Categorie: Food and Wine

Bekend raken met Barbera
By in ,

Bekend raken met Barbera

De
wijntijdschriften zijn met artikelen en proeverijen een bron van inspiratie
voor wie beter wil leren proeven. Perswijn proefde Barbera’s. Hans van der
Horst liet zich daardoor inspireren, kocht en verzamelde een proeverij met
alleen Barbera bij elkaar. Een simpel maar doeltreffend concept: we proeven na
één referentiewijn nog negen Barbera’s en krijgen de tien omschrijvingen van
die wijnen, van a tot en met i. Geef na iedere wijn maar aan welke omschrijving
erbij hoort. Ik vind het fantastisch denkwerk van Hans. Eérst proef je de wijn
en benoemt wat je proeft. Daarna zoek je overeenkomsten met de omschrijvingen.
Nou werkt dat natuurlijk alleen als je goed proeft én als jouw proefvermogen en
vocabulaire overeenstemt met dat van de Perswijn-proever. Bramen en
bosvruchten, ja dat proeven we allemaal wel. Maar wat te denken van een
beschrijving als “gelikt, room, hout, kaneel, zoethout, bramen, zwarte bes,
pruimen, vijgen, breed”. Herkennen we de wijn als gelikt? Ruiken en proeven we
kaneel en zoethout? Herkennen we dat deze wijn breed is?

Barbera
Briccotondo 2012 Fontannafredda doc

De
referentiewijn, een eenvoudige Barbera, verkrijgbaar in de supermarkt. Een
ongecompliceerde wijn, zo een waar je met graagte een fles van open maakt, ieder
moment en elke dag zonder je zorgen te maken over wat de fles kost en met de
zekerheid dat je een lekker glas gaat drinken. Diepe kleur. Kruidig, warme neus, terroir impresie in de
smaak, drinkt soepel en prettig en is voor mij ook herkenbaar als Barbera. Ik
hoor ook nog als omschrijvingen kersen en chocolade, tabak en leer.Valt overigens niet bij iedereen
meteen in goede aarde. De critici
hebben moeite met de bitters in de wijn.

Barbera d’Asti
Superiore 2011 Lurei, Tenuta Il Fachetto

Opgevoed op
grote vaten. Ik zie toch al wat bruin in de rand, veel vanille en hout,
rubbertje in de rijke neus. Kersen op sap. Elegantie. Rondeur. Hangt mooi na in
de mond. Nello noemt de wijn wat ‘gemaakt’, Rob prijst de goede balans in de
wijn.

Barbera d’Alba
2012 Vignota, Tenuta Conterno Fatino

Het valt me
op dat bij de kleur de jonge wijnen die normaal gesproken alléén paars zijn, toch
vaak al een bruine tint hebben. Rijke neus met diepte, kracht en elegantie,
zoethout. Claartje benoemt specerijen, roos, een gebrande neus, leer. Noël valt
op dat de zuren beperkt zijn, hij benoemt jodium en leer. De wijn hangt mooi
na.

Barbera d’Asti
superiore 2011 Bricco Paradiso, Tenuta Il Fachetto

Donkere
kleur. Toos prijst de complexiteit van de wijn, waarin ze Buijsman herkent en
drop. Rob vindt dat de wijn véél van alles heeft. De neus vind ik geparfumeerd,
vanille, kruiden, laurier en rood fruit, de smaak heeft veel power en lengte,
op de tong krijg je echt een gevoel van diksap concentraat. Goede balans, heel
fraaie wijn.

Barbera d’Asti
superiore 2010 docg Nizza, Titon l’Armangnia

Hartendief
van Hans. Prima commentaren op deze wijn! Ik ben vooral onder de indruk van die
rijk uitwaaierende neus. Wow! Zoethout en bloemen, de smaak heeft kracht én
lengte én rondeur. Nello prijst de complexiteit van de wijn, er is veel te
ontdekken en dat is leuk.

Barbera d’Asti
superiore 2009 Nizza, Tenuta Olim Bauda

De oudste
wijn uit de proeverij, roodbruine rand, dominante mineralen in de geur, ik mis
wat fruit, wel duidelijk houttonen, later ook chocolade en mocca. HansL proeft
amarene kersen, oordeelt de geur een pietsie muffig en benoemt felle zuren. Ik
vind dit als geheel een elegante wijn, die wel wat spanning mist nu het fruit
minder dominant is.

Barbera d’Asti
superiore 2009 Ca’di Pian, La Spinetta

Hartendief
van Hans. 12 maanden houtrijping. HansL noemt de wijn rustiek door wat belegen
tonen, de wijn ruikt fris en naar eucalyptus, zoete aanzet, tikje alcoholisch. Claartje
prijs de neus met wat rabarbertonen. Voor mij is dit een van de mooiste wijnen
van de proeverij: bruine rand, mint, eucalyptus en rozen, tabak, leer en
brandnetel, een hele rijke geur. Volstrekt harmomische aandronk en mooie zuren.
Hangt ook goed na.

De Barbera
werd in het verleden niet zo serieus genomen, schrijft Perswijn, maar die tijd
ligt nu ver achter ons. Barbera was in het verleden een fruitige wijn met veel
zuren. Die zuren zijn gebleven maar de druiven worden rijper geplukt bij lagere
opbrengsten. Dat geeft evenwichtige wijnen, de zuren geven frisheid en
spanning.  De serieuze Barbera’s
verdragen rijping op hout en kunnen ook ouderen. Het maakt de karakteristieken
van de druif soms moeilijker te proeven dan een generatie terug, want er zijn
immers allerlei soorten Barbera – een fenomeen dat voor meer druiven geldt. De
infographic boven dit artikel combineert Barbera met worstjes, pizza’s,
gegrilld vlees van de barbecue of grillplaat en bij chili gerechten. Dit is een
heel nuttige proeverij om de Barbera te leren kennen, en om ons proefvermogen
en vocabulaire te ‘ijken’ met dat van wijnschrijvers. Ere wie ere toekomt: Hans
Lodewijkx weet de meeste wijnen goed te combineren met de Perswijn
omschrijvingen en verdient daarmee een fles Barbera. Proficiat. En complimenten
aan Hans van der Horst die veel energie stak in deze leerzame proeverij, hij
proeft al enkele weken Barbera’s. “Ik heb me voorgenomen er zelf van te willen
leren en deze wijnen drinken is geen straf”, zegt hij daarover met gevoel voor
understatement.

Witte wijn als de wereld. Van karaktervolle landwijn tot edele contemplatiewijn.
By in ,

Witte wijn als de wereld. Van karaktervolle landwijn tot edele contemplatiewijn.

We proeven
witte wijnen. In juni is een proeverij met witte wijnen net zo’n mooie
combinatie als boerenkoolstamppot met worst. Als oliebollen en oudejaar. Als
rokjesdag in april. Paul Heemskerk brengt een mooie selectie op tafel, een
knisperend zuivere Cremant de Limoux en van Vinho Verde tot Godellia. Van
karaktervolle landwijn uit Gascogne tot edele contemplatiewijn uit Vougeot.
Deze blindproeverij verkennen we genot in veel varianten. 

Antech Brut
2011 Cremant de Limoux Grande Cúvee

Knisperend
zuivere mousserende wijn. Opmerkelijk mooie geur met heel veel impressies,
zoals appel, gist, brioche, tropisch fruit, citrus, vrij geparfumeerd en
daarmee krijgen we een indicatie dat het geen Champagne is. Sappige smaak en
heel mooi evenwicht. Heel fris, knisperend zuiver, goede zuren en mineralen.
Heel mooi. Gemaakt van chardonnay, chenin en mauzac.

Domaine La
Salette 2013 Côtes de Gascogne Michel Duffour

De
karaktervolle landwijn gemaakt van colombard en gros manseng. Lichtgele kleur,
wat brandnetel in de geur, kattepis impressie, brandnetel ook. Sappige wijn met
goede zuren, eenvoudig én charmant. 

Godellia  2012 Bierzo

Lichtgeel,
schitterende bloemetjes geur, vanille. Fragiele wijn met elegantie, minerale
afdronk. Fraaie Spaanse wijn van de godello druif. 

Château Saint
Estéve 2013 Côtes du Rhone, viognier

Stuivende
neus met meloen, banaan, muskaat en mangotonen, brandnetel ook. Vanille en
banaan in de smaak, die veel inhoud heeft. Mooie mineraaltonen en zuren. 

Prijs en
kwaliteit

Iedere
wijnliefhebber kent de vraag en de daarop volgende dialoog: proef je dat er nou
echt wel vanaf? De vraag die veel mensen stellen als ze de onverwacht hoge
prijs van een fles wijn horen. In de krant stond dat wij het redelijk vinden
dat er salarisverschillen zijn. We vinden het legitiem dat bijvoorbeeld een
directeur vijf keer zoveel verdiend als de laagstbetaalde medewerkers. Er stond
ook bij dat we ‘denken’ dat die directeur in werkelijkheid niet vijf keer, maar
elf keer zoveel verdient. En het onthutsende was dat in realiteit de directeur
zeventien keer zoveel verdiende. Niet echt goed voor ons gevoel van rechtvaardigheid. Enfin, ik weet niet meer op welke cijfers het
bericht gebaseerd was en welke medewerker en directeur ze hebben onderzocht. Ik
weet wel dat er wijnen zijn die vijf keer of tien keer zoveel kosten dan de
karaktervolle landwijn. En ook twintig keer zoveel. Of honderd keer zoveel. In
deze proeverij kost de duurste wijn ongeveer twintig keer zoveel als de eenvoudigste
wijn die op tafel staat. En het punt is dan dus: proef je dat er aan af? De
vraag achter de vraag is: betalen we teveel voor die dure wijn of is de wijn
zijn geld waard? De vier wijnen die ik hierna beschrijf behoren absoluut tot de
edele wijnsoorten. Daar betalen we veel meer voor. Ze komen van wijngaarden die
met hun terroir volstrekt uniek zijn in de wereld. Wijnen die geliefd en
gezocht zijn en daarmee ook kostbaar. Nou zijn er wijnen voor allerlei
gelegenheden, voor allerlei gemoedstoestanden, voor op het terras of de
maaltijd, voor een eerste glas om elf uur bij schitterend zomerweer, voor een
laatste glas om een dag af te sluiten, voor het omschakelen als je thuiskomt na
een vermoeiende dag, voor het vieren van een verjaardag, of een eerste
vakantiedag, voor het ophalen van mooie herinneringen, voor het vieren van een
heugelijk feit zoals het behalen van een diploma, voor een verloving of
trouwerij, het vieren van een jubileum, het ophalen van herinneringen, voor het
lessen van dorst, de droomfles die je open wilt maken als je de loterij wint,
de fles die je bewaart voor bij een gedroomd diner met een favoriete kunstenaar
of de zakenman die je intens bewondert, voor bij een stamppotje met
raapsteeltjes, voor bij oesters, voor bij foie gras… noem maar op. Deze edele
wijnen zijn wijnen die je met aandacht degusteert, die drink je eigenlijk niet,
daar geef je heel veel aandacht aan. Een mooi ritueel. En ja, die zijn
onmiskenbaar iedere euro waard die je ervoor betaalt. Het kan voorkomen dat zo’n
wijn blind in een serie staat naast de karaktervolle landwijn. Het kan zijn dat
iemand die lekkerder vindt. Meestal zijn dat niet onze leden, geoefende proevers,
die proeven het verschil echt wel. Het is geweldig als een karaktervolle
landwijn goed uit de vergelijking komt, want het leven is te kort om slechte wijn
te drinken. Maar deze edele wijnen verdienen aandacht, het zijn wijnen om het
leven bij te bespiegelen, het zijn mijn favoriete contemplatiewijnen. Altijd
weer een genoegen om die te degusteren. Op zomaar een dinsdagavond in juni die
daarmee een gouden randje krijgt. 

Pouilly Fumé
2011 De Ladoucette

De geur van
deze wijn, die nog te jong is, is enorm rijk aan impressies. Ik ruik honing en
druivensuiker, boenwas en abrikoos, HansH ruikt sinaasappel, Kees rijpe witte
pruimen en tropisch fruit. Elegante, vriendelijke en sappige smaak met boter in
de mond.

Puligny
Montrachet 2011 Roux Père& Fils

Feestwijn,
voor mij de mooiste wijn uit de proeverij. Een heel zuivere neus met vanille,
chardonnay tonen, boterig en later ook mocca en toffee. Charmeur op de tong en
heel mooie balans. Willem Jan ruikt ananas en prijst de mooie bitters in de
wijn. Paul ruikt witte amandel, Kees hazelnoot, Toos citrustonen. Voortreffelijke
wijn. Edele meditatiewijn. 

Domaine de
Vougeraie 2010, Le Clos Blanc de Vougeot

Willem Jan
kent deze geur wat meer kruiden toe, Kees noemt de geur van geroosterd brood,
citrus, Toos ruikt boter en perzik. Noël ruikt toast. In mijn aantekeningen
staat dat de neus wat klein is, maar de smaak krijgt positieve kritiek:
prachtige balans, goede zuurgraad, amandel in de afdronk, goede balans, dit is
een hoge wijn en dat proef je doordat de wijn enorm lang nahangt. Hartendief
van Paul. Een feest om te degusteren. Een van de topwijnen van de wereld. 

Domaine de
Vougeraie 2009 Gevrey Chambertin

De rode wijn
van dit domein is aanlokkelijk: mooie pinot geur met vanille en al wat lichte
staltonen, elegante smaak. Het is een heerlijk glas wijn, om bij thuis te
komen, om een dag een zilveren randje te geven, om een verjaardag te vieren.
Wat kan een wijnboer in de Bourgogne het beste plaatsen: chardonnay of pinot
werd gevraagd. Nou, de wijnen zijn allebei erg mooi, maar de witte Vougeot
vertoont echter net even méér klasse.

 

Summumproeverij: Bordeaux drinken op zijn hoogtepunt
By in ,

Summumproeverij: Bordeaux drinken op zijn hoogtepunt

Met de tegenwoordige prijzen in de Bordeaux proef je de
hogere wijnen niet meer elke dag. Een wijnkelder is goud waard. Letterlijk.
Henk heeft zo’n kelder. Met veel mooie Bordeaux die daar jong naar toe zijn gegaan
en nu op dronk weer uit de kelder mogen. Naar de proeftafel van de
Wijnsociëteit. We beginnen iets na half negen, tijd genoeg. Half elf klaar denk
je dan. Doei, geen schijn van kans. De tijd vliegt want dit zijn geen snelle
wijnen. Ze vragen aandacht, in het proeven en in het commentaar.  Ze verdienen het ook, ik heb weer veel
sterren genoteerd bij mijn proefnotities.

Henk vindt dat een rode Bordeaux proeverij hoort te beginnen
met witte Bourgogne. En vandaag gaat hij nog een stapje verder. We proeven twee
maal wit als indrinker. De Quartz 2011 van
Cantina Terlan (Alto Adige) is in de neus duidelijk herkenbaar als
sauvignon blanc. Zweterig, buxus, pipi du chat, iets hout. Maar ook mineralig
fris. Iets zwoele aanzet met zuren die pas in het middendeel het
sauvignon-niveau bereiken. Mango en papaya. Beetje filmend, mooie afdronk, fijn
glas.De Chassagne
Montrachet 1e Cru Les Caillerets 2007 van Marc Colin et fils vond ik
prachtig. Volgoudgeel, duidelijk ouder in de neus met zelfs iets boenwas.
Soepele ronde aanzet, vol en breed van smaak, veel body, hout is aanwezig maar
mooi verweven, fijne afdronk. Dit is een waardig begin van een Bordeaux
proeverij…

Henk opent het rood met twee wijnen uit 2007. Eén links, éen
rechts. Château Pichon Longueville 2007 2e
Cru Pauillac versus Clos Fourtet 2007
1e GCC-B Saint Émilion. De wijnen hebben al best veel ontwikkeling, vooral
de Fourtet. Geen jaar om nog lang te bewaren. Vroegrijp, maar tjonge wat
lekker. Vooral de Fourtet. Zachte fluwelige aanzet, balans, zacht rood fruit,
nog ietsje tandplak, veel volwassener dan verwacht. Chocola én een mooi
zuurtje. Afdronk is fijn maar niet zo lang. Heerlijke wijn.

In de tweede serie staat Château Grand Pontet 2004 GCC Saint Émilion tegenover Château Clerc Millon 2004 5e Cru Pauillac.
En 2004 is duidelijk een stap omhoog ten opzichte van 2007. Iets strenger, meer
complexiteit, meer substantie, minder ontwikkeling. En true-to-type. Clerc
Millon is een van mijn favoriete huizen. Donkerrood, ietsje gebruinde rand,
glanzend. Mooie zachtzure aanzet, lakritz drop, chocola, bessig, nog wel
tannines maar mooie balans. Ik ben helaas de bob, dus spugen.

Serie 3 gaat tussen  Château La Pointe 2000 Pomerol en Château Marquis de Terme 2004 4e Cru
Margaux. 2000 is een heel fijn jaar en de hogere wijnen gaan nu pas
richting hun top. Zo ook de La Pointe. Wat heeft deze Pomerol zich mooi
ontwikkeld! Donkerbruinrood, glanzend, evolutie in de rand. Prachtige
Bordeaux-neus met ceder, laurier, leer etc. Mooie zuren in de aanzet, bessen, koffie,
lakritz. Elegante, mooi geouderde wijn. Iets vegetaal maar heel intens, zegt
Toos. Just ruikt én proeft truffel. We drinken deze wijn op zijn hoogtepunt.

In serie 4 en 5 staan twee wijnen uit 1993, die we
uiteindelijk naast elkaar proeven. Château Léoville Barton 1993 2e Cru
Classé St. Julien
en Château Cos-d’Estournel  1993 2e Cru Saint-Estephe.  The Beauty and the Beast. Finesse en
harmonie versus stevigheid en structuur. Allebei linkeroever, maar totaal
verschillende AC’s.  De wijnen zijn donkerroodbruin, met duidelijke
evolutie in de rand. Maar allebei met een nog frisse neus en minder
ontwikkeling dan ik verwacht had. De Leoville-Barton heeft inderdaad die
St-Julien  zuur-frisse aanzet. Nog
tandplak maar ook al iets drogend. En de Cos is geweldig. Natuurlijk was Cos
toen al geen typische robuust tannineuze St-Estephe, en na twintig jaar in de
fles zijn alle scherpe kantjes er af. Mooi geouderde neus, typisch Bordeaux,
ceder en sterke tabak. Just ruikt paddenstoel, hei en thijm. Mooie gebalanceerde
aanzet, fijne zuren, rondeur, kersen, prachtige afdronk. Superwijn.

En om het af te leren nog een uitdrinker. Spaans. Sherry. Tio Pepe “Fino en Rama” van Gonzalez Byass
& Co in Jerez de la Frontera. Sluit niet echt aan bij Bordeaux, 
maar sluit wel mooi af. Heerlijk bij de kaas. Jong drinken, binnen drie
maanden. Vol, vettig, aromatisch van amandel en hazelnoot maar met de frisheid
van groene appel. Blaast de geitenkaas van tafel.

Mooi om deze toch kostbare Bordeaux in een jaar-opstelling
te proeven.  2007 kreeg het al moeilijk.
De 2004’s bleven stoer overeind. De 2000 en de 1993 waren voor mij de toppers
van de avond, met name de Cos. Heimwee-wijn.
Heimwee naar de tijd voordat het Parker toverstafje veel wijn in jam
veranderde. Heerlijke avond.

Verslag en proefnotities Noël Geisen

Hongarije Op Herhaling
By in ,

Hongarije Op Herhaling

Toos Dusee noemt haar proeverij Op Herhaling. Altijd een
goed idee, een herhalingsproeverij. Want: herkennen we wijnen? Waarderen we de
wijnen hetzelfde als vorige keer? Zien we ontwikkeling in wijndomeinen? Van
jaar tot jaar kunnen wijnen behoorlijk verschillen, door klimatologische
omstandigheden, door ingrepen van de wijnmaker, door adviezen van oenologen, ja
zelfs herinner ik me een kwalitatief uitstekende Medoc wijn die van jaar tot
jaar uitstekend presteerde, maar waar ineens een jaargang compleet uit de toon
viel… het jaar dat de wijnboer scheidde van zijn vrouw. Er zijn veel
omstandigheden die een rol spelen.We proeven Hongarije.  

Witte wijnen

SZEPSY Fürmint 2012 Tokaji

Licht bloemige wijn, geuren van wit fruit en lychees
(zegt Paul), amandel. Stevige smaak, blijft lang nahangen. 

SZEPSY Hárslevelü 2010 Tokaji

Hartendief van Toos. Een heel prettig glas met licht
bloemige geur, waar ik ook een piepklein zoetje in ruik. Berry ruikt wat hooi,
Nello ruikt mango. Ik ruik ook meloen. Elegante wijn met goede zuren, spritzig,
bittertje. 

In de witte serie vallen de wijnen van St. Andrea een
tikje tegen. De Napbor 2012 en Örökké 2011 missen spanning en het hoge
alcoholpercentage zit het genieten wat in de weg. Toch is dat opmerkelijk, we
bezochten St. Andrea vijf jaar geleden en waren onder de indruk van de
kwaliteit. Daarna proefden we de wijnen onder meer in 2010 en 2012 op sociëteitsavonden.
De blends vallen deze proefavond tegen, terwijl de autochtone monocepages het
goed doen. De witte SZEPSY wijnen komen beter tot hun recht.

Rode wijnen

Heimann 2009 Fransiscus Cuvée, Szekszárd

Deze wijn van cabernet franc en sagrantino kan mij wel
bekoren, maar krijgt niet bij iedereen de handen op elkaar. Gebruinde rand bij
een donkere kleur, Fruitige geur en wat peperkoek in de neus, die me later ook
wat moeilijk voorkomt. De wijn trekt wat in de mond, geen allemansvriend, toch
ook rondeur, het is gewoon een karaktervolle wijn. Kees benoemt laurier,
pruimen en inkt. Bij een mooie hachee of wildschotel is dit een aantrekkelijke
fles. 

Heimann 2011 Barbár Cuvee, Szekszárd

Deze cuvee van cabernet franc, kekfrankos, merlot en
tannat spreekt meer proevers aan. Zwartrode kleur. Elegante neus met zoethout,
koekkruiden en rode kersen, zwoel kruidig. Just ruikt zoethout, kersen, kruiden
en drop. De smaak is elegant, wellicht een tikje eendimensionaal. Paul roemt de
goede zuren. 

St. Andrea Merengö 2009 Egri Bikaver Superior, Eger

Hartendief van Toos. Je mag mij hiervoor wakker maken.
Voorname geur met tonen van chocolade, mokka, kruiden, laurier. Trekkende smaak
maar wat een geweldig mooie balans. Prachtig rood glas met ook rood fruit in de
smaak. Just is ook onder de indruk, van onder meer de goede balans, hij ruikt
tabak, paddestoelen en proeft in de smaak iets van ijzer. Kees roemt de
concentratie in de wijn en benoemt tabak en bramen. Prachtig mooi stierenbloed!
Gemaakt van 32% cabernet franc, 27% merlot, 25% kékfrankos, 9% cabernet
sauvignon en 5% syrah. Vijf edele druiven waar György Lörincz een fantastisch
glas heeft gemaakt. Leuk dat Toos deze inzet, twee dagen nadat de wijn ook werd
geschonken op de Grand Prix Saint Hubert. Deze wijn was de winnaar van het
Proefschrift Wijnconcours 2011.

Dessertwijn

Béres 2006 Tokaji 5 Puttonyos Aszú, Tokaj-Hegyalja

De edelzoete wijn die onder dezelfde condities wordt
gemaakt als de edelzoete wijnen uit Bordeaux en de Loire. De zomer was iets
koeler dan gemiddeld in 2006, maar de nazomer was juist weer warmer dan
gemiddeld, ideale omstandigheden voor het optreden van de edele rotting. In de
geur komt die duidelijk naar voren, ook abrikoos, wat citrus. Schitterend
evenwichtige smaak met amandeltonen, heel fraaie zuren en een verfijnd
bittertje. Gemaakt van furmint en hárslevelü.

WINNAAR Grand Prix Saint Hubert
By in ,

WINNAAR Grand Prix Saint Hubert

De jubileum editie van de Grand Prix Saint Hubert die werd
gehouden in restaurant de Echoput in Hoog Soeren, het gastronomische paradijs van
de smaakgoeroe Peter Klosse, is gewonnen door het team van de Brabantse
Wijnsociëtiet bestaande uit Peter van den Besselaar, Berry Marinussen en Nello
Pischedda. 

De Grand Prix is de oudste en meest prestigieuze blindproefwedstrijd
van de Benelux. Jan van Lissum memoreerde voor de prijsuitreiking bekende namen
uit de Nederlandse wijnwereld die de prijs hebben gewonnen. Ook roemde hij
speciaal de sommeliers van restaurants die het lef hebben om aan de wedstrijd
deel te nemen. 

Er staan tien wijnen op tafel, daarbij zijn veertien landen
gegeven en de proevers maken steeds een keuze uit vijf landen, om vervolgens
ook nog herkomstgebied, druif, jaargang en producent te vermelden.

De wijnen die dit jaar blind werden geproefd waren:

1 Libanon – Carignan,
Cabernet Sauvignon, Cinsault,

2 NO Frankrijk – Pinot
Noir

3 N Italië – Nebbiolo

4 Argentinië – Malbec

5 Hongarije – Kekfrancos,
Blauburger, Merlot

6 Spanje – Bobal

7 Oostenrijk – Zweigelt

8 ZW Frankrijk – Merlot

9 ZO Frankrijk – Syrah

10 M-Italië – Montepulciano

Jurylid Fred Nijhuis memoreerde voor aanvang dat alle wijnen
typisch zijn voor de streek, vaak zijn het monocepages, maar als er in de
streek juist mixen zijn van druiven, dan staan die op tafel. Zelf noemt de
organisatie de Grand Prix Saint-Hubert, de oudste, meest prestigieuze
blindproefwedstrijd van de Benelux een ultieme uitdaging voor iedere
wijnliefhebber. De complete uitslag van de wedstrijd kun je HIER lezen. Ook Noël Geisen, Wouter van Huijstee en David Koenen
namen deel aan de wedstrijd. Het winnende team scoorde op alle wijnen, soms
alleen met herkomst of druif, maar ook flink wat wijnen met beiden. De prijs bestaat uit een wisselbeker en gouden dukaten voor de proevers. Het is
moeilijk aan te geven hóe prettig het gevoel is om deze wedstrijd te winnen,
een opgave die onmogelijk lijkt. Deze winst onderstreept dat de Brabantse Wijnsociëteit een uitstekende plaats is om méér te leren over wijnproeven, of zoals de slogan luidt: beter wijnproeven is meer genieten.  

Ultiem leerzame proeverij: let's get ready to rumble!
By in ,

Ultiem leerzame proeverij: let's get ready to rumble!

  De opdracht aan leden aan de Brabantse Wijnsociëteit bij het samenstellen van een
proeverij is niet: stel een mooie proeverij samen… maar: stel een leerzame
proeverij samen. Vaak gaat dat toch samen. De proeverij van Berry Marinussen is
ultiem leerzaam. Hij herhaalde een thema dat hij eerder bracht: Let’s get ready
to rumble! In de vorige proeverij zette hij bijvoorbeeld Nieuwe Wereld Shiraz
naast een Hermitage. Deze proeverij start met twee mooie witte wijnen. Na het
onthullen van de flessen, blijkt dat Berry in de wedstrijdproeverij de witte
Bourgogne en Bordeaux voor elkaar aanzag. Nu fopt hij ons door Bourgogne en
Bordeaux naast elkaar te zetten. Géén van de proevers herkent de blind
geserveerde wijnen. Je voelt je dan toch een beetje in je hemd staan na het
onthullen van de flessen. Verdorie. Het maakt bescheiden. En het doet denken
aan de bekende uitspraak van de Britse wijnkenner Harry Waugh (1904-2001), die
op de aan hem gestelde vraag: “Have you ever mistaken a Bordeaux for a
Burgundy?” met onmiskenbare Britse understatement-humor als antwoord gaf: “No, not
since lunch.”

Bourgogne
versus Bordeaux

Auxey
Duresses 2010 Domaine Jean Philippe Fichet

Niet
mijn type wijn, schrijf ik op. En dat komt door de stinkende geur, ik ruik
zwavel, die pas na enige tijd in het glas doet denken aan mineralen. Een
moeilijk glas wijn met een hoge zuurgraad. Ook na het onthullen kan ik maar
moeilijk chardonnay karakteristieken herkennen. 

Clos
Floridene 2010 Graves, Denis Dubourdieu

Dit
proefden we precies een week geleden óók… Geen van de proevers die dat opmerkt.
Hmmm… draagt ook weer bij aan bescheidenheid als het gaat om proefkwaliteiten
aan jezelf toe te kennen. Waar de witte Bourgogne mij voor vraagtekens stelt,
komt hier een *-ster bij de wijn. De kleur is iets bleker dan de Bourgogne, de
neus in het glas ruikt meteen mooi fruit. Peer, meloen en Paul ruikt perzik.
Rondeur in de smaak, iets filmender dan de Bourgogne. Goede zuren, een verfijnd
bittertje en fraaie hazelnoten in de afdronk. Heerlijk glas wijn van
voornamelijk semillon. 

We
proeven daarna een Oostenrijkse Zweigelt naast een Cru de Beaujolais Gamay. En dan komt een serie die goed is voor het vertrouwen, Piëmonte versus Ahr. Veel proevers herkennen de Italiaanse en Duitse wijn.

Piëmonte
versus Ahr

Barbaresco
2009, Roberto Fossatie

Barbaresco
is gemaakt van nebbiolo. Goed herkenbaar aan de lichtbruine kleur, Italiaanse
dakpannen noem ik die kleur. Het is een mooie wijn met duidelijk viooltjes,
rozen en turf in de neus. Kees ruikt sigaren en hooi. Nello noemt tabak en
mint. Noël ruikt wat velpon. Alle proevers kijken gelukzalig. Ik heb altijd
moeite met Piëmonte wijnen die een wat straffe smaak hebben, ik vind ze nooit
echt lekker, en dat is dat ook weer een manier om te determineren. Ook al
kijken andere proevers meewarig als ik die mening uit. 

Spätburgunder
2010, Meyer-Näkel, Ahr

Dit is
daarentegen een werkelijk prachtig glas. Hier komen meteen twee *-sterren bij
de aantekeningen. Waarom? Ook die lichte en bruine kleur. Een geur met caramel
en toffee. Wijn met een mooie balans. Wat is dit toch een goed wijnhuis. Kees
benoemt kersen en noemt de wijn nog geconcentreerder dan de Barbaresco. Noël
benoemt de wijn als zwoeler. En dat is toch een prestatie voor zo’n Noordelijk
gelegen wijndomein. 

Mendoza
versus Rhône

De
mooiste wijnen van de avond staan in deze serie: Argentinië versus Frankrijk.
Verduveld lastig te onderscheiden, vind ik althans.

Alta
Vista 2007 Malbec, Single Vineyard Temis

Er komen
nogal wat superlatieven op tafel bij het proeven van deze wijn. Het is een ware
feestfles! Bijna zwarte kleur. Diep, diep, diep donker zwartrood staat in mijn
aantekeningen. De geur is rijk, voornaam met schitterende ingekapselde vanille.
Hap sap concentraat, met morelkersen. Mon Cherie chocolade. Erg fraai, bij het
proeven ben ik in mijn nopjes. HansH gebruikt voor zijn doen erg enthousiaste
termen om de wijn te beschrijven: zwart fruit, bramen, uitbundige wijn, goed in
balans met een lekkere balsamicotoets in de smaak. Rob noemt de wijn floraal en
proeft toch ook iets chemisch. Toos noemt de wijn peperig, jammig en prijst het
lekkere zoetje. Mooiste rode wijn van de avond. En logisch: hartendief van
Berry.  

Châteauneuf
du Pape 2010, Delas

Een iets
meer doorzichte kleur, heel open geur, kersen in de neus, de wijn heeft een wat
ontoegeeflijke smaak staat in mijn aantekeningen. Ik zie de wijn aan voor een
jonge Cahors. Ron prijst de rijpere tannines in deze wijn, HansH prijst het
goede evenwicht en benoemt het zoethout en de kruidigheid in de geur. 

Australische
sémillon versus Sauternes

Berry is
als liefhebber van fraaie rieslings géén adept van Sauternes, het is zeer te
prijzen dat hij die wel op tafel brengt. En niet de minste, een premier cru
classé: Château Coutet, een zeer gereputeerde wijn. Daarnaast een ook
gereputeerde Australische botytris-wijn. 

 

Château
Coutet 2003, Sauternes

Oud goud
gele kleur. Ingetogen geur, ook al is deze wijn al elf jaar oud en 2003 een
extreem warm jaar. Een caramel-zoete smaak, met wat amandel in de smaak. Ook
wat mooie bitters. Een mooie wijn die echter volstrekt wordt weggeblazen door
de extreem uitbundige kracht en smaak van de Australische wijn.

Noble
One 2008, botytris sémillon, Australië

Hartendief
van Berry. Ook dit is een absolute feestfles. Toos ruikt rabarber, mooie
zoetzure balans. Het zijn juist de aanwezige zuren die dit tot zo’n expressieve
fijne wijn maken. Rob prijst honing in de geur en de perfectie in de
smaakvoortzetting. Mijn aantekeningen: honingkleurig, perzik in de neus, een
wijn met een ongelofelijk perfecte balans, het is niet alleen nectar op de tong
(veel zoet) maar zuren die de wijn een jeugdig elan, wat gepaste overmoed
geven: frisse, filmende smaak met wat amandel in de mond, geweldige zoet/zuur
verhouding. Topwijn. 

Speciale
vermelding verdienen de twee indrinkers van de proeverij: een zeldzame rosé van
Domaine de Chevalier (Pessac-Léognan) en een knisperende Blanquette de Limoux,
fraaie bubbels van een Nederlandse wijnbouwer op Château Rives Blanques.

Graves en Pessac Léognan wijnen maken indruk
By in ,

Graves en Pessac Léognan wijnen maken indruk

De Garonne

Het Graves gebied ligt ten zuiden van de stad Bordeaux. Het gebied is ongeveer 55 kilometer lang en 10 tot 20 kilometer breed. Er komen schitterende wijnen vandaan, dat is bekend. En toch hebben we bij mijn herinnering er nog nooit een hele proeverij aan gewijd met exclusief de wijnen uit dit gebied. Sebastian Therou stelde die proeverij samen. Beroemde châteaux zoals Haut Brion en Pape Clément liggen tegenwoordig door de opkomende urbanisatie temidden van woonwijken. Meer naar het zuidoosten bevat de bodem zand en klei. Het natuurlijk landschap van Graves bestaat uit bossen en valeien. De naam komt van graveleux, kiezel en grindhoudend betekent de term. Voor de witte wijn zijn drie druivensoorten toegestaan, voor de rode wijn zes druivensoorten. In de proeverij komt goed tot uiting dat de wijnen jong prettig zijn, maar ook langer kunnen rijpen. Dat maakt ze natuurlijk uiterst geschikt voor de liefhebberskelder. Trouwens ook voor de restaurantkaart, een wijn uit dit gebied stelt niet vaak teleur. De wijn die Sebastian op tafel zetten, maken zelfs indruk.

Witte wijnen

Grand Enclos du Château de Cérons 2010, Graves 

Gemaakt van 60% sémillon, 30% sauvignon en 10% sauvignon gris. Eigenaar Giorgio Cavanna is de zoon van de eigenaar van het Toscaanse Castello di Ama. Heerlijke indrinker met mooie mineraliteit, vanile, bloemetjes (viool), goede bitters in de smaak. Kes ruikt mango en papaya, Paul ook stro en meloen. 

Clos Floridene 2010, Graves

Gemaakt van 55% sémillon, 44% sauvignon en 1% muscadele. Denis Dubourdieu is een befaamd oenoloog, dit is zijn eigen domein. Bij het inschenken denk ik nog: wát een stinkerd, maar dat penetrante neusje is al snel een explosief fruitige neus met stuivend passiefruit, meloen en peer. Dat stinkertje komt van vuursteen (nello) en kruid van vuurwerk (berry). Hoge zuurgraad en een lekkere smaak die roomboterbabbelaar combineert met een vrij hoge zuurgraad. 

Château de Fieuzal 2009 Pessac-Léognan

De druivensamenstelling varieert hier per jaar, maar bestaat uit de bekende combinatie van sémillon en sauvignon, aangevuld (niet altijd) met muscadelle. Dit domein heeft maar liefst 72 hectares druivenstokken voor rode wijn en 8 hectares voor witte wijn. Een deel van de proevers stoort zich aan het houtgebruik bij deze wijn, die gezien zijn prijs in de categorie ‘zondagwijnen’ en ‘feestwijnen’ valt. Toch zie ik drie *-sterretjes in mijn aantekenschrift. Een hele rijke neus met hooi en een bloemenboeket, hazelnoot en vanille. Deze wijn vult de hele mond, heeft een uitstekende balans met een harmonieuze combinatie van bitters en zuren. Claartje typeert de wijn met citrus en tropisch fruit in de smaak en een botertje in de neus. 

Rode wijnen

Château Saint Robert 2009 Graves 

Deze wijn van 70% merlot en 30% cabernet sauvignon roept veel discussie op, naast Château Lamouroux 2008 – gemaakt van 50/50 dezelfde druiven. Just typeert de smaak van deze wijn als klassiek meteen geur van leer, tabak en een mix van kruiden. Hij prijst de mooie zuurbalans en proeft toffee en haagse hopjes. Toos noemt de wijn frivool en sappig. In mijn aantekening staat: zit goed in elkaar! Stevige smaak, rondborstig en een geur van amarenekersen, vanille en kardemom. Prachtige prijs/kwaliteit verhouding. 

Château de Seuil 2009 Graves

Gemaakt van 60% sauvignon en 40% merlot. Hartendief van Sebastian. Diepe kleur met een ouderingsrandje. Aanvankelijk denk ik een oxydatie toon te ruiken, maar die verandert als snel in een meer mineraal getypeerde geur. Sappige smaak. Paul benoemt zoethout, leer, tabak en Mon Cherie. Mooi zoete tannines, kersen in het kwadraat. 

Grand Enclos du Château de Cérons 2008 Graves

WineSpectator geeft deze wijn 91 punten. Paul ruikt aardbeienjam, ceder en sigaar. Zéér mondvullende wijn. Noël noemt de wijn lekker gestoofd. Mijn aantekeningen: diepdonkere kleur, verfijnde geur met fruittonen, deze wijn is duidelijk fruitgetypeerd. Prima balans, souplesse met een fluweeltoets. Mooie wijn. 

We sluiten af met een zeer harmonieuze La Tour Blanche 2001 1er Cru Sauternes. Geweldig fijne neus met honing, botytristonen, peer, ananas en perzik. Zoet zonder plakkerig te zijn, fantastische balans. 

Fijne proeverij met uistekende documentatie.

De subtiele nuances in rieslings van Nahe-domein Schäfer-Frölich
By in ,

De subtiele nuances in rieslings van Nahe-domein Schäfer-Frölich

Het wijndomein Schäfer-Frölich behoort tot de top van
de Nahe; de rieslings van dit domein behoren tot de beste van de hele wereld. Hans
Lodewijkx bezoekt het domein en stelt een proeverij voor ons samen met een twaalftal rieslings –
en op zijn Hans’ enkele bonuskeuzes. We proeven van droge wijn naar Grosses Gewächs naar
steeds zoetere en oudere wijnen. We proeven veel wijnen van de wijngaard met
een bevoorrechte ligging: Felseneck in Bockenau, 220 tot 300 meter hoog, door
bossen en bosjes beschut voor koude windvlagen. De middagzon streelt deze
wijngaard door een optimale ligging op het zuiden. De stenige bodem is
gemakkelijk op te warmen, de blauwe leisteen zorgt hier voor wijnen met een
mooie mineraliteit.

Dit noem ik drinkplezier, zegt Hans over de Felseneck
Riesling Kabinett 2012, een wijn met een stuivende neus en tonen van rabarber,
appel en sinaasappel, Mooie zoet/zuurbalans. Later in de proeverij drinken we
de Kabinett 2008, een volstrekt harmonieuze wijn met een geweldige zoet/zuur
balans. De geur is minder stuivend, of je van deze geouderde wijn houdt is een
kwestie van smaak, zeker is dat het een perfecte gastronomische wijn is.

Er zijn ten minste drie varianten van de droge wijn
van Schäfer-Frölich: schiefergestein, vulkangestein en de Grosses Gewächs. De
verschillen tussen de bodemsoorten zijn te proeven, maar best wel subtiel. Ik
snap de proevers goed die de voorkeur geven aan de zoete wijnen. De droge wijnen zijn stuk voor stuk een
genot om te proeven, het vergelijken is een lastig karwei omdat we de verschillen
moeten zoeken in subtiele nuances. Het proeven is dan écht een intellectuele
bezigheid. Terwijl de zoete wijnen je meteen charmeren en het beste van
zichzelf geven. Vergelijk het maar met het verschil tussen het genieten van
moderne architectuur en de bewondering voor bijvoorbeeld een imposant bouwwerk
als de Eiffeltoren. De subtiele nuances onderscheiden op de tong, dat gaat
misschien nog, maar dan de beschrijving daarvan… het is moeilijk!

Riesling 2011 Vulkangestein

Ingetogen geur waarin peer en appel te ruiken zijn,
een goede balans en een sappige smaak met ook bitters, fraaie citruszuren. Voor
mij net iets mooier dan de schiefergestein, erg fraaie wijn. De moderne
wijnschrijvers vinden dit een mooie wijn om in de komende zes jaar te drinken,
John  Gilman (View from the cellar) geeft
de wijn tot 2035 en verder.  

Halenberg Riesling 2010 Grosses Gewachs

Loupezuivere geur met licht mineralen en een
jasmijngeur. Dit is een wijn met heel veel spel in de smaak en fijne zuren.

Felseneck Riesling 2009 Grosses Gewachs

Hartendief van Hans. Open geur met een sappige smaak,
waarin mineralen en ook wat kattepis associatie, uitstekende balans met de
bitters in de wijn.

Felseneck Riesling 2007

Mooi geconcentreerde wijn met een geelgouden zweem.
Gerijpte neus, echt heel mooi met een duidelijke honingassociatie, volle smaak,
fraaie balans. Erg mooi gerijpte wijn.

Felseneck Riesling 2010 Spatlese Goldkapsel

We proeven deze wijn naast de Spatlese 2006 en deze
2010 is net een fractie spannender, levendiger dan de oudere wijn. Liefelijke
neus en duidelijk passiefruit, lekker! Geconcentreerd met prominente zuren. Een
eetwijn in optima forma. Kan zeker een jaar of twintig oud worden.

Felseneck Riesling 2003 Auslese

Adembenemende wijn. Pracht concentraat in de geur met
abrikoos en honing. Heel erg fraai zoet zonder ook maar een moment klef te
zijn. Botytristonen, vreselijk mooi verweven smaaktonen en een prachtige
afdronk.

Felseneck Riesling 2009 Beerenauslese

Hartendief van Hans. We drinken deze wijn veel te jong
is mijn overtuiging, de neus is relatief gesloten. Eigenlijk vind ik de
Schafer-Frolich wijnen naarmate ze ouder zijn steeds lekkerder, in deze
proeverij waardeer ik de 2003 en de 2007 erg hoog. Natuurlijk heeft ook de
Beerenauslese een uitstekende balans, goede smaak met heel fraaie zuren, ik
ruik wat toffee. Briljant gemaakte wijn. Grootse wijn. Weinwisser geeft deze wijn tot… 2050.

Felseneck 2010 Riesling Eiswein

De apotheose van deze proeverij, deze eiswein krijgt
mijn maximale score. Vaak valt eiswein tegen, het verhaal is zo mooi: druiven
die in december zijn geoogst bij vorst, maar de eiwsein  vertoont zelden zijn ultieme klasse. Wél in
deze wijn. Gek is dat ik de vorige wijn te jong vind met een relatief gesloten
neus, terwijl deze jongere wijn enorm charmeert met een ongelofelijk breed
palet van geurassociaties: abrikoos, stroopwafel, nougat en zelfs rozen! De
smaak is een ultieme samensmelting van bitter, zoet en zuur. Geweldige balans,
nectar. Diepe buiging naar de wijnmaker en een knipoog naar Onze Lieve Heer.

Deze proeverij is tegelijkertijd erg mooi en
confronterend. Mooi vanwege de wijnen en confronterend om dat de subtiele
nuances zo lastig te verwoorden zijn.

Nello wint de wedstrijd
By in ,

Nello wint de wedstrijd

Nello
Pischedda veroverde het clubkampioenschap van de Brabantse Wijnsociëteit. Berry
Marinussen werd tweede, Willem Jan Withagen werd derde. Paul Heemskerk kwam maar twee punten tekort
voor een plaats op het erepodium. De winnaar had dit jaar 182 punten, nummer
twee 132 punten en nummer drie 119 punten. Conclusie: het was écht moeilijk!

We
herkennen wijn vooral als we die geregeld drinken. En wat je sporadisch of
zelden drinkt… dat is echt moeilijk te herkennen. Dus werd er flink gemopperd
op Peter van den Besselaar die de wedstrijdproeverij samenstelde. Kritiek kan
via twee lijnen worden gegeven. Een lijn is dat een wijn niet karakteristiek is
voor het gebied. De andere lijn is dat er te onbekende wijnen op tafel staan.
Omdat de wijn karakteristiek moet zijn, stond er bijvoorbeeld geen chardonnay
uit Limoux in deze proeverij. Maar wel een Meursault. En van de onbekende
streken, zoals Corsica, stond er een héél karakterisitieke wijn, een
vermentino. De bedoeling van de blindproefwedstrijd is dat we gebied, appellatie, druif,
jaar, classificatie en domein opschrijven. Voor alles kunnen punten worden
verdiend. Het was wel een faire wedstrijd, slechts bij één wijn werden de
proevers bij de neus genomen.

Serie
witte wijnen

Bij de
mousserende wijn is dé vraag: is het champagne of niet? Zoniet, dan is het
waarschijnlijk dat  de wijn uit de Loire,
Elzas of Bourgogne komt. Of piepkleine gebiedjes zoals Limoux of Jura. Nou bij
deze wijn werden de proevers bij de neus genomen met een loupezuivere,
uitgebalanceerde Cremant d’Alsace van domaine Fernand Engel, cuvee Trilogie
2007 van pinot noir, chardonnay en pinot gris. Een cremant met drie jaar
rijping, nauwelijks van champagne te onderscheiden  (met ook dezelfde prijs als champagne).

In de
witte serie staan respectievelijk wijnen uit Bordeaux, Corsica, Rhône en
Bourgogne. Château Saransot-Dupre 2009 is gemaakt van semillon en sauvignon:
wat bloemen en jasmijn in de geur, prachtige balans, goede zuren. Domaine Vico
2012 uit Corsica is van 100% vermentino, een wijn met veel mineralen in de
geur, goede zuren en veel spel. Door niemand herkend, we drinken dit gewoon te
weinig. Château de Campuget 2012 Costières de Nimes is een wijn die hoog in
zijn bitters zit, geen allemansvriend, best wel een lastige wijn. Stenig in de
geur, ook wat amandelen. Gemaakt van rousanne, grenache blac en marsanne. Deze
druiven worden ook herkend door sommige proevers.  Meursault Les Pellans 2007 van Michel Clair is
uiteraard 100% chardonnay. Een wijn die bescheiden vanille heeft, vief, veel
zuren en rondeur en een mooie balans. Geen vette Meursault maar een verfijnde.
Er werd matig gescoord bij de witte wijnen, waar 250 punten te verdienen waren.
Rob en Just doen het buiten de latere winnaars goed in de witte serie. Nello
legt de basis voor de winst.

Serie
rode wijnen

In de
rode serie staan wijnen uit Jura, Bourgogen, Sud Ouest, Loire en Bordeaux. De
fouten die hier werden gemaakt zijn bijna allemaal logische, voorspelbare: de
eerste lichte Jura aanzien voor een Bourgogne, de Gaillac met zijn romige neus
aanzien voor een Cru de Beaujolais en de stevige laatste wijn uit Saint Julien
aanzien voor een Cahors. Benoit Mulin’s Arbois 2009 gemaakt van de curieuze
trousseau heeft een frivole geur. De wijn is een feest van elegantie met sappig
rood fruit. Door de lichte kleur van de wijn is de verwarring met een pinot
noir voor de hand liggend. De pinot noir wijn was een vijftien jaar oude
Santenay Clos de Tavannes Premier Cru 1999. Een Oude Dame met een heel belegen
geur: aards en bouillon. Stallucht. Een hersenbreker, deze belegen wijn. Want
direct daarna staat Château Maresque 2011 van de Nederlandse wijnbouwer Lucas
Schutte uit Gaillac. Syrah, duras en braucol zijn de druivensoorten die uitmonden
in een wijn met een geur met bakken rood zomerfruit, een nog straffe smaak met
veel spel. Bepaald geen simpele wijn om te determineren, niemand had deze wijn
goed. Wel herkend werd de mooie Saint Nicolas de Bourgueil van Frederic Mabileau
uit 2005. Deze wijn is nu negen jaar oud, helemaal gemaakt van cabernet franc.
Herkenbare neus door paprika en aards karakter. Met cederhout en rozen. Stevige
sappige smaak, frivool met rondeur en balans. Deze persoonlijkheid uit de Loire
blijft heel goed overeind naast Château Beychevelle 2004, de vierde Grand Cru
Classé uit Saint Julien. Een klassieke wijn met een rijke geur van cederhout,
laurier, mokka en koffie. Veel kracht in de toch nog straffe smaak, 2004 is een
ondergewaardeerd jaar. Die straffe smaak maakt het ook weer aannemelijk om de
wijn voor een Cahors uit Zuid West Frankrijk aan te zien. Paul en Gerard scoren
hoog, terwijl Berry de hoogste score met rood haalt.

Dessertwijnen

Een
lastige serie omdat de wijnen precies dezelfde kleur hebben, maar later blijkt
er toch acht jaar verschil in leeftijd te zijn. Château l’Oree de Bel Air 2003
komt uit het piepkleine Cérons  en is
gemaakt van sémillon en sauvignon, een geur van geconfijt fruit, mandarijn en
koekkruiden. De wijn heeft veel rondeur en een prima balans, maar valt wat weg
in smaak naast de Pacherenc du Vic Bilh 2011 van Producteurs Plaimont, cuvee
Saint Albert (geoogst op 15 november). Een opmerkelijke geur met perzik en…
babi pangang, ruik ik. Nou ja, dat moet gember zijn. Een volzoete aanzet, maar
in de afdronk wat kort. Winnaar Nello en Paul scoren het hoogst in de
dessertwijnen.

Moeten
we niet stoppen met de wedstrijd, verzucht Claartje tijdens het proeven, een
zelfkastijding. Er is ook gesproken over een proeverij uit heel Europa of zelfs
all-over-the-world. De toekomst zal leren hoe Nello de proeverij 2015 gaat
maken – als de wijnen uit heel Europa kunnen komen of beter misschien uit enkele landen
(Frankrijk, Duitsland, Spanje, Italië) … het zal ook dàn moeilijk zijn. Zoveel
is zeker.

Smaakvol Spanje
By in ,

Smaakvol Spanje

Hacienda Monasterio

Claartje
Grielis schotelt ons een Vuelta voor van Spaanse wijnen, kris kras door het
Iberische schiereiland. Zorgvuldig geselecteerd, met leuke verrassingen. Wijnen
van domeinen die Claartje bezocht – daarover vertelde ze eerder al dat de wijn
er goed moet zijn én de architectuur bijzonder.  We proeven ze in deze blindproeverij. Als
indrinker een Cava en als uitdrinker een bijzondere Montilla. Gevolgd door vijf
series uit respectievelijk Rueda, Rias Baixas, Samontano, Ribera del Duero en
Alicante. 

José
Pariente 2013 Dos Victorias, Rueda

De mooiste
Rueda, gemaakt van 100% verdejo. Met een geur die verbazingwekkend veel op
sauvignon blanc lijkt: buxus en brandnetel. Een prettig stinkertje noemt Twan
het. Maar nee, dit is passiefruit, roept Nello verbaasd uit. Hij heeft (zoals
altijd) gelijk. Sappige smaak, mooie zuren en veel spel. 

Sketch 2011 Ribeira Sacra, Bodegas y Vinedos Raul Pèrez

Hartendief
van Claartje. De wijn heeft een goudkleurige zweem, een kleine neus met
vanille, citroen, witte aalbes en meloen. En een opmerkelijk karaktervolle
smaak, stevig en sappig, mooie zuren, finessevol en goede balans. Gemaakt van
de Albariño, 40 jaar oude wijnstokken. Twaalf maanden gerijpt op Frans eiken. Opgevoed
in bijzondere ei-vormige vaten die volgens Raúl Pérez de bestanddelen doen
circuleren op de zwaartekracht. Toch past hij battonage (roeren) toe gedurende
het 12 maanden verblijf in het vat. Zó krijgt de wijn maximale
smaaktstoffen mee. 93 Parker Punten. 

LAUS 700
Alt. 2005 Somontano, Bodega Laus

Donders
mooie wijn, Noël noemt de neus klein maar beschrijft vervolgens als herfstig,
met pruimen en paddestoelen. Kom daar maar eens om. Ik ruik een aardse geur met
mocca en chocolade. Fluwelige aandronk, goed concentraat en lang nahangend. De
wijn is gecomponeerd uit Syrah, Cabernet Sauvignon en Merlot. Knappe wijn uit
een mooi jaar, nu negen jaar oud, maar met nog potentieel verder te rijpen en
te ontwikkelen. 

Portia Triennia 2010, Ribera del Duero, Bodegas Portia

De
Ribera del Duero serie maakt grote indruk. Deze wijn is een hartendief van
Claartje. Gemaakt van tempranillo, 14 maanden houtrijping. HansL nomt de wijn
zwoel, ruikt aardbei en proeft aardbei. Kruidnagel. Mijn aantekeningen:
donkerkleurig, in de geur een balans van kruiden en fruit, geparfumeerd,
sigarenkistjes. Verdorie, wat een straffe wijn nog, echt een oplegwijn. En
verder walsend in het glas waaiert de geur uit als en pauwestaart, doorproevend
denk ik: wat een lekkere fluwelige toets in de smaak. 

Hacienda
Monasterio 2009 Reserva, Ribera del Duero

De
mooiste wijn uit de proeverij. Gerard: zwarte bessen en framboos, frisse zuren
en strakdroog. HansL vindt de geur levendiger dan de Triennia, zoete aanzet,
kruidnagel en mooie bitters. Mijn aantekeningen: morelkersen, hele open neus,
rijk! Sappige smaak, echt moeilijk om dit weg te spuwen (doe ik dus ook niet),
mooi balans, enige minpuntje is de alcoholgraad van deze wijn die is gemaakt
van 78% Tempranillo, 17% Cabernet Sauvignon en 5% Petit Verdot. Rijke wijn,
een echte traktatie. 

Estrecho
2009, Alicante, Enriqure Mendoza

Just
ruikt zwarte bes en groene kruiden, peterselie, laurier en zoethout. Goede
zoet/zuur balans. Ik vind dit een verrassende wijn: paarse kleur, gesloten neus
nog mt wat kruidigheid. Een karrevracht rood fruit, veel bitters in de smaak,
nu al in balans, mannelijke wijn, veel kracht en heel beloftevol. 

Tarima
2009 Alicante, Bodegas Volver

Paarse
kleur, een geur als de leerwinkel, sinaasappelmarmelade, hap sap smaak, dit
kost geen enkele moeite om door te slikken. Goed gemaakt: concentraat én
souplesse, mooi zoetje van rijkdom. Just ruikt peperkoek, rode bes en kers,
diksap van druiven, pruimen in de smaak. 

En een
mooie ervaring als uitdrinker: ALVEAR, Pedro Ximenez de Añada 2011, Montilla
Morilles

De opvolgers van Robert
Parker gaven deze wijn de legendarische 100 punten, een perfecte wijn. Volstrekt
mooie balans: je proeft de essentie van de druif, en rozijnen, rozijnen,
rozijnen, zeer intens, zeer fraai. In smaak pruimen in het kwadraat.

Onlangs werd bekend dat de legendarische Robert Parker een life style magazine gaat uitgeven onder de naam 100 Points. Zo maakt de wijncriticus zijn faam nog eens te gelde.