Let’s Chardy

By
771
Let’s Chardy

Al jaren zijn er grote groepen mensen die zich scharen achter de zogenaamde ABC beweging: Anything But Chardonnay. Maar vanavond proeven we gelukkig allesbehalve dat. Chardonnay only. Of, zoals de Australiërs zo leuk kunnen afkorten: Let’s Chardy!

De druif is een echte ‘wijnmakers-druif’, die natuurlijk ook in grote mate bepaald door terroir en klimaat. De wijnmaker kiest zijn of haar stijl van wijn maken, waardoor een oneindig breed palet aan wijnen kan worden geproefd.

Annemiek Vermeijlen heeft vanavond een mooie line-up van diverse landen, regio’s, stijlen en smaakbelevingen. Wie durft er dan nog te zeggen dat Chardonnay in de ban moet …?!

Als indrinkers twee mousserende wijnen:
De Crémant de Bourgogne Blanc de Blancs Brut Cuvée Lucien van Viteaux Alerti, met een blend van 80% Chardonnay en 20% Aligoté voor de verfrissende zuren (Noël dacht ’t al te herkennen) heeft fijne mousse, is lekker fruitig volgens Peter met tonen van citrus, appel en amandel. Eric haalt er ook iets zoetere tonen uit, caramel en fudge. Mooie afdronk die niet snel weg is. Prima glas voor die € 14,80.

De Blanc de Blancs Brut Champagne 2010 van Telmont heeft ook een fijne mousse die echter veel langer aanhoudt. In de neus, maar dat kan je met een jaargang 2010 ook verwachten, een wat ‘belegen’ neus (Eric noemt het zelfs “stoffig”), maar bij de eerste slok is hij verrassend sappig. Kees benoemt rijpe appel en abrikoos, maar ook een aangename frisheid. Deze fles is ooit bij een wijntrip van de Brabantse Wijn Sociëteit door Annemiek meegenomen. Wie bewaart heeft wat en wat zijn wij daar blij mee!

 

De eerste droge wijnen zijn allemaal op RVS vergist.
De eerste, de Markowitsch Chardonnay 2020, zet een hoop mensen op het verkeerde been. ‘Je fopt ons!’, aldus Noël. ‘Sauvignon Blanc en Viognier tonen en een zweetneus’. Valerie vermoedt een warmer gebied, vanwege het rijpe fruit (naast frisheid). Een smakelijke, betaalbare Chardonnay uit de Pay d‘Oc, gokt Peter.

Niets daarvan: Oostenrijk (Carnuntum, iets ten zuiden van Wenen). Rijpe neus met een mooi klein bittertje na. Sappig en voor die prijs (€ 10,50) erg aangenaam.

 

Vervolgens driemaal Chablis. Een Petit Chablis 2019 van Domaine de l’Églantière, een ‘gewone’ Chablis 2017 van Domaine Sebastien Dempt en een 1er Cru Fourchaume van opnieuw Domaine de l’Églantière. Het verschil is in de opbouw van deze reeks duidelijk.

De Petit Chablis is duidelijk lichter. ‘Weinig expressie’ (Noël), ‘lichte body met korte afdronk’ (Valerie).

De Chablis van Sébastian Dempt heeft rijper fruit van citrus, maar ook rijpe peer & meloen, zelfs iets vegetaals. Eric en ik halen er asperge uit, voor Valerie is het de eerste wijn ooit waar ze broccoli in herkent. Een fraaie wijn met een mooie lange afdronk. Mooi glas dat de prijs van € 18,20 zeker waard is.

Tenslotte hebben we de de Premier Cru van Domaine de l’Eglantière in het glas, die behoorlijke verschillen in notities oproept. ‘Onrijp, weinig in te beleven’ (Valerie), ‘citrus met tropisch fruit met groenen tonen en behoorlijke zuren’ (Gerard) versus ‘stuivend fruitig, zoetje in de aanzet’ (Kees). Ik vind het zelf een erg mooie wijn met rijpe appel en peer in de neus, een sappige aanzet met rijpe witte perzik en een beetje amandel. Een tikje bloemig zelfs. Deze wijn had Annemieke gehaald uit de lijst van het NK Blindproeven van een aantal jaar geleden. Goede keus!

Hiermee verlaten we de RVS Chardonnays en komt het houtgebruik om de hoek kijken. Een overdadig gebruik daarvan is de belangrijkste reden waarom ABC zich zo heeft afgekeerd van de druif. Maar ja, wie zegt dat je hout overdadig moet gebruiken?

De volgende wijnen van Annemiek laten zien dat beschaafd houtgebruik de druif perfect kan ondersteunen, zelfs verrijken.

De Côte de Nuits-Villages 2017 van Désertaux-Ferrand. Nu zijn we toch wat zuidelijker dan de Chablis en dat proef je. Rijp fruit en de ronde aanzet van beschaafd houtgebruik met een licht filmend mondgevoel. ‘Geconcentreerd, prettige bittertjes, gewoon lekker!’, Gerard is enthousiast. Kees wordt blij van de rijpe tonen (abrikoos) en de fijne lange afdronk. Eric meent tonen van verbrand rubber te ruiken (Zuid-Afrika?) en proeft een wijn met veel warmte en body. Grappig is dat deze wijn niet alleen Chardonnay bevat, maar ook 30% Pinot Blanc. Dit geeft ‘m wat extra rondeur, lekker!

Na deze fraaie Bourgogne gaan we de Franse grenzen over, op naar de Nieuwe Wereld.

Eerste stop: Australië.

De Innocent Bystander Chardonnay 2017 van Brown Brothers uit Yarra Valley heeft rijpe fruittonen (citrus, appel, peer en mango) maar ook mineraliteit. ‘Sappig en levendig, vief’ vindt Peter.
De St. John’s Road PL Chardonnay 2016 uit Eden Valley heeft ook rijpe, zelfs tropische tonen van ananas, maar tegelijkertijd mét frisheid. En met de invloeden van elf maanden op hout, waarvan 50% nieuw en 50% gebruikt. Peter vindt de neus ‘naar’, zwavelig, maar gelukkig in de smaak beter, met een mooie balans en mineraliteit.

En dan de grande finale (ten minste, qua intensiteit): Zuid-Afrika, Californië en Sicilië.

De Ataraxia 2020, afkomstig van de Walker Bay in Zuid-Afrika. Ook hier wisselende proefnotities. ‘Flauwe neus, zoetzure aanzet, citrus, wat hard’ volgens Gerard, maar Cees vindt in zijn glas een kruidige en vanille neus, citrus maar ook tropisch (ananas en abrikoos) met fijne zuren. Noëls notities sluiten op dat laatste aan: mango, elegantie en intensiteit. Ik vind zelf de aanzet ook wel wat strak, met behoorlijke zuren.

 

 

De Directors Cut Chardonnay 2020 van Francis Ford Coppola kan op meer eensgezindheid rekenen. Stuivende neus, rijk, mooie ronde bitters, voller en zwoeler maar tegelijkertijd verfijnd. ‘Lekker!’ Mogen we eigenlijk niet gebruiken, maar ja, als ie lekker is mag dat toch gewoon gezegd worden? Een fraaie wijn van € 25,95.

 

 

En de uitsmijter is de Tenuta Rapitalà Chardonnay 2019, een wijn uit Sicilië. Goudgeel, notig in de neus (amandelen, walnoot) en Valerie moet zoeken naar het fruit. Komt uiteindelijk bij terecht bij mango. Redelijk scherpe zuren in de aanzet maar de wijn wordt daarna milder, viscoos, met mooie bitters na. Aanvankelijk met een lage intensiteit, maar die neemt geleidelijk toe naarmate je langer proeft. Bijzonder!

 

 

De rode draad bij (in ieder geval deze fraaie selectie) Chardonnays: het citrus, de mineraliteit en met de houttonen en vettigheid valt het ons prima mee. Dus ABC? Nee!

Al met al een fijne Chardonnay-only proeverij, die Annemiek ons heeft voorgeschoteld.

Verslag: Maarten Drop