel.

Phinca San Julian 2018
Paarsrode kleur, een en al verfijning. Een Hoge Seigneur. Enorm gelaagde geur met tabak, leer en chocolade. Enorme kracht en geweldige balans. Eric benoemt inkt, ceder, bramen en dikke pruimen.

Remirez de Ganuza 2007 Gran Reserva
Gemaakt van tempranillo en graciano. Voornamelijk van klei kalk bodems. 39 maanden in nieuwe eiken vaten. Van zestig kleine percelen met enkele microklimaten. Bruinrode kleur, After Eight munt en chocolade. Mooie sappige wijn. Eric ruikt sigaar, hout, cassis. Maarten vindt de Remirez spannender, frisser en heel elegant.

Een hele mooie maidenproeverij. Dank Cathy.

Proefnotie door Peter van de Besselaar

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Schist wijnen
By in

Schist wijnen

Schist is van oorsprong kleirijke en in laagjes opgebouwde zeebodem die onder druk, hitte en tijd, gekristalliseerd is. Schist is langer doorgegaard dan leisteen. Er zijn enkele wijngebieden waar schist gebruikelijk is: Douro, Faugeres, Morgon, Muscadet en Saint Chinian. Die bodem heeft invloed op de wijn. Moeilijk te benoemen wat precies, want er zijn immers ook tal van andere factoren die een rol spelen (druif, zonligging, klimaat, etc.). In dit filmpje over Saint Chinian is het humoristisch teruggebracht tot een keuze tussen kracht of elegantie. Filmpje over Schist in St. Chinian

We proeven twee witte wijnen, zes rode wijnen uit klassieke schist gebieden en twee luxe rode wijnen. De twee witte wijnen bevallen mij zeer.

Quinta la Rosa 2019 Douro Branco
De wijn is vergist in hout en heeft een bleekgele kleur. In de geur komt naar voren: jasmijn, amandelen, perzik, vanille en hazelnoot. De smaak is heel zuiver, met hoge bitters en lang nahangend, een echte eetwijn.

 

 

 

Grattalops 2018 Ripoll Sans Cal Batllet, Priorat
De kleur is meer oudgoud en in de explosieve geur ruik je abrikoos, licht passiefruit, mango, peer en vanille. Een lichte aanzet met een frivole structuur, zachter en eleganter dan de Douro wijn. Ook nahangend.
Van de rode wijnen beschrijf ik de wijnen die mijn hoogste scores kregen.

 

 

 

Quinta la Rosa 2019 Douro
Voornamelijk gemaakt van touriga nacional, 12 maanden houtrijping. Donkere wijn met paarse rand, diepe geur met kers en peper. De wijn proeft mollig en rijk, hangt lang na.

 

 

 

 

V de Viranel 2018 Saint Chinian
Tja, volgens het filmpje zou dit dus een krachtige wijn moeten zijn. Zie mijn aantekeningen: diepe kleur, heel zuivere geur met kers, later ook cacao en schotse pijptabak, een fraaie geur dus. Claartje ruikt ook chocolade en thee. De wijn is volrond en zo lekker in de aanzet, dat ik de slok al inslik vordat ik die kan uitspuwen (slikreflex). Hap sap, meteen zin in een volgende slok, want de wijn proeft heel harmonieus en elegant. Heel fraai.

 

 

Quinta da Romaneira 2018 Douro
Hele diepe kleur met paarse rand, ik beschrijf de geur als heel bevallig: breed met cacaotonen, chocolade en tabak. Eric benoemt melkchocolade en drop. Just prijst de hoge zuurgraad. De wijn heeft een medium gewicht en na de zuren in de aandronk is er ook duidelijk elegantie. Gemaakt van touriga nacional.

 

 

 

Mullineux 2018 Roundstone syrah
Ook hier een diepe kleur maar met roodbruine rand. Herfstbos impressie in de geur, stenig ook. Elegante aandronk, stevige smaak, mollig, tikje streng en heel aangenaam. Eric benoemt een groentoon, inkt en paprika. Just noemt de wijn ‘een bekvol’ met vleestonen, amarene kersen, chocolade, pruim en goed geïntegreerde zuren.

 

 

 

Leerzame en fijne proeverij.
Peter van den Besselaar

Passeo door Noord-Spanje. Het sentiment speelt mee met de smaak.
By in

Passeo door Noord-Spanje. Het sentiment speelt mee met de smaak.

Waar moet een wijnstreek aan voldoen om het etiket hemels te verdienen? Het is fijn als alle soorten wijn voorhanden zijn: van een mousserende wijn naar een tintelende frisse witte. Steviger wit, lente-achtig rosé, lichtvoetig rood, medium en zwaar rood, maar natuurlijk ook graag een dessertwijn. Als ik Just Krijn Noord Spanje hoor beschrijven, voldoet het best wel om hemels te zijn. Veel vis en zeefruit aan de kust, iets het binnenland inrijden en we eten vlees, als we écht het binnenland inrijden krijgen we stoofpotten met bonen en worsten. Ideaal voor bij deze rode wijn, de godello past bij deze en deze vis. We horen een Bon Vivant die graag geniet.

 

 

Bodega Godelia Cuvée Brut Reserva Bierzo
Uitstekend begin van de proeverij. Fruitige (peer) en mineralige geur, goede balans, hoog in de zuren. Willem Jan geeft bij deze wijn een definitie van complexiteit: hij steekt vier keer zijn neus in het glas en het ruikt vier keer anders.

Daarna proeven we drie keer een witte wijn uit Ribeiro (Galicië) van autochtone druiven. Lees: druiven die we zelden of nooit hebben geproefd. Loureiro. Lalume. En lado. Van de laatste een beschrijving.

 

Uxia da Ponte 2019 Ribeiro
93 Peñin punten. De lekkerste wijn, zegt Kees. Met amandelen en hazelnoten, goed drinkbaar. Maarten determineert grapefruit en kruisbes, floraal-kruidige tonen. Mijn aantekeningen: neigend naar oud goud. Banaan, een impressie van munt en veel kruidigheid. Verfijnde geur. Hoge zuren, mooie eetwijn.

 

 

Drie wijnen van godello. Die moeten we kennen.
Loasada 2020 Bierzo
Met 6 maanden houtrijping. Love it. Jasmijn in de geur, grapefruit, passiefruit, een enorme fruitbom, ook nog een impressie van marsepein.

 

 

Avancia 2020 Valdeorras
2018 was winnaar van het Perswijn Wijnconcours. Met tien maanden hout. De wijn resoneerde goed bij de proevers. Ik vind de wijn heel harmonieus, ook een tikje eenvormig.

 

 

 

We proeven vier wijnen van de mencia druif, de laatste twee zijn blends met syrah. Mijn voorkeur gaat naar de volgende twee.

Flavium 2015 vinos de arganza, Bierzo
RobK benoemt zwarte bes en ceder, een fijne structuur met finesse. Zijn conclusie: frivole wijn. Mijn aantekeningen: verfijning, rijke geur met rijpe kersen en eucalyptus. Sappig met goede zuren, tikje drogend op het eind.

 

 

Picos de Cabariezo 2018
Willem Jan benoemt kersen, bramen en drop. Mijn aantekeningen: morellenkersen, impressie van framboos, iets gebrands dat ik verder niet kan thuisbrengen, sappige wijn met levendige zuren.

 

 

Als uitdrinker proeven we een 8 maanden op hout gerijpte zoete mencia van maar liefst 80 jaar oude wijnstokken. Een zoet en lekker einde van deze wandeling door Noord Spanje.

 

 

 

Dank Just.

De presentatie van Just

Verslag: Peter van den Besselaar

Albariño: vakantie-ervaring mede bepalend voor waardering
By in

Albariño: vakantie-ervaring mede bepalend voor waardering

Proeverij door Gerard van Avendonk.

De week hiervoor was de enige albariño door ons getypeerd als verrekes zuur. Vandaag proberen we meer en gaan we verder, van de Riax Baixas – het huis van deze druif – tot aan Uruguay. We mogen daarbij groene appel, mineralen, citrus, zout en nog wat fruit verwachten. Vooral ook lekker met schaal- en schelpdieren. Zoals de percebes, eendenmosselen, specialiteit van de kuststreek. Die hebben we niet, wel 4 series en een indrinker. De Riax Baixas is een hele groene zone binnen Spanje, de grond is vochtig, de druiven worden op een soort pergola’s gekweekt.

De indrinker komt in een fraaie blauwe fles, Mar de Frades brut nature, uiteraard albariño. Groene appeltjes all over, frisheid, opwekkende zuren, een klein amandelbittertje (of is het citruszestbitter). Deze bodega uit het echte Noorden ligt tegen de Atlantische kust. Als je het weet, dan proef je het. Het zilt lekker na.


De eerste ronde met drie wijnen laat gelijk de breedte van de druif proeven. Variërend van fris, karnemelk en buxus – volgens sommigen veel te fris – in het glas van de eerste tot licht zoet, amandel, noga, lindenbloesem in het derde glas. Voor deze stukjesschrijver, geen zuurpruim, is de frisheid meteen een herinnering aan vele vakanties in deze streek. Met vrienden uit la Coruña bij hun huisje op het platteland aan de gegrilde vis met zo’n frisse fles. De streek voor je ogen, de mensen naast je, de smaak in je glas, man wat een feest.
In snoepjes gaat het van Napoleon snoepjes, wijn 1, tot aan winegums in wijn 3 – ook een jaar ouder. Waarbij andere leden het weer precies andersom proeven, de kenmerken van onze sociëteit blijken coronaproof. De tweede wijn valt ons het minste op, toch een wijn van Martin Codax. Dat is een instituut op albariñogebied, een soort horecamaatstaf van iets bovengemiddelde en constante kwaliteit.Dat niet iedereen kan putten uit vakantie-ervaringen is ook duidelijk. Zonder sfeervolle ervaringen komt het zuur harder naar voren of juist pas op het laatst, proeft de wijn vlakker, blijft de smaak minder snel hangen. Wie ontkent nog dat sfeer je smaak beïnvloedt?

De tweede serie overtroeft de eerste. Naast me wordt gediscussieerd over het verschil tussen anijs en venkel. Venkel heeft ook iets droppigs hoor ik. En proef ik ook, zouden oordoppen nodig zijn om zuiver te proeven?
De zuren zijn kenmerkend aanwezig en worden getypeerd als aangenaam in glas een en fraai in glas twee. Maar zeker niet alleen. Ze worden omringd door de venkel, oké anijs, de inmiddels bekende groene appeltjes, mango, ananas. Meer herinneringen komen boven, sardientjes en vinho verde toen de Portugese dictatuur in 1982 net was gesneuveld. Het zuur wordt rustiger, de wijn wordt zelfs licht zwoel. Willem Jan had een mooie vakantie met het eerste glas. De opvolger heeft minder zware zuren, een zoetje, balans. Beide glazen hebben rijp fruit. De body is zwaarder, zoet-zuur is in balans, florale tonen en crèmig, sinaasappel, ananas. Complexere smaken, meer gelaagdheid. Diepere proefnotities ook. Dat mag, het tweede glas heeft ook drie maanden sur lie / sobre lias gerijpt. Je proeft het verschil.

Door gaan we weer. Ook dat past bij deze streek. Waar gebruikelijk in Spanje een afspraak op z’n minst een uur later begint wordt je hier geattendeerd op het Galicische gebruik om stipt te zijn. Waarbij trots in elke porie aanwezig is, maar zonder dit van de daken te schreeuwen. Ingetogen, trots en bereid om te openen als je je best doet. Hee, dat lijkt op deze serie. Alweer een nieuw smaakelelement, zilt en vegetaal, vuursteen en zwavel. En hout, zes maanden. De eerste keer dat we geëikte albariño proeven. Zoutig en zwavel vooral de eerste uit 2017, met 8 maanden sobre lias, meer groente bij de tweede uit 2019. Waarbij de tweede het vanille meekrijgt van het vat. Dat maakt wat logger, wat dikker. Meer een eetwijn, het gaat de oester ruim voorbij. Schiet deze wijn door naar zeetong of tarbot? Ik twijfel. Denk dat de eerdere frisse wijnen maken dat deze zwaarder smaakt. Terug naar zo’n sardientje dan maar. Dat huppelt hier vrolijk naast naar binnen.
De vorige serie wordt hoger gewaardeerd, in complexiteit en gelaagdheid. Uiteraard niet door iedereen, het tweede glas wordt door een enkeling onderscheidend genoemd. Met tropisch fruit, lichte houttonen en aanwezige zuren verzamelt die stiekeme Uruguayaan toch complimenten.

Toe aan het slot, twee keer hout- en een keer gistrijping. Twee keer Noord-Spanje en een keer Uruguay. Drie keer albariño in optima forma mag je verwachten. Helaas, de Mar de Frades heeft kurk, van deze houtjongen is niks over. Jammer, hij is echt breed en heeft mooi geïntegreerd eiken. Waarbij de subtiliteit die deze druif zoveel meer kenmerkt dan mij overeind blijft. Wat niks wegneemt van de andere twee flessen. De eerste met diep Uruguayaans hout, een banaan en perzikzoetje, wat mango, heel licht zilt, een stinkerdje, relatief lichte zuren, een gele appel, lavendel en een smaak die ten opzichte van de vorige flessen lang blijft hangen. Glas drie, ons slotakkoord, is een harmonie van albariño. Je ruikt en proeft de lias dacht ik – dat bleek toch hout -, ondergaat de zuren, dompelt je in appels én in tropische vruchten én in de citrusvruchten in een minerale ziltige sfeer met een klein bittertje.  Riesling hoor ik mensen zeggen. Welnee. Dit is albariño, het leven zelf.
Tot zover de door Gerard van Avendonk samengestelde vakantiefolder. Mijn advies, boek zo snel mogelijk!

Proefnotities en verslag Just Krijn

Bijlages in PDF vorm:

 

 

Peter van den Besselaar nieuwe proefkampioen
By in

Peter van den Besselaar nieuwe proefkampioen

Wedstrijdproeverij door Rob van Ginneken.

Hé, zitten we in examenopstelling?, vraagt Maarten als hij binnenkomt. Ja, examen- en corona opstelling. In april is de wedstrijd door de lockdown uitgesteld. Op de foto’s uit 2019 zitten we gewoon naast elkaar. Weinig proefavonden zijn in ons lokaal saaier dan de wedstrijd, iedereen zit geconcentreerd en stil te proeven. Bloedserieus meestal.

  

Buiten het proeflokaal krijgt de vertwijfeling lucht, kijk maar eens naar de gezichten op de foto.

De proeverij die Rob van Ginneken componeerde zat goed in elkaar. We proeven wijnen die we al eerder proefden. Dat criterium is opnieuw gebruikt. Er werd hoog gescoord, de proefkampioen scoorde 8 van de 10 landen goed en 5 van de 10 druiven.

Het podium ziet er als volgt uit:

  1.  Peter van den Besselaar
  2.  Eric Hoepelman
  3.  Berry Marinussen
Runners Up Valerie, Willem Jan, Ron en Rob misten op een haar na het podium. Well done.

Het wedstrijdformulier met antwoorden

De wijnen van de wedstrijd.

20200915_075239-a
20200915_075239-b
20200915_075239-c
20200915_075239-d
20200915_075239-e
20200915_075239-f
20200915_075239-g
20200915_075239-h
20200915_075239-i
20200915_075239-k
¡ Benvinguts a Empordà!
By in

¡ Benvinguts a Empordà!

Proeverij Just Krijn

Wederom is het Just gelukt wijnen mee te nemen vanuit Spanje in zijn koffers. Alles moest met het vliegtuig mee en wat een geluk dat hij begin maart is geweest net voor de crisis. Dit maal heeft hij het noordelijkste stukje Spanje de Empordà bezocht. De wijnen die Just heeft meegenomen komen van een gespecialiseerde winkel in lokale producten Celler d’en Xiqui in Gerona, hoofdstad van Cataluna. De wijnen worden geproduceerd door kleine wijnboeren uit de Empordà. Steeds meer boeren zetten daar hun deuren open voor bezoekers die willen ontdekken waar deze unieke wijnen vandaan komen. Just heeft gekozen voor garnacha wit, grijs en rode varianten en per producent twee wijnen. We proeven het hele spectrum om zo een indruk te krijgen wat het gebied te bieden heeft.

De wijnen werden niet blind geproefd zodat we ons goed konden focussen op de smaak van de druif. We begonnen met een indrinker Kremant17 (Masia Serra) Brut Nature, 100% witte Grenache. Licht geel, fijne mousse, volgens Kees een fruitige neus, zoetje in de afdronk, een leuke cava, terwijl Maarten ook tonen van gist, noot en citrus ontdekte, soepele aanzet, niet zo heel veel zuren, een korte afdronk, een aangename wijn.

De serie van 3 witte wijnen (mix granache wit, grijs en macabeo), waarvan de eerste van het wijnhuis Celler Pujol Cargol (Masarac) is. Donker geel, gegiste appel, peer. Frisse zuren, fruit, bittertjes in mond, lange afdronk boterig. Gerard vond deze wijn goudgeel, aanzet citrus, stevig bittertje, hout belegen, prachtige zuren klein zoetje. Maar ook door anderen werden gom, salie, salmiak rijp geel fruit en een lange afdronk benoemd.
De tweede witte wijn is van Celler Arché Pagès, Cartesiusblanc 2018, granatxa blanc heel licht geel, fruit grassige tonen, en volgens Rob van K. mineralig, kruidig, ziltig en mooi in balans.
En de derde van Mas Llunes, Singulars Vinyes Velles, 2016, cariñena blanca; licht geel, petroleum maar ook fruitige neus met eikentoets, romig. In mond heel veel fruit, milde bitters, citrustonen, beetje lobbig. De bitters werden benoemd als stevig in de aanzet en blijvend aanwezig in de afdronk, Rob wordt er blij van.

Dan gaan we drie rood proeven, alle driegemaakt van de Garnacha druif waarbij de eerste en derde wijn beide ecologische zijn.

De eerste wijn is van Mas Geli, Negre 2018, garnatxa negra in Pals, wordt ecologisch verbouwd en met de hand geplukt. Jammer dat deze fles kurk heeft.
De tweede wijn uit deze serie komt uit Mollet De Peralada (net boven Figueres en ten zuiden van de Franse grens). Deze microwijn komt uit een microklimaat en worden verwerkt in een microvinificatie-installatie. Enkelvoudige cépagewijnen van oude wijngaarden met inheemse variëteiten die een extreme tipiciteit vertonen. Microwijnen zijn kleine uitvoeringen die worden gemaakt in 10 kleine afzettingen van slechts 1000 liter capaciteit onder zeer gecontroleerde omstandigheden. Het wijnhuis C eller la Vinyeta, (Microvins, garnatxa negra 2016) plaats alle informatie van de wijn op de fles. Proefnotities van deze wijn met 14 maanden houtrijping zijn robijnrood, kruidig ziltig braam, zwarte bes, anijs mooi rood fruit, drop, zachte tannine, rood en zwart fruitpeperig in de afdronk. Claartje vindt dit de mooiste wijn van de drie, zwarte kersen laurier drop mooie aanzet ook laurierdrop.
De derde wijnvan Pere Guardiola, Joncària negre, Granatxa negra 2015 met 16 maanden hout, is paarsrood: braam bes, venkel hout en vanille, stevige tannine droog in mond, zwarte bes vanille fruitige zuren. Rob van G. vindt dit echt paars, heeft een intense neus, stevige droge tannine, tabak, ook een mooie wijn. Leila vindt het echt een eet-, culinaire wijn, lekker bij stoofvlees.

Dan volgt de derde serie van de cariñena druif van drie verschillende wijnhuizen: Celler Pujol Cargol (Masarac),( el misatger samsó negre selecció, 2017, van hetzelfde huis als van de eerste witte wijn). Tweede flesPere Guariola, Anhel de Empordà Samsó barrica 2015 en de derde: Celler la Vinyeta, Microvins , 2016, waarvan we ook de Garnacha druif gehad hebben in de vorige serie.

Alle drie zijn ze diep zwart rood van kleur en hebben een hoog alcoholpercentage (14,5%)

Volgens Willem Jan is het nuttig om bij deze serie eerst snel te ruiken, eerste fruitig, tweede stallucht, derde stevige stallucht met teer. Uiteindelijk zijn bij de laatste twee de stalluchten verdwenen. Vervolgens komt er een overvloed aan proefnotities naar boven. De tweede cassis melk vergisting, de eerste heel veel fruit, derde in overdrive richting steviger en zoeter, krenten pruimen cassis behoorlijke wat aan smaak daar binnenkomt. De eerste is echt onderscheidende, vrolijke noot, minder zwaar dik aangezet. Tweede redelijke tannine, derde wel droog maar niet aan tannine eerste fris zuur, tweede is wat zoeter in aanzet terwijl minder dan 0, 4 van 1 naar 3 meer droppig gevoel. 1 doordrinken, 2 lukt niet om hele fles leeg te krijgen, derde bij eten zo vol van smaak.

Tja zegt Hans, wat kun je daar nog aan toevoegen en geeft aan de voorkeur voor nummer drie te hebben maar alle drie zijn mooi. Leila valt meer voor de eerste toch wel intense, met peper en vanille, en minder tannine.

Just vind de eerste verassend fruitig.

Verschiilnde soorten grond van de wijngaarden

Dan komen er nog twee wijnen van dezelfde cariñena druif van het wijnhuis Vin d’O (Vinyes d’Olivardots) in Capmany, Girona. De Empordà DO (Denominació d’Origen) heeft zeer heterogene gronden, waarvan het merendeel een zanderige textuur en een laag gehalte aan organisch materiaal heeft. Dit is ideaal voor de wijnbouw van hoge kwaliteit. De bodems zijn grotendeels zuur en het gebied varieert in hoogte van zeeniveau tot een hoogte van 260 m.

Het is belangrijk om te weten dat in de Empordà-vlakte de alluviale gronden overheersen, terwijl in de bergachtige gebieden en op de berghellingen de gronden leisteenachtig en granietachtig zijn. Dit was te proeven in de laatste serie rood van het wijnhuis Vd’O;
* de Vd’O 1.12 Samsó (cariñena) –Pisarra 2012 van de leisteen ondergrond (1100 flessen) en
* de Vd’O 2.12 Samsó (cariñena)- Sorra 2012 afkomstig van de zandbodem.
Opvallend was de geur van beide flessen. Men vond de eerste wat kurk hebben. De tweede een rooklucht net als bij rookthee. Het fruit was er moeilijk doorheen te ruiken, wel volgens Eric gerookte paprika, in de mond een zachte aanzet ook rokerigheid maar ook zwarte kersen, zachte tannine, laurierdrop. Een heerlijke wijn, mooi in balans.

Uitdrinker van het huis Pere Guardiola,Torre de Capmany Garnatxa de Empordà gran reserva een zoete garnache, hout gerijpt behoorlijk veel alcohol. Amberkleurig. Geur van boterbabbelaar komt je tegemoet. Karamel rozijnen, zuurtjes en zoetjes in balans gedroogde abrikoos. Kees vindt dit lekker hij is niet log zou hij zo kunnen kopen. Mooie zoete zuren.

Er staat geen jaartal op en alle informatie is in het catalaans. Deze wijn heeft 2016 en 2017 een medaille gekregen, dus van 2015?

Al met al heeft deze proeverij uit de Emporda DO op iedereen indruk gemaakt. Zeker de moeite waard om de kleine wijnproducenten te bezoeken in dit gebied.

Proefnotities en verslag Annemiek Vermeijlen

Witte wijnen uit de liefhebberskelder
By in

Witte wijnen uit de liefhebberskelder

 

Rob van Kalmthout brengt witte wijnen op tafel uit 2016. En wat zo leuk is, allemaal uit eigen kelder. Van wijnboeren die hij bezocht. De vaste lezers weten wel, daar hou ik van! Kennismaken met de wijnmaker brengt een extra dimensie mee. En dat merken we meteen aan de ‘petit histoires’ die Rob met ons deelt. Over de filosoof wijnmaker. Over bezetenheid. Over niet meer wegkomen bij het proeven omdat passie gedeeld moet worden…


We proeven blind vier series. En ik merk meteen, het is niet mijn dag. De eerste serie proef ik drie keer mineraal getypeerde wijnen. Met een wijn waarvan ik denk dat het chardonnay is… En dan hoor ik Valerie over haar smaakindrukken bij de eerste wijn. Verdorie, ik check de When wine app, voor een excuus, maar nee, het is een vruchtdag, een uitstekende dag om te proeven, dus het is écht mijn dag niet. Enfin, uit de hele avond mijn volstrekt eigenzinnige keuze.

Uit DUITSLAND / ZWITSERLAND
proeven we blind Sylvaner, Gutedel en Petit Arvine.

SYLVANER 2016 MICHAEL TESCHKE

60 jaar oude stokken. Producent in Rheinhessen. Prachtig mineraal, chardonnay dacht ik, wat fruitimpressie die ik niet kan thuisbrengen. Hap sap zuren, mooie rondeur, hangt mooi na. Valerie determineert die fruitimpressie met sinaasappel, abrikoos, en marsepein met een klein beetje restzoet, smaak iets minder interessant dan ze verwacht, ook impressie van mango. Weet je, ik neem mijn hoed af voor deze interessante wijn.

SCHASSELAS / GUTEDEL 2016 ZIEREISEN

Het wijndomein ligt dicht bij Bazel. Abrikoos, klein stinkertje, iets hogere zuren, aangenaam. Annemiek benoemt mooie zuren en ruikt wat petrol. Valerie benoemt eucalyptus, mint, meloen, honing, milde zuren en lange afdronk.

ROUVINEZ 2016 PETIT ARVINE

Mineraal, kleine zwavel impressie, sappig, goed concentraat, veel body. Ik ben nogal onder de indruk van deze wijn. Leuk van zo’n curieuze druif.

Uit FRANKRIJK proeven we blind chardonnay, marsanne/rousanne en petit gros
manseng en camaralet.

DOMAINE BELLEGARDE 2016 JURANÇON

Gemaakt van petit manseng, gros manseng en camaralet. Lastige wijn en daarom zo interessant. Ik ruik krentjes, ietwat scherpe aandronk, bitters zijn dominant, spoelt de hele mond schoon, lijkt tannines te hebben? Drinken we misschien te jong drinken, wijn met een krasje en daarom heel interessant. Veel nieuwe impressies met wat lucht: vanille en mocca, snoepkraam, amandelspijs. Liselotte ruikt gedroogde rozijnen, ananas, merkt een licht oxidatieve toets, Noël benoemt uitbundige zuren, Willem Jan rijk tropisch fruit en Eric pakt alles samen met een associatie met Crêpe Suzette.

Uit ITALIË
proeven we blind Verdicchio, Garganega en Sauvignon Blanc.

VERDICCHIO DI JESI 2016 BUCCI

Een van de meest ondergewaardeerde wijnen volgens Rob. Liefelijk, sappig, met meer lucht ook abrikoos, een hap sap terras wijn in de beste zin van het woord. Ik vergeet van mijn levensdagen de Verdicchio niet die ik bij een lunch dronk op de Piazzo del Campo in Siena, bij een zonnetje dat alle jonge vrouwen die op het plein zaten een fotomodel allure gaf. Eric benoemt vanille, appel, kaneel, rozemarijn, fris strakke smaak, banaan en vrij hoog in alcohol. Willem Jan proeft iets ziltigs, Gerard prijst de citrustonen.

SAUVIGNON BLANC 2016 KURTATSCH KOFL SUD TIROL

Gerard benoemt een fonkelende kleur, geel tropisch fruit, stevige bitters en ronde zuren. Ik vind de wijn ronduit zwoel met een kruidige toets, mooie balans, goede bitters/zuren. In mijn ogen een fijne wijn voor bij Aziatisch eten. Eric benoemt bloemen, vanille en bitters. 

Uit SPANJE proeven
we witte grenache, macabeu/grenache/xarel-lo en grenache/macabeo.

ABRACADABRA 2016 TROSSOS DEL PRIORAT

Deze witte wijn van witte grenache en macabeo pakt me helemaal in. Ik ruik Turks fruit, honing, schitterende geur en balans, goed concentraat. Een krachtpatser met geweldige mooie balans. Laat ik maar eerlijk zijn: nooit eerder had ik zo’n waardering voor een wijn uit Priorat. De rode vind ik meestal te aanwezig en te zwaar. Deze is ook aanwezig, wow, maar op zo’n fijne, gebalanceerde manier. Claartje proeft hout, tropisch fruit en een iets te zoete aanzet. Maarten proeft een oxidatieve toon en vooral veel hout. Saskia benoemt leisteen.

Ja, een wat confronterende proeverij, voor de scribent, ik haalde de verschillen er niet zo goed uit. Maar zonder twijfel een machtig mooie tweede proeverij.