Nieuw Zeeland: wijnen op de drempel van faam

By
1361
Nieuw Zeeland: wijnen op de drempel van faam

Wie een proeverij organiseert bij een wijnsociëteit wil ruwweg – ik generaliseer nu overdreven –de proevers iets laten ontdekken óf de proevers laten genieten. Helemaal fijn als het samengaat. Bij mijn weten heeft Richard van Oorschot de primeur met een proeverij die helemaal aan wijnen uit Nieuw Zeeland is gewijd. Dat is spannend. Ondanks de inval van het winterweer zijn we massaal aanwezig. Richard vertelt dat hij geïnspireerd werd door een artikel in Decanter (De beste wijnen uit Nieuw Zeeland & twintig aantrekkelijke producenten & verrassende wijnen om het te bewijzen), maar dat het nog niet meevalt om in Nederland een complete range wijnen te verzamelen. “Op de drempel van beroemdheid” is de titel van het artikel. Wij gaan het vanavond proeven.

Number 1 Cuvee, methode traditionelle, Daniel Le Brun

Zó mooi als de fles, zo lelijk is het etiket van deze mousserende wijn. De fles doet aan een exquise champagne denken, het etiket aan een bubbel die je bij een kermisschiettent kunt winnen. De wijn is 2 jaar gerijpt sur lie. Daniel Le Brun is een van de Marlborough pioniers, en is een van Nieuw Zeeland’s meest gelauwerde sparkling wine makers, staat in de documentatie van Richard. Proeven we dat op de tong? Verfijnde mousse. Peer en pruim, brooddeeg in de neus. De smaak is sappig, wat ruw in de mond, maar met frisse citrustonen. David roemt de prettig zachte smaak, Ronald herkent citrus, groene appel en exotisch fruit. Verdienstelijk glas bubbels!

Pinot Gris 2009, de Kleine Schorren, Schouwen-Duivenland (Nederland)

Nog voor we weten dat dit een piraat is (“Nieuw uit Zeeland”, aldus Richard) is er veel discussie over deze wijn. Een groep die de zuren te prominent oordeelt, een groep die onder de indruk is dank zij die rinse zuren. Ik behoor tot de laatste groep. Erg mooie neus met viooltjes, strakke rinse smaak. Ontzettend eetlustopwekkend, staat in mijn aantekeningen. Paul is ook onder de indruk: hij ruikt amandel en prijst de goede balans. KLM schenkt deze wijn in de business class. Goede actie! De Kleine Schorren hebben tien hectare wijngaarden in Zeeland (http://www.dekleineschorre.nl/).

2008 Mount Difficulty – Pinot Gris, Central Otago

Ik ruik jasmijn en viooltjes, ook wat brandnetel. Sappige en soepele smaak met een bittertje. Vanille komt daarna als impressie los en ook roomboterbabbelaar. Mooi glas.

2007 Craggy Range, Kidnappers vineyard, Hawkes Bay, Chardonnay

Als ik goed heb geluisterd geeft een meerderheid van de proevers deze wijn de voorkeur boven een meer houtgetypeerde Neudorf. Wijngaard kijkt uit over de pacific, schrijft Richard. Wine Advocate 91/100. Mijn aantekeningen: jasmijn, verfijnde neus. Krachtige wijn, sappige, goede zuren, bittertje. In de wijn is nog veel meer te proeven dan ik doe, want Berry ruikt citrus en perzik, boter, mint en Dimph kuisbes. Fraai glas.

2008 Muddy Water Riesling, James Hardwick Riesling, Waipara

Kruidige en mondvullende riesling met exotische trekjes, zegt Hans L. Ik ruik groene appeltjes en bloemetjes, prikkelende wijn in de mond, pittige en sappige zuren, pietsie zoet. Expressieve wijn.

Er ontpopt zich een discussie of New Zealand een goed land is om pinot noir te verbouwen. De neus belooft veel, maar de smaak is wat dun, hoor ik Toos zeggen. Hans H. moppert een beetje dat hij pinot noir écht niet geschikt vind voor het land. We nemen de proef op de tong met vier wijnen, waarvan ik er twee toch wel graag in mijn kelder zou hebben: Staete Landt en Terravin.

Staete Landt 2006, Pinot Noir, Marlborough

Ruud Maasdam, de wijnmaker staat rechts op de foto, is een Nederlander. Hij is ook een promotor van Marlborough als regio. Carameltonen ruik ik. In de smaak veel rondeur met pit. Prachtige pinot noir neus, een echte charmeur, hap sap, ik wil snel een nieuwe slok proeven. Dit is een bijzonder mooi glas wijn.

Terravin 2008, Pinot Noir, Marlborough

Het is niet allemaal positief wat in mijn aantekeningen staat (tikje eendimensionaal) maar als geheel is dit toch echt een sterretjeswijn. Aardbei in de neus, heel duidelijk. Viefe zuren en een hap sap smaak, klein zoetje, wijn met veel rondeur.

Declaration Syrah 2007 C.J. Pask, Hawkes Bay

Bosgrond, champignons, kers, morel, chocolade, koffie en laurier, ruikt Jan in deze syrah. Cederhout en terroir staat in mijn aantekeningen, rondeur in de smaak en goede balans.

Craggy Range 2004, Cuvee Le Sol Gimblett Gravels Syrah, Hawkes Bay

Rijke neus, nog heel gesloten. De wijn opent zich heel langzaam, geeft zich niet zo gemakkelijk. Ik ruik wat vuursteen en vanille. De smaak is geen allemansvriend: veel kracht in het glas, stevige bitters ook. Beslist een heel fraai glas wijn, maar ook wel tegen een prijs waar we wat tegenaan hikken.

2006 Terravin – Noble Sauvignon, Marlborough

Kijk, daar worden we vrolijk van. Een wijn die heel erg zeldzaam is, want er wordt bijna geen edelzoete wijn gemaakt in New Zealand. In 2006 had Terravin ideale omstandigheden waarin zich wat edele rotting voordeed en men besloot de gok te wagen. Druif voor druif werd handmatig geplukt. 630 liter is de totale productie, die niet te koop is. En wij proeven het! De wijn heeft maar liefst 21 maanden op nieuw hout gegist. Botytris tonen in de neus, elegant en soepel. Volstrekt harmonieuze wijn. Zo’n edelzoete wijn kunnen ze dus óók maken in NZ.

De gemiddelde kwaliteit van de wijnen ligt erg hoog in New Zealand, dat kunnen we zonder meer vaststellen. Niet gek dat de wijnen kostbaar zijn, want ze moeten van de andere kant van de wereld komen. Daar wringt zich ook wel een beetje de schoen, want in Europa kunnen we bijna altijd concurrerend kopen. Ik ben onder de indruk van de wijnkwaliteit in een nog betrekkelijk jong wijnland. Decanter zou wel eens helemaal gelijk kunnen hebben: ze staan op de drempel van faam.

3 Reacties
  1. De afstand is niet de reden dat de gemiddelde prijs hoog is. Dat zit hem veel meer in het uitermate moeilijke klimaat (koud en nat, veel ziektes en lage opbrengsten), met uitzondering misschien van gebieden als Central Otago (continentaal); hoge arbeidskosten; hoge vaste lasten a.g.v. moderne vinificatietechnieken, en uiteraard ook een grote vraag en een relatief bescheiden aanbod.

  2. Hierbij een reactie vanuit Nieuw Zeeland van mijn neef in Martinborough.

    Leuk om te horen over een Nieuw Zeelandse proeverij in Tilburg, en aan de lijst te zien ook geen slechte keuze als rondreisdoor de de wijngaarden in NZ.

    Zeker wel even wennen aan de hoge alcohol tegen de 14 a 14.5 procent bij de rode wijnen en de voor NL begrippen stevige prijzen. Wij hebben hier natuurlijk het omgekeerde probleem als we voor ons clubje hier Europese wijnen proeven. Vooral de betere zijn dan flink duurder dan de NZ-se.
    De goede NZ-se pinot noirs zoals het grotere broertje van de Ata Rangi Crimson die jullie proefden, kosten nu in NZ ook al weer 35 tot 45 euro, dus dat is voor ons hier ook alleen voor speciale gelegenheden en flessen die je voor enkele jaartjes in het keldertje wilt leggen.

    Vergeleken met de zogenaamde premier en grand cru pinot noirs uit Frankrijk, zijn prijzen voor de NZ pinot noirs weer erg schappelijk. En daarom hebben de NZ-se pinot noirs zoveel succes in Engeland. De betere NZ pinot noirs zitten qua kwaliteit net onder de franse cru burgundies en soms af en toe beter bij de wine competitons in Engeland. Maar ze zijn vaak de helft van de prijs van de Franse collega’s. Dat is natuurlijk allemaal door mij uit een NZ oogpunt bekeken en een Fransman zal het daar niet mee eens zijn. Ofschoon in blinde proevingen bijvoorbeeld Ata Rangi verscheidene malen de Fransen heeft verslagen bij de wine competitions in London. De Fransen hoeven niet bang te zijn. NZ produceert slechts een procent van de wijn wereldproductie.

    Onze beste wensen voor een gezegende Kerst en good health and happiness voor het nieuwe jaar.

  3. @ Rob, you are right, denk ik. Landwijn uit Noord-Brabant of Zeeland kent ook een hoge prijs.

    @ Neef, we moeten niet te veel zeuren over wijnprijzen, daar ben ik het wel mee eens 🙂 Maar leden van een wijnsocieteit die wekelijks proeven kunnen best selectief zijn in wat ze kopen, en de trouvailles met een geweldige prijs/kwaliteit verhouding kiezen. Dat is een sport. Ik beter mijn leven en ga in 2012 NZ kopen/drinken. Sowieso hoop ik dat ze vaker op proeverijen staan.

Comments are closed.