Drie van de vier flessen wijn voor thuisverbruik komen uit de supermarkt. Ruim eenderde van de flessen die daar worden gekocht, zijn de huiswijnen – vaak literflessen. Maar de supers bedienen ook de verwende wijndrinkers. Uit onderzoek komt naar voren dat slechts 3 procent van de wijnkopers flessen van meer dan tien euro aanschaffen. Peter van den Ende kocht uit het verwen-segment wijnen bij Albert Heijn, een firma die we tot op de dag van vandaag reuze dankbaar moeten zijn voor de emancipatie van de Nederlandse wijn drinkers. En vergelijkbare wijnen bij de Belgische Supers als Carrefour en Colruyt. Uiteindelijk winnen de Belgen met 4 – 2 van de Nederlandse super. Niet zo gek. In België zien we nog wel eens klanten kistjes wijn inladen in de achterbak. Het zijn genieters, onze zuiderburen.
Jean Claude Doquet Premier Cru Champagne
Fris, heel licht wat gist en een zoetzweem. Mooi krachtig in de mond met meloen, lage zuren, cremige mousse en overrijpe appels. Voornamelijk Chardonnay komt door in zowel geur als smaak. Schoon en fris gemaakt zonder al te veel briochetonen. Rijpe wijn, die door de meesten een heel stuk zuidelijker werd geplaatst (Limoux en zelfs noord Spanje werden genoemd als plaatsen van herkomst).
Blason de Bourgogne 2008 Montagny 1er Cru
Licht, witgeel van kleur. Deze wijn nodigt nou echt uit: fris en strak met mooi wat kruidigheid, zeep, groene appels en een klein, heel klein krulletje warme roomboter. Geen hoogvlieger, maar toch wel een aardig voorbeeld van een kleine, verfrissende Bourgogne, met spanning.
Neil Ellis 2007 Cabernet Sauvignon Vineyard Selection Stellenbosch
Donkerrode wijn. Een heel, heel typisch glas Zuid Afrikaanse rode wijn: de geur is ontzettend expressief en geeft voornamelijk geuren die doen denken aan koffie, zadelleer, groene paprika, stopverf en tabaksbladeren. En: warm asfalt. Commercieel gemaakte wijn en duidelijk afkomstig van een plek op aarde waar de zon vaak uitbundig en lang schijnt. Een krachtpatser met drogende tannines, goed concentraat en een korrelige structuur.
Jacob’s Creek 2006 Cabernet Sauvignon Reserve
Na een paar minuten goed beluchten wordt de wijn in dit glas alsmaar expressiever. Aanvankelijk rook ik nagenoeg niets, na een minuutje kwam er voorzichtig een hint van warme aarde en aardbei voorbij en na nog een paar minuten was er overduidelijk en, zeer typisch en onmiskenbaar: eucalyptus. Mijn gedachten gingen hier dan ook direct naar Australië. Frisse zuren, drop, anijs en voornamelijk rood fris fruit overheersen de smaak, die heel behoorlijk en prettig is. Maar ook een tikje krap in de lengte.
Fattoria del Cerro 2007 Vino Nobile di Montepulciano
Na de voorgaande, toch wel behoorlijk zondoorstoofde wijnen, vond ik het erg prettig om terug te keren naar een wijn die wat meer op een klassieke leest werd geschoeid. En zo kun je deze Italiaan wel aanmerken, als zijnde ‘klassiek’. Tabak, mediterrane kruiden, viooltjes, aarde en rode paprika. Frisse zuren, sappig, kersen en bessen en mooi wat gedoseerde houtrijping. Het was een nek aan nek race met de andere wijn in deze serie (een 2007 Vino Nobile di Montepulciano van Piccini, gekocht bij de Carrefour). De Piccini bezat net wat meer romigheid en scoorde daarmee duidelijk aan extra punten, maar delfde uiteindelijk toch het onderspit vanwege een minder complexe en kortere afdronk.
Proefnotities David Koenen, foto’s Richard van Oorschot
Als je gewoontegetrouw dinsdags gaat proeven, komt het natuurlijk wel eens voor dat je niet helemaal fit bent. Of licht chagrijnig. De grap is dat na twee, drie slokken wijn dat gevoel altijd wegebt. Nu ik vandaag – dinsdagavond – naar huis toe ga, valt me op dat ik een latente hoofdpijn voel opkomen… En wat erger is: ik snotter en moet vaak mijn neus snuiten. Nee hè! Niet vanavond… als mijn neus dicht gaat, kan ik goed proeven vergeten. Op de avond van de wedstrijd is dat fnuikend. 
Mijn eerste woorden als ik Noël zie, zijn dan ook: ik voel me niet zo goed. Noël twijfelt geen seconde, en geeft direct als antwoord: ik ook niet. Zó, wij hebben ons ingedekt als het vanavond fout gaat. Bij de wedstrijd worden jullie kleine jongens, zei Nelly eens. Want vanavond is proeven een erezaak. Ik hoor Paul mompelen: ik ben al dagenlang zenuwachtig voor vanavond. En Claartje verzucht bij de rode wijnen vertwijfeld: wááááárom doen we dit eigenlijk?
De winnaar van 2009 Rob van Ginneken en collega-jurylid Geoff Marée nemen hun taak heel serieus. Hilarisch is het moment dat Rob uit het jurylokaal terugkomt en aan de radeloos proevende leden vraagt: “Heeft iemand per ongeluk het reglement bij zich?” (we hebben een echt reglement). Natuurlijk. Dat hebben we. Net als wedstrijdproeflijsten van jaren (Kees, die zich ontpopt als onze wedstrijdhistoricus) en spiekbriefjes. Er werden dit jaar ook heuse waarschuwingen uitgedeeld bij praten en afkijken.
Na telling van de punten reikt Rob de wijnkoeler met een mooie fles uit aan winnaar Richard van Oorschot. Dat hij goed proeft, merken we iedere week. Maar zó goed? Richard kwam, proefde en overwon. Hij scoorde een overtuigende eerste plaats. Een van de jongste leden steekt proevers met bij elkaar enkele honderden jaren proefervaring in de zak. Da’s geweldig: Richard proficiat! Twee leden van de gelegenheidsformatie Black Berrys die bij de Prix Saint Hubert hoog scoorden, mogen naast Richard op het ereschot: Berry Marinussen als derde, en – yes! – ikzelf met de tweede plaats.
s dan Hongaars mocht drinken…. zei ik, …dan was dat beslist geen straf, vulde mijn buurman spontaan aan. Bij álle wijnen kwamen sterretjes in mijn aantekenboekje. De foto hierboven is gemaakt in de uitstekende wijnbistro Bock in Budapest.
