Het huis Antinori
By in

Het huis Antinori

De familie Antinori bestaat bij deze proeverij uit smaken van Piero Altinori en zijn drie dochters, Albiera, 48, Allegra, 44, and Alessia, 39. Maar vergis je niet, de familie bestaat al 637 jaar uit wijnmakers. In 1385 werd Giovanni di Piero Antinori in Florence lid van het wijngilde. Dit familiebedrijf staat op plek 10 als het gaat om het oudste bedrijf van de wereld. Gaan we dat proeven? Is dat klassiek? Traditioneel? Of raakte de familie op drift en proeven we de revolutie in ons glas. Vooral een Toscaans glas vertelt Willem Jan. Willem Jan begon ooit onbewust en onbekwaam met Gaja en Tignanello’s. En dat waren verrekte lekkere wijnen die een plaatsje in zijn hart veroverden. En oude liefde roest niet. Oude liefde verdient wel, producent van ruim 10 miljoen flessen, waarmee in 2014 zo’n slordige 40 miljoen winst werd gemaakt.
Marquis Piero Antinori ooit zei “oude tradities spelen een belangrijke rol in ons werk. Maar zijn nooit een limiet voor onze innovatieve geest geweest “. We gaan op familiale toer!

We trappen af met een Cuvée Royal Franciacorte. Een blend van Chardonnay, Pinot Noir en Pinot Blanc.
Veel fruit, citrus, frisheid, een mini zoetje – het is een brut -, mooi en elegant is deze enige bubbel van het huis. De grapefruit komt extra uit. Onze papillen zijn los.

 

 

Licht wit?
De eerste serie proeven we van een andere broer, Lodovico Antinori – was ooit eigenaar van Tenuta dell’Ornellaia – Nu eigenaar van Tenuta di Biserno.


Mount Nelson Sauvignon Blanc 2019 – Marlborough – Lodovico Antinori’s passion for Sauvignon Blanc
Pure perzik in de neus, geen fruitkraam meer nodig. Meloen, mango, papaya. Daaronder de leisteen, mooie droogte. Deze vriend begon met wat olie en wat stevigs in de neus, dat trok weg. En bij de tropische kant komen florale accenten. Niet zo stuivend als de gemiddelde Marlborough, wel duidelijk nieuwe wereld accenten met ruimte voor veel tropisch fruit.
Guado al Tasso Vermentino Bolgheri 2019Vermentino
Deze tweede is droger en kruidiger. Kruisbes hoor ik. Vlierbloesem. Frisheid, citrus. Een heerlijk glas. Verfijnd, subtiel.

3x Chardonnay
Terug naar het hart van de familie. Dan wel met een niet Italiaanse druif.

Castello della Sala Bramito del Cervo100% Chardonnay
Behoorlijk fris voor een chardonnay, wel wat boter maar zeker geen pakje. Ook wat zuur en wat zoet in de aanzet. De zuren zijn heel licht. Het bittertje na is prettig.
Tormaresca Pietrabianca Chardonnay BioChardonnay en Fiano
Een goede opbouw van de serie. Deze is al steviger. het slanke wordt wat gezetter. Het lichtvoetige begint wat te stampen. Iets meer vanille. Nog een beetje ingetogen. Minder tropisch dan de voorganger en veel minder dan de volgende.
Castello della Sala Cervaro della SalaChardonnay en Grechetto
Deze laatste maakt het af. Hier wel de laag boter. Ook mineraal en steen. Wat een verfijning, ondanks de dikte. Alsof 120 kilo de perfecte pirouette draait. Want je wordt gedraaid tussen de dikte, de subtiliteit, de boter, de mineralen en ook nog een ananas en rijpe meloen. Deze familie weet van wanten en staat niet voor niks aan de top. Willem Jan geniet van deze wijn, een van z’n favorieten. En dit was nog maar het witte spul.

Chianti, of toch maar Brunello
Alles gemaakt van Sangiovese. We duiken in het rood. Het rood waarvan de Chianti in de vorige eeuw heel gericht z’n naam om zeep hielp met rieten mandjes met complete rotzooi. Leuk voor de nostalgische ziel in een verdwaalde pizzeria. Niet voor ons, wij, de proevers, willen kwaliteit. Nou, die krijgen we. Chiant is al een twee tot drie decennia terug. En hoe.

2016 Marchese Antinori Chianti Classico DOCG Riserva
Nog mooi knarsend van de tannine. Fruit. Smaak. Frisheid, citrus, braam, munt. Classico zoals hij al tientallen jaren had moeten zijn en blijven.
2017 Badia a Passignano Chianti Classico DOCG Riserva
Ook een riserva, dus minstens 24 maanden op hout. Prachtig donker fruit. Een kleine koffiesmaak – niet te verwarren met de espresso, daarvoor is ie veel te subtiel -. Naast me hoor ik een koffiebom. die is bij mij niet ontploft. Het zoet is prettig en duidelijk aanwezig.
2015 Pian delle Vigne Brunello di Montalcino
Zoooo, voor deze jongen is meteen duidelijk wat het verschil is tussen Chianti en Brunello. Chocola! Het stroomt subtiel de mond in. plakt wat, walst wat rond. Heeft minder met zuren. Vermengt zich met fruit en ook hier een vleugje wufte koffie. Blijft hangen in de afdronk. Ontmoet opnieuw zijn fruitige vrienden en blijft heel lang hangen. Wat een geweldig glas.
Alle drie de glazen hebben frisheid, nog zuur, fruit. Het fruit verandert in deze serie van meer rood naar alleen zwart. De zuren gaan meer naar de achtegrond. De tannines in heel deze serie storen niet. Deze wijnen hebben power. Wat een geweldige serie.

The heavy weights: Super Tuscans
In het begin van de 20e eeuw had de Antinori-familie zich volledig gevestigd als een van de meest gerespecteerde in het land. La familia was echter niet tevreden met bekendheid in Florence alleen, rond de eeuwwisseling kocht Piero Antinori een aantal wijngaarden in de Chianti Classico-regio. Dit omvatte 47 hectare in Tignanello, de wijngaard die de wijn met dezelfde naam produceert. De Antinori waren niet bang om de traditionele methoden van de regio te veranderen, toch revolutionair dus! Dit resulteerde in een schandaal in de jaren 1920 toen Niccolo Antinori begon met het produceren van een Chianti-variant met druivenrassen uit de regio Bordeaux. Traditionalisten waren woedend, maar het eindproduct bleef in populariteit toenemen. Tijdens deze periode begon Niccolo ook te experimenteren met nieuwe mengsels, vaten en flesverouderingstechnieken, wat een periode van innovatie markeerde die zijn zoon Piero maar al te graag wilde voortzetten tot in de jaren ‘70. Het was in deze laatste periode dat de beroemde periode dat Tignanello voor het eerst werd gelanceerd. De wijn, die werd verboden om de Chianti Classico-appellatie te krijgen door het gebruik van Cabernet Sauvignon en Cabernet Franc, zorgde voor een revolutie in de Italiaanse wijnindustrie. Dit wordt vaak gezien als het startpunt voor de uiteindelijke verschuiving van traditionele methodes naar een moderner tijdperk. Zoals ik net al schreef, revolutie! Het ware succes van de wijn kan worden afgemeten aan het feit dat de beroemde DOCG zijn classificatieregels uiteindelijk veranderde om nieuwe variaties van Chianti zoals de Tignanello in de Classico-appellatie te ontvangen. De familie koos ervoor om de wijn zonder classificatie te blijven verkopen. Viva la revolucion! De eindoverwinning. En die proeven we in de laatste serie.

2011 TiganelloSangiovese, Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc
Man man man. Ik kan alles opschrijven, eigenlijk is de enige manier om dit te ontdekken het zelf te proeven. Wat is dit lekker. Het heeft echt alles. De bramen, de pruim, de koffie, de lichte tannines. Nog een klein zuurtje. Leder, cacao. We genieten. En we doen er lang over. wat zijn we blij met de toevoeging van de niet inheemse druiven.

 

2009 Guado Al TassoCabernet Sauvignon, Merlot, Cabernet Franc, Petit Verdot
Een mengeling kan mooier zijn dan de authenciteit. Het verrijkt. Het vult aan. Het maakt compleet. Deze wijn én het leven. De mooiste zuren, laurier, zwart fruit. What else zou ik zeggen als ik een gemiddelde zocht. Maar dat doe ik niet. Er is geen gemiddelde aan de top.

 

 

2004 SolaiaCabernet Sauvignon, Cabernet Franc, Sangiovese
We proeven, we ruiken, we praten. Niet te hard, niet teveel. Een zacht einde van een lange weg aan de hand van deze familie. In de hemel is het soms stil.

 

 

 

Toetjes, altijd lekker


Castello della Sala Muffato della Sala
Ach als het toch stil is. waarom geen toetje? Marsepein, botritus. Daarmee was deze schrijver gestopt.
Marchese Antinori Vinsanto del Chianti
Rozeblaadjes, zonder n, pannekoeken met stroop, we blijven klassiek. Een bes. Amandel. Iets meer zuren. We gaan huiswaarts. De vuist omhoog.

Verslag: Just Krijn

Herkennen en proeven we het verschil tussen nebbiolo en sangiovese?
By in ,

Herkennen en proeven we het verschil tussen nebbiolo en sangiovese?

Toscaanse wijngaarden met Sangiovese


Nebbiolo en sangiovese. Twee italiaanse druiven, die in (zo veel mogelijk) cépages voorbij zullen komen. Als intro presenteert Hans van der Horst ons de typische geuren, vanuit geurdoos Le Nez du Vin: roos, anijs, kruidnagel, pruim, kers, vanille, enz.

Sangiovese is de overheersende blauwe druif in Toscane. De druif komt oorspronkelijk gedeeltelijk uit het zuiden van Italië. Het is een kruising van Ciliegiolo en Calabrese di Montenuovo.

Wijngaarden met Nebbiolo in Piemonte
Nebbiolo is een stokoude druif. Al in de 14e eeuw komt deze voor in geschriften. Nebbiolo is een kieskeurige druif die goed gedijt op mergel en kalk met een goede drainage. Zuid-zuidwest georiënteerde hellingen met voldoende zonuren zijn belangrijk omdat nebbiolo erg laat en langzaam rijpt. Door de dunne schil is deze gevoelig voor ziekten. De wijnen zijn tanninerijk, omdat de pitjes mee mogen vergisten. Nebbiolo-wijnen worden relatief vaak gerijpt op houten vaten.
 
Na de snuffelsessie, gaan we meteen stevig ter zake: drie glazen rood.
 
Di Majo Norante, 2016, Terre degli Osci, IGT,  Sangiovese
is transparant middelrood. Meerderen van ons nemen ‘anijs’ waar. Toos vult aan met leer, kers, hoog in de zuren en tannines.

In Tenute Guicciardini Strozzi, 2017, Poggio Moreto Morellino di Scansano herkent Paul zontomaatjes, iets meer (appel)zuur, en een rondere rijpere smaak.

De derde wijn, Albino Rocca, 2016, Nebbiolo d’Alba heeft, volgens Willem-Jan chocolade en de wijn gaat naar ‘af’. Terwijl anderen vinden dat de wijn nog op kracht moeten komen…

 

 
De volgende serie is ook relatief jong. Daardoor zijn de wijnen nog straf. Toch heeft Hans daar bewust voor gekozen. De jongere wijnen blijven ‘zo dicht mogelijk bij de druif’.
 
Alasia, 2014, Barolo, Nebbiolo is toch tertiair volgens Valerie. En wel met truffel, pruimen, rozen en aardbei. Milde aanzet met naplakkende tannines.
 
Talenti, Rosso di Montalcino, 2017, Sangiovese is gelardeerd met aalbessen, krachtige zuren, stroef, complex, aldus Gerard. Noël vult aan met klei, bessen, zwoele ondertoon in aanzet en een mooie afdronk.
 
Fontanafredda, Langhe, Nebbiolo, 2017 heeft volgens mij iets wat rode wijn zelden heeft: rijpe appelmoes, prikkels en karnemelkzuren. Maarten proeft iets heel anders: roos, leer, straffe tannines.
 
Albino Rocca, Barbaresco, 2015 is een hartendiefje van Hans. ‘Je kijkt er dwars door heen’ zegt Annemiek. En ook droge tannines en zuren, met fruit en zoetje. Rob roept: “lekker, volgende slok alsjeblieft”.
 
Cantina Dei, Vino Nobile di Montepulciano, 2015, Sangiovese vind ik, net als Claartje, mooi: zachte houttonen, mooie wijn, mooie balans.
 
Pioggio Lauro, Riserva Chianti, 2015 vind ik duidelijk minder. Anderzijds oordeelt Annemiek dat de zuren en tannines mooi zacht afvlakken.
 
 
Cantine San Silvestro, Serra dei Turchi, Barolo, Nebbiolo, 2011 is ook een fijne wijn. Drop, eucalyptus, braam kers en lange afdronk zegt Kees. Noël vult aan: mooi, rozen, bloemig, evolutierandje, mooie stoffige tandplak, leuk!
 
Fontanafredda, Serralunga d’Alba, Barolo, 2009, Nebbiolo verandert fors van geur naar mate deze langer in het glas zit. Decanteren zou de wijn goed doen. Na de eerste indruk, die gelukkig weg gaat, blijft een mooie wijn over. 
 
Castello Banfi, Brunello di Montalcino, Sangiovese, 2008 is het tweede hartendiefje van Hans. Donkerrood en lekker bessig en beetje roos, zwoelronde aanzet en droppig zegt Noël.
 
Als afsluiter drinken we Francoli, Grappa Nebbiolo di Piemonte. Hans zegt dat de druif nebbiolo duidelijk herkenbaar is. Mooie grappa, maar de druif…
 
Fijne proefavond. Hans dank je wel!
 
Proefnotities en verslag Eric Hoepelman