Overzicht blogberichten

Griekse wijnen zitten in de lift
By in

Griekse wijnen zitten in de lift

 Een nieuwe generatie Griekse wijnmakers zorgt ervoor dat de wijnen in de lift zitten. Gerard van Avendonk laat ons ermee kennismaken. Voer voor de avontuurlijke wijnproevers van de Brabantse wijnsociëteit. Een wijnvriend uit Nebraska – vrienden all over the world met een wijnapp – schrijft bij een van de wijnen: Ik heb veel plezier beleefd van mijn ‘deep-dive in Griekse wijn’. Zo is het maar net!

Douloufakis Vidiano, sparkling brut. Kreta.

Nikos Douloufakis maakt van de vidiano druif verschillende stille wijnen en deze mousserende wijn met de traditionele methode. 24 maanden sur lie. Grove mousse die snel weg is in het glas maar nog enorm bruist in de mond. Erg mooie neus waarin veel te ontdekken is: citrus, mandarijn en vaag passiefruit haal ik eruit. Anderen: witte bloem en lychees (Eric), amandel en perzik (Kati), granny smith en boter (Annemieke). Goede frissen zuren, fijn begin.

Lyrarakis Gero Deti 2021 Melissaki. Kreta.

De wijnbouwer Lyarakis laat sinds 2019 de schilletjes van de melissaki druif mee gisten en fermenteren. Dat zie je aan de oranje kleur. In de geur mandarijnschil, sap met duidelijke bitters en tannines, een eetwijn van een curieus druifje. Valerie typeert de wijn als warm, een zoetje in de geur dat je snel vergeet, en: appelstroop. Berry is wat kritisch, hij denkt aan oud geuzebier, benoemt een alcoholische toets een wat vlak middenspel.

Atlantis white. 2020. Santorini.

Gemaakt van drie Druiven: assyrtiko, athiri en aidani. De druiven groeien op vulkanische bodem en dat proeven verschillende leden. Fijne expressieve geur, ik ruik wat brandnetel, frisse mooie zuren, ik denk dat de wijn blind niet gemakkelijk als Grieks gedetermineerd zal worden. De wijn speelt met zuren, zegt Berry. Meloen en grapefruit determineert Kati. Harrie noemt de wijn slank, in de mond een fruitbom.

Lyrarakis Thrapsathiri 2022 Kreta.

De druif thrapsathiri is een autochtone druif, die alleen op enkele eilandjes in de

EgeÏsche zee groeit. Voor zover bekend is dit de enige cepage wijn van deze druif.

Gerijpt op vaten van Frans eiken en acaciahout. Hele mooie geur, voor mij iets van viooltjes, Berry ruikt perzik, Annemieke banaan, Valerie framboos die snel vervliegt, citrus en vlierbloesem. Iets scherpe smaak met veel bitters en veel karakter. Goede body.

Douloufakis Tachtas 2022 Kreta.

Gerard zei het en ik geloofde hem niet. Deze curieuze druif tachtas staat níet in Wine Grapes van Jancis Robinson. Het klopt verdorie! Alleen Doulouflakis maakt wijn van de druif. Mooie stevige smaak met goede zuren, tikje alcoholisch, veel kracht. In de geur zilte tonen, vrolijk (Eric), citrus (Berry).

Alàrgo Assyrtiko 2021. Kreta.

Een druif die vaak voorkomt op Santorini. De familie Douflakis verbouwt deze druif ook op Kreta. Lichtegele kleur, amandelen en minderalen in de geur. Just ruikt nectarine en appel, Eric vloemen, hazelnoot, citrus. In tweede instantie ruik ik ook wat fruit. In feite een heel complete wijn: goede aandronk, goede zuren, goede balans.

Gerovassiliou Malagousia 2022 Single vine yard. Macedonië.

Hartendiefje van Gerard. Samen met de Assyrtiko is de Malagousia de belangrijkste kwaliteitsdruif van Griekenland. De druif geeft wijnen met een specifiek kruidig aroma. Mango en vlierbloesemsiroop, zegt Valerie. Bloemen, mint en brandnetel determineert Eric. Tropisch fruit, passiefruit, zegt Annemieke. Mijn aantekeningen: lichtgele kleur, muskaat-achtig aroma met veel kruidenimpressies, heel expressief, frisse wijn met goede balans, hap sap, zin in de volgende slok!

Aspros Lagos Vidiano 2022 Kreta.

Gemaakt door Nikos Douloufakis van de vidiano druif. Gefermenteerd en gerijpt in houten vaten van 40% acacia en 60 % Frans eiken hout. Ontwikkelde kleur met goudzweem. Eerst ruik ik niks, maar dan een enorme expressie. Met kruidigheid, citrus, licht hout en eiken. Erik noemt vanilleroom, appel en papaya. Berry zegt: dit de mooiste wijn van de proeverij. Begrijpelijk, de wijn heeft frisse zuren met een markant bittertje. Lange afdronk met grapefruit.

Dougos Rapsani old vines 2019 Macedonië.

Erg mooie wijn van drie druiven in gelijke delen, xynomavro, krasato en stavrato. Rapsani is een Griekse appellatie aan de voet van de Olympus. De wijn krijgt goede commentaren. Mooie kruidigheid met laurier en kruidnagel, pittige smaak met rondeur en goede balans. Kati geeft tien (!) smaakimpressies: granaatappel en kersen, viool en laurier, koekkruiden en een stalletje, bramen en cassis, koffie en mooie zuren. Eric benoemt de wijn als rijk en vol met knapperige tannines.

Gerovassiliou Avaton 2020. Macedonië

Gemaakt van limnio, mavroudi en movrotragano. Gerijpt in Frans eiken. Niet Eric zijn wijn, want hij heeft associaties aan de kapper en waterstofperoxide. Ook Kati is vrij kritisch, de wijn is te jong, zegt ze. Plakkerige tannines. Mijn aantekeningen zijn positiever: robijnrode kleur en romige geur met kersen in het kwadraat, kruidigheid, zachte aandronk en dan zuren waar je van schrikt – auw – maar ook een fluweeltoets.

Gerovassiliou Evangelo 2020 Macedonië.

Hartendiefje van Gerard. Merendeels syrah 92% met 8% viognier. Diepe kleur met paarse rand. Hele rijke geur met een kruidentuintje. Vrij hoog in alcohol. Eetwijn met een prachtige balans. Eric noemt de wijn erg lekker, doet hem denken aan oude stijl Rioja, zacht vanille, fudge, caramel. Berry noemt de wijn een fruitbom, hij ruikt katjesdrop. Just benoemt gebrande suiker, munt en anijs. Valerie proeft melkchocolade, zachte kersen en veel hout, een subtiele wijn.

Griekse wijnen zijn zeer de moeite waard, waarbij ik een voorkeur heb voor de karakteristieke wijnen van autochtone druiven.

Peter van den Besselaar

 

Kangoeroes eten geen druiven - pareltjes van Australië
By in

Kangoeroes eten geen druiven - pareltjes van Australië

We gaan in het glas naar de andere kant van de wereldbol. Annemieke Vermeijlen maakte een rondreis door Australië, bezocht wijngebieden en wijnboerderijen. Ze nam mooie flessen voor ons mee! We zien op de foto’s van Annemieke kangoeroes bij wijngaarden springen. Mijn kans om een vraag te stellen – een domme misschien – maar eten kangoeroes druiven? Nee, gelukkig niet. De wijnen werden geblindeerd geproefd.

Allereerst hulde voor de keuze van het thema. Er komen geregeld Australische wijnen op tafel, bijna altijd bij proeverijen die zijn gewijd aan één druif. Ik deed de check en zag dat we in de pakweg 340 proeverijen van de laatste tien jaar slechts drie proeverijen hadden die helemaal in het teken stonden van Australië.

Wie de kaart van Australië bekijkt, ziet dat de wijngaarden in het zuiden en meestal zuidoosten liggen. Dat heeft te maken met de temperatuur die daar het laagst is. Wijngebieden aan de zuidkust bieden de combinatie van lage temperatuur en regenval. In de zuidoosten is een fijn mediterraan klimaat dat goed is voor de wijnstok. Melbourne ligt op dezelfde breedtegraad als Cordoba in Spanje.

Riesling Tim Adams Clare Valley 2022

Clare Valley ligt – met Eden en Barossa – in dé deelstaat voor wijn Zuid Australië, waar meer dan 40% van elke oogst verwerkt wordt. Clare is ongeveer eenderde zo groot als Barossa. De rieslings die van de wijngaarden met kalkondergrond hier vandaag komen ontwikkelen bij rijping een toastsmaak. Deze wijn heeft een lichte kleur, aangename expressieve geur met passiefruit en mineralen. Citrus ook. Maarten benoemt de lange afdronk, een teken van kwaliteit. In mijn aantekeningen staat scherpe zuren. Die zuren worden ook door andere proevers benoemd, Valerie doet dat het mooiste: knetterzuur. Dat zal wel wat afbouwen in de komende jaren.

Riesling Polish Hill, Grosset Clare Valley 2000

Een van de beste Rieslings uit Australië, nu 23 jaar oud en een waar genot om te drinken. Goed in balans, zegt Maarten. Dat is precies wat in mijn aantekeningen staat. Uitgebalanceerde wijn. Goudgeel, Rembrandt goudgeel. Een complexe geur met toast, roomboter, butterscotch, mineralen. Ook een zoetje, iets van turks fruit. Fraai op dronk, kekke zuren. Een waar genoegen om te proeven.

Chenin Blanc, Kalleske Florentine 2016 Barossa Valley

Gebrande tonen in de neus, zegt Harrie. Just noemt een oxytoon. En ik heb ronduit in de aantekening staan: stinkt! Naar een boerenerf, wat zwavel, té intens. Maar dat blijkt na tien minuten in het glas allemaal minder en grotendeels te vervliegen. De smaak is mooi uitgebalanceerd. Milde zuren.

Viognier ‘Spire’s Lament, Seven Hills Clare Valley, 2021

Oud domein, 170 jaar geleden opgericht. Hartendiefje van Annemieke.

Just benoemt tijm, honing en appelstroop. Een mooie zoet/zuur spanning. Ik vind de wijn levendig, zachte aandronk. Mooie geur met passiefruit, licht noten, perzik en wat citrus.

Aquarius 2021 Marsanne viognier Central Victoria

Perzik in het kwadraat. Bloemig, sappig, fris, levendige wijn met uitstekende balans, spanning ook. Fijne wijn.

Shyraz Don’t tell Gary 2020 Grampians

Wijn met een verhaal. Wijnmaakster Jo Nash kocht super druiven van een top wijngaard uit het wijngebied de Grampians. Ze bezwoer iedereen die met haar in de wijnkelder werkte om dat níet te vertellen aan directeur Gary Williams, van origine accountant. Pas toen de wijn helemaal af was – en Gary onder de indruk – biechtte ze de aankoop op. Gary betaalde de rekening zonder aarzelen. Fermentatie van de druiven in open vaten, door wilde gisten, met 2 keer per dag pigeage. Dat is de hoed van schillen en vaste bestanddelen onderdompelen tijdens de pulpgisting van de wijn, waardoor de schillen meer kleur geven en er meer smaakstoffen en tannines in de wijn komen. Opvoeding in houten vaten van 500 liter , 80% nieuw Frans eiken. Ik dacht dat de wijn een pinot noir was, een piepklein chemisch stinkertje, zoethout in de geur. Sappige smaak. Eric meende een groene toon te proeven. Niet complex, wél lekker, zegt Maarten. Een sappige herfstwijn met braam, kersen en laurier. Toos noemt de wijn vol en stevig, met een zwoele, jammige geur, ook bessen, kersen, rozen en een pepertje.


Beer Bros Johann Gottfried Shyraz Maggie Beer, Barossa Valley, 2019

Hartendief van Annemieke. Dat snap ik, want de wijn heeft een diep donkere kleur met paarse rand. Rijke, voluptueuze geur, sappige smaak, hap sap zelfs, dus dat je zin hebt in een volgende slok. Toos noemt het een dijk van een wijn, te jong nog. Maarten is een tikje kritisch over de wijn met gestoofd zwoel fruit, hij mist de zuren en wat spanning. De vorige wijn en deze zijn prachtige voorbeelden van Australische ‘Shiraz’ – de ultieme syrah wijnen komen uit Barossa Valley waar veel wijnstokken meer dan een eeuw oud zijn. Wine Folly geeft aan dat Australië de enige streek is waar wijn met de aanduiding oude stokken (cepas viejas, alte reben, vieilles vignes) gegarandeerd is gemaakt van wijnstokken van meer dan 35 jaar oud.

De Dielen Cuvee Old Vine Grenache 2010 Barossa Valley

Die negen jaar extra in de fles maakt dat deze wijn een bruine rand heeft. De wijn ruikt naar sigarenkistjes, cederhout. Pruimen en tabak. Mooie aandronk, goede balans, ook hap sap. Eric benoemt de houttonen in de wijn, die hij beschrijft met roosvicee en wat stoffige geur. Maarten benoemt rijpe kers en bes, eucalyptus, munt en aardse tonen.

Riesling Fortified, Mr Nobody, Clare Valley

De naam doet me denken aan een James Bond film. De smaak roept ook associaties op bij anderen, de chipolata taart van mijn oma, zegt RobK, zeeuwse bolussen en kaneel, zegt Eric. Mahoniebruine kleur, lichtvoetige geur met walnoot. Uitgebalanceerd zoet.

Dielen Heaven on earth Rare Tawny 18 years old fortified tawny

De fles met het pissende engeltje. Doet me denken aan PX, zegt RobK, die de mooie zoet/zuur balans prijst en chocolade en kirsch determineert. Ook mahoniebruin maar dieper dan de vorige wijn. Hemels lange geur, vijgen in geur en smaak.

Een fijne ervaring deze proeverij, Annemieke.

Peter van den Besselaar

Jerez wijnen met een wow effect
By in

Jerez wijnen met een wow effect

 

Een beknopt verslag wegens druk-druk-druk, maar wat een proeverij, Jerez met een echte “wow!”factor.  Eerlijk gezegd, dat had ik niet gedacht toen Eric een week eerder aankondigde om niet-versterkte wijnen uit de Jerez-streek te gaan inzetten. Dat waren de oorspronkelijke wijnen uit die streek – vóór wijnen versterkt moesten worden voor de export. De trend is dat deze wijnen herontdekt worden. Lastig: proberen het aller-uniekste gevoel dat de proeverij bij mij teweegbracht bondig samen te vatten. Nu denk ik: had er maar méér opgelijnd, en dan noodgedwongen wat minder echte Sherry.

De niet-versterkte wijnen hadden over het algemeen wél die kenmerkende sherry-toets, die wij van de BSW dan typisch “oxy” noemen, ondanks dat Eric ons er weer eens op wees dat de flor die ook veel van deze wijnen ’treft’ juist een bescherming biedt tegen oxidatie. Veel educatief materiaal ook op de avond, in de vorm van filmpjes, kaarten en satellietbeelden waarop duidelijk de beste (kalkrijke, albariza-)wijngaarden te zien waren, smaakprofielen en sherrystijlen.

Afijn, de wijnen. De indrinker is de Toto Barbadillo, een Espumoso de Albariza, een bubbel dus. Men is het erover eens: een vreemde neus heeft-ie. “Muf” noemt de een dat, “gebutste rode appel” een ander. In de mond had ik na dat “muf” en een vermoeden van kurk van Berry ook een vaag idee dat de wijn wel eens incorrect zou kunnen zijn, maar overall: zeker een interessante wijn.

De eerste serie van twee wijnen is voor mij een serie van extreem contrast: de droge Forlong Blanco 2022, een Vino de Pasto, dat wil zeggen een niet-Sherry uit Jerez, is extreem zoetfruitig in de neus, met tropisch fruit en florale toetsen. De proefnotitie van Claartje lijkt vrijwel 1:1 op die van het huis op de website! De Hidalgo Las 30 del Cuadro 2022 van 70 jaar oude stokken heeft een uitgesproken sherry-karakter, is ziltig, heeft bite, en doet Floor denken aan walnoot. “Bijna een ratafia,” zegt ze, wat doet verlangen naar haar maidenproeverij!

Twee interessante wijnen in de volgende serie, zo staat het in mijn aantekeningen. Ook een oefening in contrast, maar met meer gemeenschappelijke trekjes: de volmondigheid, sappigheid valt op, terwijl wijn 2 (Luis Perez La Escribana 2021) duidelijkere sherrykarakteristieken vertoont. De Bodega Cota 45, UBE Miraflores heeft een bescheiden neus, is nog jong, sappig; de wijn van de knappe Perez jr. doet Berry in eerste instantie denken aan Riesling – in de geur dan, in de mond valt hem de alcohol (13,5% t.o.v. de 11.5% van de Cota 45) dan weer op. Peter vindt ‘m “bedwelmend” en hij ruikt abrikozen. Ik begin echt een verlangen te ontwikkelen om weer naar Andalusië te gaan om niet Sherry’s, maar onversterkte wijnen te gaan proeven.

 

In de volgende serie de eerste sherry, een jubileumeditie – de ‘Anniversario’ van La Gitana (zigeunerin) uit magnum. De gewone flessen waren op! Annemarie ruikt hout en kelder, in positieve zin, proeft zuren en bitters, een typische droge sherry. Claartje vindt ‘m streng, en proeft gedroogde vijgen. Peter vindt het top. De tweede wijn, weer een wijn van Luis Pérez is een “Palma” wijn, een naam weer voor de oude stijl onversterkte wijn. Het is wel een blend van verschillende jaren (2017/18/19). Hij heeft krachtige zuren, iets notigs, Annemiek noemt zoete bouillonneus, Claartje proeft dit keer dadels; Peter roos. Deze wijn komt op mij wat wild en ongebalanceerd over en is zeker niet mijn favoriet deze avond.

De voorlaatste wijn is ook de kostbaarste van de avond: een Palo Cortado VORS van Hidalgo La Gitana – de naam is Wellington – een wijn-spijssuggestie? Licht bruin, wat stoffig, veel complexiteit: thee, sinaasappelbloesem, is dat een vleugje kamille (“manzanila”), koffielikeur, roomboterbabbelaars & haagse hopjes: ik schrijf zelden lange notities maar hier is echt van alles in te ontdekken. Peter voegt er nog “rubberboot en solution” aan toe – ik ben vergeten te vragen of dat positief of negatief bedoeld was. De wijn blijft lang hangen.

We sluiten af met een Moscatel, de “Emilín” van Lustau. Ik heb een 7UP associatie, iemand roept daarna Rivella, iemand anders Cassis, en dan volgt (serieus of jolig?) nog een Dr. Pepper van bijna-jarige Berry. Rozijntjes, met een mooi frisje. “Aardbeiensorbet” volgens Floor, chocolade komt ook nog voorbij. Een mooie uitdrinker, maar zoals gezegd voor mij vooral een eye-opener voor de niet-versterkte wijnen uit de Jerezstreek! Dat verdient een follow-up, op wat voor manier dan ook. Dank Eric.

Rob van Ginneken

 

Bordeaux 2010: verwennen van onze tong én indringend kwaliteit bespreken
By in

Bordeaux 2010: verwennen van onze tong én indringend kwaliteit bespreken

We proeven Bordeaux 2010 wijnen uit de kelder van Willem Jan Withagen. Belangrijke vragen die naar voren komen: is de wijn op dronk, is er nog ontwikkelingspotentieel? Waarom is de ene proever positiever over een wijn dan de andere, is dat omdat smaken verschillen?  Een fijne proeverij waarbij we verwend worden op de tong én kwaliteit indringend bespreken. De indrinker is overigens – klassiek! – een witte Bourgogne, Meursault 2010 van Albert Bichot. Ik heb de moeite genomen om ieder domein even op te zoeken in Jane Ansons Inside Bordeaux, de actuele ‘bijbel’ voor liefhebbers.

Château Taillefer 2010 Pomerol

Een Moueix-domein, onder leiding van vijfde generatie Claire Moueix. 12 hectares aaneengesloten wijngaard op zandgronden. Een intens stinkertje is het eerste dat mij opvalt. Leer. Paardenzadel. Later ook ijzer. En een zekere gronderigheid. RobG noemt bos en pruimen. Hij benoemt complexiteit. Een wijn met veel kracht. Tannines zijn nog aanwezig, terwijl de geur toch al naar het tertiaire neigt. Een wijn voor de middellange termijn, zegt Anson.

Jacques Boyd 2010 Margaux

De tweede wijn van Boyd Cantenac, moeilijk te krijgen in ons land, zei Willem Jan. Ik ben die nog nooit tegengekomen. Ik zocht naar Jacques Boyd 2022… tevergeefs. Anson is overigens kritisch over Boyd Cantenac, die zij een trede lager inschat dan de 3e Grand Cru Classés. 17 hectares wijngaard, waarvan maar 50% voor de eerste wijn wordt gebruikt. In extreem goede jaren zoals 2010 is de tip van kenners om juist die tweede wijnen te kopen van Grand Cru Classés. Tegen de helft van de prijs van de eerste wijn biedt zo’n tweede wijn dan gegarandeerd topkwaliteit. Maarten benoemt zwarte bessen, enige strafheid dus nog ontwikkeling mogelijk en goede lengte. Mijn aantekeningen: de donkere kleur heeft een ontwikkelde rand, expressieve en mooie bessen in de geur, zijdezachte aandronk – zo typerend voor Margaux – en ook nog wat tannines. Prachtig, een pareltje in de kelder én op de dinertafel.

Château Poujeaux 2010 Moulis

Altijd een wijn om te overwegen. Groot domein van 68 hectares wijngaard. 70% gaat in de eerste wijn. In 2008 werd de Cuvelier familie eigenaar. Directeur Christophe Labenne is de kleinzoon van de vorige eigenaar. Sinds de overname is Stephane Derenoncourt consultant. De wijngaard heeft 10.000 stokken per hectare – bijzonder voor Moulis. Twaalf maanden houtrijping, eenderde van de barriques nieuw hout. Anson zegt dat Poujeaux een van de beste domeinen in Moulis is, een domein bovendien dat vaak gemakkelijk presteert op het niveau van Grand Cru Classés. Deze 2010 toont dat. De wijn staat naar Château d’Armailhac en doet daar wat mij betreft niet voor onder. Ontwikkeling in kleur zichtbaar, grafiet en vanille in de geur, later ook sigarenkistjes/cederhout. Sappige charmeur qua smaak, heel aangenaam en op dronk. Opmerkelijk: de afdronk is veel langer dan die van de Grand Cru Classé ernaast. Voor mij is dit een van de wijnen van de avond. Schitterend glas.

Château d’Armailhac 2010 Pauillac

Groot domein van 70 hectares in eigendom van de beroemde Rothschild familie. 80% van de wijn gaat in de eerste wijn en – opmerkelijk – er is géén tweede wijn. Die 20% gaat in de merkwijnen van Rothschild. Eric Boissenot is de oenoloog/consultant. Altijd goed om buurdomeinen van beroemde wijngaarden in de gaten te houden, zeker als de wijnen daarvan onbetaalbaar zijn voor gewone stervelingen. D’Armailhac is de buur van Mouton Rothschild. Met net iets meer zand in de wijngaarden, waardoor de wijn minder krachtig is dan de Premier Cru. Mouton 2022 kost in de voorverkoop 750 euro. Mooi natuurlijk voor het vieren van een feestelijk kroonjaar of het halen van een diploma. Maar je kunt 12 flessen d’Armailhac kopen voor één fles Mouton. Goed, de wijn. Pruimen en kersen benoemt Eric. Ik zie kleurontwikkeling aan de rand, ruik hele rijke vanille – mooie nieuw houten barriques, kruidigheid en cassis. De geur is heerlijk breed. De wijn heeft geen lange afdronk, maar is sappig en vol rondeur.

Château Cantenac Brown 2010 Margaux

48 hectares groot domein. Drie jaar geleden wisselde het domein van eigenaar, nu Tristan Le Lous. Eric Boissenot is de oenoloog/consultant. Er gaat maar 55% van de wijn in de eerste wijn, 45% in de tweede wijn Brio de Cantenac. Cantenac Brown is zo’n wijn die vaak niet top of mind is, schrijft Anson, maar die na 10 tot 20 jaar rijping wonderlijk mooie archetypische Bordeaux wijnen produceert. Onder de nieuwe directeur José Sanfins zijn de wijnen in kwaliteit gestegen. De wijngaardpercelen worden apart gevinifieerd, rekening houdend met de druivensoort en de ouderdom van de stokken. Proefaantekeningen: ontwikkelde kleur aan de rand, hele brede geur. Cassis duidelijk herkenbaar. Hoewel de wijn al in de ochtend was geopend, doet bij deze wijn de lucht in het glas óók nog heel veel. De fruitigheid neemt toe en de geur is bedwelmend mooi. Sappige smaak met goede zuren en een bittertje in de middellange afdronk. De wijn trekt nog wat in de mond. Er zit nog potentieel in deze wijn, die gaat nog mooier worden. Fijn perspectief.

Château d’Issan 2010 Margaux

44 hectares groot domein. Anson schat deze 3e Grand Cru Classé een trede hoger in. 55% van de wijn gaat in de eerste wijn. De familie Cruse en Lorenzetti zijn 50/50 eigenaar. Eric Boissenot is de oenoloog/consultant. Issan heeft tientallen jaren geleden doordat de eigenaars te weinig investeerden, schrijft Anson. Totdat Emmanuel Cruse in 1995 op het domein kwam, toen 27 jaar. In 1998 werd hij directeur. Interessant is wat je dan allemaal kan doen aan de kwaliteit: herplanten van wijnstokken, terroir en drainage studies, nieuwe kelders, nieuwe werkruimtes met installaties, nieuwe kantoren. Ja, zo zie je maar dat wie slim wil inkopen ook de wijnliteratuur voortdurend moet bijhouden. De wijnstokken staan met 9.000 per hectare aangeplant. Alle percelen worden apart gevinifieerd en later geblend. 18 maanden houtrijping met voor de helft nieuwe barriques. Al die aandacht proef je. Claartje is onder de indruk van de bloemigheid, Maarten roemt de elegantie van de wijn. Mooie evenwichtige kleur, rode kers in de geur met een lekkere balsamico toets. Ook fraai terroir in de geur. En de smaak… aaah, zo mooi: rondeur en een fluwelige toets. Grootse wijn.

Château Smith Haut Lafitte 2010 Pessac Leognan

78 hectares groot domein, 67 hectare voor rode wijn, 11 hectare voor witte wijn. Bij rooid gaat maar 40% in de eerste wijn. Daniel en Florence Cathiard, ooit Olympische skiërs voor Frankrijk, zijn sinds 1990 eigenaar en brachten dit domein naar de top van de Pessac Leognan streek. Ze zijn uiterst betekenisvol geweest voor het hele wijntoerisme in de streek, schrijft Anson, die zegt dat ze daar te weinig waardering voor krijgen. Maar liefst twee oenologen worden hier ingeschakeld als consultant: Stéphane Derenoncourt én Michel Rolland. Vroegere eigenaren maakten de wijngaard kapot met gebruik van onkruidverdelers. De Cathiards werken biologisch. De wijngaard wordt hier bewerkt met paarden. Ze gebruiken eigen compost. Ze maken zelf de wijnbarriques sinds 1995. Op een eiland in de Garonne kweekt het domein de stammen voor de wijnstokken – geen enkel ander domein doet dit. Dat komt allemaal ook wel tot uiting in de prijs: voorverkoop 2022 doet een fles Smith Haut Lafitte euro 161. De wijn brengt de tongen los. Geen twijfel mogelijk: dit is dé wijn van de proeverij. Aan de rand ontwikkeling. Een explosie van rood zomerfruit in het glas: bramen en kersen. Vanille van het nieuwe hout van de barriques die de wijn voornaam maken. Lichte kruidigheid. Kees benoemt eucalyptus, chocolade en pruimen. Toos ruikt nóg meer smaakimpressies: laurier, drop, koffie. Een klein zoetje. De wijn is he-le-maal in balans, aldus Toos. Dat ben ik met haar eens: sappige aandronk en enorm veel power. Deze wijn geeft nu heel veel plezier en zal dat vermoedelijk nog zeker twee decennia doen. Een geweldige compositie.

Château Pichon Baron 2010 Pauillac

Dit is een zogeheten Super Second, een 2e Grand Cru Classé. 73 hectares groot domein. Maar 45% van de wijn gaat in de eerste wijn. Interessant: er zijn twéé tweede wijnen, Les Griffons de Pichon Longueville van merendeels cabernet sauvignon en Les Tourelles de Pichon Longueveille van merendeels merlot. In 1987 kocht de verzekeringsmaatschappij AXA het domein, toen nog maar 33 hectares wijngaard groot. De technische directeur Jean René Matignon werkt hier al sinds 1985. Eric Boissenot is oenoloog/consultant. In 1850 net voor de 1855 classificatie is het domein gesplitst in een Baron en een Comtesse château. Tot de verbeteringen die zijn doorgevoerd op dit domein behoort de optische controle van alle druiven via een loopband, in 2010 voor het eerst. Anson schrijft dat de wijn bekend staat als een krachtpatser, erg geconcentreerd en met mannelijke tannines. 10.000 stokken per hectare. De wijn blijft 16 tot 20 maanden in barriques, waarvan maar liefst 70 tot 80 procent nieuw. Het aandeel cabernet sauvignon in de wijn is de afgelopen tien jaar gestegen naar zo’n 85 procent. Positieve commentaren voor de wijn. Maarten benoemt diepte én lengte, hoe de wijn nu mooi in balans is. Toos roemt de helderen dieprode kleur en een smaak met droppigheid en paprika. Mijn aantekeningen. Wat kruidigheid in een gesloten neus – ook al is de wijn al ’s morgens geopend. De smaak is sappig en heeft veel rondeur. Zó geproefd in een proeverij komt de wijn onvoldoende tot zijn recht. Misschien als de wijn in een karaf heeft gestaan en genoten kan worden bij een flinke steak dat de hemelpoort een beetje open gaat. Dit is de wijn van de avond die nóg niet geeft wat er allemaal in zit, een kindermoordje na dertien jaar.

Château Clos Haut Peyraguey 2010 Sauternes

21 hectares groot domein. Was sinds 1914 in eigendom van de Pauly familie, die het in 2012 verkochten aan Bernard Magrez. Bijna de hele wijngaard staat aangeplant met sémillon stokken, nu gaat het aandeel sauvignon omhoog om meer frisheid in de wijn te brengen. In de wijngaard is een 8,5 hectare grote ommuurde Clos, dáár komen de druiven vandaag voor de eerste wijn en dan nog maar 35% van de stokken die daar staan. Het resulteert in werkelijk prachtige dessertwijn met expressief tropisch fruit, elegant én dik geconcentreerd. Een perfecte kaaswijn. Zo blijkt ook.

 

Het jaar 2010 werd de opbrengst van de wijngaarden beperkt door langdurige droogte. Wat er overbleef aan wijn wordt ‘briljant’ genoemd in de literatuur. Dan nog zijn er verschillen tussen de appellaties: Margaux was van exceptionele kwaliteit. Pessac Leognan, Saint Julien en Pauillac leverde mooie wijnen. De kwaliteit in Saint Emilion wordt als iets minder beschouwd, waar Pomerol weer wél enkele exceptionele wijnen produceerde. Het zijn meestal geen kleine bedragen die worden geïnvesteerd in een wijnkelder met oplegwijnen. Wat het gemeen heeft met de beurs en aandelen, is dat je je écht goed moet documenteren om de mooiste wijnen eruit te pikken. Die leveren vloeibaar geluk als dividend.

Peter van den Besselaar

 

Altijd verrassende wijnen op een werkavond
By in

Altijd verrassende wijnen op een werkavond

Vraag wijnliefhebbers om een eigen vondst mee te nemen, een trouvaille, of een fles met een knipoog naar het thema van de eigen proeverij. Resultaat: altijd verrassende wijnen. Op de werkavond bespreken we huishoudelijke zaken, financiën en het programma. Het determineren van de ingepakte flessen moet dus vooral snel gebeuren.

De eerste wijn in het glas van een nieuw seizoen, bubbels. Rode bubbels van Tenuta Pederzana. De Lambrusco Grasparossa della tradizione uit Emilio Romagna is een serieus glas met een paarsige kleur en vrij  straffe bitters zelfs. Een fijn verrassend glas bubbels. We moeten onze neus niet optrekken voor Lambrusco, is het oordeel van de proevers. Er zijn immers prachtige. Heerlijk om het seizoen mee te openen.

Matthias Müller 2018 Grosses Gewachs An der Rabenlei Trocken

Sappige wijn met mineralen, hazelnoot en gele pruim. Licht petrol.

Philipps Eckstein 2016 Graacher Domprobst Spätlese ***

Frisse aanzet, licht petrol, acaciabloemen, geconfijte mandarijnenschil, tropisch fruit en mooie zoet/zuur balans.

Domaine de Clos des Cazaux 2021 Vacqueras Vieilles Vignes (blanc)

Witte Rhône is vaak moeilijk te determineren en deze wijn vormt daarop geen uitzondering. Volle geur met veel vanille, zwoel staat in mijn aantekeningen. Sappige smaak met een uitstekende balans. Verfijning! Lange afdronk. Chenin blanc wordt genoemd en dat kan ik mij voorstellen. Chardonnay wordt genoemd en ook dat kan ik mij vorstellen. De wijn is een knipoog naar de To blend or not to blend proeverij dit seizoen. De wijn is een blend van 70% clairette, 20% roussanne en 10% viognier, gemaakt van druiven van wijnstokken van 70n jaar oud. Een prachtige wijn!

Edra Emociones 2022 Ribera del Gállego

300 tot 1000 flesjes per jaar. Niet te koop in ons land. Gemaakt van de ribote druif. Onbekend, dus even duiken in Jancis’ Wine Grapes. De druif is een kleurvariatie op Somontano’s druif Parraleta. Door DNA onderzoek (halleluja dat dat er is) vastgesteld dat het om dezelfde druiven gaat. Licht frambozen in de geur, fijnzinnige en fraaie smaak.

Deltetto 2016 Pinot Nero Langhe

Een lichte kleur, lekker stinkertje in de geur. Gronderig, ruik ik. Het doet me denken aan nebiollo, en verduveld: de plaats locatie is goed. Maar het is pinot noir dat we drinken. Leuke wijn.

La Fassina 2018 Conca de Barberà

Gemaak van de trepat druif. De kleur van deze vijf jaar oude wijn vertoont warempel wat paarsige reflexen. Klassieke geur, licht. Mint en bouillon in de smaak, hoge zuurgraad. Mooie eetwijn.

Castellare 2021 Chianti Classico ‘Vignatorta’

De fles met het vogeltje. En het mysterie wat ‘Vignatorta’ is. Is het een deel van de wijngaard, of is het een speciale cuvee? Uiteraard heb ik ook even gezocht. Het blijft een mysterie, ach… en dat is ook mooi om mee te leven. Klassieke wijn met hoge zuurgraad, kruidnageltjes en wat gember. Mooi!

Corte Bure 2018 Valpolicella Ripasso Classico Superiore

Deze Noord Italiaanse wijn van ingedroogde druiven overtuigt. Bramen in de geur, bosbes. Een bescheiden zuurtje maakt het een allemansvriend met een lange afdronk.

Zonin 2019 Amarone della Valpolicella

Wijn van onze nestor. Moet ik dit kopen en opleggen? Alleen de vraag is al prachtig. De wijn kenmerkt zich door een bescheiden zoetje, heel veel fruit en aardbeien, een dikke wijn. Zijn geld waard is het oordeel van de proevers, maar nee, er zijn mooiere om in de kelder te leggen.

PX 1990 To Albalá

Deze pedro ximenez wijn heeft de respectabele leeftijd van 33 jaar bereikt. We horen  enige discussie hóe dit te drinken? Zo op zichzelf na een maaltijd? Chocolade wordt genoemd. En Friese nagelkaas. Mooie suggesties, ook deze contemplatieve wijn is een fijne knipoog naar een komende Jerez proeverij. Zwarte nectar, rokerig, ik ruim warempel een teerimpressie. Warm zwoele smaak.

 

Peter van den Besselaar

Joost Mutsaers (1954 – 2023) vaardige organisator
By in

Joost Mutsaers (1954 – 2023) vaardige organisator

In de jaren dat Joost Mutsaers lid was van de Brabantse Wijnsociëteit hebben we vaak geprofiteerd van zijn grote talent: hij was een vaardige organisator. Deelnemen aan activiteiten geeft veel leden plezier, Joost wist met ogenschijnlijk losse pols veel te regelen. Van de jaarprogramma’s met proeverijen tot diners door de leden, waarvan sommigen legendarisch werden voor de deelnemers, wijnstudiereizen.

De liefde voor wijn ontstond, zo schrijft Joost zelf, bij het diner in de Korenbeurs op zijn trouwdag in 1976. Het was een mooie Bordeaux, Grand Cru Classé Château Camensac, die werd geschonken. “Echt wijn gaan waarderen is gekomen in 1982 door de wekelijkse proeverijen van de Brabantse Wijnsociëteit.” Joost noemde het heilige avonden. “Er moet echt iets heel bijzonders zijn om er deze avonden niet te zijn.”

Joost werd één keer proefkampioen in onze wedstrijd – dat was in 1999. Hij hield van bijzondere wijnen en het bouwen aan een kelder met mooie wijnen voor speciale gelegenheden. Daar lag onder meer Guigal Hermitage 1978. “Alles zit erin van fruit, hout, balans, zuren, kracht en finesse.” Joost memoreerde dat de wijnmaker vond dat dit een van de mooiste wijnen was die hij had gemaakt en vermoedelijk nog zou maken. Jarenlang was Joost als voorzitter spil van de wijnsociëteit tot hij in 2006 helemaal afscheid nam. We zagen hem nog bij de nieuwjaarsreceptie in 2023 waar oud leden het jubileumboek kregen.

Rust zacht.

Spaans wit is een grandioze proeverij
By in

Spaans wit is een grandioze proeverij

Martijn de Groot neemt ons mee naar Spanje. Alleen maar vinos blanco. Al een paar jaar een land waar heel veel gebeurt zegt Martijn. Met nieuwe en oude methodes, soms met dik geld erachter. Alle wijnen zijn blind geproefd en pas na het proeven onthuld.

Kripta 2015 Cava Augusti Torello Mata

Een frisse indrinker, mooi bitter, een ietwat stevige bubbel die wel afvlakt – voor mij vaak een kenmerk van Spaanse tintelingen -. Bij de eerste slok denk ik aan een corpinnat. Te mooi voor een eenvoudige cava, te stevig, te fris, teveel kracht. Dit past bij bodegas die vinden dat cava niet meer staat voor kwaliteit en daarom de Catalaanse zegswijze voor geboren in het hart van de Penedès hebben gekozen om zich te onderscheiden. Bloemig en kruidig, vanilleroom en anijs, worden genoemd, mooie zuren (ook van appeltjes), fijn droog, lange afdronk.

Het blijkt de Kripta. Een geweldige cava, uit 2015. Mooie producent. Prachtige fles ook. Pas nog gehad in Spanje zelf. Niet helemaal herkend, maar m’n omschrijving komt dichtbij genoeg om mijn Spaanse element nog niet te temperen. Fijne start!

Sea Wine Club 2020 Rias Baixas

Martijn is niet van de flauwe. Dus hop, een klein stalletje erin. Ook te proeven. Wat vanille, bijna chardonnay tonen. Maar met veel meer zuur. De zachtheid van wat misschien een godello is? Het stalletje is snel weg, vindt ook RobvG. De droogte en strakkere vorm komt meer en meer naar voren naar een tijdje. Hoe zou oud-lid Nello deze ballerina typeren? Het gaat van een klompendans naar lichtvoetigheid, van plompheid naar subtiliteit.

En het is een albariño. Dezelfde als het tweede glas. Beide 2020. Dit is een landrot.

Sea Wine Club 2020 Rias Baixas (opgevoed in zee)

Dit glas vind ik meteen mooi. Fijne en subtiele neus, stenig/mineralig en droog in de smaak. Wat citrus. Ik denk Noord Spanje, Galicië, albariño. En een mevrouw/meneer dan wel. Wat sinaasappel, zachte bitters. Mooie balans. Wat tropisch fruit, mango. Dit is inderdaad een albariño. Maar dan onder water opgevoed. Echt? Echt! In zee zelfs. En dat geeft verschil tussen deze twee. Meer lengte. Strakker. Droger. En duurder. Zo werkt het ook.

¡Op naar de volgende!

Emilio Moro 2020 El Zarzal Bierzo

Ook weer droog, mineralig. Een kiezeltje. Het ziltige van de vorige serie (zeker de laatste 🙂 komt niet terug. Mijn buurvrouw Claartje geniet. Wat is deze mooi. En dan mag ze nog beginnen aan glas twee. Berrie proeft citrus, lange afdronk, kruidigheid en mooie zoet/zuur-balans. Elegant, lengte, botertje, er vliegen complimenten over tafel. Wat eik gehad, witte bloemen. Uit de Bierzo, ook en voor al bekend van de mencia druif.

Rafael Palacios 2020 Valdeorras

Een licht oxytoontje. Mij bevalt dat enorm. Benieuwd wat m’n medeproevers hiervan vinden. Waarbij dit in Spanje natuurlijk alles te maken heeft met een sherry associatie. Verder kruidigheid. Opnieuw die droogte die dorstlessend werkt en zorgt dat je niet doordrinkt. En je richt op genieten, el método español. En wat zegt Claartje, inderdaad, nóg mooier. Chardonnaytonen maar niet genoeg om het te zijn zegt Rob. Een caramelletje, mooie lange zuren. Met de eigenaar van As Sortes die zelf z’n bomen zoekt in Frankrijk waaruit zijn vaten worden gemaakt. Uit Valdeorras, op de grens van Bierzo en Galicië. Waarbij ik denk dat deze eigenaar een Galicisch tikje heeft gehad. Eigenwijs en met een eigen trots, een eigen ritme. En is een van de weinige Spaanse streken waar bij een afspraak inderdaad de mensen op tijd verschijnen. Bij deze wijn perfect gelukt.

Twee godellos worden ook zo benoemd door de leden. Ietsje makkelijker na de vorige serie natuurlijk. Maar toch. Dit geeft weer lucht voor de volgende NK. Ach, nu we er toch zijn. Weer twee. Allebei een stuk donkerder van kleur dan de vorige.

Cantalapiedra 2020 Majuelo del Chiviritero la seca, Castilla el Leon

Terwijl ik een slok neem van mijn eerste glas hoor ik naast me al ‘heerlijk’ over het tweede. We zijn er snel uit. Viura. Tropisch fruit. Dikte. Kruidig. Ietsje karamel. Véél lengte. Aanwezige zuren voor de frisheid. Ook wat gistigs, wat natuurwijnachtigs. Dat kan, inweking met de schillen voor enkele weken. Ecologisch. Blijkt het een verdejo! Gelukkig is het NK nog ver weg.

Belondrade 2019 Rueda, Belondrade y Lurton

Mijn buurman heeft gelijk. Wat net nog gewoon lekker was, op z’n minst, is in dit glas fantastisch. Met een slok doe je minuten. Héél véél lengte. De smaak blijft hangen. Het gekaramelliseerde neemt langzaam toe in je mond. En blijft hangen. Naast het fruit, zoals een ananas. Met een zuurtje dat af en toe verfrist. Met hout wat stevigheid geeft. En dat niet los van elkaar. Wel nee, ¡junto! samen! En dat proef je. Beginnend met anijs, dennen, munt, dan sappigheid, beetje mollig. Meesterlijk glas.

Zo goed dat Harry, verstokt rode wijn liefhebber, zijn beeld ziet kantelen. En zich overgeeft. Rood kan. Dit wit moet. Verdejo. What else.

De volgende komen apart. Die moet je namelijk niet gaan vergelijken zegt Martijn.

Nin Ortiz 2017 Terra Vermella (Priorat blanco) Penedes

Ik ruik ook een onvergelijkbare neus. Kruidig, menthol, eucalyptus, den. Neusspray zou je denken. Mis vrienden. In de mond blijven de neustonen aanwezig. En worden vergezeld door citrus, bloemen, zachte zuren. Hij blijft wel staan. Ook na het verdejo geweld. Een intense afdronk. Krachtig. Emotioneel. Vol overgave. Spaans.

Maar niet iedereen is blij. Zo komt er een augurk en suikerwater tevoorschijn. Met zachte bitters en weinig zuren. Ook boenwas, hazelnoot, concentratie. Vuursteen. Bio dynamisch. Echt droog. Papaya. Droge afdronk. Een wijn om bij te eten. Of bij een sigaar.

Een Priorat. Unne witte? Martijn zet ‘m neer. Intrigerend noemt hij hem. Zo is er voor iedereen wel iets voegt hij nog toe. Voor mij kan ie prima, helemaal met boquerones fritos.

Dominio del Aguila 2018 Ribera del Duero Albillo vinas viejas

Zo. Na de Priorat is dit iets totaal anders. Oh nee, onvergelijkbaars. Dus: zacht, licht zwoel, wat ziltigs, vanille, Maarten ruikt appel, perzik, citrus. Krachtig en fris. Balans tussen sap, bitters en zuren. Grapefruit, mandarijn. En bloemen. Een fruitmand is er niks bij. En vaak zonder bloemen. Haal dus deze voor een zieke! Spaanse Bourgogne roept Berrie. Terwijl Frankrijk natuurlijk grotendeels van Spanje was ooit. Een albillo uit de Ribera. Flink op eiken en sur lie (lias). En inderdaad bedoeld om de Bourgognes op hun plek te zetten. Dat lukt. Resta a Francia franceses. Restamos en España.

Ossian Verdling Dulce 2016 Castilla y Leon

De uitdrinker. Aardig zoet. Wat gesloten in de neus. Mist een beetje zuur tegen het off dry. Ook lychee, mandarijn. De zuren komen na een tijdje hoor ik. Iemand anders wacht er nu nog op. Ach, onze rode wijn drinker. Die geniet ook hiervan, hij is echt om. Mooi spel van krenten en rozijnen. Fijne zuren. Spel in de mond. Verdejo. Opnieuw. Hij is om. En hij niet alleen.

Muchas gracias Martino voor deze geweldige proeverij!

Verslag van Just Krijn

Hongaarse wijnen met een goed verhaal
By in

Hongaarse wijnen met een goed verhaal

 

Toos Dusee heeft op reis in Hongarije de wijnen in haar hart gesloten. Deze proeverij staan wijnen op tafel met een goed verhaal. Daar hou ik van. We proeven uit vier van de tweeëntwintig wijnstreken.

François President Brut

Gemaakt van 60% chardonnay en 40 pinot noir. Nee, de wijn is niet genoemd naar Francois Mitterand, de 21e president van de republiek Frankrijk, maar naar de wijnmaker. Ergens vind ik dat jammer, want de wijn ‘oogt’ en ‘luistert’ nu niet Hongaars. Kees benoemt appel en gele perzik, gist. De strakdroge bubbel blijft lang hangen en dat is altijd een goed teken. Mooie frisse zuren en sappig.

Juhfark, een goed verhaal

Uit Somloí staan in de proeverij drie wijnen op tafel, maar de Juhfark ga ik niet vergeten. Een zeldzame druif. Juhfark is Hongaars voor ‘schapenstaartje’, genoemd naar de vorm van de trossen. De Juhfark is aangeplant op de grond van een gedoofde vulkaan. Toos memoreerde dat de Juhfark de vruchtbaarheid verhoogt. Goed verhaal. Ze vertelde over een prinses die zestien kinderen kreeg (?), ik vond ook dat Habsburgse prinsen de wijn van de Juhfark druif dronken tijdens de huwelijksnacht. Het zou de geboorte van een zoon garanderen. Juhfark-druiven produceren wijnen met een diepe gouden kleur en een intense, minerale smaak. Ze kunnen een brede range aan aroma’s hebben, zoals wit fruit, citrus, bloemen en kruiden. De Juhfark-wijnen hebben over het algemeen een hoog zuurgehalte, dit maakt ze geschikt voor rijping en geeft ze een goed bewaarpotentieel. De wijnen hebben enige tijd nodig hebben om hun volledige potentieel te bereiken en kunnen na enkele jaren rijping complexe smaken ontwikkelen.

Juhfark 2020 Apatsagi Pince

Uiterst karaktervolle wijn, goudgeel, licht bloemig, bedwelmend bijna, noten, Mooie zuren/bitter balans. Eric benoemt vanille en walnootbitter, zegt dat de wijn enorm zou profiteren van decanteren. Maarten benoemt een lichte wrangheid.

Van dezelfde maker die vrij laat oogst proefden we ook de Furmint 2019 (expressief, met een klein zoetje, aangenaam bij aziatisch eten) en de Harsleveú 2019 (goudkleurig, volle en ronde smaak, ook heel geschikt bij aziatisch eten, een zuurkoolschotel).

Grof Degenfeld 2018 Tokaj, Terezia organic Hárslevelu

Mooie wijn met een lichte oxytoon in de afdronk. Wat vegetale tonen in de geur (terwijl de Furmint wijn van Pince meer mineralig is), amandel en mandarijnzeste. Friszure aandronk, karaktervol.

 

Pinot Noir 2018 St. Andrea

Deze pinot noir uit Eger is gewoon erg lekker. Frivole aardbeien neus en strakke smaak. Goede zuren. Doet me denken aan diksap, zegt Just, méér dan pinot noir uit Bourgogne.

Merengo 2018 St. Andrea

De beroemde stierenbloedwijn uit Eger. Modern gemaakt met veel fruit, oordeelt Noël. Just determineert zwarte bes, koffie, leer en benoemt de tannines. Potverdikkie, die tannines zijn fors,het maakt dat ik ‘moeilijke wijn’ op schrijf. Maar vooral ben ik onder de indruk, van de roodpaarse rand, de kruidige rijke geur met volronde kersen. Veel karakter, deze eetwijn.

Eetwijn, eetwijn, wanneer is een wijn eigenlijk een eetwijn? Vraagt Hans. Van wie ik weet dat hij van mening is dat je een wijn zó moet beoordelen. Om zó te drinken. Hoe kan je een wijn nou beoordelen door er iets ‘bij’ te bedenken? Nou, zegt Maarten, als de wijn beter gaat smaken en rijker in de mond is. Mijn brein denkt een Black Angus ribeye bij de stierenbloedwijn. Ha! Of als de wijn een contrast biedt met het eten, oppert Hans zelf. Dat vind ik een moeilijke, want ik combineer liefst veilig, combinaties die bekend zijn dat ze werken. Maar oppert mijn brein, jij bent toch vaak verrast als je van het restant van een wijn op de tweede dag een combinatie proeft? Dat klopt. Je mag best meer avontuur aan de dag leggen. Zo maakte ik een 39 jaar oude droge Tokajer open bij een gemarineerde kip saté met koolrabi salade. Het werkte!

Paangold Tokaji Frumint 2018 Late Harvest

Liefelijke, gebalanceerde wijn. Prachtig spel van zoet en zuur, zegt Harrie. Perfect met Roquefort.

Hele fijne proeverij.

 

Wijnen uit Israël
By in

Wijnen uit Israël

De eerste proeverij van de wijnsociëteit die helemaal in het teken staat van Israël. Leila Wijnhoven laat ons wijnen uit Israël proeven. In de afgelopen jaren proefden we soms een Israëlische wijn. En er stond een pinot noir uit Israël in de Grand Prix Saint Hubert in 2017. De consumptie per hoofd van de bevolking lag lang rond 4 liter wijn per hoofd. En is nu aan het stijgen. https://www.jewishvirtuallibrary.org/wine-consumption-in-israel) De import van wijn uit Frankrijk en Italië daagt de wijnmakers uit om de eigen kwaliteit dusdanig te laten groeien dat de wijn de vergelijking kan doorstaan. Alle wijnbouwers willen de klassieke wijnen nabootsen, zegt Leila in een bijzin.

Kosjere wijn is een prachtig voorbeeld van hoe religie en voedsel samenkomen, zegt Leila. Kosjere wijn is gemaakt en behandeld volgens de Joodse dieetwetten, bekend als kasjroet. Het omvat strikte supervisie en naleving van specifieke vereisten vanaf de teelt van druiven, de fermentatie en de botteling. Kosjere wijn is gemaakt door Joodse wijnmakers of onder rabbinaal toezicht. Gelovige Joden degusteren de wijn tijdens religieuze ceremonies en vieringen.

Hieronder maak ik een persoonlijke keuze van de voor mij interessantste wijnen.

Dalton Estate 2022 Rosé

Zomerwijn van barbera, cabernet sauvignon en grenache. Licht aardbei, frivool.

Teperberg 2020 chardonnay

De wijn is overdreven. Op een manier die ik niet zo vaak proef. Here i am! Schreeuwt de wijn uit het glas. Toffee. Caramel. Vettig. Vanille. Bijna een parodie op chardonnay. Eric benoemt boter, vanille, zoete banaan en visbouillon.

Dalton Estate 2019 zinfandel, shiraz, petit shiraz

Licht paars en framboos in de geur. De wijn heeft een scherp randje in de smaak en je merkt dat het alcohol gehalte hoog is. Tos benoemt de fruitigheid, bramen, staal en ook die scherpte.

Teperberg 2019 malbec, marselan

Yoghurt geur, maceration carbonique? Vanille. Een duidelijke allemansvriend is deze wijn, vor mij wat aan de vlakke kant. Toos benoemt kers.

Recanati Galilee 2018 petit shiraz

Roodbruine kleur, rijke geur, morellenkers. De diepste kleur van de laatstgenoemde drie wijnen, lekker om te drinken, de slikfactor, uitspuwen is lastig.

Boeiende proeverij, dank Leila.

Peter van den Besselaar

Overige wijnen:

 

Cabernet Sauvignon toont variëteit in verschillende stijlen wijn
By in

Cabernet Sauvignon toont variëteit in verschillende stijlen wijn

Willem Jan opent de proeverij van cabernet sauvignon ‘from all over the world’ met een hartswijn, witte Meursault.

Daarna volgen negen wijnen met cabernet sauvignon als enige druif of als belangrijkste druif. De cabernet sauvignon is een heel populaire druif en de meest gebruikte druif voor rode wijn. De oorsprong van de druif ligt in de Medoc Bordeaux. In deze proeverij proeven we wijn uit Bordeaux, Californië, Australië, Zuid-Afrika, Spanje en Chili.

Doordeweekse wijnen

Twee wijnen van de rechtoever uit Bordeaux komen van één domein: Château Cap Saint Martin. De cuvee Prestige 2019 is klassiek met veel potentieel. Maarten noemt de smaak wat straf, ik vind de smaak wat ‘groen’. Deze Prestige wijn is gemaakt van een blend. De 2019 cabernet d’en face is gemaakt van 100% cabernet. Het is de minst kostbare wijn deze proeverij, maar hoe langer die in het glas staat hoe aantrekkelijker. Er komt dan naast de cassis een toon van pijptabak, pruimen.

Beide Franse wijnen spreken mij meer aan dan de Australische Jacobs’Creek 2017, die een werkelijk exuberante geur heeft, after eight chocolade en munt, kruidigheid en een goede body. Zwoel zegt Maarten, met vijgen en koekkruiden. De smaak heeft een vegetale toon die mij niet aanspreekt. Penfold op het etiket betekent vrijwel altijd een positieve ervaring, zo ook bij de Max’s Shiraz Cabernet Sauvignon 2019. Ook hier weer munt is de geur en een prachtige mondvullende gebalanceerde smaak. Elegant noemt Maarten.

Zondagse wijnen

Montes Alpha 2020 special cuvee cabernet sauvignon uit Chili munt uit in sappigheid, combineert kersen en gronderigheid in de geur. Cees benoemt tabak, pruimen en zoetheid. Kan nog vele jaren.

Cederberg 2019 cabernet sauvignon uit Zuid-Afrika combineert cassis met mineraliteit. Braam, kers en eucalyptus benoemt Cees, die het ook een wat moeilijke wijn noemt. Misschien door het vegetale tintje.

Feestwijnen

Vier wijnen waarmee we eindigen zijn enorm de moeite waard. Zoals je naar het voetbalstadion gaat voor sommige spelers, zo is het puur genieten van deze wijnen.

Mas de Plana 2012 Penedes Torres

Gerard benoemt pruimen en overrijp fruit, de concentratie en zegt dat de wijn belegen is. De geur is bedwelmend, superrijke grandeur. Kardemom tonen. De smaak heeft de slikfactor, zonde om uit te spuwen, prachtige balans met chocolade tonen. Fantastisch glas.

Mondavi 2018 cabernet sauvignon Napa valley

De wijn ruikt naar kers en een sigarenkistje. Mineralen en een goede balans. Strakke tannines die niet storen. Gerard benoemt zwarte kers, jammige smaak, tabak en een zoete aanzet.

Château Issan 2004 Margaux

Cassis, elegantie. Een hele potloodbox. In een leren etui. Prachtige balans.

Château Musar 2016 Libanon Beka Valley

Misschien wel de meest gebalanceerde wijn van de hele proeverij. Prachtige vanille in de geur, ontzettend mooie zuren. Claartje prijst het zwarte fruit en de elegantie.

Heerlijke proeverij.

Peter van den Besselaar