Twan
Vermeulen brengt een serie Toscaanse wijnen op tafel. Het is een leerzame
avond, in verschillende opzichten, maar niet vanwege de kwaliteit die op tafel staat. De voorbereidingen voor het oorspronkelijke
thema blijken wat zwaarder dan gedacht. Een proeverij voorbereiden vergt toch
snel enkele weken (soms maanden): wat inlezen, het thema uitwerken, bij
verschillende importeurs en slijters de wijnen aanschaffen, en natuurlijk de
voorpret: het proeven. Om daarna af te ronden met het samenstellen van de
documentatie. Deze proeverij is door de tijddruk uit nood geboren.  

Bianco ‘Costa
di Giulia’ 2012, Michelle Satta

Licht frivole
neus, ik ruik viooltjes. Lekker frisse wijn met een zeer hoge zuurgraad, ik
vind het een type Muscadet wijn. Hartendief van Twan. Alles zit erop en eraan,
zegt Paul over deze wijn uit Bolgheri.

Bolgheri
Rosso 2012, Michelle Satta

Violetrand,
zegt Noël, framboos in de neus, pruimen, modern gemaakt. Mijn aantekeningen:
frisse wijn, licht. Rood zomerfruit in de geur, Viefe wijn met hoge zuurgraad.
Bosbessen impressie in de smaak, eenvoudige wijn. 

Een Toscana
Rosso ‘Cavaliere’ 2006 kan me niet bekoren. De mond trekt samen van de wijn,
die enkelvoudig is en diepte en gelaagdheid mist. Zowel de witte als rosé wijn
van Massa Vecchia vallen tegen, de witte doet denken aan cider, de rosé wijn
mist charme. Dat patroon zet zich door, zonde. Beide Chianti wijnen maken geen
enkele indruk. Twee Siciliaanse wijnen zijn op de lijst gekomen omdat ze worden
gemaakt in Siena. De Tenuta di Aglaea Etna Rosso ‘Thalia’ 2013 heeft bescheiden
rood fruit in de neus met aardbeitjes en steeds meer caramel naarmate de wijn
meer lucht krijgt. De hogere cuvee ruikt vies, naar oud frituurvet en oud
karton. 

La Serena, Rosso
di Montalcino 2012    

Deze wijn
maakt me enthousiast: leer, tabak, later ook rozen in de geur. De wijn is
volstrekt zuiver, een kruidige en volle smaak, een stevige meneer. Gek genoeg
maakt de dubbel zo kostbare Brunello di Montalcino 2008 van hetzelfde huis
helemaal geen speciale gevoelens bij mij los: tabak in de geur, harmonieuze
smaak, maar géén wow-wijn, of een wijn waar je bij denkt: hap sap!
Zin in een volgende slok.

We worden dus
tureluus van Toscane in deze proeverij; omdat er zoveel wijnen op tafel staan
die niet voldoet aan de verwachtingen, zelfs fout zijn. Het is een zoekplaatje
wáár de reden ligt. Volgens de biodynamische kalender was het een worteldag. Wie erin gelooft, heeft daar een reden te pakken. Deze
proeverij is van één leverancier, die het gestelde vertrouwen beschaamt. Het
bevestigt onze ervaring dat een proeverij het best kan worden samengesteld uit
wijnen van verschillende leveranciers.