Categorie: Food and Wine

Is het genot groter als je plezier uitstelt?
By in ,

Is het genot groter als je plezier uitstelt?

Wijngaarden van Château Montrose grenzen aan de Gironde rivier

Is
het genot groter als je plezier uitstelt? Intrigerende vraag.
Organisatiepsychologen stellen dat uitstellers van activiteiten minder
doelgericht zijn. Uitstellers hebben niet zo veel zelfdiscipline en zijn genotzuchtig.
Ze verliezen lange termijn doelen uit het oog als zich pleziertjes op korte
termijn aandienen. Maar wijndrinkers stellen juist drinken uit om hun genot te
vergroten! Oplegwijnen hebben een leven: ze moeten tot volle wasdom komen. Het
wijninformatiecentrum geeft een overzicht van wijnen die zonder problemen een
jaar of tien kunnen worden opgelegd, klik HIER.

 

De
echt grote wijnen uit de Medoc zoals we in de proeverij drinken, de Grand
Seigneurs, hebben uit grote jaren de potentie om twintig tot dertig jaar oud te
worden. Dat is vooral leuk als zo’n fles op tafel kan komen om een feest luister
bij te zetten: een 18e of 21e verjaardag, verloving,
trouwerij, koperen of zilveren bruiloft. Het heeft iets magisch om gebottelde
zonneschijn uit jouw geboorte- of trouwjaar te drinken. Maar zolang hoeven we
niet te wachten. Wijn heeft charmes in alle fases van rijping. Alleen al in de
neus zijn drie fases te onderscheiden: het primaire, secundaire en tertiaire
aroma. Het primaire aroma komt van de druif: 
fruitige, florale en minerale geuren. Het secundaire aroma komt van
omzettingen tijdens de vergisting en de opvoeding van de wijn, zoals
botergeuren van de malolactische zurenomzetting of de kruidige, gebrande tonen
van rijping in nieuwe houten vaten. Het bouquet dat ontstaat door invloed van
zuurstof en ouderen, zoals herfstbos, noten, truffel noemen we het tertiaire aroma.

Henk
Vermeer brengt een schitterende proeverij op tafel van Bordeaux wijn, met drie
series van steeds een oude en jongere jaargang. En drie series met wijnen in
dezelfde levensfase.

Château Grand-Puy-Lacoste, Pauillac 5e Grand Cru
Classé

Door cabernet
sauvignon gedomineerd domein, met goede reputatie, koopwaardig en goed geschikt
om te rijpen. De 38 jaar oude 1975 brengt veel discussie los, sommige proevers
waarderen deze jaargang nu niet meer. Anderen prijzen de belegen neus met
herfstbos en vuursteen en vinden  de wijn
genietbaar. De 15 jaar oude 1998 is herkenbaar familie, dezelfde vuursteen
impressie in de neus, nu ook met sigaren, pruimen, laurier.

 

Château Lagrange, St. Julien  3e Grand Cru Classé

We proeven
de 35 jaar oude 1978 en de 10 jarige 2003. Uitermate interessant, omdat dit
domein in 1983 is overgenomen door het Japanse Suntory, die met enorme
investeringen dit domein weer op het Grand Cru niveau bracht. In de oude wijn
maken cabernet sauvignon en merlot ieder 50% uit van de wijn, in 2003 is het
aandeel cabernet sauvignon omhooggebracht naar 66%, merlot teruggebracht naar
27% en aangevuld met 7% petit verdot. De 1978 heeft een tuilé kleur en
klassieke neus met een truffel impressie. De neus is mooier dan de smaak. De
2003 neemt mij voor zich in, wat een mooie wijn is dat! Rood zomerfruit in de
neus, eucalyptus en pruimen, zwoele aanzet, in de mond krijg ik de slikreflex
(niet spuwen!) en mijn eindoordeel is dat dit een elegant glas is. Lagrange en
zijn tweede wijn Les Fiefs de Lagrange… wijnen om naar uit te kijken.

 

Château Lynch Moussas, Pauillac 5e Grand Cru Classé

 

We proeven
de 35 jaar oude 1978 en de 12 jaar oude 2001. Hier is het aandeel cabernet
sauvignon (75% in de 1978, aangevuld met 25% merlot) teruggebracht ten faveure
van de merlot (40% merlot in 2001, 60% cabernet sauvignon). De 1978 heeft
duidelijke oxytonen in de neus en mist voor mij alle charme. De 2001 is vol van
leven, kardinaalrood met een neus van mineraal, vuursteen en een rulle smaak,
vol en goede balans. Aantrekkelijk.

 

Bij de
jongste jaargangen hoor ik de meeste proevers zeggen: waarom zou je die nog
bewaren? In mijn kelder krijgen de wijnen niet de gelegenheid om zo heel oud te
worden, zegt Henk glimlachend. Deze eerste drie series leren dat tussen zo’n
zeven en vijftien jaar een mooie drinkperiode is voor de bescheiden Grand Cru
Classe’s. Wie wijnen echt láng wil opleggen, meer dan twintig jaar, kan zich  het beste tot de topwijnen beperken. Die heeft
Henk in de laatste drie series gezet en dat levert een explosie van
*-sterretjes op in mijn aantekenschrift. De gerijpte topwijnen  bieden het beste dat de wijnwereld te bieden
heeft.

 

Château Prieuré-Lichine 1998, Margaux 4e Grand Cru
Classé

Cabernet sauvignon 52%, Merlot 39%, Cabernet franc 4
%, Petit verdot 5%.Mooi
glas wijn, nu vijftien jaar oud. In de neus kruidig, mineralen, cederhout,
zoethout. Nog krachtig en met hoge zuurgraad, luchtige Margaux concentratie.

 

Château La Gaffelière 1998, Saint Emilion Premier
Grand Cru Classé

Merlot 65%, Cabernet franc 30 %, Cabernet sauvignon
5%.Stallucht in de neus
en ook tonen van tabak, drop en fruit. Hap sap smaak, vol spel en rondeur, in
de neus later ook mineralen en kersen. Stevige wijn.

 

Château Magdelaine 1989, Saint Emilion Premier Grand
Cru Classé

 

Interessant
buurdomein van Château Ausone. 90% Merlot en 10% Cabernet franc. Waanzinnig
mooie wijn op dit moment, voor mij maximale score van drie *-sterren. Frank
noemt de smaakexplosie in de mond en heerlijke balans. Paul benoemt drop,
zoethout, bramen en een pepertje. Mijn aantekeningen: dakpannenbruine kleur,
kruidige neus met laurier. De smaak imponeert: door evenwicht, door balans,
door fluwelige structuur en verfijning.

Château Branaire Duluc-Ducru 1989, Saint Julien 4e
Grand Cru Classé

Cassis,
kers, viooltjes, pruimen en later ook mineralen. De wijn heeft elegantie en
souplesse, er zitten fraaie zuren in de smaak en veel spel in de smaak. Rob
noemt de Saint Julien spannender dan de Saint Emilion. Paul ruikt ook mint,
leer en zoethout. Frank brengt de noblesse van deze wijn heel mooi onder
woorden: mocca en mint, zwart fruit in de neus, verfijnde wijn met satijn
mondgevoel, stijlvol.

 

Château Leoville Las Cases 1992, Saint Julien 2e Grand
Cru Classé

 

Hartendief
van Henk. Flinke dialoog over het jaar, geen topjaar. Maar met deze wijn is ook
weer duidelijk te zien dat een niet groots jaar wel uiterst lekkere wijnen kan
opleveren. Je zou bij wijze van spreken 2012 een klein kistje van zes weg
kunnen leggen, dan betaal je voor deze wijn zo’n 110 euro per fles – met de
zekerheid dat je een wijn koopt die twintig tot dertig jaar meegaat. Ik snap de
hartendief van Henk, want dit is een klassiek mooi glas. 21 jaar oud. Drop in
de neus, eucalyptus en later ook laurier. Mooie rondeur in de smaak, klassiek
en verfijnd.

 

Château Montrose 1995, Saint Estephe, 2e Grand Cru
Classé

 

Hartendief
van Henk. Hiervoor geldt hetzelfde als voor de vorige wijn: een zekerheid als
je wijn echt lang wilt opleggen. De voorkoop 2012 doet nu zo’n 75 euro per
fles. Deze 18 jaar oude wijn heeft zoethout en sigarenkistjes in de smaak,
chocolade en espresso, echt lekker! De smaak heeft zowel souplesse als een aantrekkelijk
concentraat, een voluptueuze wijn met mooi kreupelhout in de nasmaak. Voor mij
ook maximale score van drie *-sterren.

Deze proeverij
is een echte belevenis, Henk, magnifiek!

LIBERTÉ, EGALITÉ, FRATERNITÉ
By in ,

LIBERTÉ, EGALITÉ, FRATERNITÉ

Moulis – Château Poujeaux

Met de titel “liberté, egalité, fraternité” verraadt Just Krijn
vooraf niet veel over het eigenlijke thema van zijn proeverij. Frans ligt voor
de hand maar dan? Just heeft de proeverij samengesteld tijdens zijn laatste
(vlieg)vakantie in Frankrijk. Maar tegenwoordig mag je geen vloeistoffen meer
meenemen in de handbagage. Dus hups alle kleren in de al uitpuilende handbagage
en alle wijn in de koffer… De flessen zijn heel aangekomen en staan nu op de
proeftafel.

 

Liberté

Just gebruikt een “vrije” interpretatie van het thema “Liberté”:
de indrinker is geen wijn maar een cider. Zoals de proevers onmiddellijk
concluderen na alleen maar geroken te hebben. De goudgele, bijna oranje Cidre
“Les Goelleries – Brut” (huiscider van Leclerc) is meteen herkenbaar door zijn
frisse maar forse appelmoesneus. De appelsmaak is verfrissend. Leuk om weer
eens te drinken!

 

Egalité

Just zet twee witte wijnen neer onder het thema “Egalité”
met als interpretatie: het zijn beide koopjes (Tursan “Secret
Eugenie Blanc”

en een Graves “Esprit de Graman”. Beide wijnen bevatten een
flink deel Sauvignon Blanc (30% resp. 40%) en dat is te ruiken. Wit fruit,
kruisbes, een beetje zweterig, duidelijk herkenbaar. Maar in de smaak zijn ze
totaal verschillend. De Tursan (30% Gros Manseng, 40% Baroque) is tamelijk fors
in de zuren en in de bitters. De aanzet van de Graves is zacht-zwoel en de
zuren komen pas later binnen (40% Semillon, 20% Muscatel. De voorkeur van de
proevers is zoals gebruikelijk weer verdeeld in een zuur en een zwoel kamp… In
de volgende serie “rode egalité koopjes” staat 2x Tursan’s rood met hoofdrollen
voor o.a. Cab Franc en Tannat. De proevers hebben wat moeite met de volgens
Just “typische hardheid” van rode Tursan. En de derde “egalité”serie laat zien
dat het ook anders kan. Just zet twee knap gemaakte Baskische wijnen neer.

De
“Mendia Rouge Irouleguy 2011” is halftransparant purper, framboos en lactisch
in de neus maar smakelijk als een warme jammige pinot. Niet complex, maar de lichte
zuren en de laurierdrop in de afdronk maken dat de wijn niet log wordt. Zo zie
je hoe met moderne methodes een jong drinkbare tannat/cabfranc wijn gemaakt kan
worden! De tweede wijn uit de serie is de “Cuvee Pantxo Ameztia Irouleguy 2010”,
een stuk complexer en geen allemansvriend. Flinke stal in de neus. Jan-Willem
proeft potlood en lijm, Gerard signaleert de stevige bitters. Zowel de eerste
als de tweede wijn uit deze “moderne” serie wordt goed gewaardeerd.

Fraternité

De wijnen in dit thema worden meteen als Bordeaux herkend.
Claartje benoemt in de roodbruine, halftransparante wijn de typische geuren en
smaken als eucalyptus, rook, laurier, drop, rood fruit en een zachte rondheid.
Het blijkt een 5e Cru Pauillac: Château Pedesclaux 2006. Een mooie
elegante wijn en hartediefje van Just. De tweede wijn in de serie is een
Pomerol: Clos René 2006. Proeven blijft moeilijk, ik heb deze wijn een paar
dagen geleden nog in het glas gehad maar geen schijn van kans dat ik hem
herken… Ook de Pomerol heeft iets evolutie in de kleur. De neus is kleiner dan
de Pauillac, de aanzet is fraai rond met veel lakritz en een mooie afdronk in
een herfstige stijl. De zuren zijn nog zeer duidelijk aanwezig.  Komt misschien door het flinke aandeel Cab
Franc en Malbec.

In de laatste serie staan Château Poujeaux 2008 en 2006. De
gelijkenis (fraternité…) tussen de wijnen valt op: donkerrood met een bleke
rand, beetje jodium, laurier, kers in de neus. Elegante, iets zure aanzet, rood
fruit, tanninerijk. Maar de 2008 (hartendiefje van Just) wordt beter
gewaardeerd: meer body en meer zuur dan 2006. Het valt overigens wel op dat de
2006 bdx-wijnen allemaal vrij snel rijpen…

 

De uitdrinker krijgt extra credits van de proevers: een
bijzonder fijne Pacherenc du Vic-Bilh “Pacherenc de la Saint Martin Vin
Moelleux” 2011. Goudgeel glanzend met een groen zweem, jonge neus,vendage
tardive achtig type, grapefruit in de smaak, niet overdadig zoet. Heel fijn. De
gebruikte druiven zijn typisch voor Sud-Ouest: Arrufiac, Courbu, Manseng,
Semillon. Je drinkt het niet elke dag 😉

Het was een fijne avond met interessante overeenkomsten
binnen de series, elegante wijnen en een interessante interpretatie van het
adagium van de Franse Revolutie.

 

Verslag en proefnotities Noël Geisen

 

Fundamenteel aandacht voor wijnproeven
By in ,

Fundamenteel aandacht voor wijnproeven

Hans
Lodewijkx deelt met ons de bevindingen over de muze en de wijn (zoals dit filmpje van de positivoos) en kiest voor een avond met fundamentele aandacht voor het proeven en
beschrijven van wijn. We lopen uit in de tijd. En toch komen we tijd tekort… Hans’
research naar aromawielen en proefsystemen doen we geen recht, we moeten er nog
veel meer over dialogiseren. Want de dialoog maakt veel duidelijk. Ik bedenk
bij een wijn vaak een gelegenheid. Is een wijn héél licht in de proeverij,
bijvoorbeeld een speelse pinot noir, dan waardeer ik die wijn mt in mijn
gedachten een zomerse lunch. Of de door Nederlandse wijnbouwers gemaakt
indrinker, Domaine de Marotte 2012, cuvée Luc van viognier, rousanne en
grenache blanc…te veel bitters naar mijn zin… maar prima aan tafel, dunkt mij.
Zó mag je een wijn niet beoordelen, zegt HansH streng. Je moet de wijn gewoon
op zijn merites in de proeverij beoordelen, objectief! Iedereen proeft dus met
een eigen referentiekader. Waarom zou je niet mogen proeven met een gelegenheid
in gedachten? Deze wijn drink ik graag vanuit mijn bubbelbad, grapt Berry. Of
neem het  begrip van zuren. HansL
verhaalde over een koffieproeverij, waarbij maar liefst vijftien begrippen
werden gebruikt om de ‘acidity’ te definiëren. Van ‘mild’ tot ‘delicate’, van ‘tart’
tot ‘tangy’. Rob vertelt bij een wijn dat hij punten in mindering heeft
gebracht vanwege de hoge, in zijn ogen te hoge, zuren. Ik proef die wijn en
denk er meteen bij – oef, wat een mooie aperitiefwijn, eetlustopwekkend… We
beoordelen dezelfde kwaliteit dus heel verschillend. Enfin, we kunnen
vaststellen dat we nog legio proeverijen kunnen stilstaan bij de techniek van
proeven en benoemen. Boeiende proeverijen, zoveel is zeker.

 

Serie Pinot
Blanc

Pinot d’Alsace
2010, Marcel Deiss

Een
oudgoudkleurige wijn, iets dat ik helemaal niet verwacht bij deze druif. Ik
ruik nauwelijks iets in de neus, maar andere proevers noemen boenwas, honing en
citrus. Dan is de wijn in de mond heel verrassend: ik vind dat we héél veel
wijn proeven, de wijnbouwer heeft alles uit de druiven geperst dat erin zit:
hoge bitters, vol en breed. Later proef ik ook een klein zoetje.

Ökonomierat
Rebholz 2010, Weisser Burgunder, Trocken S, Pfalz

Geelgroene
zweem. Ik ruik jasmijn, de neus is eleganter en expressiever dan de vorige
wijn. De wijn heeft veel inhoud en – best belangrijk – een hoge hap sap
slikfactor. Voor ik er erg in heb, is de wijn doorgeslikt in plaats van
uitgespuwd. Mooie zuren en hangt lang na. Ik geef de voorkeur aan deze wijn.

Serie
Albariño

Terras Gauda 2012, Rias Baixas, Abadiá de San Campio

De wijn stond
in een eerdere proeverij van Hans. De etikettenproeverij, Als voorbeeld van een
hoe-het-niet-moet-etiket. Maar zie: de wijnproducent schreef een wedstrijd uit
en heeft nu een prachtig etiket! Hartendief van Hans. Lichtgele kleur.
Expressieve neus met citrus en jasmijn. Volle rondeur in de smaak, veel smaak,
citrus zet zich door in de smaak. Uitstekende balans, goede zuren. Deze wijn
“klopt gewoon” is gezegd. Zo is het. Vief en levendig glas wijn.

Serie
Riesling

Ostertag
Riesling 2006, Heissenberg, Elzas

We proeven
dezelfde wijn, dezelfde wijngaard, hetzelfde domein maar wel van twee jaren:
2009 en 2006. Alle twee mooi, maar de 2006 geniet mijn voorkeur: goudkleurig, wow!!
Wat een bouquet: roomboter, vanille en banaan, petrol, volle smaak en pittige
zuren.

Serie
Riesling

Schäfer-Frölich
2009, Halenberg Riesling GG, Nahe

Twee riesling
wijnen van de Halenberg naast elkaar. Naast deze wijn van Schäfer-Frölich staat
en Emrich-Schönleber, ook van 2009. Die laatste is vief en levendig met een
expressief bouquet met mineralen (zweetvoetluchtje ook). De kleur van
Schäfer-Frölich is bleker en de neus komt bij mij wat gesloten over. Hóe kom je
erbij, hoor ik, want andere proevers ruiken tropisch fruit en ananas. De smaak
biedt zuren in de aanzet, de wijn is echt ‘true to type’ wat mij betreft. Ik
vind de wijn wat complexer en eleganter. Strakke wijn, strenge wijn, i love it.

Serie
Chardonnay

Lageder 2008
Löwengang chardonnay, Alto Adige

Schitterend
glas wijn, maar dat mag ook wel als ik de prijs hoor. Kruidige, expressieve
neus met vanille. Het botertje in de neus zet door in de smaak.

Serie
Riesling

Wehlener Sonnenuhr 2003, Spätlese, Joh. Jos. Prüm

Passievrucht
in  de neus, heldere smaak, goede balans…
nee, perfecte balans!

Braunenberger
Juffer-Sonnenuhr 2007, Fritz Haag, Auslese Goldkapsel

Hartendief
van Hans. Zo’n 10 hectare groot is deze topwijngaard, omsloten door de Juffer. Zo
staat in de documentatie van Hans, die veel werk heeft gemaakt van de
voorbereiding. In de documentatie staan ook de bekende drinkers die deze
wijngaard een goed hart toegenegen zijn of waren. Napoleon. Ja, het staat er
echt. En het Britse koningshuis. De berg kent hellingpercentages van 80% en
heeft een microklimaat. Er staan drie *-sterren bij dit glas wijn. Honing en
botytris in de neus. Tropisch fruit. Een doorslikfactor in het kwadraat. Toos
vat het kort en pakkend samen: goddelijke wijn.

We halen in
de dialoog over de wijnen graag ons gelijk, en dat resulteert in schitterende
formuleringen zoals: ‘in absolute zin
is deze wijn relatief eenvoudig’.
Waarop een van de deelnemers weer verzucht: ‘ach, het is goed om te proberen het
proeven te ijken… maar… mission impossible.’ Een mooie proeverij, waarbij we
fundamenteel aandacht geven aan het proeven en dus ook aan de formulering van
de proefervaring.

Proefkampioen wint op de meet met een neuslengte voorsprong
By in ,

Proefkampioen wint op de meet met een neuslengte voorsprong

Serieuze gezichten

 

Er zitten maanden denkwerk in deze proeverij. Voorproeven. Afwegen. Welke wijn is karakteristiek? En in welke volgorde komen ze te staan. De opdracht is om in één mousserende wijn, vier witte, vijf rode en twee dessertwijnen karakteristieke Franse wijnen op tafel te brengen. Dat lukt Noël Geisen goed. Het zijn twaalf bekende wijnen die we blind proeven. In onze jaarlijkse proefwedstrijd waarvan de winnaar een jaar lang de Kees Mutsaers wisselkoeler mee naar huis mag nemen. Met zijn naam erin gegraveerd, natuurlijk. Misschien zat er een bijzondere keuze in de line-up, meestal verloopt die van licht naar zwaar. Bij de rode serie pijnig ik mijn hersens over de eerste wijn. Die is moeilijk! Later blijkt dat het de wijn is waar álle leden problemen mee hebben, het is de wijn die het minst is herkend: een Bandol uit de Provence.

 

De wijnen die we proeven zijn:

Champagne Drappier, gemaakt van pinot noir

Domaine Bott Geyl Pinot Blanc 2010, Alsace

Domaine de Galuval 2011, Côtes du Rhone Villages
(Cairanne), van grenache blanc, viognier en rousanne

Domaine Jean Baptiste Ponsot 2008, Rully 1er Cru, van chardonnay

Clos Floridene 2007, Graves Blanc, van sémillon, sauvignon blanc en muscadelle

Van deze wijn worden de Elzasser Pinot Blanc en de Champagne het best herkend, de Elzasser wijn zelfs als beste van de hele avond. Hans van der Horst, Nello Pischedda en Martin Berkelmans scoren het best in de witte wijnen.

Château Barthès 2007, Bandol,
gemaakt van mourvèdre, cinsault, grenache en syrah

Domaine Langlois-Chateau 2009 Saumur Champigny,
gemaakt van cabernet franc

Domaine Contat-Grangé 2005, Maranges 1er Cru Clos des Loyères,
van pinot noir

Château Chasse Spleen 2003, Moulis, Cru Bourgeois Exc,
van cabernet sauvignon, merlot en petit verdot

Domaine Saint Cosme 2006, Saint Joseph,
gemaakt van syrah

De pinot noir werd (samen met de pinot blanc) het best herkend op deze avond. De Bandol is een hartendief van Noël, de neus is een combinatie van kruidigheid, kreupelhout, een stinkertje, toffee en een rozenassociatie, de zuren zijn wat afgebouwd, de wijn heeft nog wel rondeur en fluweligheid. De Saumur Champigny is een hele aangename wijn met lekkere frambozenneus, en ook frambozen in de smaak bij frissen zuren. Aangenaam glas. De Saint Joseph vind ik een van de
mooiste wijnen van de proeverij: kardinaalpaars, wat kruidigheid in een bescheiden neus, maar dan een warme aanzet in de smaak met mooi sap, goede zuren én rondeur, vrij hoog in de bitters. Noëls hartendief is de elegante pinot noir wijn: Maranges. Die vind ik wat enkelvoudig: gesloten neus, tabak, vaag stinkertje, hoog in zuren en bitters met wat mineraaltonen. In de rode serie scoren respectievelijk Hans van der Horst, Toos Dusee en Peter van den Besselaar het beste.

 

Domaine Valmy 2005 l’Or de Valmy, Rivesaltes,
gemaakt van muscat de rivesaltes

Moulin Touchais 1994, Côteaux de Layon,
van chenin blanc

Hoewel de wijnen elkaars tegenpolen zijn, hebben ze alle twee karakter. De Rivesaltes is als een Rubens schilderij: voluptueus, zwoel, geconcentreerd met romige caramel. De Loire wijn is meer zoals een balletdanseres, heel elegant, helder goudgeel met een neus van ceder/vanille, feitelijk helemaal niet zoet maar hoog in de zuren bij een goed concentraat. Vrijwel iedereen schatte deze wijn véél te jong in, je kon aan de kleur en smaak écht niet aflezen dat de wijn bijna twintig jaar oud is. Peter van den Besselaar scoort opmerkelijk goed in deze serie, direct gevolgd door Dimph Oerlemans (die eigenlijk zoete wijn helemaal niet waardeert) en drie ex aequo scorende proevers: Twan Vermeulen, Hans van der Horst en Nello Pischedda.

 

Tussen de series gaan de proevers naar de gang om met elkaar te discussiëren over de wijnen. Noël had zich verzekerd van de ondersteuning van Wouter, waardoor we dit jaar een prachtig Excel scorelijst hebben. Reuze bedankt.

Uiteindelijk wint de proefkampioen Peter van den Besselaar (231 punten) met een neuslengte voorsprong op Hans van der Horst (227 punten). Beiden hebben maar liefst acht van de twaalf wijnen goed kunnen plaatsen in de juiste streek, vaak ook met de juiste druif. De derde plaats is voor Nello Pisschedda (183 punten). Toos Dusee scoort net buiten het erepodium, maar zet door de jaren heen een heel constante prestatie neer. Ik had hoge verwachtingen dit jaar van de jonge proevers. We hebben immers jaren gekend waarin die jonge proevers  (David Koenen, Richard van Oorschot) het kampioenschap binnen haalden. Nu zijn het de ervaren sociëteitsleden die hoog scoren. De rode lantaarndrager krijgt traditiegetrouw ook een goede fles mee naar huis. Volgend jaar nieuwe kansen. Noël bedankt voor het samenstellen van de proeverij.

Vijfklapper kondigt einde van de battles aan? Nee, toch!
By in ,

Vijfklapper kondigt einde van de battles aan? Nee, toch!

Een leuk spelletje, dus: be there!Dat is de uitnodiging voor de Battle
die alle leden ontvangen van de secretaris voor de battle tussen Rob en Berry. Of Berry met het goede been uit bed
is gestapt… een mooie riesling achter de kiezen… of gewoon teveel adrenaline
voorafgaand aan de proefwedstrijd, wie zal het zeggen? In ieder geval heeft hij
véél zelfvertrouwen want alle leden krijgen de reactie: “Een leuk spelletje??? Het wordt een groot gevecht!!!”

 

Het idee
achter de battle is eenvoudig. Twee proevers. Iedere proever draagt drie thema’s aan. Zo ontstaan zes series van twee wijnen, die we geblindeerd proeven. De leden stemmen wat de lekkerste wijn is. En wie de meeste stemmen krijgt… die wint. Het
zelfvertrouwen van Berry blijkt gepast. Met een vijfklapper walst hij over Rob
heen. Die het einde van de battles aankondigde, maar dat is een vergissing.
Want we kennen Rob als een sportieve vent.

De thema’s
van deze battle zijn:

Serie 1 Duitse droge witte wijn, géén
riesling

Serie 2 Viognier uit de Nieuwe Wereld

Serie 3 Lekkerste rode wijn onder tien euro

Serie 4 Super Toscaan

Serie 5 Droge
rode wijn uit Sardinië

Serie 6
Argentijnse Malbec

De indrinker
zowel als de uitdrinker zijn van riesling en allebei zeer de moeite waard.

2010 Maximin
Grünhaus C. von Schubert Abtsberg Alte Reben FAss 28 Riesling Trocken

Tsjonge, de
naam van deze wijn is een mondvol. Een mooi mineralen getypeerde neus,
vuursteen. Hoge zuurgraad, een goede balans van rinse tonen en bitters. Als ik
goed na-neus, ruik ik ook jasmijn.

2007 Clemens
Busch Roten Schiefer Marienburg Grosses Gewächs Auslese Riesling

Bloemrijke
neus, honing, citruszuren, heel vet en toch ook veel zuren, prima balans.
Kindermoord eigenlijk nog, want deze wijn is nu een frivole spring in het veld
maar zal zich na de pubertijd ontwikkelen tot een sappige dromigere schoonheid.

En passant
introduceert Rob een eenvoudig puntensysteem dat we onder het mom van vrijheid,
blijheid, wel of niet kunnen gebruiken. Ik heb dat wel gedaan en moet zeggen
dat het prettig werkt, en nogal selecteert. Mijn laagste score was 4 op 10, de
hoogste 9 op 10.  Nou, daar gaat ie: de
mooiste wijnen uit de battle.

Serie 1            Duitse droge witte wijn, géén
riesling

Rob en Berry
kiezen beiden een topproducent, da’s slim. Rob komt uit bij een weissburgunder
van Oekonomierat Rebholz uit de Pflaz, de (duurdere) Grauburgunder van Dr.
Heger krijgt de meeste stemmen.

2010
Grauburgunder, Dr. Heger, Grosses Gewächs, Kaisterstuhl, Baden

Geeltint, in
de neus peer en licht mineraal. Je proeft flink wat wijn in de mond,
concentraat, stevige bitters en een mediumlange afdronk. Lekker glas. Maar dat
mag dan ook wel voor bijna 27 euro. Maar daarvoor krijgt de koper wel een wijn
met een verhaal, want Heger werd uitgeroepen tot Wijnbouwer van het Jaar door
Gault Millau.

Serie 2            Viognier uit de Nieuwe Wereld

Rob kiest een
viognier ‘The Hermit Crab’ van het befaamde d’Arenberg uit McLarenVale, Berry
een wijn van Yalumba uit Eden Valley.

2011 Yalumba,
Viognier, Eden Valley

De wijn
stuift werkelijk uit het glas. Noël ruikt abrikoos en exotisch fruit. Jan
benoemt viooltjes en jasmijn. Ik ruik in de wijn met groengele tint een heel
bloemige neus en vooral méér neus dan in het andere glas. Brandnetel ruik ik
ook. De wijn is breder met een verfijnde aandronk en een botertje, goede zuren,
hangt wat na. In de wijn zit een pietsie klein licht zoetje, dat de wijn extra
aantrekkelijk maakt.

Serie 3            Lekkerste rode wijn onder tien euro

Berry
wint  met een Côtes du Ventoux van Rob’s
Barbera uit Piëmonte, die ik zelf net een graadje lekkerder vond.

2010 Château
Pesquie, Terrasses, Côtes du Ventoux

Acht euro
kost een fles en daar krijg je zes glazen wijn voor die mijnheer Parker met 94
punten waardeert. Frank benoemt leer en hopjes in de wijn, koffie en licht
peper. Ik ruik vooral mineraal in de neus, mis wat fruit. De meerderheid van de
proevers geeft de voorkeur aan dit glas.

2011
Briccotondo, Barbera, Fontannafredda, Piëmonte

Frank noemt
deze wijn niet echt verteerbaar omdat ‘mijn bek scheef trekt van de bitters’.
Laat ik daar nou geen last van hebben! Paarse rand, expressieve neus met
morelkers. Sappige rondeur en aangename smaak. Zeven euro bij de grootgrutter,
die komt nog wel in mijn karretje.

Serie 4            Super Toscaan

In deze serie
scoor ik beide wijn  gelijk en geef
uiteindelijk de voorkeur aan de wijn van Rob, die echter niet de meerderheid
van de stemmen krijgt. Berry zit gebeiteld.

2010 Rosso dei Notri, Tua Rita, IGT, Toscane

De wijn is
gemaakt van sangiovese en merlot. Nello geeft de voorkeur aan deze wijn vanwege
de elegantie. Henk is voor zijn doen best lyrisch over de neus: veel bes, hout,
leer, heel mooi en lichte bitters in de smaak. Just noemt nog lichte chocolade.
Ik ruik drop, laurier, morelkers, een lekker brede neus. De wijn is strak,
pittige smaak, geen allemansvriend vind ik, maar wel heel veel karakter.

2006 Bramasole, Cortona Syrah, Toscana doc, Antinori

Just ruikt
hier zware cacao, mooi getypeerd als je in de andere lichte chocolade ruikt! Henk
ruikt bessen, hout en roemt hier vooral de volle smaak en fraaiere afdronk.
Mijn aantekeningen: kreupelhout, kruidiger dan de vorige wijn, een rubbertje.
Later als de wijn meer lucht heeft gehad, royaler en zwoeler in de mond,
warempel dit is een charmeur met veel rondeur en wellicht net iets korter in de
mond. Heel aantrekkelijk glas syrah uit Italië. Hartendief van Berry.

Serie 5 Droge
rode wijn uit Sardinië

Als er één
wijn is uit Sardinië met faam, dan wel de Turriga. Dat is de inzet (en
investering) van Rob. De wijn kost het dubbele van de keuze van Berry, 6Mura,
waar hij mee kennismaakt na de fles cadeau te hebben gehad van een vriend (in
ere houden die gozer).

2002Turriga,
Isola dei Nuraghi

Nello geeft
de voorkeur aan deze wijn, hij noemt die rijker dan de andere. Willem Jan ruikt
mint, chocolade en leer. Noël noemt de smaak juist iets minder expressief dan
de andere wijn, hij ziet evolutie en een stroperige aanzet. Mijn aantekeningen:
tabak, kreupelhout en een straffe smaak, ik schrijf op: klassieke wijn uit een
klassiek gebied, mag van mij zelfs nog even liggen. Nello noemt de wijn nu op
zijn top. Hartendief van Rob.

2008 6MURA,
Sardegna Carignano del Sulcis

Nello benoemt
zoet fruit en elegantie. Noël ruikt koffie en drop, die terugkomen in de smaak.
De meeste proevers waarderen deze wijn het hoogst. De kleur is wat bruin,
cederhout in de verfijnde neus, ook iets van ijzer en kruiden. Later ruik ik
koffie en toffee. Deze wijn proeft nu aangenaam, maar mag wel op, staat in mijn
aantekeningen.

Serie 6
Argentijnse Malbec

Hier is de
redding van zijn eer, Rob brengt een mooie Altos malbec op tafel, en daar moet
de Alta Vista van Berry het tegen afleggen.

2009 Altos
los Hormigas, Malbec, Reserva Valle de Uco

HansH geeft
aan dat de wijn méér complexiteit heeft en Sebastiaan roemt de betere balans,
hij ruikt framboos in de wijn. Ik zie een bijna zwarte kleur, een paarse rand,
ruik cederhout in een hele rijke neus, wat schrijf ik: RIJKE neus. De wijn moet
nog liggen naar mijn idee, maar alles is in potentie aanwezig om hier een
excellente wijn van te maken. Gekookt fruit, framboos en rondeur. Klasse.

Het idee van
een battle, de spanning op de avond, het leerzame napraten: van mij mag er
volgend seizoen wéér een battle komen. Graag zelfs. Bedankt, Rob en Berry. 

Willem Jan ruimt op ... the day Chateau d’Yquem came to town
By in ,

Willem Jan ruimt op ... the day Chateau d’Yquem came to town

 
Château Battailey in Pauillac, geklasseerde cru

 

‘n Beetje pech had-ie wel,  Willem Jan. Het thema van zijn maidenproeverij is: kelderopruiming. Er moet ruimte komen in zijn 700 flessen tellende kelder, en op voorhand weet hij al dat een aantal wijnen naar alle waarschijnlijkheid over de top zijn. Waar hij, en wij, niet op rekenen, is  dat ook een paar mooie witte Bourgognes met het verstrijken der jaren ouderdomsverschijnselen vertonen: premox (voortijdige oxidatie), wie zal het zeggen? Sommige proevers vinden dat ook rode Bordeauxs uit de jaren ’90 te oud zijn. De uitdrinker maakt veel goed.

De indrinker is een lichtzoete naar het granaatrode neigende mousserende Loirewijn van de cave in Saumur. Lichte bitters, wellicht daardoor een kersenassociatie, een beetje stallig. Leuke start. Dan drie wijnen die vér heen zijn, twee uit 1997, en een rosé uit 2001. Het cliché blijkt waar: rosé moet je niet bewaren, maar drinken. 

We proeven dóór: twee wijnen die hun reputatie, of in ieder geval die van hun appellatie, in principe  moeten kunnen waarmaken:
Chablis 1er Cru uit 2005 en Meursault uit 2004. De 2004 zou het op papier beter moeten doen (want: een klassieker jaar dan het rijke 2005) maar helaas: de wijn heeft kurk, hetgeen vooral in de mond is waar te nemen. De Chablis van Josselin wordt door de meeste proevers afgedaan als simpelweg te oud, maar dat vind ik iets te kort door de bocht. De wijn heeft ondanks inderdaad een gebrek aan fruit nog best wat charme te bieden, waaronder een rokerige, vlezige neus en een zwoele aanzet.

Bij de rode wijnen overheersen de zuren in de Montepulciano d’Abruzzo uit 1993; de één jaar oudere ‘Prestige du President’ 1992 uit Corsica, gemaakt van een waarschijnlijk unieke blend van niellucio, sciacarello, grenache noir, mourvèdre en barbarossa, is ondanks zijn gevorderde leeftijd nog aardig in ‘presidentiële’ balans, heeft aangename zuren en nuances van leer, tabak en zoethout.

Richting Bordeaux gaat het opruimrondje, met eerst twee wijnen uit mindere jaren ’93 en ’94. Beide wijnen kunnen dan ook op weinig bijval rekenen. De Chateau Tourans uit St. Emilion heeft een neus van kersen, lijm en hout maar stelt in de mond teleur, volgens Claartje. De volgende twee wijnen zijn van de veel beter bekend staande oogsten ’95 en ’96. Dit zijn dan ook de hartendiefjes van Willem Jan.
Vandaag doet alleen de Batailley 5e Grand Cru Classé het goed in zijn ogen, en die van een aantal medeproevers. Donkerrood nog, wat  paardenstal (Jan), leer en vrij sappig fruit. Laat de wijn even staan en kijk, dan komt daar opeens een helemaal niet verkeerde, zelfs “voortreffelijke” (Henk) wijn tevoorschijn. In Berry’s aantekeningenboekje: “koffie, bosgeur, voller dan de vorige wijnen, prettige zuren.”  Ik vind zelf de St Emilion Grand Cru Classe van Chateau Ripeau ook best drinkbaar, met een aardige grafiettoon. Bramen en associaties met een shagbuil roept de wijn op bij Paul, die de prettige zuren die ik meen waar te nemen omschrijft als ‘afbraakzuren’. Veel discussie vanavond, over wijnen die al dan niet nog drinkbaar zouden zijn. Wat in ieder geval bewezen is, en wat iedereen ook eigenlijk wel weet, is dat véél wijnen het bewaren niet waard zijn.

 

Voor we aan de kaasplank beginnen, geeft Willem Jan de uitdrinker door. Zoals gebruikelijk een zoete wijn, een half flesje ditmaal. ‘t Lijkt zo vanaf mijn positie in de hoek, tegenover en ver van  WJW, een beetje op het etiket van de Carmes de Rieussec. Men geeft de fles door. Zie ik ’t nou goed? Ja, ’t is er een: zelfde etiket, gouden letters op witte achtergrond, maar dit is: Château d’Yquem 1999, Sauternes.
En dit keer in mijn ogen in een stuk betere conditie dan die van eind jaren ’40 die we een paar jaar geleden proefden. Het hout domineert de botrytistonen wat, maakt de wijn wel wat breder;  dan komen ook de fruittonen door (abrikoos) en de honing. Intens en dik. Lekker, maar is dit € 100 waard? Ongetwijfeld gaan de leden de komende weken proberen te laten proeven dat je voor iets minder dan een snip minstens net zo lekkere zoete wijnen van misschien iets minder illustere producenten kan kopen – te beginnen met ondergetekende komende proeverij!

Verslag en proefnotities Rob van Ginneken

 

Wijn en spijs proeverij
By in ,

Wijn en spijs proeverij

We
willen er een gastronomisch feestje van maken, geven Sebastian Therou en Frank
Geerts aan voor hun maidenproeverij. De deelnemers aan de wijn & spijs
proeverij zullen dat beeld beamen. We proeven achtereenvolgens:

Rauwe
zwaardvis met kappertjes in citroen

Verse
tagliatelle met mosselen en vongele

Wilde
zeebaars in een saus met dille en kreeft

Kalfsreepjes
met paddestoelen in witte wijn roomsaus

Pecorino

Runderkogel
met rucola in jus de veau

Aangezette
aardbeien met witte peper, crème cassis en aardbeienijs

En
dat steeds met bijpassende wijnen. Waarbij de meningen (uiteraard) wel eens
uiteenlopen over wat nou de beste combinatie is. Trattoria l‘Olivo blijkt een
prima entourage voor deze proeverij. Chef Jan Gravenstein kookt lekker puur. In
dit verslag mijn persoonlijke voorkeuren.

Bij
de verse tagliatelle met mosselen en vongole proeven we twee wijnen die best
van elkaar verschillen: een heel vriendelijk glas en een serieus glas.

Roero
Arneis ‘Capural’ 2010 Montaribaldi

Ingetogen
neus waar ik vanille en brooddeeg in ruik. Nello noemt mineralen, Paul ook nog
viooltjes, mangofruit en flink hout. De wijn heeft een goede balans en hoge
bitters, hangt vrij lang na. De combinatie met de tagliatelle is elegant. Rob
benoemt dat de wijn in deze combinatie ‘dienend’ is. Montaribaldi is een klein
gebied in de Piëmonte, gemaakt van 100% Arneis.

San
Vincenzo 2012 Anselmi

Een
veel vriendelijker wijn dan de vorige, een spring in het veld. Nello benoemt
grapefruit, passiefruit en een heel aromatische neus. Bloemetjes ruik ik, wat
brandnetel en kruiden. De wijn is gemaakt van 85% garganega en 15% chardonnay.
De smaak heeft wat vettigs en héél veel rondeur.

Wilde
zeebaars in een kreeftensaus met dille, prachtig gerecht met een héél naturel
smaak; we proeven hierbij twee sauvignons – maar omdat we blind proeven weten
we dat natuurlijk niet.

Ram’s Hill
2010 Tenuta di Biserno, Marlborough Nieuw Zeeland

Van
de andere kant van de wereldbol, maar de familie Antinori is de eigenaar. Jonge
bleke kleur en een geur met veel mineralen, wat jasmijn en een geur die ik niet
zo goed kon definiëren, het doet me denken aan oude jenever granen. De wijn
heeft een zweem van oxy naast heel veel frisse zuren. Interessante wijn die
door zuren mineraliteit heel goed harmonieert met dit mooie gerecht.

Alteni di
Brassica 2010 Gaja, Piëmonte

Gaja
heeft slechts 3,5 hectare sauvignon druiven. De wijn heeft ook een jonge en
bleke kleur met een neus van brandnetel, buxus en viooltjes. De wijn heeft wat
vet en rondeur, komt een tikje vriendelijker over dan de vorige wijn maar wie
goed proeft determineert ook een duidelijke bittertje. Dat maakt de wijn
uiterst geschikt voor de dis; zelf vind ik dat het gerecht de wijn beter tot
zijn recht deed komen.

Kalfsreepjes
met paddestoelen in een romige witte wijnsaus is echt zo’n gerecht waarmee je
een pesthumeur in een oogwenk de kop indrukt. Noem het gerecht klassiek, noem
het gemakkelijk, ik krijg er goede zin van, het is lekker! Sebastian en Frank
hebben hierbij rode wijnen geschonken; een witte wijn kan hier echter ook
prima. Een Veronese wijn drinken we hierbij en een wijn uit Toscane. Die
Toscaanse wijn geeft het gerecht nét even meer spanning.

Le Difese 2010
Tenuta San Guido, Toscane

Een
goed thuis, waar de befaamde Sassicaia wordt gemaakt. Deze wijn is de ‘instapwijn’
maar wat voor een! Gemaakt van 70% cabernet sauvignon en 30% sangiovese. De
wijn heeft 14 maanden hout gehad, waarvan 1/3 nieuw. Ik prefereer deze wijn
boven de Barolo vanwege het fruit in de expressieve neus: mooi framboos. En dan
proef je op de tong een prachtvolle, heel elegante wijn met die onmiskenbare
hoge slikfactor waardoor tong en brein héél even één worden: l e k k e r.

Bij
de Pecorino kaas gaf de Siciliaanse wijn de combinatie iets spannends, dat
prefereerde ik boven de Amarone della Valpolicella.

Tancredi
2007 Donnafugata, Sicilia

Gemaakt
van 70% nero d’avola, aangevuld met 29% cabernet sauvignon en wat tannat. HansL
benoemt rubber en pijptabak in de neus, kersen en veel zuren in de smaak,
evenwichtige wijn met prachtige afdronk. Gerard vindt de wijn nog wat hard door
de stevige bitters. Ik zie een paarszweem, in de neus ingetogen vuursteen,
mineraal, vanille. Edele neus. Mooie strakke wijn, die goed nahangt met – ik kan
het niet anders zeggen – een goede slikfactor. Ik kreeg het niet over mijn hart
dit uit te spuwen. Erg mooie wijn.

Bij
de runderkogel met rucola en jus de veau proeven we twee topwijnen.

Barolo
2007 La Rosa, Fontannafredda, Piëmonte

Uiteraard
gemaakt van 100% nebbiolo. Deze wijn laat zien waarom Piëmonte als
wijnbestemming de moeite waard is, schrijven Sebastian en Frank. Rob beschrijft
de wijn als elegant, Henk noemt dit verrukkelijk. Mijn aantekeningen: tikje
doorzichtige kleur (licht, dus nebbiolo) , kruidige neus, harmonieus en
expressief.  Goede balans.

Taurasi
‘Radici’ 2007, Mastroberardino, Campania

Sebastian
en Frank schrijven dat Taurasi wel eens de ‘Barolo van het Zuiden’ wordt
genoemd. De Aglianico druif (daar is deze wijn van gemaakt) heeft met Nebbiolo
gemeen dat ze kruidig is en een vrij fors tanninegehalte heeft. Noël noemt de
wijn Rubensiaans vol, Rob benoemt de wijn als interessant en complex (maar niet
‘lekker complex’). Nello noemt deze wijn té veel voor het gerecht, Henk
prefereert ook de Barolo. Voor mij is dit een van de mooiste wijnen van de
avond: paarszweem, romige neus met dat rijke, edele, dat vrij lastig te
definiëren is. Grote wijn staat in kapitalen in mijn aantekeningen,
mondvullend, elegant en mooi nahangend. Ik vind de combinatie met runderkogel
geweldig.

Een
mooie maidenproeverij waarbij we vooral met tong en hart combinaties wijn en
spijs proeven. Bedankt ook Jan Gravenstein voor een prachtige avond.

Sigaar uit eigen doos, maidenproeverij
By in ,

Sigaar uit eigen doos, maidenproeverij

Twan Vermeulen laat zich niet door de minste inspireren:
Harry Mulisch. De fameuze schrijver beweerde dat zijn absolute leeftijd 17 jaar
was, dat hij in feite altijd 17 is gebleven. Twan raakte op jonge leeftijd door
Mulisch geïnteresseerd in jazz muziek, wijn drinken en sigaren roken. Met het
laatste is Twan gestopt, maar hij ontleent de titel voor zijn eerste proeverij
aan Mulisch. De fascinatie voor wijn en jazz is gebleven. Twan zette enkele
persoonlijke favorieten op tafel én ging op zoek naar curieuze flesjes. Steeds
gekocht voor de proeverij.

 

Nou moet mij toch van het hart, dat de vraag naar curieuze
flesjes kaf en koren bij wijnhandelaren kan scheiden. Wie op de vraag naar
curieuze flesjes voor goed geld een 38-jarige wijn uit het Entre Deux Mers
gebied verkoopt, – laat ik volstrekt helder zijn – verdient geen klandizie
meer. Wie overleden wijn verkoopt, verdient hoon. Daar ga je toch nooit meer
toe…  Wijn kopen is een kwestie van
vertrouwen. De proeverij. We beginnen met de heel toepasselijke geschonken
port.

Kopke Kings
Crown, Tawny Reserve Port

Een blend van Reserve Tawny Port, gebotteld ter ere van de inhuldiging
van Koning Willem-Alexander op 30 april 2013. De kleur neigt warempel naar
oranje. En de smaak is beslist aangenaam: mooi mollig, fluwelige aandronk,
noten in de afdronk. Dezer dagen probeer iedereen te profiteren van de
Oranjekoorts – ik zag abdicatiebier, Kroningsbeerenburger, Oranje vodka en nog
veel meer. Deze port is een uitstekend alternatief voor de tradionele
oranjebitter. Gemaakt van touriga nacional, touriga fransesca, tinta barroca en
tinta roriz.

 

Rocho 2010, Bianchello del Metauro

Uit de Marche, uiterst interessante wijn door de druif
Bianchello. Het is reuze lastig om die autochtone druiven bij terugproeven weer
te herkennen. Een heel behoorlijk glas, zegt HansH: helder van kleur, citroen,
amandel en vanille in de neus. Citrustonen in de smaak. Ik zie een goudgele
kleur en ruik buxustonen (ook karakteristiek voor bijvoorbeeld sauvignon).
Citrus zit ook in de neus. Dit is een pittig glas wijn met veel spel en mooie
zuren. Fijn dat die autochtone druiven gehandhaafd blijven.

Montagnac 2012, pays d’Oc

De huis-chardonnay van Twan. Nello benoemt banaan, kauwgum
en een bittertje. Willem-Jan ruikt zuurstok. Paul noemt de wijn wat ‘vettig’ en
mist een ranke structuur. Mijn aantekeningen: mineraal in de neus en oude
boerderijrozen, mooie neus. Vettige aandronk, milde wijn met niet zo veel
zuren, iets viefer dan de chardonnay uit Zuid Afrika die ernaast staat.

Spätburgunder 2009, Cuvee Unique, Rheinhessen

Hartendief van Twan. De lichtrode kleur maakt dat we de
pinot duidelijk herkennen. Kees benoemt tabak, leer en kers. Ik ruim zelf
caramel, stal en cacao, een heel innemende smaak bij een medium geconcentreerde
smaak en een wat vluchtige afdronk.

Noster Inicial 2009, Priorat

Hartendief van Twan. Jan is dat helemaal met hem eens, hij
typeert de wijn als ‘versmolten goud’, alles in goede balans, wel een wat
gesloten neus. Kees ruikt in de neus laurier, braam en pruimen. Rob noemt de
neus ook gesloten, pittige zuren, concentraat en lijm. Ik ruik wat kers, een
kruidige smaak, de wijn is nog te jong, heeft veel toekomstpotentieel en zit
vrij hoog in alcohol. Gemaakt van 70% garnacha, 25% samsó en 5% cabernet
sauvignon. 

Herken druif en land
By in ,

Herken druif en land

Villa Maria in Marlborough

Dimph
Oerlemans componeert een blindproeverij waarin we steeds druif en land
determineren. We kennen het gevoel achter drie glazen: van puzzelend tot
radeloos. En het gevoel als je op papier de proeverij ziet: bewondering voor de
samenstelling. We proeven vijf series met vintage port 1995 toe.

Eerste serie: Elzasser riesling, Chablis chardonnay en
Montagny chardonnay

 

Chablis 2010 Grand Cru Les Clos, domaine Pinson

Mooie neus,
door enkele proevers wat houtgedomineerd genoemd. Ik ruim erg mooie viooltjes,
Kees wat hazelnoot en vanille. Na het genieten van de neus valt in de smaak een
botertoon en wat bitter op. De mooiste wijn van de serie én het hartendiefje
van Dimph.

Tweede serie:
Barbera d’Asti en cabernet franc uit Chinon

Wat kan dat
lekker zijn, de eerste rode wijn na een witte serie. Vooral als ze romig, mild
en fluwelig zijn, van die liefelijke wijnen.

De verschillende terroirs van Domaine de la Morandiere

Chinon 2010,
Domaine de la Morandiere

Vieilles
Vignes. Ik herkende de cabernet franc niet, dacht aan een merlot. Door die
enorme romigheid, kers in de neus, cederhout, mooi! De kleur is nog mooi paars.
Zachte aandronk, mild, allemansvriend.

Barbera
d’Asti 2009, Elio Perrone

De wijngaard
is in 1932 aangeplant, staat in de documentie, dus ook oude stokken. Ik val als
een blok voor deze wijn, waarbij ik in de neus niet veel meer ruik dan nieuw
hout (wel lekker hoor). Fluwelige aandronk, ik proef hoge zuren en chocolade en
cacao.

Derde serie:
nebbiolo uit Piemonte en malbec uit Cahors

Cahors 1997, Clos Triguedina, Prince Probus

Hartendief van Dimph.Ik wrijf nog eens even goed in mijn ogen bij de
aantekeningen, maar het staat er echt: kindermoord. Gefopt! Dit is nu de tweede
week achter elkaar dat we gerijpte wijn proeven en die niet echt herkennen.
Twan noemt de neus ingetogen, maar haalt er véél impressies uit: tabak, kers,
caramel en cederhout. Dat is ook Willem Jan gelukt, die kers, steen, rabarder,
champignons/morilles determineert. Zelf ruik ik chocolade, mocca en cacao in de
zwartgekleurde wijn. Ik lees verder: “een bek vol wijn, teer, trekt enorm, een
nog straffe wijn.”

 

Vierde serie:
tempranillo uit Ribera del Duero en malbec uit Cahors

Ribera del
Duero 2009, Bagús

Een mollige
wijn met leer, gestoofd fruit, vrij zacht, zegt Just. De kleur heeft een paarse
rand. In de neus mineraal, ingekookte kers en ook truffeltonen. Soepele aanzet
maar een karaktervolle smaak. Duidelijk een wijn met nog toekomstpotentieel.

Vijfde serie:
pinot noir uit Marlborough Nieuw Zeeland en syrah uit Australië.

Met het oog
op prijs/kwaliteit een interessante serie want de tweede wijn is drie keer zo
duur als de eerste.

Marlborough
2010, Villa Maria

Frank
determineert de wijn in heel interessante bewoordingen en kritisch: deze wijn
probeert karakter te hebben, maar haalt het in mijn ogen net niet. Rick: soepel,
vanille, zoetje, peper en hout. De pinot noir is te raden, nee vast te stellen
aan de hand van de lichte kleur. De neus is zéér pinot noir, maar hoe definieer
je dat nou? Cederhout ook. Mijn aantekeningen: rondeur, gewoon erg lekkere
pinot, hangt na. Ik geef de voorkeur aan deze wijn uit Nieuw Zeeland boven die uit Australië.  

Adeliade Hills 2008, Long view, the Piece Shirah

Dit is dan
Franks wijn: aangenaam, aardbei en subtiel, benoemt hij. De neus heeft iets
‘raars’ zegt Toos, Noël noemt het zwavel. Rick ruikt snoepjes, laurier en
eucalyptus. Ik ruik wat cacao in een vette neus die ik onterecht voor Chili
aanzie. De smaak is mij te straf.

Een heerlijke
proeverij waarbij ik helaas vaak ontnuchterend slecht druiven en landen herken.

Interessante buurdomeinen
By in ,

Interessante buurdomeinen

Wijngaarden Château Margaux, grenzend aan Château Labegorce

Het voelt
heel gek. Op de scheidslijn tussen twee wijngaarden wéét je: de wijn die is
gemaakt van wijnstokken voor Château Margaux kost twaalf tot vijftien keer zoveel
als de wijn van de wijnstokken van buurdomein Château Labegorce. Betalen we dan
teveel voor zo’n prestigewijn? Puur kijkend naar prijs/kwaliteit is het
antwoord: ja.  Maar bij prestigewijnen
betalen we ook voor historie, het merk of de naam, rijpingspotentieel. De
proeverij van Peter van den Besselaar heeft ‘interessante buurdomeinen’ als
thema . Een van de domeinen die we proeven werd in 2012 verkocht: Le Thil Comte Clary in
Pessac Leognan. Aangrenzend Château Les Carmes Haut Brion kocht 5,6 hectares;
die koop verdubbelt in één klap hun wijngaard. Volgende jaren zal de wijn onder
nieuwe naam en tegen een drie keer hogere prijs verkocht worden. Goed beschouwd
is het wel de moeite waard om te zoeken naar interessante buurdomeinen. Vanwege
onverwacht mooie kwaliteit. Omdat de wijnen een mooie prijs/kwaliteit
verhouding hebben. We proeven blind een Crozes Hermitage die één derde kost van
de Hermitage ernaast, de puntenwaardering voor deze wijnen verschilt maar een
fractie. En toch wil ik graag wat Hermitage in de kelder leggen, omdat die
tien, vijftien, twintig jaar zonder moeite kan rijpen. De absolute topwijnen
betalen dat geduld terug.

 

De indrinker
krijgt de laagste waardering, Crozes
Hermitage 2007 Les Meysonnieres van M. Chapoutier (12,5punten).  Best opmerkelijk, want twee maanden terug
prijzen we de wijn nog net niet de hemel in. We proeven niet consistent, zegt
Rob. Deze avond herkennen we de Rhône en syrah niet, maar denken door de
liefelijkheid en hoge zuurgraad aan Cru de Beaujolais. Het kan verkeren. Alle
andere wijnen krijgen ten minste van één proever de hoogste puntenwaardering.
Op één wijn na: het buurdomein van Mouton Rothschild, Château La Fleur Milon
2005 uit Pauillac (13,1 punten). Enkele proevers denken aan een foute fles. In
de eerste serie proeven we belegen wijnen – géén proever komt maar in de buurt
bij het raden van de leeftijd: een dertien en een achttien jaar oude wijn. We
proeven de buur van Château Margaux. En geven punten volgens het COS-systeem: 3
punten voor kleur, 4 punten voor geur en 10 punten voor smaak en 3 punten voor
algehele indruk/harmonie. De gemiddelde waardering van alle proevers staat
vermeld; achter de punten staat vermeld wie deze wijn zijn of haar hoogste score gaf.

Château Labegorce 1995, Margaux – 14.0 punten (Noël)

Tuilé kleur, een neus van cederhout, mineralen, kreupelhout, laurier,
pruimen en eucalyptus. Volstrekt harmonieus, heeft zelfs nog wat fruit, sap en
rondeur. HansH noemt de geur aantrekkelijker dan de 2000.

Château Labegorce 2000, Margaux – 14.0 punten (Martin)

Vergeleken met 1995 is de smaak van deze aantrekkelijker, zegt HansH.
Kees noemt de neus zwoel, met cassis, paddenstoelen en laurier. De kleur heeft
duidelijk ontwikkeling, in de neus herken ik mineralen. Liefelijke en sappige
smaak, nogal vluchtig. Betrekkelijk hoge zuurgraad en elegantie. Een enkele
proever zegt dat deze wijn nog moet liggen…

Château Franc Bigaroux 2005,
Saint Emilion – 14,7 punten (Willem Jan)

Buurdomein van Canon la Gaffeliere. De wijn heeft nog tannines maar is
ook al mooi gerijpt en daardoor goed drinkbaar. In de neus tonen van leer en
bramen, zegt Sebastiaan. Rob ruikt rozebottel, roemt kracht, balans en
romigheid. Paul ruikt kers en cederhout. Wijn mt een mooie kruidentoon en
sappigheid.

Château Cheval Brun 2006, Saint Emilion – 14,4 punten (Paul)

Buurdomein van l’Angelus. Kruidige expressieve neus, heel aangenaam met
cederhout. Paul ruikt turf, aarde en mos, hij roemt de Pomerol-achtige
zachtheid en elegante neus. De smaak combineert een zekere strengheid met
rondeur en souplesse.

Château Patris 2010, Saint Emilion – 15,5 punten (Willem Jan, HansL,
Gerard, Just)

Duurdomein van l’Angelus. Rob noemt de neus van de Patris interessanter
dan Cheval Brun. Willem Jan ruikt vleeslucht, een pot met soep, zure zult,
geuren die hij erg kan waarderen. Jong zwart fruit, kers, framboos en laurier.
Sigarenkistje. De rondeur maakt de wijn nu erg genietbaar ondanks de aanwezige
tannines, ook wat chocolade in de smaak.

Château Belle-vue 2005, Haut Medoc – 16,1 punten (Sebastiaan, Frank, Rob,
Gerard, Peter)

Buurdomein van Giscours. Hartendief van Peter. Het domein in Macau grenst
aan Margaux en heeft daar ook wel wat van weg. Heel donkere kleur. Willem Jan
ruikt cassis, koffie en laurier. Ik ruik karrenladingen met bessen, een edele
en voorname neus. Tikje zoet in de aandronk, heel fluwelige smaak, prachtige
wow-wijn! En uiterst koopwaardig in mooie jaren zoals 2005. Mooiste wijn van de
avond.

Château Le Thil Comte Clary,
Pessac Leognan – 15,6 punten (Jan, Paul, Just, HansH, Kees)

Buurdomein van Les Carmes Haut Brion. Ik ruik stal en mineralen en proef
een sappige smaak met mooie zuren en een verduveld mooie rondeur. Als ik de
andere proevers hoor, doe ik vooral de neus tekort. Willem Jan ruikt steen,
hooi, stal, kersen en bramen. Just ruikt bramen, zwarte bessen, cacao, aarde en
truffel. Trouvaille.

Domaine du Colombier 2009, Crozes Hermitages – 15,6 punten (Claartje,
Noël, Martin, Just)

Moeilijk te proeven, syrah na Bordeaux, zeggen enkele proevers. Maar ik
vind het heerlijk! In de laatste serie staan een Crozes Hermitage naast de
Hermitage. Proeven we terug waarom de tweede drie keer zo duur is? Rob is
kritisch: vlezige wijn met zwart fruit maar ook gebrek aan zuren. Gerard ruikt
zwart fruit, cederhout, noemt de smaak aangenaam met frisse zuren. Jan benoemt
de neus in één woord: een dierentuin. Mondvullende smaak met veel fruit en
mooie zuren. Mijn aantekeningen: kruidige neus, Mon Cherie kersen en chocolade,
expressieve neus. De smaak heeft rondeur en souplesse, eindoordeel: prachtige
wijn.

Domaine du Colombier 2009,
Hermitage – 15,8 punten (Kees, Just, Peter)

Hartendief van Peter. Kees benoemt de wijn als mollig “en daar hou ik van”.  Dat de wijn rijpingspotentieel heeft, komt
tot uiting in de proefnotities van Gerard: complexe wijn met wat teer in de
neus, harde bitters en trekkende tannines. Jan noemt de tannines juist goed
versmolten en benoemt uit het bouquet: koffie, chocolade, ijzeroxide,
pruimedanten, morelkersen. Mijn aantekeningen: enorme complexiteit met
werkelijk karrenvrachten rood fruit. De smaak? Rijk, rijk, rijk, flinke
intensiteit maar nu nog gesloten. Geweldig potentieel, wijn benadert voor mij
perfectie. Tja, aan de puntenwaardering is af te lezen dat het gros van de
kopers zal gaan voor de Crozes Hermitage. Ik droom ervan om met zo’n Hermitage
een toost uit te brengen als ik mijn pensioen haal of de staatsloterij win.