Spaans wit is een grandioze proeverij

By
394
Spaans wit is een grandioze proeverij

Martijn de Groot neemt ons mee naar Spanje. Alleen maar vinos blanco. Al een paar jaar een land waar heel veel gebeurt zegt Martijn. Met nieuwe en oude methodes, soms met dik geld erachter. Alle wijnen zijn blind geproefd en pas na het proeven onthuld.

Kripta 2015 Cava Augusti Torello Mata

Een frisse indrinker, mooi bitter, een ietwat stevige bubbel die wel afvlakt – voor mij vaak een kenmerk van Spaanse tintelingen -. Bij de eerste slok denk ik aan een corpinnat. Te mooi voor een eenvoudige cava, te stevig, te fris, teveel kracht. Dit past bij bodegas die vinden dat cava niet meer staat voor kwaliteit en daarom de Catalaanse zegswijze voor geboren in het hart van de Penedès hebben gekozen om zich te onderscheiden. Bloemig en kruidig, vanilleroom en anijs, worden genoemd, mooie zuren (ook van appeltjes), fijn droog, lange afdronk.

Het blijkt de Kripta. Een geweldige cava, uit 2015. Mooie producent. Prachtige fles ook. Pas nog gehad in Spanje zelf. Niet helemaal herkend, maar m’n omschrijving komt dichtbij genoeg om mijn Spaanse element nog niet te temperen. Fijne start!

Sea Wine Club 2020 Rias Baixas

Martijn is niet van de flauwe. Dus hop, een klein stalletje erin. Ook te proeven. Wat vanille, bijna chardonnay tonen. Maar met veel meer zuur. De zachtheid van wat misschien een godello is? Het stalletje is snel weg, vindt ook RobvG. De droogte en strakkere vorm komt meer en meer naar voren naar een tijdje. Hoe zou oud-lid Nello deze ballerina typeren? Het gaat van een klompendans naar lichtvoetigheid, van plompheid naar subtiliteit.

En het is een albariño. Dezelfde als het tweede glas. Beide 2020. Dit is een landrot.

Sea Wine Club 2020 Rias Baixas (opgevoed in zee)

Dit glas vind ik meteen mooi. Fijne en subtiele neus, stenig/mineralig en droog in de smaak. Wat citrus. Ik denk Noord Spanje, Galicië, albariño. En een mevrouw/meneer dan wel. Wat sinaasappel, zachte bitters. Mooie balans. Wat tropisch fruit, mango. Dit is inderdaad een albariño. Maar dan onder water opgevoed. Echt? Echt! In zee zelfs. En dat geeft verschil tussen deze twee. Meer lengte. Strakker. Droger. En duurder. Zo werkt het ook.

¡Op naar de volgende!

Emilio Moro 2020 El Zarzal Bierzo

Ook weer droog, mineralig. Een kiezeltje. Het ziltige van de vorige serie (zeker de laatste 🙂 komt niet terug. Mijn buurvrouw Claartje geniet. Wat is deze mooi. En dan mag ze nog beginnen aan glas twee. Berrie proeft citrus, lange afdronk, kruidigheid en mooie zoet/zuur-balans. Elegant, lengte, botertje, er vliegen complimenten over tafel. Wat eik gehad, witte bloemen. Uit de Bierzo, ook en voor al bekend van de mencia druif.

Rafael Palacios 2020 Valdeorras

Een licht oxytoontje. Mij bevalt dat enorm. Benieuwd wat m’n medeproevers hiervan vinden. Waarbij dit in Spanje natuurlijk alles te maken heeft met een sherry associatie. Verder kruidigheid. Opnieuw die droogte die dorstlessend werkt en zorgt dat je niet doordrinkt. En je richt op genieten, el método español. En wat zegt Claartje, inderdaad, nóg mooier. Chardonnaytonen maar niet genoeg om het te zijn zegt Rob. Een caramelletje, mooie lange zuren. Met de eigenaar van As Sortes die zelf z’n bomen zoekt in Frankrijk waaruit zijn vaten worden gemaakt. Uit Valdeorras, op de grens van Bierzo en Galicië. Waarbij ik denk dat deze eigenaar een Galicisch tikje heeft gehad. Eigenwijs en met een eigen trots, een eigen ritme. En is een van de weinige Spaanse streken waar bij een afspraak inderdaad de mensen op tijd verschijnen. Bij deze wijn perfect gelukt.

Twee godellos worden ook zo benoemd door de leden. Ietsje makkelijker na de vorige serie natuurlijk. Maar toch. Dit geeft weer lucht voor de volgende NK. Ach, nu we er toch zijn. Weer twee. Allebei een stuk donkerder van kleur dan de vorige.

Cantalapiedra 2020 Majuelo del Chiviritero la seca, Castilla el Leon

Terwijl ik een slok neem van mijn eerste glas hoor ik naast me al ‘heerlijk’ over het tweede. We zijn er snel uit. Viura. Tropisch fruit. Dikte. Kruidig. Ietsje karamel. Véél lengte. Aanwezige zuren voor de frisheid. Ook wat gistigs, wat natuurwijnachtigs. Dat kan, inweking met de schillen voor enkele weken. Ecologisch. Blijkt het een verdejo! Gelukkig is het NK nog ver weg.

Belondrade 2019 Rueda, Belondrade y Lurton

Mijn buurman heeft gelijk. Wat net nog gewoon lekker was, op z’n minst, is in dit glas fantastisch. Met een slok doe je minuten. Héél véél lengte. De smaak blijft hangen. Het gekaramelliseerde neemt langzaam toe in je mond. En blijft hangen. Naast het fruit, zoals een ananas. Met een zuurtje dat af en toe verfrist. Met hout wat stevigheid geeft. En dat niet los van elkaar. Wel nee, ¡junto! samen! En dat proef je. Beginnend met anijs, dennen, munt, dan sappigheid, beetje mollig. Meesterlijk glas.

Zo goed dat Harry, verstokt rode wijn liefhebber, zijn beeld ziet kantelen. En zich overgeeft. Rood kan. Dit wit moet. Verdejo. What else.

De volgende komen apart. Die moet je namelijk niet gaan vergelijken zegt Martijn.

Nin Ortiz 2017 Terra Vermella (Priorat blanco) Penedes

Ik ruik ook een onvergelijkbare neus. Kruidig, menthol, eucalyptus, den. Neusspray zou je denken. Mis vrienden. In de mond blijven de neustonen aanwezig. En worden vergezeld door citrus, bloemen, zachte zuren. Hij blijft wel staan. Ook na het verdejo geweld. Een intense afdronk. Krachtig. Emotioneel. Vol overgave. Spaans.

Maar niet iedereen is blij. Zo komt er een augurk en suikerwater tevoorschijn. Met zachte bitters en weinig zuren. Ook boenwas, hazelnoot, concentratie. Vuursteen. Bio dynamisch. Echt droog. Papaya. Droge afdronk. Een wijn om bij te eten. Of bij een sigaar.

Een Priorat. Unne witte? Martijn zet ‘m neer. Intrigerend noemt hij hem. Zo is er voor iedereen wel iets voegt hij nog toe. Voor mij kan ie prima, helemaal met boquerones fritos.

Dominio del Aguila 2018 Ribera del Duero Albillo vinas viejas

Zo. Na de Priorat is dit iets totaal anders. Oh nee, onvergelijkbaars. Dus: zacht, licht zwoel, wat ziltigs, vanille, Maarten ruikt appel, perzik, citrus. Krachtig en fris. Balans tussen sap, bitters en zuren. Grapefruit, mandarijn. En bloemen. Een fruitmand is er niks bij. En vaak zonder bloemen. Haal dus deze voor een zieke! Spaanse Bourgogne roept Berrie. Terwijl Frankrijk natuurlijk grotendeels van Spanje was ooit. Een albillo uit de Ribera. Flink op eiken en sur lie (lias). En inderdaad bedoeld om de Bourgognes op hun plek te zetten. Dat lukt. Resta a Francia franceses. Restamos en España.

Ossian Verdling Dulce 2016 Castilla y Leon

De uitdrinker. Aardig zoet. Wat gesloten in de neus. Mist een beetje zuur tegen het off dry. Ook lychee, mandarijn. De zuren komen na een tijdje hoor ik. Iemand anders wacht er nu nog op. Ach, onze rode wijn drinker. Die geniet ook hiervan, hij is echt om. Mooi spel van krenten en rozijnen. Fijne zuren. Spel in de mond. Verdejo. Opnieuw. Hij is om. En hij niet alleen.

Muchas gracias Martino voor deze geweldige proeverij!

Verslag van Just Krijn

54321
(0 stemmen. Average 0 of 5)