Overzicht blogberichten

Madirans zijn échte liefhebberswijnen
By in ,

Madirans zijn échte liefhebberswijnen

Als David Koenen zijn flessen ’s middags per auto naar het proeflokaal brengt om ’s avonds met de fiets naar zijn proeverij te gaan (“niet spugen vanavond!”), dan weet je meteen genoeg. Ik tel een onwaarschijnlijk hoog aantal sterren bij de blinde Madiran proeverij. Voor mijn smaak waren er maar twee ‘off’ flessen: Montus 2003 (onprettige neus, eendimensionaal) en Bouscassé 1993 (te overheersende zuren en opdrogende tannines). En dan betwijfel ik ook nog of dat niet ligt aan de flessen. Want we proefden enkele topklasse wijnen, zoals Chapelle Lenclos 1990, Château Bouscassé 1996 Vieilles Vignes, Château Bouscassé 1998 Vieilles Vignes en voor mij dé wijn van de avond: Château Montus 1995 Cuvee Prestige. Madiran ligt in Zuid West Frankrijk en staat bekend om zijn stevige wijnen van de tannatdruif. Wijnen die jeugdig vooral charmeren met een interessante neus en afschrikken door een bikkelharde smaak. Wijnen die moeten rijpen. Aan het eind van de avond dacht ik “tussen 7 en 12 jaar oud kun je er het beste vanaf blijven”. Dan zitten de topdomeinen ook dicht en dat is zonde. Kortom: échte liefhebberswijnen, die je met een gerust hart in een ver en laag hoekje van de kelder weglegt. Maar is het moment van openen eenmaal daar… dan kunnen Madirans enorm imponeren en beleef je een klein wonder.

Die dekselse David zette in de eerste serie twee wijnen die maar liefst vijf jaar verschillen in leeftijd, maar toch dezelfde jeugdige karakteristieken hebben.

Château Montus 2002, Madiran

Kindermoord, zou ik van papier denken. Of milder: dat moet nu toch beginnen te komen… De werkelijkheid? Het is een ontzettend lekker glas wijn. In de neus donkere chocolade, mocca en cacao, herfstbos ook. Boerser dan de volgende wijn. Weliswaar nog veel tannines, maar ook een wijn die duidelijk is balans is. Sappige eetwijn. Paul noemt de neus typisch tannat: inktig, romig, kersen en open haard impressie.

Château Barrejat 2007, Cuvee Seduction, Madiran

Paul noemt zacht en rijp hout. Rob ruikt zoveel broodkorst dat de neus hem welhaast aan champagne doet denken. Violetrode rand, de neus is voluptueuzer en ronder met tonen van bittere chocolade en leer. Mineralen en nieuw hout. Wijn met heel veel toekomst die nu al wel lekker drinkt, elegant en met veel inhoud. Volgens David gemaakt om een verleidelijke tannat te presenteren, dat is wat mij betreft volledig gelukt.

Château Barrejat 2007, Cuvee Vieux Ceps, Madiran

Gemaakt van oude druiven (80 tot 200 jaar oud), ontzettend leuk dat deze wijn óók op tafel staat. Berry ruikt rozen, net als Hans vdH. Rob ruikt florale tonen. Mijn aantekeningen: donkere kleur met paarsviolette rand. De neus is een mooie mix van kersen, vanille, nieuw hout en stalluchttonen. Veel rondeur in de smaak, die ook een goede balans kent en een buitengewoon lekkere smaak. Ik ruik nu ook wat kreupelhout. En proef enige elegantie. Dat de wijn zo lang blijft hangen is natuurlijk een prijzenswaardig goed teken: we hebben hier te maken met mooie kwaliteit. Duidelijk weer een stap hoger dan de Seduction.

Chapelle Lenclos 1990, Madiran

Wow, een van de sterren van de avond. Hartendiefje van David. Eenentwintig jaar jong en zó fris. In 1990 vierde Berlijn voor het eerst sinds dertig jaar één nieuwjaarsfeest, stierf Greta Garbo en won AC Milan met Gullit, Rijkaard en van Basten de Europacup. ABN en AMRO bank fuseerden en werden in één klap twee keer zo groot dan de Rabobank (toen). De Polen kiezen de elektricien Lech Walesa tot President. We drinken hier een wijn met een heel respectabele leeftijd. De neus geeft mij een associatie van warme wol, wol waar net een warm strijkijzer overheen is gegaan. Sigarenkistjes. Peter vdE roemt de stevige stalneus met mocca en goed concentraat in de wijn. Zeg dat wel: er is prachtig concentraat in deze wijn, die in de mond komt met zwoele rondeur. Ik wil dit niet uitspugen. Nee hoor. Tong en gehemelte zijn trillend blij met dit karaktervolle vocht. Er zit véél energie in deze wijn, geen spoor van verval. Ontzettend knap gemaakt dus.

Château Bouscasse 1996 Vieilles Vignes, Madiran

Zijn de ‘gewone’ cuvees van dit domein geen straf om te drinken (2003 stelde Montus in de schaduw en 2001 is karaktervol en te jong om nu te drinken), bij geouderde vieilles vignes krijgt dit domein écht allure. Dakpannenbruin aan de rand van de kenmerkende diepzwarte kleur. In de neus geitenstront (lekker). Peperkoekkruiden. Enorm mooi onderliggend fruit! Deze wijn heeft klasse en dat uit zich in een rijke en voorname smaak. Leer en pruimen als de wijn langer in het glas is. Dit is echt een elegant glas met een wellicht iets te prominent bittertje. Hangt lang na. Echte dinerwijn, zei Rob, and he’s right.

Château Bouscasse 1998 Vieilles Vignes, Madiran

Ook 1997 die op tafel stond is prachtig, maar 1998 steelt de show. Hartendiefje van David. In de neus een fruitcocktail met strontimpressie. Voller dan 1997, voornaam. In de neus sigarenkistjeshout en morellenkersen. In mijn boekje staat: ‘Tju, wát een rijke neus!!!’ Ongelofelijk complex. De wijn is vettig in het glas, prachtig op dronk nu. Hap sap, met een klein zoetje in de smaak. Jan ruikt turf, tuinaarde en kreupelhout in de neus. Kees naast héél veel fruit ook koffie. Drie *-sterrenwijn. Bloedmooi glas wijn.

Château Montus 2001 Cuvee Prestige, Madiran

Wijnbouwer Alain Brumont van dit domein is de man die Madiran op de kaart heeft gezet. Madiran is een uitstekend alternatief voor héél kostbaar geworden Grand Cru Classe Bordeaux. Ik meen dat de Engelse deskundige Steven Spurrier géén 2009 Bordeaux voorkoop meer wilde kopen vanwege de extreme prijzen, Madiran is een uitstekend alternatief is zijn mening. Is dat nou wel zo? Deze van oude stokken gemaakte wijn, nu tien jaar oud, toont aan van wel. Zwartrode kleur. Superieure fruitneus en zwoele rondeur in de smaak. Kees ruikt chocolade, pruimenjam. Ik ruik ook wat gekookte melk. De wijn had maar liefst vijf uur in de karaf gestaan, “en toch blijft het werken om er iets uit te krijgen”, zei David. En dat is wel waar, dit is geen allemansvriend. Espresso ruiken we ook in de neus. En toch is deze wijn uit een rijk jaar met zijn zoetje in de smaak een sappig glas dat wijnproevers voor zich inneemt. Innemende wijn.

Château Montus 1995 Cuvee Prestige, Madiran

Hartendiefje van David. Drie *-sterrenwijn. Zwartrode kleur. Heel voorname neus met ongelofelijk veel impressies: expresseive garriguekruiden, cacao, leer, kruidnagel. De wijn kent een enorme rijkdom, heeft een perfecte balans in de mond, enorme concentratie en is goed op dronk. Echt zo’n wijn waar niets bij te wensen valt (nou ja, een mooi stukje vlees, of lekker oude boerenkaas dan).

Brumaire Bouscassé 2006, Cuvee novembre, Pacherenc du Vic Bilh

Marsepein, honing en amandelen in de neus, zegt Jac. Vijgen en dadels, aldus Jan. Gekruide neus, zegt Nello. Ik ruik perziktonen en botytris. Prachtige neus en een spannende en elegante smaak. Nergens stroperig, steeds elegant. Roomboterbabbelaar. Heerlijk glas om een opkomend lentedepressietje de kop in te drukken. Of op het terras bij de eerste zonnestralen op rokjesdag.

Voortreffelijke proeverij die met een dik applaus werd beloond.

Werkavond: mannen blijven jongens
By in ,

Werkavond: mannen blijven jongens

Apostelhoeve, Louwberg

Het is een bijzondere avond, de werkavond. We maken het programma en nemen allemaal een fles mee. Die moeten onder grote druk in goede volgorde worden gezet, prima gedaan door de voorzitter. De nestor adviseert hóe de flessen naast elkaar komen te staan. Flinke discussies over hoe lekker een wijn is. Of niet natuurlijk. De curieuze wijnen hebben liefhebbers én tegenstanders. Maar: voor elke wijn is een moment en een plaats. Omdat we zoveel proeven, gaat er ook veel wijn in de spuwbakken. En spettert het eruit. De benjamin krijgt de slappe lach daarover. We proberen elkaar te imponeren, met kennis en jolig bluffend. Dan ontstaan er bijzondere vergelijkingen. Waardoor een proever in de wiek schiet: Hoe waag je het riesling te vergelijken met Bordeaux. Durf je nog alleen naar de auto te lopen? De mannen blijven jongens. Dat staat vast. Gelukkig maar. Daardoor hebben we bijzondere werkavonden. We proefden achtereenvolgens: Spaanse cava, Louwberg Nederland, Coteaux du Loir, Macon, Frankland West-Australië, Moezel Duitsland, Valpolicella Italië, Burgenland Oostenrijk, Swartland Zuid Afrika, Saint Emilion, Pauillac, Haut Medoc, Burgenland Oostenrijk, Pauillac, Rioja Spanje, Bourgueil, Haut Medoc en Moscatel de Setubal Portugal.

Beste Nederlandse wijn

Apostelhoeve 2009 Cuvee XII, Louwberg, Maastricht

Ik heb een zwak voor Nederlandse wijnen. Roland – met een verwende Italiaanse tong – naast mij niet. “Ik ben er wel klaar mee. Ik vind dit niet lekker”, zegt hij over de wijn. Als ik hem met argumenten probeer te overtuigen – “Deze wijn drinken ze aan het hof, bij ons koningshuis” – knijpt hij zijn ogen wat dicht en zegt vol overtuigingskracht: “Arme koning”. Ingebracht door Hans. Men zegt dat het verstandig is om bij het determineren van wijnen te vertrouwen op je alleréérste ingeving. Deze wijn ruikt naar peer en heeft een licht stinkertje. Riesling met müller thurgau schrijf ik op. Met een vraagteken. Want da’s een rare combinatie. Lichte kleur, goede balans en met nauwelijks bitters en milde zuren. Ik noteer: Nederlands? Leuk als aantekeningen zó goed kloppen.

Mooiste witte wijn

Frankland Estate 2008 Isolation Ridge Vineyard, West-Australië

De neus neemt mij meteen in voor de wijn: harmonieus, prachtig expressief en met voornaam hout. Dan neem je een slok: de wijn is mondvullend, roomboter en hap sap, dat piepkleine stemmetje roept: méér, méér. De wijn is vet en dik, positief bedoeld hoor, Rubensiaanse rondeur. ‘Kei’mooie zuren hoor ik iemand zeggen over de wijn, ingebracht door Rob. Hij maakt melding dat je vanuit de wijngaarden de pinguïns en de invloed van de zee kunt zien. Ik kan me er niets bij voorstellen, maar dat geeft niet. De wijn heeft mijn hart dan al gestolen.

Trouvaille

Weingut Amlinger Spätburgunder 2009, Bullayer Brautrock, Mosel

Ingebracht door Wil, die geregeld reist en… een vliegende kraai vangt altijd wat. Op een terras aan de Moezel blijkt de wijnbouwer aan de belendende tafel te zitten. Wil beschrijft de wijn zelf als ‘overdonderend verrassend’ en dat klopt. Het is het soort wijn dat we niet zo vaak drinken, want licht. Frivool zelfs, liefelijk. Vluchtige zuren en een babbelaar in de afdronk. De wijn maakt poëtisch, verdorie, want er staat in mijn aantekeningen: als een deerne die danst door het gras. Naakt? Vraagt beelddenker Rob met een onschuldig gezicht…

Beste Nieuwe Wereld wijn

Lammershoek Roulette 2006, Swartland, Zuid Afrika

Ingebracht door Richard, als een voorbode, voorproefje? Hij gaat druiven plukken in Zuid Afrika. Gemaakt van syrah, mourverdre, grenache en viognier. De neus heeft eucalyptus, koffietonen, een kruidentuin en dan ook nog voorname tonen, wat cederhout. Een lekker complexe neus. De smaak is verrassend toegankelijk en daar is weer het ‘méér, méér’ stemmetje, dus hap sap, goede balans, lekker met hoofdletters.

Beste Oude Wereld wijn

Château Lanessan 2000, Haut Medoc, Cru Bourgeois Superieur

Dit is een domein dat jong ontoegankelijk kan zijn. Een blockbuster. Nu, elf jaar oud, is de wijn nog altijd stevig. Boers. Veel body. Ondanks de stevigte echter óók elegant en levendig. Een prima balans heeft deze harmonieuze wijn. Ingebracht door Paul. Jonge jaargangen van deze wijn zijn een aanrader voor mensen met een kelder die de wijn weg kunnen stoppen in een hoekje en lang vergeten.

Mooiste rode wijn

Weingut J. Heinrich 2006 Cuvee Terra O., Burgenland, Oostenrijk

Wijn gemaakt van 60% blaufränkisch, 20% merlot, 10% syrah en 10% cabernet sauvignon. Veel proevers zien dit aan voor een Bordeaux. De wijn heeft soortgelijke karakteristieken. Een geweldig mooie neus met chocolade en cacao, aangevuld met rood zomerfruit. Een mondvullende, brede en sappige smaak. Mon Cherie bonbons. Elegant, rondeur en balans. Prachtig verweven hout. Ingebracht door Nello.  

Beste dessertwijn

Casa Ermelinda 2000 Moscatel de Setubal Superior, Portugal

Een geweldig mooi glas dessertwijn met rozijntjes, appelstroop. Amberkleurig en prachtige balans. Perzik in de neus. Deze wijn is winnaar van de Wine Challenge en ingebracht door Toos.

Hoofd, hart en tong: herkennen of genieten?
By in ,

Hoofd, hart en tong: herkennen of genieten?

Château  d’Escurac

Iedere avond bij een blindproeverij heeft spannende momenten. De onthulling. En dan het moment van glorie of vertwijfeling. Het is een enorme misvatting dat op een blindproeverij alleen geoefende proevers tot hun recht komen. Acht van de tien mensen die je spreekt over wijnproeven zeggen: “Ik proef alleen of de wijn lekker is of niet”. Dat is heel handig. Stel je toch voor dat je alleen lol aan wijn beleeft als je zou herkennen wat in de fles zit… Ik vermoed dat er een duidelijke lijn loopt van mijn tong naar mijn hart. En tussen mijn tong en de hersens? Daar zit een kronkel. Tot mijn spijt. En dan is zo’n proefavond van Jan Schop met allerlei Bordeaux zeer de moeite waard. Proeven we het verschil tussen linker en rechteroever? Kwaliteitsverschillen? Of er piraten tussen staan? Állez, aan het werk.

Fleur de Pedesclaux 2007, Pauillac

Deze tweede wijn van de 5e Grand Cru Classé heeft een neus met mineralen, laurier en stallucht. De wijn verkleurt duidelijk aan de rand. De neus is fijn, de smaak mondvullend en sappig met een mooi bitter in de afdronk. Ik plaatste deze wijn aan de rechteroever, type Côtes de Bourg (waar ik dol op ben). Verdienstelijk glas.

Château de Carabins 2006, Margaux

Gemaakt van 50% cabernet sauvignon, 30% merlot, 15% cabernet franc en 5% petit verdot. Dit isw nou zo’n wijn waar ik teruglezend blij ben met mijn aantekeningen, want daar staat ‘liefelijk’. Dat past bij Margaux. Denk je dat ik die herken? Welnee. Strenge neus, onmiskenbaar Bordeaux. Noël herkende de Medoc afkomst: “Jodium, stal en natte krant? Dan is het Medoc!”. Later ook wat caramel in de neus. De smaak kenmerkt zich door rondeur, sappigheid en liefelijkheid. Fraai.

Kreuzberg 2007 cuvee Noir, Ahr Duitsland

Berry’s handen gingen omhoog alsof hij Olympisch goud won. Terecht. Want hij noemde het huis én de cuvee. Razend knap. Gelukkig proefde ik ook meteen dat dit géén Bordeaux kon zijn. De neus was daarvoor véél te expressief met bakken morellenkersen. Ik zou de wijn in Languedoc plaatsen vanwege die morellenkersen (die je vaak proeft bij syrah). De wijn is echter gemaakt van dornfelder, regent en portugieser. Sappige smaak, mooie zuren en een goede balans. Echt een mooi glas – waar, nu op vierjarige leeftijd, je intens tevreden mee kunt zijn.

Sarget de Gruaud Larose 2007, Saint Julien

Tweede wijn van de 3e Grand Cru Classe. Dit is een héérlijk glas wijn, een van de mooiste van de avond naar mijn smaak. De strenge neus heeft laurier en vanille componenten. Maar óók ongelofelijk rijk en voornaam, je ruikt de edele afkomst. De aanzet is zwoel en de wijn heeft een prachtige balans.

Château d’Escurac 2007, Medoc Cru Bourgeois

Vaag komt het etiket me bekend voor, niet van het drinken van de wijn, maar uit de wijntijdschriften. De neus is open. Paul herkent zoethout en chocolade. Dimph benoemt zondoorstoofd fruit, vanille, chocolade en koffie. Ik ruik ook wat stallucht en voorname tonen. Die voorname tonen, daar hou ik van! De smaak is sappig, met mooie bitters en rijk concentraat. Strenge wijn, true-to-type of met andere woorden: zoals Medoc moet zijn. Nu op en top op dronk, ik merkte dat ik alle 2007-ers nu erg lekker beoordeel.

Château Vieux Lartigue 2006, Saint Emilion Grand Cru

Tja, weer zo’n wijn waar ik de afkomst niet van herken, maar wel als lekker beoordeel. Hartendief van Jan. ‘Zachte’ wijn staat in mijn aantekeningen (sjonge, jonge, en dan niet aan rechteroever denken), de smaak is een cocktail van strengheid en rondeur, mondvullend. Kiezel en mineralen. Na enige tijd wint de rondeur in het glas.

La Sirene de Giscours 2006, Margaux

Rob benoemt de neus als stoffig met kersen en potloodslijpsel. Veel mineralen in de neus, laurier en herfstbosimpressies. Rondeur in de smaak, maar ik vond deze wijn ook een tikje eendimensionaal.

Château Plantey 2007, Pauillac

Verfijnde wijn, zegt Rob. Ik ruik in de tikje stoffige neus kardemom en cacao. In de smaak mineralen, rondeur en sap. Geweldig goed op dronk nu, zelfs een tikje opdrongend.

Casalfero 2006, Baron Riscasoli, Toscane

Hartendief van Jan. BALEN zeg, we dronken deze wijn op de nieuwjaarsreceptie en toch weer niet herkend. Massief en rijk, noemt Rob de wijn en dat is scherpzinnig omschreven. Geeft nog niet in de smaak wat de neus belooft, aldus Rob. Grand Seigneur staat in mijn aantekeningen, volrond met goede inhoud. Rubbertje in de neus, zwoele tint ook. Gelukkig wel sangiovese herkend.

Applaus voor Jan, die zijn piraten zó koos dat we op dat terrein in ieder geval zelfvertrouwen hebben getankt.

Bordeaux: een verrassend gelaagde proeverij
By in ,

Bordeaux: een verrassend gelaagde proeverij

Het is niet zonder reden dat klassieke wijnen een klassieke status hebben verworven. Denk aan Champagne, Barolo, Port, Bourgogne, Rheingau of Bordeaux. Het laatste gebied is zó groot dat er veel wijnen worden geproduceerd die helaas de naam van het gebied geen eer aandoen. Proef echter de wijnen die het gebied faamwaarde hebben gebracht en je geniet waanzinnig. Een eerste verkenning, noemt Claartje Grielis haar proeverij heel bescheiden. Wat haar proeverij zo mooi maakt is dat er een zekere gelaagdheid in zit. Dat zie je pas nadat de flessen zijn uitgepakt (we proeven blind). We proeven een unieke curieuze wijn. We proeven van eenvoudig wit naar adellijk wit. We proeven linker en rechter oever. We proeven Crand Cru Classés en hun tweede wijnen. We proeven piepjong en adembenemend gerijpt. Kortom: een memorabele proeverij, met een sterrenparade bij de wijnaantekeningen.

Château de Launay 2006, Cuvee les vignes d’Elisa, Bordeaux Blanc

Doe eens gek, moet de eigenaar hebben gedacht. Hoe kan ik een onderscheidende wijn maken? Op een grond van kalk en klei maakt de wijnbouwer in het grote Entre Deux Mers gebied een wijn met een zeer beperkte opbrengst (15 tot 20 hl/ha) van… 100% muscadelle. Nooit eerder geproefd. De wijn is gebotteld in een Bourgognefles, dat maakt het een tikje bizar. Hoe proeft die curieuze wijn? De kleur heeft een goudzweem, in de neus ruik ik peer en vanille. De smaakt maakt meteen duidelijk dat dit een serieus glas wijn is: stevig en met wat mooie bitters. Duidelijk meer een eetwijn dan een wijn die je op een terras geniet.

Château Talbot 2007, Caillou Blanc, Bordeaux Blanc

De witte wijn van de fameuze Saint Julien. Waterige kleur met een neus waarin ik bloemetjes herken, viooltjes. Ook een hint van banaan. Gemaakt van sauvignon blanc. Goede zuren, hap sap, ook wat bitters en een mooie balans.

Clos Marsalette 2007, Pessac Leognan

Wijn uit de stal van Comte Neipperg. Waterige kleur met een groenzweem, serieuze neus met mineralen. Sappig glas met goede zuren, “schreeuwt om een visje” staat in mijn notities.

Château Couhins Lurton 2007, Pessac Leognan

Wijn van André Lurton. Ook weer die waterige kleur met groenzweem. De neus is frivoler met peertjes en jasmijn. Frisse zuren, net iets ranker dan Marsalette, elegant en serieus. De wijn neemt met mooie bitters in de afdronk afscheid van de mond.

We vervolgen de proeverij met negen fraaie rode wijnen: twee Pomerols, twee Haut Medoc Grand Cru Classés, twee Saint Juliens, twee Saint Emilions en een Pauillac.

Château Vray Croix de Gay 2001, Pomerol

Hartendiefje van Claartje. De kleur heeft een dakpannenbruine rand. In de neus ruik ik eerst hema lijm (van die witte) en dan een dennenbos. De wijn is sappig en heeft een verfijnd zoete aanzet dat de wijn direct een aanlokkelijke charme geeft. Een serieus en verfijnd glas wijn met zoethout in de afdronk. Paul herkent de Pomerol herkomst: ‘fluwelig en met zoveel concentraat, dat móet Pomerol zijn.’

Château Belgrave 2002, Haut Medoc, 5e Grand Cru Classé

Na het afwikkelen van het aluminium verbaas ik me hogelijk over het jaar: 2002. Dat is een ‘off’ jaar. Maar wat is deze wijn desalniettemin ontzettend lekker! Dimph herkent koffie, cacao, peper en vanille in de neus, Gerard roemt de ronde bitters die na de kruidige neus komen. Diepdonkere kleur met ontwikkelde rand. De neus vind ik rijk, elegant en voornaam. Ingekapseld hout met een lekker zoetje in de aanzet, strenge tonen en toch mondvullend sappig. Héérlijke zuren. Toppertje ondanks het lastige jaar.

Château La Lagune 1990, Haut Medoc, 3e Grand Cru Classé

Hartendiefje van Claartje, die haar laatste fles uit de kelder met ons deelt. En wat voor een fles! Voor mij is dit dé wijn van de avond, eenentwintig jaar oud maar ‘alive and kicking’. Tuilé kleur, de neus geeft impressies van een oud herfstbos, prachtige tertiaire geuren, mooi met twee uitroeptekens. Wijn waar niet zoveel aan te wensen valt: klassiek en fraai, prachtige balans met een lauriertoets in de afdronk. Dimph roemt de zachte tannines en de neus met potloodslijpsel, cederhout en kers. De wijn krijgt 94 punten van de Winespectator. Klik HIER voor de website van het domein, waar een aantrekkelijke keldermeester in heerlijk ‘Allo, Allo’ Engels ons toespreekt.

Informatie uit de Winedoctor over La Lagune

Château Lagrange 2008, Saint Julien, 3e Grand Cru Classé

Piepjonge wijn, duidelijk paarsrode kleur, gronderige neus met mineraal. Ik vind het een moeilijk glas om te proeven, nogal ontoegeeflijk en streng. Paul ruikt zwart fruit en espresso. De wijn heeft veel potentieel en moet nog lang liggen, toch proef ik bij herproeven óók fluwelige tonen. Naast deze wijn staat Les Fiefs de Lagrange 2007, die ik op dit moment prefereer. Purperrood. En een neus die héérlijk is: kersen-in-het-kwadraat. Pruimen en cederhout. Lauriertoets. Sappig glas, mondvullende tannines die nog plakken op de tanden maar ook zachtheid, rondeur en elegantie. Prachtige prijs/kwaliteit verhouding. We hebben deze wijn geregeld geproefd en Les Fiefs de Lagrange stelt eigenlijk nooit teleur.

Château Magdeleine 2007, Saint Emilion, 1e Grand Cru Classé

David ruikt zoete kersen, melkchocolade en zeepsteen. De kleur heeft een paarse rand, in de neus herken ik potloodslijpsel, chocolade en espresso. Prachtige balans, mooie zuren, hap sap, je wilt nóg een slok.. en nog een. Wijn waar niet zoveel aan te wensen valt, mooie rondeur. En dan blijkt na het onthullen dat hier de tweede wijn van hetzelfde domein naaststaat: Les Songes de Magdeleine 2007. Paarskleurig. Voluptueuze aandronk, perfecte balans. Open neus en geparfumeerd, de wijn geeft zich nu al helemaal, hangt ook fraai na. De hele avond spuw ik bij het proeven de wijnen terug, maar hier… oeps, doorgeslikt!

Château Guiraud 2006, Sauternes, 1e Grand Cru classé

De tweede Premier Grand Cru Classé die we proeven, nu een edelzoete wijn. De neus heeft botytristonen en veel frisheid. Rijk. Elegant. Ananas. Als Sauternes ouder is, heeft het vaak een volle en zwoele neus, nu is de wijn nog héél elegant en toont de charmes nog van de jeugd. Die frisse neus is héérlijk. Banketstaaf ruik ik en roomboter. De smaak heb ik niet meer beschreven, maar de combinatie met wildpaté – daarvan kan ik aangeven dat die goddelijk is.

Schitterende proeverij die met luid applaus werd beloond. Deze avond blijft ons zeker langere tijd bij.

Duitse toppers: jaloersmakend mooie wijnen
By in ,

Duitse toppers: jaloersmakend mooie wijnen

Kleine tussenzinnen zijn vaak heel betekenisvol. Met dit soort wijnen heb ik driekwart van mijn wijnkast vol liggen. Zegt Berry in een tussenzin. Een openbaring ook. Waar ik in het dagelijks leven gelukkig nooit last heb van het benijden van anderen, nu is er ineens een klein duveltje in de grijze hersencellen die zegt: dat wil ik óók. We proeven Duitse toppers. En mijn god, wát een mooie proefavond is dit. Berry heeft geweldige wijnen in zijn thuiskelder liggen.

Weingut A.J. Adam, Hofberg Riesling Kabinett 2008 Mosel

Mineralen in de neus, die zich doorzetten in de smaak. Fraai-rins. Sappige riesling, net een tikje rijker dan de volgende wijn, maar ook ranker. Ronald ruikt saffraan en perzik in de neus. De beste riesling kabinett van Duitsland volgens de New York Times.

Weingut Willi Schaefer, Graacher Domprobst Riesling Kabinett 2009 Mosel

Appel in de neus, fruitgetypeerde wijn. Ik heb merkbaar moeite om deze wijn uit te spuwen, en verlang naar een volgende slok: dit is hap sap in optima forma. Citrus in de neus, exotisch fruit zegt Ronald. Elegante wijn, zeer aangename moezelwijn. De beste riesling kabinett volgens de Gault Millau.

Weingut Schäfer-Frölich, Monzinger Halenberg Riesling Spätlese 2007, Nahe

De wijnmaker van 2010 in Gault Millau. Hartendiefje van Berry. Ik zie drie sterren bij mijn aantekeningen, het maximum. David komt woorden te kort om de wijn te beschrijven: bloemetjes en botytristonen, rabarber, een geweldig zoet-zuur spel en een mooie frisheid. Mijn aantekeningen: jasmijn-in-het-kwadraat, wowow! Viooltjes. De wijn is sappig-sensueel, volop elegantie. Deze nectar is een adembenemend glas wijn, geweldig.

Weingut Emrich-Schönleber, Monzinger Frühlingsplätzchen Riesling Spätlese 2008, Nahe

Peer in de neus. Goede balans met zuren en een sappig zoetje dat nu nog de smaak domineert. Een lichtvoetige wijn, zegt David, waar volop leven in zit. Gemaakt door de wijnmaker van 2006 in Gault Millau.

Vervolgens proeven we drie Moezels van 18 en 16 jaar oud, rieslings met auslese kwalificatie. De wijnen zijn van weingut Jos. Christoffel Jr. In mijn aantekeningen ken ik de Erdener Prälat meer sterren toe dan Wehlener Sonnenuhr, maar dat zal een kwestie van smaak zijn.

Weingut Jos. Christoffel Jr., Erdener Prälat Riesling Auslese 1992, Mosel

Lychees en pruimen. Honingimpressie, sappige wijn met goede zuren, roomboterbabbelaar. Wijn die uitstekend in balans is. Richard ruikt toast/geroosterd brood, dragon, amandelbitters in de smaak en caramel in de afdronk.

Weingut Jos. Christoffel Jr., Erdener Prälat Riesling Auslese 1994, Mosel

Ik ruik vaag koriander. Maar ook héél veel vanille, marsepein en roomboter. Banketstaaf. Sappige wijn met goede balans.

De rode wijnen zijn echte liefhebberswijnen, er zijn voor- en tegenstanders (Duitsers moeten witte wijnen maken, mopper, mopper). Berry liet spätburgunders, cabernet en merlot proeven.

Weingut J.J. Adenauer No. 2 Spätburgunder 2007, Ahr

Noël ruikt viooltjes in de neus, ouderdomsgeuren en ontmoet te weinig spel in de wijn, teveel bitters. Adam heeft twinkels in de ogen en noemt dit een prachtige wijn. De neus is expressief met kersen, warme kersen, laurier. De smaak heeft een mooie balans en bitters vooral in de afdronk. Een van de favoriete wijnen van Berry: met deze wijn is de liefde voor Spätburgunders begonnen.

LEO-Extreme Prestige Cuvee 2005, Pfalz

Claartje ruikt worst en fruit in de neus, noemt de aanzet van de wijn stroef en de bitters lekker. De neus van deze cabernet/merlot cuvee heeft iets chemisch, (boeren)koolachtig ook. Als de wijn meer lucht krijgt verdwijnen vage oxytonen en in de smaak komt het concentraat en de kwaliteit naar voren.

St. Urbanshof, Ockfen Bockstein Riesling Auslese 2009, Mosel

Erg lichte en heldere kleur, zegt Gerard, frisfruitige neus met veel perzik. Mandarijn en abrikoos in de neus, een friszoete en heel elegante wijn met een prima balans. 95 punten wijn in de Wine Spectator.

Een memorabele proefavond, misschien wel de beste van Berry ooit!

A buon intenditor poche parole
By in ,

A buon intenditor poche parole

Met een mooie Cremant de Bourgogne hebben we getoost op een mooi 2011 tijdens de nieuwjaarsreceptie.

Voorzitter Noël memoreerde dat we dit jaar bijna zeshonderd wijnen hebben geproefd, zelfs wijn tot uit China. We hebben een aantal avonden zuinig moeten proeven omdat we een hele hoge opkomst hadden. Nadat nu al twee jaar jonge proevers de wedstrijd hebben gewonnen, is het nu weer eens tijd voor een oude getrouwe, vond Noël… maar dat is natuurlijk nog maar de vraag. We zijn blij met 3 nieuwe leden: Dimph en Jac (prachtige maidenproeverij SudOuest) en Elwin (Hongarije-specialist). Welkom. In 2010 maakten we de prachtige studiereis naar Saar, Ahr en Mittelmosel, goed georganiseerd door Berry en Rob. De wijnreis bevestigt de trend van vorig jaar: Duits, Oostenrijks en Hongaars wit is lekker. Er is duidelijk bredere waardering voor deze toch ook klassieke wijnlanden. Maar wat is klassiek? In Armenië is de voor zover bekend oudste wijnmakerij ter wereld gevonden. In een grot lagen een 6.000 jaar oude wijnpers, kruiken, een kom en druivenschillen. DNA onderzoek op de gevonden pitjes wijst op de Arani druif, een voorouder van de Pinot Noir. Hoe goed de wijn was is niet bekend, maar we moeten volgens het artikel het ergste vermoeden: rondom de wijnmakerij zijn een twintigtal graven gevonden.

De nieuwjaarsreceptie stond in het teken van Italië, met een fraaie fotopresentatie van Hans Lodewijkx die in dialoog ging met Nello, waardoor we nu allemaal weten wie Giuseppe Garibaldi is.

Hans fotografeerde onder andere verbodsbordjes en… wat zijn die mooi tegen die verschillende decors. Nello gaf toelichting op de wijnen, waarbij wij natuurlijk aan een half woord genoeg hadden. Ik vond de keuze om een witte en twee rode wijnen te schenken (en niet meer) een hele goede. De witte wijn uit Veneto is sappig en voleptueus. Een eetwijn hoorde ik Berry zeggen, maar Rob ziet zichzelf wel met deze wijn op een terras zitten: Capitel Foscarino 2009 van Anselmi uit Veneto. De rode Raimonda 2008 Barbera d’Alba is een lekkere doordrinkwijn met véél fruit (een kersenboomgaard) en een aangename dropimpressie. Voor mij de mooiste wijn deze avond. De serieuze en voorname Casalferro 2006 van Brolio liet Hanneke spinnen van geluk: waarom vind ik dit zo lekker? Het antwoord ligt voor de hand: een verwende (maar o zo goede) smaak. De uit 70% sangiovese en 30% merlot gemaakte wijn vertoont een stevige molligheid in combinatie met kruiden en finesse. Kaasmeester Paul had een fraai en vooral lekker Italiaans buffet gemaakt, waar hij terecht heel trots op was.
De ‘Heilige’ Nello

Toen ik op het eind van de avond een foto maakte van Nello, bleek hij op de foto een heus Heiligen aureool te hebben! We proefden mooie wijnen en deze receptie was een bevestiging voor onze voorliefde voor Italië.

Belegen wijnen, op de top van hun spanningsboog
By in ,

Belegen wijnen, op de top van hun spanningsboog

Vertwijfeling slaat toe bij het uitwerken van de aantekeningen van de proeverij van Noël Geisen. Niet vanwege de wijnen: de proeverij bleek een ware sterrenparade, allemaal fraaie wijnen. Maar ik zit nu na te denken, en vraag me af wanneer een wijn belegen genoemd mag worden. Of gerijpt. Dus even snel op internet snuffelen naar terminologie, wijn abc’s. En dan blijken ‘gerijpt’ of ‘belegen’ daar niet in te staan. Noël gebruikte ook de term spanningsboog, die laat meer ruimte voor interpretatie. Kom op, studieuze soosleden, wie helpt? Wanneer noemen we een wijn gerijpt, wanneer belegen? Lezers, let eens op de kabouterletters ‘reacties’ onderaan de artikelen op deze blog. Daar staat vaak nuttige en interessante informatie. Maar komaan, laten we de wijnen gaan beschrijven, want het was een heerlijke proeverij, precies de honderdste proeverij op deze website. We proefden veertien wijnen.

Duval Leroy Champagne 1999, Premier Cru Brut Millesime

Het valt me op dat we dit seizoen stiekem steeds meer bubbels zijn gaan proeven. Dat is… geweldig. De waardering groeit ook, zo lijkt het. Deze champagne is gemaakt van 100% chardonnay. Wat je ruikt proef je ook, stelt Toos bij deze wijn. Groene appels, noemt Toos. Richard roemt de beheerste lange afdronk met amandel en walnoten. Ik vind het een hele fraaie champagne met een mooie mousse, brooddeeg en gist in de neus, waarin ik ook poire william herken. De gistdeeg impressie zet zich door in de smaak met een positief oxy toontje in de afdronk. Fraaie jaargang champagne.

Domaine de le Landelle 1999, Muscadet Sur Lie, Cuvee l’Astrée

Deze wijn stond naast een fraaie Pouilly Vinzelles van Verget. Een bijzondere wijn, hoor ik Hans H zeggen. Interessante Coupe de Coeur, zegt Noël. David noemt de wijn een tikje ranzig en – wijnfreaks wegen zijn ondoorgrondelijk! – hij noemt dat positief. Onkruid tussen kiezels, zegt hij ook. De neus vind ik expressief met duidelijk wat boenwas. De smaak is zo ziltig dat ik meteen aan Muscadet denk. “Schreeuwt om mosselen” staat in het aantekenboekje. Amandel-in-het-kwadraat. Hangt ook lang na. Heel boeiende wijn.

Château Musar 1999 (blanc), Bekaa Valey, Libanon

Aah, verdorie, daar is ie weer. Precies een week terug proefden we deze wijn en toen herkende ik Libanon. Nu niet. Jura staat er onterecht in mijn aantekeningen, en dat komt door de fraaie flor tonen in de wijn. Oud gouden kleur, positieve madérise in de neus. Veel expressie, mooie balans. Het is en blijft een curieus glas. Adam noemt de afdronk wat eendimensionaal, de smaak belegen met iets zoets. David beschrijft de wijn het mooiste: oud hout en koperpoets en… daar komt ie: ‘statige ouderdom’. Mooi gevonden. 1999 is voor de witte wijn een van de mooiste jaren ooit. Gedurfd ook om dit naast die ongelofelijk fraaie Gewürztraminer van Domaine Trimbach te zetten.

Gewürztraminer 1999 Cuvee des Seigneurs de Ribeaupierre, Domaine Trimbach, Alsace

Geel gouden kleur. Expressieve neus met overrijpe perzik, ananas, kruidige rondeur. Dit is een voleptueuze wijn met hoge viscositeit, alcohol komt vrij goed naar voren. Ik weet wel, het is politiek incorrect, maar drink deze wijn bij een hapje Foie Gras en o, o, o…. dat is een schitterende combinatie. Heerlijk glas wijn is dit, met een prachtige balans.

Château de Francs 1999, Cuvee Les Cerisiers, Cotes de Francs

Deze wijn stond naast een Gevrey Chambertin van Camille Giroud. Wijn gemaakt van 80% merlot, aangevuld met gelijke delen cabernet franc en cabernet sauvignon. Donkere kleur, in de neus morellenkers, zwoel en krachtig, duidelijk rondeur en hap sap in de smaak, mooie zuren en lang nahangend. Peter E noemt laurier en ceder. Fraai glas van de rechteroever. Zeer koopwaardig.

Domaine de Monteillet 1987, Saint Joseph

De wijn is gemaakt van 80% grenache, 10% syrah, 5% cinsault en 5% mourvèdre. Zéér bruine kleur, de neus geeft mij een pauwestaart van indrukken, gewéldig mooi. Vanille, leer, sigarenkistjes. Richard noemt ook mint en stoffige tannines, hij typeert de wijn als elegant. Later ruik ik zelfs kersen in de neus. Zeer complexe neus en volstrekt harmonieuze wijn, wát een kelderschat-van-hier-tot-gunder! Tabak in de smaak en mooi nahangend. Zonder enige twijfel verschijnen er drie *-sterren naast mijn aantekeningen. Voor mij is deze Rhonewijn dé wijn van de avond.

Dan komt er een serie, die een knauw is voor mijn zelfvertrouwen, verdorie. Drie prachtige wijnen, ik denk: laat ik eens stoer doen. Ik benoem ze dus als Margaux, Saint Julien en Pauillac. Eigenlijk had ik beter moeten weten, want Noël is niet zó’n enorme Bordeaux-adept. Heeft die schurk een Spaanse Ribera del Duero (tempranillo druif), Franse Pauillac (merendeels cabernet sauvignon) en een Italiaanse Vino Nobile de Montepulciano (merendeels sangiovese) naast elkaar gezet. En bij die wijnen van twaalf jaar oud is dat dus helemaal niet zo gemakkelijk te proeven.

Valduero 1998, Reserva, Ribera del Duero (100% tinto fino = tempranillo)

Mint en cederhout. Een timmermanswerkplaats ruik ik. Voor mij is dit in deze serie de meest getypeerde Noël-wijn, want heel elegant en met veel finesse. Fraai glas waar ik echt van onder de indruk ben.

Château Lynch Bages 1998, Pauillac, Grand Cru Classé

In mijn aantekeningen staat bij de neus: een stoere, rauwe bonk, heeft niets liefelijks.

Potloodslijpsel. Lijm. De smaak maakt echter veel goed: duidelijk een wijn met elegantie. Genieten is dit!

DEI, Vino Nobile de Montepulciano 1998, Riserva

Gemaakt van 80% sangiovese, 15% canaiolo en 5% mammolo. De rand van het glas is een verrader van de ouderdom, dakpannenbruin is de rand. De neus heeft een licht rubbertje en is volgens mij nog steeds niet helemaal open, of zit in een gesloten fase. David ruikt gepoetst leer en kersen, de wijn noemt hij rijk , warm, modern gemaakt. Volstrekt harmonieuze smaak met veel kracht. De wijn heeft in de aandronk ook iets zoets, duidelijk een rijp jaar.

Wijnen die op dronk komen hebben een periode dat ze mooi drinken vóórdat ze gaan aftakelen. In deze proeverij zat geen enkele wijn die over dat punt was. Maar ja.. ik hou dan ook van deze gerijpte wijnen.

Prijswinnende wijnen en wijsheid achteraf: “Eigenlijk onmiskenbaar, bij nader inzien”
By in ,

Prijswinnende wijnen en wijsheid achteraf: “Eigenlijk onmiskenbaar, bij nader inzien”

Toos Dusee heeft zich veel moeite getroost om ons een proeverij voor te schotelen van prijswinnende wijnen. Niet zomaar prijswinnaars (die zijn op de hoek van iedere straat te koop), nee: de wijnen van het jaar van Proefschrift. In deze competitie zijn er verschillende proefrondes met een jury, verschillende categorieën, diverse prijsklassen. Veel proevers verheugen zich erop om nou eens de allerbeste wijnen die verkrijgbaar zijn in ons land te proeven. TNT werkte niet helemaal mee, dus we proeven ook enkele piraten. Na afloop zie ik dat we géén Franse wijn proefden. Maar wel: twee Nieuwzeelandse, een Italiaanse, een Duitse, vier Hongaarse, een Australische, een Spaanse, een Portugese en een Libanese wijn. De onthulling van de flessen levert natuurlijk altijd wijsheid achteraf op, die Rob mooi verwoord met de uitspraak: “Oh, eigenlijk onmiskenbaar Portugees, bij nader inzien.” Veel gegrinnik. Hieronder de opmerkelijkste en mooiste wijnen.

Gavi di Gavi 2010, La Battistina, Italie

Gemaakt van de cortese druif. Het jaartal staat echt op de fles, klopt het? Floraal-frisse neus met wat mint. Vluchtige aandronk en goede zuren. Opmerkelijk lenige wijn, heel vief met een bittertje. Elegante wijn. Rob noemt het fruit in de neus heel rijp en benoemt een cocktail van fruit.

St Andrea 2008 Orökke, Eger, Hongarije

Wijn die bekroond is met de Prix Sommelier. De naam van de cuvee betekent Voor altijd. Gemaakt van maar liefst zes druiven: hárslevelü, pinot gris, viognier, rajnai rizling, chardonnay en pinot blanc. De wijnmaker György zei over deze wijn toen wij met de wijnsociëteit zijn domein bezochten: ik hou van stevige witte wijn met écht karakter. Ik herkende de wijn nu niet. Mijn aantekeningen: de neus is floraal en verfijnd, chardonnay? De smaak is heel droog, krijt-associatie, ik denk aan een Chablis en dan wel een hele goede. Later ruik ik ook bloemen. Fraaie wijn. Hartendiefje van Toos.

Château Musar 2001, Bekaa Valey, Libanon

Deze witte wijn herkende ik weer wel. Het is een gastronomische wijn die goed kan ouderen. Gemaakt van de inlandse rassen Obeideh en Merwah. Ontwikkelde kleur, oud goud. Aparte neus met tonen van appelmoes, toast, roomboter en overduidelijk ook flor/sherrytonen. Heel aparte eetwijn, sappig.

Domaine Mondivin 2004, Villány, Hongarije

Als je een wijn vaker hebt gedronken, kan de wijn tóch op enig moment véél beter proeven. Ik was dit keer erg gecharmeerd van de Mondivin, die is gemaakt van cabernet franc. David noemde de stijl licht oxydatief, Hans L geeft aan de neus met eucalyptus mooier te vinden dan de smaak, Dimph ruikt peper, vanille, laurier. Ik heb van de neus opgeschreven: heel klassiek, eerlijke rooie Baai (maar het is dus geen Bordeaux!). Stallucht. De wijn deed me even denken aan een hele mooie Toscaanse sangiovese. De zuurgraad is vrij hoog. Een wijn met boerse trekjes, maar dan wel van een hereboer. Fraai gemaakt.

St. Andrea Egri Bikaver 2008, Merengó, Eger, Hongarije

Hartendiefje van Toos. Paarse rand, kersen in de neus, later ook chocolade. Paul ruikt drop, kruidnagel en peper. De smaak heeft veel kracht en concentraat, maar de wijn heeft heel mooie zuren en is nu goed toegankelijk. De wijn hangt ook mooi na. Doordrinkbare wijn van klasse.

Huguet Gran Reserva 2006, Bodegas Can Feixes, Spanje

Naast een Australische Jacobs Creek springt deze Cava er enorm uit. Wát een heerlijk glas! Deeg in de neus, vanille en wit fruit. Jac benoemt honing, caramel en toast, mineralen in de afdronk. Zeer verfijnde citrustonen, volstrekt harmonieus, een heel fijn glas waar je me ’s nachts wakker voor mag maken.

Béres Magita 2008, Tokaj Late Harvest, Hongarije

Há, een moderne Tokaj, en wat voor een, dit is echt ontzettend lekker. Een prachtige neus met tonen van edele rotting en vooral heel veel perzik. De smaak is dan minder geconcentreerd dan je verwacht, maar o zo elegant. Zeer feestelijk aperitief of een verfijnd glas bij vers fruit.

Een mooie proeverij waarin Toos haar liefde voor Hongaarse wijn goed tot uitdrukking brengt.

Saint Emilion: satelliet wijn op niveau van Grand Cru
By in ,

Saint Emilion: satelliet wijn op niveau van Grand Cru

Het was weer een flinke tijd geleden dat we Saint Emilion verticaal verschillende jaargangen proefden, daarom verheugde ik me erg op deze proeverij. Chateau de Lussac is een Lussac Saint Emilion, waar sinds 2000 de Belgische wijnmakers Griet Van Malderen en Hervé Laviale de scepter zwaaien. Hun wijngaard is voor 3/4 beplant met merlot en voor 1/4 met cabernet franc. De wijn rijpt 15 maanden in nieuwe eiken vaten. We proefden alle jaargangen van 2002 tot en met 2007; de oudste vond ik vermoeid en de jongste te gesloten. Alle andere jaargangen maakten indruk.

Peter van den Ende zette een gereputeerde Saint Emilion Grand Cru ernaast: we proefden vier jaargangen Château Fombrauge. Deze wijn van 3/4 merlot en 1/4 cabernet franc én cabernet sauvignon is sinds 1999 in handen van Bernard Magrez, die meestal nogal dikke wijnen maakt, Robert Parker stijl. Wijnen die gemaakt zijn om indruk te maken op proeverijen. Fombrauge rijpt 18 maanden op hout, waarvan de helft nieuw is. Alleen Fombrauge 2006 stelde teleur, een typisch ‘off year’ – misschien had de wijnkeldermeester huwelijksperikelen. De wijn uit het niet als goed bekend staande jaargang 2002 vond ik daarentegen imponerend fraai! Uiteindelijk was de score tussen Lussac en Fombrauge in mijn boekje 2-2. Dat mag héél knap genoemd worden voor een satelliet Saint Emilion. Die Lussac is zonder meer heel koopwaardig, een trouvaille. De wijnen staan beschreven in proefvolgorde: Peter koos ervoor om te proeven van jong naar oud.

Château Fombrauge

Château Fombrauge 2007, Saint Emilion Grand Cru

Overtuigend beter dan de Lussac: cederhout en mineralen dominant in de neus, Vanille ook van nieuw hout. Mooie rijke neus, vond ik. Rob proefde pruimen, ik schreef neer Mon Cherie chocolade en een fluwelige aandronk. Toegankelijke mooie wijn.

Château de Lussac 2006, Lussac-Saint Emilion

Overtuigend beter dan de Fombrauge: streng-klassieke neus met een mondvullende aandronk, veel kracht. Nu toch ook al duidelijke rondeur te proeven, bittertje in de afdronk. Geef deze wijn een uurtje of vier, vijf in karaf en we drinken een klassieke beauty.

Château de Lussac

Château de Lussac 2005, Lussac-Saint Emilion

Een van de mooiste wijnen van de avond. Diepdonkere kleur. Ik ben onder de indruk van de neus: romig, kruidig en verfijnd. Fruitgetypeerde neus ook. Rondeur en hap sap in de smaak, je verlangt naar een volgende slok. Mooi bittertje in de afdronk. Toos: steeds mooiere neus met terroir en kersen, zoetje in de smaak, mondvullende wijn. Kees: fijne neus, koffie, aangenaam. Wil: deze wijn springt eruit. Een klassieke Bordeaux-in-optima-forma. 18/20 in Guide Hachette, gouden medaille op het Concours Mondial de Bruxelles 2008.

Château Fombrauge 2005, Saint Emilion Grand Cru

Ook mooi, maar Lussac wint in dit jaar. Diepe kleur, kardinaalpaarse kleur, ik ruik kaneelstok in de verder gesloten neus. Toos haalt er veel meer uit: kersen, terroir en chocolade. Harde tannines in de smaak. Kees ruikt paprika, cederhout en koffie. Véél kracht staat in mijn aantekeningen, de 14,5 procent alcohol zijn goed verwerkt in een sappige en fraaie smaak, die lang nahangt.

Château de Lussac 2004, Lussac-Saint Emilion

Kijk, zo’n jaargang komt dan langzaam op dronk en dat merk je meteen aan de open neus: pruimen, kreupelhout, drop. Later ook poep en stallucht. Sappige wijn, lekker drinkend nu. Heerlijk zelfs, zei Dimph, die kersen, bramen en stallucht determineert. Kees roemt het fruit dat nog in de wijn zit.

Château Vieille-Tour-La-Rose 2005, Saint Emilion Grand Cru

Eigen import van Peter en verduveld lekker. Terroir en paprika in een likeureuze neus, die ook een Carla Bruni-strakke indruk maakt. De neus is steeds mooier als de wijn wat langer in het glas staat. Chocolade in de smaak. Mooie wijn.

Château de Lussac 2003, Lussac-Saint Emilion

En nu vind ik hem lekker, glimlachte Toos, bij de ongelofelijk mooi op dronk zijnde 2003. Gerard spreekt van een fruitbom in de smaak, milde bitters en een gewoon heerlijke wijn. Jan roemt de balans, ruikt framboos en proeft pruimedant. Nello heeft een kritiekpunt: de wijn is te zoet. Na de donkere kleur op te merken, ruik ik een verfijnde neus met chocoladelikeur. De soepele aanzet zet zich door met véél inhoud, heel veel rondeur en sap. Hangt lang na. Feestelijk glas. Hartendiefje van Peter.

Château Fombrauge 2002, Saint Emilion Grand Cru

Nog een hartendiefje van Peter. Expressieve neus met duidelijk naaldbomen. Adam herkent mint, hij roemt de wijn als complex, dik en in balans. Zéér evenwichtige smaak met Sophia Loren-achtige rondeur. Met Lussac 2005 kreeg deze wijn mijn hoogste score. De gerijpte wijnen bewijzen hoezeer het de moeite waard is om fraaie flessen in kelderhoeken te stoppen waar je ze járen kunt vergeten.

Nieuw Zeeland: wijnen op de drempel van faam
By in ,

Nieuw Zeeland: wijnen op de drempel van faam

Wie een proeverij organiseert bij een wijnsociëteit wil ruwweg – ik generaliseer nu overdreven –de proevers iets laten ontdekken óf de proevers laten genieten. Helemaal fijn als het samengaat. Bij mijn weten heeft Richard van Oorschot de primeur met een proeverij die helemaal aan wijnen uit Nieuw Zeeland is gewijd. Dat is spannend. Ondanks de inval van het winterweer zijn we massaal aanwezig. Richard vertelt dat hij geïnspireerd werd door een artikel in Decanter (De beste wijnen uit Nieuw Zeeland & twintig aantrekkelijke producenten & verrassende wijnen om het te bewijzen), maar dat het nog niet meevalt om in Nederland een complete range wijnen te verzamelen. “Op de drempel van beroemdheid” is de titel van het artikel. Wij gaan het vanavond proeven.

Number 1 Cuvee, methode traditionelle, Daniel Le Brun

Zó mooi als de fles, zo lelijk is het etiket van deze mousserende wijn. De fles doet aan een exquise champagne denken, het etiket aan een bubbel die je bij een kermisschiettent kunt winnen. De wijn is 2 jaar gerijpt sur lie. Daniel Le Brun is een van de Marlborough pioniers, en is een van Nieuw Zeeland’s meest gelauwerde sparkling wine makers, staat in de documentatie van Richard. Proeven we dat op de tong? Verfijnde mousse. Peer en pruim, brooddeeg in de neus. De smaak is sappig, wat ruw in de mond, maar met frisse citrustonen. David roemt de prettig zachte smaak, Ronald herkent citrus, groene appel en exotisch fruit. Verdienstelijk glas bubbels!

Pinot Gris 2009, de Kleine Schorren, Schouwen-Duivenland (Nederland)

Nog voor we weten dat dit een piraat is (“Nieuw uit Zeeland”, aldus Richard) is er veel discussie over deze wijn. Een groep die de zuren te prominent oordeelt, een groep die onder de indruk is dank zij die rinse zuren. Ik behoor tot de laatste groep. Erg mooie neus met viooltjes, strakke rinse smaak. Ontzettend eetlustopwekkend, staat in mijn aantekeningen. Paul is ook onder de indruk: hij ruikt amandel en prijst de goede balans. KLM schenkt deze wijn in de business class. Goede actie! De Kleine Schorren hebben tien hectare wijngaarden in Zeeland (http://www.dekleineschorre.nl/).

2008 Mount Difficulty – Pinot Gris, Central Otago

Ik ruik jasmijn en viooltjes, ook wat brandnetel. Sappige en soepele smaak met een bittertje. Vanille komt daarna als impressie los en ook roomboterbabbelaar. Mooi glas.

2007 Craggy Range, Kidnappers vineyard, Hawkes Bay, Chardonnay

Als ik goed heb geluisterd geeft een meerderheid van de proevers deze wijn de voorkeur boven een meer houtgetypeerde Neudorf. Wijngaard kijkt uit over de pacific, schrijft Richard. Wine Advocate 91/100. Mijn aantekeningen: jasmijn, verfijnde neus. Krachtige wijn, sappige, goede zuren, bittertje. In de wijn is nog veel meer te proeven dan ik doe, want Berry ruikt citrus en perzik, boter, mint en Dimph kuisbes. Fraai glas.

2008 Muddy Water Riesling, James Hardwick Riesling, Waipara

Kruidige en mondvullende riesling met exotische trekjes, zegt Hans L. Ik ruik groene appeltjes en bloemetjes, prikkelende wijn in de mond, pittige en sappige zuren, pietsie zoet. Expressieve wijn.

Er ontpopt zich een discussie of New Zealand een goed land is om pinot noir te verbouwen. De neus belooft veel, maar de smaak is wat dun, hoor ik Toos zeggen. Hans H. moppert een beetje dat hij pinot noir écht niet geschikt vind voor het land. We nemen de proef op de tong met vier wijnen, waarvan ik er twee toch wel graag in mijn kelder zou hebben: Staete Landt en Terravin.

Staete Landt 2006, Pinot Noir, Marlborough

Ruud Maasdam, de wijnmaker staat rechts op de foto, is een Nederlander. Hij is ook een promotor van Marlborough als regio. Carameltonen ruik ik. In de smaak veel rondeur met pit. Prachtige pinot noir neus, een echte charmeur, hap sap, ik wil snel een nieuwe slok proeven. Dit is een bijzonder mooi glas wijn.

Terravin 2008, Pinot Noir, Marlborough

Het is niet allemaal positief wat in mijn aantekeningen staat (tikje eendimensionaal) maar als geheel is dit toch echt een sterretjeswijn. Aardbei in de neus, heel duidelijk. Viefe zuren en een hap sap smaak, klein zoetje, wijn met veel rondeur.

Declaration Syrah 2007 C.J. Pask, Hawkes Bay

Bosgrond, champignons, kers, morel, chocolade, koffie en laurier, ruikt Jan in deze syrah. Cederhout en terroir staat in mijn aantekeningen, rondeur in de smaak en goede balans.

Craggy Range 2004, Cuvee Le Sol Gimblett Gravels Syrah, Hawkes Bay

Rijke neus, nog heel gesloten. De wijn opent zich heel langzaam, geeft zich niet zo gemakkelijk. Ik ruik wat vuursteen en vanille. De smaak is geen allemansvriend: veel kracht in het glas, stevige bitters ook. Beslist een heel fraai glas wijn, maar ook wel tegen een prijs waar we wat tegenaan hikken.

2006 Terravin – Noble Sauvignon, Marlborough

Kijk, daar worden we vrolijk van. Een wijn die heel erg zeldzaam is, want er wordt bijna geen edelzoete wijn gemaakt in New Zealand. In 2006 had Terravin ideale omstandigheden waarin zich wat edele rotting voordeed en men besloot de gok te wagen. Druif voor druif werd handmatig geplukt. 630 liter is de totale productie, die niet te koop is. En wij proeven het! De wijn heeft maar liefst 21 maanden op nieuw hout gegist. Botytris tonen in de neus, elegant en soepel. Volstrekt harmonieuze wijn. Zo’n edelzoete wijn kunnen ze dus óók maken in NZ.

De gemiddelde kwaliteit van de wijnen ligt erg hoog in New Zealand, dat kunnen we zonder meer vaststellen. Niet gek dat de wijnen kostbaar zijn, want ze moeten van de andere kant van de wereld komen. Daar wringt zich ook wel een beetje de schoen, want in Europa kunnen we bijna altijd concurrerend kopen. Ik ben onder de indruk van de wijnkwaliteit in een nog betrekkelijk jong wijnland. Decanter zou wel eens helemaal gelijk kunnen hebben: ze staan op de drempel van faam.