Riesling toppers zijn wijnen om te onthouden
By in ,

Riesling toppers zijn wijnen om te onthouden

Nahedal bij Schlossböckelheim

De meeste wijnen vergeet je. Zelfs hele mooie waar je op dat moment van geniet. Mijn geheugen laat me vaak in de steek, wat dat betreft. Toch zijn er ook die zeldzame glazen die zich etsen in het geheugen. Wijnen hebben een herinneringswaarde. Terwijl ik ongelofelijk kan genieten van een mooi glas bubbels, hebben ze voor mij geen hoge herinneringswaarde. Van de champagnes kan ik mij er één goed herinneren. Ik was nog niet zo lang lid van de sociëteit, thuis in de jonge kinderen en we lieten een champagnestudiereis aan ons voorbijgaan. Toos zette kort daarna  een prestige champagne in: Prince de Venoges 1990. Die champagne was zó goddelijk mooi, een ervaring die later nooit is overtroffen. Ook omstandigheden kunnen bijdragen. Waardoor je een zwak krijgt voor één druif of één type wijn. Dat hoeft geen kostbare wijn te zijn. Aangekomen in de Drôme als tussenstop op weg naar Italië, warme autoreis achter de rug, ik zit eindelijk op het terras en krijg dan zo’n verrukkelijke gekoelde Clairette de Die. Jummie! Hans Lodewijkx geeft Buckler Bordeaux op als thema van zijn proeverij, een proeverij met wijnen die een laag alcohol gehalte hebben. Leuk thema. In het eerste deel van de avond zitten indrinkers en uitspugers, buitenbeentjes, Portugese Azoren wijnen en zoete prikkels. De lezer begrijpt dat ik een zwak heb voor Clairette, ik denk dan terug aan de eerste kennismaking op het terras. “Fijn dat je ook onbezorgd wijn kunt kopen bij de HEMA”, zei Hans, bij het onthullen van een HEMA Clairette de Die van muscat a petit grains en clairette blanche met wat bloemetjes in de neus. Hans brengt met zijn keuze in het tweede deel van de proeverij zijn voorkeur voor Riesling tot uitdrukking. Wat een goede wijnbouwer van riesling kan maken…inderdaad, wijnen met een potentieel hoge herinneringswaarde.

Schlossböckelheimer Felsenberg 2006, Weingut Dönhoff, Nahe, Riesling Spätlese

Prachtige petrol-mineral en roomboter in de neus, een smaak met veel rondeur, veel sap, geweldige balans en mooie zuren. Berry roemt het sublieme zoet-zuurspel in deze wijn. Deze wijn staat naast de volgende, en ik vind de Felsenberg net een fractie beter dan de Brücke.

Oberhäuser Brücke 2006, Weingut Dönhoff, Nahe, Riesling Spätlese

Na het onthullen van de flessen constateren we verbaasd dat twee nogal verschillende wijnen van dezelfde wijnbouwer komen, én ook nog van het zelfde jaar. Het is het terroir die de wijnen een eigen karakteristiek geeft. Deze wijn is fruitiger in de neus en de smaak is heel levendig en vief, harmonieus en met een prachtige balans.

In een serie gerijpte riesling wijnen staan topnamen uit de Moezel (dr. Loosen) en Rheingau (dr. Weil) naast elkaar, maar ja… blind geproefd weet je dat natuurlijk niet. Voor mij valt in deze serie de Loosen wijn enorm door de mand. Ik heb mooie aantekeningen van de wijn, die echter een kleine neus heeft. De Rheingau wijn domineert echter heel overtuigend.

Dr. Weil, Kiedrich Gräfenberg 1997, Rheingau, Riesling Auslese

Voor mij is dit een van de mooiste wijnen van de avond. Claartje noemt de wijn heerlijk vol, stroperig en met een mooie balans. David ruikt botytristonen. De kleur is lichtgoud (Loosen laat oudgoud zien), honing en citroen in de neus, een volstrekt uitgebalanceerde wijn met zoet/zuur spel, prachtig harmonieus. Onwetend dat de wijn al veertien jaar oud is, schrijf ik op in mijn aantekenboekje: lange afstandsloper die nu al prachtig is! Overigens denk ik dat de wijn moeiteloos nog eens veertien jaar erbij mag hebben, en langer. Hans zegt terecht: “Heb je Weil in de kelder liggen, láát het dan rustig liggen.” Fenomenale wijn.

Keller, Dalsheimer Hubacker 2003, Rheinhessen, Riesling Auslese

Lichtgeel, kleine neus. Paul noemt wierrook en perzik in de neus, Kees ruikt geroosterd brood. In de mond valt de volstrekt mooie balans weer op, de wijn heeft wat rabarber in de smaak, ongelofelijk veel finesse en elegantie en schitterend nahangende bitters.

Wittmann Scheurebe 2003, Rheinhessen, Trockenbeerenauslese

Botytristonen, honing en concentraat op de tong, stroperig, krentjes, volstrekt uitgebalanceerde wijn. Elegant, zeker een van de mooiste wijnen van de avond.

Müller-Catoir, Haardter Mandelring 2001, Scheurebe, Pfalz, Eiswein

Abrikoos, volzoette harmonieuze wijn, heel exuberant.

Hans vatte de proefavond zelf pakkend samen: “Tot de bubbels zijn jullie heel onrustig en is er veel discussie, maar bij de Duitse wijnen muisstil.” De reactie blijft niet uit: “Ja, maar dit zijn ook heel serieuze wijnen.”

Derde plaats bij Grand Prix Saint Hubert
By in ,

Derde plaats bij Grand Prix Saint Hubert

Raar hoe dat werkt, met die wijnproefwedstrijden. Voordat je eraan begint denk je bij jezelf: maakt me niet zo veel uit als ik niet bij de besten zal horen. Ergens in de middenmoot eindigen is allang mooi. Als ik in ieder geval maar niet laatste word… De laatste tijd heb ik wel eens met een prijs mogen zwaaien na afloop van zo’n proefwedstrijd. Vooraf denk je daar heel nuchter over maar als je dan ineens een van de betere proevers blijkt te zijn, voelt dat toch verrassend goed.

De Grand Prix Saint Hubert. Oudste wijnproefwedstrijd van Nederland. Tien wijnen, allemaal rood. Twee uur krijg je de tijd. Om 10 uur ’s ochtends klinkt het startsein in een hotel in het centrum van Amsterdam. Het enige dat vooraf door de organisatie prijsgegeven wordt, zijn 14 landen of delen van landen. Mag je uit kiezen. Alle tien de wijnen komen uit een ander land of landsdeel. De systematiek is doordacht en ook vrij geniepig. Immers: als je een wijn meent te kunnen plaatsen in een land, is dat land dus vergeven. Neem bijvoorbeeld midden-Italië. Dat was één van de 14 opties. Bij glas nummer 9 wist ik het zeker: dat is een Italiaan. Komt uit Toscane, kan niet missen. Spot on. Maar ja, dan nip je nog eens aan glas 7…die zuren…mooi wat tabak…een klein kersje…dat lijkt misschien nog wel méér op een Toscaan dan die nummer 9. Keuzes, keuzes. En als je er al met je team uitkomt wat het land van herkomst is, mag je vervolgens fijn nog even bepalen welke appellatie het betreft, welke druif of druiven erin zitten, wat het jaartal is, van welke producent…Twee uur mag je samen met je teamgenoten zweten en discussiëren en strepen en schuiven. Elk jaar weer blijkt dat net wat te krap. Ook nu dus. Eén minuut voor twaalf. Met de organisator die inmiddels over m’n schouder meekijkt, wachtend aan onze tafel als ware het een docent wiskunde bij het afnemen van een tentamen, krabbel ik haastig de laatste gegevens op het proefformulier voor ons team en lever het zuchtend in. De klok slaat 12 uur. We zijn zo druk bezig geweest, die twee uren zijn werkelijk voorbij gevlogen. Direct na de wedstrijd worden de wijnen onthuld. Richard, Noël en ik komen tot de conclusie dat we een behoorlijk aantal wijnen goed hebben herkend. Blije gezichten. Maar of het voldoende is voor een plekje op het podium…daar twijfelen we wel over.

Hoe blij waren we om bij de prijsuitreiking onze namen te horen en het podium te mogen beklimmen voor een bescheiden, maar wel héle fijne derde plek. We zijn gepast trots, want de Brabantse Wijnsociëteit staat ook in Amsterdam op de kaart!

Verslag David Koenen