Categorie: Food and Wine

Écht leren van Franken en Württemberg
By in ,

Écht leren van Franken en Württemberg

Berry neemt ons mee naar Duitsland. En dit
keer naar een voor ons – en ook voor hem – minder bekende omgeving: de
wijnregio’s Franken en Württemberg. We gaan écht leren.

Franken(land) was oorspronkelijk voornamelijk
beplant met Silvaner. Om een beter rendement te behalen is in de 20e eeuw
Müller-Thurgau aangeplant. Deze twee druiven zijn nog steeds dominant in
Franken.

In Württemberg is dan weer tweederde
aangeplant met blauwe druiven. Daarvan bestaat de top drie uit successievelijk
Trollinger, Schwarzriesling en Lemberger. Voor witte wijn wordt meestal
Riesling gebruikt.

We starten met een indrinker. Gezien de
flesvorm moet deze uit Franken komen. Het is een ‘bocksbeutel’. De bocksbeutel
is een traditionele wijnflesvorm; een afgeplatte buik met korte hals.

Weingut
Weltner (Franken), Rödelsee trocken, Scheurebe, 2016
maakt de tongen al meteen los. Toos vindt het een mooie, vrolijke, frisse wijn.
Kees zegt erover frisfruitig, bloemig, appel, klein zoetje en klein fijn
bittertje in de afdronk.

We vervolgens met twee keer druif
Müller-Thurgau uit Franken. Volgens Gerard heeft Weingut Stahl (Franken), Müller-Thurgau, Hasennest Damaszener Stahl,
2015 een rijke fruitige neus, friszure aanzet, stevig zuur en als finale
toch nog een zoet randje. Weingut
Weltner (Franken), Rödelsee trocken, Müller-Thurgau, 2015 (Bocksbeutel)
doet Willem-Jan denken aan leverworst! Gelukkig nuanceert Annemiek dat met
eucalyptus.

De tweede serie bestaat uit twee witte wijnen
uit Württemberg. Rainer Schnaitmann,
Muskateller, 2 Stern, 2012 herbergt volgens gastproever Valerie: groene
paprika, abrikoos, en petrol. De afdronk is fris en zurig. En Hans L. lijkt
geïnspireerd door een eerdere term van W-J: leverworst! Ja, en dan ben ik de
draad even kwijt…

Weingut
Gold, Halbstück, Riesling, 2014 is een honingpot.
Mooiere neus dan smaak.

Laatste duo wit, beide van Silvaner-druif,
beiden uit Franken. De eerste is Weingut
Weltner, Rödelseer Küchenmeister, Sylvaner trocken, 2012. Toos vindt deze
bloemig, heldergeel en met abrikoos. Een fijne elegante wijn. Peter benoemt
jasmijn, mineraal, powerhouse, passievrucht, gebalanceerd. Voor Berry is dit de
eerste hartendief van deze avond!

De tweede is van hetzelfde wijndomein Weingut Weltner, Hoheleite Grosses Gewachs,
Sylvaner, 2012. Een pepertje, zegt Toos. Peter vult aan met vanille,
citrus, zuren, sappig, bittertje en kruisbes. Al met al de frivolere wijn van
deze twee.

We schakelen over naar rood. Twee keer uit
Württemberg. Weingut Rainer Schnaitmann,
Lemberger, 2 Stern, 2013 is volgens Angelique donkerrood met kersen,
pepertje en wat metaal in de neus; en daarna tannine en een bittertje op de
tong. Ook Noël herkent de  bitters
achterin. Weingut Rainer Schnaitmann,
Schwarzriesling (pinot meunier) 3 Stern, 2012 is aards, met rozenbottel en
hout. Kees bemerkt Velpon.

Bijschrift toevoegen

Nu twee rode wijnen uit Franken. Over Weingut Stadt, Klingenberger Portugieser R,
2012 zegt Noël: stal, natte wol, een topneus! Ook Martijn benoemt de natte
wol, maar is daarover minder enthousiast. Ik ben wel enthousiast vanwege de heerlijk
aardse tonen, ‘aardappel op bbq’. Paul benoemt herfstbos en Kees cacao en
whiskey. Voor Berry is dit zijn tweede topper van deze avond.

Weingut
Stadt, Klingenberger Spätburgunder R, 2012 heeft voor
mij iets te veel bitters, met wel een lange afdronk. Paul proeft veel kersen,
fruit+ en goede zuren. En Annemiek vindt deze wijn zelfs ‘zacht in totaal’. Het
kan verkeren.

We sluiten de avond af met een Bocksbeutel Horst Sauer, Escherndorfer Lump, Riesling Auslese,
2011. Mooi fris, zelfs rabarber en een hint van botrytis. Lekker! Ook voor
Berry één van zijn toppers deze avond.

Ik kijk terug op een lastige én leerzame
avond. Daarom zijn dit soort avonden ook zo mooi. Berry, dank je wel.

Proefnotities en verslag Eric Hoepelman

Neuzen richten - technisch proeven
By in ,

Neuzen richten - technisch proeven

Waarom neuzen richten,
zo begint Hans van der Horst zijn verhaal. Wel legt hij uit: hoe kun je een
proeverij zo maken dat je het niveau structureel opkrikt. Dat is het idee.
Daarom proberen we vandaag opnieuw de geurdoos van Hans. Met een herinnering
aan de vorige keer dat dit werd toegepast, tot frustratie van velen, met maximaal
5 uit 10 geuren goed. Zelf herkent Hans niet veel geuren. Des te
dapperder. Terloops schetst hij nog een voorbeeld van Unilever waar de Neuzen
elke ochtend geuren testen en leren op dezelfde manier benoemen. Of wij gaan
volgen?

We beginnen met de 12
basisgeuren van cabernet sauvignon. Uit de doos, niet uit de fles. Zwarte bes,
cederhout, peper en cacao bij een warm klimaat. Viool, groene peper en rood
fruit bij een kouder klimaat. Tabak, vanille en nog meer kan er ook bij. Uit de
geurdoos tovert Hans de geuren naar voren. Koffie staat niet op
de kaart, aldus Willem Jan. Het zit wel in de neus.

En toch, en toch. Mijn
verbazing is groot als de geuren worden genoemd die we net uit de langskomende
geurstrookjes hadden moeten halen. Uw proever, uw ruiker had er 9 van de 12
goed. Geen kampioensneus, die is van Annemieke. Zij scoort met 10 uit 12
onwaarschijnlijk hoog.

En dan, tijd voor
wijn! Cabernet uiteraard, waar we net aan hebben kunnen ruiken. Een aantal van
de Cabernets is voor ons en voor het gemak al eerder opgediend in een proeverij
van Gerard. We beginnen met twee glazen. Ons brein wordt gestuurd, gedicteerde
geuren komen terug in de beschrijvingen. Zelf ruik en proef ik
iets gerookts, cacao, zwarte bes en nog een handjevol kersen in het eerste
glas. Met wat rood fruit op de koop toe. Had ik dat ook gezegd zonder de
beginproef? Twijfel is de vaste eigenschap van elke proever. Het tweede glas
heeft een behoorlijke dosis kers. Ook wat cacao, wat droppigs en doet warmer
aan dan het eerste glas. In de beschrijvingen van deze eerste serie komt geen
enkele smaak of geur langs die we net niet uit de doos hebben gehad. Dominant
zeg, die cabernet, merkt de proefgever terloops op. Viool komt ook nog langs,
Gerard plukt ‘m. Een Chinese en een Franse wijn met kenmerkende eigenschappen.

De tweede serie heeft
opnieuw twee wijnen. Uiteraard opnieuw Cabernet, Chili en Australië. De Chileen
heeft een bek vol fruit, wat cacao en een beetje koffie. In de geur iets
gerookts. Wat ik voor deze avond eerder als verbrands zou hebben bestempeld.
Willem-Jan noemt deze en de tweede wijn zacht. Met het tweede glas iets
jammiger. Annemieke herkent duidelijk bloemen in de geur van de Australiër. De Australische
cabernet komt mij als een violenveld tegemoet. Met in het veld een weeïg
kersje. De stevigere tonen komen later. Chocola, lees: cacao, zwarte bes, en in
de neus steeds meer paprika. Waar die normaliter vaak juist naar de achtergrond
schuift. Deze tweede heeft ook de voorkeur van Noël. Klassieker, vanille,
cacao, aardbei, elegant en, voor een nieuwe wereldwijn, valt ie ontzettend mee.
Een klassieke uitspraak op zich. Kees noemt deze wijn frisser, HansL sluit zich
daarbij aan. De Chileen is wat logger. Hoe ruikt zoethout, is
hout en vanille uit dezelfde familie? De discussie gaat vanavond veel over
smaak en geur. We gaan door.

Met serie drie. Die
bestaat uit drie geblindeerde flessen. De jaren krijgen we vooraf, 2016, 2013
en 2012. Waarvan eentje uit de Languedoc wil Hans ook nog wel verklappen. Het eerste glas doet
mij denken aan lijm?! Wat koffie ook. Maar ben ik de doos nu al vergeten? In de
smaak ook chocoladetonen. Een stevige jongen. Een mooie wijn vindt Claartje,
die ook de koffie benoemd. Met ook paprika, fruit en viooltjes. Het blijkt een jonge
cabernet van Paul Mas, de Astelia. Nog een paar jaar liggen is de conclusie. Ceder
en tabak vechten om mijn neus bij glas twee. De zwarte bes knokt lekker mee. En
wint het in de mond. Frisheid naast stevige tonen, een prachtig gebalanceerd
glas. Fruit naast meer aardse accenten, hoera. Zelfs bespeur ik in tweede
instantie een vleugje truffel. Ook nog wel ietsje stroef, maar zeker niet
storend. Berry proeft heel veel zwarte bes in dit glas, cassis. Maar zijn smaak
is het niet, deze Australiër. Daarna worden we
overvallen door een laffe aardbei in ons derde glas. Zoetig, jammig, alles komt
ook nog eens terug in de mond. Dit moet een nieuwe wereldwijn zijn denk ik. Met
nog behoorlijk wat tandplak. Ook Claartje wordt hier niet blij van. Zacht, natte
doek, niet haar wijn. Een warme wijn vindt Berry ook, maar wel met frisheid en
zuren. Voor hem de mooiste. Paul heeft wat last van de plakkerige tannines.
Hier heeft Hans een truc uitgehaald, het blijkt de enige niet cabernet. Hij
valt op, deze touriga nacional. Hoewel vergelijkbaar met de Cabernet wordt ie toch
ontmaskerd door Willem Jan.

De vierde serie kent
zware flessen. Spierballen aan het werk bij het inschenken. Kruiden, ceder, tabak,
terwijl Hans zojuist echt beloofd heeft dat we piratenvrij mochten proeven deze
serie. Het begint dus lekker. Gerard vindt het begin van deze serie mooi, met
wat gerookts erin. De oude geurdoos laat me nu in de steek. Het zou de tekst
kunnen zijn van een ex van Helen van Rooyen. Liever laat ik me verrassen door
deze mooie serie. Afwisseling tussen fruit, grond en kruidigheid. Mooie zuren
in alle drie, ook volgens Claartje. Wat sporen van inkt in glas twee. Annemiek
ruikt hier aardbei.In glas drie determineert
Annemiek aardse geuren, ik bespeur pistache. Later ontdek ik hier nog een hele
paprika. Willem Jan geniet al van alleen het ruiken aan deze serie en bespeurt
veel amandelen in dit derde glas. De derde heeft nog onrijpe tannines benoemen
Gerard en Annemiek. HansL had mazzel en kreeg nog wat truffel. Die later alleen
maar gerookt bleek. Het is een topwijn uit Chili. 2011 winnaar beste wijn uit
dat land: Silencio, stilte. Een duur rondje, een mooi rondje. Noël herkent een
fles en doet daar luchtig over. Dat zit vast ook in de neus. Laten we ruiken en
zwijgen.

Het is verdacht stil
voor een slotronde. Mijn inkt droogt langzaam op. Niet zonder nog cacao,
zoethout en wat truffel te hebben geroken. Niet zonder dat Noël het eerste glas
nog de hemel in prijst met een welgemeend prachtig en herkent als de wijn die
bij hem nog in de kelder bivakkeert. Hij benoemt een volle pruim, Heleen eat
your heart out.

Een serie uit de
eredivisie. Een doos met impact. Zwarte boos en frambes. Welterusten.

Verslag van Just Krijn

Ware dubbelgangers, pinot noir en nebbiolo
By in ,

Ware dubbelgangers, pinot noir en nebbiolo

Bricco Boschi plattegrond, een van de mooiste wijngaarden in Barolo

 

 

We proeven blind wijnen van pinot noir en nebbiolo. Pinot noir is een druif die het over de hele wereld goed kan doen, van Chili tot Duitsland. Met als thuisbasis Bourgogne waar de druif elegante wijnen geeft met ongeëvenaarde geur, smaak en textuur. Nebbiolo is de druif die edele, krachtige en geparfumeerde wijnen met veel bewaarpotentieel geeft, alleen in Piemonte. Een mooie proeverij van Toos Dusee en
Claartje Grielis.

Bricco Boschi in Piemonte

De wijnen van beide druiven hebben gemeenschappelijke kenmerken, zoals een lichte kleur, een geur met kersen en rozen. Het is een wonder hoe twee verschillende wijnen van verschillende druiven uit verschillende streken en verschillende landen gemaakt door verschillende wijnbouwers tóch zoveel gemeenschappelijke kenmerken kan hebben dat je ze door elkaar haalt. Het zijn soms ware dubbelgangers.

Les Grèves, iets rechts van het midden, de mooiste wijngaard in Beaune

De prachtige wijngaarden van Beaune Gréves en Bricco Bischo liggen 550 kilometer van elkaar vandaan. In het glas kan je de pinot aanzien voor nebbiolo (wat ik prompt deed) en omgekeerd.

Les Grèves

Beaune Gréves 1er Cru 1999 Jacques Prieur Antonin Rodet

Hartendief van Toos. Voor mij dé wijn van de proeverij. Het is geweldig hoe deze Bourgogne zich heeft ontwikkeld. En de tijd heeft gekregen om dat te doen. Is deze wijn nog te koop vragen meteen enkele leden. Nee dus. Dit is gekoesterd in een kelder en kan nu genoten worden, enkel en alleen met wijnvrienden. De wijn is duidelijk geëvolueerd in kleur, heeft een enorm rijke en complexe geur waar je steeds iets nieuws in ruikt: gedroogde pruimen, Schotse pijptabak, kersen en chocolade, wat rozen, een rijke geur die zich doorzet in een rijke smaak die volkomen in balans is. Schitterende wijn.

Bijschrift toevoegen

Cavollotto 2010 Riserva Bricco Boschis

Hartendief van Claartje. Van een fameuze wijngaard in Piëmonte. Waar de Bourgogne al een ingeloste belofte is, heeft deze wijn de belofte van de jeugd. Kindermoord, zegt Berry. Waarschijnlijk nog wel te koop, dus interessant voor de liefhebberskelder. Wat zou ik deze graag over tien jaar nog eens drinken! Evolutie in de kleur. Hele heldere en mooie kleur. Een kruidige geur, peperkoek. De wijn proeft nog wat stug, met een tanninerijke smaak. Heel veel potentieel.

Bijschrift toevoegen

Chambolle Musigny 2013 Robert Sirugue

We proeven blind, dus weten niet wat in het glas zit. Na onthullen ben ik helemaal in mijn nopjes. Chambolle Musigny is een van de vrouwelijkste Bourgogne wijnen. Niet zo breed, zegt Noël. Ik ruik kruidnagel en stal, zegt Willem Jan. De kleur is heel lichtrood. De geur heeft een aanlokkelijke combinatie van caramel en kers, waar warempel na veel lucht ook frambozen bij komen. Een héle hoge zuurgraad (je zou het zo voor Italiaans aanzien) met een bittertje en ongelofelijk veel elegantie en verfijning.

Essenze 2010 Barolo di Barolo, Terredavino

Eric benoemt bruinrode kleur, champignons, stal, mos en iets chemisch. Just benoemt roos. Paul chocolade en espresso, de wijn is á Point, zegt hij. Mijn aantekeningen: bruine rand, een heerlijke complexe geur met veel impressies van caramel, leer, tabak, dennen en kaneelstok. Aards vooral. Bij veel lucht komt er ook aardbei en rood fruit bij.

Als je een dubbelganger ziet, ben je altijd even verwonderd en stil. Dat werd ik ook bij deze proeverij, want… potverdriedubbeltjes, wat is het toch moeilijk om blind deze druiven te onderscheiden – vooral als de wijnen wat ouder zijn.

Oranje boven! Wijnen zoals vroeger. Wijnen van de toekomst.
By in ,

Oranje boven! Wijnen zoals vroeger. Wijnen van de toekomst.

Ales Kristancic, maker van Movia

Altijd al
willen weten hoe wijnen 1800 jaar geleden proefden? Dan was aanwezigheid bij
déze proeverij gewenst. Martin Berkelmans raakte (met Monique) in de ban van
oranje wijnen. Wijn die worden  gemaakt
aan de grens van Italië en Slovenië, in Slovenië. Wijn waar de schilletjes
meegisten, soms kort, soms heel lang. Tot maandenlang. En die soms rijpen in
hout, maar ook in amfora’s. Zoals in de oudheid. Die amfora wijnen zijn sowieso
een trend in de wijnwereld. “Je moet je referentiekader een beetje aanpassen”,
zei Martin. “Om de wijnen te waarderen…” Ik spits dan mijn oren, ga wat rechter
zitten en ontspan de tong. Dit gaat een heel interessante proeverij worden.
Geen allemansvrienden, geen middle of the road wijnen, geen barbaren om met de
Italiaanse filosoof Alessandro Baricco te spreken. Karaktervol, niet alledaags.
En dus interessant.

MOVIA 2014
Rebula

Geelgoud, niet
helemaal helder. Prachtige rijke geur, peer, ananas, tropisch fruit. Strakke zuren,
scheermesje-scherp maar met inhoud. Amandel in afdronk. Complexiteit heeft deze
liefelijke en vrolijke wijn.

Čotar 2003 Kras
Malvasija Slovenië

Hartendief van
Martin. Troebele kleur, Paul ruikt vijgen, perziken, abrikozen, caramel. Ik
ruik wat mango. De wijn is niet heel breed, hoge bitters, heel vitaal en lenig.

Tauzher 2010 Malvasija

Hartendief van
Martin. Vanille, Turks Fruit. Goede zuren met een piepklein lekker zoetje.
Mocca en toffee. Diederick prijst de frisse neus. Mooie balans ook.

Quarticello
2016 Le Mole Malvasija

Veel te jonge
wijn met heel veel potentieel. Mahonie kleur. Duidelijk muscaat en rozen aroma.
Stevig concentraat. Bitters en veel tannine. Heel interessante wijn.

GRAVNER 2009
Rebula

Heel helder. Mahoniekleur.
Amber. De geur van een zwoele zomeravond. Acacia honing. Heel geconcentreerde
wijn. Veel karakter, vrij hoog in alcohol, absoluut een eetwijn.

In een serie
rode wijnen staat ter afsluiting een wijn van tien jaar oud die prachtig is
uitgerijpt: Roxanich 2008 Istrijanac, bruinzwarte kleur met tuilé rand. Het is
geen gemakkelijke wijn, zegt Paul. Just benoemt rozen, peperkoek, drop, salmiak,
amarenekers en framboos. Sappige wijn, kruidig, herfstbos en paddestoelen.
Verfijnd. 

Roxanich heeft een prachtig hotel midden in de wijngaarden (foto). 

 

Prachtige
proeverij.

Derde plaats op het Nederlands Kampioenschap
By in ,

Derde plaats op het Nederlands Kampioenschap

De Brabantse
Wijnsociëteit heeft een derde plaats gehaald bij het eerste Nederlandse
Kampioenschap Blindproeven in het Kuhrhaus in Scheveningen. De winnaars van de
Wijnacademie Proefcompetitie gaan Nederland vertegenwoordigen op het
Wereldkampioenschap in oktober in de Languedoc, georganiseerd door Revue de Vin
de France. Team NWH proficiat met de behaalde eerste plaats. En de proefcollega’s
uit Brabant, Le Bouchon, wisten beslag te leggen op het zilver.

We kregen blind
achtereenvolgens in het glas Grünver Veltliner uit Wachau/Oostenrijk, Pinot
Blanc uit de Moezel/Duitsland, Malvasia uit Istrië/Kroatië, Chardonnay uit
Jura/Frankrijk en Verdicchio dei Castelli di Jesi uit Marken/Italië. Ooh, wat
ben ik blij dat we aan het rood kunnen beginnen, verzuchtte Berry Marinussen.
Want donders als je níets weet en alleen maar ziet dat je wit in het glas hebt,
dat valt niet mee. Iedere twaalf minuten krijg je een nieuw glas ingeschonken
en in die tijd proef je individueel, maakt notities, determineert en gaat
vervolgens met zijn vieren bepalen wat op het wedstrijdformulier te schrijven.
Dat is niet veel tijd, beste lezers.

Bij rood kregen
we achtereenvolgens Gamay uit Beaujolais/Frankrijk, Mencia uit Bierzo/Spanje,
Pinot Noir uit Bourgogne/Frankrijk, Pinotage uit Westkaap/Zuid Afrika, Cabernet
Sauvignon uit Napa Valley/Californië, blend van Syrah, Touriga Nacional,
Touriga Franca en Alicante Bouschet uit Alentejo/Portugal. Overduidelijk is dat
het teamwork belangrijk is. Elkaar vertrouwen. Elkaars meningen goed
beluisteren. En parate kennis. Noël die vertwijfeld zegt: we hebben zovéél
Noord Portugese wijnen gedronken, maar hoe heette die druif nu ook al weer?
Ikzelf heb me eerlijk gezegd drie uur lang zitten afvragen: wáárom doe ik dit?
Het is echt moeilijk. Gelukkig hebben de ware amateurs in de persoon van
Diederick Swagemakers een nuchtere professional die én goed proeft én veel
parate kennis heeft. Zijn bijdrage is onontbeerlijk.

De dessertwijn
is gemaakt van grenache gris, macabeo, grenache blanc en kwam uit
Rivesaltes/Frankrijk. Het moet gezegd dat de organisatie helemaal op rolletjes
liep, dankzij de hele familie Nijhuis. De proevers genoten van een prima lunch
in Solo Vino – direct naast het Kuhrhaus, waar we mooi naturel Italiaanse
gerechten kregen. Een van de mooiste momenten is toch wel dat je “Brabantse
Wijnsociëteit” hoort en naar het podium mag komen. De gelaatsexpressie van de
andere proevers als je naar het podium loopt, is onbetaalbaar. Ook op de extra
proefavonden om te oefenen, denk ik geregeld: wáárom doe ik dit? Maar eerlijk
gezegd geven die ‘oefenavonden’ toch vaak een zilveren randje. In Scheveningen
waren proevers die niet in persoon aanwezig waren, maar wél een bijdrage
leverden aan het succes. De coaches. De bijdrage en morele steun van Martijn de
Groot als coach mag niet onvermeld blijven. Volgend jaar weer. En we zijn
gebeten om dan opnieuw het podium te bestijgen. Liefst op de hoogste trede.

Op piratenjacht
By in ,

Op piratenjacht

In principe proeven wij altijd thematisch. In een ‘serie’ staan dan drie vergelijkbare wijnen naast elkaar. Het kunnen dezelfde  druiven zijn, of hetzelfde jaar, enz. Wij determineren dan de overeenkomsten en de verschillen. Zo leren wij beter te proeven.

Diederick heeft vanavond andere plannen met ons. Hij zet – meestal – drie wijnen naast elkaar, waarvan er één uit de toon valt. Deze ‘piraat’ komt dan uit een ander land, of is van een andere druif. Of nog moeilijker: in een serie van drie wijnen komt er één uit een ander land en is er één van een andere druif. Ja, en zo’n uitleg geeft dan ook meteen aanleiding tot misverstanden: is er dan één van de drie uit een ander land en van een andere druif? Of, hoe zat het ook alweer? Ach ja, in feite zoeken we gewoon net als altijd naar de overeenkomsten en verschillen.

Mooie bijkomstigheid, of misschien wel de hoofdreden, van deze opzet is dat Diederick meer van zijn beste wijnen toch op de proeftafel kan zetten. Dat is dan ook wat we gaan ervaren, veel toppers.

De indrinker is een champagne van R & L Legras, Présidence, A.C. Chouilly-Champagne, Blanc de Blancs Grand Cru, 2002.
De dosage is 6 gram / liter. Willem-Jan herkent overrijpe appels, gist, toast, Madeira-tonen in de neus en boenwas. Peter zegt dat het een ‘belegen glas’ is. Het is een knappe wijn voor een 16 jaar oude champagne.

Daarna staan drie glazen witte wijn naast elkaar. Eén komt uit een ander land, maar welke? Gaandeweg blijken we drie keer Chardonnay te proeven, de eerste twee uit Frankrijk, de derde uit Spanje. Die laatste is dan ook de ‘piraat’, want komt uit een ander land.

De eerste is Domaine Jean-Marc Boillot, A.C. Montagny 1er cru/ Bourgogne, chardonnay, 2015. Mooi lichtgeel van kleur. Meerdere proevers vinden de wijn ‘mooi in balans’! Licht getoast hout, zacht, citrus, boter en op het laatst nog wat grapefruit.

De Maison Roche De Bellene, A.C. Montagny 1er cru/ Bourgogne, chardonnay, 2010 is meer goudgeel. De bitters zijn wat flinker, samen met perzik en tropisch fruit (Kees). Voor Diederick is dit één van zijn persoonlijke toppers van deze avond.

De Julián Chivite, Collecion 125, Navarra/ Spanje, chardonnay, 2007 is de piraat van deze serie. Deze komt immers niet uit Frankrijk, maar uit Spanje. Dehoutlagering is duidelijk herkenbaar. Ook ietwat bitters, naast boter en koekjesdeeg (Berry). In naam zou dit een uitstekende wijn moeten zijn; ik vind ‘m eerder ‘goed’.

Haut Sarpe

De eerste serie rode wijnen heeft als gemeenschappelijk kenmerk de druiven: bordeaux-blend. Château Haut Sarpe, A.C. Saint Emilion Grand Cru Classé/ Frankrijk, 70% merlot en 30% cabernet franc, 2009 heeft volgens Annemiek een bruin  randje, trekt mooie tranen in het glas en heeft zachte tannines. Martijn vindt de wijn iets te tertiair. Paul proeft bramen en kersen en vermoedt dat het merlot uit 2009 is. Raak! Diederick vertelt ons dat deze wijn ook nog eens een prima prijs-/kwaliteit-verhouding kent.

De tweede is de piraat. Het is een wijn uit Israël. Pelter winery, Galilee/ Israël, Trio: 70% cabernet sauvignon, 15%  merlot en 15% cabernet franc, 2015 is een zonnige wijn met een zoetje van limonade (Martijn). Donkerrood, vanille, hout,
rood fruit.

Pauillac Grand Cru Classé
Prachtige prijs/kwaliteit verhouding

Vervolgens weer een serie rood: alle drie Malbec. Chateau Lacapelle Cabanac, A.C. Cahors/ Frankrijk, malbec, 2006 is heel mooi. Martin ziet een bijna zwarte kleur, en proeft leer, drop en tabak. Willem-Jan voegt daar ‘peat’ van turfgestookte Irish whiskey aan toe, naast een aardse en zoete component. Berry vermoedt een côt van Cahors. Knap hoor!

François Lurton, Piedra Negra Gran Malbec, O.O.  Mendoza (Uco Valley)/ Argentinië, malbec, 2009 is frisser, met toch wat stal (Peter). Willem-Jan zegt ‘slagroom’ en ik snap dat. Gelardeerd met knap rood fruit.

Kaiken, Mai (the first), O.O. Mendoza (Lujan de Cuyo)/ Argentinië, malbec, 2007 is ook heerlijk! Toos ziet een   rood/paarse kleur, met truffel, en zacht, zoet, fris fruit.

Dan gaan we over naar een ‘los glas’. Het is een zeer rijke, warme wijn. Just: drop, zwarte bes, chocolade, braam, bosbes en
aards. Ook de zuren zijn er, maar storen niet. Peter vindt de wijn nog te jong, ceder, kracht, harmonieus, laurier, kruiden, en ook nog een ‘power’-staart van rood fruit, Het is Antinori, Guado Al Tasso, D.O.C. Bolgheri Superiore/ Italië, 65% cabernet sauvignon – 25% merlot – 10% cabernet franc, 2008.

We sluiten – bijna – af met een ter plekke geopende fles ….? Dat is aan ons. Voor mij is het vloeibare kastanjehoning met alcohol. Diederick verklapt dat het port is, maar wat voor port? Zelfs de kleur verraadt niet veel. Dat de port op leeftijd is is duidelijk. De vaste stofkorrels in de wijn zijn goed zichtbaar. Krentjes, sinaasappelschil, ietwat scherp en weinig frisse tonen meer. Diederick trakteert ons op Kopke, dry white porto, 1935 (bottled in 1980). En dan is het heel bijzonder; we drinken een 83 jaar oude, witte port!

Alsof het feest nog niet compleet is, doen we nog een uitdrinker. Weingut Am Kaiserbaum, Hammel-Hundinger,  Schwarzerde, Blanc de noir, Eiswein, 2007. “Eerst zoet en dan zuur” zegt Berry. “Prachtig!” repliceert Paul.

Ook voor mij was dit een memorabele proefavond, die ik nog lang zal koesteren.

Proefnotities en verslag Eric Hoepelman

Libanon en het mysterie van de lege glazen
By in ,

Libanon en het mysterie van de lege glazen

Château Ksara

Wát het was? Dat mogen detectives Jansen en Janssen
uitzoeken. Maar er waren in deze proeverij opmerkelijk vaak lege glazen. Geen
acht, geen tien, maar wel veertien. Dat gaat zo: je krijgt de niet geblindeerde
fles, bekijkt geïnteresseerd de naam, het jaar en wellicht zelfs het
achteretiket. En dan is de fles al drie, vier leden verder en staar je ineens
tegen lege glazen aan. Onze proevers waren héél gefocust om Libanon te leren
kennen en lazen de informatie op de flessen intensief.

Wie een vakje in de kelder leegruimt om er twaalf, achttien
flessen uit Libanon weg te leggen… die noem ik wijs. Wijs want er is veel te
genieten aan deze wijnen. Ze hebben een duidelijk Franse invloed. “Niet te
herkennen als Libanese wijnen”, verzuchtte Toos. Ik vind dat ze daar wel gelijk
in heeft. Misschien met uitzondering van die fenomenale Musar. Château Musar
dat de wegbereider is voor een in de breedte hoog niveau.

Vrij uniek zijn de druivencombinaties. Je treft natuurlijk
wel eens een Franse wijn waarin cabernet is gecombineerd met bijvoorbeeld
grenache of syrah, maar het zijn uitzonderingen. Die Libanese wijnen zijn zo
leuk omdat de wat strenge cabernet charme en warmte krijgt van cinsault,
carginan, grenache of syrah. Mijn subjectieve selectie.

Ksara 2016 Blanc de Blancs

Dit vond ik de fraaiste van de vier witte wijnen. De
proevers die sauvignon determineerden hebben gelijk. En ook de proevers die
chardonnay zeggen. Aangevuld met semillion. Heeft veel te bieden: vanille in de
geur, naast moccatonen, melkchocolade en banaan. Mooie zuren in de smaak maar
ook bitters, zelfs zoveel dat ik de wijn als eetwijn kwalificeer. Hap sap.

Ksara 2014 Cuvee du Pape

Gemaakt van chardonnay en hartendief van Cees. In de geur
mocca en toffee. Vette wijn, voor wie liefhebber is van wijn met veel hout.

Kekfraya 2011 Les Brèteches

Ik tel maar liefst negen druiven. De wijn krijgt héle mooie
commentaren terwijl het helemaal géén allemansvriendje is. Geëvolueerde kleur
aan de rand. Die verraadt dat de wijn al iets ouder is. In de geur een mooie
impressie van rozen, mocca, stevig en goede balans. Toch heeft de wijn óók
elegantie en da’s precies wat onze proevers heel erg aanspreekt. Met genoeg
potentieel om er wat van weg te leggen en een klein wondertje te laten gebeuren
als de fles nog enkele jaren méér gerijpt is.

Clos St. Thomas 2011 Les Emirs

Verdikkeme, verleidelijke wijn. Gemaakt van carbernet
sauvignon aangevuld met grenache en syrah. Aanvankelijk een kleine neus, maar
dan met wat lucht openbaart zich veel kruidigheid, lekker rijke geur. Een erg
fijne fluwelige structuur. Diederick noemt de wijn frivool, hij proeft aardbei
en framboos. Ceder en tabak ook. Berry noemt de wijn goed gemaakt, hij proeft
lijm (positief bij Berry) en turf. Ik typeer de wijn in mijn aantekeningen als
streng én uitnodigend.

Oogst op Château Ksara

Ksara 2012 Cabernet Sauvignon

De wijn heeft gerijpt op barriques, en als je proeft:
cassis, laurier en andere kruiden. Best nog wat tannines (dit is zo’n wijn voor
een Libanees kelderhoekje), veel onderliggende kracht. Eric geeft uitgebreide
proefnotities: zwarte bes, melkchocolade, bouillon, leer en tabak. Peper en
paprika. Tja, zovéél te ontdekken aan deze wijn.

Château Musar 2006

Gemaakt van de drie C’s: cabernet sauvignon, cinsault en
carignan. Toegegeven, de reputatie snelt altijd vooruit en dan proef je
misschien met extra interesse. Maar deze Musar maakt zijn reputatie helemaal
waar. Hartendief van Cees… en Marja, die meeproeft! De wijn is al mooi
uitgerijpt en fraai, terwijl we weten dat zo’n wijn nog gerust eens tien jaar
kelder mag hebben. Belegen en rijke geur, warm. Tabak en ceder. Vijgen.
Geweldig mooie balans. Complexiteit, een wijn met veel laagjes, fluwelig en
warm. Maakt de reputatie helemaal waar.

Libanon wint een plekje in onze harten met de proeverij van
Cees.

Lekker avontuurlijk uit Argentinië, Marokko en Chili
By in ,

Lekker avontuurlijk uit Argentinië, Marokko en Chili

Bewerken van de Cecchin wijngaard

 

 

We reizenvoortdurend de hele wereld rond. In het glas wel te verstaan. Maar sommigen  van ons reizen ook in het écht naar verre wijngebieden. Zoals Just Krijn. Manengeur en rozenschijn gaf hij als thema. We proefden flessen die Just ter plekke kocht na bezoek aan wijnbouwers in Argentinië. Tussen neus en lippen vertelde hij ook wijnen te hebben ‘afgekeurd’ om door ons geproefd te worden. Ghehe, da’s mooi. Schept verwachtingen. We proeven twee witte wijnen, acht rode en een zoete uitdrinker. En om het spannend te maken, vergelijken we met Chili en Marokko. Lekker
avontuurlijk.

2 x Indrinker, Torrontés

De Argentijnse druif Torrontés is bekend om zijn muscatachtige aroma. Bloemachtig, zeepachtig en soms wat kruidig. De wijn is verfrissend en bedwelmend, als de productie beperkt blijft. Een prettig curieuze druif om mee kennis te maken.

Bodega Piedra Negra Torrontés 2015 Mendoza, Argentinië

Ik ben nog nooit een Torrontés tegengekomen die langer dan een jaar goed rijpt, schrijft Oz Clarke in zijn Druiven & Wijnen. Maar dit is er toch een. Een mooie neus met sauvignon-achtige expressie en levenslust: buxus, boterig, zweet en perzik. Ranke wijn, levendig met mineraal tonen. Vluchtig staat in mijn aantekeningen, de meeste proevers geven de voorkeur aan de volgende.

Jose Luis Mounier Torrontés reserva 2014 Valle de Cafayate, Argentinië

Goudgele kleur, het laten rijpen op houten vaten zien we terug in de kleur. Een jaar op fust gerijpt. Hoge zuurgraad, duidelijk bittertje in de afdronk. Ik hou zelf meer van die springerige eerste Torrontés, deze heeft wellicht wat meer vulling.

2 x Marokko

Há, dit doet me denken aan Joost en Olie B Bommel. De bediende die altijd een ‘eenvoudige maar voedzame’ maaltijd op tafel weet te schotelen, is ook in charge van de wijnkelder. Die moet goed gevuld blijven. Joost schenkt regelmatig een Algerijnse Foezel in een Grand Cru fles over – het schijnt dat de kasteelheer dat niet merkt. Zouden wij het merken als we een Marokkaanse wijn in het glas hebben uit een Bordeaux geëtiketteerde fles? De wijnen zijn gemaakt van Cabernet Sauvignon, Merlot en Syrah. Met name die laatste verleent de wijnen iets warms.

Chateau Roslane 2011 Coteaux de l’ Atlas Maroc

Eric benoemt de groene paprika als meest karakteristiek. Nu hou ik daar wel van, zeker als het geen veeg teken is van te vroeg geoogste druiven. Mijn aantekeningen zijn louter positief: rijke geur, ceder, mooie aandronk, goed concentraat, bitterrijke smaak op de tong (dáár zou een kasteelheer Marokko kunnen determineren), en ook laurier, mocca en chocolade. Tsjonge, jonge, Marokko telt mee in wijn.

CB Initiales 2010 Thalvin, Maroc

Hartendiefje van Just. Bruine rand, lichte oxy toon, paddestoelen, strakke smaak die voor mij wat charme mist. Karaktervolle wijn die van  de proevers véél bijval krijgt.

2 x Chili, Carmenère en Carignan

Viña Tarapacá 2015 Reserva Carmenère, Maipo valley, Chili

De Carmenère heeft een lage zuurgraad, zoetige fruitigheid en het is belangrijk dat de groene paprika onder controle wordt gehouden. Rijke, ronde tannines en bamen, pruimen, specerijen zijn typerend als de druiven rijp zijn geoogst. Ik ruik in deze wijn de typerende Chili-kersen en jammigheid. Goed concentraat, mineraal, paprika, prettig bittertje en verrassend goed doordrinkbaar, lekker, hap sap!

T H ‘Terroir Hunter’ 2014, Carignan, Undurraga Chili

Deze wijn maakt indruk. Paul benoemt rijpe bessen, zwarte peper en stevige tannines. Rob vindt de wijn zeer geslaagd en benoemt die als ‘vlezig’. Ik ruik wat marsepein in de geur, impressie van rood fruit, goede vulling en goede zuren. De wijn heeft eigenlijk álles, maar ik denk dat de afzonderlijke componenten nóg beter in balans kunnen komen met wat flesrijping.

2 x Argentinië

Vatenopslag bij Cecchin

Bodega familia Cecchin, 2000 Mendoza Malbec

Hartendief van Just. Colabruine kleur, mooie belegen geur met kreupelhout, ceder, kruidkoek en kruidigheid. Deze Belegen Dame met mineralen is nog heel vitaal en heeft een goede balans. Voor mij de wijn van de proeverij.

Bodega familia Cecchin 2005 Mendoza Malbec

Jonger, maar strenger. Laurier, cassis en kreupelhout, goede balans en spanning. Mooie bitters en lang nahangend.

Fijne proeverij.

Loire wijnen: waardering tonen voor karakter en weerbarstigheid
By in ,

Loire wijnen: waardering tonen voor karakter en weerbarstigheid

Als het om Loire-wijnen gaat
zitten we bij Peter van den Besselaar goed. Al meer dan 31 jaar bezoekt hij met
Nelly het gebied. Dat bleek maar weer tijdens de proeverij; bij bijna elke
wijnmaker is hij langs geweest. Hij haalt ‘goudgerande herinneringen’ op aan de
plattelandskeuken, het hotel van Madame de Backer, wijnboeren zonder duidelijk
adres. (U zoekt La Pépière? Allez, U staat er recht voor!) Voor Peter is Loire
het synoniem voor vloeibaar geluk. Echter: Loire-wijnen zijn bij onze club niet
bijzonder geliefd. Het gebied is zo groot. De zuren zijn zo hard. De Cabernet
Franc heeft teveel paprika in de smaak. Het ene jaar is het andere niet. Nogal
wispelturig en eigengereid. Weinig charme. Ondefinieerbaar. Kortom: moeilijk.

Savennieres

Hoe gaan we deze vooroordelen
‘kantelen’? Peter roept de hulp in van Andrew Jefford. Op zijn eigen
onnavolgbare wijze zegt Jefford: stel je referentiekader in op onvolmaaktheid. “these wines often have a lovely unloveliness at their heart” Nee, sterker nog: vier die
onvolmaaktheid. Onvolmaaktheid is een integraal
onderdeel van de kwaliteit van de wijn. Jefford geeft het voorbeeld van een
Savennières: terughoudend, weerbarstig, geur van droog stro, gedroogde bloemen
en een scherpe, bijna ranzige boterigheid, dan zure pruimen in de mond, een
sobere mineraliteit en een beetje oxidatief. We gingen van de wijn houden,
juist vanwege het feit dat de wijn niet probeerde te plezieren.” En echt, het
helpt om je neus en gehemelte open te stellen voor onvolmaaktheid. Voor
karakter en weerbarstigheid. Het is misschien de enige manier om terroir te
kunnen proeven, te doorgronden.

We starten ongebruikelijk,
namelijk met de rode wijnen. Zes keer Cabernet Franc, om
vervolgens één Melon de Bourgogne (Muscadet) te proeven en daarna 5 keer Chenin
Blanc.De flessen rode wijnen zijn geblindeerd, maar we krijgen wel alvast het totale
overzicht te proeven wijnen, dat geeft houvast.

De line-up van de rode wijnen is
als volgt:

• Domaine des Bonnes Gagnes 2010 Anjou Villages Brissac

• Domaine René Noël Legrand cuvee Les Terrages 2011 Saumur Champigny

• Domaine des Bonnes Gagnes 2012 Anjou Villages Brissac

• Les Cormiers 2015, Domaine La Porte Saint Jean, Sylvain Dittière, Saumur
Champigny, Hartendief Peter

• Clos de l’Echo 2011, Couly Dutheil, Chinon

• Le grand Clos 2010, Yannick Amirault, Bourgueil [kurk]

En nu verwacht de lezer een
verslag van proefnotities, sterk uiteenlopende meningen, (on)volmaakte
beschrijvingen van aroma’s, details en pregnante uitspraken. Dat wil ik niet
doen, hoogstens één constatering van Willem Jan de revue laten passeren die
opmerkt dat geduld loont bij het proeven. “Als je te snel je neus in het glas
steekt, ruik je vooral de scherpe randjes, de zwavel, het zwembad, de jodium”.
Bij walsen, snuffelen, weer walsen en ‘nog effe wachten’ ruik je versoepeling.
Het fruit komt los, er ontvouwen zich ‘verzachtende omstandigheden’. Een
universeel geldend principe, maar bij deze wijnen extra waar, ze geven hun
kwaliteiten niet snel prijs. Geduld loont. 

Wijnmakers met karakter 

Wat ik wel wil doen: 3 wijnmakers
uit deze proeverij met tekst en een fotoportret in het zonnetje zetten. Wijnmakers
met karakter. Met groot respect voor de natuur. Ze zijn het liefst in de
wijngaard. Ze laten het terroir spreken. Ze persen zachtjes. Ze hebben geduld
bij de vergisting. Ze zijn wars van poeha. Kwaliteit. En niks anders.

Van de zes Cabernet Francs is er
één die de harten steelt van veel van de aanwezigen: Les Cormiers van Sylvain
Dittière. Geboren in een gezin van rozenkwekers, maar al vroeg met het
wijnvirus besmet. Loopt stage bij Thierry Germain (Roches Neuves), Marc Tempé
(Elzas) en Domaine Clos Rougeard (Sylvain is getrouwd met een dochter van
Charly Foucault). In 2010 begint hij zijn eigen domein. De wijngaarden worden
strikt biologisch bewerkt. Lange inweektijden, druif-eigen gisten, lange
rijping op houten vaten (waarvan 20% nieuw hout), geen filtering, een pietsje
sulfiet. En om binnen acht jaar je wijnen op de kaart te krijgen bij Alain
Passard zijn L’ Arpège (het drie-Michelinsterren-groente-restaurant in Parijs) is
toch een waar kunststukje. Hieronder een fotografisch portret van het domein
van Dittière, zie de beeldbronnen aan het eind van dit verslag.

FOTOPORTRET SYLVAIN DITTIÈRE

Van boven naar beneden: Sylvain Dittière; toegangshek tot het
domein; fermentatie in beton, hout en glasfyber; uitgestrekte kelders.

 

Staan we dan stil bij het
contrapunt in deze proeverij: Chateau Thebaud 2012 van Domaine de la Pépière, Muscadet
de Sèvre et Maine. Grote man achter dit domein is Marc Ollivier. Kijken we
terug naar z’n grootvader, een kleine (wijn)boer met 3 hectare wijnstokken,
naast tabak en koeien. Hij verkoopt het overgrote deel van zijn wijn in vat aan
café’s in Nantes. “Hij bezorgde ze zelf, vat voor vat”. De familie wordt
groter, wijn brengt onvoldoende op, zijn vader gaat in loondienst voor andere
boeren werken. Marc gaat natuurwetenschappen studeren in Nantes. Maar
realiseert zich: dadelijk sta ik voor de klas of doe ik onderzoek. ‘Ik wilde
buiten zijn, in contact met de natuur. En ik wilde in de buurt blijven van m’n
geboortestreek, dus dacht ik; hè, waarom word ik geen wijnboer?’ Iets voor
zijn twintigste begint hij met 7 hectare. Veel originele onderstokken, met
perfecte ligging, dicht tegen de rivier de Sèvre. Inmiddels 35 hectare, 30 wit,
5 rood. Tegenwoordig biodynamisch bewerkt. Wederom alles langzaam, eerlijk en
puur. Geen startersgist gebruiken (zeer gebruikelijk in de streek, snelle
gisting, primaire aroma’s, de wijn kan binnen een jaar de markt op), de wijn
blijft 30 maanden rijpen op de gistsporen in ondergrondse tanks, weinig
toegevoegde sulfieten, je zou het ook natuurwijn kunnen noemen.

Opmerkelijk: ongeveer 80% van z’n
productie gaat naar de Verenigde Staten. Dat is vooral te danken aan zijn
importeur Dressner, die al in 1990 begon met de import van Muscadet van La
Pépière. 

Een ander opmerkelijk feit: de
ouderingscapaciteit van de wijnen, die makkelijk 10, 20 tot 30 jaar kunnen
ouderen. Bij de foto met de oesters onderaan in het fotoportret staan
proefflessen klaar uit 1983, de foto is uit 2013.

Toch nog even mijn proefnotitie om
een kleine indruk te hebben van de wijn: ‘Een neus die doet denken aan
zomerregen op trottoirtegels, zacht en zuiver, een sprietje hooi, een toetsje
tropisch fruit maar in de mond heftig rondspringende zuren, kruisbessen, zeer
mondschonend. Heftig en imponerend. De man lijkt op een aaibare teddybeer, z’n
wijnen zijn veel minder gepolijst. De onvolmaaktheid zit ‘m hier vooral in de
discrepantie tussen neus en mond. Om bij het proeven van oesters te blijven:
eerst romig & zacht onmiddellijk gevolgd door ziltheid, jodium en scherpte.
Een volmaakte carrousel van smaken.

FOTOPORTRET MARC OLLIVIER


Marc Ollivier tussen Melon de Bourgogne; z’n moeilijk te vinden
‘chateau’; pneumatische pers; fermentatieruimte; checken van de rijpende
Muscadet in ondergrondse tanks; een ongewoon kijkje in zo’n tank; verticale
proeverij met oesters voor z’n Amerikaanse importeur.

 

Hierna begint het Chenin Blanc deel van de
proeverij. Het overzicht:

• Premier Rendez
Vous 2014, Lise & Bertrand Jousset, Montlouis sec

• Anjou Blanc “a
Francois(e)” 2014, Thibaud Boudignon

• Anjou Initial
BB 2013, Agnes & René Mosse, hartendief Peter

(De proefnotitie van
Harold Hamersma wil ik de lezer niet onthouden. “Draagt hetzelfde verleidelijke
witfruiten parfum en deelt venkelkwaliteiten met Les Bonnes Blanches, maar
heeft ook nog een killer body. Vandaar de naam. Rijper, voller, meer van alles,
zoet en zuur. Het water in de mond, dat niveau. Een stoot van een wijn. Maar wel met diepgang. Proeven is ‘Mon dieu’
verzuchten.”)

• ‘Les Choisilles’
2010, François Chidaine, Montlouis sur Loire

• ‘La Butte’ 2014,
Domaine des Bonnes Gagnes, Coteaux de l’Aubance (zoet) [kurk]

Alle Chenin Blancs zijn verbazend veelzijdig.
Van superdroog tot zoet en alles daar tussenin. Van vriendelijk tot hautain,
van verleidelijk tot afwerend, van rondborstig tot staalhard, het komt in deze
5 flessen allemaal voorbij. 

Van deze ‘nieuwe helden’ uit de streek licht ik
er weer één uit met een portret, François Chidaine. Ook al omdat Chidaine
degene was die Montlouis eigenhandig ‘op de wijnkaart’ heeft gezet. En toegegeven, het was een moeilijke keuze,
want alle wijnen waren een feest om te proeven. Voor mij won Chidaine op punten
van de BB, vanwege de kleur (flonkerend geel met groengloed) en de
tegenstellingen in de mond met bitters, kracht, citrus, vrolijkheid en weer die
bitters. Een schoolvoorbeeld van onvolmaakte volmaaktheid. Zie bij de bronnen voor meer
achtergrondinformatie over Jousset en Mosse.

FOTOPORTRET CHIDAINE

François
Chidaine; wijngaard Les Bournais met hond en oude chenin-stokken; de
wijnmakerij in Husseau; inox in de kelders; rijping op vat, z’n eerste tractor
(Mc Cormick F240 Verger Vigne); een vat Les Choisilles.

Na zijn studie aan de wijnbouwschool begon
François samen te werken met zijn vader Yves. Niet lang daarna besloot Yves met
pensioen te gaan en zijn 4 hectare over te dragen aan zijn zoon. Die besloot
over te stappen op biologische teeltmethoden en daarna biodynamisch te gaan
verbouwen. Al in 2003 kreeg hij de demeter
certificering. Zo werd hij een lichtend voorbeeld voor onder andere Boudignon
en Mosse. (De à François(e) zou deels voor deze
Montlouis-eerlijk-en-puur-pionier bedoeld kunnen zijn). 

Zowel in de
Muscadet-streek als in de centraal-Loire gebied kwamen nogal wat wijngaarden
vrij doordat de kinderen van oude wijnboeren geen belangstelling hadden voor
het harde 24/7 werk en naar de stad trokken voor werk, regelmaat en zekerheid.
Zo kon je als ambitieuze wijnmaker wijngaarden kopen of huren tegen redelijke
prijzen. Chidaine heeft inmiddels 37 hectare bij elkaar gesprokkeld; 20 in
Montlouis, 10 in Vouvray en 7 in Touraine. En inderdaad, het wordt eentonig:
veel werk in de wijngaard (biodynamische ‘501-mengsels’ zijn arbeidsintensief
om te maken) opletten voor schimmels en ongedierte en dat passend (of helemaal
niet) bestrijden. Handmatige oogst, 2 of 3 rondes door de wijngaard om alleen
de rijpste druiven te plukken. Wederom zeer zacht persen, wilde gisten, lange
spontane vergisting in houten vaten, om de tien jaar vernieuwd. Zo weinig
mogelijk sulfiet toevoegen. Wel een lichte filtering. Maar kijk die kelders
toch eens. De typische kelderlucht moeten we er maar even bij bedenken.


Conclusie: een perfecte proefavond met een
zeer doordachte keuze van wijnen en wijnmakers. Meer dan genoeg karakter en
weerbarstigheid. Helaas kon het kurkduiveltje twee keer toeslaan.
Onvolmaaktheid heeft kennelijk twee gezichten. Wij genoten vooral van het
onvolmaakte gouden randje van volmaaktheid.


Verslag en proefnotities Hans Lodewijkx

Bronnen

Het meeste beeldmateriaal komt van deze
website: www.wineterroirs.com.


Een
overvol juweeltje met verhalen en fotoreportages van wat alternatievere
wijnmakers in Frankrijk. Een kleine (?) schatkamer met verzamelingen,
uitstapjes en verslagen van proeverijen van hier (Parijs) tot Tokio. Bewonder
alleen al de verzameling Russische anti-alcoholposters. 

Lees op deze site over Lise & Bertrand
Jousset en de harde overgang van traditionele (lees: bespoten en verwaarloosd)
naar biodynamische wijnbouw en de moeilijke beginjaren van een
wijndomein-met-principes.

http://www.wineterroirs.com/2010/11/lise_bertrand_jousset.html



De fotoportretten zijn aangevuld met fotomateriaal van Buveurdevin, Jimsloire,
Dressner en McCarus

Uitstekende websites (Frans/Engels) >

www.domainedelapepiere.com

www.domaine-mosse.com

 

Meer over Loire-wijnen: http://jimsloire.blogspot.co.uk/ 

Leerzame studiereis naar Champagne smaakt naar meer
By in

Leerzame studiereis naar Champagne smaakt naar meer

Een wijnliefhebber die in de wijngaard heeft gestaan, toelichting heeft gehad, die snapt de wijn  in het glas beter. Onze studiereis naar Champagne smaakt wat dat betreft naar meer. We hebben verschillende geproefd tussen Champagne van één druivensoort, Chardonnay, Pinot Meunier, Pinot Noir of combinaties daarvan. 

We hoorden hoe het most uit de pers werd geselecteerd voor twee of drie cuves. Willem Jan en Martijn, de reiscommissie, hadden een mooi programma gemaakt met bezoek aan drie wijnhuizen en een coöperatie. Met bezoek aan persruimtes, wijngaarden en kelders waar de Champagne ‘sur lattes’ rijpt. Met lekkere lunches en diners. 

“En toch blijf ik het een moeilijk gebied vinden”, zegt Martijn. “Want we horen wel dat een wijnhuis (zoveel, een getal) hectares wijngaard heeft, maar de wijnhuizen kopen ook druiven in. Da’s toch wel wezenlijk anders dan bijvoorbeeld Bordeaux, Bourgogne of Elzas.” 

We leerden onder meer dat hoe langer een Champagne ‘sur lattes’ ligt in principe de rijkdom en kwaliteit hoger zal zijn (“als je tien jaar naar school gaat, dan weet je meer dan iemand die drie jaar onderwijs volgt”), dat Blanc de Blancs van chardonnay een uitstekend aperitief is, dat iedereen ter plekke in prachtige tulpglazen schenkt, dat Champagne nauwelijks tijdgebonden is, je kan het op ieder moment van de dag genieten. 

Zo’n studiereis moet zich ook qua bezienswaardigheden en culinair een beetje  in het geheugen etsen. We doen de lezer van onze website goede adressen cadeau. Vooruit dan. 

Het voorgerecht van zalm in restaurant Symbiose aan de Rue de Reims in Epernay was op de tong en voor het oog een plaatje!

Behalve voor een fraai uitzicht zal Au Bateau Lavoir, Le Port du Bois in Damery mij vooral bijblijven door het haantje en de vis gestoofd in champagne. Je kunt ook mooi koken met de wijn. 

De Vlaamse chef van restaurant Le Théâtre in Epernay aan de Place Pierre Mendes toverde een onvergetelijk dessert op tafel: een gestoofde peer in feuilletédeeg met een bolletje ijs en wat caramel. Ik proef die vanille-expressie van de peer nú nog.  

Bij restaurant Les Avizés aan de Rue de Cramant in Avize genieten we van een buitenlunch in de tuin, beter kan niet. 

We genieten van asperges met een een gepocheerd ei, kuikenstukjes en een groente-sesam vinaigrette. 

Reiscommissie, reuze bedankt! We hebben een mooie studiereis achter de rug, en de nodige doosjes voor de kelder om nieuwe geluksmomenten luister bij te zetten. 

Smaakt naar meer. En we koesteren de herinnering, om met Shakespeare te spreken: it is the mind that makes the body rich.