Categorie: Food and Wine

Leren en genieten van wijnen uit Noord Rhône
By in ,

Leren en genieten van wijnen uit Noord Rhône

Bij een
verrukkelijk glas Saint Peray is het prettig leren over Noord Rhône. Er zijn
acht beschermde herkomstgebieden en vier druiven, geeft Eric Hoepelman aan. We
proeven met visuele ondersteuning en uitstekende documentatie. Die druiven,
syrah, viognier, marsanne en roussanne, dat is te overzien. Zou je denken. Maar
je moet die witte wijnen toch wel geregeld proeven om ze te herkennen. Het is
niet alleen de druif die bepalend is voor de smaak, maar talloze factoren
spelen een rol. De leeftijd van de wijnstokken, het tijdstip van oogsten, de
bodem van de wijngaard, wel of geen houtrijping, de interventies van de wijnmaker.
Da’s nou precies wat onze wijnstudie zo mooi maakt. 

 

Wijnen van
marsanne, die drink ik niet vaak. En ik herken ze niet. Uiterst nuttig dus om
die te proeven. Eric zet ons twee witte Crozes Hermitages en twee witte Saint
Joseph voor. Wáár is marsanne aan te herkennen? Volgens Oz Clarke: een jonge
marsanne smaakt wat mineraal, vaak naar citrus en perziken. Na verloop van tijd
ontwikkelt zich een rijk palet van kamperfoelie en jasmijn, acacia, honing en
misschien een vleugje abrikozen en kweeperen. De wijn is aromatisch, olie- en
nootachtig en zwaar. 

Goede
wijnmakers brengen een wijn van marsanne die zwaarte en complexiteit bezit én
het vermogen om te rijpen. Een gerijpte marsanne past bij machtig voedsel. Tijd
voor de proef op de tong. 

Crozes
Hermitage 2015 Delas Blanc

De maximale
opbrengst is 45 hl/ha, aldus Eric. Toos noemt de wijn elegant en prachtig, met
als proefnotities meloen, ananas en tropisch fruit. Mijn aantekeningen: licht
floraal, sappig, eenvoudig en prima. 

Saint Joseph
2014 Delas Blanc

Hier een
lagere maximale opbrengst, 37 hl/ha. Hoge zuren, stevige wijn, zegt Toos.
Peperig, een moeilijke neus. Mijn aantekeningen lijken als twee druppeltjes
water op de Crozes Hermitage: licht floraal, prettig, fris, eenvoudig, prima. 

Saint Joseph Blanc
2011 Emanuel Darnaud

Een meer
gerijpte wijn, de duurste uit de serie, krijgt veel bijval. Goed in
evenwichtig, zegt HansH. Kees benoemt gedroogde abrikoos, een bloemige neus,
fijne wijn. Romig staat in mijn aantekeningen, en ook: vette wijn, dik,
vanille/veel hout. Dit is de aangenaamste wijn van de marsannes. 

Van de
kenmerken waar je marsanne aan herkent, is ‘zwaar’ misschien wel de
duidelijkste. En dan is dat nog heel relatief, zwaar in vergelijking met een
lichtere wijn zoals een Muscadet of Sancerre. 

De overstap
naar syrah wijnen maken we met twee Saint Joseph waarvan de volgende een
hartediefje van Eric is. 

Saint Joseph 2011 vieilles vignes, Bernard Faurie

Deze wijn
brengt de tongen goed los, de meningen zijn een beetje verdeeld. Kroten is de
omschrijving van de twee Hans-en. De geur is heel aanwezig en expressief, zegt
Diederick. Sigaar, rokerig, zegt Claartje. Teer, granaatappels, tabak, veel
hout, leer en rokerige geur, aldus Gerard, die de smaak beschrijft als complex
met bitters, aangenaam. Ik vind de neus feestelijk en expressief: wat vanille
maar vooral morelkersen, heel karaktervolle wijn met goede zuren en balans.Hartendiefje van Eric.

Hierna
proeven we vijf Côte Rotie wijnen. Van 5 jaar jong tot 31 jaar oud.
Ongelofelijk fijn om zo’n reeks te proeven. Hugh Johnsons wijnatlas leert dat
het Marcel Guigal was die in de jaren tachtig van de vorige eeuw Côte Rotie
roem bracht. Daarvoor waren de betoverende wijnen vooral bekend onder een kring
van heel kleine liefhebbers. Wel de liefhebbers die dan precies van wanten
wisten. 

Wáár
herkennen we syrah aan? Jonge syrah ruikt naar exotische bloemen, anjers en
viooltjes, wat voor een rode wijn opmerkelijk is. Ook smaken van rokend hout,
twijgjes rozemarijn op het vuur, frambozen, bramen en zwarte bessen. Côte Rotie
is aromatischer dan Hermitage en ook iets rokeriger. Door rijping krijgt syrah
tonen van wild en leer, een chocolade achtig karakter en vleugjes viool en
tabak. 

Côte Rotie  2011
Le Vins de Vienne

Hartendiefje
van Eric. Rozen ruikt HansH. Bekoorlijke wijn, zegt Rob, en ook: fijne
wijn  met vanille, animaal, lijm, complex
en elegantie. 

Wijnen van
Guigal, Côte Rotie Brûne et Blonde de Guigal

Jaargang 2012

Het
understatement van de avond, komt van HansH, een “behoorlijke” wijn. Paul ruikt
koffie. Als je een wijn tien jaar kunt laten rijpen in de kelder, dan is dit
een fijne aankoop. Rijke en diepe geur, complex met chocolade, peper, floraal.
Hoge Wijn. Ik ruik niet een paar bloemetjes maar hele bloemenvelden. Goede
balans, mooi verweven hout, veel potentieel. 

Jaargang 1998

Tja, 19 jaar
oud, dit wil je meteen drinken, toch? Oef, dan is het schrikken van de neus,
een belegen toontje, olijven, oxy. Als de smaak nog maar goed is? En dan BOF,
in de mond krijg je een wijn met nog te veel tannines en kracht. Ik vind dit te
jong. Geur en smaak detoneren dus een beetje. Maar erg fraaie wijn. 

Jaargang 1994

Veel proevers
zeggen wat moeite te hebben met deze wijn. Dat komt dan door zijn
ontoegeeflijke smaak. Die kan met zijn 23 jaar écht nog wel langer rijpen.
HansL prijst de levendige zuren en ruikt gekookte aardbei. Maar beste lezers,
als je deze wijn dan in het glas krijgt: r u i k e n en nog eens r u i k e n.
Want wat is dit een mooie geur: kruidig, peper, romig en melkchocolade,
cederhout en floraal. Complex, om eindeloos te ruiken.

Jaargang 1986

Guigal
excelleert in dit jaar, dat verder nogal magere en weinig charme bezittende
wijnen heeft gebracht, zegt Jancis Robinson. En die dame kan proeven. Dat
blijkt wel. Voor mij is dit de wijn van de avond en waarschijnlijk komt de wijn
in de top van het seizoen. Tuilé kleur. Stinkertje. Amandel. Levendig. Peper.
Mooie geur, gevolgd door een vitale smaak en goed op dronk. Nu à Point zelfs.
Deze belegen dame heeft óók nog een mooie fruitimpressie. Indrukwekkend glas
van 31 jaar oud.Uiteraard: hartendiefje van Eric.

Fijne avond,
Eric, bedankt!

Muurbloempjes proeverij, levendig en leerzaam
By in ,

Muurbloempjes proeverij, levendig en leerzaam

Een
muurbloempje is een vrouw die niet ten dans wordt gevraagd. Tegenwoordig wordt
de uitdrukking ook gebruikt voor wie langs de kant blijft staan, verlegen
types. Rob van Ginneken beschreef een wijn muurbloempje als ‘minne wijnen, waar
kenners wat op neer kijken.’ Hij bedacht een even briljant als eenvoudig
concept voor deze proeverij naar aanleiding van een artikel in het Engelse
Decanter, waarin wijnschrijvers een wijn noemen die ze links laten liggen. Het
beste wijntijdschrift ter wereld vroeg andere wijnschrijvers om een lans te
breken voor de genoemde muurbloempjes. Rob selecteerde vervolgens de toppers in
hun categorie. We proefden een pinot blanc, drie pinot grigio, drie pinotage en
een gewurztraminer. En twee ‘top’wijnen.

Pinot Grigio
uit Italië

Ze zijn
flauw, karakterloos en meestal saai. Zonder karakter. Zeker niet het geld waard
in vergelijking met wat andere Italiaanse witte wijnen te bieden hebben. Aldus
Tina Gellie. Daar staat de mening tegenover van Ian d’Agata, die stelt: Pinot
Grigio van hoge kwaliteit is een van ’s werelds best bewaarde geheimen. Ze
hebben altijd frisheid en gratie met verfijnde minerale tonen, geuren van gele
appel en peer met wat kruidige nuances. 

Dan is het
heel leerzaam om drie wijnen blind te proeven. Ik hoorde maar één proever die
aan pinot grigio dacht, Eric, heel knap. In mijn aantekeningen zie ik drie
totaal verschillende gebieden staan, ik dacht aan een viognier uit Rhône, een
witte wijn uit Portugal én een witte Châteauneuf du Pape. We proefden drie
wijnen van hetzelfde jaar, 2014, twee uit Friuli en een uit Alto Adige. 

LIS NERIS
2014, Pinot Grigio, Friuli

Expressieve
geur met perzik, viool en mineralen. Paul noemde de wijn hard en groen, ik vond
de wijn vrij hoog in alcohol. 

UNTEREBNER
2014, Pinot Grigio, Tramin Alto Adige

Met verbazing
geluisterd naar wat iedereen ruikt: banaan, vanille, ananas, amandel, bouillon.
Ik vond de wijn gesloten, rook niks. Ik dacht aan Portugal omdat de wijn body
en alcohol had. Deze coöperatiewijn bleef wel wat langer hangen in de mond. 

DESSIMIS 2014 Pinot Grigio, Vie di Romans, Friuli

De mooiste
wijn van de drie, met ongelofelijk veel smaakimpressies. Een rijke, rokerige
geur met amandelen en rozen. Anderen ruiken zoete banaan, buxus, munt, jodium,
framboos en ook weer rozen. Amandel zet door in de smaak met veel kracht. 

Het is een
teken aan de wand dat geen van de proevers doorheeft dat we drie wijnen van
dezelfde druif in het glas hebben. 

Pinotage uit
Zuid Afrika

Pinotage wijn
mist elegantie, frisheid en meestal ook terroir expressie, veel te vaak heeft
Pinotage lelijke synthetische aroma’s, zoals vernis, zegt Amy Wislocki. Tim
Atkin geeft toe: veel Pinotage ruikt naar nagellak-verwijderaar of banaan als
je het iets vriendelijker wilt zeggen. Maar dat is meer een teken van slecht
wijnmaken dan een echte karakteristiek. Als de wijnstokken oud zijn en de
wijnmaker doet zijn best kan Pinotage een prachtige wijn zijn  – ook een wijn die kan variëren in stijl van
heel licht en sappig tot diepgaand, geconcentreerd met rijpingspotentieel.

Ook nu noemt
geen van de proevers Pinotage. Mijn inschatting was dat we te maken hadden met
tannat, malbec achtige wijn, hoewel bij de derde mijn aantekeningen Nieuwe
Wereld wildwijn aangeven. 

RADFORD DALE 2014
Pinotage Frankenstein

Een
paarszweem in de kleur, in de geur een zweem van turf, een kruidje, licht kers
en pijptabak, dan een smaak die – oef – straf is. Noel ruikt zwavel en denkt
aan een dikke shiraz, Just benoemt scherpe zuren en prikkelig. 

FRAM 2013 Pinotage
Citrusdal Mountain

Bruin aan de
rand, vrolijke geur met marsepein, een zwoele toets, zoet in de aandronk, vrij
hoog alcohol en een bittertje in nasmaak. Rob benoemt rooibosthee. Just noemt
FRAM wat logger dan de vorige wijn, met pure chocolade, gedroogde pruimen,
mooie zuren en rood fruit. 

KANONKOP 2014
Pinotage

Roodbruin aan
de rand. Voor mij is dit de mooiste wijn uit de serie, met een rijke neus met
ceder, kruidnagel, een bek vol wijn, duidelijk Nieuwe Wereld, een wildwijn die
lang nahangt. Claartje determineert hout, mist spanning in deze wijn. Just
benoemt zwarte bes, gloedvol, vers geschaafd hout, cacao en mocca, ijzer en wat
krenten. 

Tja, als een
druif niet per se karakteristieke wijnen oplevert, zoals Pinotage of Barbera,
dan is herkennen natuurlijk heel moeilijk. 

De topwijnen
die we aan het eind van de proeverij proeven zijn zeker geen muurbloempjes. 

CLONAKILLA
2013 Shiraz & Viognier, Australië

Mooie wijn,
enorm rijk! Morelkers, ceder en tabak, een relatief heel soepele smaak, goede
zuren. Goede zuren en hangt lekker lang na. Eric benoemt de wijn als lekker,
met nougat, vanile, bouillon, cacao, neus wat groen. HansL benoemt een
medicinale toets. 

SEÑA 2011 Aconcagua
Valley, Chili

Een
cultwijn, een samenwerkingsverband van Robert Mondavi en Eduardo Chadwick.    Gemaakt van cabernet sauvignon, carmenere,
malbec en petit verdot. Fraaie en Hoge Wijn. Wagonladingen met kersen, zeer
rijke en zeer expressieve geur, smaak met enorm veel rondeur, kersenconfiture
en chocolade. Heel lang nahangend – altijd een teken van een goed gemaakte en
Hoge Wijn. Eric benoemt blauwe bes, hout in de geur en hap sap in de smaak.
Hele fijne en elegante wijn, zegt Noël. HansL noemt de wijn wat warmer dan de
vorige, dik, droppig en met kersen, rozen in de geur. Hij roemt de elegantie. 

Leerzame
proeverij.

Diversiteit in wijnen uit Slowakije
By in ,

Diversiteit in wijnen uit Slowakije

Willem Jan Withagen maakt al sinds zijn
studie deel uit van een borrelgenootschap. Éen van de broeders is getrouwd met
een Slowaakse en woont in Bratislava (en spreekt inmiddels ‘vloeibaar’
Slowaaks). Reden genoeg om met het genootschap naar de hoofdstad van Slowakije
af te reizen en (o.a.) wijn te proeven. Willem Jan laat een paar zendingen naar
Nederland komen om ons te laten meegenieten.

Kennen wij wijn uit Slowakije? Kunnen wij
hier wijn kopen uit het land dat zich in 1993 losmaakte van buurland Tjechië?
Nou nee. Op het net zijn wat wijnen uit Moravië te vinden, de Tjechische
wijnstreek grenzend aan Slowakije, maar dan houdt het snel op. Een unieke kans
om iets te leren van de nieuwste ontwikkelingen in dit gebied.

Eerst een beetje geschiedenis. De Romeinen
verbouwden al wijnstokken in deze streek. Vanaf de 13e eeuw was wijn
het hoofdbestanddeel van de handel in Pressburg, het huidige Bratislava. Rond
1700 was Tjechoslowaakse Blaufränkisch (Frankovka Modra) de favoriete rode wijn
aan het keizerlijke hof in Wenen. In 1763 probeerde Maria Theresia van
Oostenrijk per decreet de  Slowaakse
import te beperken (Trump kent z’n klassieken!). In de 19e eeuw werd
de eerste Champagne buiten Frankrijk gemaakt in … juist: Pressburg. Er werd
Slowaakse wijn geschonken op de Titanic. Druifluis en communisme brachten de
wijnbouw echter tot zinken. Vanaf de fluwelen revolutie in 1989 gaat het heel
langzaam beter. Wijn begint het te winnen van bier, Slowaakse wijn haalt steeds
meer prijzen binnen op internationale concoursen. Export blijft miniem. Maar
ook dat begint te veranderen.


Een klein overzichtje:

• 75% = witte wijn. Rood begint terrein te
winnen.

• Meest verbouwd: Grüner Veltliner,
Welschriesling, Blaufränkisch, Muller-Thurgau, St Laurent.

• Woordenlijstje: Veltlinske Zelené, Rizling
Vlašky, en kampioen tongbreker: Svätovavrinecké (tijdens het communistisch
regime geamputeerd tot vavrinecké; Laurent)

• Veel overeenkomsten qua rassen met
Oostenrijk, zowel wit als rood, veel nadruk op mostgewicht door gekopieerde
wijnwetgeving uit Duitsland.

• Opvallend veel kruisingen die nieuwe
ziekteresistente soorten opleveren, wij proefden Dunaj, Pálava en Alibernet,
het lijstje is veel langer.

• Op het etiket is het druivenras het eerste en
enige herkenningspunt (nou ja; Fetească regală alias ‘koninklijke meisjesdruif’
klinkt niet echt vertrouwd), maar nooit wordt de wijngaard genoemd. Het begrip
terroir is hier nog koninklijk onbegrepen.


Wat zet Willem Jan op tafel? Een mooie
dwarsdoorsnede die loopt van bekend wit (Pinot Gris, Chardonnay) via
Welschriesling en Furmint tot Frühroter Veltliner en Pálava. Rood begeeft zich
op nog onbekender terrein; St Laurent, Dunaj (Donau) en Alibernet, de kruising
tussen Alicante Henri Bouschet en Cabernet Sauvignon.

Opmerkelijk is de verscheidenheid aan
wijnmakers. Aan de ene kant van het spectrum kleine boeren met een goed
betimmerd proeflokaal annex feestzaal, de vaten staan ongeveer naast de
wasmachine en na een paar glazen komt de worst op tafel en wordt er in het
gedempte licht een deuntje op de trekzak gespeeld. Bij bestelling van een
doosje wijn wordt er meteen een aardige korting gegeven. En let wel: we hebben
het hier over prijzen van 5 tot 7 euro per fles. Aan de andere kant van dat
spectrum groot, modern, super gelikt en hip; het bedrijf Elesko in Modra. Met:
moderne architectuur, een popart-museum waar de Warhol’s van de muren spatten,
gekleurd ledlicht, lange rijen volle (en lege) vaten, appartementen en 125 ha
wijngaard met meest jonge stokken. Er wordt een Nieuw-Zeelandse wineconsultant
ingevlogen, de winebar wordt bevolkt door shiny happy people.
Opmerkelijk is dat ondanks het uiterlijk vertoon de focus gewoon op binnenlands
ge-/verbruik ligt. De website (www.elesko.sk) oogt modern, biedt veel
informatie, maar … is alleen in het Slowaaks. Dat levert (on)smakelijke
vertalingen op. Bij de Pálava (Slowaakse vin de paille) krijg ik de
volgende aanbeveling om te eten: “Rilettes met gelei kwakzalver (…),
binnenlandse dooier vla met gekarameliseerde rietsuiker”

Welke flessen vallen op?

• De Blanc de Blanc van Elesko, netjes
mousserend met wat hooi, bitterkoekjes, gerijpt wit fruit, spoortje hazelnoot
en nogal wat bitters die voor een doordrinkfactor zorgen. De prijs is een tweede
plus: voor ongeveer 12 euro ter plekke te koop.

• De Pinot Gris van Elesko; meloen, salie,
kruisbes en appel worden genoemd. Eric proeft ‘een hele melkstal’, Noël merkt
het gistige karakter op. Voldoende structuur, prettig levendig.

• De rode wijnen van Elesko kenmerken zich
door de kracht, de bitters en de overextractie. Modern gemaakt, maar van alles
net iets te veel. Hier valt de Svätovavrinecké van Vina z Mlyna op (wijn van de
molen, de boer met de trekzak); geen pretenties, hapsap met kersen, vrolijk,
hupsakee, nog een slok en speel nog maar een liedje.

Voor mensen die meer willen weten over
Slowaakse wijn:

• Vraag de documentatie van Willem Jan op.

• Boek een goedkope vliegreis naar
Bratislava. Mooie stad. Ga op weg naar het Museum van de wijnbouw. Ze
verzamelen per jaar de beste 100 wijnen van Slowakije. Boek een tour voor‘gratis wijn proeven’*. De tour is (echt) niet gratis (19 euro), maar je mag in
100 minuten wel 80 van die wijnen proeven… Als je dan nog op je benen kunt
staan ga je eten in het Sky restaurant boven de Donau. Glaasje Slowaakse wijn
erbij? Doen! Ryanair vliegt vanuit Charleroi naar Bratislava.

Verslag en proefnotities Hans Lodewijkx

Werkenderwijs het nieuwe seizoen starten
By in ,

Werkenderwijs het nieuwe seizoen starten

We trappen
het nieuwe seizoen af, met een traditionele werkavond. We stellen het programma
samen. Ieder brengt een geblindeerde fles mee, verklapt aan Nello wat het is,
waarna hij ze weer meesterlijk op volgorde zet! Nello verheugt zich, na 35
jaar, op frisse woensdagochtenden. Wat zullen wij zijn inbreng, mening en visie
gaan missen. 

 

Seizoenstart met Champagne

Zuid
Afrikaanse verrassingen 

Een wijn van
de eerste serie is een witgele. We ruiken een stinkertje van buxus, en ook
ananas en grapefruit. De wijn is droog met stevige zuren en een bittertje. De
druif, Sauvignon Blanc, wordt herkend. De herkomst herbergt meer uitdaging. We
noemen bijvoorbeeld: Loire en zelfs Nieuw Zeeland (want een ‘stuivende neus’).
Het blijkt Ataraxia 2015 uit Zuid Afrika.

Jongste wijn

The Foundry
2015 uit Zuid Afrika is gemaakt van Roussanne, waar meerderen van ons
(houtgelagerde) Chardonnay dachten te herkennen! En dat allemaal dankzij de
geelgroene kleur. Een geur en smaak van vanille, peer, peperig, boter en
amandel.

Ontkrachtende
terminologie, dat bestaat!

Oudste wijn

Bij de tweede
serie komen mooie beschrijvende termen voorbij. Zo zit in de Fontanilles 2014
van Domaine de 2 Ânes ‘rode bessenpitten’. Terwijl in de Cahors l’Authentique
2000 van Château Pineraie ‘Vaporub’ zou zitten. En de Toffee Chunk 2012 komt
‘uit Chili en wel een recent bosbrandgebied’, terwijl de wijn uit Zuid Afrika
komt. De termen ontkrachten de kracht van de uitstekende wijnen.

Lijm?
Italiaanse wijnen. 

Chianti maakt indruk

Iets later
komen we in de Chianti Classico aan. Beiden zijn van Sangiovese gemaakt. De
Valiano 2010, Gran Selezione 6.38, is dieprood. Mooie geur en smaak van
truffel, kreupelhout, paddenstoel, lijm en melkchocolade. De tweede, Castello
di Monterinaldi 2012, is traag. Dat komt door de schildpad, die de wijnmaker
vol trots overal visueel doorvoert. De wijn is glanzend rood en een ietwat
bruine rand. We nemen waar: lychee, lijm/vernis, vuursteen, chocolade en bosvruchten.

Klassiek en
deftig

Mooiste wijn

De laatste
serie speelt zich af in Margaux. Château Paveil de Luze 2008 is bruinrood met
een rijke neus van zwarte bessen, licht hout en laurier. Zachte zuren en
tannine maken het een mooie wijn. De Château Marquis de Terme 2003 lijkt op een
herfstbos met mooi versmolten tannine en eucalyptus. Er vallen woorden als
“deftige” en “hoge” wijn….

PX en toch
heel fris 

We sluiten af
met Alvear Pedro Ximenez 2011. 100 Parker Punten wijn. In plaats van
donkerbruin is deze amberkleurig. “Heel gek dat ie niet brokkelt”, zo zoet is
de wijn. We proeven noten, rozijnen, melkchocolade, (riet)suiker en nagenoeg
geen zuren. 

Verslag en
proefnotities Eric Hoepelman

Knappe intense wijnen uit Californië
By in ,

Knappe intense wijnen uit Californië

Freemark Abbey

Jaap presenteert intense wijnen uit Californië. Met Californië heb ik een haat-liefde verhouding. Aan de ene kant van de
balans vind je dikte, intensiteit, expressie, zwoel fruit. Aan de
andere kant vind je de alcohol, de over-the-top smaakdichtheid, het
creatieve kruidenrekje vol moderne gisten & wijnmaaktechnieken,
en de prijs. Vanavond stelt Jaap een respectabele serie Californiërs voor, met
Kendall-Jackson als centraal thema. Kendall-Jackson bestaat pas sinds
1982 maar is in relatief korte tijd uitgegroeid tot een van de
succesvolle grote wineries van Californië.

De indrinker Kendall-Jackson Vintner’s Reserve Riesling 2009 is een fraaie
witte wijn, in de neus al duidelijk te herkennen als Riesling. Heel
zwoele, zoetzure aanzet, volop fruit, ananas, lychee. Honing, boenwas.
Mooi zuur er onder waardoor het fris blijft. Dik,
in smaak maar ook in viscositeit, sterke afdronk. Mooi glas.

Kendal Jackson startte zijn wijnbedrijf indertijd met Chardonnay. Jaap
zet drie Cali Chardonnays neer die verschillen als dag en nacht. De
Kendall-Jackson Vintner’s Reserve Chardonnay 2014 is een moderne soepele
wijn, wat prikkelig op de tong (door de sur-lie
aanpak?), warm, zwoel en misschien wat jong. De Camelot Highlands Santa
Maria Valley Chardonnay 2010 is voor mij een typische Calfornische
Chardonnay met ruim hout in de neus en de smaak, veel fruit in het
midden maar niet zo’n lange afdronk. Bij het proeven
kun je bijna voor je zien hoe de wijnmaker uit de lab-data en het
kruidenrekje de beste combinatie gezocht heeft om de wijn precies deze
smaak te geven. De derde Chardonnay wijn voelt precies het
tegenovergestelde. Hier is alles toevallig preciés op zijn plek
gevallen. De Freemark Abbey Chardonnay 1977 (!) is na 40 jaar nog
steeds een hele mooie wijn. Donkergoudgeel, prachtige neus met
aanvankelijk wat stopverf maar daarna espresso en vuursteen. Je proeft
een mooi geouderde wijn, smaller in fruit en minder intens
dan de twee andere chardonnays maar delicaat en een mooie balans tussen
zwoel en zuur. Iemand heeft 40 jaar geleden een enorm gelukkige hand
van wijnmaken gehad…

Schitterend oude Zinfandel wijnstokken

Bij de daaropvolgende rode wijnen komen de liefhebbers van dik intens
fruit uitgebreid aan hun trekken. 

In de Zinfandel serie maakt de
Martinelli Jackass Vineyard Zinfandel 2010 de meeste indruk. Hij oogt en
ruikt beschaafd: donkerrood, half-transparant, een
mooie neus met framboos en kers. Maar in de overweldigende smaak
krijgen rijpe bessen, vijgen en drop voorrang. De alcohol (17,4%) geeft
een hete, peperige indruk. Niet gemaakt voor watjes…

Randy Dunn maakt wijnen om lang te rijpen

De finale wordt gevormd door drie Cabernet Sauvignons. Een Paso Robles
neemt het op tegen twee gereputeerde Napa’s. De Paso Robles ‘Seven Oaks’
van Lohr doet het zeker niet slecht. Een true-to-type CaliCab, mooi
glanzend, violet randje, nog jong. Frambozen-bessen
neus, dikzwoele aanzet, veel fruit, toch rond en zachte tannines. Mooie
wijn.

Maar niet in dezelfde league als de Dunn Vineyards Napa Valley 1995.
Roodbruin, iets evo rand. Prachtige neus met koffie, chocola, laurier.
Forse aanzet met veel kers en bes, maar ook ruim zuur. En ondanks de
dikte blijft de wijn licht (en misschien zelfs wel
klassiek) aanvoelen. Kan nog een paar jaar oudering gebruiken maar is
nu al heel fijne wijn.
 

Interessante en lekkere proeverij, met enthousiasme en durf in elkaar gezet. Top!

Verslag en proefnotities Noël Geisen

Sherry & Spijs brengt in verlegenheid én verrast
By in ,

Sherry & Spijs brengt in verlegenheid én verrast

Ook
doorgewinterde wijnliefhebbers kunnen in verlegenheid worden gebracht én
verrast. In verlegenheid gebracht omdat we de juiste woorden niet vinden. En
verrast omdat een wijn die we doorgaans niet waarderen ineens zowaar aangenaam
en lekker blijkt te zijn. Dit is precies wat er gebeurde bij de wijn en spijs
proeverij van Martin Berkelmans. Mooi hoor!

Vijf kleine
gerechten werden begeleid door respectievelijk Manzanilla, Fino, Amontillado,
Palo Cortado, Oloroso, Pedro Ximenez en Moscatel. Het hele spectrum van sherry.
De ene keer combineerde de wijn beter dan de andere – dat is mooi uit te
vogelen in zo’n exploratieve proeverij. 

De
beschrijving baby-adem, castelvetrano-olijf, gemberbrood, venkelzaad, groene kardemom
en jeneverbes, we bezigen ze niet vaak. Ook niet nangka (jackfruit uit de
moerbeifamilie), oolongthee, paranoot en melasse, de volcabulaire die ons
studieboek aangeeft bij sherry. Wel uiteraard: noten, amandel en walnoot,
ziltig, dadel, citroen. Een kwestie van nóg nauwkeuriger proeven en onze
geurimpressies uitbreiden. 

Sherry krijgt
zijn karakteristieke smaak door de laag van micro-organismen, de flor. Wat ik
niet wist is dat het kan voorkomen dat in het ene vat wél flor ontwikkelt en in
het andere vat niet. Het is bloedlink om te zeggen: ik hou niet van sherry,
want er zijn zovéél variëteiten dat het zo goed als onmogelijk is dat je ze
allemáál niet blieft. 

Lustau Fino
Jarana, fris, een mooie aperitief sherry. Een lekker bittertje in de aandronk,
eetlustopwekkend, impressie van olijf. Eric ruikt noten, Just ook citrus. 

Micaela
Amontillado werd geserveerd met pompoen en garnaal, een prachtig gerecht met
gepelde Hollandse garnalen en ongepelde gefrituurde garnalen (lekker!). De
amontillado is een fino die 8 tot 15 jaar op vat heeft gelegen, waarbij de flor
afsterft en de wijn wordt versterk met alcohol en verder rijpt. Indrukwekkend
glas met amandel, mooie balans, verfijning, lang nahangend. 

Micaela Palo
Cortado van Bodegas Barón werd geserveerd met zwijn met jeneverbes, een
combinatie waar ik nooit aan zou denken, die echter wonderwel uitpakt. Dit is
voor mij dé wijn van de proeverij: excellente balans, lange afdronk, fraaie
mineralen en veel verfijning. Just noemt de zuren fantastisch en maakt indruk
met zijn proefnotities van talrijke noten: walnoten, hazelnoten, beuk, cashew
etc. Groots glas. 

Xixarito
Oloroso, Bodegas Barón die naast de Palo Cortado staat is een sherry waar ik
wel blij van kan worden. Stinkertje in de geur, haalt het niet naast de
Micaela, is iets te zoet en zit nogal hoog in de alcohol. Just benoemt haags
hopje en betitelt de wijn als grof maar met een mooi karakter. 

Micaela
Moscatel van Bodegas Barón omarmt je met een smaak van perzik. Ik heb een zwak
voor Moscatels, de wijnen die ongelofelijk uit de mode zijn maar zó klassiek
dat je mij er altijd wel een plezier mee doet. En zeker als het buiten vriest.
De combinatie met een koffiedessert van luchtige chocolade, turks fruit, wat
mousse en een fris ijs is uitmuntend.

Fijne
proeverij, veel dank Martin.

Er Gaat Niets Boven Down Under
By in ,

Er Gaat Niets Boven Down Under

Het belooft een mooie afsluitende maand van het seizoen te
worden, met eerst Toos Dusee met Australië, en dan Jaap met Californië.
Eindelijk wat aandacht voor de wijnen van de Nieuwe Wereld op de sociëteit!
“Long overdue”.

En Toos zet mooie wijnen neer. Wijnen die ook, zoals te
verwachten, voor de nodige discussie zorgen. En voor lesjes bescheidenheid.
Hunter Valley Semillon, een klassieke wijnstijl: door vrijwel niemand herkend –
wat ook wel te verklaren is, zie later. Een Riesling uit Eden Valley (Grant
Burge) wordt door sommigen aangezien voor van alles en nog wat, maar door een
aantal proevers gelukkig wél herkend door de duidelijke petrolaroma’s. Daardoor
geen allemansvriend, maar wel een mooie, ronde, zachte wijn, zeker voor een
Riesling, zonder de vaak typerende (iets te uitbundige) citrusneus. Terug naar
de Semillon, van topproducent Tyrrell’s, de VAT 1 uit 2010. Aroma’s die
sommigen aan hout doen denken, wat groen fruit, een frisse wijn die we véél te
vroeg drinken (Oz Clarke noemt de VAT 1 als archetype van de stijl, en geeft 15
jaar als ideale bewaarperiode voor dit soort ‘premium unoaked’ wijnen, die dan
honing- en wasachtige tonen zal gaan ontwikkelen). Hopelijk heeft Toos nog een
flesje achtergehouden …

De volgende serie wordt wel herkend als Chardonnay. De
boterige (malo-)neus, de eerste wijn doet me aan Chinese kruiden (5 spices mix)
denken, komt uit Western Australie, een relatie koel gebied. De andere is weer
van Tyrrell’s, uit de Hunter Valley dus, is meer een “Chablis” dan een Cote
d’Or stijl wijn (voor de oude wereldadepten die meelezen), een elegante wijn,
mooi fris, minder dominant hout en Toos’ eerste hartendiefje. Beide wijnen
hebben aanhangers, menigeen vindt de wijnen wel te duur betaald met rond de 20
en 30 euro. Ik wens deze mensen veel succes om in Bourgogne voor deze bedragen
mooiere wijnen te vinden, en hoop dat ze die dan meenemen naar Goirle op een
dinsdagavond.

Het identificeren  van
de druif van de eerste serie rood is voor de meeste proevers geen probleem: dat
moet CabernetSauvignon zijn, met zo veel cassis. Ik rook zelf meer kersen maar
de wijnen hadden inderdaad wel iets van Bordeaux, maar dan wel van het rijke,
rijpe soort. De eerste, van Arlewood Estate, net als de eerste Chardonnay uit
de vorige serie, een warme wijn, wat speculaaskruiden over het donkere fruit.
De Grand Burge uit de Barossa Valley was voor mij wat frisser, meer framboos en gekonfijte kers, zéér hoog op smaak deze wijn, “bijna een droge limonade”
schreef ik op.

Nog een serie van drie rode wijnen, dat moet dan wel
syrah/shiraz zijn. Er is wat disucssie over wat nu de “blockbusters” zijn, en
wat de, ja, wat is het tegenovergestelde daarvan? De discussie komt om de
zoveel tijd terug op onze proeverijen. De Shaw Vineyards trapt af: lichte
stalneus, beetje gesloten nog, maar voor mij echt een winterwijn, dik,
krachtig, veel smaak (Estate Shiraz, Shaw Vineyards). Van een hoger gelegen
wijngaard komt de Cumulus Shiraz (2011) uit het gebied Orange. Ook weer wat
gesloten, maar wel met fruit in de smaak, ik denk weer aan kersen, een mooie
afdronk. Meer een lunchwijn, misschien, oppert iemand. Voor mij en enkele
andere proevers, maar zeker niet voor iedereen, is de derde wijn de mooiste,
meest complexe (beetje stal, weer, maar ook mint, inkt, kokos) en verfijnde
wijn: de Filsell van Grant Burge (ook Toos’ hartendiefje). Qua prijzen blijken
de wijnen vergelijkbaar, dus de keuze is reuze, naar gelang ieders voorkeuren
of drinkmomenten.

De uitdrinker: na de klassieker van Tyrrell’s verwacht ik een
Rutherglen Muscat, maar we krijgen een andere Down Under klassieker, een 10
jaar oude Tawny, wederom van Grant Burge. Een hele mooie uitdrinker (die hebben
het nogal eens moeilijk bij ons, zo aan het eind van de avond), krentjesneus,
noten hoor ik ook om me heen genoemd worden, dik fruit (mandarijnsap), mooie
zoet-zuurbalans, wel wat veel alcohol misschien maar daarover moeten we niet
klagen.

En ook over Australië, of de Nieuwe Wereld, moeten we dat
beter maar niet (meer) doen. Een zeer welkome afwisseling, of moet ik zeggen
een ‘refreshing breath of air’, deze proeverij, van wat we door de bank genomen
proeven op de soos. Dank je Toos!

Proefnotities en verslag Rob van Ginneken

Happy New Year ~ Bonne Année - Nieuwjaarsreceptie
By in ,

Happy New Year ~ Bonne Année - Nieuwjaarsreceptie

We zijn het jaar begonnen met een mooie reeks wijnen:

CHAMPAGNE
DEUTZ BRUT CLASSIC (IN MAGNUM)

OOO

VERTROUWD
EN WIT

CÔTES DE NUITS VILLAGES 2014 DESERTAUX FERRAND
CHARDONNAY

 CÔTES DE NUITS VILLAGES 2004 DESERTAUX FERRAND (2XMAGNUM)

VOUVRAY CLASSIC 2015 MARC BRÉDIF CHENIN BLANC

WEHLENER
SONNENUHR 2008 KABINETT A.S. PRÜM RIESLING

OOO

AVONTUURLIJK
EN ROOD

DOMAINE
BESSA VALLEY 2010 ENIRA

DULE RISERVA 2012 CANNONAU DI SARDEGNA GABBAS

Wijnmaker
van het jaar 2015 – tre bicchieri Gambero Rosso

CHÂTEAU LAMARTINE 2014 CAHORS

Decanter Platinum Award 2016
96 punten

BLOOD AND COURAGE 2014 SHIRAZ BAROSSA VALLEY

SWANTJE EN PAUL WINNAAR RAADMAGNUM

De proevers gaven een jaar op dat varieerde van 2004 tot 2014. Tien proevers plaatsten de wijn in Italië, twee in Rhone, twee in Loire en een in Madiran. Vijf proevers determineerden Bordeaux. 

Na onthulling bleek de wijn Château Moulin de Blanchon te zijn.  Gelegen op een uitloper van het kiezelplateau van Saint Estephe in St. Seurin de Cadourne. De rijping is voor 30% op nieuwe barriques. Swantje werd winnaar door het jaar goed te noemen. Paul determineerde Haut Medoc als enige proever.

Tour de France 2006, beslist in 2007
By in ,

Tour de France 2006, beslist in 2007

Martijn de
Groot neemt ons mee op een Tour de France. We gaan terug naar het jaar 2006.
De wijnen zijn dan allen uit dat jaar, behalve de ‘uitdrinkers’, omdat de Tour
in 2007 werd beslist met de diskwalificatie van Floyd Landis (waarna Pereiro
als winnaar werd uitgeroepen). 

We starten
met de proloog: Gosset Grand Millésime champagne brut 2006. Een mooi goudgeel
glas met een zeer fijne mousse. De neus is rijk! We ervaren abrikoos,
appeltjes, vanille en kaneel. De smaak is belegen met veel bitters en een
zoetje. Een lange frisse afdronk. Voor Martijn heeft deze de potentie de tour
te winnen!

De eerste
etappe bestaat uit Pinot Gris uit de Elzas. Twee wijnen zijn van team Domaine
Ostertag. Ze werken zonder doping en dus volledig biodynamisch. De rijders zijn
Fronholz, 2006 en Zellberg, 2006. Ze zijn niet gefilterd en voorzien van
extreem weinig zwavel. Fronholz komt van een heuvel met zicht op het oosten. De
wijn is helder goudgeel, voorzien van menthol, thijm en caramel. In de mond is
deze droog met veel ontwikkeling, perzik en peer, In de afdronk prachtige
zuren. Voor Martijn is dit een goede kanshebber voor het kampioenschap.
Zellberg daarentegen licht op het zuidoosten. Deze herbergt een
grapefruit-bittertje, veel zuren, bosuitjes en kweepeer.

Corton wijngaarden

De tweede
etappe gaat dwars door de Bourgogne, van noord naar zuid. De wijnen zijn alle
drie transparant roodbruin. De eerste is Domaine François Gerbet,
Vosne-Romanée, Pinot Noir, 2006. Het is een mooie ‘smalle’, levendige wijn.
Strakke tannines geven stevigheid. Kersenjam en een stevige afdronk. Domaine
Yvon Clerget, Pommard-Rugiens, 1er Cru, 2006 is als een bonbonbloc met cassis
en aardbei. Ook warmere elementen als hout en tabak zijn present. Deze
overtuigt meer. 

De derde is Domaine Doudet, Corton Maréchaudes Grand Cru, 2006.
Straf en krachtig. Ondanks dat het wijn is lijkt het alsof we bij haardvuur
zitten met espresso, Haagse hopjes, munt en stoofpeer. Bij een volgende Tour is
deze waarschijnlijk nog beter. Martijn vindt dit de mooiste van deze etappe.

Rauzan Gassies steelt de show

We rijden
door naar Bordeaux. De wijnen zijn niet langer transparant, maar ondoorzichtig.
We doen Château Gloria, Saint-Julien, 2006 aan. We proeven veel c’s: cacao,
cassis, chocolade, ceder. En ook hout met droge tannines. Al met al een
elegante wijn die mooi op dronk is. 

We rijden door naar Château Rauzan-Gassies,
Margaux, 2006. Deze heeft een stuivende neus met een knap bouquet garni. Op de
tong is het vooral zacht, cacao, truffel, tabak en pruimen. Ik vind dit een
schitterende wijn. We finishen deze etappe bij Château Fleur Cardinale Grand
Cru classé, Saint-Emilion, 2006. We zouden deze liever laten liggen en over een
paar jaar weer eens aandoen. Nu is deze nog te hard en te jong.

Deze Tour
eindigde in feite pas echt in 2007. Wij drinken een zoete slotserie van drie
Sauternes. De eerste komt uit Barsac en is daarmee de enige met een dubbele
herkomstaanduiding: Château Broustet, 2eme Cru classé, Barsac/Sauternes, 2007.
Een glas met spannende bitters, en een hele mooie zoet-zuur-verhouding.
Abrikoos, perzik, citrusschil en salmiak. We vervolgens met Château Giraud, 1er
Grand Cru classé, Sauternes, 2007. Ook deze is ‘knetterlekker’. Lichtvoetig,
munt, ananas, marsepein, een wrang bittertje en een rijke afdronk.Ten
slotte, Château Lafaurie-Peyraguey, 1er Grand Cru classé, Sauternes, 2007.En ook deze heeft een goed concentraat
met ananas, caramel, honing, botrytis, tropisch fruit, honing, bloesem en iets
minder zuur.

Wij danken
Martijn voor zijn enthousiasme om met ons terug te kijken naar de verrassende
Tour de France van 2006. Wat was dat toch weer genieten!

Verslag en
proefnotities Eric Hoepelman

Montalcino: befaamd op eigen kracht
By in ,

Montalcino: befaamd op eigen kracht

Brunello di
Montalcino is befaamd als een van de mooiste wijnen van Italië. Soms zijn
wijnen in één keer beroemd geworden door in een enkele proeverij gereputeerde
namen te verslaan. Mas de la Plana 1970 van Torres is zo’n wijn, die Premier
Crus achter zich liet. En de Californische wijn kreeg een enorme impuls na de beroemde
proeverij uit 1976, het Oordeel van Parijs. Brunello’s hebben zo’n impuls nooit
gehad, maar ook helemaal niet nodig gehad. Het is een kennerswijn, een wijn die
befaamd is geraakt op eigen kracht. De wijnen uit Montalcino zijn elegant. Ze
zijn klassiek. Als er een Brunello in onze blindproeverijen staat, dan valt die
altijd positief commentaar ten deel. 

“Ik heb nog
nooit zoveel tijd in een proeverij gestoken”, zegt Berry Marinussen. Dat horen
we graag, want dan staat er meestal een fraaie line up met prima documentatie.
Berry bezocht Montalcino, een plaats met iets meer dan 5.000 inwoners, hij liet
zich verrassen in een lokaal restaurant met de Rosso. Studeerde op Brunello.
Proeft al maandenlang Montalcino. Tikte in Italië, Duitsland en Nederland
fraaie flessen op de kop. En dat levert een proeverij op die in de herinnering
blijft. 

Rosso di
Montalcino zijn koopwaardige wijnen, die al na een of twee jaar op de markt
komt, waar Brunello pas na vier jaar op de markt mag komen, een Riserva zelfs
pas na vijf jaar (waarvan twee jaar verplicht hourijping). 

Rosso di
Montalcino 2010 Colombini

Tuile kleur, expressieve geur, mooi zomerfruit, kandij en koekkruiden geuren,
licht, elegant, fraaie zuren. Gerard benoemt: vaal donkerrood, bruine rand,
zachte aanzet, warme wijn, rijp rood fruit, houttoets, milde zuren, krachtige
bitter, rijpe en rijke wijn. Noël ziet een bruine geur, noemt de wijn zwoel, in
aanzet rond, drop en tannines. Al met al: een vrolijke wijn.

Rosso di Montalcino 2013 Il Poggione

Roodbruine kleur, hap sap iets steviger, geurende zomertuin, wat roos, aardser,
in het glas komen kruiden los. Gerard proeft een iets scherpere aanzet, dikkere
wijn, kruidig, hoekig. Noël noemt de neus klein, en proeft frisser, meer zuren,
smaller van palet, meer kersen. 




Berry zet ook
twee IGT Montalcino’s neer. 

Unus Solus 2007
Domus Vitae                                                     
                                    Gemaakt
van 50% sangiovese, een kwart merlot en een kwart cabernet sauvignon. Claartje ruikt kersen, leer, drop,  zachte aanzet en drop komt terug in de smaak,
bouillon, zachte zuren. Kees ruikt cassis, tabak, koffie, aromatisch, mooie
frisse zuren. Noël benoemt pruimen en
chocolade, Paul koffie espresso bramen mon cherie. Mijn aantekeningen: tuilé. kleur, half transparant, belegen geur, al
tertiaire tonen, herfstbos, bospaddestoelen, sappige smaak, superlekker, goede
balans.

Banfi  Belnero 2012 sangiovese

De rosso die Berry in Toscane ontdekte. Paarse rand en kleur, ondoorzichtig,
kruidig, chocolade, lichte leertoon, wat steviger, tandplak, geeft nog niet
mee, moet nog liggen, nu al erg lekker bij biefstukje. Toch ook zijden
structuur qua smaak.

Maar liefst
zeven Brunello’s staan op tafel, een selectie. 

Banfi Brunello di Montalcino 2010

Tuilé rand, half transparant, breed, vaag laurier, wat kers, zachte aanzet,
rijk jaar want licht zoetje, lichtvoetige wijn, bij doorslikken toch ook veel
kracht en veel elegantie. Eric noemt de wijn zacht, rijk in de neus,  zacht en stevige smaak met vanille. Diederick waardeert
de aangename neus. Paul benoemt cassis met aardbei, leder, zoetje, ronde zuren.
Een complexe wijn met nadruk op rondeur. 

Brunello di Montalcino 2010 Val di Suga

Tuilé, half transparant, bonbon, melkchocolade, vaag vuursteen, sappig met
pittige zuren, iets tandplak nog, iets aardser dan Banfi, zijden structuur maar
dan kracht in fluwelen handschoen. Eric vindt de wijn , krachtig, pure
chocolade spannender dan Banfi. Diederick benoemt tannines, tabak, pruimen, rood
fruit. Noël waardeert de Val di Suga als een wijn met  meer spel. 

Brunello di
Montalcino Solaria 2005

Tuilé, half transparant, rijke en zwaardere geur, leer, tuinaarde, zelfs licht
rubbertje, iets minder lichtvoetig dan de Predella 2009. Zwaardere houttoets,
aardser, meer type Saint Estephe, mineralen ook in afdronk met een bittertje.
Martijn zegt dat cacao de neus binnendendert, bouillon, erg zwoel. Had iets
meer zuren mogen hebben om voor hem een dikke tien te krijgen, lange afdronk.
Boele oordeelt deze wijn te intens. 

Poggio di
Castellare Brunello di Montalcino 2004

Dertien jaar oude wijn. Tuilé, half transparant, belegen neus, duidelijke oxy
toon, herfstbos, tertiair, vrij scherp in aanzet dan toch ook rondeur.
Fraai. 

Caste Giocondo Brunello di Montalcino 2004 Frescobaldi

De jaargang 2004 is een absolute topjaargang en dat is hier goed te proeven.
Tuilé, dieper qua kleur, herfstbos, lijkt kleinere neus maar dan wel een met meer
finesse en verfijning. Rondeur in smaak, duidelijk ook wat chocolade, veel
kracht, zeer complete wijn. Ron noemt veel nieuw hout, complexiteit en een structuur
om over na te denken (en dat waardeert hij enorm is een wijn). Verfijnde wijn.
Knappe prestatie. 

Brunello di Montalcino 2000 Riserva Colombini

Pfieuw!! Rijke en complexe geur, kruiden, hap sap, veel concentraat, verfijning,
zeer complete wijn, zo een waar je nauwelijks iets te wensen hebt. Voor mij dé
wijn van de avond. Just benoemt elegantie, ceder, kreupelhout, zwart fruit,
intense smaak, espresso, pure chocolade en een lange afdronk. 

Héérlijke
proeverij. Montalcino is een thema dat jaarlijks terug mag komen! Goed gedaan
Berry.