Prachtige wijnen, het eten, de kazen, cultuur. En aardige mensen. Leden van de Brabantse Wijnsociëteit hebben iets met Italië. Kees van de Wiel brengt opperbeste Italiaanse wijnen op tafel. En dat geeft nog flink wat discussie. Het valt me deze proeverij op, we zijn béter in staat om de wijnen te verwoorden, dan dat we staan te trappelen op de oorsprong van de wijn te determineren. Het cederhout, zoethout, laurier en allerlei soorten fruit vliegen je om de oren. Bijna niemand zegt met zekerheid: dit is nebbiolo, of ik eet mijn schoenen op. Of: als dit geen sangiovese is, dan… Enfin, het is en blijft ongelofelijk moeilijk, blindproeven.
Le Grillaie Melini 2009, Vernaccia di San Gimignano
Dit is de mooiste van de witte wijnen die op tafel staan. Jac ruikt honing, ananas en mineraaltonen, Paul noemt dennengeur, lychees en appel. Op de tong heeft de wijn mooie bitters, kenmerk van een serieuze witte wijn, deze evenwichtige wijn hangt bovendien mooi lang na.
Santi Solane Ripasso 2009, Valpolicella Classico Superiore
Zeer ‘agreable’ wijnen, zegt Rob over de eerste serie. Ik zou er zelfs van willen maken: plezierwijnen zijn dit. Tsjonge, wat een lekkere valpolicella. Een neus met een frambozendoosje, licht caramel en op de tong prettige rondeur. Dit is een echte flirtwijn.
Santa Christina Le Maestrelle 2009, IGT Toscane
Noël typeert de tweede wijn als vleziger met een volle aanzet op de tong. Gerard noemt stevige bitters. Paul benoemt pruimen en tabak. Ik ruik zelfs al wat stalluchtimpressie (apart in zo’n jonge wijn), Mon Cherie kersen op de tong, hap sap concentraat, een piepklein zoetje dat deze wijn van sangiovese wijn charme geeft.
Fattoria Camigliano 2007, Rosso di Montalcino
Hartendiefje van Kees. Bertram benoemt een klein zoetje (bij tweede keer proeven), Willem zegt de zuren en tannines prettig te vinden, hij ruikt bramen. Mijn dominante impressie is pijptabak, vanille en caramel, oud hout ook. De wijn heeft al een bruine rand, de smaak is evenwichtig met mooie zuren. Verfijnd glas Rosso di Montalcino.
Péppoli Chianti 2008, Chianti
Fijne geur van viooltjes, zegt Willem. Zacht en fluwelig, aldus Bertram. Ik zie een net ontwikkelende kleur aan de rand. Herfstbos en paddestoelen in de neus, altijd lekker, zeker in deze tijd van het jaar. Ook een stoffige toon. Hoge zuurgraad, rondeur en goede balans in deze wijn van sangiovese, merlot en syrah.
Barbera d’Alba 2008 Prunotto
Hartendiefje van Kees. Diepe kleur, rood zomerfruit in de neus maar ook impressie van kruiden (rozemarijn), hap sap wijn met sappige niet dominante zuren. Aangename rondeur. Wil ruikt cederhout en tabak.
Le Volte 2008 Ornellaia, IGT Toscane
Voor mij een van de wijnen van de avond. Diepe kleur met nog paarse rand. Jan roemt de gedoseerde zuren, mooie balans en het bouquet van stalimpressies, pruimen, zoethout en laurier. Goed concentraat, kersen en chocoladetonen. Verfijnde wijn, “Body én Soul” staat in mijn aantekeningen.
Barolo 2006 Prunotto
Heel expressieve neus, sigarenkistje, goede balans, een bittertje op de voortong, rozenneusje. Mooi en elegant, zegt Noël, wat koffie achterin. Verteerbaar sap, zegt Rob met gevoel voor understatement. In mijn aantekeningen lees ik ook dat de wijn een ‘ontoegeeflijk trekje’ heeft. Hoe dan ook, deze wijn is eleganter te noemen dan de volgende. Dit glas en het volgende verdelen de proevers: een deel gaat voor elegantie, een deel gaat voor kracht.
Amarone della Valpolicella 2006, Villalta
Claartje zegt “ja, dit is lekker’, en geeft veel extra kleur aan die zes letters door óók vast te stellen: “dit is zo’n heftige wijn, daar krijg je het van aan je hart”. Rob noemt dit een showmaster (en dat bedoelt ie niet positief). Dimph ruikt peper en laurier, ze noemt de wijn zwoel. Mijn aantekeningen zijn heel positief: Rijke kracht in deze wijn. Koffie en een vage paprika impressie, duidelijk een Grand Seigneur. Volle rondeur met zoethout in de mond, dit is een verfijnd glas wijn.