Tag: Noord Italië

Geslaagde afsluiting seizoen met barbecue
By in ,

Geslaagde afsluiting seizoen met barbecue

We hebben het seizoen prettig en geslaagd afgesloten met de barbecue. Mooi weer, op de binnenplaats van het Maison du Vin, waar je je in het buitenland kan wanen. Diederick en Eric werden door de voorzitter bedankt en in het zonnetje gezet met een fraaie magnum.  

De Provençaalse rosé 2017 van Pigoudet (Aix en Provence) is van uitnemende kwaliteit. We genoten ook van een trebbiano uit Lugana, Le Creete 2017. We genoten van een frivole pinot noir uit Nieuw Zeeland, ook de Vino Nobile de Montepulciano 2015 van Bigi had dezelfde frivoliteit.Wijn uit magnum is altijd een feestje en Château Le Meynieu 2009 Haut Medoc heeft zich heel mooi ontwikkeld met ceder en laurier in een verfijnde neus en een lichtvoetige smaak.

Ware dubbelgangers, pinot noir en nebbiolo
By in ,

Ware dubbelgangers, pinot noir en nebbiolo

Bricco Boschi plattegrond, een van de mooiste wijngaarden in Barolo

 

 

We proeven blind wijnen van pinot noir en nebbiolo. Pinot noir is een druif die het over de hele wereld goed kan doen, van Chili tot Duitsland. Met als thuisbasis Bourgogne waar de druif elegante wijnen geeft met ongeëvenaarde geur, smaak en textuur. Nebbiolo is de druif die edele, krachtige en geparfumeerde wijnen met veel bewaarpotentieel geeft, alleen in Piemonte. Een mooie proeverij van Toos Dusee en
Claartje Grielis.

Bricco Boschi in Piemonte

De wijnen van beide druiven hebben gemeenschappelijke kenmerken, zoals een lichte kleur, een geur met kersen en rozen. Het is een wonder hoe twee verschillende wijnen van verschillende druiven uit verschillende streken en verschillende landen gemaakt door verschillende wijnbouwers tóch zoveel gemeenschappelijke kenmerken kan hebben dat je ze door elkaar haalt. Het zijn soms ware dubbelgangers.

Les Grèves, iets rechts van het midden, de mooiste wijngaard in Beaune

De prachtige wijngaarden van Beaune Gréves en Bricco Bischo liggen 550 kilometer van elkaar vandaan. In het glas kan je de pinot aanzien voor nebbiolo (wat ik prompt deed) en omgekeerd.

Les Grèves

Beaune Gréves 1er Cru 1999 Jacques Prieur Antonin Rodet

Hartendief van Toos. Voor mij dé wijn van de proeverij. Het is geweldig hoe deze Bourgogne zich heeft ontwikkeld. En de tijd heeft gekregen om dat te doen. Is deze wijn nog te koop vragen meteen enkele leden. Nee dus. Dit is gekoesterd in een kelder en kan nu genoten worden, enkel en alleen met wijnvrienden. De wijn is duidelijk geëvolueerd in kleur, heeft een enorm rijke en complexe geur waar je steeds iets nieuws in ruikt: gedroogde pruimen, Schotse pijptabak, kersen en chocolade, wat rozen, een rijke geur die zich doorzet in een rijke smaak die volkomen in balans is. Schitterende wijn.

Bijschrift toevoegen

Cavollotto 2010 Riserva Bricco Boschis

Hartendief van Claartje. Van een fameuze wijngaard in Piëmonte. Waar de Bourgogne al een ingeloste belofte is, heeft deze wijn de belofte van de jeugd. Kindermoord, zegt Berry. Waarschijnlijk nog wel te koop, dus interessant voor de liefhebberskelder. Wat zou ik deze graag over tien jaar nog eens drinken! Evolutie in de kleur. Hele heldere en mooie kleur. Een kruidige geur, peperkoek. De wijn proeft nog wat stug, met een tanninerijke smaak. Heel veel potentieel.

Bijschrift toevoegen

Chambolle Musigny 2013 Robert Sirugue

We proeven blind, dus weten niet wat in het glas zit. Na onthullen ben ik helemaal in mijn nopjes. Chambolle Musigny is een van de vrouwelijkste Bourgogne wijnen. Niet zo breed, zegt Noël. Ik ruik kruidnagel en stal, zegt Willem Jan. De kleur is heel lichtrood. De geur heeft een aanlokkelijke combinatie van caramel en kers, waar warempel na veel lucht ook frambozen bij komen. Een héle hoge zuurgraad (je zou het zo voor Italiaans aanzien) met een bittertje en ongelofelijk veel elegantie en verfijning.

Essenze 2010 Barolo di Barolo, Terredavino

Eric benoemt bruinrode kleur, champignons, stal, mos en iets chemisch. Just benoemt roos. Paul chocolade en espresso, de wijn is á Point, zegt hij. Mijn aantekeningen: bruine rand, een heerlijke complexe geur met veel impressies van caramel, leer, tabak, dennen en kaneelstok. Aards vooral. Bij veel lucht komt er ook aardbei en rood fruit bij.

Als je een dubbelganger ziet, ben je altijd even verwonderd en stil. Dat werd ik ook bij deze proeverij, want… potverdriedubbeltjes, wat is het toch moeilijk om blind deze druiven te onderscheiden – vooral als de wijnen wat ouder zijn.

Oranje boven! Wijnen zoals vroeger. Wijnen van de toekomst.
By in ,

Oranje boven! Wijnen zoals vroeger. Wijnen van de toekomst.

Ales Kristancic, maker van Movia

Altijd al
willen weten hoe wijnen 1800 jaar geleden proefden? Dan was aanwezigheid bij
déze proeverij gewenst. Martin Berkelmans raakte (met Monique) in de ban van
oranje wijnen. Wijn die worden  gemaakt
aan de grens van Italië en Slovenië, in Slovenië. Wijn waar de schilletjes
meegisten, soms kort, soms heel lang. Tot maandenlang. En die soms rijpen in
hout, maar ook in amfora’s. Zoals in de oudheid. Die amfora wijnen zijn sowieso
een trend in de wijnwereld. “Je moet je referentiekader een beetje aanpassen”,
zei Martin. “Om de wijnen te waarderen…” Ik spits dan mijn oren, ga wat rechter
zitten en ontspan de tong. Dit gaat een heel interessante proeverij worden.
Geen allemansvrienden, geen middle of the road wijnen, geen barbaren om met de
Italiaanse filosoof Alessandro Baricco te spreken. Karaktervol, niet alledaags.
En dus interessant.

MOVIA 2014
Rebula

Geelgoud, niet
helemaal helder. Prachtige rijke geur, peer, ananas, tropisch fruit. Strakke zuren,
scheermesje-scherp maar met inhoud. Amandel in afdronk. Complexiteit heeft deze
liefelijke en vrolijke wijn.

Čotar 2003 Kras
Malvasija Slovenië

Hartendief van
Martin. Troebele kleur, Paul ruikt vijgen, perziken, abrikozen, caramel. Ik
ruik wat mango. De wijn is niet heel breed, hoge bitters, heel vitaal en lenig.

Tauzher 2010 Malvasija

Hartendief van
Martin. Vanille, Turks Fruit. Goede zuren met een piepklein lekker zoetje.
Mocca en toffee. Diederick prijst de frisse neus. Mooie balans ook.

Quarticello
2016 Le Mole Malvasija

Veel te jonge
wijn met heel veel potentieel. Mahonie kleur. Duidelijk muscaat en rozen aroma.
Stevig concentraat. Bitters en veel tannine. Heel interessante wijn.

GRAVNER 2009
Rebula

Heel helder. Mahoniekleur.
Amber. De geur van een zwoele zomeravond. Acacia honing. Heel geconcentreerde
wijn. Veel karakter, vrij hoog in alcohol, absoluut een eetwijn.

In een serie
rode wijnen staat ter afsluiting een wijn van tien jaar oud die prachtig is
uitgerijpt: Roxanich 2008 Istrijanac, bruinzwarte kleur met tuilé rand. Het is
geen gemakkelijke wijn, zegt Paul. Just benoemt rozen, peperkoek, drop, salmiak,
amarenekers en framboos. Sappige wijn, kruidig, herfstbos en paddestoelen.
Verfijnd. 

Roxanich heeft een prachtig hotel midden in de wijngaarden (foto). 

 

Prachtige
proeverij.

Wijnen met een verhaal leveren nieuwe verhalen op
By in ,

Wijnen met een verhaal leveren nieuwe verhalen op

De wijn waarmee
het allemaal begon. Rosé van de bobal druif. Doodsangsten uitstaan op de
camping, maar die daarna wegspoelen met een bloemige Grüner Veltliner. De
basiswijn voor champagne proeven. Coteaux Champenois. De witte Bourgogne,
wáárom wil je die meenemen naar de slager? De Alto Adige wijn van een druif die
werd ontwikkeld voor wijngaarden die rondom een ziekenhuis zijn gelegen, de
Bronner. 

Indrinker vóór de Champagne

En de indrinker natuurlijk, een wijn “die in geen enkele serie past”
en dus voor de Champagne wordt gedronken. Gedronken? Proestend uitgespuwd door een gewaardeerde proever! Met
een intens vies gezicht. Het blijkt een wijn die werd ontwikkeld door top
chefs, curieus is misschien het goede woord niet, van… tomaten. Ja, we hadden
een mooie avond. Ook door een laatste serie met fraaie wijnen, die echter
iedereen op het verkeerde been heeft gezet. Lees maar. 

De eerste wijn
heeft een superklassieke geur, prachtig met heel veel complexiteit: ceder,
grafiet, stal, leer, espresso. Met een strenge smaak. En toch ook open,
elegantie en finesse. En dan wéér ruiken, eindeloos ruiken: laurier. Een geur
als een pauwenstaart. Deze wijn móet uit een mooi jaar komen. Mijn idee: Saint
Julien. 

De tweede wijn
is zwartrood, heeft een strengere neus. En dan een smaak waarin het zoet op de
tong meteen naar voren komt. Goede balans. Véél wijn, ik hoor notities als
gekookte bloemkool en dadels. Mijn idee (door het zoet): Amarone della
Valpolicella. 

Wijn drie heeft
een geur waar ik wel voor val: zwoel warempel, kreupelhout. Een mooie geur van
oude rozen, en ik ruik ook een lichte oxydatietoon. De wijn moet dus oud zijn.
Goede aanzet en gronderigheid in de mond. Milde wijn. Een Oude Dame. Mijn idee:
Saint Emilion of Pomerol. 

Dan het
uitpakken van de wijnen – er is niemand die bij de eerste wijn aan Italië
dacht:

DEI Riserva 1998 Vino Nobile di Montepulciano

ZENATO Amarone
della Valpolicelle 2005

VILLALTO
Amarone della Valpolicella 1999

Drie
droomwijnen. Wijnen om op het verkeerde been te worden gezet. Zo eindigt de
proefavond Wijnen met een verhaal met nieuwe verhalen.

Terechte prijzenpakkers
By in ,

Terechte prijzenpakkers

Antinori maakt prijswinnende…. syrah

 

 

De prijswinnaars die Gerard van Avendonk ons vanavond voorzet hebben allemaal een hoogste beoordeling van 91 tot 99 punten gehad van bekende beoordelaars. Daar zal ieder z’n bedenkingen bij hebben en zeker z’n vooroordelen. Parker houdt van dikke wijnen om maar eens wat te noemen. Is dat terecht? Om maar eens met de deur in huis te vallen, we hebben genoten. De hele proeverij door. Er viel véél te ruiken, te proeven en te genieten. Een serie topwijnen die dankzij een perfecte opbouw volledig tot zijn recht kwam. De poedelprijs bleef onuitgereikt. Winnaars onder elkaar. Met steeds twee toppers tegenover elkaar.

1.1 Jean Baptiste Adam pinot gris 2014 Letzenberg. 13% James Suckling 97 punten.

Eric benoemt een geur van mandarijn sinaas met daar bovenop nog honing en caramel. Een duidelijk aanwezig zoetje dat Toos typeert als grapefruit zoet.

1.2 Domäne Wachau riesling smaragd 2016 Singerriedel. 13,5%. Falstaff 93 punten.

Onze snipverkouden voorzitter determineert meteen een Riesling. Zijn formule: bitter + mandarijn = Riesling. En zo is het maar net. Ik zou graag nog petrol en parfum toevoegen aan de formule. Ach, een scheikundige prijswinnaar zal ik nooit worden. Toos geniet ondertussen van de intense neus en de diepgang.

2.1 Garzon albarino 2016. Single vineyard. Uruguay.14,5 % Descor Chados 94 punten.

Een van de favorieten van Gerard, zijn hartendief. De prijswinnaar onder de
prijswinnaars zogezegd. Hoe komt dat? Zijn het de mooi, late zuren, de  banaan, het frisse citrusfruit, het vleugje oud hout? Berry weet raad met deze sappige en frisse Uruguayaan. Van mij krijgt ie nog een vleugje noot en wat vettigheid toegedicht. Een fraai en complex glas.

2.2 Adriana vineyards white stones chardonnay 2014. Argentinië CatenaJames Suckling 99 punten.

Heerlijk sappig, dit favoriete huis van Gerard. Wat kruidig in de neus, een beetje hars en in mijn neus komt een vruchtencocktail naar boven. Appel, cactusvijg, sinaasappel. Tjonge, wat veel! Om in de mond over te gaan in lychee, citrus, peer, een klein kiezeltje en frisse onderliggende citruszuren. Voor mij een van de hoogtepunten van de avond. 

3.1 Zonin valpolicella ripasso superiore 2015. 14%. Decanter 96 punten.

Decanter waardeert deze ripasso hoog. Jan-Willem gaat daar niet volledig in mee. Hij ontdekt melk, paprika, wat koffie en een kersje. Met in de smaak laurier, drop en pinot noir bitters. Dat laatste herken ik. Het ietwat weeïge zoetje, het duidelijk aanwezige rode fruit –vooral de framboos- en het verdwaalde aarbeitje zetten ook mij op het verkeerde been. De lente is begonnen! noteer ik. Dat zal ik toch niet bij iedere Ripasso hebben?  

 

 

3.2 Vidal-Fleury côte-rôtie 2015 brune et blonde.13,5% Wine spectator 93 punten.

De druiven zijn afkomstig van twee beroemde hellingen gelegen boven het stadje Ampuis, Côte blonde en côte brune. Côte blonde heeft een granieten bodem en zorgt voor elegantie. Côte brune heeft ijzer en geeft deze wijn stoere kracht. Willem Jan bespeurt in de verte weer wat melk, dit keer ruim overtroffen door kersen en bramen. Hij proeft drop, laurier, vanille en een zoetje. Hij is steviger dan z’n voorganger, in alles. Meer fruit, dikker sap, een beetje koffie. En veel en veel te jong om al te drinken.

4.1 Bramsole cortona syrah la Berccesca 2012. doc Cortona 14% Falstaff 94 punten.

Bramsole betekent verlangen naar de zon leren we. Nou, ik verlang vooral naar meer van deze wijn. Er komen veel Bordeaux associaties langs. Cabernet sauvignon, eucalyptus, aards, kersen, bosbes. Heerlijk zegt Eric en dat ben ik helemaal met hem eens. Wat aards, een beetje rook, anijs, een beetje koffie, een verstopt dropje (topdrop neem ik aan bij deze prijswinnaars). Het houdt niet op.

4.2 Giacomo Fenocchio barolo docg 2011. 14,5% James Suckling 95 punten.

Alweer een voltreffer. We gaan zo langzamerhand denken dat de prijsproevers gelijk hebben. Verrassend in de sociëteit die meer bekend staat om nooit hetzelfde proeven en onze aangeboren afkeer van het volgen van een ander zijn smaak. Noel herkent direct de nebbiolo. Toos ruikt rozen en sinaasappel. We proeven verder thee, drop, kers, anijs, caramel, hele fraaie zuren en Eric vindt nog een rode biet in zijn glas. Hij hapt er gretig in.

 

5.1 Barone ricasoli Casalferro 2013. Castello di Brolio. 14%. Robert Parker: 91 punten en 93 punten.

Die Robert toch. Krijgt hij deze wijn twee keer voor zijn neus. Vast zonder dat hij het doorhad. Twee punten verschil. Er zijn eindexamens om minder over gedaan. Wat dat betreft is hij welkom bij onze club. Paul proeft een warme wijn, met espresso –die hoort ook warm te zijn-, cassis, kersen en bramen. Met een toefje pure chocola op de koop toe. Annemiek treft aardig wat zuur. Daar ga ik in mee, al noem ik het anders. Fris fruit, een zuurtje, wat bessigs. Met een neus van teer, sigaar en cederhout. Een vol glas, een mooi glas. Wat mij betreft mag Parker het nog twee keer proberen.

 

 

5.2 Antinori Tignanello 2014. Toscane 13,5%. James Suckling 94 punten.

Deze super tuscan is ook geprijsd als een super tuscan. En terecht. Deze hartendief van Gerard sluit de series rood af. Met een knal. Weer warm, concentraat, chocola en cederhout zegt Paul. Ja. Naast hoestdrank, nu eens positief gebruikt, zwarte bes, kruidkoek en wat aardsheid. Met een vlezige smaak in het begin, waar de paddenstoel langzaam verdwijnt als de zachte zuren verschijnen. Als Assepoester zonder haar glazen muiltje verdwijnt wel de wijn, maar niet de herinnering.

6.1 Lustau East India solera.  20%. Robert Parker 96 punten.

Een bijzondere blend van 80% olorosso secco en 20 % px als afsluiter van dit heerlijk avondje. Een rijke wijn. Zoet met zuren, sherrytonen met dadels. Caramel met een beetje honing. Een toetje dat niet meer nodig was. Gerard heeft uitgepakt en wij hebben genoten. De echte prijswinnaars zijn wij.

Verslag en proefnotities Just Krijn

Verticaal proeven: Haut Medoc, Barolo en Moezel
By in ,

Verticaal proeven: Haut Medoc, Barolo en Moezel

We proeven verticaal: dezelfde wijn van verschillende jaren.
En we gaan een flink stuk terug in de tijd, zal blijken. Maar eerst een
indrinker: de Blanc de Noirs, een mousserende Spätburgunder van
Heymann-Löwenstein. Die valt niet bij iedereen in de smaak, na 6 jaar ‘sur
lattes’ te hebben gelegen. De wijn heeft vrij veel kleur, een vuursteenneus,
een zoetje, is wat olieachtig, met een hint van iets bloemigs. Willem-Jan
proeft salmiak en veel bitters.  

We beginnen met drie jaargangen, niet te ver uit elkaar volgens
Eric, van een en dezelfde rode wijn. De druivenmix en de foto van een vrai château
op Eric’s PowerPoint suggereren Bordeaux. Dat blijkt het ook te zijn: drie
jaargangen van Cantemerle, het château dat als allerlaatste werd toegevoegd,
als 5e Grand Cru Classé, aan de classificatie van 1855. De reden: de
wijnen werden destijds voornamelijk rechtstreeks aan Nederlandse wijndrinkers
verkocht en de negociants hadden hier geen weet van. Deze Nederlander heeft
anno 2018 wel wat moeite met de wijnen: de wijnen zijn streng. “Te jong,”
oordeelt menigeen, zeker als duidelijk wordt dat de middelste wijn in de serie
(de 2006) wordt geflankeerd door de 2010 en de 2009. Ik ben het er niet mee eens:
2009 en 2010 zijn topjaren en dat betekent in het geval van Cantemerle dat er
anno 2017 zeker fun aan deze wijnen te beleven moet zijn. Dat de Latours en de Montroses
van deze wereld misschien nog niet helemaal klaar zijn, is een ander verhaal.
In het kader van het verticale thema: de 2006 heeft duidelijk al een wat verder
ontwikkelde kleur, de wijn mist het mooie kersenfruit wat in de neus van de
2010 zit. De ’06 en de ’09 hebben ook wat paprika, voor mij altijd een teken
toch van iets onrijps, waar ik geen fan van ben. Maar gelukkig zijn er proevers
die daar minder gevoelig voor zijn, en de wijnen kunnen waarderen. Soit / Honi
soit qui mal y pense (doorstrepen wat voor u niet van toepassing is)

De volgende serie is er een van maar liefst 6 wijnen. Minder
kleur, en meer dakpannenrood en bruin dan de Cantemerles. Dat doet Toos al snel
denken aan nebbiolo, de serie blijkt inderdaad de Barolo van de Marchesi di
Barolo te zijn. Maar wat zijn toch de jaartallen? En wat is de volgorde qua
leeftijd? De eerste is de jongste, daar zijn we het wel over eens. Een lekkere
neus, met rijp rood fruit (framboos), wat hout, een sappige aanzet,wat stoffig
dan, rul, wat warm-alcoholisch in de lange afdronk, dat wel, voor mij met
afstand de beste van de serie. Na wat over en weer gepraat lijkt het merendeel
der proevers te denken dat de wijnen op volgorde van ouderdom staan, en dat
klopt. De tweede wijn is net niet helemaal zuiver en verschillende proevers uiten
hun vermoedens van kurk. Jammer, want (zo blijkt later) de wijn komt uit een topjaar
– wélk jaar laat ik spanningsboogtechnisch nog even in het midden – dat zich
langzaam ontwikkelt volgens zowel Parker als Robinson. Wellicht dat de wijn ondanks
het toefje kurk nog best te drinken is. Iets dergelijk geldt ook voor de derde
wijn, “fris en sappig” volgens Berry, die een interessante theeneus heeft en mede
daardoor voor mij elegant overkomt, ondanks dat er ook iets inzit dat aan een
versterkte en oxidatief opgevoede wijn doet denken. Een cadeautje was ’t ooit,
blijkens een opschrift op de fles. Daarna wordt het voor mij toch echt minder. De
vierde wijn springt er uit voor Annemiek, maar niet in positieve zin; met de notige,
“sherryachtige” tonen is van deze wijn het beste inderdaad wel van af. Wijn
vijf neigt naar oranje en heeft een stoffige neus. Claartje mist net als ik het
fruit, benoemt wel drop en de droge tannine. De laatste, en dus oudste wijn,
valt bij de meeste proevers niet zó maar een beetje, maar enorm in de smaak.
Het is een van Eric’s hartendiefjes; ook andere leden worden lyrisch. Al dan
niet gebrande caramel wordt verschillende malen genoemd, “P.X.”, maar ook maggi
en bouillon (voor mij niet per se positieve proefnotities). Hans H. en ik schrijven
vanavond het minority report: we hebben het er moeilijk mee, niet alleen met
deze laatste wijn, maar met de hele serie met uitzondering van de eerste wijn –
die de 2010 blijkt te zijn. De
jaartallen, vanaf wijn 2: 1989, 1976, 1974-1975 (niet zeker), ergens tussen 1964
en 1968, en last but not least: de 1955. (Van twee flessen ontbreken
jaartalaanduidingen, en de inschatting is die van de producent op basis van de
door Eric gestuurde foto’s en productienummers op de halslabels.)

Stefan Erbes

We sluiten af met een serie van 3 Rieslings. Lekkere Riesling,
van Erbes uit Ürzig – we proeven de Würzgarten Auslese **. De eerste duidelijk
de jongste met de op die leeftijd nog zo kenmerkende, in dit geval ook
beschaafde citrusneus. Het zoet en het zuur volgen snel, en in bijkans perfecte
balans. Kritisch geproefd zou je zelfs kunnen zeggen dat een pietsie minder
fris ook wel zou had gemogen, maar haters van zoete wijn moeten dit maar eens
proeven en dan durven zeggen dat de wijn ‘te zoet’ is … (#1: 2015). De tweede
wijn, uit 2011 heeft diezelfde mooie klassiek Duitse zoet-zuurbalans, maar een
veel meer goed ontwikkelde neus, het fruit meer op de achtergrond, petrol,
Willem-Jan heeft ’t zelfs over retsina en harstonen; een mooi glas en Eric’s hartendiefje. Bij de 2004 wordt getwijfeld over de zuiverheid van de
wijn, ik kan er geen echte fout in zien, maar de wijn heeft zeker wat tertiaire
Rieslingaroma’s; moet je van houden. Alle drie de wijnen krijgen van Peter 90+
punten.

Wat hebben we geleerd? Smaken verschillen. De geleerde les
zal daarmee ook voor iedereen anders zijn. Wat is “te jong”? Moet er fruit, mág
er paprika in Bordeaux? Wat is de waarde van een topjaar? Kan Barolo ouderen? Aan
vragen geen gebrek; eenduidige antwoorden worden nochtans zelden

gegeven, in dees’
wondere wijn-wereld.

Verslag en proefnotities Rob van Ginneken

Effervescente! Italiaanse bubbels ~ Let op de bijzinnen
By in ,

Effervescente! Italiaanse bubbels ~ Let op de bijzinnen

Just Krijn laat
ons Italiaanse bubbels proeven. Wit, rosé en zelfs rood. Dat biedt mij de
gelegenheid om mijn verwondering uit te spreken over de wijze waarop we
proeven. Want we gaan eigenlijk meteen vergelijken. Glas 1 is zus, glas 2 zo en
ik prefereer glas 3 want… Maar in de bijzinnen van de wijnomschrijvingen zit de
waarheid gevangen. “Dit is lekker op een terras.” “Dit is echt een wijn voor
bij het eten.” Wat een onzin om steeds het lekkerste of mooiste te zoeken en te
benoemen. Ik zou met ieder van de wijnen die op tafel staan blij zijn. Op
andere momenten, soms in een ander seizoen, en ja… de gelegenheid én met wie je
proeft zijn ook belangrijk. 

We starten met
een mooie stille wijn.

COSSETI ROERO
ARNEIS 2016

Expressief peer
banaan erg mooie en verfijnde neus, smaak is krachtig, vrij hoog in alcohol,
bittertje in afdronk, neus beter dan smaak. Paul ruikt hazelnoot en Willem Jan
is intens gelukkig want hij herkent de Arneis uit Piemonte meteen: extreme
kruidigheid, lychee, citrus, caramel met afdronk van butterscotch.

PROSECCO

In een serie
van drie Prosecco’s van één prodcuent typeert ILCOLLE 46″ PARALELLO EXTRA
DRY zich door een kleine  neus, enorme
mousse, bescheiden appeltjes, klein bittertje. ILCOLLE CONEGLIANO VALDOBBIADENE
EXTRA DRY heeft bescheiden peer, elstar appeltjes, biedt net iets dan de vorige
wijn. ILCOLLE CONEGLIANO VALDOBBIADENE MILLESIMO 2015 is een hartendief van
Just. Begrijpelijk, want zacht citrus, enige verfijning, enorme mousse,
appeltjes, het appeltjes en de zuren van een mooie champagne. Gerard noemt de
wijn bijterig en complex. Ik vind het een klassewijn. 

FRANCIACORTA

De overleden Guilberto naar wie de prestige cuvee is genoemd

RICCI CURBASTRO GUILBERTO FRANCIACORTA LOMBARDIJE 2005
PINOT NOIR CHARDONNAY ZERO DOSAGE

Dit is een heel
serieus glas wijn. Hartendief van Just. 60 maanden sur lattes. Geel gouden
kleur, evident bittertje. Duidelijk een eetwijn. Verfijnde gistneus, appeltjes
in de smaak. Wat mij betreft de mooiste wijn van de proeverij. Noël ruikt iets
stal in de geur, vanille, belegen tonen, strakke smaak. Toos benoemt mineraliteit,
de strakke zuren vindt ze storend. Claartje ziet weinig mousse, ruikt
brooddeeg, proeft véél mousse in de mond en mooie citrus. Willem Jan benoemt
romigheid en runderbouillon. HansL zegt de wijn is oud maar fris en daarmee
heel verrassend. 

Het tweede
gedeelte van de proeverij spreekt mij minder aan. Ik was liever nog meer de
diepte ingegaan met Franciacorta. De rosé wijnen zijn de moeite waard, maar
gewoon wat minder interessant. Rood en Lambrusco idem dito. 

BRACHETTO
D’ACQUI MALGRA

De Brachetto
d’Acqui is een wijn die – we raadplegen de wijngids van Hugh Johnson – zijn
DOCG status meestal niet waarmaakt. Maar ik val als een blok voor deze rode
variant van de Asti: frisse geur, aardbei en verrassend prettige smaak. Een
charmeur pur sang.

Het is lang
geleden dat we alleen mousserende wijnen hadden in een proeverij. Veel
waardering dat Just dit oppakte. Het vraagt om herhaling. Wellicht met mixen
van cremant, prosecco en champagne. En dan graag commentaren op de wijnen met
nadruk op het ideale drinkmoment. De bijzinnen mogen hoofdzinnen worden.

Land en druif determineren, op de tong, met spieken, met voorkennis
By in ,

Land en druif determineren, op de tong, met spieken, met voorkennis

Links jonge wijn, rechts oudere wijn

Het is een mooi
moment. De vraag. Claartje, ik heb eigenlijk geen goed beeld van jouw
voorkeuren? En Claartje die daar heel serieus op ingaat. “Ik hou ervan om het
onbekende te leren kennen.” We proeven blind en moeten land en gebied
determineren. Dan is het best fijn als je ongeveer weet wat te verwachten. Vaak
kennen we de voorkeuren van onze wijnvrienden. Een Bourgogne voorkeur. De
Duitsland liefhebber. Een Riesling adept. De Spanje kenner. Maar ja, Claartje
is niet goed te plaatsen. Mooi vind ik dat. 

Kijk, als je de
blinde wijnen niet kunt plaatsen omdat je de voorkeur van de organisator kent,
moet je goed opletten. De vorm van de fles kan iets verraden. Maar vooral wát
er nog boven de ingepakte fles te zien is. Het Chianti labeltje met de haan.
Enkele letters van de wijn. Want dan kun je vol overtuiging – niet met de ogen
knipperen – stoer zeggen wát het is. Op de Roald Dahl manier. 

Eric spiekt niet.
Te veel heer. Dus in de eerste serie beschrijft hij de wijnen keurig en
kleurig. Hij noemt bij iedere wijn twee à drie mogelijke herkomsten. Slim
natuurlijk. Want als het goed is, stijgt hij in de achting van de wijnvrienden.
De eerste wijn is meteen een hartendief van Claartje: A Coroa 2016 uit Valdeorreas,
Spanje. Dit gebied is de meest landinwaartse DO in Galicië, genoemd naar het
goud dat de Romeinen hier vonden. Een wijn gemaakt van Godello, een druif die
intense en minerale wijnen oplevert. Eric kan hem niet precies thuisbrengen
maar wel goed beschrijven: geelgroene kleur, bloemig bouquet met een
stinkertje. Lekker fruit en roombabbelaar. Mijn aantekeningen: viooltjes in de
geur, goede en veel zuren, fijne wijn met veel spel. De tweede wijn kan mij
enorm bekoren, al proeft ie lastig. Beige goud tint, vanille. Houtrijping, vrij
zoete aanzet, even schrikken, proeft als een demi-sec. Stevige wijn, duidelijk
met power. En best veel bitters. De wijn is gemaakt van garnacha blanca. Laag
zuurgehalte, zegt Hugh Johnsons wijngids. Kan onbetekenend zijn of verrassend
goed. Wat mij betreft, de laatste kwalificatie. De wijn: Igneus 2015 Priorat. 

In de volgende
serie een wijn die enkele leden resoluut afschrijven. Niet zo aardig. Wel
eerlijk als het je smaak niet is. Mijn idee: oordeel niet zo snel. De wijn kan
midden december heel anders proeven dan aan het eind van de lente op een mooi
terras, peinzend over het leven. Rendez vous 2015 uit de Côtes du Marmandais is
een verduveld aardige wijn. Zeker op dat terras. Gemaakt van de Abouriou, een
curieuze druif. Alleen daarom al: gééf die wijn het voordeel van de twijfel. Er
staat een gereputeerde Toscaanse wijn naast: Griffi 2011 van Avignonesi. Gemaakt
van sangiovese en cabernet sauvignon. Just determineert anijs en tabak. Ik ruik
kruiden, leer, tabak en proef een nog strenge wijn met fikse tannine. 

Péppoli 2012
Chianti Classico is mineralig en ingetogen, een gedistingeerde wijn. Al kunnen
we Claartje dan niet meteen plaatsen qua wijnvoorkeur, ze geeft héérlijke
adviezen welke domeinen te bezoeken, met tips over architectuur. Zo worden we
ook naar de Provence gepraat, bij een wijn die erg bevalt maar lastig is te
plaatsen. Gemaakt van de wat ongebruikelijke combinatie cabernet sauvignon en
syrah: Château La Coste 2014, Cuvée Les Pentes Douces. Erg levendige wijn. Soepele en
prettige smaak met laurier, leer en pijptabak. 

Claartje valt
voor het etiket van Vallegarcia 2014, een wijn gemaakt van syrah. Geeft
tanninerijke, peperige wijn die goed kan rijpen. Noel gokt op aglianico. Toos
determineert dat peperige. Cees benoemt de geur die je herkent uit tientallen
wijnen als zweterig, boerencamembert. Noel noemt het selderij. Ik ruik een
brandnetels veld. De wijn is ondoorzichtig zwart. Deze wijn uit Castilla-La
Mancha heeft een zachte aandronk en is goed in balans. Er staat een
gereputeerde wijn uit Priorat naast: Clos Martinet 2015. Hartendiefje van
Claartje. Vrij hoog in alcohol. Een straffe smaak, mooi karaktervol. Met toffee
en mocca in de geur. En wat lijm, warempel. 

We sluiten af
met een incident. Zo mag je het toch wel noemen als de alcohol een van onze
beste proevers naar het hoofd stijgt en die beweert: ik zeg mijn lidmaatschap
op als deze wijn geen (….) is. Ai ai ai. Dát moeten we gewoon niet doen, zo
stoer zijn. Niet aan het begin van een proeverij. Zeker niet aan het eind van
een proeverij. Daarvoor hebben we toch voldoende lesjes bescheidenheid gehad.
Die dekselse Berry herkent op de tong een wijn die hij adoreert: Le Petit
Manincor 2013 uit de Alto Adige. (Oke, oke, er waren ook wat letters op de capsule
te lezen) Een wijn met een bescheiden kroontje. Knipoog naar d’Yquem. Van petit
manseng. Die voortreffelijke zoete wijnen geeft. Ja, de wijn doet denken aan
trockenbeerenauslese. Want zóveel mooie zuren. De wijn is nergens plakkerig.
Geweldige balans. Abrikoos. Botytristonen. Een wow wijn. Een meditatiewijn. Een
Claartje wijn. 

Heerlijke
proeverij.

Wijn en spijs combinaties ontregelen onze ideeën
By in ,

Wijn en spijs combinaties ontregelen onze ideeën

 

Berry Marinussen en Eric Hoepelman slaan de handen ineen om ons wijn en spijs combinaties te laten proeven. Hulde! Want tsjonge jonge, daar is véél voorbereiding en zelfs wat stress bij komen kijken. Voor de proeverij zijn we te gast in het maison du vin. En laten we meteen vaststellen: het is een voortreffelijke avond. Wie dacht kleine hapjes te krijgen, komt bedrogen uit. De porties zijn gróót (als er dan toch van enige kritiek sprake mag zijn, is het deze). De kwaliteit is hoog. Berry en Eric hebben het koken in de vingers.

Montaudon Chamapagne Brut

Gemaakt van Pinot noir (50%), Pinot meunier (20%), Chardonnay (30%) met heel
licht brioche in de geur, friszure aanzet met appeltjes, fijne afdronk met
granny smith, true to type. Fijn begin.

VITELLO TONATO voorgerecht van kalfsmuis met tonijnsaus en kappertjes

We proeven wit én rood blind bij het gerecht dat vlees en vis combineert. De Grüner Veltliner Prechtl 2015 Leitstall Reserve heeft licht vanille, een milde aandronk en zelfs wat zalvends. De combinatie met wit is harmonieus. Rood blijkt een Domaine du Pasquier 2014 Gamay uit Savoie. De wijn is licht kruidig, milde aandronk, heel lichte wijn, heel fruitig, prettig. Ik geef de voorkeur aan deze spannende combinatie met rood. Op advies van sommelier Wouter de Bakker, aldus Eric.

 

RISOTTO TARTUFFO een risotto met truffel

Ja, je voelt hier op je klompen aan dat daar Italiaanse wijnen bij staan. Ik vond ze verdorie allebei een beetje moeilijk als je ze zó proeft. De eerste wijn een wat moeilijke neus en de tweede streng met veel bitters. Dan proef ik de wijn bij het verrukkelijk rijstgerecht en zie… een wondertje, mijn waardering schiet omhoog. Wijn 1 is Brunello di Montalcino 2010 van Banfi en die combineert fraai, maakt de wijn mild en heel rond. Wijn 2 is Barolo 2010 van Fontanafredda. De geur wordt mooier en elegant met meer lucht, verfijnd ook, de wijn geeft iets meer spel bij het gerecht, dat vind ik de interessantste combinatie.

We proeven een vierenveertigjaaroude Barbaresco 1973 Luigi Bosca zomaar als tussendoortje.
Claartje benoemt drop, rozijnen en een putjessmaak. Just benoemt bosvruchten, bramen en eenzoetje in combinatie met zuren die de wijn erg goed in balans houden.

GECONFIJT EENDEBOUTJE IN RODE WIJNSAUS MET CHIPS EN PUREE VAN PASTINAAK

Twee rode wijnen die elkaar in combinatie met het gerecht niet zoveel ontlopen. Wijn 1 Confidences de Prieure de Lichine 2009 Margaux heeft een klassieke neus en prettig rood fruit in de smaak, Toos is lyrisch over de wijn: vol fruit, kruiden, mooi zoetje met goede balans van zuren en bitters. Wijn 2 Gigondas 2010
Domaine Santa Duc heeft een heel geurige en brede neus en een pittige smaak.
Dit is een wijn met veel spel.

KUNG PAO KIP, een klassiek Sichuan gerecht van kip met nootjes

Wijn 2 Gewurztraminer 2009 Hugel Vendanges Tardives is een prachtige wijn die ik dolgraag drink en zeer waardeer, máár… de combinatie met het Chinese gerecht werkt niet goed. Wijn 1 Riesling 2003 Auslese Dr. Pauly-Bergweiler, Bernkasteler alte Badstube am Doctorberg komt van een van de mooiste wijngaarden aan de Moezel.
Nu veertien jaar oud en daardoor heel mooi petrol tonen in een geur waar je aan kan blijven ruiken. Roomboter babbelaar én mineralen, heel mooi, de combinatie met het pittige gerecht is prachtig.

TOAST EENDELEVERMOUSSE MET UIENCONFIT

Ook hier een ontregelende combinatie. Op papier is Château Guiraud 1997 Sauternes Premier Cru een ideale combinatie. De wijn is harmonieus, Kees ruikt sinaasappel, hazelnoot en drop. Annemiek noemt de wijn mooi om te drinken met sinaasappel en citrus. Annemiek benoemt dat de wijn bitter gaat proeven met de mousse. Wijn 2 is bij toeval in de proeverij gekomen, zegt Berry, omdat Eric en Berry verrast zijn door het samenspel.

Rivesaltes Ambré 2007 van Vignerons des Alberes is een vin doux naturel die ineens véél meer geeft bij de mousse. Ik ruik mocca en chocolade, een heel brede smaak met wat rozen. Een frisse geur. Waanzinnig mooi in combinatie.

Dít is een eetwijn, horen we geregeld tijdens proeverijen. Tijdens deze proeverij proeven we enkele wijnen die duidelijk winnen aan kwaliteit bij het eten. De meningen lopen – zoals altijd – uiteen. De ene proever waardeert de harmonieuze combinatie, als wijn en gerecht in balans zijn. Andere proevers geven er de voorkeur aan als de combinatie spannend is, interessant blijft bij het proeven/eten. Beste lezers, dat is de charme van onze sociëteit. Alles mag.

Voortreffelijke en memorabele proeverij.

Barolo & Spijs proeverij: Feest Der Gastronomie
By in ,

Barolo & Spijs proeverij: Feest Der Gastronomie

Martin, Janneke, Hans

Barolo & Spijs proeverij. Dat belooft wat, zo’n titel. Hans Lodewijkx en Martin Berkelmans hebben veel tijd gestoken in de voorbereiding. Oz Clarke’s Druiven en Wijnen uit 2001 is bestudeerd: “Ik heb het echt geprobeerd, maar jarenlang klikte het niet tussen Nebbiolo en mij [om uiteindelijk toch toe te moeten geven:] Nebbiolo is bereid alles van zichzelf te geven als het voedsel maar goed en het gezelschap hartelijk is – en plotseling zit u recht overeind met het glas aan uw lippen – en daar is het betoverende, prachtige aroma van sleepruimen, en bramen, en rozen en teer.” Met dat voedsel en (mag ik het zeggen?) het gezelschap zit het wel goed op deze dinsdagavond met de Brabantse Wijn Sociëteit bij Martin’s restaurant Pollevie.

We proeven (en uw scribent van dienst drinkt, want is met de trein) na een fijne mousserende ‘blanc de noir’ Cascina Chicco, indrinker van Nebbiolo: 2 Roero Arneis, 2 Langhe Nebbiolo’s, 6 Barolo’s en een piraat, en als afsluiter twee Barolo Chinato’s. En dan uiteraard steeds met een gerechtje erbij. De amuse bij de bubbel is wat mij betreft meteen een van de mooiste van de avond: Makreel met ramanas, mierikswortel crême, haringkaviaar en papadum. Over de avond blijken de meningen over zowel de wijnen als (nog meer) over wat de beste combinatie is nogal uiteen te lopen.

De witte Arneiswijnen van Cornarea en Porello zijn beide vrij ‘slick’; naast de zuren ook wat mollig. Volgens Hans schiet de druif bij rijpheid vrij snel dóór naar overrijp; op tijd oogsten is dus van groot belang. De meningen verschillen meteen al behoorlijk over welke nu eerder een aperitiefwijn is en welke beter bij eten past. Bij het hapje van coquille met schuim van pompoen, limoendressing, curry en zeemelde hebben beiden het volgens enkele proevers lastig.

Dan rood. Nebbiolo’s met de overkoepelende gebiedsnaam Langhe bieden vaak een zeer nette prijs/kwaliteitverhouding. De eerste twee Langhes staan naast een rokerig gerecht van wilde gans, biet, met een kersje voor het frisse accent, en een krokantje met (“wat de gans eet”) lijn-, hennep-, en maanzaad en ganzencreme.De Langhe  Nebbiolo 2015 van G.D. Vajra opent vriendelijk, in de mond is hij een stuk stenger, wat drogend ook na een hapje, niet té, maar toch. De Langhe Nebbiolo ‘Camilu’ 2014 van Guido Porro zou wat meer Bourgogneachtig moeten zijn, heeft voor mij wat minder fruit; een wat klassieker wijn die het gerecht prima laat terugkomen in de afdronk en voor mij de beste combinatie (en ook een van de betere van de avond).

De Lazzarito wijngaard is één van de toplokaties in Barolo

Over naar het ‘echte werk’: Barolo’s. De Lazzairasco 2011 van Porro en de Fossati 2010 van Cascina Adelaide worden geschonken bij een combo van aardpeer, schorseneer, shitake en tuinkers waarover gul zwarte truffel wordt geschaafd. De eerste wijn, uit de Lazzarito wijngaard in Seralunga  is typisch Barolo, met rozebottel, lijm, wat alcoholisch, wel een mooie overall balans en afdronk. De Fossati uit La Morra zou terroirtechnisch gezien wat eleganter, verfijnder moeten zijn, maar het oogstjaar speelt hier duidelijk méér: de wijn heeft meer kleur, en geeft net iets meer in neus en mond, is wat rijker, met (toch ook) flinke tannines aan het eind. Het is een van de hartediefjes van Hans,nu al lekker en over 10 jaar wellicht nog beter, wanneer de scherpe randjes zijn versmolten.Met het eten komt deze mooie wijn voor mij wat eenvoudiger over dan zo, op zich geproefd, wat jammer is.

Cannubi is wellicht de allerbeste wijngaard in Barolo

Een Cannubi 2009 van E. Pira & Figle en de Bricco Saramassa 2006 van Brezza volgen. De Cannubi is kruidig (speculaaskruiden), chemisch maar op een goede manier, véél zuren en tannines heeft deze wijn.

De Sarmassa is wat gesloten, weer wat voller, maar ook weer met nogal wat tannines. Veel proevers vinden deze wijn wat te hard. Het gerechtje is een heerlijke hertensucade, met spitskool, uien-compôte, pastinaak, cantharel en truffeljus,dit keer bestrooid met witte truffel.

De piraat bestaat voor 65% uit nebbiolo met 35% barbera toegevoegd, is de Pin 2004 van La Spinetta. Komt van buiten het Barologebied en heeft ‘Monferrato Rosso’ als herkomstbenaming. Nello, jarenlang lid van de sociëteit maar helaas geremigreerd naar Sardinië, vond deze wijn altijd lekker in een proeverij, maar om te drinken: phoe, wat té intens. Het is inderdaad een wat modernere wijn, met meer kleur (je zou ‘m z’n 13 jaar niet geven), hout, lijm en leer, zwart fruit,wat zachtere zuren. Met deze wijn worden de kazen geserveerd die eigenlijk bedoeld zijn voor bij de volgende serie; uiteraard kunnen velen zich niet bedwingen en wordt er alvast wat van de puntjes afgeknabbeld. Pittige kazen zijn ‘t, truffelpecorino.

Bij de twee oudere wijnen die nu op tafel komen, heb ik helaas weinig aantekeningen staan. Het zijn beide Riserva’s. De Montanello van Monchiero 1999 komt uit de kelder van onze secretaris.

De twee jaar oudere Ginestra ‘Vigna del Gris’ 1997 van Fantino Conterno is volgens vrijwel iedereen wat over z’n top heen, maar geldt dat ook voor de Montanello? Enkelen menen van wel, maar het is Hans’ tweede hartendief: “de ware aard van nebbiolo onthuld: kracht maar ook subtiel en elegant.” De wijn heeft wel tertiaire (rijpings-)aroma’s maar die komen bíj de primaire en secundaire en dragen dus bij aan de complexiteit. De wijn is prima in balans. Bij de Ginestra overheersen de oxytonen toch enigszins, alhoewel de wijn prima te drinken is voor proevers die hier wat toleranter in zijn.

Twee uitdrinkers, beide Barolo Chinatos;
gearomatiseerde en aangezoete Barolo. De proefnotities (ook van de andere roevers) worden korter: wijn 1 Cascina Bosschetti Gomba is “Beerenburg”, wijn 2 Fratelli Alessandria  “Jägermeister”. Ook Schrobbelèr wordt genoemd. Feit is dat de eerste wijn aromatisch verrassender is, en wat minder zoet ook. De kruidnagel en het bittertje maken dit een lekker glas; mischien wat te weinig zoet voor bij het héérlijke dessert van pompoenijs met een chocoladebereiding die aan een brownie doet denken maar ongetwijfeld anders op de kaart zal staan [even gecheckt: “Chocolade-ganache met gemarineerde pompoen,  pompoenpitten ijs en mandarijn]. Móet op de vaste kaart, aldus Hans..  waarvan akte.

Namens alle proevers nogmaals dank aan de heren én Janneke voor dit Feest Der Gastronomie!

Proefnotities en verslag Rob van Ginneken