Tag: Werkavond

Achttien
wijnen staan op tafel bij de werkavond. Er klinkt wat gemopper. Want ja, we
willen góed proeven. Ach, denk ik, als het niet kan zoals het moet, moet het
maar zoals het kan. Dus besluit ik mijn éérste indruk te laten tellen. De wijn
is lekker of niet, correct of niet, spannend of niet. Daar gaan we dan. 

Twee bubbels
naast elkaar als indrinker. I love it! 
Dat moeten we vaker doen. Want hoe vaak proef je nou sekt, cava,
prosecco of champagne naast elkaar? Mijn eerste indruk zegt dat het tweede glas
me meer aanspreekt: heel hoge zuurgraad, gist en brioche in de geur, een hele
strakke wijn, non-dosage schrijf ik in mijn aantekenboekje. En zie: het klopt!
De prettig frisse bubbel die ik voor cava aanzag, blijkt een sekt van de
winzervereinigung Freyburg-Unstrut, een mooie coöperatiewijn van
weissburgunder. Zou je me iedere zondagmorgen bij een roereitje blij mee maken.
De tweede bubbel blijkt Laurent Perrier Ultra Brut champagne te zijn met zero
dosage. Een echte liefhebbers champagne, die je eigenlijk meteen wilt
combineren met verfijnde amuses van een topchef. Of thuis met oesters, dat mag
ook. Een fijn begin van de proeverij. 

Bij de eerste
twee witte glazen vind ik de Godello 2014 uit Galicië Spanje mooier dan de
chardonnay uit Nieuw Zeeland. De witte Spaanse wijn biedt geen ‘thrill’
experience, maar is aangenaam door een goede balans, fijne zuren en een
appeltjesneus. 

In de serie
daarna een Ellerer Calmont Auslese 1988, een riesling die menig proever kan
bekoren door een mooie zoet/zuur balans, veel tropisch fruit en grapefruit.
Daarnaast een karaktervolle wijn, ik ruik oxydatieve tonen, turks fruit,
amandelen en een hoge zuurgraad in combinatie met piepklein zoetje.
Gastronomische wijn, schrijf ik in mijn aantekenboekje. Het blijkt Cour
Cheverny 2009 van Philippe Tessier, van de curieuze Romorantin druif. Een echte
liefhebberswijn. 

De eerste
rode wijn is een moeilijke, een stinkerd. Het blijkt Heerstaayen Chaam 2005
Cabernet, waarbij de leden de conclusie trekken dat deze Nederlandse wijnmaker
betere witte wijnen maakt. De Lagrein is ook een wat onbekendere druif, uit Alto
Adige proeven we Hofstätters Steinraffler 2012, een strakke wijn met nog wat
tannine en véél smaakimpressies (braam, cassis, drop, mandarijn). De
Clarendelle 2008 proef ik voor het eerst, ik ben er al enige tijd heel benieuwd
naar. Pessac Leognan van Clarence Dillon, dus het heeft een ‘air’ over zich,
een associatie met Haut Brion, dé topwijn uit dit gebied. Een restaurateur
vertelde me dat het ene jaar prachtig kan zijn en het andere tegenvallend. Ik
hoor iedereen vol lof over deze wijn, Rob is opmerkelijk lovend over deze
Bordeaux: rijp fruit, leer, een hedonistische wijn. Cobie benoemt de wijn als
erg lekker. Mijn aantekeningen zijn: licht bloemetjes in de geur, goede zuren,
gronderig, maar ook een tikje enkelvoudig. 

Brunello di
Montalcino 2008 Principesco is verduveld mooi: herfstbos in de geur, prettig
gronderig en volstrekt op dronk. Ook impressies van chocolade, tabak en rozen.
Waarom is die wijn al zo ver geëvolueerd? Château Haut Gleon 2006 Corbieres
Cuvée Muda heeft een warme aanzet en goede zuren. Mooie commentaren: kersen en
balans (Martin), lelies, complex (Cobie), zwoel en zoethout (Kees). Ik heb toch
ook een kleine azijnsteek impressie in de geur. De Toscaanse Il Colorino di
Casanova 2007 is gemaakt van de colorino druif. De geur is wat ongewoon, ik
hoor buxustonen, een tijgerhok, brandnetels. Fruit en kruiden in de wat
enkelvoudige smaak. 

Net als ik
begin te denken dat met dat ‘snelle’ proeven ik toch al gauw iets op iedere
wijn heb aan te merken – bij dóórproeven en nadenken drukken de positieve
impressies kritiek wat weg – staat ineens de mooiste wijn van de proeverij voor
mijn neus: Gevrey Chambertin 2009 Domaine de la Vougeraie. Wow! Een rijke en
voorname geur, cederhout, de wijn is à Point, volstrekt op dronk. Prachtig.
Toos kan het beste benoemen wat we allemaal proeven: mocca, laurier, drop, een
bittertje en heel mondvullend. 

Spannend is
de volgende wijn zeker: een moeilijke wijn, met een vage impressie van groene
tannines en wat chemisch/zwavel. Maar dan een prachtige smaak met veel rondeur.
Toos benoemt drop en zoethout, Henk zoete kersen en iets jodiumachtigs in de
geur. Het blijkt Château Musar 2008 uit de Bekaa Valei in Libanon, die zich nu
héél anders presenteert dan de 2007 een week eerder. 

De Pinot Noir
2011 van Loimer zie ik aan voor een Rhone-wijn, een wijn waar ik alleen
positieve smaakimpressies en gevoelens bij krijg: rozen en dadels in de geur,
kruidkoek, hap sap erg lekker, een hoge slikfactor. 

Een 100% Petit
Verdot proeven we vrijwel nooit. Nu wel. Masseria Trajone Petit Verdot 2010 uit
Lazio. Een diepdonkere kleur. Rood zomerfruit, kersen en bessen, chocolade,
pruimen en bramen, veel rondeur in een toch wel straffe smaak.Château
La Tour Carnet 2007 heeft maar 3% petit verdot, naast 40% Cabernet Sauvignon,
50% Merlot, 7% Cabernet Franc.Jaargang
2007 is goed op dronk, heeft veel te bieden (mineralen, leer, cederhout,
laurier, cassis, tabak) en laat me door een ontoegeeflijke toets toch ook denken
aan Madiran/Cahors. Een ‘dik’ gemaakte Haut Medoc. De Casa Silva 5th Quinta
Generation 2011 heeft véél karakter en is met morrellenkersimpressies en zoet
fruit, kruidigheid en wat autobanden/rubber impressie een hele fraaie Chileense
wijn. 

Complimenten
aan Nello die zich een Maestro toont in de juiste wijnen naast elkaar zetten.

Doe er maar
oesters bij, zegt Paul, en dan is dit kaailekker! Hij doelt op Meerdael
Chardonnay,de Belgische mousserende wijn die Gerard heeft ingebracht als
voorproefje voor zijn proeverij in dit nieuwe seizoen. Slechts 133 kilometer
zuidelijker dan ons proeflokaal, in Oud-Heverlee (onder Leuven) heeft de
familie Vleminckx het domein Meerdael, waar ze een fraaie methode traditionelle
maken.

Bij de witte
wijnen proeven we Chardonnay van Louis Latour uit de Ardeche, Le Petite
Perriere van Sauvignon Blanc en Esprit de Crès Ricard uit Pays d’Oc. Deze
laatste wijn is gemaakt van Marsanne en Rousanne, een echte verrassing: een
heel complexe neus met stalmest, een anijsimpressie, viooltjes, boenwas. Mooie rondeur
en goede balans.

Trouvaille!

Een mooie trouvaille is de Heida 2012 uit Zwitserland. Mijn
kerstdinerwijn, zegt inbrenger Willem Jan. Citrus, mineralen, wat kruiden en
een tropisch fruitimpressie in de neus van deze wijn, gemaakt van Savagnin
Blanc (=Heida). Goed houtgebruik, finesse en heerlijk sap. 

Mooiste wijnen van de proeverij

Bij de rode
wijnen biedt La Chapelle d’Esurac 2009 Medoc eucalyptus en kruiden in de neus,
de smaak heeft nogal veel bitters. Daarnaast is de Barbera d’Alba van Batasiola
zwoel, een liefelijke wijn met toch veel inhoud. De Mo 2010 uit Alicante is
gemaakt van Monastrell (=mourverdre), vier maanden gerijpt op houten vaten. Ik
denk dat deze wijn de beste prijs/kwaliteit verhouding van de hele proeverij
biedt. En iedereen is positief:in de neus pruimedanten, kersen, rozen in een
heel open neus. Ook wat laurier en drop. Goede zuren en een héél sappige smaak.
Nello zet de geblindeerde flessen in een prachtige volgorde en
becommentarieert. Dit soort wijn drinken we te weinig op de sociëteit, zegt
hij, doelend op de fraaie Penfolds BIN 128 Syrah uit Coonawarra. Expressieve
mint en chocolade (After Eight) in de neus, die verder onder meer associaties
biedt van wierook, kruiden, jodium, dennen bos en chocolade. Lekker zacht
fruit, zwoele aanzet en stevige smaak. Mooi glas. Daarna proeven we wat later
een tien jaar oude Merlot blijkt te zijn: Poliziano 2004, In Violas uit
Cortona. Een supermooie neus: leer, ceder, tabak, kersen, chocolade, eucalyptus
en een rubbertoon. Volle aandronk. Goede zuren, geweldige balans. Dit is een prachtwijn
om aan te tonen wáárom we wijn opleggen. Château Plince 2009 uit Pomerol is
gemaakt van Merlot, Cabernet franc en een piepkleine hoeveelheid Cabernet
sauvignon. Een deftige neus, zegt Kees. Ik vind die nog wat gesloten, geeft
tabak, leer, wat groenige tonen, de smaak geeft rondeur en mocca, chocolade,
fijne wijn. Thuerry 2006, vin de pays des coteaux du verdon, Cuvee l’Exception
is gemaakt van Cabernet sauvignon en Merlot. De neus is hier al wat belegen met
bouillontonen, ui, iets chemisch lijkt het. De smaak is mooier dan de neus:
goede zuren en goede balans. De laatste twee rode wijnen zijn belegen, lichte
kleuren in het glas, met Italiaanse dakpannen bruine tinten. Als ik de eerste
wijn de hemel in prijs, krijg ik het compliment van Nello dat ik veel van wijn
weet… Daar moet mij een lichtje opgaan door de licht sceptische toon. Maar nee,
ik heb dan nog steeds niet door, dat ik een geblindeerde Barolo proef. Barolo
is lekker, roept Nello uit, een stelling die ik niet altijd onderschrijf… Maar
de Barolo Fontannafredda 2009, gemaakt van Nebbiolo, is een fijne wijn. Met een
uitstekende balans, iets opdrogende tannines. Nog vrij straffe smaak na een
fruitige aanzet en veel parfum in de neus. De andere wijn heeft een koel
belegen neus. Heel verleidelijke smaak met perfecte balans, truffelig. Het
blijkt een Châteaneuf du Pape te zijn: Chante Cigale 1999. Waarom doen we dit
niet vaker, verzucht Claartje. Iedereen brengt een geblindeerde fles in en dan…
proeven we kleine wondertjes. Fijne werkavond.