Tag: Dessertwijnen

Een dubbeltje wordt nooit een kwartje: belegen kelderschatten
By in ,

Een dubbeltje wordt nooit een kwartje: belegen kelderschatten

Elite wijn leeft en rijpt tot een mooier geheel bij ouderen

 

Het overgrote deel van de enorme plassen aan wijn is
gemaakt om te drinken. Om snel te
drinken. De elite van de wijnen mag bewaard. En wint zelfs aan kwaliteit. Het
gezegde dat een dubbeltje nooit een kwartje wordt, is ook in de wijnwereld
waar. Hans van der Horst schenkt verschillende wijnen die dat bewijzen. De
Muscadet 1992 is gemaderiseerd, de Corbieres 1983 overleden, een St. Emilion
1975 durf ik niet aan mijn mond te zetten maar gaat fluks de spuugbak in. Zijn
er dan helemaal geen verrassingen? Niet echt. Bergerac 1985 heeft een belegen
neus, waar warempel nog een fruitassociatie in zit, zelfs wat kracht in de
smaak, maar vervliegt snel. De wijn was jonger met zekerheid beter. De
Chateauneuf du Pape 1986 (voor mij ook overleden) krijgt positieve commentaren;
Hans heeft er in de voorbije jaren van genoten, maar baalt dat de resterende
flessen niet eerder zijn gedronken. Zelf vind ik de Meursault 1989 mooi en
interessant. De andere wijnen die hieronder zijn beschreven zijn allemaal elitewijnen.
Wie wijn wil kopen om lang op te leggen, trekt zijn portemonnee. Niet over
zeuren. Want die oplegwijnen ontwikkelen met de tijd een rijkdom die
aantrekkelijk is. Ze leven. Je kunt er jaarlijks of tweejaarlijks een van
openen om de levenscyclus te volgen.

Meusault 1989, Domaine de Michelot

Voor Hans meegebracht uit Frankrijk door een vriend. De
best aangeschreven wijn uit Meursault (toen, zegt Hans) en lang te bewaren. Een
hartstikke leuke wijn, noemt Nello de wijn. Boterig, dik en met honingassociatie,
zegt Gerard. Mijn aantekeningen: goudgeel, een neus met veel impressies:
banaan, vanille en citrus. Een volle smaak met een bittertje, maar wel
harmonieus, een duidelijke eetwijn, mooi vol.

Château Smith Haut
Lafite 1994, Pessac Leognan

Hartendiefje van Hans. Martin noemt de wijn aangenaam en
in balans, hij ruikt paddestoel en tabak, Sebastiaan ruikt stallucht. Mijn
aantekeningen zijn ook heel positief: rood zomerfruit in de klassieke en
intense neus, later kreupelhout en nog later mineraal en tabak. Altijd een goed
teken als de neus zich zo geleidelijk aan opent. De smaak is sappig, harmonieus
met kracht en een bittertje, de afdronk eindigt rank.

Château de la Tour, Clos de Vougeot 1993

Veel proevers vinden dat deze wijn last heeft van de
Bordeaux. Het is niet ‘my cup of tea’ van Martin (metalige indruk, hoge zuren,
weinig lekkers), Twan benoemt krentjes, tabak en rondeur. Voor mij is dit dé
wijn van de avond: ik ruik ook een toon van ijzeroxide, maar daarnaast paprika
en vlezigheid (goulash), een piepklein zoetje in de aandronk en dan die
onmiskenbare slikreflex, de doorslikreflex. Deze wijn is elegant en vrouwelijk
en volstrekt harmonieus, knappe prestatie.

Brunello di Montalcino 1991 Biondi-Santi

Als ik Hans goed begrijp, kreeg hij deze wijn bij zijn
pensionering. Wat een geweldig idee om deze fles met ons open te trekken. Nello
haalt het aan het eind van de proeverij nog even aan: we proefden al veel
Brunello di Montalcino maar nog geen Biondi-Santi, dé Brunello. Dit is zo’n
wijn die met tweeëntwintig jaar volstrekt harmonieus is, echt heel mooi.
Mineralen en kreupelhout in de neus, een ranke wijn, goed in balans.

Amarone di
Valpolicella 1994, Villalta, ‘I Communali’

Hartendief van Hans. De druiven voor deze wijn zijn vier
maanden ingedroogd, de druivensoorten Corvina, Rondinella, Molinara en
Rossignola zijn gebruikt. Cees is onder de indruk van de neus met chocolade en
mocca, Rob noemt de wijn zwoel, Nello denkt aan kersen in alcohol. De neus is
inderdaad schitterend, langzaam en breed uitwaaierend: herfstbos, heel intens,
rozen en mocca. Zoetje in de aandronk en een uitstekende balans.

Openen van belegen kelderschatten valt niet mee

Château Doisy Daëne 1995, Sauternes

Een wijn die Hans ieder jaar volgt, op een traditioneel
moment, bij kerst. Fijne traditie. Gerard benoemt de balans als rins/zoet.
Willem-Jan zet een kanttekening bij de korte afdronk maar is zowat lyrisch over
de neus: peer, ananas, petrol, honing, roomboterbabbelaar-caramel, amandelen en
nougat. De wijn is enorm goudkleurig, ik ruik zelf wat perzik in de mooie
elegante neus. De smaak is weelderig, rijk en vol. De wijn heeft een elegante
neus en een Rubensiaans ronde smaak.

Van de Moeder van alle druiven: Riesling 2011 Mosel en Saar
By in ,

Van de Moeder van alle druiven: Riesling 2011 Mosel en Saar

Piesporter Goldtröpfchen

Sinds
een paar jaar is de aanduiding ‘Mosel Saar Ruwer’ vervangen door Mosel. Als dat
op een fles staat, kan de wijn dus ook uit de Saar of Ruwer komen: je moet dus
nu de wijngaarden of dorpen kennen om te weten uit welk deelgebied een fles
komt. Veel wijnen uit de Saar in de proeverij van Claartje Grielis. Verrassing:
Hans Lodewijkx brengt ook enkele langhalzen in. We proeven droge, niet zo droge
en (volgens sommige proevers) veuls te zoete wijnen. Die laatsten leveren in
mijn ogen wel de mooiste proefervaring op. De Saar is
zoals gezegd goed vertegenwoordigd, met wijnen van Van Volxem en Zilliken.
Daartussen stonden flessen uit Leiwen en Piesport, van b.v. Adam & Haart en
Reinhold Haart uit Piesport. St. Urbanshof levert wijnen uit zowel Saar als
Mossel.

Als
indrinker een Gutswein van Van Volxem,
die bij menig proever in de smaak valt. Moeilijk te omschrijven, mineralig,
noemt Toos de wijn, Cees proeft honing. De hoge zuren, volgens de boekjes zo
typisch voor Saarwijn, vallen op ondanks dat 2011 een rijp jaar heet te zijn.
Ook in de eerste serie- Grosses Gewächs
Saar – zit zo’n frisse wijn, van Lauer
dit keer: de Schönfels Fass 11. De
voorkeur van de meeste proevers gaat uit naar de Van Volxem Scharzhofberg. Goudgeel, 
is dat een vleugje tabak in de neus?, mooie balans, sappig maar droog. Persoonlijk
vind ik de Zilliken Rausch in deze
serie erg mooi. Bleekgeel, iets gesloten, licht zoete aanzet, heerlijk fruchtig
(92 punten van de Gault Millau). Peter zou hier ongetwijfeld de
‘doorslikreflex’ genoemd hebben – ik heb die tenminste wel! Off-topic: n.a.v.
de Scharzhofbergwijn hadden we het kort over Egon Müller. In de nieuwe PersWijn
staat een artikel over dit huis.

Drie GG’s uit de Mosel in de volgende serie. De
Piesporters winnen het hier van de Leiwener Laurentiuslay van St. Urbanshof.
Die van Reinhold Haart, uit de Goldtröpfchen wijngaard, wat boerse
neus, off-dry, maar met veel spel en inhoud. Ragfijne zuren. De Piesporter “R” van van Adam & Haart is de meest fruchtige
en daarmee de meest typische Moselwijn.

In serie
3 staan Alte Rebenwijnen. Meer
concentraat mag je hier dus verwachten en we worden niet teleurgesteld. Een
heel lange afdronk heeft de Wiltinger
van St. Urbanshof, met daarvoor een stinkertje in de neus, een volle zoete
aanzet maar ook ruim voldoende zuren om het fris te houden. Claartje’s
hartediefje is de andere St. Urbanshof
uit Mehringen: in eerste instantie een prikkeltje, vrij vol, en een hele
mooie zoet-zuurbalans. Bij de afdronk krijg ik een suikerwaterassociatie maar
dan een goede: niks weeïgs aan deze wijn! De Altenberg van Van Volxem levert Jan zijn allereerste
petrolassociatie ooit op!

Het
wordt zoeter in serie 4, met twee
Spätleses. Heerlijk zoet sap, níet uit te spugen is de Wawerner Goldberg van Van Volxem. Vrij complexe neus, met o.a.
zaagsel- en kruisbesassociaties.  (was
dat niet sauvignon blanc?) Maar dat zijn míjn notities: Hans L vindt de wijn
niet mooi: de zuren komen pas ná het zoetje. Dymph vindt de wijn simpelweg te
zoet. ’t Blijft iets heel persoonlijks toch, dat proeven. Bloemen (Twan) en
kruiden (basilicum, volgens Willem-Jan) zitten er in de Leiwener Laurentiuslay van St. Urbanshof.

Ockfener Bockstein

We
sluiten af met drie Ausleses. Erg
jong nog, met een nog niet ontwikkelde neus, maar met een veelbelovend elegant
zoetje en prima balans is de Altenberg
van Van Volxem.Die van Zilliken,
uit de topwijngaard Rausch, is wel
erg “rassé” (Gault Millau), vinden ook Hans L. en Berry. GM geeft desondanks –
of dankzij – die zuren 95 punten. De mooiste nu dus voor mij: de St. Urbanshof Ockfener Bockstein heeft
wat minder pregnante zuren en is een mooie zoete wijn met veel fruit (perzik,
peer, en ook wat citrus).

Een
mooie proeverij – maar kan het ook anders met de Mother of All Grapes?

Verslag
en proefnotities van Rob van Ginneken.

Wijn en zuurstof, een verkenning
By in ,

Wijn en zuurstof, een verkenning

De thema’s rondom wijn en wijnproeven zijn
schier onuitputtelijk. Ga maar na: de druiven, de invloed van het klimaat,
terroir, wijnmaakmethodes, de filosofie van de wijnmaker, nieuwe technieken,
etc. We hebben al veel thema’s de revue laten passeren. Wijn en zuurstof is een
leuk thema. Rob van Ginneken is als wijndocent een van onze meest ‘studieuze’
leden, dus dat belooft veel. Maar alras blijkt dat het thema zuurstof óók breed
is: de invloed van zuurstof vóór de vergisting, tijdens de vergisting, na de
vergisting én na het bottelen. En dan hebben we ook nog de invloed van zuurstof
door decanteren. Eigenlijk kan dit thema in ieder seizoen terugkomen zonder dat
we ons gaan vervelen. Met steeds boeiende proeverijen.

Rob zet ons een proeverij voor met een
amontillado, twee ‘kwetsbare’ wijnen, een gemanipuleerde serie, niet kapot te
krijgen wit, niet kapot te krijgen rood, gevolgd door oxydatief én reductief
zoet en een vintage port als uitdrinker. Hieronder de – zoals altijd – subjectieve
keuze.

Château Musar (blanc) 1999, Libanon

De witte wijnen zijn geouderd nóg mooier dan
de rode wijnen, zegt Nello na het onthullen van de identiteit van de wijn. En
hij vertelt hóe mooi de 1969 nu nog is… want het drinken van deze veertien jaar
oude wijn is ook nu nog als kindermoord te betitelen – zo begrijpen we. Gemaakt
van  Merwah and Obaideh. De smaak valt
mij niet mee, kortaf, bitter en niet zo aangenaam. Maar de neus van de wijn is
fantastisch: ananas, citrus en een vage honingimpressie. En… viooltjes! Noël
ruikt zoethout en witte amandelen.

L’Érèbe, vin de France, 2010, Domaine des Maisons Brûlées

Natuurlijke wijn, van een querulante wijnboer
Michel Auge uit Tourraine (Loire) die wijn maakt van Cabernet franc en Cot.
Zonder toegevoegd sulfiet. Zó mooi als ik de neus beoordeel, zo moeilijk vind
ik de smaak die niet overeenstemt met wat de neus belooft. Nogal astringent en
met bitters. Mist wat breedte en vulling. Ik krijg zin om hier steeds maar aan
te blijven ruiken. Deze wijn opent zich als een pauw in het glas: zwaar
geparfumeerd, morelkers en toffee, Provençaalse kruiden. Ook wat mineraal.

Château Paul Mas 2010, Clos des Mûres,
Coteaux du Languedoc, is de wijn uit de gemanipuleerde serie, waarbij een
magnum is overgegoten naar een fles op respectievelijk zondagavond,
maandagavond en dinsdagavond. De proevers bemerken dat de wijn uit de
geblindeerde flessen wel héél veel verwantschap vertoont. Het merendeel van de
proevers waardeert de wijn die zondagavond in de fles is geschonken veruit het
beste. Dit is de wijn die, zegt Rob, relatief het minste zuurstof heeft gehad –
de maandagavond en dinsdagavondwijn heeft immers in de magnum véél meer
zuurstof gehad. Mijn aantekeningen van de maandagavondwijn (die ik het beste
vond): vuursteen, cederhout. Berry ruikt florale tonen, cassis en lavendel. Ik
ook nog wat terroir en dennennaalden. De wijn heeft een goede balans en nog
flink wat toekomst.

In de dialoog hierover dringt zich een
conclusie op: beluchten kan de gepercipieerde smaak van een kwaliteitswijn
verbeteren, maar beluchten heeft niet zoveel zin bij heel eenvoudige wijnen. En
natuurlijk: oproep tot verdere discussie door Rob! Zie de kleine lettertjes
onder dit artikel, reageer gerust.    

Domaine Baumard 2007, Savennieres, Trie
Speciale

Zéér geparfumeerde wijn, in mijn
aantekeningen staat: viool-viool-viool! Ook een brandnetelimpressie. Mooie
harmonieuze wijn, stevige smaak en duidelijk aanwezige alcohol.

Barbaresco 2001, Produttori

Coöperatiewijn van Nebbiolo. Frank was
helemaal in zijn sas met de wijn: cassis en framboos in de neus. Ook wat munt.
Een gebalanceerde wijn. Mijn aantekeningen: bruine rand, framboos en kers, een
mooie neus bij een smaak die een breed palet van indrukken beslaat:
kreupelhout, vuursteen, laurier. Goed op dronk en eigenlijk valt er bij deze
wijn niet zo veel te wensen. Voor mij de mooiste wijn van de proeverij.

Henriques & Henriques, Madeira 10 jaar
oude Bual

Hartendiefje van Rob. Licht groene rand,
krentjes in de neus, zwoele neus en prachtig uitgebalanceerde smaak. HansL is
onder de indruk van de kleur: amberkleurig met oranje reflectie, intense neus
met hars en noten, de wijn ‘opent’ je neus, zegt Hans. Ook wat tonen van vijg
en chocolade.

Tokajer Aszu 2000, Hétszóló, 5 puttyonos

Hartendiefje van Rob. Groen-gouden kleur,
abrikoos en Turks fruit. Prachtige zoet-zuur balans, heel spannende wijn met
veel complexiteit. HansL noemt kruidigheid, caramel en noemt de neus
interessant. Levendige wijn met impressies van ingeblikte mandarijnen.

Met dit thema
kunnen we driftig verder gaan ontdekken. Rob, bedankt!

Treffende trouvailles uit Piëmonte
By in ,

Treffende trouvailles uit Piëmonte

Hoe breng je de wijnen van Piëmonte onder de aandacht van een breed publiek? Omdat het om regionale specialiteiten gaat, is er een enorm regime van DOC en DOCG benamingen ontstaan, die zelfs de lokale bewoners volstrekt niet begrijpen. Dat stelt Andrew Jefford in Decanter. Mijn advies aan iedereen (uitgezonderd de vinologen in opleiding) is om die complexiteit links te laten liggen; je moet het niet eens wíllen begrijpen, stelt hij.

De beste gedragsregel is de volgende. Kom je een obscure wijn uit Piëmonte tegen? Proef die fles! Je zult verrast worden als je Piëmonte ontdekt, en niets zal daarna hetzelfde zijn.

Twee avonden bij de Brabantse Wijnsociëteit door Nello Pischedda onderstrepen volledig de juistheid van Jefford’s advies. Nello doorkruiste Piëmonte van links naar rechts, van noord naar zuid. En hij verzamelde flesjes van curieuze druiven. Arneis, Freisa, Nascetta, Ruchè,
Favorita, geweldig leuk om te ontdekken.

Roero Arneis  2011, Vietti   Castiglione Falleto

Deze witte wijn heeft een bleke kleur, neus met veel impressies: hooi, mint, citrus, kruisbes en wat tropisch fruit. Ook wat amandel en hazelnoot. In de smaak proeven we wat terroir, frisse zuren (heel veel), best lang nahangend. Prima balans, heel prettige wijn.

Langhe  Freisa  2011, Poderi Colla, Alba

Zwarte kern en paarse rand in deze rode wijn. De Freisa druif staat op maar dertien hectares aangeplant. De neus is te typeren met gronderig en terroir-mineraal tonen. Ik vind de neus iets onprettigs hebben. In de smaak bitters, nogal kortaf.Tannines ook. Spritzig. Not my cup of tea.

 Carema Riserva  2007  Nebbiolo, Cantina Produttori  Nebbiolo di Carema, Carema

Donders, deze nebbiolo komt naast de Freisa wel erg goed tot zijn recht. Lichtbruine kleur. Héél veel indrukken in de neus: ik ruik mocca, koffie, toffee, leer en tabak. De smaak is bepaald elegant en met hoge zuurgraad. Later in de neus ook iets van ijzer. Géén allemansvriend, dit glas, maar juist héél boeiend en interessant. Hartendiefje van Nello.

Dolcetto  d’Alba “Coste & Fossati  2011, G. D. Vajra, Barolo

Dit is een vrolijke tiener. Een spring in het veld. Zo’n kind waar je naar kijkt en jezélf weer een beetje kind gaat voelen. Innemende wijn, heel leuk. Bramen in de neus, framboos, een wat compacte geur. Ik hoor ook noemen: cederhout, sigaar, zoethout en pruimen (al ruik ik dat zelf dan weer niet). Hap sap wijn, je hebt zin in een volgende slok. Tieners hebben zo hun eigenaardige trekjes, dat heeft deze wijn ook: z’n tannines. Leuke wijn.

Barberad’Alba Superiore  “Papagena”  2009, Fontanafredda, Serralunga

Hier komen we in een andere klasse terecht: meteen een voorname toets in de neus. De kleur is diep met een roodpaarse rand. Een zoetje in de neus, bramen, zwarte kers, laurier, heel geconcentreerd. Dit is een pleaser, deze wijn: Yummie! staat in mijn aantekeningen, wat een lekker fruit in de mond.

Langhe  Nascetta  “Anas Cetta” 2010, Elvio Cogno, Novello, Alba

Een witte serie tussendoor. Nóóit van gehoord, Nascetta als druif. Maar dat boeit verder helemaal niet. De neus is aanvankelijk wat onbestemd. Ik ruik een brandnetelveld daarna en vóóral dadels. Ik hoor komijnzaad noemen. De wijn komt vol in de mond, prettig bittertje, goede balans en ook een wijn die zich nou eens wél laat veroveren.

Colli Tortonesi  Favorita  “Marine”  2009, Vigne Marina Coppi, Castellaia, Tortona

Over deze witte wijn is veel te zeggen. Bijvoorbeeld dat de druiven laat zijn geoogst. Ingetogen neus, met duidelijk viooltjes. Heel bescheiden aandronk, wel wat rondeur. In de neus herkennen de proevers petrol, honing, brood en boenwas. En mineralen daaroverheen. Meloen en wat citrus. Krijgt de lezer een beeld? Dan is natuurlijk de vraag: is de familie Coppi gerelateerd aan de beroemde Fausto Coppi, de fameuze Italiaanse wielrenner: il Campionissimo. Wereldkampioen en winnaar van vijf rondes van Italië en twee Tours de France. En… jawel! De makers zijn familie van Fausto, dat is een achterneef. In steek mijn neus in het glas, denk aan de op veertigjarige leeftijd aan malaria overleden renner, en ja hoor… ik ruik in dit glas ook iets van zweetlucht. Zweet, bloed en tranen.

Monferrato Rouchet  “Briccorosa” 2008  Ruchè, Scarpa, Nizza Monferrato

En dan is er ineens dat glas gemaakt van de obscure Ruchè druif. Nooit van gehoord, maar vanaf het eerste moment mijn vriend. Deze wijn krijgt de maximale score en ik ben diep, diep onder de indruk. Van de kruidige neus met rozen, rozen, rozen. Een heel rosarium, zegt een proever. Een geparfumeerde neus…maar… ontzettend lekker. In de mond stelt de wijn allerminst teleur: rondeur en elegantie. De wijn is stevig met viefheid en souplesse. Rozen komen terug in de afdronk. De wijn heeft veel finesse. Kortom: uitermate boeiende trouvaille.
Voor mij de mooiste wijn van de avond. Hartendiefje van Nello.  

Barbera  d’Asti Superiore  “Montruc”  2009, Franco M. Martinetti, Nizza Monferrato

Deze Barbera. Er is niks mis mee. Integendeel. Alleen staat de wijn naast die perfecte Monferrato Rouchet. Een tikje in de schaduw. Roodpaars. Terroir en mineralen in de neus. Doet mij een beetje denken aan dat typische van St. Estephe. Ik hoor ook tabak en bessen noemen. In derde instantie ruik ik rozijntjes. Rondeur en heel verfijnde smaak. Fantastisch mondgevoel met souplesse. Hangt bovendien lang na.

Barbaresco  “Rabajà”  Riserva  2004  Nebbiolo, Giuseppe Cortese, Barbaresco

Paarsrode kleur. In de neus verwelkte rozen, terroir en een mufje. Nat karton. De smaak is guller dan de neus aangeeft: een verfijnde aandronk, veel kracht en hoog in de bitters. Mijn eindoordeel is dat de wijn wat ontoegeeflijk is. Moet urenlang gedecanteerd staan vóór je gaat drinken. Of gewoon vijf jaar in de kelder wegstoppen. Net zo gemakkelijk.

Barolo Lazzarito Riserva
 2001
Nebbiolo, Fontanafredda,
Serralunga

Colabruine
kleur. Complexe neus: cocos, vlezig, kruiden, leer, tabak, drop en
dennennaalden. Ik ruik ook gedroogde Italiaanse paddestoelen. Belegen oxytonen.
Kreupelhout. Herfstbos. Stevige smaak met hoge bitters. Moeilijk te veroveren
wijn. Misschien dat een halve dag in de karaf ook deze wijn goed zou doen. Nu
blijft een bittertje pregnant in de afdronk. In mijn aantekeningen staat:
Schreeuwt. Om eten.

Bric Du Liun  2006  Arneis, Del Tetto, Canale

Een passito wijn van een ongekende balans en harmonie. Complexe neus met overrijpe knoezels (kruisbes), véél honing, munt, lavendel. Mijn eerste impressie is perzik en abrikoos. In de smaak een associatie met amandelspijs. Gestoofde pruimen. Prachtige zuren en uitermate veel elegantie. Eindoordeel: dit is een perfecte meditatiewijn.

 

Reprise Etikettenproeverij: “Ik kan alleen maar Hallelujah roepen”
By in ,

Reprise Etikettenproeverij: “Ik kan alleen maar Hallelujah roepen”

Ze staan samen op de catwalk, die Hans bouwt temidden van de proeftafels. Een enkele is verlegen. Anderen zijn juist betoverend mooi. Er zijn klassieke aantrekkelijken. Of eigentijdse. Bella Italia, de Italiaanse schonen zijn tot in de puntjes verzorgd. Er staat ook design. Hans Lodewijkx geeft een reprise Etikettenproeverij. We praten ineens over aspecten van de wijn waar we normaal gesproken aan voorbij gaan: glansvernis op het etiket, brailletekens, typografie en de kwaliteit van de afbeeldingen. Iedereen laat zich leiden door etiketten en de uitmonstering van de fles. “Vooral vrouwen”, hoor ik. Maar dan klinkt er uit een mannenmond: “Nee hoor, want ik kijk er ook naar”. Zo’n dertig flessen staan gerangschikt. We proeven om te  beginnen een Slovenische Fürmint (verrassend prettig) en een Spaanse Rias Baixas van Albariño (strak en aangenaam).

Pinot Grigio 2011, Riff, Alto Adige

Karakteristiek:
op het moderne etiket staan stenen afgebeeld. Proefnotitie: licht kruidig met
mooie mineralen in de mond, zoetje. En weer een bittertje in de afdronk. Prima glas. Paul ruikt abrikoos, kruisbes en roemt de frisse aanzet. Er is hier dus
een duidelijke link tussen het etiket en de smaak.

Pinot Grigio 2010, Alois Lageder, Alto Adige 

Karakteristiek:
Eigentijds. Lageder laat kunstenaars een bijdrage leveren aan de etiketten, op
deze fles staat een afbeelding die is afgeleid van een rooster in de productieruimte. Proefnotitie: duidelijk mineraal in de neus en een heel zachte aandronk, sappige wijn met zijdezachte textuur, prima balans. Claartje noemt deze wijn iets harmonieuzer dan de vorige. Kees prijst de balans, een subtiel zoetje. Rob proeft licht boter.

Vermentino 2011, La Spinetta, Piemonte

Karakteristiek:
etiket met een neushoorn illustratie. Proefnotitie: Sebastian prijst de balans en goede zuren, Noël zegt dat de wijn het moet hebben van de opbouw in de mond, de wijn blíjft maar doorgáán, Henk noemt de wijn mooi, Kees ontdekt kruisbes en mango, Nello is kritisch want mist wat zuiverheid, Twan ruikt dierlijke tonen die hem niet aanstaan. Mijn aantekeningen: Citrus in de neus, viefe wijn met spanning en een prachtige balans. Mooie witte wijn uit Noord Italië.

Scharzhofberger 2009 Kabinett, Egon Müller, Saar

Karakteristiek:
etiket dat al vele decennia ongewijzigd is, klassieker dan dit bestaat niet. Met fraaie krullen, gekalligrafeerde letters, illustratie van het domein
omgeven door druivenranken.

Proefnotitie: Volgens mij is dit de eerste keer dat ik een wijn in het glas heb van deze topproducent en het is een waar genoegen.
Zweem van kastanjechampignons in de neus, mineraal. De smaak heeft een schitterend zoetje, prachtige balans en pure harmonie. Zeer klassieke wijn, in deze klasse het allerbeste dat Duitsland (of moeten we zeggen: de hele wereld?) te bieden heeft. Nello roemt het delicate petrolbouquet. Hartendief van Hans.

Grüner Veltliner 2008, Smaragd, Weingut Knoll, Ried Loibenberg, Wachau

Karakteristiek:
wie deze wijn één keer heeft gezien/geproefd, vergeet dat nóóit meer. Een etiket dat mooi is van kitscherigheid, noemt Hans dat. Volstrekt uniek. Het mooie is dat je bij het zien van dit etiket vrijwel altijd weet: ik ga genieten. Proefnotitie: Gerard is duidelijk, “dit is de meest complexe  Grüner Veltliner die ik ooit heb gedronken”. Kees ruikt banaan, Paul groene groente. Jan ruikt heideveld, kiezelsteen en mineraal. Mijn  aantekeningen: superneus met veel boter, hooi en later ook abrikoos en peer. Pittige wijn met een sappige aandronk, hoge concentratie van zuur/bitter/mineraal. Een absolute eetwijn, die zal schitteren op tafel.

Chablis Premier Cru Vaillons 2011, Jean Paul et Benoit Droin

Karakteristiek:
Oer-klassiek Frans. Met (uiteraard) géén achteretiket of toelichting op het etiket. Proefnotitie: Altijd mooi als een wijn een verhaal heeft… Hans proefde dit glas bij een camembert in restaurant Cordial in Oss, een goede combinatie, zegt hij. Kees (ik hou niet van Chablis – maar wél van dit glas) roemt het stuivend bouquet , het sap in de wijn, de prachtige aanzet en constateert: “Ik kan alleen maar Hallelujah roepen.” Nello prijst de expressiviteit. Mijn aantekeningen: strakke mineraliteit in de neus, heel fris in de mond, mooie appelzuren en lekker vief!

Blandy’s Madeira 1940 Sercial

Karakteristiek:
op de fles geschilderde letters en cijfers. Proefnotitie: noten zegt Willem-Jan, koffie, caramel en ijzer. Gerard ruikt rozijn en toffee. Wierrook hoor ik noemen. Hans noemt de neus heftig. Ik ben ‘verkocht’ bij deze Madeira, mahoniekleur met lichtgroene rand, met zo’n heerlijk complexe neus, alleen het ruiken is al een genoegen. Ik ruik hier oude textielfabriek – een zweem daarvan ruik je nog als je door het Tilburgse museum de Pont loopt. Speculaaskruiden, amandel en marsepein. De smaak is prachtig droog. Een droom van een meditatiewijn.

Naast twee verschillende stijlen Sauternes (Château Romer du Hayot 2003, klassiek, Château Liot 2003, op fruit gemaakt) proeven we een Gewürztraminer.

Gewürztraminer 2007, Hengst, Zind Humbrecht, Selection de Grains Nobles

Adembenemende wijn. Maximale score drie *-sterren. Goudkleurig, explosie van een cocktail van tropisch fruit, perzik en abrikoos. Pure nectar, schitterende harmonie. Gebottelde Perfectie. Hartendief van Hans.

Blije gezichten na deze proeverij.

Wijn en Spijs combineren: géén hogere wiskunde
By in ,

Wijn en Spijs combineren: géén hogere wiskunde

Uiteenrafelen van de smaakcomponenten

Dit is
een proeverij waar ik me al wekenlang op heb verheugd: de wijn en spijs
proeverij van Martin Berkelmans over het combineren van wijn en gerechten. Peter
Klosse is de man die in Nederland zogenaamde universele smaakfactoren heeft
benoemd: de mondbeleving, het smaakgehalte, de complexiteit en het smaaktype. Zo
kunnen we gerechten definiëren. Bij de wijnen maakt Martin gebruik van de smaakindeling:
strak en fris, rond en vriendelijk, vol en rijp, krachtig en robuust. Stonden
we in vorige wijn en spijsproeverijen stil bij het definiëren van deze
begrippen en wijnen, nu proeven we met het hart (en de tong natuurlijk). De
commentaren beginnen dan ook met: “Ik vind…” en eerlijk gezegd hebben wij vaak
tegengestelde meningen. Er zijn immers allerlei variaties   mogelijk.
Een wijn maakt het gerecht smaakvoller, wijn en gerecht harmoniëren erg goed,
het gerecht doet de wijn beter uitkomen, een gerecht of wijn proeft spannender
in een combinatie. En ja… de een wil graag dit ervaren, de ander dat. Dat
definiëren we dan weer in termen als: de wijn overvleugelt het gerecht, ze
harmoniëren met elkaar maar het geheel is niet spannend, etc. Zeker is dat bij
Martin’s Pollevie verkeerde combinaties niet voorkomen waarbij bijvoorbeeld een wijn ‘stalig’
gaat smaken. We proeven blind twee wijnen en mogelijk geeft iemand de voorkeur
aan A, maar dan is B niet per se fout. Het combineren van wijn en spijs is géén
hogere wiskunde, waarbij we met strikt logische redeneringen de juistheid van
een combinatie aantonen.

 

Champagne
Palmer & Co, Millésimé 2004, Brut / Amuse van krabsalade met avocado, geserveerd
in een stukje emping.

Een
gerechtje met een neutrale smaak, licht filmend mondgevoel, de emping is de
enige complexe toon in de amuse met een frisse smaak. Wondermooie neus heeft de
champagne met peer, gist en mineralen, ik denk aan de geur al champagne te
herkennen. Stevige smaak met wat citrus en een mooie mousse.

Scheurebe
2011, Hans Wirsching Iphoner Kronsberg, Kabinett Trocken, Franken / Kwartel met
crême van bataat en een dressing van bergamom

Een
gerecht met een licht filmend mondgevoel, frisse smaak, gemiddeld smaakgehalte.
Naast deze wijn stond een fraaie Schiefferterrassen riesling uit de Moezel van
Heijmann Löwestein die door het gerecht meer rondeur kreeg. Ik prefereerde deze
wijn van  Scheurebe omdat er meer spel in
de smaak zat, het is een spannender combinatie. De wijn kenmerkt zich door een
neus van kruisbes en tropisch fruit, fruit dat terugkomt in de smaak, lekker
droog met een bittertje en opvallend veel kracht.

Solosole
2011, Tenuta Poggio all Tesoro, Bolgheri, gemaakt van Vermentino / gekruide en
gegrillde tonijn op een bedje van knoflook-kikkererwtenmousse met een garnituur
van tomaten

De
smaakintensiteit gaat omhoog bij dit mooie gerecht, Martin’s voorkeur, de
tomaat geeft een strakker mondgevoel. Ik heb het gevoel dat het gerecht de
Bardolino 2011 die hiernaast staat omhoog haalt. Bij dit gerecht geef ik echter
de voorkeur aan de meest harmonieuze combinatie. Ik ruik bloemen in de wijn,
jasmijn. En ook wat rokerige tonen. De smaak geeft veel fruit met een mineraaltoets,
een stevig glas wijn, en dat mag best bij de tonijn. Hartendiefje van Martin.

Spätburgunder
2010, Hans Bert Espe, Silke Wolf, Baden Shelter Winery / Wildzwijn bereidingen oa.
procureur,  met rode kool en een
whisky-appelsaus

Pollevie
maakte een gerecht met een streepje saus, en die is het meest bepalend in dit
gerecht. Geeft een filmende mondbeleving, de smaakintensiteit van de saus is
heel hoog, waar het wildzwijn relatief neutraal is, de rode kool en wat
paddestoelen geven een rijpe smaak. Eerlijk gezegd had ik bij dit gerecht geen
voorkeur, de Refosco uit Venezia combineert er mooi bij. Ik vind de
Spätburgunder echter mooier, die geeft een harmonieuze en vooral elegante
combinatie. Hans Bert Espe en Silke Wolf studeerden beiden in Geisenheim
oenologie; ze maken wijn in een oude schuilkelder van een Canadees vliegveld,
vandaar de naam ‘Shelter Winery’. Deze spätburgunder is afkomstig uit de
wijngaarden Malterdinger Bienenberg en Kenzinger Hummelberg. De wijnranken zijn
gemiddeld 20 jaar oud en de opbrengst is laag, 37 hl/ha. De trossen worden
zacht ontsteeld, waarna ze met schillen en al 4 weken lang ingeweekt worden in
open Franse houten kuipen. Daarin vindt de alcoholische gisting plaats. Na deze
eerste gisting worden de vrije loop sappen en de sappen verkregen door zachte
persing gescheiden opgevoed in vaten van Frans eikenhout. De wijnen ondergaan
hun malolactische gisting in de vaten. Er vindt geen klaring plaats, de wijnen
worden helder door natuurlijke bezinking. Na het assembleren wordt de wijn
ongefilterd gebotteld. De wijn heeft een lichte kleur, duidelijke pinot noir
neus met dat lekkere fruit! De neus is rijk met wat caramel, deze Duitse wijn
is duidelijk complexer dan de Italiaanse wijn.

Clos
Rougeard 2006, Saumur Champigny, broers Foucault / Hert op een bedje van
aardpeer, met paddestoelen en pastinaak en truffeljus

Ik vind
het hert wondermooi bereid, lekker sappig. Het garnituur biedt een waaier aan
aardse smaken, rijk met een hoog smaakgehalte. Ooh, wat heb ik zitten piekeren
wát dit voor een wijn is… De wijn heeft een ontwikkelde kleur aan de rand,
die  neus daar ben ik meteen dolgelukkig
mee: cederhout, wat leer en voorname tonen. De smaak biedt veel rood zomerfruit
en een geweldige balans. De wijn heeft veel body/kracht, een bescheiden
minteraaltoon én ook souplesse. De zuren maken de wijn uitermate lekker, heel
fraaie wijn ~ voor mij dé wijn van de avond, echt een cadeautje. Na het
onthullen baal ik een beetje, een rode Loirewijn van cabernet franc.

Ik dacht
echt met een top-Italiaan te maken te hebben. Perfecte combinatie met het
gerecht! Staat in mijn aantekeningen. De aardse smaken combineren heel goed.
Match Made In Heaven, zegt Hans Lodewijkx. De broers Foucault werden ooit
uitgeroepen tot wijnmakers van het jaar in La Douce France, dat overkomt niet
iedere Loire wijnboer… Op hun manier zijn ze ook wel publiciteitsgevoelig. Ze
gebruiken onder meer vaten voor het rijpen van de wijnen die afkomstig zijn van
Bordeaux Premier Grand Cru Classés (oa Margaux).

Don PX
2008,  Bodegas Toro Albála, Córdoba,
Montilla Morriles / Chocoladebol met witte chocolademousse en stukjes
gemarineerde ananas

Nagerecht
met hoge smaakintensiteit door de chocolade, waarvan we weten dat die moeilijk
te combineren is met wijn. De wijn heeft een volle smaak met rondeur, lekkere
krentjes. Als ik kritisch mag zijn – ik vind de wijn om zó te drinken wat
eendimensionaal, maar de combinatie met het nagerecht verdient drie sterren! Zo
sluit je een diner klasse-vol af.

Recioto
di Soave 2006, Pieropan, Le Colombare

In de
combinatie met chocolade verliest deze wijn alle aantrekkelijkheid. Maar beste
lezers, deze wijn is eten en drinken tegelijk, een glas hiervan ter afsluiting
van een diner is een geweldig plan. De recioto wordt gemaakt van de ‘recie’
ofwel de oortjes van de druiventrossen: de bovenste druiven van trossen van de
Garganega. Deze oortjes hebben de meeste zon gevangen en zijn het meest rijp.
Deze rijpe druiven worden enkele maanden gedroogd op stromatten in geventileerde
ruimten waarna ze vroeg in de lente, wanneer de druiven half ingedroogd zijn,
kunnen worden geperst. Daarna rijpt de wijn 2 jaar in eiken vaten. Ik noteer
nadat ik mijn neus in het glas steek: lavendelhoning! Turks Fruit. Volronde
wijn met prachtige balans, veel frisheid en elegantie, echt een schitterend
glas uit Veneto.

Een
memorabele proefavond, reuze bedankt Martin!

Curieus Catalaans 1: “Dat rachelt zó je bek in”
By in ,

Curieus Catalaans 1: “Dat rachelt zó je bek in”

Noël Geisen besluit om van Curieus Catalaans twee proeverijen te maken. In deze eerste proeverij krijgen we het Franse gedeelte, dat bestaat uit Côtes du Roussilon, Collioure, Banyuls, Maury en Rivesaltes. We proeven vanaf een placemat met geografische gegevens, uiterst leerzaam dus, want als je een avondje naar die kaart hebben zitten kijken, etst die zich langzaam in de breincellen. Een mooie opbouw is Noël wel toevertrouwd. Hij geeft de volgende motto’s mee aan de series: typische witte Roussilon – welkke druif?, bijdetijds rood, typische rode Roussillon – welke druif?, klassieke wijn van oude stokken, zoete ‘witte’ evolutie en authentieke rode uitdrinkers. En natuurlijk voor alle lezers een verslag van de opmerkelijkste en fraaiste wijnen.

Le Canon de Marechal 2010, Domaine Cazes , vin de pays des Côtes Catalanes

Naast een witte Château les Pins van grenache, malvoisie en rousanne blijkt dat de proevers verschillende voorkeuren hebben. Bertram vindt deze witte Domaine Cazes een tikje iel worden naast de eerste wijn, ook een hartendiefje van Noël, die eerste. Ik moet zeggen: mij pakt ie wel, deze cuvee. Kruidige neus met onmiskenbaar muscat (die voor 20% is aangevuld met viognier),  Kees ruikt ananas en viooltjes, Jan roemt het tropisch fruit en herkent duidelijk abrikoos. De smaak is mooi, goede balans en verfijnde zuren. Kees noemt de wijn zelfs vet. Knappe witte wijn.

Roc Gris 2010,  Vignerons Tautavel Vingrau,  Côtes de Rousillon Villages

Deze bijdetijdse rode wijn staat naast een sierlijke Collioure van Domaine Cazes. Allebei mooi. Wat zo leuk is aan deze proeverij, is dat er verschillende coöperatiewijnen staan. Zo ook deze. In de neus ruik ik gekookt rood zomerfruit en een dennennaaldentoets. Rob ruikt chocolade, kruidentoets en zoethout. Hap sap sappigheid, erg aangename en verleidelijke wijn. Wijn met rondeur en veel spel. Gemaakt van carignan, syrah, grenache.

Domaine Mounié, Cuvee Symphonie 2007, Côtes du Roussillon villages Tautavel

Coupe de Coeur Guide Hachette 2011. Gemaakt van syrah (70%), grenache noir (20%), carignan (5%), mourvèdre (5%). Berry ruikt koffie, pruimen en chocolade. Kees proeft véél fruit, een zoete aanzet, stevige smaak met bramen. De zwartrode wijn heeft bijna een té krachtige neus, vind ik. Ik ruik oud hout. Een stoere neus. Chocolade in de smaak en mooi spel, mocca en rondeur. Lange afdronk. Heel harmonieuze wijn.

Château Avernus 2004, Côtes de Rousillon Villages – Tautavel

Hartendiefje van Noël. In de serie klassieke wijnen met oude stokken staan twee van de mooiste rode wijnen van de avond. Deze wijn is gemaakt van  carignan (30%), syrah (30%), grenache (30%), mourvèdre (10%). Hans zegt terecht dat het moeilijk is om een voorkeur uit te spreken. Rob zegt dat de neus nog niet veel geeft, hij ruikt chocolade en lijm; de wijn is verrassend elegant met frisse zuren. Mijn aantekeningen: bijna zwarte kleur, gekook rood zomerfruit in de neus, oud hout ook en een rubbertoontje. En dan proef je… een fluwelige toets op de tong, heel krachtig, een dijk van een wijn met bittertje. Uiterst uitgebalanceerd glas.

Mas Amiel, Cuvee  Notre Terre 2005, Côtes de Rousillon Villages

Bruinrode rand, open neus en verdorie… ook hier: een prachtvolle aandronk, krachtig glas met Mon Cherie kersen én chocolade. Rob ruikt kersen en proeft drop in de wijn, sappig, verrassend fris en elegant. Gemaakt van  grenache (40%), mourvèdre (20%), syrah (20%), carignan (20%). Altijd mooi om te horen hoe later op de avond onze flux de bouche toeneemt. Ik hoor bij deze wijn: ‘Dat rachelt zó je bek in.’

In de voorlaatste serie komen drie amberkleurige wijnen in het glas, die echter flinke verschillen vertonen in geur en smaak.

Nectar de Prieuré 1955,  Domaine Mounié, Rivesaltes (muscat)

Er zijn van die wijnen waarbij je wéét wie ze waarderen. Zo neemt Ronald bij deze wijn het woord en met twinkeloogjes zegt hij: chocolade, geconfijte sinaasappel, grapefruit en mint. Wat een wijn! Kees zegt dat de wijn een oxyneusje heeft, hij ruikt noten, krenten en proeft een prettig bittertje. Jan ruikt caramel en toffee. Ook ik ruik een notenmelange, in mijn aantekeningen staat ‘vette abrikozen’. Dat kan natuurlijk niet, maar de lezer snapt het wel. Goede zuren en prachtige balans. Deze wijn hangt minutenlang na. Een belevenis.

Domaine de Brial 1969,  Rivesaltes Ambré “Grande Réserve”

Hartendiefje van Noël. Coupe de Coeur Guide Hachette 2011 (!). Hier neemt Jan enthousiast het woord om zijn notities met ons te delen: rozemarijn, kummel, tijm en chocolade. Peperkoek en cognac-impressie. Bertram noemt deze Rivesaltes qua mondgevoel het beste. De neus vind ik verfijnd, de smaak heeft opnieuw een prachtige balans en rondeur. Heel lang nahangend.

Domaine de Cazes, Muscat de Rivesaltes 1992

Flinke discussie over deze wijn. En dat komt vooral door de neus. Kees noemde het citroen, afwasmiddel, zoals Dubro. Enorm concentraat. “Hier mag je mij ’s nachts wakker voor maken”, aldus Kees. Ik hoorde ook: “Afwasmiddel? Zó mag je mij liters komen brengen!”. Een briljante neus, aldus Bertram. Jan ruikt tijmsiroop en Grand Marnier. Mijn aantekeningen: geparfumeerde neus, zeer expressief met geconfijte sinaasappelschilletjes. De smaak is vet, zoet en toch uitermate harmonieus. Een traktatie.

Deze proeverij laat weer eens goed zien hoe mooi een proeverij is als een van de leden de wijnen deelt uit zijn vakantiegebied. Côtes du Roussillon is een gebied om in de gaten te houden. Het maakt reuze nieuwsgierig naar de Spaanse kant van Curieus Catalaans.

Herrie in de kelder proeverij
By in ,

Herrie in de kelder proeverij

Paul Heemskerk brengt wijnen uit zijn kelder op tafel. Hij stoeit met een vraag. Benut ik ruimte voor flessen die moeten rijpen? Of leg ik flessen weg waar ik direct van kan genieten, zegt Paul. Hij brengt beide soorten wijn op tafel. Bijvoorbeeld de lekker ongecompliceerde witte Little James Basket van Sainte Cosme, gemaakt van sauvignon blanc en viognier. Of de Portugese Kopke wijnen uit de Douro. Zonder meer lekkere wijnen. Hieronder echter een keuze van de wijnen die móeten rijpen en dan hun rijkdom tonen.

Château Gaudrelle 2010 Vouvray

Sec Tendre staat op de fles en dat tendre moet slaan op een zoetje in de aandronk. Een neus met citrusfruit, mango en honing. Erg mooie balans in deze wijn van chenin blanc uit het Loiregebied. Veel fruit zegt Kees. Mooie bitters op het eind, aldus Claartje. Piepjong nu nog, en toch al lekker. Kan moeiteloos een jaar of vijf de kelder in. En dan ieder half jaar ervan genieten.

Château Lynch Moussas 2006, Pauillac, 5e Grand Cru Classé

Kreupelhout en leer in de neus. Volle aandronk, wijn met veel kracht, goede balans en verfijnde zuren. Later ook aardse tonen. Bertram mist wat body in het middengedeelte van de wijn. Rob noemt de wijn elegant, Dimph noemt als smaakcomponenten vanille, kers, peper, koffie, drop en tabak.

Poliziano, Vino Nobile de Montepulciano 2006

Gemaakt van 85% prugnolo, aangevuld met colorino, canaiolo en merlot. Een mooie uitdager naast de klassieke Bordeaux. Beide wijnen zijn de moeite waard, de Toscaanse wijn maakt net even meer indruk. Grafiet en rozebottel ruikt Rob in de neus, Dimph noemt de wijn kruidig. De neus is mooi rijk met een impressie van zoethout. Rondeur en souplesse in de smaak met wat tabaktonen, de wijn combineert kracht en finesse.

Sainte Cosme 2006, Gigondas

Een elegante wijn met geweldig veel fruit, cassis in de neus en de smaak, aldus Gerard. Ik vind dit een mooi gemaakt klassiek glas wijn, tabak en kers in de neus, prettige aandronk, vief, mooie zuren, levendige wijn.

Clos de los Siete 2008, Mendoza, Argentinië

Hartendiefje van Paul. Roodzwarte kleur, kruidig en milde bitters met ook nog fruit, zegt Gerard. Mint in de neus, jammig en met hoog concentraat, aldus Peter E. Het bouquet doet mij denken aan een inktpotje, en de geur van gebrande suiker (Buijsman). De aandronk is zwoel, en dan een ontzettend lekker mondgevoel, charmant en innemend, dit is hap sap, verlangen naar de volgende slok!

Michel Torino Tannat reserve 2008, Argentinië

Wijn gemaakt op maar liefst 1.700 meter hoogte. Ronald ruikt iets van wierrook. Zwart paarse kleur, zegt Gerard, met een neus die kruidig is, ruikt naar cassis en een smaak die ‘hoekig’ is. Paul vertelt dat deze wijn al twee dagen openstaat. Die dagen hebben hun werk goed gedaan, vind ik. Want ik bemerk een prettige rondeur in het mondgevoel. Duidelijk een zoetje ook. Bittertje in de afdronk. In mijn aantekeningen staat: een ‘Beest van een wijn’.

Mas Amiel Grenache Noir, Maury

Deze vin doux naturel zit in een hip moderne uitmonstering, heel leuk. Hartendiefje van Paul. Dat is te begrijpen, een heel elegante wijn, prettig zoet en heel fris. Geweldige dessertwijn.

Tourtje Europa blijkt Tour d’Amour
By in ,

Tourtje Europa blijkt Tour d’Amour

Claartje Grielis had een Tourtje Europa als thema van een typische Claartje proeverij: witte onderleggers, klassiek-elegante wijnen afgewisseld met extroverte nieuwlichters zonder valse bescheidenheid. Het werd een Tour d’Amour met fraaie wijnen voor iedereen.

De indrinker zet meteen de toon: Chateau D’Esclans steekt Ott en andere Provence top-rosé naar de kroon. In kwaliteit en in prijs. Hun Domaine Sacha Lichine “Les Clans” Rosé 2008 van 75% Grenache & 25% Rolle (Vermentino) krijgt 18/20 van Gault-Millau. Ik noteer een mooi helder glanzende zalmrose kleur, een minerale, expressieve neus van besjes en framboos die je van afstand kunt ruiken. Stevige friszoete aanzet,  wat beperkte zuren, bittertje achterin, misschien zelfs een beetje aards. Nello roemt de vulling, het evenwicht en de romigheid van deze mooie wijn.

De eerste serie werd breed herkend als Riesling van de Moezel. Het helpt natuurlijk als je weet welke wijnreisjes Claartje de laatste tijd gemaakt heeft. Dan komen er altijd mooie wijnen mee terug. Zoals de Ansgar Clüsserath Trittenheimer Apotheke 2008 Riesling Spätlese. Meloen en boenwas in de neus, zwoelzoete aanzet en toch prachtig frisse zuren tot in de afdronk. Ik was er deze zomer, mooie wijnen van een herkenbaar type, heerlijk drinkbaar aan de oever van de Moezel.

De tweede serie werd door een aantal proevers veel moeilijker bevonden. Zowel in het determineren als in de smaak. Wijnen met weinig zuur leiden altijd tot smaakdiscussies. Deze wijnen zijn goudgeel met beperkte zuren, iets stoffig met een groene ondertoon. Lastig. Paul herkent hazelnoot, boter en stro als Chardonnay-signalen. Toos herkent terecht Hongarije. We proeven twee wijnen van St. Andrea, de wijnmaker van 2009. De Napbor Egri Cuvée 2008 valt op door zijn diepe kleur en smaak, maar ook door zijn variatie aan druiven: Chardonnay (45%), Pinot blanc (27%), Sauvignon blanc, Hárslevelü, Viognier, Rajnai Rizling en anderen…  De tweede wijn, Örokké Egri Feher 2008, gemaakt van Hárslevelü, Chardonnay, Olaszrizling, Sauvignon blanc, Szürekebarát, is mineraliger en lichter van karakter.

Verder met twee rode wijnen in de derde serie. Paul vindt in de eerste wijn de zuren en bitters nogal fors, de tweede heeft meer balans. Hans zou de wijnen nog laten liggen. Ik noteer bij beide wijnen iets evolutie in de rand, toch nog jong, iets natte wol in de neus, flinke bitters, iets groen nog, met de tweede wijn duidelijk meer rondeur en iets minder fruitexpressie. Voor mij Duitsland, de Ahr. En in de overmoed wed ik met Cees vd Wiel dat beide wijnen van Deutzerhof zijn. Helaas. Wijn 1: Kreuzberg, Ahr, 2008 Spätburgunder Devonschiefer. Wijn 2 inderdaad Deutzerhof Cossmann-Hehle, Ahr, 2007 Spätburgunder Balthasar C. Mooie wijnen die mij ook weer een mooie wijn kosten.

Voor de proevers is het altijd fijn als ze er niet te ver naast zitten. En dan is het fijn als er typische wijnen op het programma staan. In de vierde was Italië de volgende halte in de Tour. Als eerste een donkerrode wijn met iets evolutie in de rand. Mooie zwoel-harmonieuze aanzet.  Nog iets stoffig, tannines, tandplak. Maar ook al balans. Ronald determineerde zeer goed Bolgheri : Guado al melo, Bolgheri superiore 2006, Cabernet sauvignon, cabernet franc, merlot. Prachtige wijn.

Claartje bouwde de intensiteit en de concentratie van de wijnen verder op met een Anglianico del vulture “Il Repertorio” 2005 van Cantine del Notaio. Volgens Peter vd Ende jammig-dik kruidige fruit met veel “sjep”. 

In serie 5 Laat Claartje de laatste sluier van terughoudendheid vallen. Vega Sicilia maakt smaakvolle, elegant-beschaafde wijnen die tot de mooiste van de wereld behoren. Parker rijdt geen elegante Lancia maar een vette Chrysler. We proeven twee Parker-wijnen van 95 punten. Als eerste de Pintia Toro Cosecha 2005, een eigendom van Vega Sicilia in Toro, iets verderop langs de Duero. Heftige concentratie, bakken rood fruit, modern gemaakt van de Tinta de Toro, een kleine dikhuidige Tempranillo.  Het is pas 5e jaargang van deze wijn maar hij heeft al een “forse” reputatie. De tweede wijn, Aalto 2003 Ribera del Duero  is gemaakt door de voormalige wijnmaker van het vlakbij gelegen Vega Sicilia. De wijnen zijn bijna zwart van kleur, met een eau de vie neus, een vet-zwoele aanzet met veel alcoholzoet. De Pintia onderscheidt zich door het kruidige karakter en het geconfijte fruit. De Aalto typeert zich meer naar koffie, drop en iets meer zuren. Ronald herkent voorzichtig nog tempranillo, maar hij wordt meteen terechtgewezen: dat kan toch niet met die kleur en dikte…Sommigen mensen houden van Lancia’s, anderen van Chryslers.

En daarom had Claartje nog een zesde gang: Bordeaux wordt meteen breed herkend. Twee mooie klassieke donkerrode wijnen met laurier, cassis, fijne concentratie, mooie zuren en toch zacht. Toos constateert dat twee wijnen op elkaar lijken, waarbij de ene steeds net een tikje lichter is. Terecht: het gaat om Chateau Magdelaine St. Emillion 1er G.C. 2007 én hun tweede wijn,  Les Songes de Magdelaine, St. Emillion G.C. 2007. Het was een heerlijke en interessante avond van tegenstellingen. Met een happy end in de vorm van een mooie Béres Tokaji Magita Riesling cuvee. Claartje noemt de De Magdelaine 2007 en Aalto 2003 als hartediefjes van de avond. Both of Best Worlds.

Verslag en proefnotities Noël Geisen

Noord en Zuid Italië: ge-wel-di-ge kwaliteit
By in ,

Noord en Zuid Italië: ge-wel-di-ge kwaliteit

Calabrië

Ronald Fibbia waarschuwt ons vooraf: bij deze proeverij hebben we onze smaakpapillen hard nodig. Hij zegt niets teveel. We proeven steeds blind een Noord-Italiaanse en een Zuid-Italiaanse wijn. Kunnen we zeggen welke wijn waar vandaan komt? En wat is de lekkerste? Hieronder staan enkele  proefnotities, een persoonlijke keuze, steeds met scores van de twee toonaangevende Italiaanse gidsen, de Gambero Rosso, en de gids voor sommeliers, Duemilavini. We proeven originele en topwijnen, het is een ge-wel-di-ge proeverij.

Petite Arvine “Vigne Rovettaz” 2010, Fratelli Grosjean, Vallée d’Aoste D.O.C.

Witte wijn gemaakt van de Petite Arvine, een typische druivensoort uit Valle d’Aosta. 80 % van de wijn ondergaat de gisting op RVS tank en de rest in barrique. Geelzweem. Lekker frisse neus met mineraal. Claartje ruikt perzik en noemt de geur geparfumeerd. Kees ruikt amandel. De smaak heeft goede zuren met een aangenaam bittertje. Levendige en viefe wijn. 4 trosjes Duemilavini; 2 bicchieri Gambero Rosso

Cometa 2009, Planeta, Bianco di Sicilia I.G.T.

Witte wijn gemaakt van de uit Campanie geïmporteerde Fiano druiven, welke groeien op kalk en kleigronden. Goudkleurige en ontwikkelde kleur. Neus met rijpe peer en meloen. Mooie zuren, heel evenwichtige wijn met flink concentraat, duidelijk uit het warme zuiden. Claartje noemt de wijn rond en romig na de aanvankelijke bitters. Ronald ruikt honing en bloesem. Maximale scores: 5 trosjes Duemilavini; 3 bicchieri Gambero Rosso; 89 RP; 90 WS

Terre Alte 2009, Livio Felluga, Colli Orientali del Friuli 

Hartendiefje van Ronald. Groenzweem in het glas en een fijne geur, jasmijn, bloemig, lagter ook kruisbessen en mineralen, dus mooi complex. De smaak is heel fris, levendig met goede zuren.Livio Felluga is een van de bekendste wijnproducenten vanFriuli-Venezia-Giulia.De druiven groeien op de  Rosazzo heuvel, beschouwd als de mooiste van Friuli. Grond: mergel en zandsteen uit de Eoceen (vanaf 55 tot 33 milioen jaar geleden). Deze Terre Alte wordt gemaakt van de Friulano, de Pinot Blanc en Sauvignon druiven. Friulano druiven ondergaan de gisting in barriques, Pinot Blanc en Sauvignon in RVS tanks. Verfijning van 10 maanden op hout en RVS + 9 maanden op fles. Maximale scores: 5 trosjes Duemilavini; 3 bicchieri Gambero Rosso; 91 IWS. Opmerkelijk mooie wijn.

Magno Megonio 2008, Librandi, Val di Neto

Wijn uit Calabrië. Robijnrode met paarse rand. Hans ruikt bessen in de neus, Kees noemt de geur liefelijk, zwoel en met pruimen en toch voldoende fruit, wil heeft impressies van nat karton en stallucht. Ik ruik iets zoets, gebrande suiker (Buijsman), later ook wat ijzer. De smaak heeft charme en rondeur. Het bedrijf bevindt zich bij de kleine stad Ciró Marina, die op de oostelijke kust van Calabrië zit. Deze gebied werd door de Oude Grieken al in de achtste eeuw voor Christus ontdekt. Magno Megonio wordt gemaakt door de Magliocco druif, die op klei- en kalkachtige gronden groeit. Gisting in RVS en daarna 16 maanden rijping in barriques uit de Allier woud. 4 trosjes Duemilavini. Een wijn met ‘bite’. En een van de beste prijs/kwaliteit verhoudingen.

Turriga2006, Argiolas, Isola dei Nuraghi Rosso I.G.T.

Hartendiefje van Ronald. Deze Sardijnse wijn ontleent haar naam aan een dorpje, waar de sculptuur Moeder Godin werd gevonden. De Turriga is gemaakt van 85% Cannonau, 5% Carignano, 5% Bovale en 5% Malvasia Nera. Gisting in RVS en rijping van 24 maanden in Franse eikenhout. 12 maanden op fles voor dat hij op de markt komt. Dimph ruikt peper, bramen, bessen en koffie. Rob noemt toast. De zwartorde wijn doet mij denken aan drop en chocolade. De wijn heeft een zwoel verleidelijke aanzet, heel veel concentraat en plakt nog wat aan de tanden. Maximale scores: 5 trosjes Duemilavini; 3 bicchieri Gambero Rosso; 94 RP. Heerlijk glas.

Valpolicella superiore “Vigneto di Monte Lodoletta” 2005, Romano Dal Forno

Deze wijn neemt mij onmiddellijk voor zich in. Géén idee dat er zulke mooie Valpolicella gemaakt wordt, een wijn die gerust een decennium in de kelder mag rusten. Zwartrode kleur, een neus met rozenimpressie, uitbundig geparfumeerde wijn. Later ook kreupelhout. Dimph ruikt vanille, pruimen, koffie en merkt op dat de wijn hoog in alcohol zit. Dat klopt 15°. Gek genoeg proef je dat niet: houtrijping komt naar voren in de smaak, terroir en stevige bitters. We drinken de wijn nu veel te jong, maar dit moet een belevenis zijn als we die later proeven. Dal Forno is de beste producent van het gebied Valpolicella. Hij produceert slechts vijftig duizend flessen per jaar, maar altijd van top-niveau. Deze Valpolicella wordt gemaakt van 70% Corvina, 20% Rondinella, 5% Croatina en 5% Oseleta. Na de fermentatie gaat de wijn 36 maanden in Amerikaanse eikenhout en rijpt verder 24 maanden op fles. 5 trosjes Duemilavini; 95 RP.

Granato 2004, Foradori

We drinken deze avond kostbare wijnen. Zo ook deze Granato, die gemaakt is volgens de regels van de biologisch-dynamische landbouw (natuurlijke bemesting en versterking van de natuurlijke groei). Maar deze wijn heeft óók een goede prijs-kwaliteit verhouding.Elisabetta Foradori produceert expressieve wijnenvan hoog niveau.Granato is gemaakt van Teroldego druiven, die op kalk-, graniet- en kiezelgronden groeien, vergist in geopende houten vaten en rijpt daarna 24 maanden in barriques en vaten van 30 hectoliter. Zwartrood in het glas. Cederhout en wat kers in de neus. Jan noemt de neus klassiek: morel, braam, bosbes en ijzeroxide. Perfecte aandronk en goede balans. Samen met de Brunello di Montalcino sla ik deze wijn het hoogste aan deze avond. De smaak heeft lekkere rondeur, sappig met een bittertje. Zeer harmonieuze wijn met elegantie en finesse. Complex, rijk en voornaam. 3 bicchieri Gambero Rosso; 94 RP; 94 WS

Piano di Montevergine 2004 riserva 2004, Feudi di San Gregorio, D.O.C.G. Taurasi

Nog zo’n producent waarvan alles dat je proeft oké is. De Aglianico druiven groeien op heuvels met aangeslibde en vulkanische gronden. De gisting vindt in RVS tanks plaats. De wijn ondergaat een lagering van 18 maanden op Franse eikenhout en 24 maanden op fles. Jan noemt de kleur roodzwart, hij ruikt veel rood fruit en ook verbrand hout, caramel en toffee in de smaak, stroeve tannines nog en iets onbestemds in de afdronk. Ik ruik wat laurier en vooral in de smaak komen amarenekersen naar voren, mooie zuren en een aangename smaak met een vage impressie van turf. 93 RP

Brunellodi Montalcino “Poggio all’Oro” riserva 1999, Castello Banfi

Hartendiefje van Ronald, die dit de beste Poggio all’Oro noemt die ooit is gemaakt.  Alle rijpingsfases van de Brunello druiven waren precies op tijd en gebeurden met de optimale omstandigheden. Regen genoeg in de winter, frisse lente en warme zomer, met ook wat regen maar alleen op de juiste moment. En ook goede temperatuurverschillen tussen dag en nacht. De druiven groeien op heuvels met veel kalk en wat leem. De wijn heeft de alcoholische gisting in RVS gehad en de malo in barriques, waarin ook een rijping van 30 maanden heeft gevolgd. Hans roemt de wijn als elegant en precies zoals die moet zijn. Gerard ziet belegenrood, ruikt houttonen en proeft ronde bitters. Berry noemt de wijn prachtig, met bessen en rozen in de neus en elgante zuren in de smaak. Mijn aantekeningen: laurier, kersen, leer en tabak. Zeer harmonieuze en elegante wijn, gerijpt en toch nog vol kracht. Zeer mooie afdronk. Maximale scores: 5 trosjes Duemilavini; 3 bicchieri Gambero Rosso; 96 WS; 94 W&S; 94 Wine Enthusiast. Een grootse wijn.

Calcaia 2006, Barberani, Orvieto Classico superiore

Zoet uit Orvieto (Umbrië). De wijn is gemaakt met 40% Grechetto, 20% Procanico, 20% Verdello en 20% Sauvignon Blanc. Deze groeien op bodems met kalk en klei, in een gebied met een perfecte microklimaat, dankzij het Lago di Corbara meer. De druiven worden laat geplukt, soms ook tot in de eerste week van december, wanneer ze aangetast zijn door de Botrytis Cinerea . Alcoholische gisting in RVS en lagering van 12 maanden in barriques. Enkele maanden op fles voor dat hij op de markt mag komen. Rob prijst de complexiteit, Gerard ruikt honing en caramel, Noël herkent pourriture noble en volzoete caramel. Mijn aantekeningen: marsepein en amandelspijs in de neus, mandarijntjes ook. Zéér evenwichtige wijn met een perfecte balans tussen zoet en zuren. Niet plakkerig, maar juist elegant en hangt hééél lang na. 2 bicchieri Gambero Rosso; 4 trosjes Duemilavini. Schitterend glas desssertwijn of als aperitief bij foie gras.

Italië blijkt nog verrassingen te hebben, al dacht ik het best goed te kennen. Na de Franse wijnen liggen er de meeste Italiaanse in de kelder. Toch zou ik graag enkele van de wijnen uit deze proeverij toevoegen. Met mijn voorliefde voor curieuze druifjes, bijvoorbeeld de Petit Arvine, de Calabrische wijn van de Magliocco druif of de Fornato van Teroldego. En de Valpolicella van Romano Dal Forno, zo kostbaar als een prestigieuze Leoville Barton, maar eigenlijk véél origineler en geweldig om met wijnliefhebbers te delen. Ronald stelde een memorabele Italiaanse proefavond samen. Applaus!